Avatar 3D ျဖစ္ရပ္မွန္

အဂၤလိပ္ကား မၾကည့္တတ္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ႐ံုမွာ ရုပ္ရွင္အလြန္ၾကည့္ခဲပါတယ္။ ႐ုပ္ရွင္လက္မွတ္ရရင္ ကိုဧရာနဲ႔ သားႀကီး သားအဖႏွစ္ေယာက္ပဲ သြားၾကည့္ၾကေလ့ ရွိပါတယ္။ 2012 တင္ေတာ့ မွတ္မွတ္ရရေန႔ တေန႔မို႔ မိသားစု အကုန္သြားၾကည့္ၾကပါတယ္။ အဲ့ဒီကေန အရွိန္ရသြားၿပီး၊ Avatar တင္ေတာ့ (ထူးထူးဆန္းဆန္း 3Dကလည္း ျဖစ္ျပန္ပါေသးသတဲ့။) “3Dမို႔ ကိုယ္က ျပခ်င္တာ” ဆိုတာ ကိုဧရာတေယာက္ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ဖို႔ မဲဆြယ္စဥ္ကာလမွာ ထပ္တလဲလဲ သံုးခဲ့တဲ့ စကားပါ။ New Year Eve ေန႔မွာ အမ်ားသူငါေတြနဲ႔ ေရာၿပီး မိသားစုလိုက္ ညေန ၅နာရီပြဲကို ၃နာရီမွာ တက္တက္ႂကြႂကြ လက္မွတ္ တန္းစီ ၀ယ္ပါတယ္။ အေရာင္းေကာင္တာေရာက္ေတာ့ ေရွ႕ဆံုးကေရရင္ Second Row ကပဲ ေနရာ ရေတာ့မယ္တဲ့။ အို ဘာျဖစ္လဲ 2012 ၾကည့္တုန္းကလည္း Second Row ကပဲဟာ ဒီေလာက္ႀကီး တန္းစီၿပီးမွ ၀ယ္လိုက္ ၀ယ္လိုက္ဆိုၿပီး ဇြတ္မိုက္လိုက္ၾကပါတယ္။


႐ံုထဲ အ၀င္မွာ မ်က္မွန္ အမဲေလးေတြ ေပးတယ္။ တရိုတေသ ကိုင္ခဲ့ရတယ္။ မ်က္မွန္မွာ ဒဏ္ရာ တစံုတခုရခဲ့ရင္ 85 ေဒၚလာ ေလ်ာ္ရမယ္ ဆိုလို႔ပါ။ ေနရာယူၿပီး ခဏၾကာေတာ့ ႐ုပ္ရွင္စျပပါတယ္။ ေၾကာ္ျငာေတြ ဆိုေတာ့ မ်က္မွန္ တပ္စရာမလိုေသးဘူး အထင္နဲ႔ ပကတိမ်က္လံုးအတိုင္းနဲ႔ပဲ ၾကည့္ေနခဲ့ပါတယ္။ “မ်က္မွန္တပ္ေလ ေၾကာ္ျငာလည္း 3D ပဲ” ဆိုတဲ့ ကိုဧရာ့ဆီက အလန္႔တၾကား သတိေပးသံၾကားမွ ေဘးဘီကို ၀ဲ၀ီ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တ႐ံုလံုး မ်က္မွန္ေတြနဲ႔ ခန္႔ျငားေနၾကပါၿပီ။ ေအာ္ တံုးလိုက္တဲ့ ငါ ဆိုၿပီး မ်က္မွန္ေကာက္တပ္လိုက္မွ Garfield ႀကီး ဗိုက္ပူထြက္ေနပံုမ်ား ႐ုပ္လံုးကို ႂကြလို႔ဟဲ့။ ဇာတ္ကား စျပလို႔ ခဏအၾကာမွာ ကိုဧရာ့ဆီက အသံထြက္လာျပန္တယ္။ “သီတာ သီတာ 3D ဆိုတာ အဲ့လိုႀကီးလား” တဲ့။ ကိုယ္က ႐ံုထဲ၀င္လာကတည္းက “3D ႐ုပ္ရွင္မ်ား Discovery Centre မွာ က်မ ၾကည့္ဖူးပါတယ္ေတာ္” လို႔ သူ႔ကို တမွတ္ေက်ာထားသူမို႔ အားကိုးတႀကီး ေမးရွာတာပါ။ “ဘာျဖစ္လို႔လဲ” ဆိုေတာ့ “ကို ဘာမွ ေကာင္းေကာင္းမျမင္ရဘူး” တဲ့။ “ေပးစမ္းပါဦး ရွင့္ မ်က္မွန္” ဆိုၿပီး မသီတာ ေကာက္တပ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ လားလား စိမ္းစိမ္းေတြေရာ နီနီေတြေရာ ရိပ္ရိပ္ ရိပ္ရိပ္ေတြ… “အာ ရွင့္မ်က္မွန္က အပ်က္ႀကီး” ဆိုၿပီး၊ ခ်က္ခ်င္းသြား ျပန္လဲခိုင္းရတယ္။

မသီတာလည္း ဇာတ္လမ္းကို နားမလည္ လည္ေအာင္ အာ႐ံု စူးစိုက္ ၾကည့္ရင္းနဲ႔ မ်က္ခြံက ေမွးစင္း က်က်လာတယ္။ ေအာ္ ငါ့မ်က္လံုးအား မႏိုင္ဘူးနဲ႔ တူတယ္ဆိုၿပီး အိတ္ထဲက မ်က္မွန္ထုတ္တပ္၊ အေပၚကမွ 3D မ်က္မွန္ထပ္တပ္ၿပီး ၾကည့္လည္း မေအာင္ျမင္ပါဘူး။ 3D မ်က္မွန္ကို ခၽြတ္လိုက္ တပ္လိုက္နဲ႔ စမ္းသပ္မႈကို ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ လုပ္ေနမိပါတယ္။ ေဘးနားက သားငယ္ကလည္း ေအာက္ျပဳတ္က်တဲ့ ပစၥည္းေတြပဲ ကုန္းေကာက္သလို တကုန္းကုန္းတကြကြ လုပ္လိုက္၊ ေရွ႕ Screen ကို မၾကည့္ပဲ ေနာက္ေတြ လွည့္ၾကည့္လိုက္ လုပ္ေနလို႔ “သားေကာင္းေကာင္းၾကည့္ေလ” ေျပာေတာ့ “သားသား မၾကည့္ခ်င္ဘူး” လို႔ ဆိုလာပါတယ္။ Avatar ဆိုေတာ့ သူက TV မွာ ၾကည့္ေနက် ကာတြန္းဇာတ္လမ္း ေအာက္ေမ့လို႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ လိုက္လာသူပါ။ ဒီေရာက္ေတာ့မွ တလြဲျဖစ္ေနေတာ့ စိတ္ညစ္ရွာတယ္ ထင္ပါတယ္။ ကိုယ္ကလည္း မူးခ်င္သလိုလို၊ အန္ခ်င္ ပ်ိဳ႕ခ်င္သလိုပါ ျဖစ္လာေတာ့ ကိုဧရာကို “က်မတို႔ သားအမိ အျပင္ထြက္ေနမယ္ေအ” လို႔ ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ သားအမိႏွစ္ေယာက္ ေရွ႕ဆံုးက ထြက္ခ်လာခဲ့ပါတယ္။ ထိပ္ကေစာင့္ေနတဲ့ ၀န္ထမ္းေလးဆီ မ်က္မွန္ ႏွစ္လက္ အပ္ခဲ့ရပါတယ္။

႐ံုဂိတ္၀မွာ ေစာင့္ေနတဲ့ ၀န္ထမ္းေတြကို ႐ုပ္ရွင္ ဘယ္အခ်ိန္ၿပီးမလဲ ေမးေတာ့ ၇း၄၀ မွ ၿပီးမွာတဲ့။ နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ အခုမွ ၅း၃၀ပဲ ရွိေသးတယ္။ အျခား႐ံုေတြထဲ ၀င္ၾကည့္လို႔ ရမလားေမးေတာ့ “မရပါဘူး ခင္ဗ်ာ” တဲ့ “အျပင္ထြက္ၿပီး Shopping လုပ္ရင္ သြားလုပ္ေနပါ” တဲ့။ အဲ့ဒါနဲ႔ပဲ သားအမိႏွစ္ေယာက္ အျခား႐ံုေပါက္၀က ခံုတန္းလ်ားေလးမွာ ထိုင္ၿပီး ဘယ္႐ံုထဲကို ဘယ္အခ်ိန္ ခိုး၀င္ရင္ ေကာင္းမလဲ အလစ္ေခ်ာင္းေနမိပါတယ္။ ကိုယ့္႐ုပ္ ကိုယ့္ရည္နဲ႔ အဲ့လို ခိုးေၾကာင္ခိုး၀ွက္ မလုပ္ခ်င္တဲ့ အေတြးကလည္း တဖက္၊ ေနာက္႐ံုထဲ ၀င္သြားပါၿပီတဲ့ ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲထဲ သားအမိႏွစ္ေယာက္ ထိုင္စရာေနရာ မရွိရင္လည္း အခက္ ဆိုတဲ့ အေတြးေတြနဲ႔ ခ်ာခ်ာလည္ေနပါတယ္။ လူကသာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနေပမဲ့ စိတ္က မၿငိမ္သလို၊ ပါးစပ္ေတြ လက္ေတြကလည္း အၿငိမ္မေနရပါဘူး။ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ရင္း အေပါ့အပါးသြားခ်င္လို႔ ထြက္လာတဲ့ လူေတြကို အိမ္သာ ဘယ္ဖက္ဆိုတာ လမ္းညႊန္ေပးရပါေသးတယ္။

သားငယ္က ကေလးဆိုေတာ့ အဲ့လိုႀကီး ဘယ္လာၾကာၾကာထိုင္ေနႏိုင္ပါ့မလဲ။ ႐ံုထဲ ျပန္၀င္ခ်င္တယ္ လုပ္ျပန္လို႔ သားအမိႏွစ္ေယာက္ ကုပ္ကုပ္ ကုပ္ကုပ္နဲ႔ ျပန္၀င္လာၾကျပန္ေရာ။ ဒုတိယ အႀကိမ္ ႀကိဳးပမ္းမႈမွာေတာ့ သားႀကီး၀ယ္လာတဲ့ အာလူးေၾကာ္ဗူးထဲက အာလူးေၾကာ္ေတြ တကၽြတ္ကၽြတ္၀ါးရင္း တိုက္ပြဲ၀င္ပါေသးတယ္။ ဒါလည္း မရဘူး အာလူးေၾကာ္လည္း ကုန္ေရာ လူလည္း ဘာျဖစ္သြားတယ္ မသိေတာ့ဘူး။ “ထ ထ” ဆိုတဲ့ အသံက ကိုဧရာ့ အသံလား။ သားႀကီး အသံလား။ “႐ုပ္ရွင္ၿပီးၿပီ” ဆိုတဲ့ အသံကေတာ့ သားႀကီး အသံ။

“သားသားက ဘာလို႔မၾကည့္ခ်င္တာလဲ သားသား ၾကည့္တဲ့ Avatar မဟုတ္လို႔လား” လို႔ သားငယ္ကို သူ႔အေဖကေမးေတာ့ “သားသားကို လက္သီးနဲ႔ထိုးလို႔” တဲ့ …။ ၿပီးေတာ့မွ သားငယ္က သူ႔အေဖကို ဇာတ္လမ္းေမးပါတယ္။ “လာလာ ေဖေဖ ေျပာျပမယ္ ဟို အေမႀကီးလည္း နားေထာင္” ဆိုၿပီး … “Avatar ဆိုတာ အိႏၵိယစကား “အ၀တာရ”…. သက္ဆင္းျခင္းလို႔ အဓိပၸါယ္ရတယ္။ လူသားေတြကို ကယ္တင္ဖို႔အတြက္ ေကာင္းကင္ဘံုကေန လူျပည္ကို ဆင္းသက္လာၿပီး လူအျဖစ္ကို ၀င္စားတဲ့ ရာမတို႔, ကရစ္ရွနားတို႔ကိုေခၚတာ …” ဇာတ္လမ္းနဲ႔ မဆိုင္တဲ့ သူ႔လက္ခ်ာအရင္ နားေထာင္ရေသးတယ္။ ၿပီးမွ သားအမိတစ္ေတြ ကိုဧရာေျပာတဲ့ Avatarပံုျပင္နားေထာင္ရင္း သူ႔ဇာတ္လမ္း မဆံုးခင္မွာပဲ အိပ္ယာေပၚမွာ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ႀကီး အိပ္ေပ်ာ္ရ ျပန္ပါေတာ့တယ္။