ဤလူ႔ ေဘာင္

“ေဖေဖ … ကမၻာႀကီးက အလံုးႀကီး မဟုတ္လား။” “ေအး… ”
“သားတို႔က အခု ေန႔ဆိုရင္ U.S. မွာ ညေပါ့။” “အင္း…”
“ဒါေပမဲ့ … ဘာလို႔ သူတို႔ေတြက ေဇာက္ထိုးႀကီး ျဖစ္မေနတာလဲ။”
“သား… ဘာကို ေအာက္, ဘာကို အေပၚလို႔ ေခၚတာလဲ”
သားက ေအာက္ကို လက္ၫိွဳးထိုးၿပီး … “ဒါက ေအာက္ေပါ့”။
“ဟုတ္တယ္ေလ။ ဒါေပမဲ့… ဘာလို႔ ေအာက္လို႔ ေခၚတာလဲ။”
ခဏစဥ္းစားၿပီး “သား သိၿပီ။ သားသားတို႔ ေျခေထာက္နဲ႔ ရပ္ထားတာက ေအာက္..။”
“ေအးေပါ့… ေဖေဖတို႔ ေျခေထာက္နဲ႔ ရပ္ထားတဲ့ ဒီေျမႀကီးက ေအာက္အရပ္ေပါ့။ ေအာက္တို႔ အထက္တို႔ဆိုတာ ေဖေဖတို႔ သတ္မွတ္ထားတာ။”
“သား သိၿပီ။ ဒါေပမဲ့… ဘာလို႔ သူတို႔က ျပဳတ္မၾကတာလဲ။”
“သား မသိဘူးလား။”
“သိတယ္ … Gravity ေၾကာင့္ ေပါ့။”

အရွိန္အားေကာင္းေသာ ဒုန္းပ်ံယာဥ္ တစ္စီးျဖင့္ ကမၻာ့ဆြဲငင္အားကို လြန္ေျမာက္၍ သြားႏိုင္သည္။ အာကာသထဲတြင္ ေပါေလာေမ်ာၿပီး spacewalk လုပ္ႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအာကာသယဥ္မႉးတို႔သည္ ကမၻာေျမသို႔ ျပန္လာၾကရသည္။ သူ အသက္ရွင္ ရပ္တည္ေရးအတြက္ မရွိမျဖစ္လိုအပ္ေသာ ေလ, ေရႏွင့္ အစာအာဟာရေတြက ကမၻာေျမတြင္သာရွိသည္။ သူ႔ မိသားစု, သူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္း, သူ႔ႏိုင္ငံက ဤကမၻာေျမ၌သာ ရွိသည္။ ႐ူပေဗဒ ဆြဲငင္အားမ်ားကို သိပၸံနည္းပညာမ်ားျဖင့္ ေက်ာ္လႊားႏိုင္ေသာ္လည္း၊ ဘ၀ရပ္တည္မႈႏွင့္ သံေယာဇဥ္အေႏွာင္အဖြဲ႔မ်ားကိုေတာ့ လြန္ေျမာက္ရန္ ခဲယဥ္းသည္။ ‘ေဘာင္’သည္ သတ္မွတ္ခ်က္သာ ျဖစ္သည္ဆိုလွ်င္၊ အေႏွာင္အဖြဲ႔မ်ားသည္လည္း သတ္မွတ္ခ်က္ပင္ ျဖစ္ေပမည္။ ထိုအေႏွာင္အဖြဲ႕မ်ားမွ လြတ္ေျမာက္ျခင္းသည္ မိမိတုိ႔ ကိုယ္တိုင္က ထိုသတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကို ႐ိုက္ခ်ိဳးပစ္လိုက္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။

“သားေရ… ေဖေဖ..ဒီအသိုင္းအ၀ိုင္းကို မစြန္႔လြတ္ႏိုင္ေသးဘူး။
ေလာကီေဘာင္ကို မစြန္႔ႏိုင္ေသးဘူး။”

ဧရာ (မႏၲေလး)