မေနတတ္… မထိုင္တတ္…

အခုတေလာ မၾကာခဏ သတိရမိျပီး တေယာက္တည္း ျပံုးေနမိတဲ့ မိသားစုထဲက ဟာသေလးအေၾကာင္း သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အတူတူ ျပံဳးရေအာင္လို႔ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ကေလးေတြရဲ႕ အျပစ္ကင္း ျဖူစင္တဲ့ အေတြးနဲ႔၊ ေျပာတတ္သလို ေျပာလိုက္တဲ့ စကားေလးေတြဟာ လူႀကီးေတြရဲ႕ စိတ္ႏွလံုးကို ၾကည္ေမြ႕ေစ… ဘ၀အေမာေတြကို ေျပေပ်ာက္ေစပါတယ္။

ဒီတခါ ဇတ္လိုက္ကေတာ့ အိမ္က မင္းသားႏွစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ေရခ်မ္း၊ ေရစင္တို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ မသီတာရဲ႕ တူေလး ပါ။ မင္းသားအမည္ကို ေရသန္႔ လို႔ မွတ္ထားလိုက္ၾကပါစို႔။ ေရသန္႔ေလး အေမ မသီတာ့ေယာင္းမက မိန္းမပီသတဲ့ ဆရာမေဟာင္းတဦးပါ။ အခ်က္အျပဳတ္၊ အေနအထိုင္၊ အေျပာအဆို အင္မတန္ ေတာ္ပါတယ္။ ေမြးထားတဲ့ သားနဲ႔ သမီးကိုလည္း နား၀င္ေအာင္ ညင္ညင္သာသာ ဆံုးမတတ္ပါတယ္။

ေရသန္႔က အိမ္က သားႀကီး ေရခ်မ္းထက္ငယ္ျပီး၊ သားငယ္ေရစင္ထက္ေတာ့ ႀကီးပါတယ္။ ဒီက ကေလးေတြ ဒီဇင္ဘာေက်ာင္းပိတ္ရက္ ရန္ကုန္ျပန္မွ တႏွစ္တခါ ေတြ႔ရတာမို႔ ညီအကိုခ်င္းေတြ ေတြ႕စဆို စိမ္းပါတယ္။ မႏွစ္ကေတာ့ သားႀကီး ေရခ်မ္းက မသီတာထက္ ႏွစ္ပတ္ေစာၿပီး ရန္ကုန္ကို ျပန္သြားႏွင့္ပါတယ္။ မသီတာေရာက္ၿပီး ေနာက္တရက္ႏွစ္ရက္ေနေတာ့ သားႀကီး ေရခ်မ္းက မသီတာကို ေျပာလာပါတယ္… “ေမေမ…ေမေမ… ေရသန္႔ကေလ ဘာျဖစ္လို႔လဲ မသိဘူး သားကို ေတြ႔ရင္ ကိုကိုေနေကာင္းလား… ကိုကိုေနေကာင္းလားခ်ည္းပဲ ေမးေနတယ္” တဲ့…။

ေရသန္႔ေလးခမ်ာ အေ၀းတေနရာက လာတဲ့ အကိုလုပ္သူကို အတူေနရတုန္းေလးမွာ အေရးတယူကလည္း လုပ္ခ်င္၊ ဘာလုပ္လို႔ ဘာေျပာရမွန္းလည္း မသိရွာေတာ့၊ သူေျပာတတ္တာေလး “ကိုကိုေနေကာင္းလား” ဆိုတာကိုပဲ ေတြ႔လိုက္တိုင္း ဆီးႀကိဳေျပာရတာပါ။ အေမးခံရတဲ့ အကိုႀကီးကလည္း ျမန္မာမႈမွာ လည္လည္၀ယ္၀ယ္ဆိုေတာ့၊ မ်က္လံုးကလယ္ကလယ္ ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိ…။ သူတို႔ျဖစ္ေနပံုကို ေဘးက လူႀကီးေတြက  ရယ္ရ ျပံဳးရပါတယ္။

တခါေတာ့ မသီတာ့ေယာင္းမ… ကိုေရသန္႔တို႔ရဲ႕ မာတာမိခင္ႀကီးကိုယ္တိုင္ ပါးစပ္အေဟာင္းသား ျဖစ္သြားရရွာပါတယ္။ ျဖစ္ပံုကေတာ့ ဒီလိုပါ…။ ရင္ေစ့၊ ရင္ဖံုး အက်ႌေလးေတြသာ ၀တ္တတ္ၿပီး အေနရိုးတဲ့ ေယာင္းမဟာ တခုေသာ ပူျပင္းလွတဲ့ ေႏြညဦးမွာ ညအိပ္ယာ၀င္ခါနီးမို႔ လည္ပင္းေပါက္ အနည္းငယ္က်ယ္တဲ့ ခ်ိဳင္းျပတ္ အကႌ်ကို ၀တ္ျပီး၊ ခႏၶာကိုယ္ အေပၚပိုင္းကို ကုိင္းလို႔ အိပ္ယာကို ဖုန္ခါလွဲမိတဲ့ အခါမွာေတာ့ သားေတာ္ေမာင္ ကိုေရသန္႔ မ်က္ေမွာင္ကုတ္ႀကီးနဲ႔ မေအကို ေျပာလိုက္တာက… “အေမတို႔ကလည္း အေဖ့ေရွ႕မွာ မေနတတ္၊ မထိုင္တတ္…” တဲ့။