*****
ျမရဲ႕လ… ဆရာမဂ်ဴး ၀တၳဳကို ထူးအိမ္သင္က အသံနဲ႔ ဇတ္လမ္းဖတ္ျပတာ ပို႔စ္အျဖစ္ တင္လိုက္မိပါတယ္။ ဒီမွာပဲ ထူးအိမ္သင္ကို အူထဲ အသည္းထဲက စြဲေနတဲ့ ကိုဧရာတေယာက္… ထူးအိမ္သင္ခ်ီးမြမ္းခန္း မနားတမ္း လႊင့္ပါေတာ့တယ္။ သားႀကီးကို ေခၚၿပီး နားေထာင္ခိုင္းပါတယ္။ သား ဘယ္လိုေနလဲ ေကာင္းတယ္ေနာ္ သူ႔အသံက… လို႔ အစေဖာ္ေပးေတာ့ သားျဖစ္သူကလည္း အင္း ေကာင္းတယ္… သူ႔အသံက လူငယ္ေလး အသံမ်ိဳး... ခ်ိဳခ်ိဳ ေအးေအးလို႔ ျပန္ေျပာ။ ေနာက္သားအဖ ႏွစ္ေယာက္ အေျပာတင္မကဘူး၊ အလုပ္ပါ ပါလာၾကေရာ။ အသံသြင္းၾကတာတဲ့ အဲ့ဒီ ျမရဲ႕လ ကိုပဲ ဖေအလုပ္သူက သူ႕အသံႀကီးနဲ႔ ဖတ္၊ ဖေအတလွည့္နားေတာ့ သားလုပ္သူက youtube ကေန ေမဆြိရဲ႕ ေမာင္၊ မနဲ႔ေမာင္ သီခ်င္းေတြ ဖြင့္ၿပီး အသံသြင္းသတဲ့။ အေပါက္အလမ္း မတည့္လိုက္ပံုမ်ား…။ ညဥ့္ေတာ္ေတာ္နက္လာမွ သားေတာ္ေမာင္က တစခန္းရပ္ၿပီး သူတို႔အခန္းျပန္တယ္။ အရွိန္မေသေသးတဲ့ ကိုဧရာ ကြန္ျပူတာေရွ႕ထိုင္ၿပီး အသံသြင္းလိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ အိပ္ယာေပၚ ဆန္႔ဆန္႔ႀကီး ဇိမ္ယူေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ မသီတာ ကမန္းကတန္းထၿပီး အဲ့လူႀကီး ပါးစပ္ထပိတ္ရတယ္။ မသီတာကို အဲ့ဒီေလာက္ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ျခားသြားေစရေလာက္ေအာင္ ကိုဧရာ ဟဲလိုက္တာက
မသီတာေရးတဲ့ အခ်စ္အေၾကာင္း ေျပာရေအာင္ ပို႔စ္ကို အသံသြင္းတာတဲ့ေလ… ဘေလာ့ဂ္ေရွ႕ထြက္ မင္းသမီးႀကီးက ဘေလာ့ဂ္ေပၚသာ ဟန္တလံုး ပန္တလံုး လုပ္ေနေပမဲ့၊ အိမ္မွာေတာ့ ရွက္တယ္ေတာ့ မ်က္ႏွာမေျပာင္ရဲဘူး။
တေယာက္က အခ်စ္အေၾကာင္းေျပာလို႔ တေယာက္က ကာတြန္းပံုဆြဲေပးရ၊ အသံသြင္းရနဲ႕ ပ်ာယာခပ္ေနလို႔ ဒီႏွစ္ေယာက္ သိပ္အဆင္ေျပေနၾကတယ္ ထင္ရင္ေတာ့ မွားပါလိမ့္မယ္။ လင္နဲ႔ မယား ဆိုတာကေတာ့ လွ်ာနဲ႔သြားပါပဲ။ ဒီေလာက္ နီးကပ္ေနမွေတာ့ ၿငိတာမဆန္းပါဘူး။ အသက္ေလးေတြ ရလာေတာ့ ေျပာတဲ့သူက ေျပာ၊ ၾကားတဲ့သူက ၾကားခ်င္ရာၾကား။ တို႔မ်ား ဘေလာ့ဂ္မွာ တခါတုန္းက တဂ္ပို႔စ္အျဖစ္ ေရးခဲ့ၾကတဲ့ တခါတုန္းက အလြဲ၊ အခုေတာ့ အမွတ္တရ ဆိုတာနဲ႔ ေျပာင္းျပန္… ဟိုတုန္းက အမွတ္တရ၊ အခုေတာ့ အလြဲ ဆိုတာမ်ိဳး ျဖစ္မွျဖစ္ပဲ။ ေလာေလာလတ္လတ္ လြဲပံုေလး ေရးျပဦးမယ္။ ၾကင္စဦးေတြ အတုခိုး မမွားၾကပါနဲ႔။ Don’t try this at home ေပါ့။
*****
ကိုဧရာနဲ႔ မသီတာတို႔ shopping center ႀကီးတခုထဲ ေရာက္ေနေစ
Sale ေတြလည္း ခ်ေနေစ
*****
ၾကင္စဦးတုန္းက လြဲပံု
မသီတာ အတြက္ ရန္ကုန္မွ ပါးလိုက္ေသာ လူႀကံဳကို မသီတာ့ သူငယ္ခ်င္းထံ ကိုဧရာ ႐ံုးမွ အျပန္ ၀င္ယူေစ
မသီတာ အိမ္၌ ရွိေနေစ
ကလင္ ကလင္ .. အိမ္ဖုန္းျမည္လာ
Wednesday, March 30, 2011
လွ်ာနဲ႔သြား
Wednesday, March 23, 2011
အခ်စ္အေၾကာင္း ေျပာရေအာင္…
telepathy, will power ဆိုတာေတြကို အေလးထားတတ္သူ တစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့...
အခ်စ္ဆိုတာဟာ ေပါ့ေသးေသး မဟုတ္တဲ့ ေလးႀကီးႀကီး ႀကီး။
ရာမယဏဇတ္ေတာ္ႀကီးမွာလည္း အခ်စ္အေၾကာင္းေတြပါတယ္။
တစ္ညတာခြဲရလို႔ ႏွစ္ေပါင္း ခုနစ္ရာ ပူေဆြးရတဲ့ ကိႏၷရာ ကိႏၷရီတို႔ အျဖစ္ကိုလည္း ယံုတယ္။
…
…
…
ဟင္?
ဘာရယ္??
ကိုယ္ပိုင္ဇတ္လမ္းေလး???
ေၾသာ္
ညႊန္းစာဖြဲ႔လို႔မမွီ…(အလဲ့)
ခ်စ္ခဲ့ဖူးပါတယ္
ခ်စ္ေနပါေသးတယ္
ခ်စ္ေနဦးမွာပါ။
တန္ေၾကးရွိတဲ့အခ်စ္ကို တန္ဖိုးထားပါတယ္။
အ႐ႈံးအျမတ္ တြက္ေၾကး ဆိုရင္ေတာ့
အရင္းအတိုင္းပဲ
ယူသြားမွာပါ။
ဆံုမွတ္ရွိတဲ့ အခ်စ္
ဆံုးမွတ္ကိုေရာက္ခဲ့ၿပီ ဆိုရင္ေပါ့...
nature ဆိုရင္
neutral ျဖစ္မွေကာင္းမယ္ ထင္လို႔ပါ။
အခ်စ္ဆိုသည္မွာ…
*****
အခ်စ္ဆိုတာ ကိုင္တြယ္ ျပလို႔မရေပမဲ့၊ ခံစားသိလို႔ ရတဲ့အရာမို႔ စိတၱဇနာမ္အုပ္စုထဲ သြတ္သြင္း သတ္မွတ္လိုက္ပါတယ္။ ဘယ္အေၾကာင္းအရာမဆို နားလည္ရင္၊ မွန္ကန္စြာ နားလည္ရင္ ေကာင္းက်ိဳးကို ဦးတည္ပါတယ္။ သတၱ၀ါတိုင္းလိုလို အခ်စ္နဲ႔ ပတ္သက္ဆက္ႏြယ္ဖူးၾကေပမဲ့ ခက္တာက အခ်စ္က နားလည္ရ ခက္တယ္။ ဒႆနဆန္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခ်စ္ကို အနက္အဓိပၸါယ္ဖြင့္ရာမွာ အခ်စ္ တည္ရာမွီရာ တဦးတေယာက္ခ်င္းဆီရဲ႕ ႏွလံုးသားအခံေပၚ မူတည္ၿပီး ပံုသ႑ာန္မ်ိဳးစံု ျဖာထြက္သြားတယ္။ ရာမယဏ ဇတ္ေတာ္ႀကီးထဲမွာပဲ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အျပန္အလွန္ခ်စ္ၾကတဲ့ ရာမ သီတာရဲ႕အခ်စ္၊ တဖက္သတ္ တိတ္တခိုးခ်စ္ရတဲ့ လကၡဏရဲ႕ အခ်စ္၊ အခ်စ္အတြက္နဲ႔ အသက္ပင္ေသေသဆိုတဲ့ ဒႆရဲ႕ စံုလံုးကန္းအခ်စ္… အခ်စ္ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ႀကီးေအာက္က ပံုစံစံု ခြဲထြက္သြားတဲ့ ေခါင္းစဥ္ငယ္ေတြျဖစ္တယ္။
အမ်ိဳးအစား စံုလင္သလို ေမတၱာ၊ သစၥာ၊ က႐ုဏာ၊ သဒၶါ၊ … စတာေတြကလည္း အခ်စ္ကေန ခြဲထုတ္ဖို႔ အလြန္ခက္ခဲတဲ့ အေပါင္းအပါေတြ ျဖစ္ၾကျပန္တယ္။ အခ်စ္ရဲ႕ ေဘးထြက္ ဆိုးက်ိဳးေတြျဖစ္တဲ့ သ၀န္တိုျခင္း၊ စိတ္မခ်ျခင္း၊ စိုးရိမ္ျခင္း ဆိုတာေတြကလည္း အခ်စ္မွာ တသားတည္း ေပ်ာ္၀င္ေနတယ္။ စႏၵကိႏၷရီဇတ္ေတာ္ထဲက ကိႏၷရာ ကိႏၷရီတို႔ တစ္ညတာခြဲရလို႔ ႏွစ္ေပါင္း ခုနစ္ရာ ပူေဆြးရသတဲ့ လို႔ ေႏွာင္းလူတို႔ မွတ္သားထားၾကတာဟာ အခ်စ္ရဲ႕ ဒီဂရီကို ေဖာ္ျပလိုရင္းေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။ အခ်စ္ေရခ်ိန္ကို အထက္ပါအရာေတြနဲ႔ မွန္းဆ တိုင္းဆ ၾကတယ္။ နားလည္မႈ၊ ယံုၾကည္မႈေတြပါ ပါ၀င္လာတဲ့အတြက္ အခ်စ္ရဲ႕ နယ္ပယ္ဟာ က်ယ္၀န္းလြန္းလွတယ္။
ကိုယ္ပိုင္ဇာတ္လမ္းနဲ႔ အခ်စ္ကို အနီးကပ္ စြဲယူၾကည့္ရမယ္ ဆိုရင္ အခ်စ္ဟာ ကံၾကမၼာနဲ႔လည္း ႏွီးေႏွာ ဆက္ႏြယ္ေနတယ္လို႔ ခံစားမိျပန္တယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ မိန္းကေလးတေယာက္အျဖစ္ေမြးဖြားခဲ့ျခင္းဟာ အခ်စ္ကို တန္ဖိုးထားတတ္ဖို႔အတြက္ ကံၾကမၼာကေပးတဲ့ လက္ေဆာင္ေကာင္းအျဖစ္ ခံယူပါတယ္။ အခ်စ္ကို ကိုယ္က်င့္တရားနဲ႔ တြဲဖက္ ၀တ္ဆင္ရင္ အလြန္က်က္သေရရွိေၾကာင္း စြဲယူလက္ခံႏိုင္ေအာင္ သင္ၾကားေပးခဲ့သူအေပါင္းနဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ကို ေက်းဇူးတင္ရပါတယ္။
ေလာကမွာ အႏိုင္ အ႐ံႈး၊ အခ်စ္ အမုန္း ဆိုတဲ့ ဆန္႔က်င္ဘက္ေတြ ရွိတာမို႔ အခ်စ္ၿပီးေတာ့ အမုန္းလာမလား။ အခ်စ္နဲ႔ အမုန္းဟာ ေက်ာခ်င္းကပ္ေနသလား။ အခ်စ္ဆိုတာ စည္းတခုလား၊ ေဘာင္တခုလား၊ နံရံတခ်ပ္လား… စသျဖင့္ ေတြးခ်င္ရင္ ေတြးႏိုင္တဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးေတြလည္း ႀကံဳေတြ႔ရတတ္ပါေသးတယ္။ ဆံုမွတ္ရွိတဲ့ အခ်စ္ ဆံုးမွတ္ကို ေရာက္ခဲ့ရင္ အ႐ႈံး အျမတ္ေတြ တြက္မေနေတာ့ပဲ ခ်စ္လိုက္ရတာ အရင္းလို႔
အခ်စ္ကို ေရေလာင္းပါ။ ေပါင္းသင္ပါ။ ငါပိုင္တဲ့ အခ်စ္ ငါ့အလိုပဲ ျဖစ္ရမယ္ လို႔ေတာ့ ဇြတ္ မညစ္ပါနဲ႔။ အခ်စ္ဟာ သဘာ၀တရားဆိုတာကိုေတာ့ မေမ့ေစလိုပါ။ သဘာ၀က်က် ခ်စ္တတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္းျဖင့္ အခ်စ္အေၾကာင္း ေျပာလိုက္ပါတယ္။
*****
*****
Saturday, March 19, 2011
မဟာပုဏၰမာ
မဟာပုဏၰမာ = supermoon
ျမပုဏၰမာ ဆိုတဲ့ အမည္ေလးကိုေတာ့ ကိုဇာဂနာတို႔အၿငိမ့္ေၾကာင့္ ရင္းႏွီးခဲ့ရတယ္။
‘ျမ’ ဆိုတဲ့ နာမည္ကို သိပ္ႀကိဳက္ပါတယ္။ ကိုယ့္မွာ ဒုတိယအမည္တခုသာ ရွိခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ ‘ျမ’ ဆိုတဲ့ အမည္ကို ရယူခ်င္ပါတယ္။ စိမ္းဖန္႔ တဲ့ အသြင္ရွိတဲ့ ‘ျမ’ ဟာ လွ်ိဳ႕၀ွက္မႈေတြနဲ႔လည္း ျပည့္ႏွက္ေနတယ္။ ျမင္ရသူေတြအတြက္ တည္ၿငိမ္တဲ့အသြင္ကိုသာ ေပးစြမ္းဖို႔ အျမဲလို ႀကိဳးစားေနထိုင္တတ္တဲ့ ‘ျမ’ ဟာ၊ ဘယ္ေသာအခါမွ် မည္သူတဦးတေယာက္ကိုမွ ဒုကၡေပးဖို႔ မရည္ရြယ္ဘူး ဆိုတာ ယံုၾကည္တယ္။
စာေရးဆရာမ ဂ်ဴးရဲ႕ ျမရဲ႕လ ၀တၳဳကို ထူးအိမ္သင္မွ အသံျဖင့္ ဇာတ္လမ္းေျပာျပထားပါတယ္။ credit to: သာထူး
Get this widget | Track details | eSnips Social DNA
Monday, March 7, 2011
That's What Friends Are For....
that's what friends are for with lyrics
အသံခ်ည္း သက္သက္နားေထာင္ခ်င္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့...Rod Stewart ရဲ႕ ဒီသီခ်င္းပါပဲ...
ဒီသီခ်င္းကိုပဲ တင္ခ်င္လြန္းလို႔ တင္လိုက္ပါတယ္...
(ကိုယ့္အတြက္ ကိုယ္)
ေပါက္ကြဲတာလား...
ေျဖသိမ့္တာလား...
တိုင္တည္တာလား...
အားလံုးပဲလား
...
...
...
သူငယ္ပဲ ခ်င္းခ်င္း
သူႀကီးပဲ ခ်င္းခ်င္း
သူငယ္သူႀကီးပဲ ခ်င္းခ်င္း
...
ဂ်ီေမးလ္ကပဲ ခ်င္းခ်င္း
ဘေလာ့ဂ္ကပဲ ခ်င္းခ်င္း
ေဖ့ဘြတ္ကပဲ ခ်င္းခ်င္း
...
ေနာင္မ်ားလည္း ခ်င္းခ်င္တာနဲ႔ ခ်င္းပါ...
သူငယ္ခ်င္း အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
Wednesday, March 2, 2011
အေျပာင္းအလဲမ်ား
အေျပာင္းအလဲတို႔သည္ အေပၚယံ အသြင္ေျပာင္းျခင္းမ်ိဳး ရွိတတ္သလို၊ အေျခခံ အေဆာက္အအံုပါ ေျပာင္းလဲေသာ အေျပာင္းအလဲမ်ားလည္း ရွိသည္။ တိုးတက္ေသာ အေျပာင္းအလဲမ်ား ရွိသလို ဆုတ္ယုတ္ေသာ အေျပာင္းအလဲမ်ားလည္း ရွိသည္။ အေျပာင္းအလဲမ်ား ကိုယ္တိုင္ကလည္း ေျပာင္းလဲေနတတ္ေသးသည္။
ေတာ္လွန္ေရးသတင္း, အေျပာင္းအလဲ သတင္းမ်ားကို နားေထာင္ရင္း George Orwell ေရးသားသည့္ Animal Farm ကို သခင္ဘေသာင္း ဘာသာျပန္သည့္ “ေျခေလးေခ်ာင္းေတာ္လွန္ေရး” သေရာ္စာပံုျပင္မွ ဇာတ္သိမ္းပိုင္းႏွင့္ သ႐ုပ္ေဖာ္ပံုကို သတိရမိ၏။
ေမြးျမဴေရးၿခံတစ္ခုတြင္ ၀က္တို႔ ဦးေဆာင္ေသာ ေျခေလးေခ်ာင္း သတၱ၀ါမ်ားက လူသားတို႔အား ေတာ္လွန္ၾကသည္။ တိရစၧာန္အားလံုး တန္းတူညီမွ်ေရးကို ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့ၾကသည္။ တိရစၧာန္ အခ်င္းခ်င္း မသတ္ျဖတ္ရန္ ဥပေဒျပဳခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ တျဖည္းျဖည္း ၀က္တို႔က ေနရာယူ ႀကီးစိုးလာသည္။ ဆန္႔က်င္သည့္ တိရစၧာန္မ်ားကို သုတ္သင္လာသည္။ တိရစၧာန္ အခ်င္းခ်င္း “အေၾကာင္းမဲ့ မသတ္ျဖတ္ရ” ဟု ဥပေဒကို ျပင္သည္။ တိရစၧာန္ အားလံုး တန္းတူညီမွ်သည္ဟူေသာ ဥပေဒတြင္ “အခ်ိဳ႕တိရစၧာန္မ်ားသည္ အျခားတိရစၧာန္မ်ားထက္ ပို၍ တန္းတူညီမွ်သည္” ဟု ျပင္လိုက္ၾကသည္။ ေနာင္တြင္ ၀က္တို႔သည္ တိရစၧာန္မ်ား၏ ရန္သူျဖစ္ေသာ လူသားမ်ားႏွင့္ ဖက္လွဲတကင္း ေပါင္းသင္း လာၾကေတာ့သည္။ ၀က္တို႔သည္ လူသားပိုဆန္လာၾက၍ တခ်ိန္က “ေျခေလးေခ်ာင္း ေကာင္းတယ္။ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း မေကာင္းဘူး” ဟူေသာ ေႂကြးေၾကာ္သံသည္ “ေျခေလးေခ်ာင္း ေကာင္းတယ္။ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း ပိုေကာင္းတယ္” ဟု ေျပာင္းလဲသြား၏။ စားပြဲ၀ိုင္းတြင္ အတူစားေသာက္ ျငင္းခုန္ေနၾကေသာ ၀က္ႏွင့္ လူသားတို႔အား ေဘးက တိရစၧာန္မ်ားက ေခ်ာင္းၾကည့္လုိက္ေသာ အခါတြင္ …
