“ႏွစ္ဆယ္ရာစု သုဘဒၵါ” ဆိုတဲ့ အမည္နဲ႔ ၀ါ၀ါ၀င္းေရႊရဲ႕ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကား ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ ေက်ာ္ဟိန္းရဲ႕ “ႏွစ္ဆယ္ရာစု လက္ေ၀ွ႔ေက်ာ္” ဆိုတဲ့ဇာတ္ကားလည္း နာမည္ေက်ာ္ခဲ့တယ္။ ေခတ္မွီျခင္း၊ ေခတ္နဲ႔အညီလိုက္ျခင္းကို ေဖာ္ျပလိုတဲ့အခါ ဒီစကားလံုးကို တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ သံုးခဲ့ၾကတယ္။ ႏွစ္ဆယ္ရာစု ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးကလွသလို ႏွစ္ဆယ္ရာစုရဲ႕ သားပ်ိဳ၊ သမီးပ်ိဳေတြကလည္း လွပ ႏုနယ္ ခ်စ္စဖြယ္ အသြင္ကိုေဆာင္ခဲ့ၾကတယ္။ ႏွစ္ဆယ္ရာစုရဲ႕ သစ္လြင္ လွပပံုကို က်မ္းတေစာင္၊ စာတဖြဲ႔ ေရးလို႔ ကုန္ႏိုင္မယ္ မထင္ဘူး။ အဆံုးသတ္သြားတာေတာင္ Y2K တဲ့… ဘယ္ေလာက္ လွလိုက္ေလသလဲ။
*****
ႏွစ္ဆယ္ရာစုရဲ႕ သမီးပ်ိဳေလးတေယာက္ဟာ ႏွစ္ဆယ္တစ္ရာစု အေရာက္မွာေတာ့ အိုမင္းမစြမ္းေတာ့ပါဘူး။ ဒါဟာ သဘာ၀ပဲေလ…။ ေသာင္းက်န္းတဲ့ ေရာဂါဆိုးေတြရဲ႕ အႏွိပ္စက္ မခံရေသးေပမည့္ ေမြးကတည္းက ပါလာတဲ့ အိုနာက ပါးပါးေလး အစြမ္းျပေနၿပီ။ ေရအိမ္သြားရင္ စာအုပ္အေဖၚေလး ေခၚသြားၿမဲအတိုင္း ေခၚသြားမိေပမည့္ ဖတ္မရေတာ့ပါဘူးကြယ္။ ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီေလာက္ေသးတဲ့ စာလံုးနဲ႔ ပံုႏွိပ္ၾကပါလိမ့္။ စာအုပ္ေတြ စာေစာင္ေတြ ေျပာင္းသြားေပမည့္ ဘာလာလာ ဖတ္မရေတာ့မွ လက္ေလွ်ာ့ရတဲ့အျဖစ္ေရာက္တယ္။ ဘတ္စ္ကား ဂိတ္မွာ ကားေစာင့္ရင္လည္း မွတ္တိုင္ဆီလာေနတဲ့ ဘတ္စ္ကားနံပါတ္ကို ကိုယ္စီးလိုတဲ့ နံပါတ္ခ်ည္းသာ ျမင္ေနမိေတာ့တယ္။ အနားေရာက္လို႔ မဟုတ္မွန္းသိမွ ကိန္းဂဏန္းေတြဟာ ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီေလာက္ေတာင္ ဆင္တူရိုးမွား ျဖစ္ေနရတာလဲလို႔ အေယာင္ေယာင္အမွားမွားလည္း ေတြးမိရဲ႕။
ေခါင္းေပၚမွာ ဖြာလန္က်ဲေနတဲ့ ဆံပင္ျဖဴေတြ…။ ေငြမွင္ေရာင္ လွသေလာက္… သူတို႔က်မွ ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္အ႐ုပ္ဆိုးရတာလဲ စဥ္းစားမိျပန္ေတာ့ ဆံပင္ေတြ ပိုျဖဴသြားမွာစိုးလို႔ ရပ္တန္းကရပ္ရတယ္။ တခိ်န္က ထိန္းမႏိုင္ သိမ္းမရ အုပ္ခဲေနတဲ့ ဆံပင္ေတြ… ခုမ်ားျဖင့္ ထိပ္မွာ အကြက္လိုက္ႀကီးကို ေျပာင္လို႔…။ ဒါနဲ႔ပဲ ၾကည့္မရတဲ့ ဆံပင္ျဖဴေတြကိုလည္း မႏႈတ္ရက္ေတာ့ပါဘူး။ သူတို႔ေလးေတြ ရွိေနေပလို႔ အေျပာင္ သက္သာရာရေပတယ္ေပ့ါ။
ဂလံုဂလြမ္… ခ်လြင္ခ်လန္… အသံေတြ ၾကားရရင္ေတာ့ အျခားမေတြးပါနဲ႔။ ဒီလက္က လြတ္က်တာပါ။ အမေလး…ကုန္ပါၿပီ ဆိုတဲ့ အသံမ်ိဳးေတြ ၾကားရရင္လည္း အထိတ္တလန္႔ မျဖစ္ၾကပါနဲ႔။ ဟင္းအိုးေတြ၊ ဟင္းခြက္ေတြ ခူးရင္းခပ္ရင္း ေမွာက္ျပန္တာပါ။ ဦးေႏွာက္က ေစ့စပ္ ေသခ်ာစြာ အမိန္႔ေပး ခိုင္းေစတဲ့အတိုင္း တေသြမတိမ္း လိုက္နာလို႔ ၿမဲၿမံခိုင္ခံ့ခဲ့တဲ့ လက္ေတြ… ခုေတာ့လည္း သူတို႔ မဟုတ္သလိုပဲ။ တခုခုေတာ့ မွားေနၿပီ… တေနရာရာမွာေတာ့ မွားေနၿပီ။ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္လဲလို႔ ေက်းဇူးျပဳၿပီး တရားခံ မရွာပါနဲ႔ေတာ့။
တေန႔လံုး မိုးတိုးမတ္တပ္နဲ႔ သူ႔အေပၚ အားျပဳရပ္ရတဲ့ ေျခေထာက္ေတြ… ညတိုင္ရင္ေတာ့ ေဖာေယာင္ေနၿပီ။ ဘယ္လာ ေက်ာ့ေက်ာ့ေမာ့ေမာ့ လွမ္းႏိုင္ေတာ့မလဲ။ သူတို႔ကို ညွာရင္း ပံုမက်ပန္းမက် ကြတတနဲ႔ က်ိဳးက်ိဳးကၽြတ္က်ြတ္ ေအာ္ရင္း ျမည္ရင္း ေနာက္ဆံုးေတာ့ အိပ္ယာဖ်ာကပ္ရတာပါပဲ။
*****
ကိုယ့္မွာျဖင့္ ကိုယ့္ဒုကၡနဲ႔ကိုယ္။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ မသိမိုက္မွားတဲ့အရြယ္က တရားသူႀကီးေရွ႕သြားၿပီး ေအးအတူ ပူအမွ် အေပးအယူ သူနဲ႔က်မ ဆိုၿပီး မဟုတ္က ဟုတ္ကေတြ က်မ္းသစၥာ က်ိန္ဆိုမိခဲ့လို႔ အပိုဆု တြဲပါလာတဲ့ ဒုကၡအိုးႀကီးကလည္း တေမွာင့္။ ဘယ္သူ႔အေၾကာင္းေလးျဖင့္ သူ႔ေျပာမိရင္ ရာဇ၀င္ ျပန္လွန္ရေတာ့တာ…။ ဥပမာ သာဂိအေၾကာင္း ေျပာၾကတယ္ ဆိုၾကပါစို႔။ သာဂိေလ…ကိုဖိုးေထာင္ သားေလ… ငယ္ငယ္က ရွင္နဲ႔ေတာင္ ထန္းရည္ အတူတူ ခိုးေသာက္ၾကေသးဆို… ဆိုတာမ်ိဳး ပေ၀သဏီ ရွစ္ထပ္က အေၾကာင္းေတြ ျပန္အစေဖာ္ၿပီးမွ ေရွ႕ဆက္လို႔ရတယ္။ ေမာထွာ။ တခါလည္း မဟုတ္၊ ႏွစ္ခါလည္း မဟုတ္။ ေအာ္ သူ႔ခင္မ်ာ ဖာသိဖာသာ ေနတတ္ရွာတာပါလို႔ ခြင့္လႊတ္ခဲ့သမွ် အခုမ်ားျဖင့္ တယ္ စိတ္မရွည္ခ်င္ဘူး။ သူက ေယာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္ေတြ လုပ္ေတာ့ ကိုယ္ပါ ေ၀ေ၀၀ါး၀ါးေတြ ျဖစ္ကုန္ေရာ။ ေအာ္ ငါ့ႏွယ္ မ်က္ေမွာင္ေတြက်ံု႕မိျပန္ၿပီ… နဖူးေရေတြ တြန္႔ကုန္ပါေပါ့။
ႏွစ္ဆယ္ရာစု ဖြားဖြားတာ
*****
မွတ္ဉာဏ္ေတြ မေကာင္းေတာ့တဲ့အေၾကာင္း သက္ေ၀နဲ႔ ေခ်ာကို ေျပာခ်င္လို႔ (ခ်ိဳေပစြ ဟင္းခ်ိဳကဗ်ာကို အလြတ္ရေသးတယ္ ထင္ေနၾကလို႔)
အသက္ခ်င္းၿပိုင္ရင္ ကိုယ္ကႏိုင္မယ္ ထင္ေနတဲ့ Gyidaw နဲ႔
ေနာက္ၿပီး ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစုမွာ ေခတ္စားတဲ့ ေသြးစုတ္လူ ဇာတ္ကားေတြ ၾကည့္ခိုင္းတဲ့ ခေရတြန္နဲ႔
တေန႔တည္း ႏွစ္ပုဒ္ သံုးပုဒ္တင္ရင္ စိတ္မဆိုးတဲ့ စစ တို႔အတြက္
*****
ႏွစ္ဆယ္ရာစုရဲ႕ သမီးပ်ိဳေလးတေယာက္ဟာ ႏွစ္ဆယ္တစ္ရာစု အေရာက္မွာေတာ့ အိုမင္းမစြမ္းေတာ့ပါဘူး။ ဒါဟာ သဘာ၀ပဲေလ…။ ေသာင္းက်န္းတဲ့ ေရာဂါဆိုးေတြရဲ႕ အႏွိပ္စက္ မခံရေသးေပမည့္ ေမြးကတည္းက ပါလာတဲ့ အိုနာက ပါးပါးေလး အစြမ္းျပေနၿပီ။ ေရအိမ္သြားရင္ စာအုပ္အေဖၚေလး ေခၚသြားၿမဲအတိုင္း ေခၚသြားမိေပမည့္ ဖတ္မရေတာ့ပါဘူးကြယ္။ ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီေလာက္ေသးတဲ့ စာလံုးနဲ႔ ပံုႏွိပ္ၾကပါလိမ့္။ စာအုပ္ေတြ စာေစာင္ေတြ ေျပာင္းသြားေပမည့္ ဘာလာလာ ဖတ္မရေတာ့မွ လက္ေလွ်ာ့ရတဲ့အျဖစ္ေရာက္တယ္။ ဘတ္စ္ကား ဂိတ္မွာ ကားေစာင့္ရင္လည္း မွတ္တိုင္ဆီလာေနတဲ့ ဘတ္စ္ကားနံပါတ္ကို ကိုယ္စီးလိုတဲ့ နံပါတ္ခ်ည္းသာ ျမင္ေနမိေတာ့တယ္။ အနားေရာက္လို႔ မဟုတ္မွန္းသိမွ ကိန္းဂဏန္းေတြဟာ ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီေလာက္ေတာင္ ဆင္တူရိုးမွား ျဖစ္ေနရတာလဲလို႔ အေယာင္ေယာင္အမွားမွားလည္း ေတြးမိရဲ႕။
ေခါင္းေပၚမွာ ဖြာလန္က်ဲေနတဲ့ ဆံပင္ျဖဴေတြ…။ ေငြမွင္ေရာင္ လွသေလာက္… သူတို႔က်မွ ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္အ႐ုပ္ဆိုးရတာလဲ စဥ္းစားမိျပန္ေတာ့ ဆံပင္ေတြ ပိုျဖဴသြားမွာစိုးလို႔ ရပ္တန္းကရပ္ရတယ္။ တခိ်န္က ထိန္းမႏိုင္ သိမ္းမရ အုပ္ခဲေနတဲ့ ဆံပင္ေတြ… ခုမ်ားျဖင့္ ထိပ္မွာ အကြက္လိုက္ႀကီးကို ေျပာင္လို႔…။ ဒါနဲ႔ပဲ ၾကည့္မရတဲ့ ဆံပင္ျဖဴေတြကိုလည္း မႏႈတ္ရက္ေတာ့ပါဘူး။ သူတို႔ေလးေတြ ရွိေနေပလို႔ အေျပာင္ သက္သာရာရေပတယ္ေပ့ါ။
ဂလံုဂလြမ္… ခ်လြင္ခ်လန္… အသံေတြ ၾကားရရင္ေတာ့ အျခားမေတြးပါနဲ႔။ ဒီလက္က လြတ္က်တာပါ။ အမေလး…ကုန္ပါၿပီ ဆိုတဲ့ အသံမ်ိဳးေတြ ၾကားရရင္လည္း အထိတ္တလန္႔ မျဖစ္ၾကပါနဲ႔။ ဟင္းအိုးေတြ၊ ဟင္းခြက္ေတြ ခူးရင္းခပ္ရင္း ေမွာက္ျပန္တာပါ။ ဦးေႏွာက္က ေစ့စပ္ ေသခ်ာစြာ အမိန္႔ေပး ခိုင္းေစတဲ့အတိုင္း တေသြမတိမ္း လိုက္နာလို႔ ၿမဲၿမံခိုင္ခံ့ခဲ့တဲ့ လက္ေတြ… ခုေတာ့လည္း သူတို႔ မဟုတ္သလိုပဲ။ တခုခုေတာ့ မွားေနၿပီ… တေနရာရာမွာေတာ့ မွားေနၿပီ။ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္လဲလို႔ ေက်းဇူးျပဳၿပီး တရားခံ မရွာပါနဲ႔ေတာ့။
တေန႔လံုး မိုးတိုးမတ္တပ္နဲ႔ သူ႔အေပၚ အားျပဳရပ္ရတဲ့ ေျခေထာက္ေတြ… ညတိုင္ရင္ေတာ့ ေဖာေယာင္ေနၿပီ။ ဘယ္လာ ေက်ာ့ေက်ာ့ေမာ့ေမာ့ လွမ္းႏိုင္ေတာ့မလဲ။ သူတို႔ကို ညွာရင္း ပံုမက်ပန္းမက် ကြတတနဲ႔ က်ိဳးက်ိဳးကၽြတ္က်ြတ္ ေအာ္ရင္း ျမည္ရင္း ေနာက္ဆံုးေတာ့ အိပ္ယာဖ်ာကပ္ရတာပါပဲ။
*****
ကိုယ့္မွာျဖင့္ ကိုယ့္ဒုကၡနဲ႔ကိုယ္။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ မသိမိုက္မွားတဲ့အရြယ္က တရားသူႀကီးေရွ႕သြားၿပီး ေအးအတူ ပူအမွ် အေပးအယူ သူနဲ႔က်မ ဆိုၿပီး မဟုတ္က ဟုတ္ကေတြ က်မ္းသစၥာ က်ိန္ဆိုမိခဲ့လို႔ အပိုဆု တြဲပါလာတဲ့ ဒုကၡအိုးႀကီးကလည္း တေမွာင့္။ ဘယ္သူ႔အေၾကာင္းေလးျဖင့္ သူ႔ေျပာမိရင္ ရာဇ၀င္ ျပန္လွန္ရေတာ့တာ…။ ဥပမာ သာဂိအေၾကာင္း ေျပာၾကတယ္ ဆိုၾကပါစို႔။ သာဂိေလ…ကိုဖိုးေထာင္ သားေလ… ငယ္ငယ္က ရွင္နဲ႔ေတာင္ ထန္းရည္ အတူတူ ခိုးေသာက္ၾကေသးဆို… ဆိုတာမ်ိဳး ပေ၀သဏီ ရွစ္ထပ္က အေၾကာင္းေတြ ျပန္အစေဖာ္ၿပီးမွ ေရွ႕ဆက္လို႔ရတယ္။ ေမာထွာ။ တခါလည္း မဟုတ္၊ ႏွစ္ခါလည္း မဟုတ္။ ေအာ္ သူ႔ခင္မ်ာ ဖာသိဖာသာ ေနတတ္ရွာတာပါလို႔ ခြင့္လႊတ္ခဲ့သမွ် အခုမ်ားျဖင့္ တယ္ စိတ္မရွည္ခ်င္ဘူး။ သူက ေယာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္ေတြ လုပ္ေတာ့ ကိုယ္ပါ ေ၀ေ၀၀ါး၀ါးေတြ ျဖစ္ကုန္ေရာ။ ေအာ္ ငါ့ႏွယ္ မ်က္ေမွာင္ေတြက်ံု႕မိျပန္ၿပီ… နဖူးေရေတြ တြန္႔ကုန္ပါေပါ့။
ႏွစ္ဆယ္ရာစု ဖြားဖြားတာ
*****
မွတ္ဉာဏ္ေတြ မေကာင္းေတာ့တဲ့အေၾကာင္း သက္ေ၀နဲ႔ ေခ်ာကို ေျပာခ်င္လို႔ (ခ်ိဳေပစြ ဟင္းခ်ိဳကဗ်ာကို အလြတ္ရေသးတယ္ ထင္ေနၾကလို႔)
အသက္ခ်င္းၿပိုင္ရင္ ကိုယ္ကႏိုင္မယ္ ထင္ေနတဲ့ Gyidaw နဲ႔
ေနာက္ၿပီး ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစုမွာ ေခတ္စားတဲ့ ေသြးစုတ္လူ ဇာတ္ကားေတြ ၾကည့္ခိုင္းတဲ့ ခေရတြန္နဲ႔
တေန႔တည္း ႏွစ္ပုဒ္ သံုးပုဒ္တင္ရင္ စိတ္မဆိုးတဲ့ စစ တို႔အတြက္
ဖြားဖြားတာေရ
ReplyDeleteေမာရင္ ေရေသာက္ေျပာ လက္ေညာင္းရင္ ဦးဧရာကို ႏွိပ္ခုိင္းျပီး ရိုက္ေပး စိတ္ကို တကယ္မဆိုးတာ စစ ေျပာသား ပါ၀ါေတြ တိုးကုန္ျပီ ေရႊျပည္အတြက္ ဆုေတာင္းေပးပါအံုး
ဂ်ီးေဒၚနဲ႕ ဖြားဖြားတာ ဘယ္သူႏိုင္သြားတာလဲေနာ
အိုနာေတြ ကေတာ့ မရခ်င္လဲ ရ ရခ်င္လဲ ရ မအိုမနာတဲ့ေဆး လိုခ်င္ရင္ ေျပာပါ
ခင္မင္တဲ့
seesein
စစေရ
ReplyDeleteမသီတာ့ အေမ ေျပာတတ္တဲ့ ေလသံ...
အေယာင္ေယာင္အမွားမွား
ေယာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္
ေ၀ေ၀၀ါး၀ါး
တရားခံရွာ
...
အေမ့လို လိုက္ေျပာၾကည့္ေနတာေလ...
ဇရာအေၾကာင္း ေျပာတဲ့ ဖြားဖြားတာရဲ႕ ပို႔စ္ေလးက လန္းေနတုန္းပါပဲ...။ း)
ReplyDeleteအားေပးတာ ေက်းဇူးပါ ကိုညီလင္းသစ္ေရ...
ReplyDeleteဒီမွာလည္း ဒီလိုပဲ အျပန္အလွန္အားေပးေနရတာပါ။
အဖိုးႀကီး... အဖြားႀကီး... အေဖႀကီးေရ... အေမႀကီးေရ... မေခၚပါဘူး။
ႏွစ္ဆယ္ရာစု သမီးပ်ိဳေလးတဲ့ ေခၚရွာပါတယ္...
အိမ္က ႏွစ္ဆယ္ရာစု သားပ်ိဳေလးက းD
ဘာအခုမွ မဟုတ္က ဟုတ္က သစၥာဆိုမိတာ တဲ႔လဲ။ သံသရာအဆက္ဆက္ ပါရမီျဖည္႔ဖက္ ျဖစ္ပါရေစ လို႔ ထပ္ျဖည္႔ထားတာ မၾကားမိဘူး ထင္လို႔လားးး မမ။ :)
ReplyDeleteပုံ
မ်က္စိမွဳန္ လက္တုန္ေပမဲ႔ နားၾကားေသးသူ
ေယး)))ေဟာဒီမွာ
ReplyDeleteႏွစ္ဆယ္ရာစုရဲ႕ သမီးပ်ိဳေလးတေယာက္ ခ်ိုသင္း...
ဒါေၾကာင့္ ပို႔စ္ထဲ နားအေၾကာင္း ထည့္မေရးပဲ နားထားေသးတာ းP
ဟီး... သီတာကေတာ့ လုပ္မယ္...
ReplyDeleteႏွစ္ဆယ္ရာစု ဖြားဖြားတာ တဲ့... ဖတ္ၿပီး ရယ္မိတယ္... ဒါေပမယ့္ အဲေလာက္ၾကီးေတာ့ မဆိုးၾကေသးဘူး ထင္ပါတယ္ သီတာရယ္... :D
မပူနဲ႔ မသီတာ
ReplyDeleteအေဖာ္ရွိတယ္ ဒီမွာလည္း ဖုန္းနံပါတ္ေလး တစ္လံုး ၂လံုးေတာင္ မမွတ္ႏိုင္ေတာ႔လို႔ ဖုန္းထဲမွာအားလံုး ထည္႕ထားရတယ္ အရင္ကမ်ား ဖုန္းနံပါတ္ဆို အလြတ္ဘဲ က်က္တာ။ အသက္ကစကားေျပာလာျပီဆိုေတာ႔..................... း)
ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ မသိမိုက္မွားတဲ့အရြယ္က တရားသူႀကီးေရွ႕သြားၿပီး ေအးအတူ ပူအမွ် အေပးအယူ သူနဲ႔က်မ ဆိုၿပီး မဟုတ္က ဟုတ္ကေတြ က်မ္းသစၥာ က်ိန္ဆိုမိခဲ့လို႔ အပိုဆု တြဲပါလာတဲ့ ဒုကၡအိုးႀကီးကလည္း တေမွာင့္ဆိုပဲ...။
ReplyDeleteမွန္လိုက္ေလ..ငါ႔အစ္မရယ္.။
ဖြားတာမဟုတ္ပါဘူး.. အစ္မက အပ်ိဳေလးနဲ႔တူတဲ႔..မအို္ေသးတဲ႔သူ..
mm
သက္ေ၀နဲ႔ မသီတာ သူငယ္ခ်င္းေတြဆို လို႔ သူမ်ားေတြ ေမးလာၾကရင္ ဘယ္လိုေျဖရမလဲငွင္ အန္တီတဂ္ေ၀
ReplyDeleteေခ်ာေရ...
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတိထားမိတာေလးေတြ ခ်ေရးထားလိုက္တယ္
mm :)
:) ဖြားဖြားမဟုတ္ေသးပါဘူးလို႕..
ReplyDeleteခုမွ ေရခ်မ္းနဲ႕ေရစင္က ကေလးေလးေတြ ရွိေသးတာ။
အေပၚကေကာ္မန္႔ေတြဖတ္ျပီး ရီသြားပါတယ္.. (ရီႏိုင္တုန္းေလး) =)
မယံုုဘူး..
ReplyDeleteး)
ေခတ္ေ၇ွ႔ေျပးေနလိုက္တာမ်ား
ReplyDeleteလိုက္လို႔ေတာင္ မမွီေတာ့ဘူး။
ဟင္းးးးးးး
ပံု။
ပံုေထာက္
ရႊန္းမီနဲ႔ ေက့အတြက္ ယံုရုပ္ေလးေရးခိုင္းရဦးမယ္
ReplyDeleteမသိတဲ့သူေတြက ေပါက္ထံုတို႔ mmတို႔နဲ႔ ရြယ္တူလို႔ ထင္ေနၾကမွာစိုးလို႔ ေခတ္ေရွ႕လည္း ေျပးျပရေသး :(
မသီတာေရ ဘတ္စ္ကားနံပါတ္မျမင္တာေတာ့ တူလိုက္တာ။ ၾကည့္လိုက္ရင္ တလြဲခ်ည္းပဲ။
ReplyDeleteအေ၀းကိုမႈန္တာ၊ (အနီးလည္းမျမင္ဘူး) တစ္ေယာက္ေယာက္ကကိုယ့္ကိုရယ္ျပလို႔ ရယ္ျပမွန္းမသိ၊ မျမင္ဘူး။
စာမေရးပဲ အဲလိုအၾကာႀကီးေပ်ာက္ေနစရာလားေနာ္။
သားႀကီးကို ဂရုစိုက္ေနရတယ္ထင္တယ္။ ;)
မသီတာတို႔အားလံုးက်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ၾကေစေသာ၀္
ၿဖိဳးၿဖိဳးေရ...
ReplyDeleteအနီးေရာ..အေ၀းပါ မႈန္လာေနၿပီ
တို႔ေတြ တတ္ႏိုင္ေသးတဲ့အထိ ဘေလာ့ဂ္မွာ စာေတြ ေရးၾက ဖတ္ၾကေသးတာေပါ့ေနာ္ ... း)
မမသီတာေရ..
ReplyDeleteအသက္ကစကားေျပာလာတယ္...ေဟ့..မင္းမငယ္ေတာ့ဘူးေနာ္တဲ့..။
ကြ်န္မကလည္း ျပန္ေျပာလုိက္တယ္..အုိ..ႏွစ္ဆယ္ရာစုသမီးပ်ိဳေလးပါလုိ႔..ဟိ...း)))
ဟယ္ သီတာရယ္ အဲ့ေလာက္လည္း မဟုတ္ေသးပါဘူးကြယ္...အဲ နဲနဲေတာ့ ဟုတ္ေနပါတယ္ေလ....:)
ReplyDeleteႏွစ္ဆယ္ရာစု သမီးပ်ိဳေလးမ်ား ျဖစ္ၾကတဲ့
ReplyDeleteမမိုးပန္းခ်ီတို႔ မခ်စ္ၾကည္ေအးတို႔...
(ဘာမွ မဟုတ္ဘူး
ဒီနာမည္ေလး ေခၚေကာင္းလို႔ ေခၚၾကည့္ေနတာ...)
တုိးတုိးေလး ေမးျကည့္မွဘဲ ဖြားဖြားပန္းပန္ လွတယ္လား ဆုိတဲ့ သီခ်င္းေလးထဲကလုိ
ReplyDelete(ေမာင္ အခ်စ္ေလ်ာ့ျပီလား ေမ့စိတ္ထဲ စုိးထိပ္ထင္ ေမးရမွာခက္ ေျပာရလည္းရွက္ ရတက္ပို ေမ့ျဖစ္အင္) ဆုိသလုိ ဖိုးဖုိးကို ေမးခ်င္ေန မလားလို ့
း-)
သီခ်င္းစာသားေတာင္ ေမ့တယ္ ဆုိတဲ့ အန္တီျကီး နာမည္ေတာင္မမွတ္မိေတာ့ဘူး
ေဒါက္တာ ရတနာေက်ာ္ ရဲ့ အေမဆုိထားတာေလ
မမတာ... တီတီတာ... ဖြားဖြားတာ... ဘယ္အရြယ္ေရာက္ေရာက္ ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းတာ နည္းတဲ့ကုသုိလ္မွတ္လုိ႔... း)
ReplyDeleteတကူးတက လာလည္ၿပီး သီခ်င္းလက္ေဆာင္ေပးသြားတဲ့ ေဆာင္းကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္
ReplyDeleteဇြန္ေရ
ေက်းေက်းစ္ း)
ဟားဟား....(ရီခ်လိုက္မိတယ္ မသီတာေရ)...အဲ...ဂ်င္းက ေလွာင္တာ သေရာ္တာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ မသီတာေရးထားတာ ဖတ္ေကာင္းလြန္းလို႕။ ဂ်င္းတုိ႕အဲဒီအရြယ္ဆုိ ပိုမ်ားဆုိးမလားလို႕ေလ....အခုေတာင္ မသီတာလိုပဲ စာလုံးေသးေသးဆုိ မၿမင္ရ ၊ကားနံပါတ္ဆုိ မွားမွားၿမင္၊ ခႏၶာကိုယ္ကဆုိလည္း ဟုိနားကနာ ဒီနားက က်င္နဲ႕ ဇရာအၾကိဳၿပေနတာလားလို႕ေတာင္ ထင္မိေနတယ္။
ReplyDeleteကိုယ္ေရးခ်င္ေနတဲ႔ဟာေတြ မသီတာက အကုန္ေရးသြားၿပီ ... တူလိုက္တာေနာ္ ...
ReplyDeleteဘြားဘြားဆြိ
OK....OK
ReplyDeleteI Was busy and miss this post.It's ok to accept changes of our body.I often tell my sons you become aged and you will know.
Gyidaw