ဘေလာ့ဂ္တာ...(၅)

အခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ ျမင့္မားလိုက္ၾကတာ… အခ်ိဳ႕ေတြၾကေတာ့လည္း နိမ့္ပါးလိုက္ၾကတာ… လူဆိုတာ ဘာလဲ လူျဖစ္မွေတာ့ လူပီသဖို႔လိုတယ္…လူနဲ႔တူရင္ေကာင္းမယ္… လု လူ လူး လူဆိုတာ… လုလိုက္ လူးလိုက္လား မလုလိုက္ မလူးလိုက္လား လုသည္လည္းမဟုတ္ လူးသည္လည္း မဟုတ္လား ဘာႀကီးလဲ … လူဆိုတာ သိပ္ fragile ျဖစ္တယ္ တဲ့ ငါကေတာ့ မေသေသးပါလား ဒါဆို လူဆိုတာ… ေသဆံုးခ်ိန္ မတိုင္မီအထိ ဘ၀ တခုေပါ့… ရွင္းရလြယ္ေအာင္ delta လုပ္လို႔ အေသးၿခံဳ႕လိုက္မယ္။ မေသေသးတဲ့ ငါ နဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ ငါ့ဘ၀ တခု။ ေလးလံေနတယ္ ေပါ့ပါးေနတယ္ဆိုတဲ့ ငါ့စိတ္ တခုလည္း ရွိတယ္။ ငါပါလို႔ လက္ညိွဳးထိုးျပလို႔ရတဲ့ ငါ့႐ုပ္ႀကီး တခုလည္းရွိတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ မိသားစု မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း ပတ္၀န္းက်င္ တာ၀န္ ကံၾကမၼာ ဗီဇ … … … nested loops ေတြလိုပဲ ႐ႈပ္ေထြးလာျပန္တယ္။ ေနပါဦး သင္က ႐ႈပ္ခ်င္တာလား ရွင္းခ်င္တာလား…ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ေမးမိတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့… ငါ ထြက္ေျပးလာခဲ့မိတယ္… ဘေလာ့ဂ္ ကမၻာဆီ

ဒီေန႔ တာ၀န္အရ ထမင္းဟင္းေတာင္ ေထြေတြ ထူးထူး ခ်က္စရာမလိုဘူး။ မေန႔က ခ်က္ထားတဲ့ ဟင္းေတြရွိေနတယ္။ ေအာ္ မေန႔က လံု႔လ ၀ီရိယ ရွိခဲ့ျခင္းရဲ႕ အက်ိဳး ဒီေန႔ ခံစားရတာပဲ…။ ေအးေအးေဆးေဆး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္ခ်င္တာကို လုပ္ေနလို႔ ရတယ္။ ဒါဆို ငါက ဒီေန႔ကို ေရာက္ေနၿပီလို႔ လက္ခံရမယ္။ ဒါေသခ်ာရင္ မေန႔က ငါခ်က္ထားတဲ့ ဟင္းေတြက ဒီေန႔မွာပါ မပုတ္မသိုးေသးပဲ အလဟႆ မျဖစ္လို႔သာ ငါ ဒီလိုေနႏိုင္တာ… အကယ္၍မ်ား တခုခု မွားယြင္းခဲ့မယ္ဆိုရင္…။ ဉာဏ္ ပညာ ဆိုတဲ့ အခန္းဘက္က အခ်က္ျပမီး လင္းတာ သတိထားလိုက္မိသလို မနက္ဖန္ကို သတိရျပန္တယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ လြတ္လပ္ျခင္းကို လိုအင္ေလာဘနဲ႔ လဲလိုက္ရတယ္။ … … … ဘ၀မွာ အတိတ္ကို ေက်ာ္ခဲ့ၿပီလား… ေက်ာ္ခဲ့ပါၿပီ ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္ တစံုတခုေသာ အတိုင္းအတာ ပမာဏအထိလည္း ျမင့္မားခဲ့ပါတယ္။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ေတာ့ လူျဖစ္ၿပီေပါ့ဗ်ာ… လြတ္လပ္တဲ့လူ လို႔ေတာ့ မဆိုလိုဘူးေနာ္။ ဒါဆို ပစၥဳပၸန္မွာ လံုလ၀ီရိယ အကိ်ဳးေတြကို မိန္မိန္ႀကီး ခံစားေနတာေပါ့ ခံစားပါတယ္…ကုန္ဆံုးတတ္တဲ့ အရာေတြမို႔ အနာဂတ္အတြက္ ထပ္မံလည္း ျဖည့္ဆည္းေနရပါတယ္။ … … ေနာက္ ေသခ်ာေသးတာ တခုက ဘေလာ့ဂ္ရတာ ငါေပ်ာ္တယ္။ … ဘာလို႔လဲ ဟုတ္လား … လူဘ၀က လြတ္လို႔ေလ လူဘ၀က လြတ္မွ လူပီသတာ မဟုတ္လား…