ခ်စ္တတ္ၿပီ

အတိတ္က အခ်စ္

သဘာ၀အတိုင္း ဖာသိဖာသာ ႀကီးျပင္းလာရင္း အခ်စ္သည္ ေဖာက္ျပန္တတ္သည္ဟု သိလိုက္ရေသာ အခ်ိန္၌ ႏွလံုးသားေလးက အလြန္ေသးငယ္လြန္း ေနခဲ့ေသးသလို ဦးေႏွာက္ကလည္း အရည္တည္ေလးမွ်သာ ရွိေသးသည္။

ဒီလိုနဲ႕ အခ်စ္ဆိုတာ ႀကီးစြာေသာ သတိ၊ လံုေလာက္ေသာ ပညာတို႔ျဖင့္ ရင္ဆိုင္ကိုင္တြယ္ရမည့္ အရာအျဖစ္သို႔ အလိုအေလ်ာက္ ေရာက္ရွိသြားေတာ့သည္။

အခ်စ္ကို ယံုၾကည္မႈနည္းပါးစြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ေသာ အခ်ိန္ကာလမ်ားတြင္ အခ်စ္သည္ တကိုယ္ေကာင္းဆန္ျခင္းျဖစ္သည္ဟု နားလည္ေစခဲ့ျပန္သည္။

အခ်စ္ဟာ ကံေကာင္းျခင္းလက္ေဆာင္ဟု ထင္ေယာင္ထင္မွား ျပဳမိခ်ိန္သည္ ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်ေသာ အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ အခ်စ္ဆိုတာ ေသြးသားတို႔ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္လို႔ ေသးႏုတ္သိမ္ငယ္စြာ ေတြးေတာမိခဲ့သည္လည္း ရွိသည္။

အခ်စ္သည္ ဟိုနားဒီနား အတူသြားေလာက္သာ ျဖစ္သည္ဟု ယူဆသူမ်ားလည္း ကိုယ့္ေဘးနားက ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားၾကသည္။

အခ်စ္ကို တန္းတန္းဆြဲ လိုက္မရွာခဲ့သလို သူ႔ဖာသာေရာက္လာလိမ့္မည္ဟုလည္း ေမွ်ာ္လင့္မေနခဲ့ပါ။

*****

ႏွလံုးသားကို တို႔ထိလိုက္တဲ့ အခ်စ္ကို ဦးေႏွာက္က ဒါအခ်စ္ပဲ လို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်တယ္။ ႏွလံုးသားနဲ႔ ဦးေႏွာက္ ၿပိဳင္တူ ထပ္ကာ ထပ္ကာ ျမည္တမ္းၾကၿပီးေနာက္မွာေတာ့ အခ်စ္ေတြက တကိုယ္လံုး ပ်ံ႕ႏွံသြားေတာ့တယ္။

အခ်စ္တခုကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရခဲ့ၿပီလို႔ ေႂကြးေၾကာ္ရေအာင္ အခ်စ္က တခု၊ ႏွစ္ခု၊ ေရတြက္လို႔ရတဲ့အရာမဟုတ္။
ဟယ္ အခ်စ္ဆိုတာ တကယ္ရွိတယ္လို႔ အလန္႔တၾကား ထေအာ္ရေအာင္လည္း အခ်စ္ကို အားနာဖို႔ေကာင္းလွပါသည္။

*****
အျခား အရာမ်ားလိုပင္ အခ်စ္တခုျဖစ္ဖို႔ အေၾကာင္းတရားမ်ားစြာတို႔ ေပါင္းဆံုဖို႔လိုပါသည္။ ဆန္႔က်င္ဘက္တို႔သာ ေပါင္းစံုျခင္း မဟုတ္။ အခ်ိန္တန္ အရြယ္ေရာက္၍ လူမႈဆက္ဆံေရးနယ္ပယ္၌ လူသားႏွစ္ဦး ေပါင္းသင္းေနထိုင္ၾကျခင္း၌္ အခိ်ဳ႕အတြက္ အခ်စ္သည္အေရးပါေသာ က႑မွ ပါ၀င္ခဲ့သလို၊ အခ်ိဳ႕ကလည္း ဦးေႏွာက္၏ ေစခိုင္းမႈေၾကာင့္ဟု ဆိုၾကေလသည္။ အခိ်ဳ႕လည္း ျဖစ္႐ိုးျဖစ္စဥ္ တခုကို ျဖတ္သန္းသြားျခင္းမွ်သာ။

အနည္းဆံုးေတာ့ အနီးဆံုးလူသားမ်ားၾကား အခ်စ္သည္လိုအပ္ပါသည္။ အခ်စ္ကို တန္ဖိုးထားၾကလွ်င္ ထိုအခ်စ္ကို ရွင္သန္ေအာင္ ၾကီးထြားေအာင္ ျပဳစု ပ်ိဳးေထာင္ၾကရန္ တာ၀န္ရွိပါသည္။ သစၥာကို မ႑ိဳင္ျပဳရပါသည္။ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ျခင္း၊ အနစ္နာခံျခင္းတို႔သည္ အခ်စ္၏ ျပယုဂ္တို႔ ျဖစ္လာၾကသည္။ လူတဦး၏ စာရိတၱ၊ ၀ါရိတၱတို႔ကို အခ်စ္ျဖင့္ တည့္မတ္ႏိုင္သည္။ အခ်စ္သည္ စြမ္းအားရွိေသာ တန္ခိုးသတၱိ ျဖစ္သည္။ မိမိတို႔၏ ဘ၀ကို ဂုဏ္သိကၡာတို႔ျဖင့္ မြမ္းမံမည္ ဆိုပါက အခ်စ္သည္ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ အလိုက္ဖက္ဆံုးေသာ ဆုတံဆိပ္ဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။

အခ်စ္သည္ ရယူျခင္းမဟုတ္သလို၊ ေပးဆပ္ျခင္းလည္း မဟုတ္။ ျမင့္ျမတ္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။

အလွတရားရွာပံုေတာ္ (၃)

ခုန္ေပါက္ဆင္းလာတဲ့ မိုးေရစက္ေပါက္ေလးေတြက ေလာကႀကီးအေၾကာင္း သိခ်င္လို႔တဲ့ေလ မိခင္ရင္ခြင္ကို စြန္႔ခြာသြားခဲ့ၾကၿပီး ဘ၀အဖံုဖံု က်င္လည္လို႔ အေမာအပန္းေတြနဲ႔ အေမ့ရင္ခြင္ဆီ တပတ္ျပန္ ေျပး၀င္ခိုလံႈလာၾကသလို…။ ေျမႀကီးေမေမ ျဖစ္ေစ၊ ပင္လယ္ေမေမ ျဖစ္ေစ … အိမ္အျပန္ သားကို ေန႔ညမေရြး ရင္ခြင္ဖြင့္လို႔ ႀကိဳဆိုစၿမဲေလ…။

သားနဲ႔အတူပါလာတဲ့ လက္ေဆာင္… အက္ဆစ္ေတြတဲ့… တတ္ႏိုင္သေလာက္ ရတတ္သမွ် အခ်ိန္ေလးမွာ အေမ ျပဳျပင္ယူမွာ…။ ေအာ္… သားရယ္ မင္းေလး ပင္ပန္းလြန္းလွသကြယ္…။ မိုးသီး ဘ၀မွာ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ခဲ့ရတဲ့ လက္သီးေတြကို ျပန္သတိရေနေလသလား…။ လက္ေခ်ာင္းေတြကို ေကြးခ်ည္ ဆန္႔ခ်ည္ လုပ္ၾကည့္ေနတာ အေမ ျမင္သေပါ့။

မေန႔က ျပန္လာတဲ့ သမီးကေတာ့ အေငြ႔ဘ၀တုန္းက သြက္သြက္ႀကီး လြတ္လပ္ေပ်ာ္ျမဴးခဲ့သေလာက္၊ ေငြ႔ရည္ဖြဲ႔ရတဲ့ဘ၀မွာေတာ့ ရင္တခုလံုးေျဗာင္းဆန္ မေထြးႏိုင္ မအန္ႏိုင္ျဖစ္ရပံုေတြကို ျပန္ေျပာင္းတသ ေျပာေနခဲ့ေသး…။ အေမကေတာ့ သမီးေျပာသမွ် ေအးေပါ့ သမီးရယ္…။ ဒီလိုေပ့ါ သမီးရယ္လို႔ စကားေထာက္ခံရင္း…။ ႏွင္းေငြ႔ လက္က်န္အျဖစ္ ရင္ခုန္ခဲ့တာကိုေတာ့ သမီး ထည့္ေျပာမသြားတာကို အေမ နားလည္စြာ က်ိတ္ၿပံဳးရင္း…။

မင္းေလးတို႔ ၾကာၾကာမေနႏိုင္တာ အေမ သိသေပါ့။ ေရာက္သခိုက္အခ်ိန္ေလးမွာ အေမခ်က္ျပဳတ္ေကၽြးတဲ့ ကုန္းစာ၊ ေရစာေတြ လိုသလို စားသံုးလို႔၊ အေမဆီက အားသစ္ေတြ ထပ္ေလာင္းလို႔ ဘ၀ခရီးကို ဆက္ၾကဖို႔ ျပင္ဆင္ၾကေပဦးေတာ့။

အလွတရားရွာပံုေတာ္ (၂)
အလွတရားရွာပံုေတာ္ (၁)

အိမ္အျပန္ လက္ေဆာင္

ကိုယ္ျပန္လာၿပီ
ကိုယ္ေရးေသာ ဘေလာ့ဆီ

တနယ္လြန္ ရြာတေက်း

လုပ္အားေပးဖို႔ သြားခဲ့တယ္…
အပန္းေျပခရီး တခု ေရာက္ခဲ့တယ္။

ေရွ႕တန္းတိုက္ပြဲတခု ထြက္ခဲ့တယ္…
ေလ့က်င့္ေရးစခန္းတခု ေရာက္ခဲ့တယ္။

အိမ္အျပန္ လက္ေဆာင္ေလးေတြ ပါလာတယ္…
စြမ္းရည္ သတၱိ သေဘာ တဲ့ကြယ္။

ေ၀မွ်လို႔ျဖင့္ ေပးပါတယ္…
ထပ္တူထပ္မွ် ရေစရြယ္။ ။

(Mahamuni Buddhist Society က ႀကီးမွဴးက်င္းပတဲ့ ကမၼ႒ာနာစရိယ ေျမာက္ဦးဆရာေတာ္၏ ၇-ရက္တရားစခန္းပြဲမွာ ေ၀ယ်ာ၀စၥကုသိုလ္ယူဖို႔ သြားခဲ့တာပါ။)

~

ကိုယ္ဟာ တစံုတခုကို ေစာင့္ေနခဲ့တာဆိုရင္
၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတာက
ကိုယ္ေစာင့္ေနမိတာ အခိ်န္ျဖစ္ေနလို႔ပါ...

ကိုယ္ဟာ တစံုတခုကို မၾကာခဏ ၾကည့္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္ဆိုရင္
၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတာက
ကိုယ္ေတြ႔ေတြ႔ေနတာ ကိန္းဂဏန္းေတြမို႔ပါ...

ကိုယ္ဟာ တစံုတခုကို ေပ်ာက္ဆံုးသြားမွာ စိုးရိမ္ေနတယ္ဆိုရင္
၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတာက
ကိုယ္ဆံုး႐ံႈးေနတာ ႏုပ်ိဳျခင္းေတြ...

ကိုယ္ဟာ တစံုတခုအတြက္ ေနာင္တရေနတယ္ဆိုရင္
၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတာက
ရႊင္ပ်တဲ့ ဟဒယနဲ႔ ေမြးဖြားမလာျခင္း(သို႔) ရင္းႏွီးမေနျခင္း...

ကိုယ္ဟာ တစံုတခုေသာ အေသြးအေမြးရွိမယ္ဆိုရင္
၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတာက
ရာသီလိုက္ၿပီး အေရာင္ေျပာင္းတတ္တာ...

ကိုယ္ဟာ တစံုတခုကို မွီခိုအားထားရေတာ့မယ္ဆိုရင္
၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတာက
အခ်ိန္မွန္မွန္ ေဆးမေသာက္တတ္တာ...

ကိုယ္ဟာ တစံုတခုအတြက္ စြန္႔လႊတ္စြန္႔စားဖို႔လိုရင္
၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတာက
ထုတ္သံုးတဲ့ ဓား.. ၾကားဖူးၾကရဲ႕လား ယိမ္းႏြဲ႔ပါး တဲ့...

အေကာင္းနဲ႔ အဆိုး တစံုတခုကိုေရြးရမွာ…
၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတာက
ကိုယ္ဟာ အေဆြးအေျမ့ေတြနဲ႔သာ အသားက်ၿပီးေနတတ္တာ...

ကိုယ္ဟာ တစံုတခုကို အေဖာ္ျပဳၿပီး ေနမိတယ္ဆိုရင္
၀မ္းသာစရာေကာင္းတာက
(ဘေလာ့ဂင္း) ေနတတ္တာ…

မသီတာ တပတ္(သို႔) ႏွစ္ပတ္ေလာက္ ေပ်ာက္မယ္ ခြင့္ျပဳေနာ္...