၀ါဆိုလျပည့္ - ဥပုသ္ေန႔

ဤေန႔သည္ သာသနာေတာ္ႏွစ္ ၂၅၅၇  ခုႏွစ္၊ ျမန္မာ သကၠရာဇ္ ၁၃၇၅ခုႏွစ္ ၀ါဆိုလျပည့္ေန႔ျဖစ္ပါသည္္။

ဥပုသ္သီလေဆာက္တည္ရန္ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားသျဖင့္ မေန႔ညက အိပ္ရသည္ပင္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ အိပ္မေပ်ာ္၊ ႏိုးၾကားစိတ္ျဖင့္ အိပ္တ၀က္ ႏိုးတ၀က္ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ 

အလုပ္သြားရမည္ ျဖစ္၍ ၁၂နာရီ မထိုးမီ ေန႔လည္စာ စားႏိုင္ရန္ ထမင္းဗူးအတြက္လည္း မေန႔ကတည္းကပင္ ႀကိဳတင္ ခ်က္ထားျပီး ျဖစ္သည္။ ေရခ်ိဳးျပီး မည္သည့္ နံသာမွ ကိုယ္တြင္ မလိမ္းမိရန္ သတိရသည္။ ေရခ်ိဳးဆပ္ျပာသံုးစဥ္ကလည္း ေခ်းေညွာ္ ကင္းစင္ရန္အတြက္ပင္ ရည္ရြယ္ခဲ့သည္။ ဘေလာက္အကႌ် အျဖူတထည္ႏွင့္ ကိုယ္တြင္ ကပ္မေနသည့္ ေဘာင္းဘီ၀ါညိဳညိဳကို ေရြးခ်ယ္ ၀တ္ဆင္လိုက္သည္။ မွန္တြင္ ၾကည့္မိေသာ မ်က္ႏွာ ျဖဴေလ်ာ္ေလ်ာ္ႏွင့္  အျပင္သြားရမည္ကို အနည္းငယ္တြန္႔ဆုပ္မိသလိုရွိ၍ ဘုရားရွိခိုး သီလမယူခင္ ကရင္ပတ္ဗူးမွ တို႔ပတ္ျဖင့္ မ်က္ႏွာကို ဟိုဘက္ဒီဘက္ သံုးေလးခ်က္ဆြဲလိုက္သည္။ 

ျသကာသ ကန္ေတာ့ခိ်ဳးျဖင့္ ဘုရားရွိခိုးျပီး ရွစ္ပါးသီလ ခံယူလိုက္သည္။ သီလေဆာက္တည္ေနစဥ္အတြင္း သတၱ၀ါေတြအေပၚ ေမတၱာျဖင့္ ေနပါမည္ဆိုေသာ စိတ္ကို ေမြးျမဴရန္ သတိရရင္း ရံုးသို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။

ပံုမွန္အားျဖင့္ ရံုးတက္ခ်ိန္ ငါးမိနစ္ ဆယ္မိနစ္ ေနာက္က်ေရာက္တတ္ေသာ္လည္း၊ ဤယေန႔တြင္ေတာ့ျဖင့္ ရံုးခ်ိန္အမွီေရာက္ရန္ ၀ီရိယ ထားခဲ့သည္။ သီလျဖင့္ ကိုယ္သည္ အခ်ိန္ကိုလည္း မခိုးအပ္ရာ။

မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္ေသာ ညီမ (အသက္အားျဖင့္ ငယ္၍ ရာထူးအားျဖင့္ ႀကီးသူ) ေရာက္လာသည္။ သီလ ယူထားသျဖင့္ ဘာမွ လိမ္းခ်ယ္မထားေသာ မ်က္ႏွာကို ျမင္၍ “အမ ကေတာ့ မေနႏိုင္လို႔ မ်က္ႏွာကို ဘုတ္ ..ဘုတ္.. ဘုတ္ ..ဘုတ္.. ပုတ္လာတယ္” ဟု ရယ္ေျပာ ေျပာရင္း… မွန္ေသာ စကားကို ဆိုေပေသာ ငါ ဟု ကိုယ္ကိုကိုယ္ ေတြးထင္လိုက္ေသးသည္။ 

သီလ ေဆာက္တည္ျခင္းသည္ ကိုယ္ႏွင့္ ႏႈတ္ကို စင္ၾကယ္ေစျခင္း ျဖစ္သည္။

နံ႔သာလိမ္းျခင္း မွ ေရွာင္ၾကဥ္ပါ၏ ဟု ကတိက၀တ္မျပဳမီ၊ နံ႕သာ ကို တင္ႀကိဳ လိမ္းထားလိုက္ျခင္းျဖင့္ လက္တလံုးျခား လုပ္သည္။ အမွန္မွာ ဤသီလ၀တ္ကို ျဖည့္က်င့္မည္ဆိုပါက လိမ္းႏွင့္ထားျပီးေသာ နံ႔သာ ရွိလ်ွင္ပင္ ပယ္ဖ်က္ပစ္သင့္သည္။ သန္႔စင္ခန္းမွ ေရဘံုဘိုင္တြင္ လက္၀ါးခံ၍ မ်က္ႏွာေခ်တို႔ကို ပယ္ဖ်က္ ပစ္လိုက္ပါေလျပီ။

မိမိသည္ ရိုရိုေသေသ ေစာင့္ထိန္းပါမည္ဟု ရည္ရြယ္ထားေသာ သီလကို လက္တလံုးျခား လုပ္မိေလသည္။ ဤနည္းႏွယ္ပင္ ေမတၱာကို၎၊ သစၥာကို၎၊ ကိုယ္က်င့္တရားကို၎၊ ဥပေဒကို၎ လက္တလံုးျခား လုပ္မိခဲ့ေသာ အခါေပါင္း မေရတြက္ႏိုင္ျပီ။ လက္တလံုးျခား ဆိုသည္မွာ မိမိက အမည္တပ္ေသာ လက္တလံုးျခားျဖစ္သည္။ တရားသေဘာ အရမူ လက္တလံုးသာ ျခားသည္မဟုတ္၊ အျဖူသည္ အျဖဴ ျဖစ္၍ အမည္းသည္ အမည္းျဖစ္ေလသည္။