Monday, January 30, 2012

မႏၲေလးပန္းခ်ီ

မႏၲေလးက အဆိုေတာ္တေယာက္နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးခ်င္ပါတယ္။ ေအာင္ခ်မ္း လို႔ အမည္ရပါတယ္။
 Music band: DREAM LOVER က တီးခတ္ေပးထားၿပီး ၊ ေရစင္ ႀကိဳက္တဲ့ သီခ်င္းကို ေရြးခ်ယ္တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဘာလို႔ ႀကိဳက္တာလဲ ေမးေတာ့ ေနရာေတြ အကုန္ပါလို႔ တဲ့...။ ပရိသတ္မ်ား ခံစားအားေပးၾကပါ။ တို႔မႏၲေလး (click ၍ နားဆင္ပါ။) - (ေတးေရး) ေရမြန္သက္ေမာင္


ေနာက္တပုဒ္ကိုေတာ့ မႏၲေလးပန္းခ်ီ - (ေတးေရး) ကိုေဂ်ာ့ ကိုေရြးခ်ယ္ထားပါတယ္။

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

Tuesday, January 24, 2012

အလွတရား၏ ပဲ့တင္သံ

ရုန္းကန္ရွင္သန္ေနေသာ အလွတရား…တဲ့
ပြဲျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ပင္ ေတာ္ေတာ္ေလး ရုန္းကန္လိုက္ရသည္ဟု စီစဥ္သူထဲမွတဦးျဖစ္သည့္ ခ်စ္ၾကည္ေအးက ေျပာသည္။ ကိုယ္တိုင္လည္း မႏၲေလးမွ အာဂႏၲဳႂကြလာသည့္ ဆရာေတာ္ကို တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ထိုေန႔မွာ ေန႔ဆြမ္းကပ္ခြင့္ရ၍ ၂နာရီစမည့္ပြဲကို အခ်ိန္မီေရာက္ေအာင္ အေတာ္ေလး ရုန္းကန္၍ သြားလိုက္ရသည္။ အလွတရားႏွင့္ နီးစပ္ခ်င္သည္ကိုး။

ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ စာေပေဟာေျပာပြဲ သြားခဲ့စဥ္ကကဲ့သို႔ ေဟာ..ဟိုမွာ…၊ ေဟာ..ဟိုမွာ.. ဟူ၍ သူငယ္မေလးတေယာက္လို လူးလူးလဲလဲ ျဖစ္မေနေတာ့၊ အတန္ငယ္ တည္ျငိမ္ရင့္က်က္ေနၿပီးေသာ အမ်ိဳးသမီးႀကီးတေယာက္ ျဖစ္၍ ေနေလၿပီဟု ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မွတ္ခ်က္ျပဳမိသည္။ ပြင့္လင္းေသာ ႏွလံုးသားျဖင့္ ရုန္းကန္ရွင္သန္ေသာ အလွတရားကို ရွာေဖြ သံုးေဆာင္ရန္သာ အာရံုခံ sensor မ်ားကို အစြမ္းကုန္ ဖြင့္ထားလိုက္သည္။ ေလာဘႀကီးလာေသာ ဘေလာ့ဂါသည္ ဤပြဲမွ ငါဘာရမလဲ… ရသမွ် ယူရန္ဟူေသာ ေစ့ေဆာ္မႈျဖင့္ မ်က္မွန္ကိုပင္ ထုတ္၍ တပ္ဆင္ျခင္း အမႈကို ျပဳေလသည္။

ပြဲမွာ စတင္ျခင္းမရွိရေသးကား…ခန္းမထဲသို႔ အ၀င္၌ ေ၀ငွလိုက္ေသာ စာရြက္ကို ဟန္ပါပါ ဖတ္ေလေတာ့၏။


Plagiarised Poem တဲ့။ (ကို)မင္းထင္ကိုကိုႀကီး၏ ေျပာျပခ်က္အရ ဤကဗ်ာသည္ ကိုေပၚဦးထြန္း (ေခၚ) ကိုမင္းကိုႏိုင္ လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ခန္႔က ေရးခဲ့ေသာ ေနာက္ၾကည့္မွန္ ၀တၱဳထဲမွ သူႀကိုက္ႏွစ္သက္သည့္ ၀ါက်မ်ားကို ေရြးထုတ္စုစည္းထားျခင္းျဖစ္သည္ဟု သိရပါသည္။

“က်ီးကန္းေတာင္မွ တစ္ခါတေလ စိတ္ေအးလက္ေအး သာေနလို႔ ရေသးတယ္” …။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ေအာက္ပါ စာသားေလးကို ဖတ္မိသည္။ ဧည့္၀တ္မေက်ဖူးေသာ သာကီ၀င္မင္းသားတို႔အား အခဲမေၾကျဖစ္ေနသည့္ အမၺ႒လုလင္အား ဗုဒၶမိန္႔ၾကားခဲ့သည့္ စကား…

အမၺ႒… ဘီလံုးငွက္မသည္ပင္လွ်င္ မိမိ၏ အသိုက္ထဲ၌ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ျမည္ႏိုင္ေသး၏။ ကပိလ၀တ္မွာ သာကီ၀င္မင္းတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္တိုင္းျပည္ေဒသ ျဖစ္သည္။ အမၺ႒… ဤမေျပာပေလာက္သည့္ အေၾကာင္းအရာ မွ်ေလာက္ျဖင့္ သင္သည္ အာဃာတ မထားသင့္ပါ…။ (ဒီဃနိကာယ္၊ သီလကၡႏၶ၀ဂ္၊ အမၺ႒သုတ္)

The Art of Freedom ရုပ္ရွင္ပြဲေတာ္မွ ဆုရကားမ်ားကိုလည္း ၾကည့္ရသည္။ Online မွ ၾကည့္ၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ျမင္ကြင္းက်ယ္က်ယ္၊ အသံက်ယ္က်ယ္ႏွင့္ ၾကည့္လိုသည့္ ဆႏၵျပည့္၍ ၾကည္ႏူးရသည္။ မ်က္ရည္က်ရသည့္ ကားမ်ားလည္းပါသည္။ ဒါရိုက္တာမင္းထင္ကိုကိုႀကီး၏ နာမည္ေက်ာ္ အင္းသီးလည္း ပါသည္။ (ကို)ဇာဂနာႏွင့္ (ကို)မင္းထင္ကိုကိုႀကီးတို႔ ေဟာေျပာၾကသည္။ ရသအလင္း ေဖာင္ေဒးရွင္း၏ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားကိုလည္း သိရသည္။

အေမးအေျဖက႑၌ မင္းထင္ကိုကိုႀကီးအား ဆရာ့အႀကိဳက္ဆံုး ကဗ်ာတပုဒ္ကို ေျပာျပပါဟူေသာ ေမးခြန္းကို ကဗ်ာဆိုတာ… က်မတို႔ရဲ႕ ရုန္းကန္သံပါ…ပဲ ဆိုတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ကဗ်ာ စာသားကို လတ္တေလာ သူ႔အႀကိဳက္ဆံုးပါပဲ ဟု ေျဖၾကားသြားရာမွ ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို အတံုးလိုက္အတစ္လိုက္ႀကီးမဟုတ္သည့္ ရုန္းကန္ရွင္သန္ေနေသာအလွတရားကို မိမိအတိုင္းအတာျဖင့္ ခပ္ပါးပါး ျမည္းစမ္းခြင့္ ရလိုက္ပါေတာ့သည္။
ေဟာေျပာေသာ ဆရာမ်ား၊ ေမးခြန္းေမးၾကသူမ်ားႏွင့္ ပြဲျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ စီစဥ္ေပးသူမ်ားအား ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

Friday, January 13, 2012

အခ်စ္မ်ားျဖင့္ ခရီးသြားျခင္း

ကၽြန္ေတာ္သည္ ဤစာစုကို အတိၱႆရ၀ုတၱိ လကၤာမ်ားျဖင့္ လြန္လြန္က်ဴးက်ဴး ဖြဲ႕သီပါ၏။ သို႔ပါေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ အဖို႔မွာကား ရင္တြင္းအာသီသ တင္းတိမ္ျပည့္၀ျခင္း အလ်ဥ္း မရွိပါဘဲ၊ တတ္ႏိုင္ပါလွ်င္ ထို႔ထက္ ထြန္႔တက္၍ ဖြဲ႕လိုက္ခ်င္မိပါ၏။

စႀကၤာ၀ဠာႀကီး၏ ႏွလံုးသည္းပြတ္သည္ လူသားတို႔ ေနထိုင္ရာ ကမၻာႀကီးျဖစ္၍၊ ကမၻာႀကီး၏ အသည္းႏွလံုးသည္ အမိျမန္မာျပည္ သာလွ်င္ျဖစ္ၿပီး၊ ထိုျပည္ႏွင့္ ဆက္စပ္သမွ်သည္ ႏွလံုးသားမ်ားျဖင့္ ဖြဲ႕တည္ထားျခင္း ျဖစ္ေလသည္ကို သိရွိနားလည္လိုက္ရေပၿပီ။ ထိုႏွလံုးသားမ်ားကို မ်က္၀ါးထင္ထင္ ျမင္ရသလို၊ နားစိုက္၍လည္း ေထာင္မိပါ၏။ အခါခါ နမ္းရႈိက္မိသည္လည္းရွိသလို၊ ျမိန္ရည္ ယွက္ရည္လည္း စားသံုးမိပါ၏။ လက္ဖ၀ါးမ်ားျဖင့္လည္း ေထြးေပြ႕မိသလို ေျခဖြဖြျဖင့္လည္း နင္းေလွ်ာက္မိပါေလ၏။ ထိုေသာအခါ က်ြန္ေတာ့္ႏွလံုးအိမ္အတြင္း၀ယ္ အသံ တသံသည္လည္း ပဲ့တင္ထပ္လာေန၏။ ထိုအသံကို သည္းကြဲစြာလည္း ၾကားနာေနရပါ၏။ ပီသလြန္းလွ၍ ၾကည္ျမလြန္းလွသည္မွာလည္း ဆိုဖြယ္ရာမရွိ။ နရီေတးသြားလို စည္းခ်က္က်ေနေသာ ထိုအသံကား ခ်စ္တယ္... ခ်စ္တယ္... ဟူသတည္း။

တဆက္တည္း ဆိုသလိုပင္ အခ်စ္မ်ားျဖင့္ ခရီးသြားျခင္း ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္တခုသည္ ရင္တြင္းသို႔ တိုး၀င္လာရကား၊ က်ြန္ေတာ္ ငမိုက္သားသည္ ခ်စ္ဖူးသည့္ အခ်စ္မ်ားႏွင့္ ႏိႈင္းဆျခင္း အမႈကို ျပဳရန္ အခ်စ္ဦးႏွင့္ ရင္ခုန္ဖူးသည့္ အျဖစ္ကို အေစာတလ်င္ ျပန္ေျပာင္း တသလိုက္မိပါေသး၏။ မတူ.. မတူ.. မတူေရးခ် မတူပါတကား။ သို႔ေသာ္ အစြဲႀကီးစြဲမိ၍ အခက္ႀကီး ခက္ရေပၿပီဟု ပူပင္ရန္ မရွိ။ အခ်စ္ျပီးေတာ့ အခ်စ္ဟုသာ ဆိုဖြယ္ရာ ရွိေခ်ေတာ့သည္။

က်ြန္ေတာ့္အား လြန္လြန္က်ဴးက်ဴး တဏွာ႐ူးဟု အျပစ္ဆိုလိုသူတို႔ကို တပိုင္တႏိုင္ ေခ်ပျခင္းငွာ က်ြန္ေတာ့္ ရင္ထဲက လွတန္ေဆာင္၏ ရုပ္ပံုလႊာအခ်ို႕ကို တေစ့တေစာင္း ေဖာ္ျပလိုက္ရေပသည္။ ႐ႈစားေတာ္မူၾကပါကုန္။ က်ြန္ေတာ္သည္ တြန္႔တိုျခင္း အလ်ဥ္းကင္းစြာျဖင့္ အတူတကြ ခ်စ္ၾကရန္ မွ်ေ၀လိုက္ရပါေလၿပီ…။ ဤမွန္ကန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ က်ြန္ေတာ္ႏွင့္ သူသည္…။



ဘ၀သံသရာတံတား
ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ တေနရာ



ေမြေတာ္ကကၠဴဘုရား

ထမ္ဆမ္လိႈဏ္ဂူ

က်ြန္းေမ်ာေဘာင္ေပၚတြင္ မထိုင္ရ (ထမ္ဆမ္လႈိဏ္ဂူ)

 အင္းေလးကန္



က်ြန္းေမ်ာ







 လိေမၼာ္ၿခံ

 ပင္းတယသို႔



မဟာအံ့ထူးကံသာဘုရားႀကီး ရင္ျပင္မွ ႐ႈေမွ်ာ္ေသာ္...
ပိတ္ခ်င္းေျမာင္ - သံုးဆင့္ေရတံခြန္ အသြားလမ္းတေနရာ...

ပြဲေကာက္ေရတံခြန္

ေမၿမိဳ႕မွ အဆင္းလမ္း


ေျမာက္မွေတာင္သို႔ စီးဆင္းေနသည့္ ျမစ္မင္းဧရာ... 
အေရွ႕မွအေနာက္သို႔ စီးဆင္းေလေသာ တေနရာ

ျမစ္ဧရာနဒီေက်ာ၀ယ္...

သားႏွစ္ဦးအား ကေရကရာႏွင့္ မိတ္ဆက္ျခင္း (စစ္ကိုင္း၊ ေကာင္းမႈေတာ္ဘုရား)

ျမစ္၀က်ြန္းေပၚသို႔ ထြက္ၿပီ... Golden Gate မဟုတ္သည့္ တြံေတးတံတား 


ဂံုညင္းတန္းတံတား

ဓ ဓနိတန္း ပင္လယ္ကမ္း

ေရေပ်ာ္ငွက္ေလး သံုးေကာင္... အမ်ိဳးေတြ...

 ခရာ ဆူးၿခံု ဟိုအထဲက ေမွ်ာ့နက္မဲႀကီး တြယ္တတ္တယ္

အိမ္၊ လမ္း၊ ရြာ၊ ေက်ာင္း၊ သန္႔ရွင္းေၾကာင္း...




နတ္ေရကန္ (ေသာက္ေရကန္)

ေဗဒါ

၀န္ခံခ်က္။ ။ေပ်ာ္ရႊင္ေသာစိတ္ႏွလံုးျဖင့္ ဆရာဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ႏွင့္ တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္တို႔အား သတိရရင္း ေရးသားပါသည္။ (မသီတာ)

17 Dec 2011 မွ 26 Dec 2011 ထိ သြားခဲ့ေသာ ခရီးစဥ္
17-12-2011 မႏၲေလးမွ ကေလာ၊ ေအာင္ပန္းလမ္းကေန ေတာင္ႀကီး(၄၇၁၂ေပ) ကိုသြားတယ္။ ေန႔လည္စာ - ကေလာၿမိဳ႕က ရွမ္းမေလး စားေသာက္ဆိုင္မွာ စားတယ္။ ထမင္းစားၿပီး အခ်ိဳပြဲတဲ့ လိေမၼာ္သီး အလကားေက်ြးတယ္။ ထမင္းစားၿပီး ဆိုင္ကအထြက္ ဆြမ္းဆန္စိမ္းေလာက္းလွဴပြဲနဲ႔ တိုးတယ္။ ၾကည္ႏူးစရာပဲ...။
ေတာင္ႀကီးကို ညေနေစာင္းေရာက္ေတာ့ ေရႊငါး ေဟာ္တယ္မွာ တည္းခိုၿပီး၊ ညစာကို ျမင္းေပၚကလူကို ေအာက္က လဲေနတဲ့လူက စာခ်ြန္လွမ္းေပးေနတဲ့ ရုပ္ထုနားက ရွမ္းဘူေဖးဆိုင္မွာ စားတယ္။ ညစာစားအၿပီး စူဠာမုနိေလာကခ်မ္းသာ ေစတီေတာ္ကို ဖူးေမွ်ာ္တယ္။

18-12-2011 မနက္အေစာစာစားၿပီး ေတာင္ႀကီးကထြက္ၿပီ...။ ေနာင္ကားဘူတာ နားမွာ ျပည္နယ္အဆင့္ ေဘာလံုးၿပိဳင္ပြဲ အက်ိတ္အနယ္ ျပိဳင္ေနၾကတယ္။ ၾကက္သြန္စိုက္ခင္းေတြကို ေရသြယ္၊ ေရဖ်န္းေနပံုက အျမင္ဆန္းတယ္။ အရာရာဟာ လွေနေတာ့လည္း ပါးမို႔နီေလးေတြ လွတာ ဘယ္ဆန္းေတာ့မလဲ။ အျမဲတန္းလွေနတဲ့ အလွတရားပါပဲ။ ေမြေတာ္ကကၠဴဘုရားဖူးတယ္။ ေအးခ်မ္းတဲ့အရိပ္မွာ တခုခုရွိေနတယ္။ ဒါလည္းမဆန္းပါဘူး။ ေအးခ်မ္းတဲ့အရာေတြကို ေပးစြမ္းႏိုင္တာေတြ ရွိေနတာေပါ့။ လမ္းေလးကလည္း ေအးခ်မ္းတယ္။ သစ္ပင္ကလည္း ေအးခ်မ္းတယ္။ ဟိုးေ၀းေ၀းက လယ္ေတာေတြထဲ ျဖတ္စီးေနတဲ့ ေခ်ာင္းေလးကလည္း ေအးခ်မ္းတယ္။ ဆည္းလည္းသံေလးေတြကလည္း ေအးခ်မ္းေနတယ္။ ပင္လံုကေန ဘုရားလာဖူးတဲ့ ပအို႔၀္လူမ်ိဳး အကိုႀကီးနဲ႔ အမႀကီး သံုးေယာက္ကို ကိုယ္ေပးတဲ့ အၿပံဳးေတြကလည္း ေအးခ်မ္းမယ္ဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္။ အုပ္စုလိုက္ရိုက္ထားတဲ့ပံုကို ထုတ္ၾကည့္မိရင္ သတိရၾကေပါ့ေနာ္။

ဟိုပံုးၿမိဳ႕(၃၅၇၂ေပ) စဥ္႔ဟယ္ေစ်းနားမွာ ေန႔လည္စာ စားတယ္။ စစ္သင္တန္းသားေလးေတြ ဟိုတစုဒီတစုေတြ႔တယ္။ တပ္ၿမိဳ႕ေပပဲကိုး..။
ဟိုပံုးကိုရင္ေလး အရွင္ေပါရိႆတရားက်င့္တဲ့  ေမတၱာခမ္းတန္ - ထမ္စမ္လႈိဏ္ဂူကို သြားၾကတယ္။ အေတြ႕အထိက တမ်ိဳးပဲ...စိမ္းေတာ့စိမ္းတယ္။ မရင္းဘူး မက်က္ဘူးလို႔ေျပာတာ...။ မေႏြးေထြးဘူးေပါ့ ဒါေပမဲ့ ေအးပါတယ္။

ဧည့္ႀကိဳ ဆန္းျမင့္ထြန္းရဲ႕ ဆိုင္ကယ္ေခၚေဆာင္ရာေနာက္ကို ကားနဲ႔လိုက္ရင္း ေရပူစမ္းရြာကို ေရာက္ေတာ့ ေမွာင္ေနၿပီ။ ေနာက္ေန႔ မနက္ ေဖာင္ေတာ္ဦးဘုရားကို အာရုံဆြမ္းကပ္ခ်င္လို႔ အင္းထဲကို စက္ေလွနဲ႔ ဇြတ္သြားတယ္။ ၄၅မိနစ္ေလာက္စီးလိုက္ရတယ္။ ေရပူစမ္းရြာနဲ႔ ေဖာင္ေတာ္ဦးဘုရားက အင္းရဲ႕ ဟိုဘက္ထိပ္ ဒီဘက္ထိပ္ကိုး... တည္းခိုခန္းေရာက္မွ ေျမပံုၾကည့္မိတာေလ။ ၾကယ္ေတြ ျမင္ရတာေပါ့။ ေဖာင္ေတာ္ဦးဘုရားကို ေရာက္ေအာင္သြား... အင္းသူ အင္းသားမ်ားက ေဖာ္ေရြတယ္...။

19-12-2011 ေဖာင္ေတာ္ဦးဘုရားမွာ အာရံုဆြမ္းကပ္လွဴၿပီး၊ အင္းထဲ စက္ေလွနဲ႔ လည္ၾကတယ္။ ေတာင္ေတြကာရံထားတဲ့ အလယ္မွာ အင္းေလး ေရျပင္ျပာ... အင္းသားေတြ စကားေျပာတာ... ဗ်..ဗ် နဲ႔ အဆံုးသတ္တာေလးက တမ်ိဳးခ်စ္စရာေကာင္းပါတယ္။ အင္းသူေလးေတြကလည္း ကိုယ္တို႔လို စိတ္ေရာင္စံုေတြနဲ႔ ႏိႈင္းစာေတာ့ ျဖူစင္ေနတုန္းပါပဲ...။ ေငြထည္ပစၥည္း အတုေတြေလွနဲ႔ ကပ္ေရာင္းတာကေတာ့ ဆိုးတယ္။
မႏၲေလးၿမိဳ႕ႀကီးမတည္မီကတည္းက ရွိေနတဲ့ ငါးဖယ္ေခ်ာင္းေက်ာင္းက ေရွးေဟာင္းဆင္းတုေတာ္ေတြ မွန္လံုခန္းနဲ႔ ထားခ်င္လိုက္တာ..။ေၾကာင္ေလးေတြ ခဏခဏခုန္ခုန္ျပရတာ ေညာင္းရင္လည္း သူ႔ဟာသူေနပါေစေတာ့...။ ေၾကာင္ဆိုတာ က်ားလို မခုန္မျဖစ္မွမဟုတ္ပဲ။ တိုင္လံုးေပါင္း ၆၅၄လံုးမွာ ေရႊခ်ထားတာက တိုင္၂၀၀။
သဘာ၀ေရပူစမ္းကို ပိုက္လိုင္းနဲ႔ သြယ္ၿပီး Resort လုပ္ထားေသးတယ္။ အျဖူမတေယာက္ကေတာ့ လူႏွစ္ျပန္စာေလာက္ ေရကူးကန္ေလးထဲမွာ လူးလာေခါက္ျပန္ ကူးေနေလရဲ႕။ တရြာလံုးကို တဦးက ၀ယ္ထားၿပီးၿပီ ဆိုလား...။ ငါနဲ႔ ဆိုင္ၿပီး ငါမပိုင္တာေတြေပါ့။

ေအာင္ပန္းမွာ လိေမၼာ္သီးေတြ ၀ယ္တယ္။ ေထာပတ္သီးေတြ၀ယ္တယ္။ လက္ဖက္ေျခာက္ေတြလည္း ၀ယ္ေသးတယ္။ အကိုအမေတြ၀ယ္တာပါ။ ပင္းတယဘက္ကို ဆက္ေမာင္းတယ္။ ကားလမ္းေဘးက လိေမၼာ္ျခံကို ၀င္ၾကျပန္တယ္။ ၾကည့္ရံုသာ ၾကည့္ပါ ထိေတာ့မထိပါနဲ႔တဲ့.. အေဒၚႀကီးက။ ဟုတ္တယ္ေလ... အသီးတရာ အညွာတခုမဟုတ္လား... အညွာေလးေတြ က်ိဳးသြားမွျဖင့္...။

ပင္းတယ(၃၈၈၀ေပ) ကလည္း အေနအထားတမ်ိဳးနဲ႔ ႀကိဳေနျပန္တာပါပဲ။ ဘုတ္တလုတ္ေရကန္ကို ျဖတ္ၿပီး လႈိဏ္ဂူေရာက္ေတာ့ ညေန၅နာရီ။ ရွမ္းသံ၀ဲ၀ဲနဲ႔ ဘႀကီးက လိုက္ရွင္းျပေတာ့ သိရတာေပါ့။ ရန္ကုန္ကလူေတြ ခ်မ္းသာတယ္ေနာ္တဲ့...လွဴထားတာေတြ ၾကည့္လိုက္ ရန္ကုန္..ရန္ကုန္ခ်ည္းပဲတဲ့...။ ေစတီေပါင္း ၈၀၉၄ဆူရွိတယ္..ေပေပါင္း ၄၉၀အထိ အထဲ၀င္လို႔ရတယ္။ ေက်ာက္စက္မိုးေမွ်ာ္နဲ႔ ေက်ာက္စက္ပန္းဆြဲ ႏွစ္ခုေပါင္းမိေတာ့ ေက်ာက္တိုင္ႀကီး ျဖစ္သြားေရာ..။ ေက်ာက္စည္နဲ႔ ေက်ာက္ေမာင္းကေတာ့ ဘယ္လို ျဖစ္ေနတယ္မသိ...။
ေပြးလွ(၄၄၄၄ေပ) ကိုလည္း ေရာက္ခဲ့ေသးတယ္ေလ...။

မႏၲေလးကို ရြာငံလမ္းကေန ျပန္ခဲ့ၾကတယ္...။ ယူကလစ္ပင္ေတြ စီတန္းေနတဲ့ လမ္းေလးမွာ ကားက ေမာင္းရင္းေမာင္းရင္း အေမွာင္ထုထဲ ထိုးခြဲသြားခဲ့ရေတာ့တယ္။ ေကြ႔တယ္...ေကာက္တယ္...ေၾကာက္တယ္...။
ရြာငံက ဓႏု စားေသာက္ဆိုင္ေလးမွာ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ ညစာစားေတာ့ ဆိုင္ရွင့္သားေပါက္စေလးက အတီးနဲ႔ ဧည့္ခံတယ္။ မန္းေလးအိမ္ေရွ႕ ကားထိုးဆိုက္လိုက္ေတာ့ ငါတို႔ ဘယ္အိမ္၀င္အိပ္ၾကမွာပါလိမ့္လို႔ အေတြး၀င္တယ္...။ ထူးဆန္းတယ္ေနာ္..။ အာရံုေတြကို ဘာသာျပန္တာ... ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို အလြဲလြဲအမွားမွားနဲ႔... ငါ့ကိုယ္ငါ မပိုင္ျခင္းရဲ႕ ေသခ်ာမႈတခုပါပဲ။