Friday, April 25, 2014

လမ္းဆံုလမ္းခြမွာ...



“သူလိုလူ” ကို အားက်ၿပီး
သတင္းစာသမား ျဖစ္လာတဲ့ သူက
ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလး လိုက္မေရးမိခဲ့တဲ့
“ကြိ” ကို ဘာသာျပန္သြားတယ္။

အေရးႀကံဳေတာ့
အေရးေတာ္ပံုတပ္သားလို႔
သူ႔ကိုယ္သူ သတ္မွတ္ၿပီး...
“မတရားတဲ့ အမိန္႔အာဏာမွန္သမွ်
(တာ၀န္အရ) ဖီဆန္ၾက” တဲ့။
သူ အက်ဥ္းက်ခဲ့ပါတယ္။

ႀကိဳးကိုင္လိုသူေတြက သူ႔ကို
ႀကိဳးကိုင္သူလို႔
အထင္တႀကီး စြတ္စြဲခဲ့ၾကေပမယ့္၊
သူကေတာ့ …
သစၥာရွိတဲ့ ေနာက္လိုက္တဦး အျဖစ္သာ
ခံယူသြားခဲ့တယ္။

ေရွ႕မွာ အမ်ားနဲ႔ေရာေယာင္ ေထာက္ခံျပၿပီး
ေနာက္ကြယ္မွာ ေဖာက္ျပန္ၾကသူေတြလို မဟုတ္၊
သူျမင္ရာကို ေထာက္ျပၿပီး၊
ပြင့္လင္းစြာ ေ၀ဖန္တတ္တာကိုက
သူ႔ရဲ႕ ႐ိုးသား သစၥာရွိမႈ တစ္ခုပဲ။

သိမ္းပိုက္လိုသူေတြက
သူ႔အသိုက္အၿမံဳကို သိမ္းယူ ၿဖိဳခြဲခဲ့ေပမယ့္၊
သူကေတာ့ ရွိသမွ်ကို ေ၀ခြဲ
ၿပိဳကြဲသြားသူေတြရဲ႕ ဘ၀ကို တည္ေဆာက္ေပးရင္း
ရေသ့တဦးရဲ႕ ဘ၀လို ေနထိုင္သြားခဲ့တယ္။

သူစြဲၿမဲစြာ၀တ္ခဲ့တဲ့
အျပာေရာင္ အက်ဥ္းသား အက်ႌေအာက္မွာ
မိုးေကာင္းကင္ျပာလို က်ယ္ေျပာလွတဲ့
သူ႔ရဲ႕ လြတ္လပ္တဲ့ ႏွလံုးကို
ေကာင္းေကာင္း ခံစားသိႏိုင္တယ္။

အခုေတာ့…
ေခတ္၀န္ကို ထမ္း၊ ေခတ္လမ္းကို ေလွ်ာက္ရင္း
သူ က်ဆံုးခဲ့ၿပီ။
ခရီးမဆံုးေသးေပမယ့္
သူက်ဆံုးတာ လမ္းခုလပ္မွာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။
သူ ေသခ်ာ မွာ သြားခဲ့တယ္။
သူ က်ဆံုးခဲ့တာ ...
“လမ္းဆံုလမ္းခြ” မွာ …။

(ကြယ္လြန္ အနိစၥေရာက္သြားေသာ သတင္းစာဆရာႀကီး ဟံသာ၀တီ ဦး၀င္းတင္အား ဤစာျဖင့္ ဂါရ၀ျပဳပါသည္။)

Thursday, April 17, 2014

Chinese Orchestra

သစ္ငုတ္တိုပင္ ျဖစ္ေစဦးေတာ့
အႏုပညာဦးထုပ္ ေဆာင္းလိုက္ရင္
ႏွလံုးသားမ်ား ဦးညြတ္သြားၾကတယ္။

Sam and his cello
မေအက မိတ္ကပ္ေတြ ေဖြးေနေအာင္ လိမ္းေပးထားေသးတာ...
Singapore Youth Festival အတြက္ ျပိဳင္ပြဲ၀င္ Radin Mas Primary School - Chinese Orchestra facebook link
သၾကၤန္အတက္ေန႔မွာ အေတြ႔အၾကံဳသစ္ေတြ သားငယ္နဲ႔ ဆက္စပ္ျပီးရပါတယ္။ ဒီႏွစ္ကူးမွာ သၾကန္ဒိုးေတြနဲ႔ ေ၀းျပီး တရုတ္သံစံုတီး၀ိုင္းႀကီး ေခၚေဆာင္ရာေနာက္ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္သြားမိတယ္။
ပြဲ၀င္ၾကမည့္ ေက်ာင္းသူေလးႏွစ္ေယာက္ကို မိတ္ကပ္ျပင္ေပးတယ္။ ဒုတိယေျမာက္ ျပင္ေပးတဲ့ ေက်ာင္းသူေလး သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတာပဲ။ ရုပ္ကေလးက ဆိုးရွာတယ္။ ေရွ႔တည့္တည့္သြားႏွစ္ေခ်ာင္းက ထပ္လို႔...။ မိတ္ကပ္လည္း တခါမွ မလိမ္းဖူးပဲ လိမ္းရမယ္ဆိုလို႔သာ အလိမ္းခံရရွာတာ။ သူ႔ကိုယ္သူ ရုပ္ဆိုးမွန္းလည္း သိေနျပီး မိတ္ကပ္ေတြ လိမ္းလိုက္မွ ပိုရုပ္ဆိုးသြားမလား ..သူ႔စိတ္ထဲက စိုးရိမ္ေနတာကို ခံစားလို႔ရတယ္။ ဒီက ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ႀကီးကလည္း တုန္တုန္ရီရီနဲ႔ မ်က္ခံုးေမႊး ဆြဲလိုက္တာ..တဖက္က ထူ.. တဖက္က ပါး...မနည္းျပန္ဖ်က္ရတယ္။ ခပ္ေျပေျပေလးပဲ လိမ္းေပးျပီး မွန္ျပေတာ့ ေခါင္းေလးျငိမ့္ျပီး ျပံဳးတယ္။ ေနာက္ ေက်ာင္းသူေလးေတြ က်စ္ဆံျမီးမွာ ဖဲႀကိဳးစီးေပးေနတုန္း အန္တီ အန္တီနဲ႔ ခဏ ခဏ လာေခၚ.. ရယ္...ရယ္ ျပတယ္။ ခဏေနေတာ့ သူမ်က္ႏွာ လာျပျပန္တယ္...။ ဆရာမ တေယာက္က မိတ္ကပ္ကို ပိုထင္းေအာင္ high light လုပ္ေပးလိုက္တယ္ လို႔လည္း ေျပာေသးတယ္။ သူ အလွျပင္လို႔ ရတယ္ ဆိုတဲ့ ယံုၾကည္မႈေလးရွိေအာင္ အစပ်ိဳးေပးလိုက္ႏိုင္တာ ကိုယ္ေပ်ာ္ေနမိတယ္။
တာ၀န္ခံ ဆရာတေယာက္က Scorpion hair လုပ္တတ္လား...လာေမးလို႔... I don't know ေျဖလိုက္ရေသးတယ္။ ကိုယ့္ဆံပင္ၾကည့္ျပီး ဆရာ အထင္ႀကီးသြားပံုရတယ္။ ေက်ာင္းသားေလးႏွစ္ေယာက္ကို ပါးနီလိမ္းေပးလိုက္တယ္။

၁၃၇၆ သႀကၤန္အတက္ေန႔ အမွတ္တရ -
ႏွစ္ အကူးအေျပာင္းမွာ သႀကၤန္ဆိုတဲ့ အႏုပညာ တြဲခ်ည္လိုက္ေတာ့ ရင္ခုန္စရာေတြေကာင္းလို႔...
သည္ၾကားထဲ အႏုပညာဆိုတာ ဘာလဲလို႔ ေတြး ေတြးေနရတာ ခက္ကပီ

Wednesday, April 16, 2014

စိတၱဇ

သူရူးမ တေယာက္…
ပန္းနီနီတပြင့္ ထိပ္တည့္တည့္မွာ ပန္ထားတာဟာ…
သူရူးေၾကာင္းျပေနတာပါပဲ။
ေဖာက္လာရင္…
ပန္ထားတဲ့ပန္းကို ဆြဲျဖဳတ္
ပြင့္ခ်ပ္ေတြ ေခ်ဆုပ္လို႔
ငိုယိုလည္းေနေသးတယ္…။

အတၱနဲ႔မာနကို ဦးထိပ္မွာပန္ဆင္ဖို႔
တေလာကလံုးကို ရြက္ပိုးထားသူ တေယာက္…
ေလးလံလို႔တဲ့ေလ…
ပြင့္ခ်ပ္ေတြ ေခြ်ခ်နင္းတယ္။
ေႂကြမြသြားတာက
ငါ့လင္နဲ႔ ငါ့သားေလးေတြ…။  ။