Friday, December 26, 2008

ယံုလြယ္လြန္းလိုက္တာေလ

ဤပံုကို emailမွ ရပါသည္။ (သာရာေစမႈ ကို သာယာေစမႈ ဟုျပင္ဖတ္ပါ)

"မမေရ ၾကားလိုက္ရရင္ေတာ့ အသစ္ေတြခ်ည္းပဲ။"
ျမန္မာျပည္မွ ျပန္ေရာက္လာကာစ ေမာင္၀မ္းကြဲေလးက ခရီးေရာက္မဆိုက္ ေျပာလာသည္။
"ဘာေတြလဲဟဲ့ ဆိုစမ္းပါဦး။"

"မမတို႔ေလ (သူ႔အစ္မအရင္းကို ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္သည္) သူတို႔ အျဖစ္က ရီလည္း ရီရတယ္။ ကိုေမာင္ (ေယာက္ဖျဖစ္သူ) ပုသိမ္ - ေက်ာင္းကုန္းဘက္ ဆိုင္းသြားတီးၿပီး အျပန္ အဲ့ဒီရြာက ဘုန္းႀကီးကို ႏႈတ္ဆက္ ကန္ေတာ့ေတာ့ စိတ္ထဲမွန္းထားတာ ငါးေထာင္ တစ္ေသာင္း လွဴဖို႔ပါပဲ၊ အိတ္ထဲကထုတ္လိုက္ေတာ့ ငါးေသာင္းထြက္လာတာနဲ႔ ငါးေသာင္းလံုး ကန္ေတာ့လိုက္တယ္တဲ့…။ အဲ့ဒီမွာတင္ ဘုန္းႀကီးက ေရလွ်ံတယ္ဆိုၿပီး ႐ိုက္ေတာ့တာ။ ကန္ေတာ့ရင္း ကိုေမာင္က တစ္ေလာေလးကမွ ကြယ္လြန္သြားတဲ့ မိခင္ႀကီးကို ရည္မွန္းၿပီး လွဴဒါန္းပါတယ္လို႔ ေလွ်ာက္လိုက္မိတယ္။ ဘုန္းႀကီးက အဲ့ဒီအကြက္ ဖမ္းနင္းၿပီး ဒကာ့မိခင္ႀကီး ဒီေရာက္ေနတယ္… လို႔ စလိုက္ေတာ့ ကိုေမာင့္ဆိုင္းအဖြဲ႔ထဲက လူေတြ ပူးသူပူး စီးသူစီး ျဖစ္ကုန္ၾကတာ (အဲ့ဒီပူးတဲ့ စီးတဲ့ လူေတြဆိုတာကလည္း နတ္ဒိုးေလးမွ မတီးရဲေအာင္ကို အလကားေန ၀င္ခ်င္ေနၾကတဲ့ ဟာေတြ)။ ဘုန္းႀကီးက ဒီမွာ သာသနာျပဳရမယ္။ ဘုရားတည္ရမယ္ ထလုပ္ေတာ့တာ။
ကိုေမာင္ကလည္း ယံုတယ္ဗ်ာ။ မမကလည္း ေၾကာက္တတ္တဲ့သူ ဆိုေတာ့ သ႔ူေယာက်္ားလုပ္သမွ် ေနာက္ကလိုက္လုပ္ေတာ့တာ။ ရန္ကုန္နဲ႔ ေက်ာင္းကုန္းေခါက္တံု႔ ေခါက္ျပန္သြား၊ တစ္ခါသြားရင္လည္း ဆန္၊ ဆီ အျပည့္နဲ႔ ဘုန္းႀကီးက သတ္သက္လြတ္စားရမယ္ ဆိုလို႔ သတ္သက္လြတ္ မံု႔ဗူးေတြ အထပ္လိုက္ သယ္သြားနဲ႔။ ကုန္ေနၿပီ ကုန္ေနၿပီ…။ ဘုရားတည္ဖို႔ကလည္း သိန္းသံုးရာေလာက္ ကုန္မွာဆိုေတာ့ အဓိ႒ာန္စုဗူးေတြလည္း နီးစပ္တဲ့သူေတြဆီ ေ၀ငွလို႔…။ သူတို႔လည္း သိန္းဆယ္ဂဏန္း ထိေနၿပီ။ အဲ့ဒီေက်ာင္းမွာက သီလရွင္ေတြလည္း ရွိသတဲ့။ ေနာက္သူတို႔အိမ္က ေကာင္မေလးလည္း ႐ူးေၾကာင္၊ မူးေၾကာင္ျဖစ္လာလို႔ (အဲ့ဒီဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြားတုန္းက စိတ္ႂကြေဆးေတြ ဘာေတြ တိုက္လႊတ္လိုက္တာ ေနမွာေပါ့) သီလရွင္၀တ္ရမယ္ ျဖစ္ၿပီး သီလရွင္ဘ၀ ေရာက္တယ္။ ကိုေမာင့္တူမေတြလည္း သီလရွင္ေတြ ျဖစ္ကုန္တယ္။ အဲ့ဒီ ဘုန္းႀကီးကို ေခၚတာ ေဖဖုန္းတဲ့ (ကိုကိုဖုန္း လို႔ မေခၚတာေတာ္ေသး)။ ေနာက္ေတာ့ အဲ့ဒီကေလးမေတြက ျပန္ေျပာလာတယ္။ ေက်ာင္းေပၚတက္သြားရင္ သီလရွင္က ဘုန္းႀကီး ေပါင္ေပၚေခါင္းအံုး အိပ္ေနတာ...။ အဲ့ဒီဘုန္းႀကီးက ဘယ္သူ႔ကို ဘယ္ႏွစ္ခါနမ္းလိုက္တာ…။ အဲ့ဒီကမွ တစ္စတစ္စေပၚတာ လိမ္စဥ္ႀကီးဆိုတာ…"

15 comments:

Craton said...

အိစ္.. ၾကက္သီးထစရာ။ ရစရာကိုမရွိ။ းD

tg.nwai said...

အဇာတသတ္လည္း ေဒ၀ဒတ္ကို ယံုသြားလုိက္တာေလ.. သံသရာနဲ႔ခ်ီၿပီးကို ကိုယ္က်ိဳးနည္းကုန္တာေပါ႔။

ThuHninSee said...

ဘုရားဘုရား။

မီယာ said...

ျဖစ္မွျဖစ္ရပေလ။ ဘာေျပာရမွန္းေတာင္မသိဘူး။ အိမ္ကုိေတာ့ ေျပာျပထားလုိက္မယ္ေနာ္။

ေအာင္ဦး said...

အစ္မ..
အခုခ်ိန္မွာ လိမ္တာေတြ၊ အတုေယာင္ေတြက အေတာ္ေလး ေနရာယူလာၾကတာပဲ။ တကယ့္အစစ္ေတြက်ေတာ့ နစ္နာရတယ္။ လူေတြကိုယ္တုိင္ကလဲ ေလာဘ အလိုမလိုက္မိဖုိ႔ အေရးၾကီးတယ္။ ဗိုလ္ငါးပါး ညီညြတ္ေနရင္ မွ အားလံုး အဆင္ေျပႏုိင္ပါမယ္။ (သဒၶါ၊ သတိ၊ သမာဓိ၊ ၀ိရိယ၊ ပညာ)။

အေပၚကတင္ထားတဲ့ ပံုမွာ..“ သာယာေစမႈ႕ ” လို႔ျဖစ္ရမယ္ထင္တယ္။ အဲဒီပံုေတြက က်ေနာ္ နဲ႔ ခင္တဲ့ အစ္မ တေယာက္ရဲ႕ ၀က္ဆုိဒ္က ကူးယူၿပီးျဖန္႔ၾကတာျဖစ္မယ္။ က်ေနာ့္ဆီမွာ ေတာ့ အဲဒီ စာလံုးေပါင္ေလး ျပန္ျပင္ထားတယ္။ အဲလို ပံုေတြ အားလံုး ၂၇၀ ေက်ာ္ရွိတယ္။

SDL said...

စိတ္ညစ္လိုက္တာေနာ္..ၾကားရတာ....

khin oo may said...

အင္း.. ခက္ေတာ႕တာဘဲ။

sonata-cantata said...

လူေတြက ကိုးကြယ္မႈအစစ္နဲ႔ အတုကို မခြဲျခားႏိုင္ေတာ့ပဲ၊ လာဘ္လာဘ ေပါမ်ားမႈ, ေက်ာ္ေဇာမႈေတြေနာက္လိုက္ၿပီး ကိုးကြယ္ေနၾကရင္၊ မေၾကာက္ သင့္တာေတြကို ေၾကာက္ေနၾကရင္… ဒီလို အတုအေယာင္ လူလိမ္ေတြမ်ားလာမွာပဲ။ ေၾသာ္… သံဂါယနာႏွစ္ႀကိမ္တင္ခဲ့တဲ့ ျမန္မာျပည္မွာ သာသနာဟာ ေနာက္ကိုေတာင္ ျပန္ဆုတ္ေနသလိုပါလားလို႔ ခံစားရတယ္။

သက္ေဝ said...

မသီတာေရ...
ဒါေတြဟာ တကယ္ၾကီးေတြေပါ့ေနာ္...
ေၾကာက္စရာ... ဟူးးးးး

သင္းႏြယ္ဇင္ said...

ၾကားရတာ စိတ္မေကာင္းလိုက္တာ.. ေထရဝါဒဗုဒ္ၵဘာသာနိုင္ငံမို႕လို႕ေပပဲ..!

စူး said...

အမရာ
တိတ္၂ေလးလာဖတ္တာ
ေကာ္မန့္မေရးပဲျပန္တာ မေရးခ်င္လို့ ဟုတ္ဘူး
ပ်င္းလို့ပါ..

အတုအေယာင္ေတြေၾကာင့္ ျမတ္ႏိုးက ဘာမွမယံုခဲ့တာ..
၀ါ၀ါျမင္တိုင္းမကန္ေတာ့ဘူးဆိုလို့ အိမ္မွာအဆူခံထိတာ
ဟိုးတေလာကေတာ့ ဘုန္းၾကီးတရားေဟာတာ ကိုယ့္အမွားျမင္သြားတယ္။ ကိုယ့္ဘက္ကေတာ့ လုပ္စရာရိွတာလုပ္ သူမွားတာသူဘာသာသူခံရမွာတဲ့ ဟုတ္သား.. အခုေတာ့ အဲလိုစိတ္ေလးထားတတ္ေအာင္ေနပါတယ္။

အရမ္းကာေရာေတာ့ မယံုပါဘူး..။

Yu Wa Yi said...

အတုနဲ ့အစစ္၊ အေကာင္းနဲ ့အဆိုးကိုခြဲျခားျမင္နိုင္စြမ္းကို “ပညာ” လို ့ေခၚတယ္မဟုတ္လားမသီတာ။ “ကာလမသုတ္ေတာ္” မွာဘုရားရွင္ေဟာခဲ့ပါတယ္“ငါဘုရားေဟာခဲ့တာဟူ၍လည္းမယံုေလနွင့္..မိမိကိုယ္တိုင္ႀကံဳေတြ ့မွယံုသင့္သည္”တဲ့။ ဒီလိုဆိုေတာ့ အတုအစစ္ေရာေထြးေနတဲ့ေလာကႀကီးမွာ ပညာမရိွလို ့ေတာ့ခံသြားရမွာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ေျပာတာေလ။ ပညာဟူသည္..ဘာျဖစ္တယ္..ညာျဖစ္တယ္နဲ ့။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အသိအလိမၼာ ပညာပါပဲမသီတာ။ ဘယ္ information ကအမွန္အကန္လဲဆိုတာလဲ ပညာေလးနဲ ့သာခ်င့္ယံုရေတာ့မွာေပါ့။ ကိုယ္တတ္နိုင္သ၍ ပညာမဲ့ေနတဲ့ဘ၀ေတြကို ကယ္ၾကဖို ့ပါပဲ။

Yu Wa Yi said...

ပထမ မွတ္ခ်က္က မတက္ဘူးထင္တယ္။ ထပ္ေရးမွပဲ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အတုအစစ္ခြဲျခားနိုင္တဲ့ဥာဏ္ပညာပဲလိုေနၾကတာပါမသီတာေရ။

Ko Paw said...

လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၅ ႏွစ္ေလာက္က ကၽြန္ေတာ့္ ဦးေလး၀မ္းကြဲတေယာက္ လည္ေခ်ာင္းကင္ဆာျဖစ္လုိ႔ ရန္ကုန္မွာ ဓါတ္လာကင္တယ္။

ရန္ကုန္မွာ အမ်ဳိးေတြ အေျမာက္အျမားရွိပါလ်က္ ေျမာက္ဥကၠလာက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ တည္းခုိတယ္။ သူ႕ဇနီးေရာ၊ သမီးေတြေရာေပါ႔။ ပုိက္ဆံမရွိလုိ႔မဟုတ္။ သူ႕ရပ္သူ႕ရြာမွာ က်ိက်ိတက္ အခ်မ္းသာဆုံးပါ။

ေက်ာင္းထုိင္ဘုန္းႀကီးက ရပ္ေဆြရပ္မ်ဳိး ဘုန္းႀကီး။ ေဗဒင္ေတြ ဘာေတြကလည္း တြက္ေတာ့ လာဘ္လာဘက အေတာ္အသင့္ ရွိတဲ့ ဘုန္းႀကီးမ်ဳိးေပါ႔။

ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေပၚတက္သြားရင္ အေပၚထပ္မွာ တီဗီရွိတယ္။ သတင္းေတြ ဘာေတြ ၾကည့္တာဆုိရင္ ထားလုိက္ေတာ့။ တေန႔မွာ ဦးေလးကုိ သတင္းသြားေမးရင္း ေက်ာင္းေပၚတက္သြားၾကည့္ေတာ့ ကုိရင္ေလးေတြနဲ႔ တခ်ဳိ႕ဦးဇင္းေတြ တီဗီကလာတဲ့ “ကၽြန္းကေလးမွာ ႏွစ္ေယာက္တည္း” ႐ုပ္ရွင္ ထုိင္ၾကည့္ေနၾကတာကုိ ေတြ႕ရတယ္။ က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ ခုိးလုိးခုလုနဲ႔ေပါ႔။ ဦးဇင္းေတြ၊ ေက်ာင္းထုိင္ဘုန္းႀကီးေတြရဲ႕ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြကုိ ေမးခြန္းထုတ္စရာျဖစ္လာတယ္။ အဲသည္လုိ အျဖစ္အပ်က္မ်ဳိးဆန္ဆန္ေတြကုိ မၾကာခဏ ေတြ႕မိ သတိျပဳမိပါတယ္။

အဲသည္အျဖစ္အပ်က္ေတြကုိ တြန္းအားေပးတဲ့ အထဲမွာ ေအာက္ပါ အခ်က္ေတြပါတယ္လုိ႔ က်ေနာ္ယူဆပါတယ္။

(၁) အညာက လူေတြ ရန္ကုန္လာရင္ (က်ေနာ္တုိ႔ ငယ္ငယ္က အပါအ၀င္) ဘယ္ေတာ့မွ ကုိယ္ထူကုိယ္ထ တည္းခုိခန္းမွာ တည္းမယ္မရွိ။ ေယာက္်ားမိန္းမ မေရြး….အသိအိမ္ (သုိ႔မဟုတ္) ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ တည္းတယ္။ အဲဒီမွာ ဘုန္းႀကီးေတြနဲ႔ ဒကာမေတြ ေဒြးေရာယွက္တင္ ျဖစ္လာေတာ့တာပဲ။

(၂) ေနာက္ၿပီး ဘုရားဖူးတုိ႔၊ ဗုဒၶဂါယာတုိ႔ ဘာတုိ႔ ဘုရားဖူးသြားရင္လည္း အဲသလုိပဲ ဘုန္းႀကီးနဲ႔ ဒကာဒကာမေတြ တ႐ုံး႐ုံးသြားခ်င္ၾကတယ္။ ဘုန္းႀကီးဆုိတုိင္း လႊတ္ယုံလုိက္တဲ့သေဘာေပါ႔။

(၃) တခ်ဳိ႕ ဘုန္းႀကီးေတြ ေဗဒင္ေဟာၿပီး လာဘ္လာဘ မ်ားေအာင္ ႀကံေဆာင္ၾကတယ္။

(၄) လူေတြကလည္း ေဗဒင္တုိ႔၊ ယၾတာတုိ႔၊ ၿဂဳိဟ္စီးၿဂဳိဟ္နင္းေတြကုိ အလြန္အမင္း လြန္လြန္က်ဴးက်ဴး ယုံၾကည္ၾကတယ္။

(၅) သူမ်ားေျပာတာကုိ မစဥ္းစားဘဲ ယုံလြယ္တတ္ၾကတယ္။

(၆) ဘုန္းႀကီးနဲ႔လူအၾကား ဆက္ဆံေရးက တလမ္းသြားပုံစံမ်ဳိးျဖစ္ေနတယ္။ ဗုဒၶကေတာင္ ေမးခြန္းထုတ္ဘုိ႔ အားေပးပါလ်က္ ဗုဒၶဘာသာျမန္မာေတြက ေမးခြန္းထုတ္ဘုိ႔ ၀န္ေလးေနၾကတယ္။ တရားနာသြားတယ္ဆုိရင္ ဘုန္းႀကီးေျပာသမွ် ၿငိမ္နားေထာင္ၿပီး ျပန္လာၾကတာမ်ားတယ္။

(၇) အႏွစ္သာရထက္ အေပၚယံကုိ အထူးအေလးေပးေနတယ္လုိ႔ ထင္ျမင္မိပါတယ္။

(၈) တခ်ဳိ႕ကိစၥေတြမွာ ျမန္မာေတြအေနနဲ႔ ႐ုိးရာအစြဲ ႀကီးလြန္းတယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။

ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြက တျခားဘာသာျခားေတြမွာလည္း ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထေတာ့ ရွိတယ္။ ဥပမာ ဟုိတေလာက ဟုိးေလးတေက်ာ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ခရစ္ယန္ဘုန္းႀကီးေတြ ခေလးေတြကုိ Abuse လုပ္တာမ်ဳိးေတြ။

အဓိကကေတာ့ ဘာသာေရးဆုိတုိင္း အတင္းမ်က္စိမွိတ္ၿပီး ၾကည္ညဳိလုိက္တဲ့အခါမွာ ဘုရားအတု၊ ဘုန္းႀကီးအတုေတြ ေပၚလာတတ္တာမ်ဳိးေပါ႔။

အထက္က ယု၀ရီေျပာသလုိပဲ အတုအစစ္ ခြဲျခားတတ္တဲ့ ဉာဏ္ပညာ လုိပါလိမ့္မယ္။

Welcome said...

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ကုိယ့္ဒူးကုိယ္ေတာင္ ကုိယ္မယံုဘူး။
လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ဘယ္အခ်ိန္ ေခြလွဲမလဲ စိတ္ထဲထင့္ေနတတ္တာ။
(အမွန္က အေငးလြန္ေနတာပါ)

http://winzaw-mdy.blogspot.com