အ၀ါ ‘ေမာင္’ နဲ႔ ‘မ’ အျပာ၊
ေၾကာင္းပါေလေသာခါ။
႐ႈလို႔မ၀ စိမ္းျမျမ၊
ရင္ေသြးေလးေတြရ။
‘ေမာင့္’ ဉာဏ္ေရာင္၀ါ ထိန္ထိန္သာ၊
‘မ’ ခ်စ္ေမတၱာ ျပာ။
ဆတူ ခိ်ဳးက် ေပါင္းဆံုမွ၊
ကေလးတို႔ ဘ၀ စိမ္းလန္းရ။
စိတ္ထားေကာင္းဖို႔ မေမ့ေအာင္၊
အျဖဴေရာင္ကို ေဆာင္။
စင္ၾကယ္ျခင္းရဲ႕သေကၤတ၊
ႀကိဳးစား ေမြးျမဴၾက။
ေလာကီသားမို႔ ျဖစ္တတ္တယ္၊
အနီရဲဲဲလို႔ စိတ္တိုလြယ္။
မထင္မွတ္ဘဲ နက္လာေတာ့၊
ညွိႏိႈင္း ၾကမွာေပါ့။
ျပာ နဲ႔ နီေလး ေရာစပ္ႏႊယ္၊
ခရမ္းအလွ ႂကြယ္။
မဟာဆန္တဲ့ ဒီလက္နက္၊
ဂႏၲ၀င္ မ်က္ေစာင္းထက္။
တခါတေလလည္း ထိုနီရဲ၊
အ၀ါေလးနဲ႔ ေရာမွာပဲ။
ေရွ႕ဆက္ၾကဖို႔ အင္အားကြယ္၊
လိေမၼာ္ကေလး ရျပန္တယ္။
သက္တန္႔ မိသားစု ေဆးေရာင္စို၊
ဟန္ခ်က္ ညီညီကို။
ေနညိဳခ်ိန္ထိ ေ႐ႊလက္တြဲ၊
တစ္ေသြးတစ္ေရာင္ထဲ။ ။
ဧရာသီတာ
Wednesday, September 24, 2008
အေရာင္
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
12 comments:
ေတာ္လိုက္တာေနာ္. ဘက္စံုဘဲ. ၿကီးပါြးမယ္။
ကေလးဆိုဘို႕ ကဗ်ာေလးနဲ႕ တူရဲ႕.
ကဗ်ာေလးေကာင္းတယ္ မသီတာ။ မခင္ဦးေမေျပာသလို ကေလးဆိုရင္ပိုနားေထာင္လို ့
ေကာင္းမယ္။ အေရာင္ေလးေတြအေပၚ ကိုယ့္အျမင္ ကိုယ္ခံစားခ်က္နဲ ့ကိုယ္ခုလိုေလးေရး
လိုက္ေတာ့လည္း ဟုတ္ေနတာပဲ။
“ေနညိဳခ်ိန္ထိ ေ႐ႊလက္တြဲ၊
တစ္ေသြးတစ္ေရာင္ထဲ။ ။” ျဖစ္နိုင္ၾကတဲ့ မိသားစုေတြအတြက္ေတာ့ ၀မ္းေျမာက္လို ့မ
ဆံုးပါဘူး။ သို ့ေသာ္ ေနညိဳခ်ိန္မေျပာနဲ ့ေနျခည္ေတာင္မျမင္ရရွာတဲ့ပန္းကေလးေတြလည္း
ရိွေနတယ္မသီတာ နဲ ့ကိုဧရာေရ။ ဒါကလည္း သူတို ့ေဖေဖက မ၀ါနိုင္လို ့သူတို ့ေမေမက
မျပာနိုင္လို ့ျဖစ္နိုင္သလို၊ သူတို ့ရဲ့ကံတရားကလည္း မစိမ္းနိုင္ေတာ့လို ့ျဖစ္မယ္။ ဒီကံတရားဆိုတာကို စိမ္းလာေအာင္ ကမာၻမွာ UNICEF လို အဖြဲ ့ေတြကကူညီေနရတယ္
ေလ။ သူတို ့ရဲ ့အမိနိုင္ငံႀကီးက ျပာနိုင္ရင္၊ သူတို ့ရဲ့အဖအျဖစ္နဲ ့၀ါရမဲ့သူဟာ ဘယ္သူျဖစ္မ
လဲ စဥ္းစားစရာပါပဲ။ ကြ်န္မ ကြန္မန္ ့ေၾကာင့္ ကဗ်ာေတာ့ပ်က္ၿပီထင္တယ္။
အားပါးပါးးးးး
ေကာင္းလိုက္တဲ့ ကဗ်ာ
သီတာနဲ႔ ကိုဧရာ ေနာက္ဆံုးေပါင္းၿပီးေရးလုိက္တာေပါ႔။ ေကာင္းတယ္ေနာ္..။ တို႔ကေလးေတြကို ဆိုျပရမယ္။ သူတို႔က ကဗ်ာေတြ ၾကိဳက္လို႔ ရြတ္ရြတ္ျပေနရတာ။ ဒီကဗ်ာေလးသင္ထားေပးၿပီး ေနာက္ဆံုတဲ႔အခါ ဆုိခိုင္းျပရမယ္။
It's really nice!
သက္တန္ ့မိသားစုေလးရဲ့ ေဖ ၀ါနဲ ့ ေမျပာ ေရးတာေလးက ခ်စ္စရာလဲေကာင္း၊ အတုယူစရာ၊ အားက်စရာေနာ္… ဒီကဗ်ာေလးကို သိမ္းထားျပီး သားေလးကို ရြတ္ျပလိုက္မယ္… ဆရာက တကယ္ အ၀ါၾကိုက္တယ္ဆို ကြ်န္မအမ်ိုဳးသားနဲ ့တူတူပဲ… ကြ်န္မကေတာ့ အျဖူေရာင္… အ၀ါနဲ ့အျဖူေရာေတာ့ အ၀ါေရာင္ေဖ်ာ့ေတာ့ေတာ့… သားက အနီေရာင္ၾကိုက္ပံုပဲ… လြဲခ်က္ကေတာ့… (မ ေရ… ဟုတ္တယ္… ေနမေကာင္းဘူး… သတင္းလာေမးျပီး ေဆးတိုက္လိုက္ေတာ့ သက္သာသြားျပီ… ဒီေန ့စာျပန္ေရးေတာ့မယ္ေနာ္)
အေရာင္ အေပၚ ထင္ျမင္ခ်က္ေလးေတြက အမွတ္တရျဖစ္ေစပါတယ္။
ေယဘူယ် အားျဖင့္ အေရာင္ေလးေတြ အေပၚခံစားၿပီးေရးလိုက္တာပါ။ ႀကိဳက္တဲ့ အေရာင္ရယ္လို႔ မဟုတ္ပါဘူး။
အေျခခံရဲ႕ သေဘာ၊ ေရာစပ္လိုက္ေတာ့ ရလဒ္ရဲ႕ သေဘာ၊ ကာရံအတြင္းလဲ ၀င္ႏိုင္တာေလးေတြကို ေရးလိုက္ပါတယ္။
မသီတာေရ...
ဘယ္လိုစကားလံုးမ်ိဳးနဲ ့ခ်ီးက်ဴးစကား ေျပာရမယ္မွန္းေတာင္မသိပါ...။ အေရာင္ေတြစံုလက္ေနတဲ့ ကဗ်ာေလးမွာ မိသားစုကေလး တစ္ခုရဲ ့ခ်စ္စရာ သံေယာဇဥ္ကို ျမင္လိုက္ရပါတယ္။ ကိုဧရာ နဲ ့ မသီတာ ဆိုကထဲက ဟာမိုနီ ဘယ္ေလာက္ညီတယ္ဆိုတာလဲ ထင္ထင္ရွားရွား ျမင္ႏိုင္ၿပီးသားပါေလ..။
ကိုဧရာ မသီတာ နဲ ့ Sonata Cantata မိသားစုကေလး
အစဥ္ခ်မ္းေျမ့စြာ ဟန္ခ်က္ညီညီ ေရႊလက္ခိုင္ခိုင္တြဲ ၿမဲေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းေပးပါတယ္..။
25 Sep 08, 09:44
မုဒိတာ: ေကာင္းလုိက္တဲ႔ ကဗ်ာေလး ဖတ္လုိ႔ အရမ္းၾကိဳက္
25 Sep 08, 09:45
မုဒိတာ: ကဗ်ာေလးကုိ ၾကိဳက္လြန္းလို႔ လင္႔သြားပါတယ္။
27 Sep 08, 06:34
ေဆာင္း: ခီ်းက်ဴးမိရ မသီတာ။ စိတ္ကူးလွလွေရးခဲ့တာ ။ သေဘာက်လို ့ေရးတယ္ေလး ။ ေကာ္မဲန္ ့ေလးက မေပၚေသး
27 Sep 08, 16:46
S-C: ေဆာင္းေရ PC virus ကိုက္လို႔ ေဆးကုေနရလို႔ Comment ေလး ေနာက္က်သြားတာ ခြင့္လႊတ္ေနာ္
ဒီကဗ်ာေလးက ခ်စ္စရာေကာင္းလုိက္တာ...ၾကိဳက္တယ္။
ကဗ်ာေလးကို ၾကိဳက္တယ္ မသီတာ။
မသီတာနဲ႕ ကိုဧရာကို ခင္ၿပီးရင္းခင္သြားမိၿပီ။ လူမျမင္ဖူးေပမယ့္ စာေတြဖတ္ၿပီး စိတ္အေရာင္ေတြကို သိလို႕ရတာ အ့ံၾသစရာေနာ္။
ခရမ္းေရာင္က မဟာဆန္တယ္၊ နန္းဆန္တယ္လို႕ ဒီေန႕ပဲ ဖတ္လိုက္ရတယ္၊ မသီတာ။
Post a Comment