ငါဟာ …
ဘတ္စ္ကားတစ္စီးေပၚကို တိုးေ၀ွ႔တက္ေနတဲ့
လူအုပ္ထဲက လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္။
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ ခရီးတစ္ခုကို ခ်ီတက္ေနတဲ့
လူအုပ္ႀကီးထဲက လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတယ္။
ေသျခင္းတရားဆီကို တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ခရီးႏွင္ေနတဲ့
ေလာကႀကီးထဲက လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္။
ငါဟာ …
နံနက္ခင္းရဲ႕ ေနျခည္ႏုႏုေလးကို ခံစားတယ္။
ေက်းငွက္ေလးေတြရဲ႕ ေတးသီသံကို သာယာတယ္။
မိုးစက္ေတြ ထိမွန္ထားတဲ့ ေျမသင္းရနံ႔ကို ႐ွဴ႐ိႈက္တယ္။
အိပ္မက္ရထားနဲ႔ ၾကယ္တာရာေတြဆီလည္း ခရီးႏွင္တယ္။
ေလာကႀကီးကို ငါ့ရဲ႕ ျပဴတင္းတံခါးေတြကေန သိရွိခံစားတယ္။
ငါဟာ …
ေနျခည္ႏုႏုေလးထဲမွာ
ေတးသီငွက္ေလးေတြရဲ႕ ဂီတထဲမွာ
ေျမသင္းရနံ႔ေတြအၾကားမွာ
ၾကယ္တာရာေတြရဲ႕ အလယ္မွာ ရွိေနခဲ့ဖူးတယ္။
တကယ္ေတာ့ ငါဟာ …
ငါ့ရဲ႕ ျပဴတင္းတံခါးေတြကေန ပစ္လႊတ္ဖန္ဆင္းထားတဲ့
ေလာကႀကီးသာျဖစ္တယ္။
ငါသာ မရွိခဲ့ရင္ …
ေနေရာင္ျခည္ေတြလည္း သာႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။
ေက်းငွက္ေတြလည္း ေတးသီမွာ မဟုတ္ဘူး။
ေျမသင္းနံ႔ ေ၀းလို႔
ဒီပထ၀ီေျမႀကီး, ၾကယ္တာရာေတြနဲ႔,
ေလာကႀကီးတစ္ခုလံုးေတာင္မွ ျဖစ္တည္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။
ငါ့အတြက္ ငါဟာ ေလာကႀကီးနဲ႔အတူ တည္ရွိေနတယ္။
ငါဟာ ျငင္းပယ္လို႔မရတဲ့ အမွန္တရားျဖစ္တယ္။
မင္းဟာ …
ေလာကႀကီးတစ္ခုလံုးကို
မင္းရဲ႕ ျပဴတင္းတံခါးေတြကေန ဆြဲထုတ္ ဖန္ဆင္းခဲ့လို႔ …
အႏွစ္မဲ့ ဟင္းလင္းျပင္ တစ္ခုသာျဖစ္တယ္။
မင္း တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ေလာကႀကီးရဲ႕…
ပံုရိပ္တစ္ခု, အိပ္မက္တစ္ပုဒ္သာ ျဖစ္တယ္။
မင္းဟာ …
ကိုယ္တိုင္ေရး ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ကို
ဖတ္႐ႈခံစားရင္း ငိုေႂကြး, ရယ္ေမာလိုက္နဲ႔
႐ူးသြပ္ေနသူ တစ္ဦးသာျဖစ္တယ္။
မင္းဟာ …
ဘတ္စ္ကားေပၚ တိုးေ၀ွ႔တက္ေနတဲ့ လူအုပ္ထဲမွာ၊
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ ႐ုန္းကန္ေနတဲ့ လူအုပ္ႀကီးထဲမွာ၊
ေသျခင္းတရားဆီကို တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ခရီးႏွင္ ေနတဲ့ ေလာကႀကီးထဲမွာ၊
မင္းရဲ႕ ႐ႈးသြပ္မႈကို ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့တယ္။
ဧရာ (မႏၲေလး)
အေၾကာင္းအမိ်ဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ၿပီးဆံုးေအာင္ မေရးႏိုင္ေသးတဲ့ စာတမ္းတစ္ခု အတြက္ အဓိကေရးခ်င္တဲ့ အေၾကာင္း အခ်က္ေတြကို ခပ္တိုတိုပဲ ကဗ်ာပံုစံနဲ႔ ျဖစ္ျဖစ္ ေရးမယ္လို႔ စိတ္ကူး ခဲ့ပါတယ္။
အက်ဥ္းခ်ဳပ္အေနနဲ႔ေတာ့
(၁) ပုထုဇဥ္ = လူေတြထဲက လူ
(၂) သိျခင္း
(၃) ရွိျခင္း
(၄) ငါ = ေလာက
(၅) ငါ = Nothingness
(၆) ငါ = အထင္
(၇) ပုထုဇဥ္ = အ႐ူး
ဆိုတဲ့ အခ်က္ (၇) ခ်က္ကို ေရးထားပါတယ္။
(၁) ပုထုဇဥ္ = လူေတြထဲက လူ
(၂) သိျခင္း
(၃) ရွိျခင္း
(၄) ငါ = ေလာက
(၅) ငါ = Nothingness
(၆) ငါ = အထင္
(၇) ပုထုဇဥ္ = အ႐ူး
ဆိုတဲ့ အခ်က္ (၇) ခ်က္ကို ေရးထားပါတယ္။
အတၱေတြၾကားမွာ မိန္းေမာေမ်ာလြင့္ျပီး အနတၱေတြေမ့ေလ်ာ့ေနတဲ့ ကြ်န္မတို ့လို ငါေတြကို သတိေပးတဲ့ တန္ဖိုးရွိလြန္းတဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္အတြက္ ေက်းဇူးပါဆရာ…
ReplyDeletebtw i've read your new post. v good. but i dare not comment to saya. hehe
ReplyDeleteactually, we are finding everything but i can't find ourself.
“မင္းဟာ …
ReplyDeleteကိုယ္တိုင္ေရး ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ကို
ဖတ္႐ႈခံစားရင္း ငိုေႂကြး, ရယ္ေမာလိုက္နဲ႔
႐ူးသြပ္ေနသူ တစ္ဦးသာျဖစ္တယ္။” ျမတ္ဗုဒၶေဟာၾကားခဲ့သလို “လူတိုင္းဟာအရူး”
ဆိုတဲ့တရားသေဘာေလးကို လူတိုင္းနားလည္ထားရင္ေကာင္းမယ္မသီတာ။ ကိုယ္သာအ
ေကာင္း သူမ်ားကေတာ့အရူးလို ့ထင္ေနတဲ့လူေတြအတြက္ေပါ့။
အဟမ္း.. အဟမ္း.. မယု၀ရီ
ReplyDeleteအတၱေတြကို တူးဆြေနတာ သူ (အတၱ အတံုးအခဲႀကီး - ကိုဧရာ) မသီတာ မဟုတ္ဘူး။
အခ်င္းခ်င္းမို႔ ေျပာျပတာ မသီတာက shadow ပဲလုပ္တာ။ ႏွစ္ေယာက္, ေပါင္းစားေနတာ ၾကာၿပီ
တန္ခူး, tg, နဲ႔ ေဆာင္းေရ ကိုဧရာက ေက်းဇူးပါတဲ့
အဲ့ဒါသာၾကည့္ shadow ကဘဲ ရွဲရွဲ လုပ္ရတယ္။
ဒီကဗ်ာကုိ လာလာဖတ္ၾကည့္ေနတာ ၾကာၿပီ။ တစုံတခုကုိ နားလည္သြားသလုိလုိ။ နား႐ႈပ္သြားသလုိလုိ။ မအူမလည္ နဲ႔ ျပန္သြားရေပါင္း မနည္းေတာ့ဘူး။
ReplyDeleteကုိယ့္ဟာကုိယ္ တခါတေလ စဥ္းစားမိတာနဲ႔လည္း ဆက္စပ္ေနသလုိလုိလည္း ရွိတယ္။
ေလာကႀကီးဟာ တကယ္ဘဲ ကုိယ္ျမင္တဲ့အတုိင္း တကယ္တည္ရွိေနတာလား။ တကယ္တည္ရွိေနတာကုိဘဲ ငါက ျမင္တဲ့အခါ ငါထင္ခ်င္သလုိ ထင္ပစ္လုိက္တာလား။
ငါကေရာ ငါ့ဟာငါ ဘာလုိ႔ ထင္ျမင္ယူဆထားတဲ့အတုိင္း ဟုတ္လုိ႔လား။
ျပဴတင္းေပါက္ကေန အျပင္ကုိ ေခ်ာင္းၾကည့္တဲ့အေနနဲ႔ သုံးသပ္ရမွာလား။ ျပဴတင္းေပါက္အျပင္ကေန အထဲကုိ ေခ်ာင္းၾကည့္တဲ့အေနနဲ႔ သုံးသပ္ရမွာလား။ အထဲေရာအျပင္ေရာ ျမင္ရတဲ့ တေနရာရာက ၾကည့္ရမွာလား။
စဥ္းစားလုိ႔မရ။ ပေဟဠိကို အေျဖညႇိပါေဟ လုိ႔ သီခ်င္းသာ ထဟစ္လုိက္ခ်င္မိတယ္။
ကိုဧရာသုိ႔……..စာတမ္းေလးကုိ ၿပီးေအာင္ေရးပါလုိ႔ တုိက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။
အ႐ူးဆုိတာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ “ေနာင္” ေရးဖြဲ႕ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးတပုဒ္၊ အလ်ဥ္းသင့္လုိ႔ အမွတ္တရ ေရးေပးလုိက္ပါတယ္။
ဥမၼတၱေကာ…
ဥမၼတၱေကာလုိ႔
တုိ႔ကုိလာေျပာ
သူ႕ကုိေျပာနဲ႔
ေရာ…ခက္ကၿပီ
ဟီဟီ..သူကမ်ား
ဘိန္းစားခ်င္းႏွာတဖ်ား
အသားယူေန
ေဟ…ဘယ္သူမွတ္
လက္စသတ္ေတာ့
တေက်ာ့ျပန္လာ
သံသရာျမစ္ထဲက
ေခါင္းေပါင္းစ တလူလူနဲ႔
အလုိ…လူႀကီးမင္းပါကလား….
ငုပ္သြားလုိက္ ေပၚလာလုိက္
ေပၚလာလုိက္ ငုပ္သြားလုိက္
သတိထား သတိထား
တရား႐ႈ တရား႐ႈ
ပုထုဇဥ္ ပုထုဇဥ္
အသြင္မထူး အျမင္မထူး
အယဥ္႐ူးနဲ႔ အ႐ုိင္း႐ူး
ႏွစ္ဦးဘဲရွိ
သိတယ္မႈတ္လား
ခင္ဗ်ားနဲ႔ က်ေနာ္ေလ။
ကိုေပါေရ… ငယ္ငယ္က သိပ္ႀကိဳက္တဲ့ စကားတစ္ခုရွိတယ္။ “ရွင္းေနရင္ ႐ႈတ္ေအာင္လုပ္။ ၿပီးမွ ျပန္ရွင္း…။ ဒါဆို ပိုရွင္းသြားေရာ” တဲ့။ “ပန္းၿမိဳင္လယ္က ဥယ်ာဥ္မွဴး” ဇာတ္ကားထဲ မွာ B.Ed. ေအာင္သိုက္ ေျပာတဲ့ စကားလို႔ထင္တာပဲ။ တကယ္ ရွင္းတာမဟုတ္ပဲ… အ႐ႈတ္ေတြကို မ်က္ကြယ္ျပဳထားတာနဲ႔ စာရင္၊ ႐ႈပ္ေနတာဟာ ရွင္းဖို႔ ပိုနီးလာၿပီလို႔ ခံယူထားပါတယ္။
ReplyDeleteတကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း အ႐ႈပ္ထဲမွာပဲ ရွိေနေသးလို႔ ေရးဖို႔ လက္တြန္႔ေနတာပါ။ ျဖစ္တည္မႈ၀ါဒ အပါအ၀င္ အေနာက္တိုင္းဒႆနသမိုင္းက အတၱ အယူအဆေတြကို ဗုဒၶဘာသာ႐ႈေထာင့္ကေန comparative study သေဘာမ်ိဳး ေရးဖို႔ပါ။ ေရးျဖစ္ရင္ လက္တို႔ လိုက္ပါမယ္။
ကိုေပါရဲ႕ comment နဲ႔ ေ၀မွ်တဲ့ ကဗ်ာအတြက္ ေက်းဇူးပါ။