ေရြးေကာက္ပြဲေန႔

အိမ္၏ေဘးခန္းတြင္ ဖြင့္ထားသည့္ ေဆးခန္းအလယ္… ဧည့္ခန္းကေန ေရႊ႕ယူလာသည့္ စားပြဲေပၚမွာ ေရြးေကာက္ပြဲ မတိုင္မီ ကာလမ်ားဆီက ထုတ္ေ၀ခဲ့သည့္ ဂ်ာနယ္၊ စာေစာင္ေတြက ေတာင္ပံုယာပံု… ေဘးနံရံမွာပါ စာအုပ္အငွားဆိုင္မ်ား၏ အထားအသိုလို ႀကိဳးတန္းေတြ တန္းၿပီး ခ်ိတ္ဆြဲထားရေသးသည္္။ ကိုယ့္အလွည့္ကို ေစာင့္ဆိုင္းေနရသည့္ လူနာမ်ားႏွင့္ အေဖာ္လိုက္ပါလာသူမ်ားအား ႏိုင္ငံေရး အယူအဆမ်ား မေမာတန္းဒိုင္ခံေျပာရင္း ဧည့္ခံေနသည့္ ဖခင္ႀကီးလည္း သားဆရာ၀န္ေဆးခန္းမွာ ဂ်ဴတီ၀င္လ်က္။ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ႏွင့္ ၿငိမ္၍ နားေထာင္ေနသူမ်ား၊ အျပန္အလွန္ေဆြးေႏြးသူမ်ားႏွင့္ ကိုယ္လုပ္ရမည့္ အလုပ္တခုအေပၚ စိတ္၀င္စားမႈ ကိုယ္စီျဖင့္ ညေနပိုင္းအခ်ိန္မ်ားသည္ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ဆိုသလို အသက္၀င္ေနခဲ့သည္။ ေနာက္တေန႔ မလာေတာ့သည့္ လူနာ ဆိုရင္ေတာ့ သေဘာေပါက္လိုက္ၿပီ သူက တ.စ.ည။ အကႌ်အျဖူ၊ လံုခ်ည္အျပာေလးေတြ ၀တ္ထားသည့္ အမ်ိဳးသမီးငယ္တသိုက္ အိမ္ထဲ၀င္လာၾကၿပီး က်မတို႔ တ.စ.ည ပါတီ ေရြးေကာက္ပြဲ ရန္ပံုေငြအတြက္ လက္ဖက္သုတ္ အားေပးပါဦး အန္တီ ဆိုေတာ့ အေမက ႏွစ္ထုတ္လား သံုးထုတ္လား ၀ယ္ထားလိုက္သည္။

အလံုၿမိဳ႕နယ္ သည္ေလာက္က်ယ္မွန္း ေရြးေကာက္ပြဲ စည္း႐ံုးေရးကာလ ေရာက္မွ သိရေတာ့သည္။ ရြာ႐ိုးကိုးေပါက္ ေလွ်ာက္သြားခဲ့သည္။ မဲရံုက ကိုယ္မူလတန္းပညာသင္ၾကားခဲ့သည့္ အ.မ.က ေက်ာင္း။ မဲပံုးေစာင့္ အမ်ိဳးသားတေယာက္ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ လာေခၚေတာ့ သူ႔အလုပ္ေတြနဲ႔သူ အခ်ိန္ျပည့္ အလုပ္႐ႈပ္ေနသည့္ အကိုႀကီးက ပုဆိုးေလး ဖုတ္ဖတ္ခါၿပီး ေပါ့ေပါ့ပါးပါး လိုလိုလားလား ထလိုက္သြားခဲ့သည္။ ေနာက္ မ်က္ေစာင္းထိုးအိမ္က ရဲေမေဟာင္း အန္တီ…။ အလုပ္လုပ္စဥ္က ျမန္မာခ်ည္ခ်ိတ္လံုခ်ည္ေလးေတြ ေန႔စဥ္၀တ္လို႔ ရံုးတက္ခဲ့သည့္ အန္တီ… သူ ၀တ္ေနက် ခ်ည္အခ်ိတ္လံုခ်ည္ေလးႏွင့္ပင္ ထြက္လိုက္လာသည္။ အျဖဴအစိမ္းမဟုတ္သလို ပင္နီပင္ ၀တ္မထား။ ဘယ္မလဲ ပါတီစြဲ။ ထိုေန႔က အိမ္နဲ႔ မဲ႐ံုေရွ႕နား ဘယ္ႏွစ္ေခါက္မွန္းမသိ ကူးလူးေခါက္တံု သြားေနခဲ့သည္။

(မဲေပးဖူးသလား ေမေမ ဟု ေမးလာသည့္ သားႀကီးသို႔… ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲအေၾကာင္းအမွတ္တရ)

***** ***** *****

၁၉၉၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကာလ အခ်ိန္တစ္ခ်ိဳ႕ကို ျပန္အမွတ္ရမိတယ္။ ဘယ္ပါတီမွ မ၀င္ထားေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြစုၿပီး တစ္အိမ္တက္ဆင္း စည္း႐ံုးေရး ဆင္းခဲ့ၾကဖူးတယ္။ အိမ္ေတြကလည္း လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ႀကိဳဆိုၾကၿပီး လက္ဖက္သုတ္, ေရေႏြးၾကမ္းနဲ႔ ဧည့္ခံၾကတယ္။ လူတိုင္းဟာ စိတ္လႈပ္ရွားေနခဲ့ၾကတယ္။ စိတ္၀င္စားေနခဲ့ၾကတယ္။

ေ႐ြးေကာက္ပြဲအႀကိဳညမွာ အခ်ိဳ႕ပါတီေတြက “သူတို႔ပါတီကို မဲထည့္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့သူမ်ား NLD ပါတီကိုပဲ မဲေပးၾကပါေတာ”့လို႔ လွည့္ၿပီး စည္း႐ံုးေနတာကို ၾကားရေတာ့ ၾကက္သီး တျဖန္းျဖန္း ထခဲ့မိတယ္။ သူတို႔ပါတီအႏိုင္ရေရးထက္ “ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုေတြ မဲျပားသြားမွာ” စိုးရိမ္ခဲ့ၾကတယ္။

ေ႐ြးေကာက္ပြဲေန႔ မနက္မွာေတာ့ တစ္အိမ္လံုး အေစာႀကီးထၾကၿပီး မဲ႐ံုကို သြားၾကတယ္။ ကိုယ္လိုပဲ အျခားသူေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားလည္း အေစာႀကီး မဲ႐ံုမဖြင့္ခင္ကတည္းက ႀကိဳေရာက္ႏွင့္ ေနၾကၿပီ။ မဲေပးဖို႔ တန္းစီေနတဲ့ လူေတြရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚက စိတ္လႈပ္ရွားမႈေတြ, ေပ်ာ္႐ြင္မႈေတြကို ျပန္ျမင္ေယာင္ေနမိတယ္။ မဲထည့္အၿပီး အိမ္ကို တန္းမျပန္ေသးဘဲ ၿမိဳ႕ထဲကို လမ္းေလွ်ာက္ ထြက္ခဲ့တယ္။ အံၾသစရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ မႏၲေလးၿမိဳ႕ႀကီးက တိတ္ဆိတ္ေနတယ္။ လမ္းေတြေပၚမွာ လူေတြ, ကား, စက္ဘီး, ဆိုင္ကယ္ေတြ မေတြ႔ရသေလာက္ ၿငိမ္သက္ေနတယ္။ တည္ၾကည္ ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ မႏၲေလးၿမိဳ႕ရဲ႕ ျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ရင္း “မၾကာမီမွာ မွန္ကန္တိုးတက္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚကို ေရာက္ေတာ့မွာပါလား” ဆိုတဲ့ အေတြး၀င္လာၿပီး ဒီအဓိပၸါယ္ေတြရဲ႕ နိမိတ္ပံုရိပ္ေလအလား ပီတိျဖစ္ခဲ့ရတယ္။

*****

၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ (တစညအပါအ၀င္) ႐ႈံးနိမ့္ခဲ့တဲ့ ပါတီေတြက NLD ဟာ ညစ္တယ္, ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္ဟာ ဘက္လိုက္တယ္လို႔ စြတ္စြဲတဲ့အသံေတြ မၾကားမိခဲ့ပါဘူး။ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကေတာ့ မစခင္ကတည္းက တစညပါတီလို အစိုးရအေပၚ အလြန္သေဘာထားႀကီးတဲ့ ပါတီေတြကေတာင္ မသမာမႈေတြ, ညစ္ညမ္းမႈေတြ, ဘက္လိုက္မႈေတြကို ေျပာဆိုေနပါၿပီ။ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုဆိုတဲ့ သူေတြရဲ႕ စည္း႐ံုးေရးလႈပ္ရွားမႈေတြကို တီဗြီမွာ ျမင္လိုက္ရျပန္ေတာ့ ေအာ္လံနဲ႔ ေဆးလွည့္ေရာင္းတဲ့သူတို႔သာသာ အခြင့္ရတာ ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ေဘးကလူမ်ားကလည္း စိတ္၀င္စားဟန္ အလ်ဥ္းမရွိ။ ရသမွ် ႏိုင္ငံေရး space ေလးကို ယူၿပီး ျပည္သူေတြေရွ႕က မားမားမတ္မတ္ရပ္မယ္ဆိုတဲ့ သူတို႔စိတ္ေစတနာကို အားနာေပမယ့္၊ သူတုိ႔ေျပာတဲ့ space ဟာ ၈၈-အေရးအခင္းအႀကိဳကာလ စာေတြေ၀, စာေတြကပ္ခဲ့ၾကတဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြ ေလာက္ေတာင္ ဂုဏ္သိကၡာမရွိပါလားလို႔ က႐ုဏာ ျဖစ္မိပါတယ္။ ဒီေလာက္ မမွ်တ, မသမာ, မလြတ္လပ္, မတရားတဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကိုမွ သန္႔ရွင္းၿပီး တရားမွ်တတဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲပါလို႔ ဆိုၾကမယ္ ဆိုရင္ျဖင့္ “တို႔ႏိုင္ငံမွာ ဘာလုပ္လုပ္ တရားမွ်တတယ္” ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ ေရာက္သြားေပလိမ့္မယ္။ ၁၉၉၀ ကေန ၂၀၁၀ ဆိုတဲ့ အႏွစ္ ၂၀ ကာလအၾကာမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ေျပာင္းလဲမႈကေတာ့ မအီမသာ ေအာ္ဂလီဆန္စရာပါ …. ။

*****