သူေတာ္ေကာင္း ဆိုတာ (မဟာဂႏၶာ႐ံုဆရာေတာ္)

(အသံဖိုင္ကို Dhamma Download မွ ကူးယူထားပါသည္)  

ေယာ ေ၀ ကတညဴ ကတေ၀ဒိ ဓီေရာ၊
ကလ်ာဏမိေတၱာ ဒဠႇဘတၱိ စ ေဟာတိ။
ဒုခိတႆ သကၠစၥ ကေရာတိ ကိစၥံ၊
တထာ၀ိဓံ သပၸဳရိသံ ၀ဒႏၲိ။ (သရဘဂၤဇာတ္)

ေယာ ဓီေရာ - နဂိုမူလ ဓာတ္ခံရသျဖင့္ ဘ၀ေနာက္ေႏွာင္း ေကာင္းထက္ေကာင္းဖို႔ လမ္းေၾကာင္းတီထြင္ အၾကင္ပညာ့ရွင္သည္၊
ေ၀ - စင္စစ္ ဧကန္ အမွန္စိတ္ထား ႐ိုးေျဖာင့္ေသာအားျဖင့္၊
ကတညဴ - သူတစ္ပါးတို႔ ျပဳထားအပ္ဖူး ျမတ္ေက်းဇူးကို အထူးရွိသ၍ သိေလ့ရွိသည္ လည္းေကာင္း၊
ကတေ၀ဒိ - သူမ်ားျပဳအပ္ ေက်းဇူးရပ္ကို တတ္သ၍ မွတ္သ၍ ဆပ္ေလ့ရွိသည္ လည္းေကာင္း၊
ကလ်ာဏမိေတၱာ - မိေကာင္း ဖေကာင္း ဆရာေကာင္းႏွင့္ ေဖာ္ေပါင္းအထိ မိတ္ေကာင္းရွိသည္ လည္းေကာင္း၊
ဒဠႇဘတၱိ - ထိုမိတ္ေကာင္းလည္း အသည္းစြဲမွ် အၿမဲမျပတ္ ဆည္းကပ္ေလ့ရွိသည္ လည္းေကာင္း၊
ဟုတြာ - ျဖစ္၍
ဒုခိတႆ - မိမိမ်က္ေမွာက္ ဒုကၡေရာက္သျဖင့္ ပံ့ေထာက္မဲ့မူ ဆင္းရဲသူ၏၊
ကိစၥံ - စားေသာက္ေနေရး ေဆး၀ါးေပး၍ လုပ္ေကၽြးသမႈ ကိစၥစုကို၊
သကၠစၥံ ကေရာတိ - ကိုယ္ခ်င္းစာနာ သနားညွာလွ်က္ မ်ားစြာပံုေသ ျပဳစုတတ္ေပ၏။
တထာ၀ိဓံ - သို႔ကလို ဂုဏ္အင္ စံုလင္ေပသည့္ ပညာရွိအေပါင္း သူေတာ္ေကာင္းကို၊
သပၸဳရိသံ - ဘ၀ေနာက္ေႏွာင္း ေကာင္းထက္ေကာင္းဖို႔ လမ္းေၾကာင္းတီထြင္ သူေတာ္စင္ဟူ၍၊
၀ဒႏၲိ - ဘုရားစသား ပုဂၢိဳလ္မ်ားက ေလးစားၾကည္ျဖဴ ခ်ီးမြန္းေတာ္မူၾကေလကုန္သတည္း။

ဘိန္း၊ အဆိပ္ႏွင့္ ေဆး

ဘာသာေရးဟူသည္ အဖိႏွိပ္ခံတို႔၏ ပင့္သက္၊ အၾကင္နာမဲ့ ေလာကႀကီး၏ ႏွလံုးသား၊ လူသားဆန္မႈ ကင္းဆိတ္ေနသည့္ အေျခေနမ်ား၏ ၀ိညာဥ္…။ ဘာသာေရးသည္ လူထုအတြက္ ဘိန္း တမ်ိဳးပင္။ (Karl Marx)

ျမန္မာျပည္ အထက္ပိုင္းရွိ ႐ြာေလးတ႐ြာတြင္ ေရထမ္းသမား ဘိန္းစားတဦးကို ေတြ႔ဖူးသည္။ တေနကုန္ ေရထမ္းထား၍ ကိုယ္လက္နာက်င္ ပင္ပန္းလာလွ်င္ ဘိန္းစားသည္။ ဘိန္း မစားရျပန္လွ်င္လည္း ေရထမ္းရန္ ခြန္အား မရွိဟု ဆိုသည္။ ဒီလုိႏွင့္ လံုးခ်ာလည္ရင္း ဘိန္းစား ျဖစ္ေနသည္။ သူ ေရထမ္းစရာ မလိုေတာ့လွ်င္ ဘိန္းစားဘ၀မွ လြတ္ၿပီဟုကား မဆိုႏိုင္။ သို႔ေသာ္ ပို၍ ျပင္းေသာ မူးယစ္ေဆးမ်ား စြဲ မသြားျခင္းကိုပင္ ေဘးလူမ်ားက ေျဖစရာ တခုအျဖစ္ ျမင္ေပးၾကရသည္။

ဘာသာတရားအား ဘိန္းႏွင့္ တင္စားေသာ မာ့က္စ္၏ စကားကို ဖတ္ရင္း ေရထမ္းသမား ဘိန္စားကို ျပန္သတိရသည္။ “လူတို႔၏ ဘ၀အေျခအေနမွန္အား ဖံုးကြယ္ထားသည့္ အတုအေယာင္ ေျဖသိမ့္မႈတို႔ကို စြန္႔လႊတ္ရန္ ေတာင္းဆို တရားခ်ျခင္းသည္ ထိုအတုအေယာင္ ေျဖသိမ့္မႈတို႔ လိုအပ္ေနၾကရသည့္ သူတို႔၏ ဘ၀အေျခအေနမ်ားကို စြန္႔လႊတ္ရန္ ေတာင္းဆိုလိုက္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘာသာတရားကို ဆန္းစစ္ေ၀ဖန္ျခင္းသည္ စင္စစ္အားျဖင့္ ထိုဘာသာတရားဟူေသာ ေရာင္၀ါေအာက္မွ လူသားတုိ႔၏ ဘ၀အေမာ ဒုကၡေတာအား ဆန္းစစ္ေ၀ဖန္ျခင္းပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္” ဟု မာက့္စ္က ဆက္ေျပာသည္။ ဘာသာေရးဟူသည္ အဖိႏွိပ္ခံ လူတန္းစားတို႔ကုိ ေခါင္းပံုျဖတ္ရာတြင္ အသံုးခ်သည့္ ဘူဇြာတို႔၏ လက္နက္ကိရိယာျဖစ္သည္ဟု သတ္မွတ္ကာ၊ မာ့က္စ္၀ါဒီတို႔က ဘာသာေရးကို ဖိႏွိပ္ေခ်မႈန္းေလသည္။ သူတို႔က ဘိန္းျဖတ္ရန္ ေဆးခါးႀကီးတိုက္ျခင္းဟု ယူဆေကာင္း ယူဆေပလိမ့္မည္။ သူတို႔၏ ေဆးက “ေဆးထက္ ေဘး” ပိုျဖစ္ေစသည္ဟု ေ၀ဖန္သူကလည္း ေ၀ဖန္ႏိုင္သည္။

စင္စစ္ ေလာကတြင္ ဘိန္းထက္ဆိုးသည့္ ဘာသာတရားမ်ား၊ အေတြးအေခၚ အယူ၀ါဒမ်ားလည္း ရွိေနေသး၏။ ေမတၱာတရား၊ က႐ုဏာတရားတို႔ ကင္းမဲ့၍ မွန္ကန္သည့္ ကိုယ္က်င့္ သီလကိုမွ် လမ္းညႊန္မႈ မေပးႏိုင္သည့္ ဘာသာ၊ အယူ၀ါဒမ်ားသည္ သံုးစြဲသူတို႔ကို အက်ိဳးယုတ္ေစ႐ံုသာမက၊ ပတ္၀န္းက်င္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကိုလည္း အက်ည္းတန္ေစသည့္ အဆိပ္ႏွင့္ တူ၏။ ထိုဘာသာ၊ အယူ၀ါဒမ်ားႏွင့္ ႏိႈင္းစာလွ်င္ ဘိန္းႏွင့္ တူေသာ ဘာသာတရားမ်ားက ေတာ္ေပဦးမည္။ ဘိန္းႏွင့္ တူေသာ ဘာသာတရားမ်ားက ဘ၀အေမာကို တခဏတာျဖစ္ေစ ေျဖေဖ်ာက္ေပးႏိုင္ပါသည္။ အနာဂတ္ကို ရင္ဆိုင္ရန္အတြက္ အေတာ္အသင့္ေသာ ခြန္အားကိုလည္း ေပးပါလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ထိုေျဖသိမ့္မႈတို႔သည္ အတုအေယာင္သာျဖစ္ေနသျဖင့္၊ သက္သာရာ အစစ္ကိုကား ရႏိုင္ၾကမည္ မဟုတ္။ ေရာဂါ၏ အရင္းအျမစ္ကို ကုစားျခင္း မဟုတ္ဘဲ၊ ေရာဂါ ႏွိပ္စက္မႈ၏ ဒဏ္ကို သက္သာ၊ မိန္းေမာ၊ ေမ့ေပ်ာက္ေစ႐ံုမွ်သာ စြမ္းႏိုင္၏။ အဆိပ္ႏွင့္တူေသာ ဘာသာတရား၊ ဘိန္းႏွင့္တူေသာ ဘာသာတရားတို႔အျပင္၊ ေရာဂါ၏ အေၾကာင္းရင္း ဇစ္ျမစ္ကို ကုစား ပယ္သတ္ေပးႏိုင္သည့္ ေဆးႏွင့္တူေသာ ဘာသာတရားလည္း ရွိပါေသး၏။ သို႔ေသာ္ ေဆးေကာင္း တလက္ကိုပင္ အဆိပ္ အျဖစ္ အသံုးခ်ႏိုင္သလို၊ မူးယစ္ေဆး အျဖစ္ အသံုးျပဳေကာင္း ျပဳႏိုင္ပါေသးသည္။ ထိုေၾကာင့္ (ေဆးႏွင့္တူေသာ ဘာသာတရားပင္ ျဖစ္ေစကာမူ) မိမိတို႔၏ လက္ခံက်င့္သံုးမႈ မွန္ မမွန္ကိုလည္း သတိတရားျဖင့္ စစ္ေၾကာ ေ၀ဖန္ေနရပါမည္။

စာၫႊန္း။
၁။ မဇၩိမနိကာယ္၊ မဇၩိမပဏၰာသ၊ ပရိဗၺာဇက၀ဂ္၊ သႏၵကသုတ္
၂။ မဇၩိမနိကာယ္၊ မူလပဏၰာသ၊ ၾသပမၼ၀ဂ္၊ အလဂဒၵူပမသုတ္
၃။ http://en.wikipedia.org/wiki/Opium_of_the_people