အတိတ္က အခ်စ္
သဘာ၀အတိုင္း ဖာသိဖာသာ ႀကီးျပင္းလာရင္း အခ်စ္သည္ ေဖာက္ျပန္တတ္သည္ဟု သိလိုက္ရေသာ အခ်ိန္၌ ႏွလံုးသားေလးက အလြန္ေသးငယ္လြန္း ေနခဲ့ေသးသလို ဦးေႏွာက္ကလည္း အရည္တည္ေလးမွ်သာ ရွိေသးသည္။
ဒီလိုနဲ႕ အခ်စ္ဆိုတာ ႀကီးစြာေသာ သတိ၊ လံုေလာက္ေသာ ပညာတို႔ျဖင့္ ရင္ဆိုင္ကိုင္တြယ္ရမည့္ အရာအျဖစ္သို႔ အလိုအေလ်ာက္ ေရာက္ရွိသြားေတာ့သည္။
အခ်စ္ကို ယံုၾကည္မႈနည္းပါးစြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ေသာ အခ်ိန္ကာလမ်ားတြင္ အခ်စ္သည္ တကိုယ္ေကာင္းဆန္ျခင္းျဖစ္သည္ဟု နားလည္ေစခဲ့ျပန္သည္။
အခ်စ္ဟာ ကံေကာင္းျခင္းလက္ေဆာင္ဟု ထင္ေယာင္ထင္မွား ျပဳမိခ်ိန္သည္ ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်ေသာ အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ အခ်စ္ဆိုတာ ေသြးသားတို႔ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္လို႔ ေသးႏုတ္သိမ္ငယ္စြာ ေတြးေတာမိခဲ့သည္လည္း ရွိသည္။
အခ်စ္သည္ ဟိုနားဒီနား အတူသြားေလာက္သာ ျဖစ္သည္ဟု ယူဆသူမ်ားလည္း ကိုယ့္ေဘးနားက ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားၾကသည္။
အခ်စ္ကို တန္းတန္းဆြဲ လိုက္မရွာခဲ့သလို သူ႔ဖာသာေရာက္လာလိမ့္မည္ဟုလည္း ေမွ်ာ္လင့္မေနခဲ့ပါ။
*****
ဒီလိုနဲ႕ အခ်စ္ဆိုတာ ႀကီးစြာေသာ သတိ၊ လံုေလာက္ေသာ ပညာတို႔ျဖင့္ ရင္ဆိုင္ကိုင္တြယ္ရမည့္ အရာအျဖစ္သို႔ အလိုအေလ်ာက္ ေရာက္ရွိသြားေတာ့သည္။
အခ်စ္ကို ယံုၾကည္မႈနည္းပါးစြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ေသာ အခ်ိန္ကာလမ်ားတြင္ အခ်စ္သည္ တကိုယ္ေကာင္းဆန္ျခင္းျဖစ္သည္ဟု နားလည္ေစခဲ့ျပန္သည္။
အခ်စ္ဟာ ကံေကာင္းျခင္းလက္ေဆာင္ဟု ထင္ေယာင္ထင္မွား ျပဳမိခ်ိန္သည္ ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်ေသာ အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ အခ်စ္ဆိုတာ ေသြးသားတို႔ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္လို႔ ေသးႏုတ္သိမ္ငယ္စြာ ေတြးေတာမိခဲ့သည္လည္း ရွိသည္။
အခ်စ္သည္ ဟိုနားဒီနား အတူသြားေလာက္သာ ျဖစ္သည္ဟု ယူဆသူမ်ားလည္း ကိုယ့္ေဘးနားက ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားၾကသည္။
အခ်စ္ကို တန္းတန္းဆြဲ လိုက္မရွာခဲ့သလို သူ႔ဖာသာေရာက္လာလိမ့္မည္ဟုလည္း ေမွ်ာ္လင့္မေနခဲ့ပါ။
*****
ႏွလံုးသားကို တို႔ထိလိုက္တဲ့ အခ်စ္ကို ဦးေႏွာက္က ဒါအခ်စ္ပဲ လို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်တယ္။ ႏွလံုးသားနဲ႔ ဦးေႏွာက္ ၿပိဳင္တူ ထပ္ကာ ထပ္ကာ ျမည္တမ္းၾကၿပီးေနာက္မွာေတာ့ အခ်စ္ေတြက တကိုယ္လံုး ပ်ံ႕ႏွံသြားေတာ့တယ္။အခ်စ္တခုကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရခဲ့ၿပီလို႔ ေႂကြးေၾကာ္ရေအာင္ အခ်စ္က တခု၊ ႏွစ္ခု၊ ေရတြက္လို႔ရတဲ့အရာမဟုတ္။
ဟယ္ အခ်စ္ဆိုတာ တကယ္ရွိတယ္လို႔ အလန္႔တၾကား ထေအာ္ရေအာင္လည္း အခ်စ္ကို အားနာဖို႔ေကာင္းလွပါသည္။
*****
အျခား အရာမ်ားလိုပင္ အခ်စ္တခုျဖစ္ဖို႔ အေၾကာင္းတရားမ်ားစြာတို႔ ေပါင္းဆံုဖို႔လိုပါသည္။ ဆန္႔က်င္ဘက္တို႔သာ ေပါင္းစံုျခင္း မဟုတ္။ အခ်ိန္တန္ အရြယ္ေရာက္၍ လူမႈဆက္ဆံေရးနယ္ပယ္၌ လူသားႏွစ္ဦး ေပါင္းသင္းေနထိုင္ၾကျခင္း၌္ အခိ်ဳ႕အတြက္ အခ်စ္သည္အေရးပါေသာ က႑မွ ပါ၀င္ခဲ့သလို၊ အခ်ိဳ႕ကလည္း ဦးေႏွာက္၏ ေစခိုင္းမႈေၾကာင့္ဟု ဆိုၾကေလသည္။ အခိ်ဳ႕လည္း ျဖစ္႐ိုးျဖစ္စဥ္ တခုကို ျဖတ္သန္းသြားျခင္းမွ်သာ။
အနည္းဆံုးေတာ့ အနီးဆံုးလူသားမ်ားၾကား အခ်စ္သည္လိုအပ္ပါသည္။ အခ်စ္ကို တန္ဖိုးထားၾကလွ်င္ ထိုအခ်စ္ကို ရွင္သန္ေအာင္ ၾကီးထြားေအာင္ ျပဳစု ပ်ိဳးေထာင္ၾကရန္ တာ၀န္ရွိပါသည္။ သစၥာကို မ႑ိဳင္ျပဳရပါသည္။ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ျခင္း၊ အနစ္နာခံျခင္းတို႔သည္ အခ်စ္၏ ျပယုဂ္တို႔ ျဖစ္လာၾကသည္။ လူတဦး၏ စာရိတၱ၊ ၀ါရိတၱတို႔ကို အခ်စ္ျဖင့္ တည့္မတ္ႏိုင္သည္။ အခ်စ္သည္ စြမ္းအားရွိေသာ တန္ခိုးသတၱိ ျဖစ္သည္။ မိမိတို႔၏ ဘ၀ကို ဂုဏ္သိကၡာတို႔ျဖင့္ မြမ္းမံမည္ ဆိုပါက အခ်စ္သည္ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ အလိုက္ဖက္ဆံုးေသာ ဆုတံဆိပ္ဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။
အခ်စ္သည္ ရယူျခင္းမဟုတ္သလို၊ ေပးဆပ္ျခင္းလည္း မဟုတ္။ ျမင့္ျမတ္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။
