Friday, August 31, 2012

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ Programming

လူတေယာက္ရဲ႕ ဘ၀မွာ အေရးႀကီးတဲ့ ကာလဟာ အသက္ ၂၀-ေက်ာ္ ၃၀ ၀န္းက်င္လို႔ ထင္တယ္။ ဉာဏ္ရည္ ဉာဏ္စြမ္း အထက္ဆံုး အခ်ိန္ျဖစ္သလို စိတ္ဓာတ္ ခြန္အားလည္း ခိုင္မာတဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္လို႔ပါ။ ဒါအျပင္ ႐ုပ္ပိုင္းအေနနဲ႔လည္း စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္ပါ တက္တက္ႂကြႂကြ လိုက္ႏိုင္တဲ့ အ႐ြယ္ ျဖစ္တယ္။ ဒီအသက္အ႐ြယ္ပိုင္းမွာ လုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ လူတေယာက္ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြက သူ႔ဘ၀ တေလွ်ာက္လံုးကို ၾသဇာႀကီးႀကီး လႊမ္းမိုးႏိုင္တယ္လို ယူဆပါတယ္။

ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုႀကီးကို စစ္တပ္က အာဏာသိမ္း အဆံုးသပ္ၿပီး၊ ေက်ာင္းေတြ ပိတ္ထားလုိက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္က ဒီအသက္အပိုင္းအျခားကို ျဖတ္သန္းခဲ့ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သက္တူ႐ြယ္တူအခ်ိဳ႕က ႏိုင္ငံေရးမွာ တက္တက္ႂကြႂကြ လႈပ္ရွားၾကရင္း ၈၈-မ်ိဳးဆက္ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ျဖစ္သြားၾကတယ္။ အခ်ိဳ႕ေတာ့လည္း စီးပြားေရးမွာ ေစာက္ခ်လုပ္ၿပီး စီးပြားေရးသမားေတြ ျဖစ္သြားၾကတယ္။ ႐ုပ္ရွင္မင္းသား၊ အဆိုေတာ္၊ သီခ်င္းေရးဆရာေတြ ျဖစ္သြားၾကသူေတြလည္း ရွိတယ္။ ႏိုင္ငံျခားကို ေက်ာင္းဆက္တက္ဖို႔ျဖစ္ျဖစ္ အလုပ္လုပ္ဖို႔ျဖစ္ျဖစ္ ထြက္သြားၾကသူေတြလည္း မနည္းပါဘူး။

ကၽြန္ေတာ္က ႏုိင္ငံေရးမွာ စိတ္ပါ၀င္စား ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြထားခဲ့ေပမယ့္ အမ်ားနည္းတူ ပါ၀င္လႈပ္ရွားခဲ့တာမ်ိဳးထက္ မပိုခဲ့။ အႏုပညာကို ၀ါသနာပါေပမယ့္ လမ္းေဘးမွာ အေပ်ာ္တမ္း ဂီတာတီးၿပီး သီခ်င္းဆိုတာထက္ပိုတဲ့ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈမ်ိဳး မရွိခဲ့ပါဘူး။ စီးပြားေရးဖက္ကလည္း ကိုယ္တိုင္က စိတ္၀င္စားမႈ မရွိေတာ့ ကိုယ့္အိမ္အလုပ္ကိုေတာင္ ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ ၀ိုင္းကူလုပ္ေပးခဲ့တာ မရွိပါဘူး။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ စိတ္ထက္ထက္သန္သန္ ရွိခဲ့တာကေတာ့ Computer Program ေရးတာပါဘဲ။ တကယ္ေတာ့ ဒီပိုးကို စခဲ့တာက ကၽြန္ေတာ့္ ဦးေလး သခ်ၤာဆရာပါ။ သူက သခ်ၤာကို ဘယ္ေလာက္ စိတ္၀င္စားသလဲဆိုရင္ အိမ္သာထဲမွာ ဗလာစာအုပ္နဲ႔ ခဲတံထားၿပီး၊ အိမ္သာတက္ရင္း သခ်ၤာ တြက္တတ္သူပါ။ ေက်ာင္းေတြ ပိတ္ထားေတာ့ ႏိုင္ငံျခားမွာ ေက်ာင္းဆက္တက္ခ်င္တဲ့ ေက်ာင္းသားတစုက သခ်ၤာအေျခခံရေအာင္ ဦးေလးဆီမွာ သခ်ၤာလာ သင္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ေရာေယာင္ၿပီး သူတုိ႔နဲ႔အတူေရာၿပီး သခ်ၤာတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။ သင္႐ိုးညႊန္းတမ္းလည္းမရွိ စာေမးပြဲအတြက္လည္း မဟုတ္ေတာ့ စိတ္ကူးတည့္ရာ ပါဘဲ။ ဆယ္တန္း အဆင့္ေတြပါသလို မဟာသိပၸံတန္း ပုစၧာေတြလည္း ပါတယ္။

တရက္ေတာ့ ႏိုင္ငံျခားကို ေက်ာင္းတက္မယ့္ ေက်ာင္းသားေတြက Computer Programming သင္ခ်င္တယ္လို႔ ဆိုလာပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဦးေလး အပါအ၀င္ အားလံုးက ကြန္ပ်ဳတာဆိုတာကို ျမင္ေတာင္ မျမင္ဖူးေသးပါဘူး (ရန္ကုန္မွာေတာ့ Computer သင္တန္းလိုမ်ိဳး စေပၚေနၿပီ ထင္ပါတယ္)။ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ စာအုပ္ဆိုလည္း BASIC စာအုပ္တအုပ္နဲ႔ FORTRAN စာအုပ္တအုပ္ ရွိတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အုပ္စု ဗလာစာအုပ္ေပၚမွာ ပ႐ိုဂရမ္ေရးၾကပါတယ္။ အခုေခတ္ လူငယ္ေတြကေတာ့ program ကို ဗလာစာအုပ္ေပၚမွာ ေရးတယ္ဆိုေတာ့ တအံ့တၾသ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီေခတ္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္မွာ FORTRAN program ကို ဆရာက သင္ပုန္းေပၚေရးျပ၊ ေအာက္က တပည့္ေတြက ဗလာစာအုပ္ေပၚမွာ ကူးေရးၿပီး သင္ၾကားပို႔ခ်ခဲ့ၾကရတဲ့ ေခတ္ပါ။ Program ကို run ခ်င္ရင္ လိႈင္နယ္ေျမက ကြန္ပ်ဳတာတကၠသိုလ္ကို သြားရတယ္။ program ေတြကို puch card လို႔ေခၚတဲ့ စကၠူကတ္ျပားေပၚမွာ ေဖာက္၊ puch card reader ထဲထည့္ၿပီး run ရတယ္လို႔ ၾကားဖူးတယ္။ ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ တခါမွ စမ္းခြင့္၊ ၾကည့္ခြင့္ မႀကံုခဲ့ပါဘူး။ ထားပါေတာ့ ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တေတြ စိတ္ကူးတည့္ရာ ပုစၧာေတြကို ရွာၿပီး၊ program ေတြကို ကိုယ္ ထင္သလို ေရးၾကပါတယ္။ မွား၏ မွန္၏လည္း ကၽြန္ေတာ့္ ဦးေလးအပါအ၀င္ ဘယ္သူကမွ တိတိက်က် စစ္မေပးႏိုင္ပါဘူး။

တစ္ရက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ဦးေလးရဲ႕ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ဆီမွာ ဂ်ပန္က ကြန္ပ်ဳတာ တလံုးပါလာတယ္လို႔ သတင္းရပါတယ္။ ဒီမွတင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တအုပ္စုလံုး ကြန္ပ်ဴတာဆိုတာကို အရွင္လတ္လတ္ ျမင္ဖူးခ်င္လို႔ သြားၾကည့္ၾကရတယ္။ တကယ္ေတာ့ PC လို႔ေခၚတဲ့ Personal Computer မ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ Casio အမ်ိဳးအစား Programmable Calculator တစ္လံုးပါ။ အဲဒီဆရာက BASIC နဲ႔ program တစ္ခ်ိဳ႕ေရးျပပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ၀မ္းသာအားရ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗလာစာအုပ္ေတြေပၚမွာ ေရးထားၾကတဲ့ Program အခ်ိဳ႕ကို စိတ္၀င္တစား ထည့္စမ္းၾကတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ ရွိတာကေတာ့ ၁ ကေန ၁၀၀ အတြင္းမွာ ရွိတဲ့ Prime Number ေတြကို ႐ုိက္ထုတ္ေပးတဲ့ program ေလးပါ။ စက္ကေလးက ေလးေတာ့ အေျဖထြက္ဖို႔ အေတာ္ေလးၾကာေအာင္ ထိုင္ေစာင့္ၾကရတယ္။ ဒီ program ေတြကို ျမန္ေအာင္ logic ေတြကို ဘယ္လိုျပင္ရင္ ေကာင္းမလဲလို႔ တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ စဥ္းစားျဖစ္တယ္။ ေနာက္ ျပင္ထားတဲ့ code ေတြနဲ႔ ဒီစက္ေလးေပၚမွာ ျပန္စမ္း ၾကျပန္တယ္။ အရင္က ေရးထားတာထက္ ႏွစ္ဆ သံုးဆျမန္သြားေတာ့ ထခုန္မတတ္ ေပ်ာ္ရတယ္။ ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ့ရဲ႕ ပထမဆံုး Code Optimization ပဲ ဆိုပါေတာ့။

ေနာက္မႏၲေလးမွာ Computer သင္တန္းဆိုတာေတြ စေပၚလာတယ္။ ထံုးစံအတိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ အုပ္စု ဒီသင္တန္းဆီကို ခ်ီတက္ ၾကျပန္တယ္။ ဒီေတာ့မွ (တီဗီနဲ႔ လက္ႏွိပ္စက္ တြဲထားတာႀကီးပါလို႔ လူႀကီးေတြ ေျပာတတ္ၾကတဲ့) Personal Computer ကို စျမင္ဖူးပါတယ္။ ဘယ္လို programming ေတြကို သင္သလဲလို႔ စံုစမ္းၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေမးတာကို သင္တန္းကလူက နားလည္ပံု မေပၚသလို၊ သူရွင္းျပေနတာေတြလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔က နားမလည္ခဲ့ပါ။ လူတစ္ေယာက္က “ကႀကီး ခေခြး စာလံုး”ေတြကို ကြန္ပ်ဳတာေပၚမွာ ေရးဆြဲေနတာကို ခဏ ထိုင္ေငးၾကတယ္။ ေနာက္ႏွစ္ အေတာ္ၾကာမွ ျမန္မာစာ fonts ေတြ ေရးေနခဲ့ၾကတာကိုးလို႔ သေဘာေပါက္ပါတယ္။

ထူးဆန္းတာက PC ဆိုတာကို တကယ္စ ျမင္ဖူးတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ့ရဲ႕ ကြန္ပ်ဴတာဘာသာကို စိတ္ပါ၀င္စားမႈက သိသိသာသာ ေလ်ာ့သြားတာပါပဲ။ ကြန္ပ်ဳတာေပၚမွာ စာ႐ိုက္ဖို႔၊ စာရင္းဇယားေတြ ဆြဲဖို႔ဆိုတာကို စိတ္မ၀င္စားတာက တစ္ေၾကာင္း၊ သင္တန္းေၾကးေတြက ေစ်းႀကီးလြန္းတာေၾကာင့္ တစ္ေၾကာင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အုပ္စုထဲက ေက်ာင္းသားတေယာက္က ထိုင္းႏိုင္ငံက AIT (Asian Institute of Technology) တကၠသိုလ္မွာ M.BA သင္တန္းတက္ခြင့္ ရသြားတယ္။ ေနာက္တေယာက္ကလည္း စကၤာပူက Informatics မွာ ကြန္ပ်ဴတာဘာသာ သင္ဖို႔ ထြက္သြားတယ္။ (ေနာင္ေတာ့ သူ႔ကို ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ကြန္ပ်ဴတာပညာရွင္တစ္ဦးအေနနဲ႕ ျမန္မာ့႐ုပ္သံမွာ ျပန္ေတြ႔ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ သူ႔သတင္း မၾကားရေတာ့ပါဘူး)။ ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လူစုကြဲသြား ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ့ ဦးေလးကလည္း သူ႔သခ်ၤာ ပုစၧာေတြပဲ ျပန္တြက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ကြန္ပ်ဳတာလိုက္စားမႈက ဒီမွာတင္ တစခန္း ရပ္သြားပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကို ျပန္စဥ္းစားမိတိုင္း Forest Gump ဇာတ္လမ္းထဲမွာ ႏိုင္ငံတလႊား ေျပးေနရင္းကေန ရပ္ၿပီး “Just like that. My running day is over” လို႔ေျပာတဲ့ အခန္းကို သတိရမိတယ္။

တကယ္ေတာ့ programming ကို စိတ္၀င္စားမႈ ေလ်ာ့သြားတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္ရဲ႕ စိတ္ထက္သန္မႈနဲ႔ လိုက္ေလ်ာ ညီေထြမယ့္ အေျခအေနမ်ိဳး မရွိ၊ ဖန္တီးလည္း မယူႏိုင္တဲ့အတြက္ တမင္ စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ တာမ်ိဳးလို႔ ထင္ပါတယ္။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အဆိုးထဲက အေကာင္းလို႔ ေျပာႏိုင္တာကေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕အျခားစိတ္၀င္စားမႈတခုျဖစ္တဲ့ အေတြးအေခၚနဲ႕ ဘာသာေရးစာအုပ္ေတြကို ေစာက္ခ် ဖတ္ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ စာအုပ္အေဟာင္းဆိုင္ေတြက ၀ယ္စုထားတဲ့ Bertrand Russell ရဲ႕ စာအုပ္ေတြကို ဖတ္ျဖစ္သြားတယ္။ ဘာသာေရးဖက္မွာလည္း နိကာယ္ႀကီး ေလးခုရဲ႕ ျမန္မာျပန္ေတြကို အ႒ကထာ နိႆယေတြနဲ႔ တြဲၿပီး ဖတ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ စာအုပ္ေတြကို ငွားေပးတဲ့ ဆရာေတာ္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္ခ်င္တဲ့စာအုပ္ သူ႕ေက်ာင္းမွာ မရွိရင္၊ အျခားေက်ာင္းေတြကေန တဆင့္ငွားေပးပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ Programming နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဆက္ဖတ္စရာ ဘာစာအုပ္မွ မရွိေတာ့သလို ဘာဆက္လုပ္မွန္းမသိဘဲ လမ္းေပ်ာက္ၿပီး အားမလိုအားမရ ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ စိတ္ကို “လုပ္ခ်င္တာလုပ္လို႔ မရရင္၊ လုပ္လို႔ရတာ လုပ္မယ္” ဆိုတဲ့ ဂြတိုက္ခ်င္တဲ့ စိတ္ဆန္တယ္လို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မေကာင္းတဲ့လမ္းထက္ ေကာင္းတဲ့လမ္းကို ေ႐ြးခ်ယ္ျဖစ္ခဲ့တာကိုပဲ ကိုယ္ကိုယ္ကို ေက်းဇူးျပန္ တင္မိပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ Programming ဖက္ကို လံုး၀ျပန္ မလွည့္ျဖစ္ဘဲ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ရွည္ႀကီးကို ျဖတ္သန္းခဲ့တယ္။ တကၠသိုလ္ေတြ ျပန္ဖြင့္ေတာ့ programming ဘာသာရပ္နဲ႔ ျပန္ေတြ႕ရပါတယ္။ စတုတၳႏွစ္ FORTRAN, ပၪၥမႏွစ္မွာ C programming, ေနာက္ဆံုးႏွစ္မွာ 80x86 Assembly programming သင္ရတယ္။ ဒီေတာ့လည္း အရင္က စိတ္၀င္စားမႈေတြက ျပန္ၿပီး တျဖည္းျဖည္း ေပၚလာပါတယ္။ ေက်ာင္းစာျဖစ္တာ တစ္ေၾကာင္း၊ အဲဒီအခ်ိန္က ေ႐ႊၿမိဳင္ဆိုတဲ့ ဆိုင္ကေန မိတၱဴကူးထားတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာစာအုပ္ေတြကို ေစ်းသက္သက္သာသာနဲ႔ လြယ္လင့္တကူ ၀ယ္လို႔ရတာက တစ္ေၾကာင္းဆိုေတာ့ အေတာ္ေလး ျပန္ၿပီး ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ရန္ကုန္မွာ PC ေတြကလည္း အေတာ္ေလး ေခတ္စားလာၿပီဆိုေတာ့ စက္မႈတကၠသိုလ္မွာ PC ငါးလံုး ဆယ္လံုးေလာက္နဲ႕ Computer Lab ဆိုတာ ရွိေနပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ႏွစ္လံုးအတြက္ ၂-ခ်ိန္ဘဲ လက္ေတြ႕ကြန္ပ်ဴတာ စက္သံုးခ်ိန္ရပါတယ္။ ဒီေတာ့ အရင္လိုပဲ Program ကို ဗလာစာအုပ္ေပၚမွာ ေရးၿပီး က်င့္ခဲ့ရပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ program ေတြကို သင္ပုန္းေပၚမွာ ခ်ေရးၿပီး သင္တဲ့ ကြန္ပ်ဴတာ က်ဴရွင္ဆရာ လုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီကစလို႔ စင္ကာပူေရာက္ၿပီး ဒီေန႔အထိ programming နဲ႔ဘဲ အသက္ေမြးျဖစ္ေနပါတယ္။

*****
 Happy Blogday!!!
*****
(က်မႏွင့္ Life Long Learning ပို႔စ္ကို ပထမ က်မႏွင့္ Programing လို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ၿပီး ေရးေနတုန္း ကိုဧရာက လာဖတ္ျပီး သူလည္း က်ေနာ္ႏွင့္ Programming ေရးဦးမွပဲ ဆိုၿပီး...)

Saturday, August 25, 2012

က်မႏွင့္ Life Long Learning

ဒီေန႔ဟာ တက္ခဲ့တဲ့ သင္တန္းတခုရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေန႔ ျဖစ္တယ္။
ပညာဒါနက ဖြင့္တဲ့ PHP programming သင္တန္းပါ။
ပညာဒါနရဲ႕ ေဖ့ဘြတ္လင့္ က ဒီမွာပါ
တပတ္မွာ တရက္၊ တရက္မွာ ႏွစ္နာရီ၊ ေလးလၾကာတက္ခဲ့ရတယ္။
သင္တန္းဆရာမက ေဒၚသႏၲာေအာင္ တဲ့…။ ေလးစားဖို႔ ေကာင္းတယ္။ ရသအလင္း ေဖာင္ေဒးရွင္း နဲ႔ ရနံ႔သစ္ စားေသာက္ဆိုင္တို႔ရဲ႕ ၀က္ဆိုက္ မ်ားဟာ ဆရာမရဲ႕ ဖန္တီးမႈမ်ားထဲက အခ်ို႕ျဖစ္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ဆရာမရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္စာမ်က္ႏွာပါ။
သင္တန္းေဖာ္ေတြကေတာ့ အသက္အရြယ္စံု၊ ဆယ္ေယာက္ေက်ာ္တယ္။
အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ ကြန္ျပဴတာ Programming သို႔မဟုတ္ Design အေျခခံရွိသူေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။
ခ်ြင္းခ်က္အေနနဲ႔ သင္တန္းမွာ ဟိုမေရာက္ဒီမေရာက္ အမႀကီးတေယာက္ပါတယ္။ အဲ့ဒီအမႀကီးကို ဆရာမက ဦးေဆာင္ၿပီး သင္တန္းသားအားလံုးက ဆြဲေခၚၾကတယ္။ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

*****

တကၠသိုလ္မွာ Electronics ဘာသာရပ္ကို အဓိက ယူတဲ့အတြက္ Computer ဆိုင္ရာ ဘာသာရပ္ ေအာက္မွာ Programming ကို ေလ့လာခဲ့ရပါတယ္။ C programming နဲ႔ Assembly programming ေတြပါ။ ဘာသာရပ္တခုကို သင္ၾကားၿပီး လက္ေတြ႔ အသံုးခ်မႈ မရွိတဲ့အခါ က်ြမ္းက်င္တဲ့ အဆင့္ကို ေရာက္မလာပါဘူး။

ေနာက္တခါ Networking နဲ႔ Internet ပညာရပ္ေတြ ေခတ္စား လာျပန္တဲ့အခါ ဒီပလိုမာ သင္တန္းတခု တက္ပါတယ္။ HTML နဲ႔ ColdFusion ဆိုတဲ့ programming ေတြကို ေလ့လာရျပန္ပါတယ္။ လူေလးေယာက္ပါတဲ့ အုပ္စုဖြဲ႔ၿပီး Project တခုအေနနဲ႔ XYZ Library ဆိုတဲ့ online library website တခု လုပ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၀ခုႏွစ္မ်ားဆီတုန္းကပါ။ အလြယ္မွတ္ရရင္ေတာ့ Y2K ေပါ့။

သင္တန္းတက္ၿပီးစ အရွိန္ေလးနဲ႔ အားစိုက္ၿပီး မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး၏ တရားေတာ္မ်ားဆိုင္ရာ ၀က္ဆိုက္ကိုေရးရင္း ကြန္ျပဴတာ hard disk ပ်က္သြားရာက webpage ေရးလိုျခင္းနဲ႔ အလွမ္းကြာေ၀းသြားခဲ့ပါတယ္။ ပညာရပ္ကို ျမည္း႐ံု စမ္းရံုသေဘာမွ်နဲ႔ပဲ တစခန္းရပ္ခဲ့ျပန္ပါတယ္။

ေနာက္ ကေလးမ်ားအတြက္ ျမန္မာစာ ၀က္ဆိုက္ တခု လိုခ်င္လာပါတယ္။ ဆိုက္ကို ကူညီေရးေပးမည့္သူေတြ ရွိခဲ့ေပမည့္ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ဆံုးခန္းမတိုင္ႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီမွာတင္ ခင္မင္ရေသာ ညီမဇြန္၏ မိတ္ဆက္ေပးမႈနဲ႔ ဆရာမ သႏၲာေအာင္က PHP သင္တန္းကို လာတက္ရန္ အႀကံေပးပါတယ္။

ဆရာမနဲ႔ သင္တန္းေဖာ္မ်ားအားလံုးရဲ႕ အကူအညီ အေထာက္အပံ့နဲ႔ သင္တန္းတက္ရင္းေရးခဲ့တဲ့ ကေလးမ်ားအတြက္ ျမန္မာစာ ၀က္ဆိုက္ဟာ ခက္မာငါးျဖာ စံုလင္တဲ့ အရြယ္ကို ေရာက္လို႔လာပါၿပီ။ လံုေလာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ က်န္းမာ ရႊင္လန္းစြာ ေမြးဖြားလာမည့္ ကေလးမ်ားအတြက္ ျမန္မာစာကို လႈိက္လွဲစြာ ႀကိဳဆိုၾကပါစို႔...။


Monday, August 20, 2012

ပါဠိသဒၵါ အေျချပဳစာအုပ္မ်ား

ပါဠိဘာသာ ေလ့လာသင္ယူလိုသူမ်ား အတြက္ အေထာက္အကူ ျပဳမယ္လို႔ ယူဆရတဲ့ စာအုပ္အခ်ိဳ႕ကို စုစည္းၿပီး တဆင့္ ျပန္လည္ မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္။

ျမန္မာဘုန္းေတာ္ႀကီး ပညာေရးစနစ္မွာေတာ့ သဒၵါႀကီးလို႔ေခၚတဲ့ ကစၥည္းသဒၵါက်မ္းကို အဓိကထား သင္ယူၾကရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီက်မ္းဟာ စတင္သင္ယူသူေတြအတြက္ ခက္ခဲတာေၾကာင့္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပန္သင္ၾကရၿပီး ၉-ေခါက္ေလာက္ သင္ကာမွ ႐ိုးတိုးရိပ္တိပ္ေလာက္ဘဲ သေဘာေပါက္ၾကရလို႔ “သဒၵါကိုးေခါက္ စာၿပိဳးေျပာက္” လို႔ေတာင္ အဆိုရွိပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ဆို ၉-ေခါက္မကသင္တာေတာင္ သေဘာမေပါက္လို႔ “သဒၵါလန္တယ္” လို႔ ေျပာစမွတ္ ျပဳၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကစၥည္းသဒၵါလို က်မ္းႀကီးေတြကေန စၿပီး မေလ့လာဘဲ၊ ခပ္လြယ္လြယ္စီစဥ္ထားတဲ့ စာအုပ္မ်ိဳးေတြကေန စေလ့လာရင္ေတာ့ လအနည္းငယ္ေလာက္ အတြင္းမွာ အေျခခံ ရႏိုင္ပါတယ္။ ပါဠိဘာသာစာေတြကို အဘိဓာန္ အကူအညီယူၿပီး စမ္းဖတ္ေကာင္း ဖတ္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္မွ ကစၥည္း၊ ႐ူပသိဒၶိစတဲ့ သဒၵါက်မ္းႀကီးေတြကို သင္ယူတာက ပိုၿပီး ထိေရာက္ ႏိုင္တယ္လို႔ မွတ္သားဖူးပါတယ္။

ပါဠိသဒၵါ အေျချပဳစာအုပ္မ်ား

ေအာက္မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ စာအုပ္မ်ိဳးေတြကေတာ့ ပါဠိဘာသာ အေျခခံရေအာင္ ခပ္လြယ္လြယ္ စီစဥ္ထားတဲ့ စာအုပ္မ်ိဳးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစာအုပ္ေတြအနက္ သီရိလကၤာႏိုင္ငံမွာ ထုတ္ေ၀တဲ့ Dr. De Silva ႏွင့္ Ven. Nārada တို႔ရဲ႕ စာအုပ္ေတြက ႏိုင္ငံတကာမွာ အသံုးမ်ားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာလည္း ကိုလိုနီေခတ္ေႏွာင္းပိုင္းႏွင့္ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးစ ကာလေတြမွာ ဒီလို ပါဠိသဒၵါ သင္ခန္းစာ စာအုပ္မ်ိဳးေတြကို အဂၤလိပ္ဘာသာ၊ ျမန္မာဘာသာမ်ားျဖင့္ ေရးသားခဲ့ၾကပါတယ္။ အခ်ိဳ႕စာအုပ္ေတြက ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ပါဠိစာေပဌာနအတြက္ ထုတ္ေ၀ခဲ့တာပါ။ ယခုေခတ္ တကၠသိုလ္ ပါဠိဌာနေတြကလည္း ဒီလိုစနစ္မ်ိဳးကိုဘဲ သံုးၿပီး သင္ၾကားၾကတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။

Dr. L. De Silva, Pāli Primer
Prof A. P. Buddhadatta, The New Pāli Course Part I and Part II.
မဟာဂႏၶာ႐ံုဆရာေတာ္ - ပါဠိသိကၡာႏွင့္ သဒၵါက်ဥ္း
ဦးေဖေမာင္တင္ - အေျချပဳပါဠိသဒၵါ
ပါဠိဘာသာသင္ခန္းစာ (စာအုပ္အမည္ရင္းႏွင့္ ျပဳစုသူ၏အမည္ကို မသိပါ)
သာသနာေရးဦးစီးဌာန ပါဠိသဒၵါႏွင့္ အသံုးအႏႈန္း

ေအာက္မွာ ဆက္လက္ေဖာ္ျပထားတဲ့ စာအုပ္မ်ိဳးေတြကေတာ့ သဒၵါကို သိပ္ဦးစား မေပးေတာ့ဘဲ မူရင္းပါဠိေတာ္ေတြကို တိုက္႐ိုက္ ဖတ္႐ႈေစရင္းနဲ႕ ပါဠိ ေ၀ါဟာရ၊ အသံုးအႏႈန္းႏွင့္ သဒၵါကို မိတ္ဆက္ေပးသြားပါတယ္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသား ဘိကၡဳေဗာဓိက A New Course in Reading Pāli စာအုပ္ကို သံုးၿပီး ပါဠိဘာသာ သင္တန္း တစ္ခု ပို႔ခ်ခဲ့ဖူးပါတယ္။ Dr. De Silva ရဲ႕ Pāli Primer ကုိ ေလ့လာၿပီးမွ ဒီသင္တန္းမွာသံုးတဲ့ A New Course in Reading Pāli ကိုဆက္ ေလ့လာဖို႔ ဘိကၡဳေဗာဓိက အႀကံေပးထားပါတယ္။


J.Gair and W.S. Karunatilleka, A New Course in Reading Pāli: Entering the world of the Buddha
Rune E A Johansson, Pāli Buddhist Text

AK Warder, Introduction to Pāli

AK Warder ရဲ႕ Introduction to Pāli စာအုပ္ကေတာ့ ပါဠိသဒၵါကို အေျခခံကစ တစ္ဆင့္ခ်င္းတက္ သင္သြားၿပီး အေတာ္အသင့္ ခက္ခဲတဲ့ မူရင္း ပါဠိစာေတြကို ဖတ္႐ႈ နားလည္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ စီစဥ္ထားတာေၾကာင့္၊ အထက္က ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ စာအုပ္ႏွစ္မ်ိဳးလံုးမွာ အက်ံဳး၀င္တယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ (အစပိုင္း သင္ခန္းစာအခ်ို႕ကလြဲရင္) ပံုစံ၀ါက်မ်ားႏွင့္ ေလ့က်င့္ခန္းမ်ားကို ဒီဃနိကာယ္ ပါဠိေတာ္လာ ၀ါက်မ်ား၊ စာပိုဒ္မ်ားကိုဘဲ အသံုးျပဳၿပီး ေရးသားထားတာကေတာ့ ဒီစာအုပ္ရဲ႕ ထူးျခားမႈလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ပါဠိဘာသာျဖင့္ ေရးတာျခင္းတူေပမယ့္ က်မ္းရင္း ပါဠိေတာ္မ်ားမွာ ေတြ႕ရတဲ့ ၀ါက်အသြားအလာ၊ စကားအသံုးအႏႈန္းေတြက အ႒ကထာေခတ္ႏွင့္ ေႏွာင္းေခတ္ ပါဠိစာေပေတြရဲ႕ စာေရးဟန္ေတြက အေတာ္ေလး ကြဲျပားတယ္လို႔ ပါဠိဘာသာကၽြမ္းက်င္သူေတြက ဆိုၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့ AK Warder ရဲ႕ စာအုပ္က ပါဠိဂတိလို႔ေခၚတဲ့ ပါဠိေတာ္ ၀ါက်အသြားအလာကို ေလ့လာလိုသူေတြအတြက္ ပိုၿပီး သင့္ေလ်ာ္ပါတယ္။

ပါဠိသဒၵါ လက္စြဲ စာအုပ္မ်ား

ေအာက္မွာ ဆက္လက္ ေဖာ္ျပထားတဲ့ စာအုပ္ေတြကေတာ့ အေျချပဳ သေဘာမ်ိဳးထက္ လက္စြဲစာအုပ္၊ ရည္ညႊန္းစာအုပ္ ပိုဆန္ပါတယ္။ အခ်ိဳ႕စာအုပ္ေတြကေတာ့ သကၠတဘာသာ အေျခခံရွိထားသူမ်ားအတြက္ ရည္႐ြယ္ထားတဲ့အတြက္ ပါဠိဘာသာသက္သက္ကို ေလ့လာလိုသူေတြအတြက္ နားလည္ဖုိ႔ အခက္အခဲ ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလက္စြဲစာအုပ္ေတြအနက္က ရန္ကုန္တကၠသိုလ္က ထုတ္ေ၀ခဲ့တဲ့ Duroiselle ရဲ႕ စာအုပ္ကေတာ့ နားလည္ရလြယ္ကူၿပီး ပါဠိသဒၵါအေျခခံ သေဘာတရားေတြကို ငံုမိႏိုင္တယ္လို႔ ယူဆရပါတယ္။

J. Minayeff, Pāli Grammar
O. Frankfurter, Handbook of Pāli
O.H. de A.Wijesekera, Syntax of the Cases in the Pali Nikayas
Wilhelm Geiger, A Pāli Grammar
Steven Collins, A Pali Grammar for Students

ပါဠိအဘိဓာန္မ်ား

ဦးဟုတ္စိန္ - ပါဠိ - ျမန္မာ အဘိဓာန္

Friday, August 17, 2012

လြန္းျပန္ၾကီးကို စီးသြားရင္းနဲ႔...


ေရခ်မ္း သူ႔ဖာသာ ရိုက္ထားတဲ့ ယာဥ္ေတြပါ။ သူတို႔ ကစားစရာအရုပ္ယာဥ္ေလးေတြကိုေတာ့ ေမေမက ရိုက္ေပးထားပါတယ္။ အစမွာ ေဖေဖ နဲ႔ အဆံုးမွာ ညီေလးတို႔က ေနာက္ခံအသံမ်ားနဲ႔ အားျဖည့္ထားပါတယ္။

ညေနၾကယ္

လူဆိုတာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ အသက္ရွင္(ရ)တယ္…တဲ့။
ဟုတ္မယ္...။
ငယ္စဥ္မွာေတာ့ ဘ၀တခုစာေလာက္ႀကီးတဲ့ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ေပါ့။
အခုမ်ားေတာ့...
တရက္စာေတာင္ မခံတဲ့ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔…။
ေနာက္...
အခ်ိန္ပိုင္းသာ ခံမည့္ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြ ရွိလာဦးမယ္။
ဒီလိုနဲ႔...
ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ မဲ့တဲ့ တခ်ိန္ မလြဲမေသြ ေရာက္လာမယ္။


ကိုယ့္မွာေတာ့ သင္ယူရင္းနဲ႔ အသက္ရွင္ေန(ရ)တယ္။
ကိုယ့္ရဲ႕ ဆရာက...ကိုယ္ကိုယ္တိုင္…ပါပဲ။
ကိုယ္က ေခါင္းၿငိမ့္ရင္း…
လိုက္ရံု။ ။

Wednesday, August 15, 2012

ဗ်ည္းကဗ်ာ

ေဖ့ဘြတ္နဲ႔ ဘေလာ့ဂ္မွ အထူးသျဖင့္ ဓာတ္ပံုရိုက္ေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို အကူအညီေတာင္းလိုပါတယ္။ ကေလးမ်ားအတြက္ ျမန္မာစာ ၀က္ဆိုဒ္မွာ အသံုးျပဳရန္အတြက္ ဓာတ္ပံုေလးေတြ ရခ်င္လို႔ပါ။ ကိုယ္ပိုင္ရိုက္ထားေသာပံု ျဖစ္ေစ၊ အျခားဘယ္ေနရာေတြမွာ free download ႏိုင္တယ္ ဆိုတာ ညႊန္ျပၾကပါ။ အခုတင္လိုက္တဲ့ ဗ်ည္းကဗ်ာမွာလည္း လိုအပ္ေနေသးတဲ့ ပံုေတြ ရွိပါတယ္။ လက္လွမ္းမီသေလာက္ပံုမ်ားနဲ႔သာ လုပ္ထားပါတယ္။ စပယ္ရွယ္ သပ္သပ္ ရိုက္ေပးမယ္ ဆိုရင္လည္း ေက်းဇူးတင္ရပါတယ္


ေမတၱာျဖင့္ ကူညီေသာဂီတမွဴးနဲ႔ အဆိုရွင္ကို project အၿပီးသတ္ေသာအခါ မွတ္တမ္းတင္ ေဖာ္ျပမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
***** ဗ်ည္းကဗ်ာကို ယခင္လိုအပ္ေနေသးေသာ ပံုမ်ားျဖည့္စြက္၍ ျပန္တင္လိုက္ပါတယ္။

Thursday, August 9, 2012

သင္ပုန္းႀကီး ဖတ္စာ-၁

ကေလးမ်ားအတြက္ ျမန္မာစာ ၀က္ဆိုက္ေရးရန္ လြန္ခဲ့ေသာ ေလးငါးႏွစ္ခန္႔ကပင္ ဆႏၵရွိခဲ့ပါသည္။ မိမိ၏ လံုလ၊ ၀ီရိယ၊ ပညာ အားနည္းမႈေၾကာင့္ ဆိုက္မွာ ယခုထိတိုင္ အေကာင္အထည္ မေပၚႏိုင္ေသးေသာ္လည္း ဆိုက္တြင္ ထည့္သြင္းမည့္ အစိတ္အပိုင္းတခုအျဖစ္ အားထုတ္ထားသမၽွကို ဘေလာ့ဂ္တြင္ အရင္တင္လိုက္ပါသည္။ ေ၀ဖန္၊ အႀကံျပဳ၊ ကူညီလိုသူမ်ားအား လႈိက္လွဲစြာဖိတ္ေခၚအပ္ပါသည္။








Flash movie ပို႔စ္ကိုတင္စ၌ ေတြ႕ရေသာ အခက္အခဲေလးမ်ားကို Google ၍ စာဖတ္ၿပီး ျပင္ဆင္ေနရပါသျဖင့္ ေခါင္းစဥ္သာတက္သြားသည့္အျဖစ္ Sonata-Cantata မွာ မၾကာခဏျဖစ္ေနရျခင္းကိုလည္း ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။