Sunday, November 7, 2010

ေရြးေကာက္ပြဲေန႔

အိမ္၏ေဘးခန္းတြင္ ဖြင့္ထားသည့္ ေဆးခန္းအလယ္… ဧည့္ခန္းကေန ေရႊ႕ယူလာသည့္ စားပြဲေပၚမွာ ေရြးေကာက္ပြဲ မတိုင္မီ ကာလမ်ားဆီက ထုတ္ေ၀ခဲ့သည့္ ဂ်ာနယ္၊ စာေစာင္ေတြက ေတာင္ပံုယာပံု… ေဘးနံရံမွာပါ စာအုပ္အငွားဆိုင္မ်ား၏ အထားအသိုလို ႀကိဳးတန္းေတြ တန္းၿပီး ခ်ိတ္ဆြဲထားရေသးသည္္။ ကိုယ့္အလွည့္ကို ေစာင့္ဆိုင္းေနရသည့္ လူနာမ်ားႏွင့္ အေဖာ္လိုက္ပါလာသူမ်ားအား ႏိုင္ငံေရး အယူအဆမ်ား မေမာတန္းဒိုင္ခံေျပာရင္း ဧည့္ခံေနသည့္ ဖခင္ႀကီးလည္း သားဆရာ၀န္ေဆးခန္းမွာ ဂ်ဴတီ၀င္လ်က္။ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ႏွင့္ ၿငိမ္၍ နားေထာင္ေနသူမ်ား၊ အျပန္အလွန္ေဆြးေႏြးသူမ်ားႏွင့္ ကိုယ္လုပ္ရမည့္ အလုပ္တခုအေပၚ စိတ္၀င္စားမႈ ကိုယ္စီျဖင့္ ညေနပိုင္းအခ်ိန္မ်ားသည္ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ဆိုသလို အသက္၀င္ေနခဲ့သည္။ ေနာက္တေန႔ မလာေတာ့သည့္ လူနာ ဆိုရင္ေတာ့ သေဘာေပါက္လိုက္ၿပီ သူက တ.စ.ည။ အကႌ်အျဖူ၊ လံုခ်ည္အျပာေလးေတြ ၀တ္ထားသည့္ အမ်ိဳးသမီးငယ္တသိုက္ အိမ္ထဲ၀င္လာၾကၿပီး က်မတို႔ တ.စ.ည ပါတီ ေရြးေကာက္ပြဲ ရန္ပံုေငြအတြက္ လက္ဖက္သုတ္ အားေပးပါဦး အန္တီ ဆိုေတာ့ အေမက ႏွစ္ထုတ္လား သံုးထုတ္လား ၀ယ္ထားလိုက္သည္။

အလံုၿမိဳ႕နယ္ သည္ေလာက္က်ယ္မွန္း ေရြးေကာက္ပြဲ စည္း႐ံုးေရးကာလ ေရာက္မွ သိရေတာ့သည္။ ရြာ႐ိုးကိုးေပါက္ ေလွ်ာက္သြားခဲ့သည္။ မဲရံုက ကိုယ္မူလတန္းပညာသင္ၾကားခဲ့သည့္ အ.မ.က ေက်ာင္း။ မဲပံုးေစာင့္ အမ်ိဳးသားတေယာက္ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ လာေခၚေတာ့ သူ႔အလုပ္ေတြနဲ႔သူ အခ်ိန္ျပည့္ အလုပ္႐ႈပ္ေနသည့္ အကိုႀကီးက ပုဆိုးေလး ဖုတ္ဖတ္ခါၿပီး ေပါ့ေပါ့ပါးပါး လိုလိုလားလား ထလိုက္သြားခဲ့သည္။ ေနာက္ မ်က္ေစာင္းထိုးအိမ္က ရဲေမေဟာင္း အန္တီ…။ အလုပ္လုပ္စဥ္က ျမန္မာခ်ည္ခ်ိတ္လံုခ်ည္ေလးေတြ ေန႔စဥ္၀တ္လို႔ ရံုးတက္ခဲ့သည့္ အန္တီ… သူ ၀တ္ေနက် ခ်ည္အခ်ိတ္လံုခ်ည္ေလးႏွင့္ပင္ ထြက္လိုက္လာသည္။ အျဖဴအစိမ္းမဟုတ္သလို ပင္နီပင္ ၀တ္မထား။ ဘယ္မလဲ ပါတီစြဲ။ ထိုေန႔က အိမ္နဲ႔ မဲ႐ံုေရွ႕နား ဘယ္ႏွစ္ေခါက္မွန္းမသိ ကူးလူးေခါက္တံု သြားေနခဲ့သည္။
(မဲေပးဖူးသလား ေမေမ ဟု ေမးလာသည့္ သားႀကီးသို႔… ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲအေၾကာင္းအမွတ္တရ)

***** ***** *****
၁၉၉၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကာလ အခ်ိန္တစ္ခ်ိဳ႕ကို ျပန္အမွတ္ရမိတယ္။ ဘယ္ပါတီမွ မ၀င္ထားေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြစုၿပီး တစ္အိမ္တက္ဆင္း စည္း႐ံုးေရး ဆင္းခဲ့ၾကဖူးတယ္။ အိမ္ေတြကလည္း လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ႀကိဳဆိုၾကၿပီး လက္ဖက္သုတ္, ေရေႏြးၾကမ္းနဲ႔ ဧည့္ခံၾကတယ္။ လူတိုင္းဟာ စိတ္လႈပ္ရွားေနခဲ့ၾကတယ္။ စိတ္၀င္စားေနခဲ့ၾကတယ္။

ေ႐ြးေကာက္ပြဲအႀကိဳညမွာ အခ်ိဳ႕ပါတီေတြက “သူတို႔ပါတီကို မဲထည့္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့သူမ်ား NLD ပါတီကိုပဲ မဲေပးၾကပါေတာ”့လို႔ လွည့္ၿပီး စည္း႐ံုးေနတာကို ၾကားရေတာ့ ၾကက္သီး တျဖန္းျဖန္း ထခဲ့မိတယ္။ သူတို႔ပါတီအႏိုင္ရေရးထက္ “ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုေတြ မဲျပားသြားမွာ” စိုးရိမ္ခဲ့ၾကတယ္။

ေ႐ြးေကာက္ပြဲေန႔ မနက္မွာေတာ့ တစ္အိမ္လံုး အေစာႀကီးထၾကၿပီး မဲ႐ံုကို သြားၾကတယ္။ ကိုယ္လိုပဲ အျခားသူေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားလည္း အေစာႀကီး မဲ႐ံုမဖြင့္ခင္ကတည္းက ႀကိဳေရာက္ႏွင့္ ေနၾကၿပီ။ မဲေပးဖို႔ တန္းစီေနတဲ့ လူေတြရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚက စိတ္လႈပ္ရွားမႈေတြ, ေပ်ာ္႐ြင္မႈေတြကို ျပန္ျမင္ေယာင္ေနမိတယ္။ မဲထည့္အၿပီး အိမ္ကို တန္းမျပန္ေသးဘဲ ၿမိဳ႕ထဲကို လမ္းေလွ်ာက္ ထြက္ခဲ့တယ္။ အံၾသစရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ မႏၲေလးၿမိဳ႕ႀကီးက တိတ္ဆိတ္ေနတယ္။ လမ္းေတြေပၚမွာ လူေတြ, ကား, စက္ဘီး, ဆိုင္ကယ္ေတြ မေတြ႔ရသေလာက္ ၿငိမ္သက္ေနတယ္။ တည္ၾကည္ ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ မႏၲေလးၿမိဳ႕ရဲ႕ ျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ရင္း “မၾကာမီမွာ မွန္ကန္တိုးတက္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚကို ေရာက္ေတာ့မွာပါလား” ဆိုတဲ့ အေတြး၀င္လာၿပီး ဒီအဓိပၸါယ္ေတြရဲ႕ နိမိတ္ပံုရိပ္ေလအလား ပီတိျဖစ္ခဲ့ရတယ္။

*****
၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ (တစညအပါအ၀င္) ႐ႈံးနိမ့္ခဲ့တဲ့ ပါတီေတြက NLD ဟာ ညစ္တယ္, ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္ဟာ ဘက္လိုက္တယ္လို႔ စြတ္စြဲတဲ့အသံေတြ မၾကားမိခဲ့ပါဘူး။ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကေတာ့ မစခင္ကတည္းက တစညပါတီလို အစိုးရအေပၚ အလြန္သေဘာထားႀကီးတဲ့ ပါတီေတြကေတာင္ မသမာမႈေတြ, ညစ္ညမ္းမႈေတြ, ဘက္လိုက္မႈေတြကို ေျပာဆိုေနပါၿပီ။ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုဆိုတဲ့ သူေတြရဲ႕ စည္း႐ံုးေရးလႈပ္ရွားမႈေတြကို တီဗြီမွာ ျမင္လိုက္ရျပန္ေတာ့ ေအာ္လံနဲ႔ ေဆးလွည့္ေရာင္းတဲ့သူတို႔သာသာ အခြင့္ရတာ ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ေဘးကလူမ်ားကလည္း စိတ္၀င္စားဟန္ အလ်ဥ္းမရွိ။ ရသမွ် ႏိုင္ငံေရး space ေလးကို ယူၿပီး ျပည္သူေတြေရွ႕က မားမားမတ္မတ္ရပ္မယ္ဆိုတဲ့ သူတို႔စိတ္ေစတနာကို အားနာေပမယ့္၊ သူတုိ႔ေျပာတဲ့ space ဟာ ၈၈-အေရးအခင္းအႀကိဳကာလ စာေတြေ၀, စာေတြကပ္ခဲ့ၾကတဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြ ေလာက္ေတာင္ ဂုဏ္သိကၡာမရွိပါလားလို႔ က႐ုဏာ ျဖစ္မိပါတယ္။ ဒီေလာက္ မမွ်တ, မသမာ, မလြတ္လပ္, မတရားတဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကိုမွ သန္႔ရွင္းၿပီး တရားမွ်တတဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲပါလို႔ ဆိုၾကမယ္ ဆိုရင္ျဖင့္ “တို႔ႏိုင္ငံမွာ ဘာလုပ္လုပ္ တရားမွ်တတယ္” ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ ေရာက္သြားေပလိမ့္မယ္။ ၁၉၉၀ ကေန ၂၀၁၀ ဆိုတဲ့ အႏွစ္ ၂၀ ကာလအၾကာမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ေျပာင္းလဲမႈကေတာ့ မအီမသာ ေအာ္ဂလီဆန္စရာပါ …. ။

*****

17 comments:

Anonymous said...

ရင္ထဲမွာ
နိုင္ငံေရးေတြ..
ဘာသာေရးေတြ..
လူမ်ိဳးေရးေတြ..ကို ေမ့ေပ်ာက္ထားတာ ၾကာပါျပီေလ။
(အမွန္က ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားတာ..
ကိုယ့္မွာ ယံုၾကည္တဲ့ အရာေတြေတာ့ ရွိတာေပါ့..)

ေလာဘ..ေမာဟေတြ ျပည့္နွက္ေနေသာ..
အလယ္အလတ္ လမ္းစဥ္လိုက္ေသာ...
ၾကားေနေသာ..
သာေပါင္း ညာစားေသာ..
ေပါက္

Nge Naing said...

လႊတ္ေတာ္ထဲကေန ျပည္သူလူထုအတြက္ ရသေလာက္ ယူေပးမယ္ဆိုတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ မတရားမွန္းသိသိႀကီးနဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲ သြား၀င္သူေတြကို တကယ္ပဲ ဂရုဏာသက္မိပါတယ္။

လသာည said...

မမသီတာ..

ဒီေန႔ေရြးေကာက္ပဲြလုပ္ေနျပီလို႔ ေတြးမိကတဲက ေျပာင္းလဲမႈတစ္ခုခုကို စိတ္လႈပ္ရွားေနမိတယ္။

၁၉၉၀တုန္းက ကိုယ့္အသက္မျပည့္ေသးေတာ့ မဲမေပးခဲ့ရေပမယ့္ အိမ္ကလူစံုမဲရံုကို သြားခဲ့ရတာကို မွတ္မိေနေသးတယ္။ စိတ္လႈပ္ရွားစရာ သိပ္ေကာင္းတာပဲ။ အဲဒီတုန္းက ရလာဒ္ကေတာ့ ေနာက္ပိုင္းျမိဳ႔နယ္က NLDအမတ္ အဖမ္းခံခဲ့ရတာနဲ႔ အဆံုးသတ္သြားတယ္ :'(

Moe Cho Thinn said...

၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲတုန္းက မိုးေလးဖြဲဖြဲက်ေနတာကို ထီးေလးတေခ်ာင္း အတူေဆာင္းၿပီး အေဖ နဲ႔ အေမ အေစာၾကီးထ မဲသြားထည္႔ၾကတဲ႔ ျမင္ကြင္းကို သတိရေနမိတယ္။

အခုအခ်ိန္မ်ားျဖင္႔ မိဘမ်ား မရွိတာပဲ ေကာင္းေသးတယ္ လို႔ စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္မိပါတယ္ မမသီတာရယ္..။ စိတ္ကုန္ လို႔ပါ။

Moe Cho Thinn said...

ညေနက်ေတာ႔ ပထမဆုံး ေရဒီယိုမွာ ေၾကျငာတာက ဆိပ္ကမ္းျမိဳ႔နယ္ အမတ္ ေဒၚစန္းစန္း။ ေနာက္ ဆက္တိုက္ NLD ေတြခ်ည္း.. ။ ေပ်ာ္လြန္းလို႔ လွည္းတန္းဖက္ကို မိသားစု အသိတေယာက္ ကားနဲ႔ ထြက္ၾကတယ္။ လမ္းမွာ ကားဆရာကလဲ ေပ်ာ္လို႔ ဟြန္းေတြတီး၊ တျခားကားေတြကလဲ ဟြန္းေတြ တီးး။ လူတိုင္း ျပံဳးလို႔ ေပ်ာ္လို႔။
အခုမ်ားေတာ႔ လူတိုင္း ေၾကာက္လို႔၊ မုန္းလို႔..။

Moe Cho Thinn said...

အဲဒီတုန္းက ခ်ိဳသင္းက ေက်ာင္းေတြ ပိတ္ထားေတာ႔ အေမ႔ေက်ာင္းမွာ ဆရာမ ကူလုပ္ေနတာ..။ ကေလး ေတြ စာအုပ္ထဲမွာ NLD ကို မဲေပးပါ လို႔ ေရးၿပီး မိဘေတြကို message ေပးလိုက္ေသး။ ေက်ာင္းသား မိဘေတြကလဲ ေနာက္တေန႔ ေတြ႔ေတာ႔ ေပးမွာ ဆရာမ၊ စိတ္ခ် တဲ႔။ မမသီတာတို႔လို ခ်ိဳသင္းတို႔လဲ ပါတီ၀င္ မဟုတ္ခဲ႔ပါဘူး။

Moe Cho Thinn said...

အခု မဲေပးတဲ႔ ဗီဒီယိုေလး ျပန္ၾကည္႔ေတာ႔ အဲဒီတုန္းက ကာလေတြကို အေတာ္ သတိရသြားေသးတယ္။ အေဖက “ခေမာက္ေဘးမွာ ၾကက္ေျခခတ္၊ ျပည္သူ႔ ေအာင္ပြဲ မွတ္” တဲ႔၊ စာသားေလး ေရးေပးေသးတာ။

အဲဒီအထဲက ဦးေစာေမာင္ ေျပာသြားသလို “whoever wins, it is not my business” လို႔ ျဖစ္ရင္လဲ အေကာင္းသား။ အခုဟာက It is my main business လို႔ ေျပာင္းေျပာရမလိုပဲ။

ကဲ ေတာ္မွ၊ ေတာ္မွ။ ေကာ္မန္႔ေတြ တမိုးလုံး ေဖ်ာက္ဆိတ္ ျဖစ္ေနၿပီ။

ခ်စ္ၾကည္ေအး said...

စိတ္ညစ္စရာႀကီးပါ သီတာရယ္....။ ေျဗာင္လိမ္ေျဗာင္စားေတြ...လူညစ္ပတ္ေတြ ဦးစီးတဲ့့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲဟာ ဘယ္လိုမ်ား တရားမွ်တ သန္႔႐ွင္းပါ့မလဲ....

kay said...

မ်က္ရည္ တကယ္ လည္သြားျပီ။
အဲဒီ တုုန္းက..က်မ ကေတာ့..တအိမ္လံုုးမွာ..ခ်စ္စနိုုး နဲ႕ အေနာက္ခံ ခဲ့ရတာ မေမ့ဘူး။ မဲေပးနိုုင္ဖိုု႕.. လ နည္းနည္း ေလး လိုု ေနခဲ့လိုု႕.. မေပးခဲရ ဘူး ေလ။

မခ်ိဳသင္းရဲ႕..တမိုုးလံုုးေဖ်က္ဆိတ္ ကြန္မန္႕ ေအာက္က..
မ်က္ရည္တစက္..ကြန္မန္႕..
း(

ကုိေပါ said...

၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲတုန္းက က်ေနာ္လည္း မဲေပးခြင့္ ရခဲ့ဘူးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကုိ အာဏာပုိင္ေတြက (ကတိအတုိင္း) အသိအမွတ္မျပဳတဲ့အခါ တုိင္းျပည္ကလည္း ဆင္းရဲတြင္းထဲမွာ နစ္သထက္ နစ္ဆင္းသြားေတာ့တာပါပဲ။

မယ္႔ကိုး said...

အဲဒီေခတ္တုန္းက ေတာ္ေတာ္ငယ္ေသးတာေတာ့ သိတယ္ မမ။ ေသခ်ာသိေနတာက ဦးေလးတစ္ယာက္က မဲေပးတဲ႔ေန႔မွာပဲ ဆံုးသြားတယ္။
တစ္မ်ိုဳးလံုး ေရာက္လာၿပီး မသာအိမ္မွာ ေသသူကို ေမ႔ၿပီး အားလံုးက မဲကို စိတ္ဝင္စားေနၾကတာ မွတ္မိေသးတယ္။
အေဒၚေယာက္က်ားဦးေလးက စစ္ဖက္က အဲဒီတုန္းကေတာ့ ဗိုလ္ႀကီးေပါ့ သူလည္း ခေမာက္ကိုပဲ မဲေပးခဲ႔တာ သိေနတယ္။ ဦးေလးေတြ ( ေယာက္ဖေတြ) သိပ္ညီညြတ္ ခ်စ္ခင္ခဲ႔ၾကတဲ႔အခါေပါ့ ။

ညီလင္းသစ္ said...

၉၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲတုန္းကေတာ့ က်ေနာ္တို႔အားလံုး ၾကက္သီးေတြ တျဖန္းျဖန္းထၿပီး လန္းဆန္းတက္ႂကြ ခဲ့ၾကဖူးတယ္...၊

အခုေတာ့လည္း မစခင္ကတည္းကကို ပ်ိဳ႕အန္ခ်င္စရာ။

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

မရွက္တတ္သူေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္အတြက္
ေဘးက ရပ္ၾကည္႕သူေတြက ရွက္ေနၾကရတယ္..
တရားမွ်တ လြတ္လပ္ျခင္းနဲ႕ မေသြ ဆိုေပမဲ႕
ေသြဖယ္သြားတာ ၾကာခဲ႕ပါျပီ။

ဂ်ဴနို said...

၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲက တကယ့္ဆႏၵ အမွန္ ေဖာ္ထုတ္ခြင့္ရခဲ့တာပဲ။ တသက္မေမ့နိုင္ျဖစ္ေနရတာေတာ့ ဝမ္းနည္းမဆံုးပဲ။

မအယ္

Anonymous said...

1990တုန္းကအသက္မျပည္႔လုိ႔ ေမးမေပးခဲ႔ရဘူး။ အိမ္မွာ အဘုိးနဲ႔ဦးေလးက မဆလ အမာခံေတြဆုိေတာ႔ တစည။ အေဒၚေတြနဲ႔ အစ္ကိုအစ္မ၀မ္းကြဲေတြက NLD။ ခေမာက္နုိင္ရင္ ဒီဘက္က ေဟးလုိက္၊ စပါးႏံွႏုိင္ရင္ ဟုိဘက္က ေဟးလုိက္နဲ႔။ တစ္အိမ္ထဲမွာ ဘယ္သူႏုိင္ႏုိင္..ေဟး ေနၾကတာ သတိရတယ္။ ေဘးအိမ္ေတြကေတာ႔ထင္မွာပဲ ..ဒိအိမ္ဘယ္ဘက္က ပါလဲလို႔။
mm

ZT said...

ညေနဖက္ ေရဒီယိုက ေၾကျငာေတာ့ NLD တစ္ခါ ႏိုင္တိုင္း လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ လူေတြ ေဟး ကနဲ ဝိုင္းေအာ္ျပီး အားေပးၾကတာ သတိရတယ္။

ေနာက္ဆို မဲေပးရမယ္လို႕ ထင္ခဲ့ေပမယ့္ တစ္ခါမွ မၾကံဳေတာ့ပါဘူး။

ဇြန္မိုးစက္ said...

အဲဒီတုန္းက ဇြန္ဆုိ ခေမာက္ကုိ မဲေပးခ်င္လြန္းလုိ႔ အသက္မျပည့္ဘဲ အမ်ားႀကီးလုိေနတာ စိတ္မေကာင္းကုိျဖစ္ေရာ။ အိမ္မွာလဲ စာေစာင္ေတြ၊ ဂ်ာနယ္ေတြအမ်ားႀကီးပဲ။
ခေမာက္ပုံ ေခါင္းစီးႀကိဳးေလးေတြ၊ ခေမာက္ေတြပါတဲ့အဆင္နဲ႔ပိတ္စကုိ အေမ၊ဇြန္နဲ႔ေမာင္ေလး သုံးေယာက္သား အက်ၤီခ်ဳပ္၀တ္ခဲ့တာ အမွတ္ရသြားတယ္။
ခုမ်ားေတာ့...