မုန္႔လံုးေရေပၚ

ႏွစ္ကူးကာလက ေက်ာ္သြားခဲ့ေလၿပီ
အိမ္ကလူ၏ သႀကၤန္ပိုးကေတာ့ မကုန္ေသး
TP Myanmar 2005 သႀကၤန္ပြဲကို Online မွ သားႀကီးႏွင့္အတူ ၾကည့္ေနၾက၏။
ျမန္မာျပည္ သႀကၤန္ပြဲ မႀကံဳဖူးေလေသာ သားႀကီးက ေမးလာ၏။
(ရန္ကုန္အိမ္ကို ရည္ရြယ္ျပီး) “ေမေမ သားတို႔ လမ္းထိပ္မွာ မ႑ပ္ရွိလား။ သားက မ႑ပ္မွာ ေရပက္ခ်င္တာ”
“အရင္ကေတာ့ ရွိခဲ့ဖူးတယ္…သားပက္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ေမေမမ႑ပ္ေဆာက္ေပးမွာေပါ့” ဟု ေျပာလိုက္ေသာအခါ ဘ၀င္က်လို႔ ျပံဳးစစ ျဖစ္သြားေသာ သားမ်က္ႏွာကို ၾကည့္ရင္း၊ က်မ အခုလို အလ်င္အျမန္ (တမင္တကာ ႀကံရြယ္ၿပီး) ေျဖျဖစ္ခဲ့ျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းကို ေတြးမိရင္း မလံုမလဲ ျဖစ္မိပါေတာ့တယ္။
*****
ဒီႏွစ္ အတာ သႀကၤန္ အႀကိဳေန႔ဟာ ရံုးပိတ္၊ ေက်ာင္းပိတ္ စေနေန႔နဲ႔ တိုက္ဆိုင္လို႔ေနပါတယ္။ ပြဲေတာ္နဲ႔ အလွမ္းေ၀းရာမွာ ေရာက္ရွိေနရသူမ်ားအဖို႔မွာေတာ့ Online ကေနသာ ပြဲေတာ္၌ စီးေပ်ာ္ရပါတယ္။ ေန႔လည္ ေရာက္လာခ်ိန္မွာေတာ့ Online ေပၚ ပလံုစီျပီးတက္လာတဲ့ မုန္လံုးေရေပၚပံုမ်ားေၾကာင့္ “ေမေမ မုန္႔လံုးေရေပၚ စားမယ္ လုပ္ေပးလို႔” ဆိုလာပါေတာ့တယ္။

ရတယ္ေလ… ဆန္မႈန္႔၊ ေကာက္ညွင္းမႈန္႔၊ ထန္းလ်က္ အကုန္ အိမ္မွာ အရံသင့္ရွိသမို႔…
“ေအးေအး” ဆိုၿပီး မုန္႔သားႏွပ္ထားလိုက္ပါတယ္။ အခ်ိဳးကေတာ့ ႏွစ္အခိ်ဳးတစ္လို႔ မွတ္ထားတာပဲ…။ ဘာက ႏွစ္…ဘာက တစ္ လည္းေတာ့မသိ…။ အိမ္မွာ ရွိေနတဲ့ ေကာက္ညွင္းမႈန္႔ထုတ္က နည္းေနၿပီး၊ ဆန္မႈန္႔ထုတ္က မ်ားေနေတာ့… ေကာက္ညွင္းက တစ္၊ ဆန္က ႏွစ္… အဲ့လိုပဲ ျဖစ္မွာပါေလ ဆိုၿပီး ျပီးစလြယ္ မုန္႔ႏွစ္ ေရေဖ်ာ္ ႏွပ္ထားလိုက္တယ္…။ ေမေမ မုန္႔နယ္ေနပံုကို သားေတာ္ေမာင္က ကင္မရာႀကီးခ်ိန္ၿပီး မွတ္တမ္းတင္ ဓာတ္ပံု ရယူပါေသးတယ္။

မုန္႔သားမနပ္ခင္ေလးမွာ သားတို႔နဲ႔ မုန္႔လံုးေရေပၚ ပတ္သက္ပံုအေၾကာင္းေလး ဖတ္ထားပါဦး။ အထဲမွာ ဌာပနာ တခုခုပါတဲ့ မုန္႔လံုးကို လူသားေတြ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက စတင္စားသံုးၾကသလဲေတာ့ မသိပါဘူး။ တရုတ္ျပည္ႀကီးမွာေတာ့ ေဆာင္းတြင္းလို ေအးခ်မ္းတဲ့ရာသီမွာ မီးဖိုႀကီးဖို၊ ေရေႏြးအိုး အႀကီးႀကီးတည္၊ မိသားစုေတြ မီးဖိုႀကီးနား ပတ္လည္၀ိုင္းၿပီး ေရေႏြးအိုးထဲ မုန္႔လံုးေတြ ပစ္ေပါက္ထည့္လ႔ို ပူပူေႏြးေႏြး စားေသာက္ၾကတဲ့ ဓေလ့ရွိတယ္လို႔ ဖတ္မွတ္ဖူးပါတယ္။ စည္းလံုးျခင္းရဲ႕ အင္အားေၾကာင့္ပဲလား၊ မုန္႔လံုးရဲ႕ အရသာ ေၾကာင့္ပဲလား၊ သူတို႔ အေမက ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ လုပ္မေက်ြးတတ္ေပမဲ့ သားႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ေရေပၚေသာမုန္႔လံုးကို အလြန္ႀကိဳက္ၾကပါတယ္။ ဒီမွာ ရႏိုင္တဲ့
Tang Yuan (မုန္႔လံုးေရေပၚ Chinese Version)

ondeh ondeh (မုန္႔လံုးေရေပၚ Malay Version) တို႔ကို ျမိန္ရည္ယွက္ရည္ စားေလ့ရွိပါတယ္။

မုန္႔သား နပ္ေလာက္ခ်ိန္၊ စိတ္ထားၿပီးသား ထန္းလ်က္ေတြကို ပဲဆီေလးဆမ္း… လံုးေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ မုန္႔ႏွစ္ေတြက လံုးမရေအာင္ ေပ်ာ့ဖတ္ေနပါေတာ့တယ္။ ဒီေတာ့ ဆန္မႈန္႔ေတြ ထပ္ထည့္ၿပီး လံုးပလိုက္ပါတယ္။ ေရေႏြးအိုးႀကီးထဲ ပစ္ပစ္ထည့္။ အဲ…မုန္႔လံုးေတြက ေပၚခ်ိန္တန္လို႔လည္း ေပၚမလာၾကဘူးေတာ့…။ ပစ္ထည့္တဲ့ အရွိန္မ်ားၿပီး အိုးဖင္ကပ္ေနၾကသလားဆိုၿပီး ေယာင္းမနဲ႔ ထိုးေမႊ… မလံုတလံု မုန္႔လံုးေတြ ေပါက္ထြက္ကုန္မွာလည္း စိုးရိမ္ရေသး…။ အဲ့သလို ဓာတ္ၾကမ္းေတြ တိုက္လိုက္ေတာ့ မုန္႔လံုးေလးေတြက မတက္ခ်င္တက္ခ်င္နဲ႔ ဟိုတလံုး ဒီတလံုးတက္လာသား…။ ေရေအးထဲစိမ္ အေအးခံတုန္းရွိေသး…သားႀကီးက “ဘယ္လိုေနလဲ စားၾကည့္မယ္” ဆို… တလံုးေကာက္၀ါး…။ “ဟင္..ေမေမ့ဟာေတြက အထဲက မက်က္ေသးဘူး… ေသခ်ာ မတက္ေသးပဲနဲ႔ ေမေမက ဆယ္တာကိုး” ဆိုျပီး… အညူဆူကလည္း ခံရေသး။ ဒါဆို “ျပန္ထည့္ ျပန္ထည့္ ေရေႏြးအိုးထဲ ျပန္ထည့္…” သူတို႔ဟာ သူတို႔ ေပၚခ်င္တဲ့ အခ်ိန္ၾကမွသာ ေပၚၾကေတာ့ ေအ… ဆိုၿပီး… မုန္႔လံုးေရေပၚ တပန္းကန္ ရလိုက္ေလသတည္းေပါ့။ အေပၚက ျဖဴးစားစရာ အုန္းသီးမႈန္႔ကို သားႀကီး သြား၀ယ္တာ မရခဲ့လို႔၊ မေအကိုယ္တိုင္ တေခါက္သြား၀ယ္ရေသးတယ္။

အတာကူးတဲ့ တန္ခူးလ သႀကၤန္အႀကိဳေန႔မွာ ဘာကိုမွန္းမသိ ႀကိဳလိုက္တဲ့ မုန္႔လံုးေရေပၚ မာေတာက္ေတာက္ကို သားႏွစ္ေယာက္ မစားခ်င္ စားခ်င္ စားေနတာကို မၾကည့္ရက္ေလလို႔… အခန္းထဲ ၀င္ေနလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္တေန႔ မွာေတာ့ Bengawan Solo က ondeh ondeh ကို ဘုရားဆြမ္းေတာ္ကပ္ရန္တဗူး၊ သားႏွစ္ေယာက္အတြက္ တဗူးစီ စုစုပါင္း သံုးဗူးကို စကၤာပူေဒၚလာေငြ ရွစ္ေဒၚလာေက်ာ္ အကုန္အက်ခံ၍ ၀ယ္လာပါတယ္။ တဗူးသာ ဘုရားဆြမ္းေတာ္ကပ္လိုက္ရျပီး၊ သားႏွစ္ေယာက္မွာမူ သူတို႔အလြန္ ႏွစ္သက္ဖူးေသာ Malay Version မုန္႔လံုးေရေပၚကို အဖက္မလုပ္ၾကေတာ့ပါ။ ဆြမ္းေတာ္စြန္႔ထားသည့္ ပန္းကန္ထဲမွ တလံုးယူစားရင္း သားႀကီးက “သူတို႔က ဘယ္လို လုပ္ထားတာလဲ မသိဘူးေနာ္… မုန္႔သားေလးက ပါးပါးေလးနဲ႔ အထဲက အခ်ိဳေတြက အရည္ေပ်ာ္ၿပီး အျပင္ကိုလည္း ေပါက္မထြက္ဘူးလို႔”…ရိုးရိုးေလး သူျမင္တာ ေျပာေနသည္ကို… ဖေအလုပ္သူက “သူတို႔က ေသေသခ်ာခ်ာ အခ်ိုးအစားနဲ႔ လုပ္တာ…ဒါေၾကာင့္ ဘယ္ေတာ့မဆို တသမတ္ထဲ ျဖစ္ေနတာ… ျမန္မာေတြက ထင္သလိုလုပ္တာ…တခါလာ တမ်ိဳးနဲ႔ အခ်ိဳးအစားမရွိဘူး… စနစ္တက် မရွိဘူး” ဟူ၍ အမ်ိဳးသားထုႀကီး တခုလံုး လိုက္နာရန္ မွတ္ခ်က္မ်ား တသီတတန္းႀကီး ေပးေနေလေတာ့သည္။
ဒီေတာ့ ရင္ထဲကႀကိတ္ျပီး… သႀကၤန္မိုး ရုပ္ရွင္ကားထဲက “ကေလးေတြကို ေပ်ာ္ခြင့္ေပးလိုက္ပါ ဆရာရယ္…” လို႔ လာေျပာေလတဲ့ မမထားလို ငါ့မွာ မ႑ပ္ေဆာက္ေပးဖို႔ မေျပာနဲ႔ ေရေပၚတဲ့ မုန္႔လံုးေလးေတာင္ စားေကာင္းေအာင္ လုပ္မေက်ြးႏိုင္တဲ့ ဘ၀ ပါလားရယ္လို႔…။
*****
(က်မ၏ ပစ္စလက္ခတ္ လုပ္တတ္ေသာ အက်င့္ေၾကာင့္ အျခားသူမ်ား လက္လြတ္ရေသာ အခြင့္အေရးမ်ားအတြက္)