သူငယ္ခ်င္းtg က tag ပါတယ္ ေတြ႔ဖူးခ်င္တဲ့.. (၁၀)ေယာက္ တဲ့…ဘေလာ့ဂင္းရင္း ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ေနသူမ်ားထဲကလို႔ ယူဆလိုက္ပါတယ္။
(၁၀)ေယာက္ပဲ ေရးပါဆို စည္းကမ္းမလိုက္နာတာလည္း အက်င့္ႀကီးကိုျဖစ္လို႔ (ဆူခံရမွာလည္း ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ပဲ) အလည္ေရာက္လာ မိတ္သဟာ ခ်မ္းသာကိုယ္စိတ္ၿမဲေစေသာ၀္ ထဲက အားလံုး ေတြ႔ဖူးခ်င္ပါတယ္။ ဒါတင္မကေသးပါဘူး၊ ကြန္မန္႔ေတြ အျပန္အလွန္ေရးလို႔ အိမ္လည္ၿပီး CBox က ေအာ္တာမ်ိဳးေတြ မရွိေပမဲ့လည္း ပို႔စ္ေလးေတြ သြားဖတ္မိရတဲ့ သူေတြကိုလည္း ေတြ႔ဖူးခ်င္ပါေသးတယ္။
မသီတာရဲ႕ ပင္ကိုယ္သဘာ၀က sensitive ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ထားမရွင္းဘူးေပါ့ကြယ္။ စိတ္ေကာက္တတ္တယ္။ ႀကိတ္ေကာက္တယ္။ ေျဗာင္ေကာက္တယ္။ ဒီ tag ပို႔စ္ေလးကို ဘေလာ့ဂါေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေရးၿပီးၾကပါၿပီ။ မသီတာေလးမွာ သြားသြားဖတ္တာေပါ့ေလ။ “သီ” ဆိုတာေလးမ်ား ပါမလား။ “တာ” ဆိုတာေလးမ်ား ေတြ႔မလားနဲ႔ေပါ့။ ပို႔စ္သာဆံုးသြားေရာ… စိမ္းကားသူႀကီးေတြ… ရက္စက္သူႀကီးေတြ… ေမ့ႏိုင္အားသူႀကီးေတြကေလ… မ်ားကို ေတြ႔ခ်င္ၾကဘူးတဲ့ (ေကာက္ခ်င္လြန္းလို႔ကို လွည့္ယူပလိုက္တာ) သိပ္၀မ္းနည္းတာပဲ ေကြးေနေအာင္ေကာက္လိုက္ရတာ၊ စိတ္ထဲက မေကာင္းျဖစ္လာလိုက္ ထမင္း ထ,စားလိုက္နဲ႔ေပါ့။
တဆက္တည္းမွာပဲ မသီတာ ရင္ထဲက တအံုေႏြးေႏြးကို ခ်ေရးလိုက္ဦးမယ္။ ဘာလဲဆိုေတာ့ ဆိုပါစို႔ ဘေလာ့တခုကို သြားလည္ၿပီး ေကာ္မန္႔ေတြေရး၊ ေျခရာေတြ ခ်ေပါ့ေလ။ သူ႔အိမ္ေလးမွာက စည္စည္ကားကားနဲ႔ အျခားဧည့္သည္ေတြလည္း ရွိတယ္။ (သူ႔အိမ္ေလးကို ကိုယ္အ၀င္အထြက္ရွိတယ္ဆိုတာလည္း ျမင္ေနေတြ႔ေနရတာကိုး) ဘေလာ့ပိုင္ရွင္တင္ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး အျခားသူေတြကို Hi မလုပ္ႏိုင္ေတာ့… မသီတာ စိတ္ထဲ တမိ်ဳးႀကီးပဲ…႐ႈပ္သြားၿပီလား…အဲ့လို ရွင္းကို မရွင္းတာ မသီတာပါပဲ။
ဘေလာ့ထဲ ခင္ေနတာေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ။ အျပင္မွာ တကယ္ ေတြ႔ဖူးၿပီးကာမွ ခင္ပါဦးေတာ့မလား။ အဲ့လိုလည္း စိုးရိမ္မိေသး။ မသီတာက ဆိုးတယ္နဲ႔ တူပါရဲ႕ အျပင္မွာ ခင္တဲ့လူ လက္ဆယ္ေခ်ာင္း မျပည့္ဘူး...
(၁၀)ေယာက္ပဲ ေရးပါဆို စည္းကမ္းမလိုက္နာတာလည္း အက်င့္ႀကီးကိုျဖစ္လို႔ (ဆူခံရမွာလည္း ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ပဲ) အလည္ေရာက္လာ မိတ္သဟာ ခ်မ္းသာကိုယ္စိတ္ၿမဲေစေသာ၀္ ထဲက အားလံုး ေတြ႔ဖူးခ်င္ပါတယ္။ ဒါတင္မကေသးပါဘူး၊ ကြန္မန္႔ေတြ အျပန္အလွန္ေရးလို႔ အိမ္လည္ၿပီး CBox က ေအာ္တာမ်ိဳးေတြ မရွိေပမဲ့လည္း ပို႔စ္ေလးေတြ သြားဖတ္မိရတဲ့ သူေတြကိုလည္း ေတြ႔ဖူးခ်င္ပါေသးတယ္။
မသီတာရဲ႕ ပင္ကိုယ္သဘာ၀က sensitive ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ထားမရွင္းဘူးေပါ့ကြယ္။ စိတ္ေကာက္တတ္တယ္။ ႀကိတ္ေကာက္တယ္။ ေျဗာင္ေကာက္တယ္။ ဒီ tag ပို႔စ္ေလးကို ဘေလာ့ဂါေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေရးၿပီးၾကပါၿပီ။ မသီတာေလးမွာ သြားသြားဖတ္တာေပါ့ေလ။ “သီ” ဆိုတာေလးမ်ား ပါမလား။ “တာ” ဆိုတာေလးမ်ား ေတြ႔မလားနဲ႔ေပါ့။ ပို႔စ္သာဆံုးသြားေရာ… စိမ္းကားသူႀကီးေတြ… ရက္စက္သူႀကီးေတြ… ေမ့ႏိုင္အားသူႀကီးေတြကေလ… မ်ားကို ေတြ႔ခ်င္ၾကဘူးတဲ့ (ေကာက္ခ်င္လြန္းလို႔ကို လွည့္ယူပလိုက္တာ) သိပ္၀မ္းနည္းတာပဲ ေကြးေနေအာင္ေကာက္လိုက္ရတာ၊ စိတ္ထဲက မေကာင္းျဖစ္လာလိုက္ ထမင္း ထ,စားလိုက္နဲ႔ေပါ့။
တဆက္တည္းမွာပဲ မသီတာ ရင္ထဲက တအံုေႏြးေႏြးကို ခ်ေရးလိုက္ဦးမယ္။ ဘာလဲဆိုေတာ့ ဆိုပါစို႔ ဘေလာ့တခုကို သြားလည္ၿပီး ေကာ္မန္႔ေတြေရး၊ ေျခရာေတြ ခ်ေပါ့ေလ။ သူ႔အိမ္ေလးမွာက စည္စည္ကားကားနဲ႔ အျခားဧည့္သည္ေတြလည္း ရွိတယ္။ (သူ႔အိမ္ေလးကို ကိုယ္အ၀င္အထြက္ရွိတယ္ဆိုတာလည္း ျမင္ေနေတြ႔ေနရတာကိုး) ဘေလာ့ပိုင္ရွင္တင္ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး အျခားသူေတြကို Hi မလုပ္ႏိုင္ေတာ့… မသီတာ စိတ္ထဲ တမိ်ဳးႀကီးပဲ…႐ႈပ္သြားၿပီလား…အဲ့လို ရွင္းကို မရွင္းတာ မသီတာပါပဲ။
ဘေလာ့ထဲ ခင္ေနတာေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ။ အျပင္မွာ တကယ္ ေတြ႔ဖူးၿပီးကာမွ ခင္ပါဦးေတာ့မလား။ အဲ့လိုလည္း စိုးရိမ္မိေသး။ မသီတာက ဆိုးတယ္နဲ႔ တူပါရဲ႕ အျပင္မွာ ခင္တဲ့လူ လက္ဆယ္ေခ်ာင္း မျပည့္ဘူး...