အေမ

ကိုယ္ဟာ သူရဲ႕ ကိုယ္ပြားတခုဆိုရင္
ကိုယ့္ရဲ႕အစဟာ သူရဲ႕ေသြးတစက္ေပါ့
ကိုယ့္ရဲ႕ ေျခလွမ္းေတြေအာက္ သူ႔လက္ဖ၀ါးေတြ
ကိုယ့္ကိုသူက ခ်စ္ဖို႔ေမြးခဲ့တာေလ...

အခ်ိန္မေရြး သူေပးေလတဲ့
ေမတၱာခ်ိဳ ေစတနာဆိမ့္
က႐ုဏာေမႊး အၾကင္နာေႏြးေတြ
လိႈင္လႈိင္ႀကီး စားသံုး
လူလံုးလည္း လွခဲ့သေပါ့...

ကိုယ့္ရဲ႕ ျဖဴစင္ျခင္းဟာ သူ႔ရဲ႕ အေသြးအသား
ကိုယ့္ရဲ႕ ရွင္သန္ျခင္းမွာ သူ႔ရဲ႕ အနစ္နာ
ကိုယ့္ရဲ႕ ယံုၾကည္ျခင္းက သူ႔ရဲ႕ အလင္းေရာင္
ကိုယ့္ရဲ႕ ျဖစ္တည္ျခင္းက သူ႔ရဲ႕ အေမွ်ာ္အျမင္
ကိုယ့္ရဲ႕ ရပ္တည္မႈကေတာ့…
ေထာက္တည္ရာမရတဲ့ သူ႔အေ၀းကအရိပ္

မိန္းမတေယာက္ဟာ
ထူးဆန္းတဲ့ ဘ၀တခုကို ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ၿပီဆိုရင္
အနစ္နာခံျခင္း
ယံုၾကည္ျခင္းနဲ႔
ခ်စ္ျခင္းတရားေတြမွာ
တစံုတရာေတာ့
မွားယြင္းေနခဲ့ၿပီေလ...

မ်က္ရည္ေတြ ခမ္းေျခာက္ပါေစေတာ့ … အေမ။ ။