Power of Art …

ပထမဦးဆံုးေတြ…ဆိုတဲ့ တဂ္ပို႔စ္ အခုခ်ိန္မွ ေရးရရင္ေကာင္းမယ္။ မသီတာမွာ ေရးစရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနလို႔...

ေခ်ာင္းသာကမ္းေျခမွာ လိႈင္းမစီးခဲ့ဘူး။ ေရမကူးတတ္ေပမဲ့ ေရေၾကာက္လို႔ မဟုတ္ပါဘူး…။ ျပည္ေတာ္ျပန္ခရီးမွာ ႐ႈိးထုတ္မယ္ဟဲ့ အႀကံနဲ႔ စကၤာပူေဒၚလာ၁၂၀ အကုန္အက်ခံၿပီး ေျဖာင့္သြားရတဲ့ ဆံပင္ေတြ နာကုန္မွာ စိုးလို႔ပါ။ မိုက္လံုးႀကီးလွတဲ့ ဒင္း ျမန္မာျပည္မွာ က်ပ္ေငြ တေသာင္းခြဲနဲ႔ ေျဖာင့္လို႔ရတာ သူေလးမသိရွာဘူး။ ဘာရမလဲ မသီတာ ႏွစ္ခါနာရင္ နာပါေစ ဆိုၿပီး ထပ္ေျဖာင့္တာေပါ့။

ေခ်ာင္းသာခရီးအေၾကာင္း အေသးစိတ္ေတာ့ မေရးလိုေတာ့ဘူး... စိတ္မေကာင္းစရာေတြသာ ပါလာေတာ့မွာမို႔ပါ။
သားငယ္ေလးနဲ႔ ရြယ္တူ အျဖဴအစိမ္း၀တ္ကေလး လြယ္အိတ္ေလးကို စလြယ္သိုင္းလြယ္လို႔ ေက်ာင္းမသြားမီ သူ႔အေမလုပ္ေပးတယ္ဆိုတဲ့ အုန္းလက္ဦးထုတ္ေတြ ကမ္းေျခတေလွ်ာက္ လိုက္ေရာင္းေနတာေတြ...
တခရီးတဲ့ အတူသြားၾကတဲ့ ကားေပၚကခရီးေဖာ္ေတြ တဦးကိုတေယာက္ မေခၚမေျပာႏိုင္ မရယ္မၿပံဳးႏိုင္ၾကေတာ့႐ံုသာမက ရန္လိုေစာင္းေျမာင္းတဲ့ စကားလံုးေတြ ေျပာထြက္ႏိုင္ၾကတာေတြ... (ေဖာ္ေရြရင္းႏွီးခင္မင္တတ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ...ဘယ္ဆီကို ေရာက္ေနၿပီလဲ)
အျပန္ခရီး ဂိတ္ဆံုးေရာက္ေတာ့ ကား၀မ္းဗိုက္ထဲထည့္လာခဲ့တဲ့ ခရီးေဆာင္အိတ္နဲ႔ စားစရာေတြ ထည့္ထားတဲ့ ဆြဲျခင္း မရွိေတာ့တာကို တာ၀န္ခံက အေရးတယူ ေဆာင္ရြက္ေပးလိုျခင္းမရွိပဲ... အဖိုးမတန္ရင္ ထားလိုက္ပါေတာ့လို႔ ၿပီးစလြယ္ တာ၀န္မယူတတ္ပံုေတြ... တိတ္တိတ္ေလး ခ်န္ထားလိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္...။

(ပစၥည္းေတြ ျပန္ရခဲ့ပါတယ္။ စပယ္ယာက ေရွ႕က ဆင္းသြားႏွင့္တဲ့ ခရီးသည္ေတြဆီမွာ မွားခ်ေပးခဲ့တာေလ...)
*****
(ျမန္မာျပည္သား)ေဆြမ်ိဳးေတြကို ႏွလံုးသား သံစဥ္ခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြေပးဆပ္တဲ့ ခ်စ္ရတဲ့ အႏုပညာရွင္ ေမဆြိရဲ႕ စတိတ္႐ိႈးပြဲကို အမ်ိဳးသားကဇတ္႐ံုမွာ ၾကည့္႐ွဳခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ အမ်ိဳးသားကဇတ္႐ံုကို ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ေရာက္ဖူးျခင္းပါ။ အကယ္ဒမီဆုေပးပြဲကို တႀကိမ္တခါမွ ဖိတ္ၾကားျခင္း မခံခဲ့ရဘူးေလ…း)

မေဆြကို ခ်စ္ၾကတဲ့သူေတြ တခဲနက္ လာအားေပးတယ္။ မသီတာတို႔က ေနာက္ဆံုးတန္းက အားေပးတာ… အေပၚထပ္ကေပါ့။ က႑ေတြခြဲၿပီး သီခ်င္းေတြ အမ်ားႀကီးဆိုတယ္။ ဂ်ပ္ဆင္ထိပ္က လရိပ္ျပာနဲ႔ အဓိပတိလမ္းက ေျခရာမ်ား သီခ်င္းေတြ ဆိုခဲ့တဲ့ မေဆြကို ေက်းဇူးအထူးတင္တယ္။

ေနာက္ဆံုး “ကမ္းစပ္ … တို႔ဟာ ကမ္းစပ္…မင္းဟာ ေရလႈိင္းေလးေပါ့ အခ်စ္ရယ္…” သီခ်င္းကို ဆိုရင္း မေဆြက ပရိသတ္ေတြၾကား လိုက္ႏႈတ္ဆက္တယ္။

မသီတာတို႔လည္း အေပၚထပ္က ဆင္းလာၿပီး ေအာက္ထပ္ကို ၀င္ေတာ့ လားလား အရိသတ္ေတြက အေပါက္၀အထိ အံုခဲလို႔… တိုးေ၀ွ႔ ၀င္မေနေတာ့ပါဘူးေလ ဆိုၿပီး အေပါက္၀နားေလးကပဲ ေျခဖ်ားေထာက္ ရပ္ၾကည့္ေနတုန္း မေဆြကို လာအားေပးတဲ့ သူ႔ရဲ႕ အႏုပညာ ေမာင္ႏွမ အခ်ိဳ႕က ျပန္ဖို႔ ထြက္လာေနၾကၿပီ…။ စိတ္ထဲကေန မေဆြကို အနီးကပ္ ႏႈတ္ဆက္ခြင့္မရလဲ အနားေရာက္လာတဲ့ အကယ္ဒမီ ကိုxxx ကိုပဲ… အခုလိုေတြ႔ရတာ ၀မ္းသာေၾကာင္းေလး… ဟ မလို႔ရွိေသး… မ်က္လံုးျခင္း ဆံုလိုက္တဲ့ ခဏမွာ…။ အို ငါ… ငါက သူလို လူ မဟုတ္သလိုပဲ... သူ႔ရဲ႕ attitute ကို ေအာ္တိုမစ္တစ္ ဘာသာျပန္လိုက္မိတယ္…။

“ေအာ္ အႏုပညာသည္သာ ျပည္သူအတြက္ေလ… အႏုပညာရွင္ကေတာ့ ျပည္သူအတြက္မွ မဟုတ္ပဲ…”
ေနပါေစ… ေနပါေစေတာ့…။

သူတို႔က ဘာမို႔လဲ… ငါတို႔ကေတာ့ ခ်စ္လိုက္ရတာ ဆိုၿပီး မသီတာလည္း ပုထုဇဥ္ဆိုေတာ့ တခဏအတြင္း စိတ္ဆိုးသြားလိုက္တာ…။ သူတို႔ေတြ သံုးေလ့ရွိတဲ့ အႏုပညာ ေမာင္ႏွမေတြ… ဆိုတဲ့ စကားလံုးမ်ိဳး… တို႔ ဘေလာ့ဂါေတြလည္း သံုးေလ့ရွိတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ေမာင္ႏွမေတြဆိုတဲ့ စကားလံုးမ်ိဳး ေနာင္ေသာအခါ မသီတာ ဘယ္ေတာ့မွ မသံုးေတာ့ဖို႔ ဆံုးျဖတ္မိတယ္။ ငါက ဘေလာ့ဂ္အသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႔ပဲ ေဆြမ်ိဳးေတာ္ခ်င္သူမဟုတ္… ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သား အားလံုးနဲ႔ ေဆြမ်ိဳးေတာ္ခ်င္သူ…။

အဲ့ဒီပြဲကို လာတဲ့ (စင္ေပၚပါတတ္တဲ့) မို႔မို႔ျမင့္ေအာင္ရဲ႕ ဖက္ရွင္ DVD ေခြထြက္လာေတာ့ ပရိသတ္ႀကီး ႐ႈစားၾကရမွာပါ။ အဲ့လို ဖက္ရွင္မ်ိဳးပဲ ေတြ႔ခဲ့ရေသးတာက... မသီတာ စကၤာပူကို ျပန္လာတဲ့ခရီးမွာ ေလယာဥ္ေပၚ တက္ဖို႔ waiting room ထဲအ၀င္ အေကာက္ခြန္ကလို႔ ထင္ရတဲ့ ၀န္ထမ္းေတြက မသီတာရဲ႕ ေဘးလြယ္အိတ္ကို “ခဏဖြင့္ျပပါ” ေျပာလို႔ ဖြင့္ျပေနတုန္း… ႐ုပ္ရွင္မင္းသမီး xxx…xxx ဆိုၿပီး ၀န္ထမ္းေတြ တေယာက္ကို တေယာက္ လက္ဆင့္ကမ္းသံႏွင့္အတူ မွန္ျပတင္းေပါက္နား အေျပးအလႊား တန္းစီရပ္လိုက္ၾကတာမ်ား… ယူနီေဖာင္းေလးေတြနဲ႔ ဆိုေတာ့ တပ္စု ညာညွိလိုက္သလိုပဲ။ မသီတာလည္း ကိုယ့္အိတ္ေလး ကဗ်ာကယာပိတ္ၿပီး မွီသေလာက္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဆိုက္ေရာက္ ေလယာဥ္ေပၚကေန ဆင္းလာတဲ့ ေသးေသးသြယ္သြယ္ အမ်ိဳးသမီးေလး တေယာက္ရဲ႕ ေနာက္ေက်ာကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ ေပါင္လံုးေလးေတြက မသီတာ မ်က္လံုးကၽြတ္က်ခ်င္စရာ…။

ေအာ္…Power of Art … ကို အလြဲသံုးစား လုပ္ရက္ၾကပေလ…။