မိုးေသာက္ ေရာင္ျခည္

မနက္ ၇နာရီ သားႀကီးကို ေက်ာင္းသြားပို႔ပါတယ္။ ေက်ာင္းပို႔ၿပီး လမ္းတပတ္ေလွ်ာက္လို႔ အိမ္ကို ၇း၄၅ ျပန္ေရာက္ေလ့ရွိပါတယ္။ မေန႕က လမ္းေလွ်ာက္ရင္း အရစ္အရစ္နဲ႔ ငါးဂ်င္းကြက္ပံုေပၚေနတဲ့ တိမ္အနားေတြကို ေနျခည္ႏုႏုက ျဖာက်လိုက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္လွတဲ့ ျမင္ကြင္းကို ေတြ႔ခဲ့ရတာမို႔ ဒီေန႔ေတာ့ ကင္မရာ မေမ့မေလ်ာ့ ယူသြားမိတယ္။

ဒီေန႔ ျမင္ကြင္းကေတာ့ မေန႔ကလို ဘယ္ဟုတ္မလဲေလ…။

သားကို ပို႔ၿပီး ေက်ာင္းဂိတ္ေပါက္၀မွာ PIE - Parents In Education က Linda နဲ႔ Janet တို႔က ဒီေန႔ Primary 5 ေတြကို Maths Test အတြက္ အခန္းေစာင့္ေပးဖို႔ လုပ္အားေပးလိုေနလို႔ ၁၂း၁၅ အေရာက္ Canteenကို လာခဲ့ဖို႔ေခၚတယ္။ အင္တင္တင္နဲ႔ပဲ ဒီေန႔ေတာ့ လာခဲ့မယ္လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။

စာေမးပြဲခန္းသြားေစာင့္ေတာ့…
ပံုမွန္ဆိုရင္ ဗုဒၶဟူးေန႔က ေန႔လည္ ၁၂း၃၀ဆို ေက်ာင္းဆင္းပါတယ္။ ဒီေန႔မွာေတာ့ Maths Practice Test ေျဖဖုိ႔ ေန႔လည္၁း၃၀ အထိ ေက်ာင္းခ်ိန္ျဖစ္သြားတယ္။ ၁၂း၃၀မွာ ကိုယ္တာ၀န္က်တဲ့ အတန္းေရာက္သြားေတာ့ အခန္းထဲက ဆရာမ မထြက္ေသးဘူး။ Parent Volunteer ပါ.. Maths test အတြက္လာပါတယ္ ေျပာေတာ့… သူ အခုပဲ ၿပီးပါၿပီ ဆိုၿပီး အတန္းထဲက ထြက္ေပးတယ္။

ဒီေန႔ Test ရွိတယ္ဆိုတာ သိတယ္ မဟုတ္လား။ မင္းတို႔ရဲ႕ ဆရာမ မလာႏိုင္လို႔ ကိုယ္လာပါတယ္။ 50 minutes test ေျဖရပါမယ္။ အိမ္သာ သြားခ်င္သူေတြ အခုသြားၾကပါ၊ ငါးမိနစ္ အခိ်န္ေပးပါတယ္လို႔ စလိုက္တယ္။ ၁၂း၄၀ မွာ ေမးခြန္း ေ၀တယ္။ ကိုယ့္နာမည္နဲ႔ Index No.ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ေရးဖို႔ သတိေပးတယ္။ မင္းတို႔ အားလံုးဟာ Primary 5 ေတာင္ ေရာက္ေနၾကၿပီမို႔ စာေမးပြဲ စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္းေတြကို ေကာင္းေကာင္း သိၿပီးၿပီလို႔ ငါယူဆပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စည္းမ်ဥ္းေတြကို ထပ္ေျပာေနျခင္းျဖင့္ မင္းတို႔ရဲ႕ အခ်ိန္ေတြကို မျဖဳန္းလိုပါဘူး။ (ခပ္တည္တည္ ဖိန္႔တာေပါ့…)(Calculator သံုးခြင့္ရွိပါတယ္။) ငါဟာ Volunteer တေယာက္သာ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ မင္းတို႔ရဲ႕ အျပဳအမူေတြကို ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး report လုပ္ဖို႔ပါပဲ ဆိုၿပီး လက္ထဲက ဟန္းဖုန္းကို ေထာင္ျပလိုက္တယ္။ ေက်ာင္းသားေလးတေယာက္က Voice Recorder လား ေမးလို႔၊ ဗြီဒီယိုပါ႐ိုက္လို႔ ရပါတယ္လို႔ ေျဖလိုက္တယ္။ (ေတာ္ေတာ္ အသံုး၀င္တယ္… မဟုတ္ရင္ ဒီက ကေလးေတြက ကိုယ္တို႔ဆီကလို ေသေသ၀ပ္၀ပ္ေတြ မဟုတ္ဘူး။)

ေမးခြန္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ ဖတ္ဖို႔၊ ေမးခြန္း အားလံုးကို ႀကိဳးစားေျဖဖို႔၊ အားလံုးေျဖဆိုၿပီးရင္ ျပန္စစ္ၾကဖို႔တို႔ကို အလ်ဥ္းသင့္သလို သတိေပးပါတယ္။

၁း၃၀ နာရီမွာ အေျဖစာရြက္ေတြ သိမ္းၿပီး၊ Index No. အတိုင္း စီပါတယ္။ အေျဖလႊာ အေရအတြက္ကို ေျဖဆိုသူ အေရအတြက္နဲ႔ စစ္တယ္။ မင္းတို႔ အားလံုး စည္းကမ္းရွိရွိ ေနတာကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ စာေမးပြဲကိုလည္း အားလံုးပဲ ေကာင္းမြန္စြာ ေအာင္ျမင္ၾကပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳပါတယ္လို႔ ေျပာအၿပီးမွာ ကေလးေတြလည္း ေက်ာင္းဆင္းဖို႔ အခန္း အျပင္မွာ အားလံုး တန္းစီၾကပါတယ္။ အေျဖလႊာေတြကို တာ၀န္ခံ ဆရာဆီအပ္ၿပီး ျပန္ခဲ့ပါတယ္။

(စာရင္းရွိ ၄၁ေယာက္၊ ေျဖဆိုသူ ၂၉ေယာက္၊ ပ်က္ကြက္ ၁၂ေယာက္ - ပ်က္ကြက္သူေတြရဲ႕ အမည္စာရင္းကိုလည္း စာရြက္တရြက္မွာေရးၿပီး အပ္ခဲ့ပါတယ္။ ပ်က္ကြက္စာရင္းရဖို႔ မခက္ခဲပါဘူး။ White Board ေထာင့္ တေနရာမွာ ေရးထားတာကို ကူးယူလိုက္တာပါပဲ။ ဒီေန႔ ၁၂း၃၀မွ ၁း၃၀ ထိ Test ရွိေၾကာင္း သတိေပးခ်က္ကိုလည္း White Board မွာ ေရးထားတာ ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါနဲ႔ေတာင္ ၁၂ေယာက္ ပ်က္တယ္ဆိုေတာ့ စဥ္းစားစရာပဲ H1N1 ေၾကာင့္ပဲလား။ စာကို စိတ္မ၀င္စားတာလား။ ကေလးေတြ ေျဖေနၾကတာ လွည့္ပတ္ၾကည့္ခဲ့ရသေလာက္ေတာ့ မစြံ မစြံ…။ ေနာက္မွ သားႀကီးကို ေမးၾကည့္တာ အဲ့ဒီအတန္းက စတုတၳေျမာက္ အေတာ္ဆံုး အတန္းတဲ့… ဒါေတာင္ မဟန္ဘူးလို႔ စိတ္ထဲက ေျပာမိတယ္။)

ရပ္ကြက္ထဲက နာမည္မႀကီးတဲ့ မူလတန္းေက်ာင္းေလးရဲဲ့ စာသင္ခန္း… ။

တို႔မ်ားတုန္းက ဒီအရြယ္ဆို အကၡရာသခၤ်ာ (Algebra) ေတာင္ တြက္တတ္ေနၿပီ။ သခ်ၤာတပုဒ္ တြက္မည္ဆိုရင္ ေတာင္ျခစ္ေျမာက္ျခစ္ လုပ္လို႔ ဘယ္ရလိမ့္မလဲ။ ေပးထားခ်က္၊ ရွာရန္၊ တြက္ခ်က္၊ ညီမွ်ျခင္းေတြကို စီစီရီရီေရးလို႔ အဆင့္လိုက္ခ်ေရးရတာ၊ အေျဖေရာက္လို႔ တိုးလို႔တန္းလန္း ထားခဲ့လို႔မရေပါင္၊ အေျဖညီမွ်ျခင္းေလး ေသေသသပ္သပ္ေရးၿပီးမွ မ်ဥ္းပိတ္ရတာ။ သခၤ်ာတပုဒ္တြက္ထားတာ Program တပုဒ္ ေရးထားသလိုပါပဲ။ အဲ့ဒီလိုျဖစ္ေအာင္ ၁ တန္းေလာက္ကတည္းက ဆရာဆရာမေတြက အခ်ိဳးမက်ရင္ လက္သီးဆုပ္ေပးရၿပီး လက္ဆစ္ကို သစ္သားျပားနဲ႔ ေခါက္ၿပီး ပံုစံခ်ေပးခဲ့တာပဲ…။ ႐ုပ္၀တၳဳ ပစၥည္း အားသာမႈနဲ႔ ဉာဏ္ရည္ ဉာဏ္စြမ္း၊ ႀကိဳးစား အားထုတ္မႈ ဘာေတြကို ဘယ္လိုနဲ႔ ခ်ိန္ထိုးေနသလဲ ဆိုတာေတာ့ စာဖတ္သူတို႔ ရိပ္ဖမ္းမိပါလိမ့္မယ္။ အခ်က္အလက္ မခိုင္လံုပဲ၊ တရက္ထဲမွာမွ တနာရီေလာက္အတြင္းရခဲ့တဲ့ အေတြ႔အႀကံဳေပၚ မူတည္ၿပီး ပြားလြန္းသလို ျဖစ္မွာ စိုးလို႔… ဤမွ်သာပါ…။