Sunday, March 17, 2013

လူရာ၀င္ၾကည့္ျခင္း

က်မ အမိ်ဳးသားရဲ႕ ညီ၀မ္းကြဲတေယာက္က အုတ္၊သဲ၊ ထံုး၊ ေက်ာက္ ေရာင္း၀ယ္ေရးဆိုင္ ဖြင့္ထားပါတယ္။ အေရာင္းအ၀ယ္လိုက္လာေတာ့ ညီမျဖစ္သူကို စာရင္းကိုင္ရင္း ဆိုင္ထိုင္ေစပါတယ္။ ဆုိင္က အလုပ္သမားတေယာက္ မဂၤလာေဆာင္ေတာ့ ဖိတ္စာမွာ ဦးဘယ္သူ၊ ေဒၚဘယ္၀ါတို႔၏ သား ဆိုတာသာမက (သူ႔ထက္ အသက္သိပ္မႀကီးတဲ့) အလုပ္ရွင္ျဖစ္သူ ဇနီးေမာင္ႏွံတို႔၏ ကိတၱိမသားျဖစ္သူ ေမာင္ ဘယ္သူ ဆိုျပီးေတာ့ (ႀကိဳတင္ ခြင့္ေတာင္းျခင္းလည္း မျပဳပဲ) ထည့္ရိုက္ပါတယ္။ သတို႔သားဟာ သူဘယ္သူ ျဖစ္တယ္ ဆိုတာကို မဂၤလာေဆာင္ဖိတ္စာမွာ ပို၍ ခမ္းနားေအာင္ ေဖာ္ျပလိုဟန္ ရွိပါတယ္။ ဆိုင္ထိုင္တဲ့ ဆိုင္ပိုင္ရွင့္ ညီမကိုလည္း ဖိတ္စာနဲ႔ တကြ မဂၤလာေဆာင္ ဖိတ္ပါတယ္။ ဖိတ္စာေပၚမွာ ေရးထားတာက
မႏြယ္ႏြယ္
စာေရမ
…တဲ့။(စာေရးမ လို႔ ေရးလိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။)
*****

လူတိုင္း လူတိုင္းဟာ လူရာ၀င္ဖို႔ရာ အနည္းနည္းနဲ႔ ဘ၀တေလွ်ာက္လံုး ႀကိဳးစားေနၾကရပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေတာ္ေန၊ တတ္ေန၊ ခ်မ္းသာႂကြယ္၀ေနပါေစ လူရာမ၀င္ရင္ ဒါေတြဟာ ဘာမွ အသံုးမတည့္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လူရာ၀င္ဖို႔ရာဟာ ဘ၀မွာ အေရးအႀကီးဆံုးလို႔ေတာင္ ဆိုခ်င္ပါတယ္။

လူရာ၀င္ဖို႔ အတြက္ လူပါး၀ဖို႔လိုပါတယ္။ လူပါး၀တယ္ဆိုတဲ့ စကားဟာ အဓိပၸါယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ထြက္ေစပါတယ္။ ပါးရည္နပ္ရည္ရွိတယ္၊ အရိပ္အကဲသိတယ္ဆိုတဲ့ လူပါး၀ျခင္းရဲ႕ တိုက္ရိုက္အဓိပၸါယ္နဲ႔ လူရာ၀င္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းၾကသလို တခါတရံ မလိမ့္တပတ္၊ လက္တလံုးျခား လုပ္ၿပီး လူပါး၀စြာ လူရာ၀င္ဖို႔ ႀကိဳးစားမိတတ္ၾကပါတယ္။ ေနာက္ လူပါး၀ျခင္းမွာ တင္စီးျခင္း၊ ေမာက္မာျခင္း၊ လက္ေပါက္ကပ္ျခင္း ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္မ်ိဳးေတြလည္း ရွိပါေသးတယ္။ ငါဟာ သာမာန္လူမဟုတ္ဘူး၊ ဒီလို ဒီလို ခံယူခ်က္ေတြရွိတယ္၊ (ကိုယ္မွန္တယ္လို႔ ခံယူထားတဲ့) အမွန္တရားကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး၊ ကိုယ္နဲ႔ အလိုတူအလိုပါေတြရဲ႕ လူရာသြင္းျခင္းကို ခံယူရင္း၊ ကိုယ္နဲ႔ အလိုမတူသူေတြကို တြန္းတိုက္လို႔ လူေတာတိုးပါတယ္။

ငါဟာ ဘာ မွ မဟုတ္လို႔ ခံယူထားသူတေယာက္ကိုပင္ မိဘ၊ေဆြမ်ိဳး၊ အသိုင္းအ၀ိုင္းထဲ ထည့္ၾကည့္လိုက္ပါ။ Who am I က ေခါင္းေထာင္ထလာပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူရာ၀င္ဖို႔ရာ အုပ္စုလိုပါတယ္။ အုပ္စုဆိုတာ တူရာ တူရာ နီးစပ္ရာ ဖြဲ႔ၾကတာမို႔ လူရာ၀င္လိုသူတေယာက္ အျဖစ္ ကိုယ္ပိုင္ဘေလာ့ဂ္မွာ ခုတေလာ အေတြးရတဲ့ ဒီတဂ္ပို႔စ္ကို ေရးပါတယ္။

3 comments:

မငံု said...

လူရာ၀င္ခ်င္သူမ်ား သူတပါးကိုေက်ာ္ခြတက္နင္းျပီး ဆရာ့ဆရာႀကီးလုပ္မသြားရင္ပဲ ေတာ္ပါျပီ။ တခ်ိဳ႕ေသာ လူရာ၀င္ခ်င္သူမ်ားက စာလဲေသခ်ာမဖတ္၊ ၾကားဖူးနား၀နဲ႔ နားေထာင္ဖူးတယ္၊ ေရွးရိုးႀကီးအတိုင္း ကတ္သတ္သတ္လုပ္တာလဲ ႀကံဳဖူးတယ္။ ဟူးးးးေတာ္ပါျပီ မငံု လူရာမ၀င္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ :))

Aunty Tint said...

လူရယ္လို႔ျဖစ္လာရင္ လူ႔အသိုင္းအ၀န္းနဲ႔ ကင္းကြာလို႔ မရသလို လူထဲကလူတစ္ေယာက္အျဖစ္ လူတိုင္းရဲ႕ အသိအမွတ္ျပဳတာကိုခံခ်င္ၾကတာေတာ့ သဘာ၀ပါ။ သီတာရဲ႕ စိတ္ကူးအေတြးေလးေကာင္းတယ္။
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္

တန္ခူး said...

ကိုယ္လူရာဝင္ဖို ့သူမ်ားကိုခ်နင္းတတ္သူေတြတခ်ိဳ ့ဘဝမွာေတြ ့ဘူးတယ္. ဘယ္လိုမွေလးစားလို ့မရတဲ့လူေတြပါ.