Monday, November 3, 2014

တိမ္ေတြဟာ အုပ္စုဖြဲ႔လို႔ ပ်ံသန္းၾကတယ္...

တိမ္ေတြဟာ အုပ္စုဖြဲ႔လို႔ ပ်ံသန္းၾကတယ္
ေက်ာင္းၿပီးလို႔ စကၤာပူကို အလုပ္လုပ္ဖို႔ ထြက္လာတဲ့အခ်ိန္ကေပါ့…။ ကိုယ့္ထက္အယင္ေရာက္ႏွင့္ေနတဲ့ သူေတြလည္း ရွိတယ္။ ေနာက္ ဘယ္သူေရာက္လာျပန္ျပီတဲ့။ ခဏေနေတာ့ ဘယ္၀ါေရာက္လာျပန္ၿပီနဲ႔။ ေရာက္လာတဲ့သူကို အယင္ေရာက္ႏွင့္တဲ့သူက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းလိုက္ပို႔ၾက…။ ပင္နီဆူလာမွာ ခ်ိန္းၿပီး စုၾက ဆံုၾက…။

တိမ္ေတြဟာ အတူတကြေနထိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကတယ္
ေဟာမၾကာပါဘူး အလုပ္အကိုင္ေတြ အေျခက်…။ မဂၤလာေဆာင္ေတြ သြားလိုက္ရတာ…။ ေဟာတခု ေဟာတခု…။ ေပ်ာ္ၾက ရႊင္ၾက..။ ေကာင္းခ်ီးေပးၾက…။ ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္လည္း မဂၤလာေဆာင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။

တိမ္ေတြဟာ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြကို ေမြးဖြားလို႔…
ဆက္တိုက္ဆိုသလိုပါပဲ… သားသား မီးမီးေလးေတြရဲ႕ ကင္ပြန္းတပ္ေတြ၊ ေမြးေန႔အလွဴေတြ၊ အိမ္သစ္တက္ မဂၤလာေတြ ေ၀ေ၀စည္စည္… အိမ္တကာ လည္စားရေတာ့တာပဲ…။

တိမ္ေတြမွာ ေမြးရပ္ေျမရွိေလသလား
ေမြးရပ္ေျမက အေျခအေနေတြ ေကာင္းလာလို႔တဲ့…။ ျပန္ၾကတာ ေဟာတေယာက္…။ ေတာ္ၾကာေန ေဟာတေယာက္…။ ခဏတာ ခြဲခြါျခင္းအတြက္ ႏႈတ္ဆက္တယ္ဆိုတာ ျပန္လည္ ေတြ႔ဆံုဖို႔ပဲ မဟုတ္လား။

တိမ္ေတြဟာ ညိဳ တတ္ေသးတယ္
ဘယ္သူငယ္ခ်င္းေတာ့ျဖင့္ ေဆးရံုတက္ရလို႔တဲ့။ သြားအားေပးလိုက္ၾကပါဦး…။ ဘယ္တေယာက္ျဖင့္ ဘာေရာဂါျဖစ္လို႔တဲ့…။ တေယာက္ၿပီး တေယာက္ ဆိုသလို...။ အင္း… အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ…။

တိမ္ေတြဟာ မိုးေတြအျဖစ္ ရြာခ်လိုက္တယ္
ဘယ္ေနရာမွာပဲ ရြာရြာ… ကမၻာေျမႀကီးကေတာ့ တိမ္ေတြကို ေပြ႕ဖက္လိုက္တာပါပဲ။

ဘာလိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္
တိမ္ေတြကေတာ့ အုပ္စုဖြဲ႔လို႔ ပ်ံသန္းၾကဦးမွာပါ…။
တိမ္ေတြဟာ အုပ္စုဖြဲ႔လို႔ ပ်ံသန္းၾကတယ္…။
အုပ္စုဖြဲ႔လို႔ ပ်ံသန္းၾကတယ္…။
အုပ္စုဖြဲ႔လို႔ ပ်ံသန္းၾကတယ္…။
အုပ္စုဖြဲ႔လို႔ ပ်ံသန္းၾကတယ္…။

Blog Challenge အတြက္ မမတင့္ tag လို႔ ေရးပါတယ္။

5 comments:

Sonata Cantata said...

စစ္ကိုင္းေတာင္
မဟာရတနာဘံုမ္စံ ျမေတာင္ေခ်ာင္
ဆရာေတာ္ဘဒၵႏၲ ဓမၼာေလာက
သက္ေတာ္ (၉၉)၊ ၀ါေတာ္ (၇၉) 31.10.2014 ေန႔က ဘ၀နတ္ထံ ပ်ံလြန္ေတာ္မူတယ္ သတင္းၾကားေတာ့
ကိုဧရာတို႔ရဲ႕ ငယ္ဆရာကို ဒီကေနပဲ မွန္းဆလို႔ ေနာက္ဆံုး ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ရပါတယ္။
ဆရာေတာ္ႀကီးဟာ ဆ႒သံဂါယနာတင္ပြဲတုန္းက ပါဠိေတာ္ နိႆယက်မ္းေတြကို ျပဳစုေရးသားခဲ့ၿပီး၊ တည္းျဖတ္သူအျဖစ္လည္း ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါတယ္။
မသီတာက(သာသနာေတာ္အတြက္) ႏွေျမာစရာေနာ္လို႔ ႐ုတ္တရက္ တမ္းတမိေတာ့ ကိုဧရာက ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ရွိစဥ္ကလည္း သက္ေတာ္ရွစ္ဆယ္နီး ဘုရားက ေနပူစာလံႈေနခ်ိန္ ရွင္အာနႏၵက ၾကည့္ၿပီး “အရွင္ဘုရား အရင္လို အသားအေရေတြ ၀င္း၀ါမေနေတာ့ဘူး… တြန္႔ေနၿပီ.. ခႏၶာကိုယ္ကလည္း ခါးကိုင္းေနၿပီလို႔ ေလွ်ာက္တယ္။” မ်ားမၾကာမီမွာပဲ မိေဒြးေတာ္ေဂါတမီ၊ ယေသာ္ဓရာ၊ သားေတာ္ ရာဟုလာတို႔က တပါးၿပီးတပါး အသီးသီးလာေရာက္ျပီးေတာ့ ပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ့မည့္အေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားၾကတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဘုရားရွင္၏ လက္ယာရံႏွင့္ လက္၀ဲရံ ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ရွင္သာရိပုတၱရာႏွင့္ ရွင္မဟာေမာဂၢလန္တို႔ကလည္း ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳၾကျပန္တယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က သူတို႔ႏွစ္ပါး ပ်ံလြန္ေတာ္မူၿပီးတဲ့ေနာက္ ပရိသတ္ဟာ အယင္လို မဟုတ္ေတာ့ပဲ ေျခာက္ေျခာက္ေသြ႔ေသြ႔ ျဖစ္သြားတယ္လို႔ ထုတ္ၿပီး ျမြတ္ဟေတာ္မူတယ္။ ပုထုဇဥ္ေတြ အေနနဲ႔ ၾကည့္လွ်င္ေတာ့ ဘ၀ရဲ႕ ေနညိဳခ်ိန္ ၀မ္းနည္းစရာ ပံုရိပ္အျဖစ္ ျမင္ၾကမွာ။ ျဖစ္ျခင္းသေဘာရွိတဲ့တရားေတြဟာ ပ်က္ျခင္းသေဘာရွိတယ္ဆိုတဲ့ သဘာ၀တရားကို အမွန္အတိုင္းသိျမင္လက္ခံထားတဲ့ ကိေလသာကုန္ၿပီးတဲ့ ဘုရားရဟႏၲာမ်ားအတြက္ေတာ့ တုန္လႈပ္ျခင္း၊ ၀မ္းနည္းပူေဆြးျခင္း မရွိပဲ ရင္ဆိုင္ႏိုင္တယ္။ လို႔ ေျပာလာၿပီး ဒီပို႔စ္ပါ အေၾကာင္းအရာေတြကို ဆက္ေျပာပါတယ္။

Aunty Tint said...

စိန္ေခၚပို႔စ္ေလးကို ေရးျဖစ္ေအာင္ ေရးသြားတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါ သီတာေရ။ တိမ္ေတြနဲ႔ပမာႏိႈင္းျပသြားတဲ့ စကၤာပူကေရႊျမန္မာမ်ားအေၾကာင္းဖတ္မိေတာ့ တီတင့္စိတ္ထဲမွာ ဘေလာ့ဂါမ်ားကို ထပ္တူထပ္မွ် ေတြးျမင္မိသြားတယ္ ... ♥♥♥

ေမတၱာျဖင့္
တီတင့္

Aunty Tint said...

တုန္လႈပ္ျခင္းကင္းဘို႔ရာ ၀ိပႆနာ က်င့္ႀကံပြားမ်ား အားထုတ္ျခင္းရဲ႕ အက်ိဳး၊ ျဖစ္ ပ်က္ ရႈျမင္တတ္လာျခင္းမွတစ္ပါး ကုရန္နတၳိ ေဆးမရွိလို႔ ထင္မိတယ္။ သံေ၀ဂတရားေလးနဲ႔ ဖတ္သြားတယ္ သီတာ။

ဇြန္မိုးစက္ said...

အုပ္စုဖြဲ႔စရာမရွိတဲ့ ဇြန္ကေတာ့ တိမ္တုိက္တစ္စုံစီးရင္း လြင့္ေမ်ာေနလုိက္တာ ကုိယ္ဘယ္ကုိ ေရာက္ေနမွန္းေတာင္ ေရေရရာရာ ေသေသခ်ာခ်ာ မသိေတာ့ဘူး မရယ္။

ကုိဧရာရဲ႕အေတြးနဲ႔ မမသီတာရဲ႕ အေရးကုိ သိပ္သေဘာက်တာပဲ။ ဒါေၾကာင့္လည္း Sonata-Cantata ရယ္လုိ႔ လုိက္ဖက္ညီေနတာ။ း)

Thandar Lwin said...

ညီမလဲ မမသီတာေတြးသလို တိမ္ေတြနဲ႕သာယွဥ္တြဲမေတြးမိတာ အဲလို လာၾက အလုပ္လုပ္ၾက တၿဇည္းဇၿည္ူ တၿဖည္းၿဖည္း ေၿပာင္းလဲ လာၾကတာေတြကို အခုရက္ေတြမွာ ထဲထဲ၀င္၀င္ေတြးမိေနတယ္ ။