သမိုင္းသင္ဆရာမ

ဒီေန႔ က်မ သင္တန္းသြားရေသာေန႔ ျဖစ္ပါသည္။ ၾသစေတးလ်သူ Miranda က သူ႔ ကိုယ္လံုး ဖိုင့္ဖိုင့္ႀကီးကုိ လိမ္ကာဖယ္ကာျဖင့္ အားတက္သေရာ စာသင္ေနသည္။ သူ႔ကိုၾကည့္ရင္းး က်မမ်က္စိထဲ တစ္ေယာက္ေသာသူ၏ ပံုရိပ္တို႔ျမင္လာသည္။ က်မတို႔ ေမာင္ႏွမေတြထဲမွ အႀကီးဆံုးေသာ ေက်ာင္းဆရာမ အစ္မႀကီး ျဖစ္သည္။

က်မေပါက္စေကြး ၄, ၅ႏွစ္သမီး အရြယ္တြင္ အစ္မႀကီးက ပညာေရးတကၠသိုလ္ တက္ေနၿပီ္။ အစ္မႀကီးႏွင့္ က်မ အသက္ ၁၈ႏွစ္ခန္႔ ကြာသည္။ အိမ္ကိုအ၀င္အထြက္မ်ားတဲ့ သူ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲက ကခ်င္အစ္မ နန္းပလီ နဲ႔ ခ်င္းအစ္မ ေလွတဲလ္ ကို ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိသည္။ ႐ိုးသားလွသည့္ တိုင္းရင္းသူ အစ္မႀကီးေတြ က်မအစ္မႀကီး LoveMe - brand ႏႈတ္ခမ္းနီ ပန္းႏုေရာင္ ဆိုးတာကို တေမ့တေမာ ၀ိုင္းၾကည့္တတ္ၾကသည္။ ေျခသည္းရွည္ထားၿပီး ပန္းႏုေရာင္ေျခသည္းနီ ဆိုးသည့္ အစ္မႀကီးသည္ ဒီလို ‘ပိ်ဳေမတို႔ လွသထက္လွမယ္ ဆိုရင္’ က႑မ်ိဳးတြင္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ အလယ္မွာ ဆရာမႀကီးျဖစ္သည္ ဆိုတာ ငါးႏွစ္သမီးေလးက်မပင္ ခန္႔မွန္းႏိုင္သည္။ မႀကီးတို႔ ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ ခ်င္းအစ္မ ေလွတဲလ္ စစ္ဗိုလ္ တစ္ေယာက္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်၍ ေမွာ္ဘီစစ္တပ္ထဲမွာ လုပ္ေသာ မဂၤလာ ဧည့္ခံပြဲေတာင္ က်မ လိုက္သြားခဲ့ရေသးသည္။ ေနာက္ အစ္မႀကီး အလုပ္၀င္ဖို႔ posting က်ေတာ့ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚမွ ၿမိဳ႕ေလး တစ္ၿမိဳ႕ ျဖစ္သည္။ အစ္မႀကီးေက်ာင္းၿပီးကတည္းက အစိုးရအလုပ္မ၀င္ရန္ တားျမစ္ေသာ ပြဲစားႀကီးအေဖႏွင့္ ဘ၀တြင္ ဆရာမႏွင့္ ဆရာမသာလုပ္ရန္ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚရြာကေလးတစ္ရြာတြင္ ေမြးဖြားလာခဲ့ေသာ အစ္မႀကီးတို႔၏ တိုက္ပြဲသည္ ေန႔ည မျပတ္ ျပင္းထန္လွသည္။ အဖိုးအဖြားေတြက ေျမးဦးဘက္က စစ္ကူေပးေတာ့ အေဖ လက္နတ္ခ်ရသည္။ အလင္း၀င္တာေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ေၾကာင္းကို ယခု အခ်ိန္အထိ မၿပီးျပတ္ေသးေသာ မၾကာခဏဆိုသလို ျဖစ္ပြားေနေသာ ေပ်ာက္ၾကားစစ္မ်ားေၾကာင့္ (ဒီကိစၥအတြက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ဘယ္ဖက္ကမွ လက္မွတ္မထိုးႏိုင္ေၾကာင္း) က်မတို႔ (ကုလသမဂၢ) မိသားစု၀င္အားလံုးသိပါသည္။

မႀကီး နယ္သြားေတာ့ က်မတို႔အတြက္ သူ႔စာအုပ္ ေသတၱာႀကီး ထားခဲ့သည္။ က်မနားမလည္ဘဲ မၾကာခဏ ဖြင့္ဖတ္ၾကည့္ေသာ စာအုပ္မွာ ဦးတိုး၏ ‘ရာမရကန္’ ျဖစ္သည္။ (သိၾကမွာပါ ဘာေၾကာင့္ ဒီစာအုပ္ကို ဒီေလာက္စိတ္၀င္စားသလဲဆိုတာ။ က်မ နာမည္ ‘သီတာ’ သည္ မႀကီးေပးေသာ နာမည္ျဖစ္ပါသည္။ အေဖေပးေသာ ပထမနာမည္ ‘သင္းသင္းခိုင္’ အဖတ္မတင္ခဲ့ပါ။) ဦးလတ္ေရး ‘စပယ္ပင္’ ဆိုေသာ စာအုပ္မွာ အဖံုးကိုၾကည့္ၿပီး ဖတ္ရန္ အလြန္ပ်င္းခဲ့ေသာ စာအုပ္ျဖစ္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ေမာင္သိန္းဆိုင္ရဲ႕ ‘ေရနံသာ ခင္ခင္ႀကီး’၊ သိန္းေဖျမင့္ရဲ႕ ‘အေရွ႕ကေန၀န္းထြက္သည့္ပမာ’၊ ျမသန္းတင့္ရဲ့ ‘ဓားေတာင္ကို ေက်ာ္၍မီးပင္လယ္ကို ျဖတ္မည္’ စသည့္ စသည့္ စာအုပ္မ်ားသည္ ဘာမွ နားမလည္ေသာ္လည္း ေပဖတ္ခဲ့ေသာ စာအုပ္မ်ားျဖစ္သည္။ ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္တိုင္း ထပ္ကာထပ္ကာဖတ္ေတာ့ ေရးေတးေတး သေဘာေပါက္လာသလိုရွိသည္။ ေနာက္ေတာ့ အစ္မႀကီး ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ျပန္လာတိုင္း ‘ပညာေလာကစာေစာင္’မ်ား ပါလာတတ္သည္။ က်မလည္း ရွစ္တန္း ကိုးတန္းေရာက္ၿပီမို႔ စာေစာင္ထဲက အေနာက္ နန္းမေတာ္မျမေလး၏ “လာလုငယ္ လာလု တမ္းလုလုေငး ...”ဆိုသည့္ ကဗ်ာမ်ိဳးေတြ မွတ္စုစာအုပ္ေလးထဲ ကူးေရးတတ္ခဲ့ၿပီ။

ဒီလိုနဲ႔ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲတြင္ ေနာက္ဆံုးေန႔ သမိုင္း ဘာသာရပ္ေျဖအၿပီး လာႀကိဳေနက် အစ္မႀကီးက ကားေပၚတြင္ က်မေျပာသမွ်စကားေတြကို နားေထာင္ေနၿပီး “သီတာ တစ္ပုဒ္မွား ေျဖခဲ့ၿပီ”လို႔ ေျပာေလသည္။ “မႀကီးကလည္း သီတာ မမွားပါဘူး။ ဘယ္ႏွယ့္ သမိုင္းကို မွားေျဖရတယ္လို႔။” (သမိုင္းရမွတ္ ၆၅မွတ္ျဖင့္ ပက္ပက္စက္စက္ ျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း သည္ကေန႔အထိ မွားခဲ့သည္ဆိုတာကို ၀န္မခံပါ။ အစ္မႀကီးဆီမွလည္း သည္စကား ေနာက္တစ္ေခါက္ ဘယ္ေတာ့မွ မၾကားရေတာ့ပါ။)

စာအုပ္ေသတၱာလို က်မ ေမႊခဲ့ေသာ အစ္မႀကီး၏ ေနာက္ေသတၱာ တစ္လံုးမွာ သူ၏ တုိင္းရင္းသူ သူငယ္ခ်င္းမ်ား တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ကိုယ့္ရပ္ရြာ ျပန္ၿပီး၊ ေက်ာင္းျပန္လာတိုင္း လက္ေဆာင္ေပးခဲ့ေသာ ႐ိုးရာလံုခ်ည္မ်ား ထည့္ထားသည့္ ေသတၱာျဖစ္ပါသည္။ ဆယ္စုႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ေသတၱာထဲ ေအာင္းေနရေသာ လံုခ်ည္မ်ားသည္ စက္မႈတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းေတာ္သူ က်မ ႐ိႈးထုတ္ရန္အတြက္ အလွည့္က်လာခဲ့ပါသည္။ သူအျမတ္တႏိုး သိမ္းထားခဲ့ေသာ လံုခ်ည္မ်ားကို ခ်စ္ညီမအား ၀တ္ဆင္ေစခဲ့ေသာ္လည္း ၀တ္ၿပီး ျဖစ္သလိုထားလွ်င္ေတာ့ Lecture ေကာင္းေကာင္း အေပးခံရပါသည္။ စက္မႈတကၠသိုလ္တြင္ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ေရာက္သည္ထိ စာေမးပြဲရက္မ်ားတြင္ မပ်က္မကြက္ လာႀကိဳေလ့ရွိေသာ အစ္မႀကီးအား ျမင္ဖူးသူမ်ားက က်မ အေမဟု ထင္ၾကေလသည္။

“႐ံုးက အေအးခန္းထဲမွာ တစ္ေနကုန္ အလုပ္လုပ္ရတာ ေက်ာနာသည္၊ ရင္ေအာင့္သည္” စေသာ မခိုင္မာသည့္ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားျဖင့္ အလုပ္မလုပ္ပဲ အိမ္ရွင္မ အမည္ခံကာ ေယာင္ေျခာက္ဆယ္ ကိုယ့္သမိုင္းကိုယ္ ေရးေနေသာ က်မ ဒီကေန႔ အထူးသတိရမိသည့္ အစ္မႀကီးသည္ ရင္သား ကင္ဆာေၾကာင့္ ႏို႔တစ္လံုးစိန္ ျဖစ္ေနၿပီျဖစ္ေသာ, ဆီးခ်ိဳေရာဂါေ၀ဒနာရွင္ တစ္ဦးျဖစ္ေသာ, အသက္ ၆၀-နား နီးသည့္တိုင္ မပ်က္မကြက္ ေက်ာင္းသြားကာ သမိုင္းသင္ေနေသာ ဆရာမ တစ္ဦးျဖစ္ပါသည္။

(အပ်င္းထူေနေသာ မသီတာ၏ ပံု ကိုဧရာမွတ္တမ္းတင္သည္။)

(ဒီတစ္ခါ အလွည့္က်တာကေတာ့ အစ္မႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးရင္ ဆက္တိုက္ဆိုသလို တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးဆီ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ အစ္ကို သံုးေယာက္ရွိပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ က်မ အထက္က ႐ိုးလြန္းတဲ့ အစ္မနဲ႔ ေနာက္က်မ ေအာက္က က်မကို က်မေနရာမွာ ရွိေနေအာင္ ျဖစ္ေနေပးတဲ့ အခ်စ္ဆံုး ညီမေလးရယ္ လို႔ စုစုေပါင္း ၇ ေယာက္တိတိ အေဖနဲ႔ အေမက ေမြးေပးထားပါတယ္။)