က်မ အဖြား (အေဖရဲ႕ အေမ) က တ႐ုတ္ကျပား။ အဖြားရဲ႕ အေဖက ဦးအမြိဳင္တဲ့ (တ႐ုတ္ျပည္က လာတဲ့ တ႐ုတ္ႀကီး) အေမ ကေတာ့ ေဒၚဆင့္တဲ့ (ျမန္မာပါ)။ ေဒၚဆင့္ ဖဲအားႀကီး ႐ိုက္တယ္။ အိမ္ကပ္တယ္ မရွိ။ ရြာစဥ္ေလွ်ာက္ ကစားတယ္။ ေဒၚဆင့္ တစ္ေယာက္ ေနမေကာင္းဘူးဆိုၿပီး အိမ္ထဲမွာမိႈင္ေနရင္ေတာ့ သေဘာေပါက္။ လက္ကိုင္ေလး လက္ထဲထည့္ေပးလိုက္ၿပီဆိုရင္ တဘက္ေလး ေခါင္းေပါင္းၿပီး ထြက္သြားေတာ့တာ။ ဦးအမြိဳင္ တ႐ုတ္ႀကီးကေတာ့ အိမ္မွာ ကုန္စံုဆိုင္ႀကီး ဖြင့္ၿပီး စီးပြားရွာတယ္။ တဖက္ကလည္း အိမ္မႈကိစၥေတြ လုပ္လို႔ အိမ္က ဘုရားကို ဆြမ္းပြဲေလးျပင္ၿပီး ဆြမ္းေတာ္ကပ္တယ္။
“အက်ိဳးအေၾကာင္းကိုေတာ့ မဆင့္လာမွ ေျပာပါလိမ့္မယ္ ဘုရား” တဲ့။
အမိ်ဳးသားေတြ ဆြမ္းေတာ္ကပ္ရင္ အကိ်ဳးအေၾကာင္း ေသေသခ်ာခ်ာေျပာတတ္ေအာင္ လုပ္ထားၾကေနာ္။ ေတာ္ၾကာ ဦးအမိြဳင္လို မဆင့္ကိုပဲ အားကိုးေနရမယ္။
Tuesday, December 9, 2008
ဆြမ္းေတာ္ကပ္
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
13 comments:
တ႐ုတ္ေပမယ့္ သူ႕ချမာ ျမန္မာလုိ လုိတုိရွင္း ထိမိေအာင္ ေျပာႏုိင္သားပဲဗ်ဳိး။ (ဘုရားရွိခုိးမရတာကေတာ့ တပုိင္းေပါ႔ေလ)။
မိန္းမေတာ့ ေတာ္ေတာ္ခ်စ္ပုံရတယ္။ ဦးေလးေအး လုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ေခၚတဲ့ က်ေနာ့္အေဒၚရဲ႕ ေယာက္်ား တ႐ုတ္ႀကီးကုိ သြားသတိရတယ္။ သူ႕အကုိေတြက ၿမဳိ႕ေပၚကုိလာခဲ့။ ၿမဳိ႕ေပၚမွာ ဆုိင္ဖြင့္ေပးမယ္ဆုိတာေတာင္ မသြားဘူး။ ရြာက မိန္းမရွိရာမွာပဲ ေသတပန္သက္တဆုံး ေနသြားတယ္။ သူလည္း သူ႕မိန္းမ ျမန္မာမကုိ ေတာ္ေတာ္ခ်စ္ရွာတယ္။ အေဒၚ က်ေနာ္တုိ႔အိမ္လာလည္ရင္ေတာင္ ခဏေနရင္ သူလုိက္လာၿပီ။ စိတ္မခ်လုိ႔။ း-)
ဟားဟား.. သီတာက ဒါမ်ိဳးလညး္ ေရးတတ္တာပဲကိုး။ ေတာ္ၾကာ သူတို႔ေတြ ဖတ္မိၿပီး အက်ိဳးအေၾကာင္း ဆက္ေျပာလိုက္ဦး ဆို ဒုကၡ.. .ဟဲဟဲ
ဟားဟား.. တကယ္ေတာ့..မသီတာရဲ႕ အဘိုး က..တကယ္ညဏ္ေကာင္းတာပဲ။
း) ဟီးး ရယ္ရတယ္ လိုရင္းတိုရွင္း ဘုရားရိွခိုးနည္း
ဟားဟား ဒါမ်ိုးအတုယူရမယ္။
ဦးအမိြဳင္က ေတာ္တာပဲ။ စီးပြားလည္း ရွာ၊ အိမ္မႈ ကိစၥလည္း လုပ္တဲ့အျပင္ ဘုရားတရားလည္း မေမ့ရွာဘူးေနာ္။ ဘုရားရွိခိုးမရလို႔ အဲဒီလို ေျပာလိုက္တဲ့ စကားထဲမွာ သူ႔ရဲ႕ ႐ိုးသားမႈကို ျမင္ရတယ္။
မိန္းမကိုလည္း ေတာ္ေတာ္အလိုလိုက္မယ့္ပံုပဲ း)
မသီတာတို႔ အဖိုးက ရိုးလိုက္တာ။ ခ်စ္စရာႀကီး။
စိတ္သာလွ်င္ေစာ ဘုရားေဟာ ဆိုလားပဲ မသီတာေရ။ ကြ်န္မသိသေလာက္ကေတာ့ စိတ္ေစတနာသာအဓိ
လို ့ထင္ပါတယ္။ ပါးစပ္က တတြတ္တြတ္ ရြတ္တာေတြက သိပ္အေရးမႀကီးဘူးမဟုတ္လားဟင္။
ဒါနဲ ့မသီတာရဲ့ ဘြားဘြားက ကံေကာင္းတာေပါ့။ ခုထိရိွေနဦးမယ္ဆိုရင္ ဖဲလည္မရိုက္ပဲ ဘေလာ့ဂ္ပဲလည္ေန
ေတာ့မယ္ဆိုရင္ ဘိုးဘိုး ဘာမ်ားဘုရားထံပါး ေျပာၾကားမွာပါလိမ့္..အဟီး။
ေတာ္ၾကာ မ်ား ဘေလာ႔ဂ္လည္ေနလို႔ ဆြမ္းကပ္ခ်ိန္ျပန္မေရာက္ရင္ အခက္...
ဆြမ္းေတာ္ကပ္ သင္ေပးထားဦးမွ အဟိ။
မ ရဲ့ အဘိုးေရာ အဖြားပါ ခ်စ္စရာေနာ္…
ဟားဟားဟားဟား.... း)
မွတ္သားသြားေၾကာင္းပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ က်ဳိင္းတံု ဘက္မွာ ေယာက္်ားမွန္ရင္ ေနာက္မယားယူၾကတယ္။ မိန္းမက်ေတာ့ အိမ္လည္ ဖဲ႐ုိက္တဲ့ အက်င့္ကုိယ္စီ ရွိတယ္။ လက္မထပ္ခင္ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ၾကတယ္။ ေယာက္်ားက မယားငယ္မယူဖို႔နဲ႔၊ မိန္းမက အိမ္လည္ ဖဲမ႐ုိက္ဖို႔ေပါ့ (ဒါေပမယ့္ ဗီဇကုိက ျပင္ႏုိင္တာမွမဟုတ္တာ) အရင္တုန္းက ေျပာပါတယ္။ ခုေတာ့ ေခတ္ေတြ စနစ္ေတြ ေျပာင္းကုန္ပါၿပီ။ (မန္းေလးမွာ ေက်ာင္းတက္ တုန္းက ဖဲ၀ုိင္းမိရင္ မိန္းကေလးအေဆာင္က ခ်ည္းပါပဲ= စကားခ်ပ္)
လူ႔စ႐ိုက္ေလးေတြ၊ သူတို႔ က်င္လည္ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ ဘ၀အေျခအေနေတြ၊ ကိုယ့္အမ်ိဳးဆိုတဲ့ အေစးေလးေတြကို ကိုယ့္အေဆြေတြဆီ ပို႔လႊတ္သည္ ကပ္ၾကေစသတည္း...
Post a Comment