မင္းႏွင့္ ျပည္သူ

ဤ အ၀ိေရာေဓန၊ တရားကို မက်င့္ေဆာင္၊ ျပည္သူတို႔ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ျပဳလွ်င္ ျပည္သူတို႔မုန္း၍ အလို႐ွိရာ သခင္ရွာၿပီးလွ်င္ မင္းကို ဖ်က္ဆီးသည္။ မင္းအားႀကီး၍ ျပည္သူတို႔က မဖ်က္ဆီးႏိုင္လွ်င္လည္း အျခားႏိုင္ငံသို႔ သြား၍ ျပည္ပ်က္သည္။ ဤကဲ့သို႔ ျပည္သူႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ျပဳ၍ ပ်က္စီးသည္ကား မေရတြက္ႏိုင္။ ငါးရာငါးဆယ္ဇာတ္၊ ရာဇ၀င္တို႔၌ အမ်ားပင္ ျဖစ္ေလသည္။ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႕ျဖစ္ရသည္လည္း မ်ားလွေလၿပီ။
[ရာဇဓမၼသဂၤဟက်မ္း - ေယာမင္းႀကီးဦးဘိုးလိႈင္]

ဘုရားအေလာင္းေတာ္ ေ၀ႆႏၲရာမင္းသည္ သဗၺညဳတဉာဏ္ကိုရည္သန္၍ ဒါနပါရမီကို ျဖည့္တင္းေတာ္မူခဲ့ရာ၊ ၀တၳဳပစၥည္းတို႔ကို မဆိုထားလင့္ မိမိႏွလံုးသားကိုပင္ အလွဴခံယူသူ႐ွိက လွဴအံ့ဟု ငယ္စဥ္ကပင္ အဓိ႒ာန္ထားခဲ့သည္။ သို႔အားေလ်ာ္စြာ အခါတစ္ပါးတြင္ မိုးေခါင္ေရ႐ွား၍ ဒုဗၻိကႏၲရကပ္ဆိုက္ေရာက္ေနေသာ ကလိဂၤတိုင္းအား မ်ားစြာေသာ က႐ုဏာသက္၍ ပစၥယဆင္ျဖဴေတာ္အား လွဴဒါန္းခဲ့သည္။ ဤသည္ကို မိမိ၏ ေစတုတၱရာတိုင္းသာျပည္သူတို႔က သေဘာမက်။ အမ်က္ျပင္းစြာထြက္ၾက၍၊ ေ၀ႆႏၲရာမင္းအား တိုင္းျပည္မွ ႏွင္ထုတ္ပါရန္ ခမည္းေတာ္ သိၪၥည္းမင္းအား ေတာင္းဆိုၾက၏။ သက္ဦးဆံပိုင္မင္းျဖစ္ေသာ သိၪၥည္းမင္းက ေ၀ႆႏၲရာသည္လည္း မိမိ၏သားျဖစ္၏။ ေစတုတၱရာတိုင္းသားတို႔လည္း မိမိ၏သားသမီးမ်ားျဖစ္၏။ သားသမီးမ်ား အခ်င္းမ်ားရာတြင္ တစ္ေယာက္ႏွင့္ အမ်ားျဖစ္ပါက အမ်ားကိုအႏိုင္ေပးရမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မင္းႀကီးသည္ သားေတာ္ ေ၀ႆႏၲရာအား ခ်စ္လ်က္ႏွင့္ ႏိုင္ငံမွထြက္ခြာရန္ အမိန္႔ထုတ္ခဲ့သည္။

ပစၥယဆင္ျဖဴေတာ္သည္ ေ၀ႆႏၲရာမင္း၏ ဘုန္းကံေၾကာင့္ ေပၚေသာ ဆင္ျဖဴေတာ္ျဖစ္သည္။ အလွဴသည္ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးေဘးဆိုက္ေနသည့္ လူအေပါင္းအား ကယ္တင္လိုေသာ ေစတနာျဖစ္သည္။ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ကို ရည္စူး၍ျပဳေသာ ျမတ္ေသာအမႈျဖစ္သည္။ မိမိ၏အမႈအေပၚတြင္ စိုးစိမွ် အျပစ္ျမင္ဖြယ္ မ႐ွိေသာ္လည္း၊ ျပည္သူ၏ ဆႏၵကိုေလးစားေသာအားျဖင့္ မင္းစည္းစိမ္ကိုစြန္႔၍ ျပည္ႏွင္ဒဏ္ကို ၾကည္ျဖဴစြာ ခံယူခဲ့သည္။

မဟာသုတေသာမဇာတ္တြင္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ သုတေသာမမင္း၏ ပညာသင္ဘက္ ျဗဟၼဒတ္မင္းသည္ သားစားၾကဴးသူျဖစ္သည္။ စားေတာ္ဆက္သည္ ‘ရသက’ ျဖစ္သည္။ ရသကသည္ ပြဲေတာ္ဆက္တိုင္း အသားဟင္းကို ထည့္၍ ဆက္ရသည္။ အသားမရေသာ တစ္ေန႔တြင္ လူသားကိုခ်က္၍ ဆက္မိသည္မွစ၍ ေနာက္ဆံုးတြင္ လူသားကို မစားရမေနႏိုင္ေအာင္ တပ္မက္သြားေသာ မင္းျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ေပါရိသာရ (လူသားစားသူ) ဟု အမည္ရသည္။ ရသကႏွင့္ ေပါင္းကာ ေကာက္က်စ္ေသာနည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ လူသားရေအာင္ ဖန္တီးကာ လူသားကို ပြဲေတာ္တည္ေသာ မင္းျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းစံုကို ျပည္သူတို႔သိေသာအခါ တိုင္းျပည္မွႏွင္ထုတ္ခဲ့သည္။ လူၾကမ္းေပါရိသာရမင္းသည္ ျပည္သူ၏ ဆႏၵကို မပယ္႐ွားပဲ၊ မင္းအာဏာကို စြန္႔ကာ ရသကကိုသာ ေခၚ၍ တိုင္းျပည္မွ ထြက္ခဲ့သည္။ “မရ, ရသက ခ်ိဳင္” ဟုဆိုစမွတ္ျပဳရေလာက္ေအာင္ စားစရာလူသား႐ွားလာေသာအခါ မိမိ၏ စားေတာ္ဆက္အေဖာ္ ရသကကိုပင္ သတ္၍ စားေသာ မင္းျဖစ္သည္။
ေနာင္တြင္ မိမိဖမ္းမိထားေသာ သုတေသာမမင္းႏွင့္ ‘သတာရဟ’ ဂါထာေလးဂါထာအား ေဟာၾကားပါက လိုရာဆုေလးဆုျပန္ေပးမည္ဟု ေပါရိသာရက ကတိစကားျပဳသည္။ သုတေသာမမင္းက ‘သတာရဟ’ ဂါထာေလးဂါထာ အား ေဟာၾကားကာ ေတာင္းဆု ေလးဆု ေတာင္းသည္။ ေနာက္ဆံုး ေတာင္းဆုျဖစ္ေသာ ‘လူသားမစားရန္’ အခ်က္ကို ေပါရိသာရက အလြယ္တကူ လက္မခံလို။ ထိုအခါ သုတေသာမမင္းက “ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ စည္းစိမ္ဥစၥာယွဥ္လာလွ်င္ ခႏၶာကိုယ္အတြက္ စည္းစိမ္ဥစၥာကို စြန္႔ရသည္။ အသက္ႏွင့္ ခႏၶာကိုယ္ယွဥ္လာလွ်င္ အသက္အတြက္ ခႏၶာကိုယ္ကို စြန္႔ရသည္။ အသက္ႏွင့္ ကတိသစၥာယွဥ္လာလွ်င္ ကတိသစၥာအတြက္ အသက္ကိုပင္စြန္႔ရ၏” ဟုေဟာရာ ေပါရိသာရက မိမိေပးထားေသာ ကတိကို မပယ္ဖ်က္ပဲ မင္းအာဏာႏွင့္ပင္ လဲခဲ့ေသာ လူသားစားျခင္းကို စြန္႔ကာ ငါးပါးသီလၿမဲသြား ခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ေပါရိသာရသည္ ေဂါတမဘုရားလက္ထက္ေတာ္၌္ အဂၤုလိမာလမေထရ္ အျဖစ္ ကၽြတ္တမ္း၀င္သြားခဲ့ေလသည္။

ႏွလံုးသားႏုေသာ ေ၀ႆႏၲရာမင္းသည္ မိမိကမွန္သည့္တိုင္ ျပည္သူ႔ဆႏၵကို ေလးစားသျဖင့္ မင္းစည္းစိမ္ကို ၾကည္ျဖဴစြာ စြန္႔ခဲ့ဖူးသည္။ လူသားစားေသာ လူ႕ဘီလူး လူၾကမ္းႀကီးေပါရိသာရသည္လည္း ျပည္သူ႔ဆႏၵကို မလြန္ဆန္ပဲ မင္းအာဏာကို စြန္႔ခဲ့ေသာ ထံုး႐ွိ၏။ ျပည္သူကုိ ဆန႔္က်င္ေသာ မင္းတို႔သည္ ပ်က္စီးရသည္။ မင္းတို႔အားႀကီး၍ ျပည္သူက မေတာ္လွန္ႏိုင္လွ်င္လည္း၊ အသိပညာရွိေသာ ရဟန္းရွင္လူတို႔ ျပည္႐ြာကို စြန္႔ခြာကာ တစ္ပါးေသာတိုင္းျပည္သို႔ ခိုလံႈၾက၍ တိုင္းျပည္ ပ်က္တတ္ေၾကာင္း ေယာမင္းႀကီးဦးဘိုးလိႈင္က သတိေပးခဲ့ဖူးသည္။

[ေမာင္ထင္၏ “ေယာမင္းႀကီးဦးဘိုးလိႈင္– အထၳဳပၸတၱိ ႏွင့္ ရာဇဓမၼသဂၤဟက်မ္း”၊ ဦးေ႐ႊေအာင္၏ “ဗုဒၶ– ေလာကသားတို၏ အႏႈိင္းမဲ့ေက်းဇူးရွင္– ကိုယ္ေတြ႕ဗုဒၶ၀င္” တို႔မွ ေကာက္ႏႈတ္ေဖာ္ျပပါသည္။]

ဧရာ (မႏၲေလး)