Sunday, January 20, 2013

မိခင္ျဖစ္ေသာ က်မ

ေမေမနဲ႔ ေဖေဖ ႏွစ္ေယာက္တဘ၀ထူေထာင္ေတာ့ one room one hall အိမ္ခန္းေလးငွားၿပီး ေနၾကတယ္။ ေမေမက အသက္ ၂၇… ေဖေဖက အသက္ ၂၉ ဆိုေတာ့ သားသားမီးမီးေလးေတြ လာဖို႔ သင့္ေတာ္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ အရြယ္မို႔ ဘာတားေဆးမွ မသံုးခဲ့ၾကပါဘူး။ မၾကာပါဘူး ကေလးေလးတေယာက္ ေမေမ့ဗိုက္ထဲေရာက္လာတယ္ေပါ့။ ေမေမက ငယ္ငယ္ကတည္းက က်န္းမာေရး ေဒါင္ေဒါင္မျမည္ေတာ့ ၀မ္းႀကီးနာ ဆြဲပါေလေရာ…။ ေန႔လည္း အန္... ညလည္းအန္… တေန႔လံုးအန္။ ေမေမ့ အလုပ္က ထြက္ထားျပီးသားျဖစ္ေနလို႔ အလုပ္သြားစရာေတာ့ မလိုေတာ့ဘူး။ ဘာမွလည္း မစားႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ထမင္းအိုးဆူလာရင္ ထြက္တဲ့အနံ႔ေတာင္ မခံႏိုင္ဘူး။ အဲ့ဒီအနံ႔ကို စိတ္ထဲက ေတြးၿပီးေတာ့ေတာင္ အန္တာပဲ။ လက္ဖက္အသားေလးနဲ႔ ထမင္းျဖဴနဲ႔ စားတယ္။ အာလူးေၾကာ္ေလးနဲ႔ စားတယ္။ ဘယ္လာ အာဟာရ ျပည့္စံုမွာလဲ။ ေဖေဖလည္း ရံုးက ျပန္လာရင္ ေကာင္းႏိုးရာရာေလးေတြ ၀ယ္လာရွာပါတယ္။ ဘာ၀ယ္လာလာ မစားႏိုင္ပါဘူး။ ဘာေတြ ၀ယ္လာတာလဲ လို႔ ေမေမက ေဖေဖ့ကိုရန္လုပ္။ ေမေမစားတဲ့ လက္ဖက္အသားေလး ကုန္သြားလို႔ ေဖေဖက ပင္နီဆူလာသြားၿပီး ၀ယ္ေပးပါတယ္။ အျခားဟိုဟာ ဒီဟာေလးေတြလည္း စား၀င္ႏိုးႏိုး ၀ယ္လာတာေပါ့။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ ပင္နီဆူလာက ကုန္စည္ စီးဆင္းမႈက အခုေလာက္ မျမန္ဆန္ေသးေတာ့ ေဖေဖ ၀ယ္လာတဲ့ဟာေတြက မိႈတက္ ဒိတ္ေအာက္ ဘာမွ စားမရ ျဖစ္ျပန္တယ္။ မွတ္မွတ္ယယ ေဖေဖ့သူငယ္ခ်င္း သားတို႔ အန္တီခိုင္ က ၾကက္သားေပါင္းေလးခ်က္ျပီး ဘူးေလးနဲ႔ ေပးလိုက္တာ… အဲ့ဒီဟင္းေလးနဲ႔ ေမေမ ထမင္းစား၀င္ လိုက္တာ… အားကို ျပည့္သြားသလို ခံစားခဲ့ရတယ္။
ဒီလို တပိန္ပိန္ တလိမ္လိမ္နဲ႔ ေနလာရင္း… ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ အ၀တ္ေလ်ာ္ရင္း စလစ္ျဖစ္ၿပီး ဖင္ထိုင္ရက္ေလး လဲတယ္။ ေမေမတို႔ ငွားေနတဲ့ အိမ္မွာက အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္ မရွိဘူး။ ႏွစ္ေယာက္တည္းရဲ႕ အ၀တ္အစား ဘာရွိတာမွတ္လို႔ ေမေမ ေရခ်ိဳးရင္း ဒီလိုပဲ ေလွ်ာ္လိုက္တာပဲ။ အဲ..အဲ.. လဲျပီး မၾကာဘူး… ေမေမ ေသြးဆင္းလာလို႔ ေဆးခန္းေျပးရေရာ…။ Ultrasound ရိုက္ဖို႔ Jurong East က ေဆးခန္းတခုကို လႊတ္တယ္။ ေဖေဖ့သူငယ္ခ်င္း အန္တီခိုင္ ပဲ လိုက္ပို႔တယ္။ ေရမ်ားမ်ားေသာက္မွ Ultrasound က ေကာင္းေကာင္းေပၚမွာ ဆိုလို႔ အန္တီခိုင္ က ေဆးခန္းေဘး ကုန္စံုဆိုင္က ႏွစ္လီတာ ေရပုလင္းႀကီး ၀ယ္ၿပီး ေမေမကို အတင္းေသာက္ခိုင္းတာပဲ။ ေရေသာက္ၿပီး ရွဴးမေပါက္ရဘူး…။ ေမေမမွာ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ က်ိတ္မွိတ္ေသာက္ခဲ့ရတာ…။ Ultrasound ရိုက္ၿပီး သိရတာ..ေတာ္ေသးတယ္ ကေလးက ဘာမွ မျဖစ္လို႔…။ သတိထားၿပီး ေနဖို႔ေတာ့ ဆရာ၀န္က မွာလိုက္တယ္။
ဒါနဲ႔ ေဖေဖလည္း ေမေမ့ကို သူရံုးသြားေနတုန္း တေယာက္တည္း ထားခဲ့လို႔ မျဖစ္ဘူးဆိုၿပီး ေမေမတို႔ အိမ္ေျပာင္းၾကတယ္။ ေမေမ အိမ္ေထာင္မက်ခင္က အတူေနခဲ့တဲ့ မိသားစုနဲ႔ အတူ ျပန္ေနဖို႔ပါပဲ။ ဟိုမိသားစုကလည္း ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ႀကိဳဆိုၾကတယ္။ ေဖေဖလည္း ရံုးသြားရင္ အဲ့ဒီအိမ္က ဦးဦးရဲ႕ ရံုးကားနဲ႔ အႀကံုလိုက္ရင္း သက္ေတာင့္သက္သာ သြားရတယ္။ အဲ့ဒီ ရံုးကားေလးက ေမေမတို႔နဲ႔ တိုက္ရိုက္မပတ္သက္ေပမဲ့၊ ေမေမတုိ႔ဘ၀ရဲ႕ အမွတ္တယေတြထဲမွာ သူပါ၀င္ခဲ့တယ္။ ေဖေဖလူပ်ိဳဘ၀ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စုေနတဲ့ အိမ္ကေန ေမေမနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ေနဖို႔ အိမ္ေျပာင္းလာေတာ့ အဲ့ဒီကားေလးနဲ႔ ကူေျပာင္းေပးတာေပါ့။ ေဖေဖပိုင္ဆိုင္တဲ့ တပိုင္တႏိုင္ ပစၥည္းေလးေတြအျပင္ အိုးသစ္အိမ္သစ္ ထူေထာင္မည့္ ေဖေဖ့ကို သူ႔အခန္းေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေရေႏြးအိုးကအစ မက်န္ရေအာင္ ၀ိုင္း၀န္းျဖည့္ဆည္းေပးလိုက္ၾကတာ အဲ့ဒီကားေလးနဲ႔ အျပည့္အသိပ္ပါပဲ။
ကိုယ္၀န္ေလးလမွာ ultrasound ရိုက္ျပန္ေတာ့ သားသားေလးလား မီးမီးေလးလား သိရမယ္ေလ…။ ေမေမမွာ စိတ္လႈပ္ရွားလိုက္တာ…။ ေဖေဖက သားေလးပဲ လိုခ်င္တယ္တဲ့ေလ။ သမီးေလးဆို သူစိတ္ပူတတ္ပံုနဲ႔ ေနစရာရွိမွာမဟုတ္ဘူး ေျပာထားေတာ့ ေမေမမွာ ultrasound ရိုက္ရင္း အဆက္မျပတ္ ဆုေတာင္းရတာ။ ရိုက္ေပးတဲ့သူက ဘာေလးလဲ နင္သိခ်င္တယ္ မဟုတ္လားလို႔ ေမးျပီး…ေယာက်္ာေလးလို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့။ အားႀကီးေတာင္ မေပ်ာ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး… စိတ္ေမာၿပီး ထူထံုေနလို႔ေလ။
ေမေမလည္း စားႏိုင္ေသာက္ႏိုင္ျဖစ္လာပါျပီ။ ေမေမခ်င္ခ်င္းတက္ခဲ့တဲ့ အစာေတြကေတာ့ ဂရိတ္ဖရုသီး… တခါစားတထိုင္တည္း တလံုး… ေဖေဖ့ကို ဖဲ့ေက်ြးရမွာ စိုးလို႔ ေက်ာနဲ႔ကာျပီး တဖက္လွည့္စားတာ။ ေနာက္ ၾကက္ေၾကာ္ တခါစားရင္…တေကာင္။ ေနာက္ၿပီး ေမေမ လမ္းလည္း အမ်ားႀကီးေလွ်ာက္ျဖစ္တယ္။ မႏၲေလးသား ျဖစ္ျပီး စက္ဘီးေတာင္ ေကာင္းေကာင္း မစီးတတ္တဲ့ ေဖေဖက တျပႏွစ္ျပသံုးေလးျပ လမ္းခ်ည္း ေလွ်ာက္ပစ္လိုက္တဲ့ အမ်ိဳးဆိုေတာ့… ေလွ်ာက္သလားမေမးနဲ႔။ ဟိုဟိုဒီဒီသြားစရာရွိရင္ ေျခလ်င္သာ ေလ်ွာက္ေတာ့တာပဲ။ ေမေမကလည္း ေဖေဖနဲ႔ဆို ေလ်ွာက္ၿပီးသားမို႔ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ ဗိုက္ခ်ြန္ခ်ြန္ႀကီးက ေအာက္ဆိုက္ဆိုက္လာၿပီး လမေစ့ေသးပဲ ဗိုက္နာေတာ့တာပဲ။
အဲ့ဒီေန႔ ညေနစာကို ကုလားပဲဟင္းနဲ႔ စားျပီး တေအာင့္ေန ဗိုက္နာလာတာဆိုေတာ့… ၀မ္းမေကာင္းလို႔ပဲ ဗိုက္နာတာလား…ေမြးခ်င္လို႔ပဲ နာတာလား…ေ၀ခြဲမရပဲ ေဆးရံုသြားခဲ့ၾကတယ္။ အိမ္ကဦးဦးကပဲ အဲ့ဟိုကားေလးနဲ႔ ေဆးရံုလိုက္ပို႔တာေပ့ါ။ လမ္းခုလတ္ အေ၀းေျပးလမ္းႀကီးမွ အန္ခ်င္ျပန္လို႔ လမ္းေဘးခဏ ရပ္ၾကရျပန္တယ္။ ေနာက္ေဆးရံုေရာက္ေတာ့ ကုလားထိုင္မွာ ဗိုက္ပတ္ႀကီး ပတ္ေပးထားျပီး…contraction ကို တိုင္းတယ္။ contraction က ေမြးမည့္အတိုင္း တိုးေနၿပီတဲ့..။ ကိုယ္၀န္က ၃၄ပတ္ပဲ ရွိေသးတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ ကုတင္ေပၚမွာ ျငိမ္ေနၿပီး ၂၄နာရီ ေဆးသြင္းတယ္။ ေနာက္ မနက္တျခမ္း ညတျခမ္း ေသာက္ဖို႔ ႏွစ္ပတ္စာ ေသာက္ေဆး ေပးလိုက္ၿပီး အိမ္ျပန္ခဲ့ၾကရတယ္။
ေဆးေသာက္တာ ႏွစ္ပတ္အတိျပည့္ၿပီး ညဖက္လိုေဆးကုန္တယ္… မနက္ဖက္မွာ အေစာႀကီး ေရမႊာေပါက္လို႔ ေဆးရံုေျပးခဲ့ၾကရေရာ…။ ဗိုက္က အနာ တေျဖးေျဖး စိတ္လာတယ္။ ဗိုက္နာလာရင္ ပုရြက္ဆိတ္ကိုက္တာေတာင္ ဆတ္ဆတ္ထိ မခံတဲ့ ေမေမက ရႈံမဲ့ေနေတာ့တာေပါ့။ laughing gas ဆိုတာလည္း မရွဴတတ္ဘူး။ သူနာျပဳဆရာမႀကီးက ေတာ္ရွာပါတယ္။ နင့္အေမေတာင္ ခုနစ္ေယာက္ ေမြးလာတာ..နင္လည္း ဘာလို႔ မေမြးႏိုင္ရမလဲလို႔ ေမေမကို အားေပးတယ္…။
ေမ့ေဆးဆရာ၀န္နဲ႔ Epidural တင္ဖို႔ လက္မွတ္ထိုး… ခါးထဲကို ေဆးသြင္းၿပီး ေနာက္ေတာ့ ေလ်ာေလ်ာရွဴရွဴပဲ ေမြးပါတယ္။ ေမြးကင္းစ သားသားေလးကို သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေပးေနတဲ့ ဆရာမႀကီးကို ရွဴရွဴနဲ႔ ပန္းလိုက္လို႔ တခန္းလံုး ၀ါးကနဲ ရယ္ၾကရေသးတယ္။ ဆရာမႀကီးက သားသားကို high nose…high nose နဲ႔ လွလို႔တဲ့။

*****
ဒီအပိုင္းက စျပီး မိဘတေယာက္ျဖစ္လာျပီ ျဖစ္တဲ့ ေမေမရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေလးေတြကိုပဲ ေရြးထုတ္ေရးသြားပါေတာ့မယ္။ ေဆးရံုက ဆင္းလာတဲ့ သားသားေလးမွာ အႏွီးတထည္မွ မရွိေသးဘူး။ အိမ္ကိုကေလးလာၾကည့္တဲ့ ေဖေဖ့သူငယ္ခ်င္းေတြထဲက အန္တီေထြး က ေဖေဖ့ကခ်င္ပုဆိုးကို ကမန္းကတန္း မီးပူတိုက္တယ္။ ကေလး အႏွီးထုတ္ဖို႔ေလ…။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ အိမ္က အန္တီေမာ္က သူ႔ရဲ႕ ေလးႏွစ္သမီးငယ္ေလး ေမြးစကေနသံုးလာတဲ့ အခုလည္း ေရခ်ိဳးၿပီးရင္ ပတ္တဲ့ အႏီွးကို ေလ်ွာ္ထားတာပါ ဆိုၿပီး ကမန္းကတန္း ယူလာတယ္။ "သံုးေလးထည္ပါတဲ့ တထုတ္လံုးမွ ဘယ္ေလာက္မွမေပးရတဲ့ အႏွီးကို ႀကိဳတင္၀ယ္မထားဘူး… သီတာတို႔ကေတာ့ လုပ္မယ္" ဆိုၿပီး ေမေမ့ကို နည္းနည္းဆူတာေပါ့။ ေမြးဖြားၿပီးေမေမ့ကို ျပဳစုဖို႔ ရန္ကုန္ကေန အန္တီေကလာရင္ ဖြားဖြားႀကီးထည့္ေပးလိုက္တဲ့ အႏွီးေတြ ယူလာမွာေလ…။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ေမေမက ေပကပ္ၿပီး ဒီမွာ မ၀ယ္တာ။ သားသားက ေစာေရာက္လာၿပီး အန္တီေကက ဒီကို ေရာက္မလာေသးေတာ့ သားကို အႏွီးေလးနဲ႔ ေထြးၿပီး ဆီးမႀကိဳႏိုင္ျဖစ္သြားရတာပါ။ ေနာက္ျပီး ဒီက အႏွီးစနဲ႔ ျမန္မာျပည္မွာ သံုးၾကတဲ့ အႏွီးစေတြက အသား မတူဘူး… ဒီက အႏွီးက ပိုေကာင္းတယ္တဲ့။ ဟုတ္ပါတယ္…။ ဒါေပမဲ့ ဖြားဖြားကိုယ္တိုင္ သူသိမ္းဆည္းထားတဲ့ ပိတ္အုပ္ႀကီးကေန သားသားေထြးဖို႔ စိတ္တိုင္းၾက ပိုင္းျဖတ္ေပးလိုက္တဲ့ အႏွီးစႀကီးေတြထက္ေတာ့ ဘယ္လိုမွ ပိုမေကာင္းႏိုင္ဘူးလို႔ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားတဲ့ ေမေမက ကပ္ျပီေဟ့ ဆိုရင္… အဲ့လို ကပ္တာ။
အန္တီေက ေရာက္လာၿပီး အိမ္ခန္းေလးထဲမွာ တေယာက္အိပ္ကုတင္ရယ္… ႏွစ္ေယာက္အိပ္ကုတင္ရယ္…ေဖေဖ့ စာၾကည့္စားပြဲရယ္နဲ႔ ျပည့္ညက္ေနတာပဲ။ သားသားေလးအတြက္ အိပ္ယာေနရာကုတင္…။ ဟဲဟဲ..ေမေမ ၀ယ္မထားပါဘူး။ သားသားဘယ္လို အိပ္ခဲ့ရလည္းသိလား။ သားသားမေမြးခင္ကတည္းက အသိအမတေယာက္က သူ႔သားေလး ငယ္ငယ္က သံုးခဲ့တဲ့ ကေလး လက္တြန္းလွည္းကို ေပးတယ္။ ေမေမကလည္း မယူခ်င္ဘူးလို႔ ျငင္းရမွာ အားနာတာနဲ႔ ယူထားလိုက္တယ္။ ေစတနာနဲ႔ ေပးတာကို လက္ခံႏိုင္တဲ့ စြမ္းရည္ ရွိရမယ္ မဟုတ္လား။ သက္ဦးကေလးကို အားလံုး အသစ္ အသစ္ အညြတ္အဖူးေတြနဲ႔ပဲ ျပည့္စံုေစရမယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆေတြလည္း ေမေမမစြဲခ်င္ဘူး။ ည ည ဆိုသားက အဲ့ဒီ လက္တြန္းလွည္းေလးထဲမွာ အိပ္ရတယ္။ အဲယားကြန္း..ဟင့္အင္း မရွိပါဘူး။ သဘာ၀ေလနဲ႔ ေနတတ္ေအာင္ ေနပါသားရယ္။ ေနာက္ပိုင္း တခါတေလ စကားစပ္မိရင္ေတာ့ ေဖေဖက ေျပာတယ္… မတတ္ႏိုင္တာလည္း မဟုတ္ပဲနဲ႔ သူ႔သားကို သီတာ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ မျပည့္မစံု ထားခဲ့ရတာကို တစက္မွ စိတ္မေကာင္းဘူးတဲ့…။
သားသားက မေအႏို႔ကို တိုက္ရိုက္မစို႔တတ္ဘူး။ ေမေမကလည္း မတိုက္တတ္ဘူး။ ဒီေတာ့ ေမေမ့ဆီက ခိ်ဳခ်ိဳကို ျပြန္ႀကီးနဲ႔ စုတ္ၿပီးမွ သားသားကို တိုက္ရတယ္။ မိခင္ႏို႔ဟာ ကေလးအတြက္အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေပမဲ့ တခုခုကို မျဖစ္ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မယ္ဆိုတဲ့ ဇြဲမရွိပဲ ျဖစ္သလိုနဲ႔ ျပီးလိုက္တတ္တဲ့ ေမေမဟာ ကိုယ့္ရင္ေသြးကိုေတာင္ ကိုယ့္ႏို႔ရေအာင္မတိုက္ႏိုင္ပဲ လြယ္လြယ္ကူကူ အရႈံးေပးၿပီး ႏို႔ဗူးပဲ တိုက္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ မႏွစ္က မမစံ ကေလးေမြးေတာ့ ႏို႔ရည္စုတ္တဲ့ ျပြန္ကို ေပးလိုက္မယ္ လုပ္ေတာ့ ေဖေဖက ခဏ ခဏ ေနဦး ဆိုၿပီး ဓာတ္ပံုရိုက္ယူထားေသးတယ္။ (ေနာက္သူ႔မွာလည္း ရွိေနတာနဲ႔ မေပးျဖစ္ေတာ့ပါဘူး)။
အဆုပ္ထဲမွာ ခ်ြဲေတြကို ယက္တင္တဲ့ အေမြးေလးေတြ မစံုလင္ေသးပဲ ေစာေမြးခဲ့တဲ့သား… ရင္ဘတ္ထဲမွာ ခ်ြဲေတြနဲ႔ ခဏခဏ ဖ်ားတတ္တယ္။ Poly Clinic ကိုသြား nebulizer ရွဴ ..အဲ့ဒီကေနမွ KK ေဆးရံုကို သြားရတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ေဖေဖတို႔က EP status ပဲရွိေသးတာမို႔၊ ေဆးရံုတက္ရင္ ေစ်းႀကီးတာေၾကာင့္ ဆရာ၀န္ေတြက သားကို ေဆးရံုေတာ့ မတက္ခိုင္းဘူး။ ေဖေဖရံုးပိတ္တဲ့ စေန၊ တနဂၤေႏြေတြဆို ေဆးရံုျပင္ပလူနာဌာနကို မနက္ ၁၀နာရီေလာက္က ေရာက္ၿပီး တေန႔လံုး ေဆးရံုမွာ သားကို nebulizer ရွဴခိုင္းလိုက္၊ ဆရာ၀န္က ခ်ြဲေတြ ရွင္းသြားၿပီလား နားၾကပ္နဲ႔ နားေထာင္လိုက္.. အဖ်ားေတြ တက္လာျပန္ရင္… ေရခ်ိဳးေပးလိုက္နဲ႔ ညေနေစာင္းမွ အိမ္ျပန္ရတယ္။
သားသားတႏွစ္ခြဲေလာက္ကေပါ့ …ေဖေဖရံုးသြားေနခ်ိန္ သားအမိႏွစ္ေယာက္တည္းရွိတာ…တညေနေတာ့ အျပင္သြားဖို႔ ေမေမက သားကို အယင္ေရမိုးခ်ိဳးေပး အ၀တ္အစားေတြ အက်အန ၀တ္ေပးျပီး အိပ္ယာေပၚထားခဲ့ၿပီး၊ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ၀င္ ေမေမေရခ်ိဳးတယ္။ ေမေမေရခ်ိဴးခန္းထဲက ထြက္လာေတာ့ လား..လား…. သားကေလ ဟင္းခ်က္တဲ့ ႏွစ္လီတာ ဆီပုလင္းႀကီးကို ဖြင့္ၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေမွာက္ခ်ထားၿပီး အဲ့ဒီ ဆီအိုင္ထဲ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ထိုင္ကစားေနတာ…။ ေမေမ့မွာ စိတ္တိုတိုနဲ႔ သားကို ေရျပန္ခ်ိဳးေပးရ ၾကမ္းေဆးရနဲ႔ …ဟူးးးး
သားသား ငါးႏွစ္သားေလာက္.. ရန္ကုန္အိမ္မွာ… ေနမေကာင္းလို႔ သားကို ေဆးတိုက္တယ္။ ရန္ကုန္မွာ ဆိုေတာ့လည္း သီးသန္႔ စပ္ေပးတဲ့ ကေလးေဆး ခ်ိဳခ်ိဳရယ္လုိ႔ မရွိေပဘူး။ အခဲေတြပဲ ခပ္ေသးေသးဖဲ့ၿပီးတိုက္တယ္။ သားသားက ေဆးတိုက္ရခက္တယ္။ ေကာင္းေကာင္း မေသာက္ခ်င္ဘူး။ ေမေမကေတာ့ မရဘူး…ဒီငါးႏွစ္အရြယ္ကေလးေလး ကိုလည္း ေမေမက လိုအပ္လို႔ ေဆးတိုက္တယ္.. သားသားက ျမိဳခ်ရမယ္… ဒီလိုပဲ နားလည္တယ္။ မေအကို ေၾကာက္တဲ့သားက မေအေရွ႕မွာေတာ့ ၿမိဳခ်ရွာပါတယ္။ မေအ ပန္းကန္သြားေဆးတုန္း အန္ခ်ပစ္တယ္။ ေမေမက အ၀တ္စ သားကို ေပးၿပီး၊ အန္ခ်တာေတြကို သားကို ျပန္သုတ္ခိုင္းတယ္။ သားသား အ၀တ္စေလးနဲ႔ ၾကမ္းျပင္သုတ္ေနတာကို အန္တီေက ေရာက္လာျပီ ျမင္ေတာ့… သီတာ နင္ သိပ္ရက္စက္တယ္… သိပ္ရက္စက္တယ္… ကေလးကို ဒီလိုလုပ္တယ္ ဆို… ငိုယိုၿပီး… သူ႔တူလက္ထဲက အ၀တ္ကို ယူၿပီး ၾကမ္းေတြ ဖိသုတ္ေတာ့တာပဲ။
ေမေမဟာ သူမ်ားတစိမ္းေတြနဲ႔ဆို ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေပ်ာင္း လိုက္ေလ်ာညီေထြ ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေပမဲ့ သားတို႔ အေပၚမွာ ခက္ထန္တယ္… မာေက်ာတယ္။ လူးလူးလဲလဲ မခ်စ္တတ္ဘူး။ ေမေမ့ရဲ႕ အားနည္းခ်က္၊ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို သားတို႔ကို ခြင့္လႊတ္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုခ်င္လို႔ ဒီစာေတြကို ေရးခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ ေမေမ့ရဲ႕ အဇၥ်တၱကို အသိေပးဖို႔ ဆႏၵသက္သက္ပဲ ေမေမမွာ ရွိပါတယ္။

လူ႔ဘ၀ ဆိုတာ တိုတိုေလးပါပဲ။ ဒီတိုတိုေလး အတြင္းမွာမွ မျဖစ္မေန အပိုင္းေတြ အကန္႔ေတြ ခြဲကို ခြဲရဦးမယ္။ ပတ္သက္မႈ ပံုစံမ်ိဳးစံုနဲ႔ ေတြ႔ႀကံုဆံုခဲ့ရတဲ့ လူေတြကို ကိုယ့္ဖက္က မမွားေအာင္ သတိထားဆက္ဆံသင့္ေပတယ္ မဟုတ္လား။ သားသမီးနဲ႔ မိဘဆိုတဲ့ အနီးကပ္ဆံုးနဲ႔ အရွည္ၾကာဆံုး ဆံုစည္းမႈမွာ အမွားကင္းႏိုင္သေလာက္ ကင္းေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔ သင့္ကို သင့္တာပါပဲ။

19 comments:

Anonymous said...


ေမေမဟာ သူမ်ားတစိမ္းေတြနဲ႔ဆို ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေပ်ာင္း လိုက္ေလ်ာညီေထြ ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေပမဲ့ သားတို႔ အေပၚမွာ ခက္ထန္တယ္… မာေက်ာတယ္။ လူးလူးလဲလဲ မခ်စ္တတ္ဘူး။ ေမေမ့ရဲ႕ အားနည္းခ်က္၊ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို သားတို႔ကို ခြင့္လႊတ္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုခ်င္လို႔ ဒီစာေတြကို ေရးခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ ေမေမ့ရဲ႕ အဇၥ်တၱကို အသိေပးဖို႔ ဆႏၵသက္သက္ပဲ ေမေမမွာ ရွိပါတယ္။

""
မွန္လိုက္တာေနာ္..။
အဲ့တာ မိဘတိုင္းပဲလားး...မသိ

ပံု။
ခခ၏မိခင္

မငံု said...

မသီတာေရ မိခင္တေယာက္ဘဝေလးကို ေသေသခ်ာခ်ာ ဖတ္သြားတယ္ေနာ့။

JuneOne said...

ၾကက္ေၾကာ္၁ ေကာင္ေတာင္ကုန္တယ္?ဟုတ္ပ ရက္စက္တယ္..အိမ္ကလူနဲ႔သာဆို မမသီတာမလြယ္ဘူး..အက္၀င့္ ေၿခစြပ္မ၀တ္တတ္လို႔ အေမလုပ္သူက သူမ်ားကေလးေတြ ဒီအရြယ္ ဒါလုပ္နိုင္တယ္..သူလဲလုပ္တတ္ရမယ္ဆိုပီ မရမက ခိုင္းတာ...သမ်ားအဆူခံရတယ္...

JuneOne said...

ၾကက္ေၾကာ္၁ ေကာင္ေတာင္ကုန္တယ္?ဟုတ္ပ ရက္စက္တယ္..အိမ္ကလူနဲ႔သာဆို မမသီတာမလြယ္ဘူး..အက္၀င့္ ေၿခစြပ္မ၀တ္တတ္လို႔ အေမလုပ္သူက သူမ်ားကေလးေတြ ဒီအရြယ္ ဒါလုပ္နိုင္တယ္..သူလဲလုပ္တတ္ရမယ္ဆိုပီ မရမက ခိုင္းတာ...သမ်ားအဆူခံရတယ္...

ညီလင္းသစ္ said...

မိခင္ေတြရဲ႕ ရင္ဖြင့္စကားေတြက ဘယ္ေသာအခါမွ ဖတ္ရတာ ႐ိုးတယ္လို႔ မ႐ွိပါဘူး...၊ တခါတခါ စကားလံုးေတြ ႏူးညံ့ခ်င္မွ ႏူးညံ့မယ္၊ ေျပာတာဆိုတာ အဆင္တန္ဆာ မပါဘဲ တဲ့တိုး ျဖစ္ခ်င္လည္း ျဖစ္ေနမယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဟိုးေအာက္ေျခမွာေတာ့ အၾကည္လင္ဆံုး စီးေနတဲ့ ေမတၱာစမ္းေရ ႐ွိေနတာ ေသခ်ာတယ္..၊

သားတို႔႐ုပ္ရည္၊ 'သီတာ' မည္သား၊ 'ေရ' ၾကည္'ခ်မ္း' ျမ၊ တစ္ေပါက္က်လည္း၊ မိဘတို႔ဝမ္း၊ ၿငိမ္းစတမ္း.. ဆိုတဲ့ စကားေလးက ဒီပို႔စ္အရေရာ၊ ပို႔စ္ေလဘယ္လ္ အရပါ အလိုက္ဖက္ဆံုးပါပဲ...။ း)

Thandar Lwin said...

မမသီတာ ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းေအာင္ ေရးတတ္တယ္ ။
ညီမလဲ ေဟမာ့ ဗိုက္နဲ႕တုန္းက ၾကက္ေၾကာ္ အရမ္းၾကိဳက္တယ္ ၊ အနံ႕ရ၇င္ကို ထိန္းမႏိုင္ဘဲ စားခ်င္ေနေတာ့တာ ။

ေအာက္ဆုံးစာေၾကာင္းေလးဖတ္ၿပီး မ်က္ရည္လည္သြားပါတယ္ ။

JulyDream said...

ဘယ္ေလာက္မွလဲ ေစာေမြးတာ မဟုတ္ပဲနဲ႕။ ၃၆ ပတ္ဆိုေတာ့ ၃ ပတ္ေလးပဲ ေစာတာပါေလ။ မဟုတ္ဘူးလား ဟင္။

ဗိုက္ပတ္ႀကီးဆိုတာ ဘာကို ေျပာတာလဲ။ ဘာလုိ႕ဗိုက္ပတ္ကို ပတ္ထားဖို႕ လိုသလဲ။

၂၄ နာရီသြင္းတဲ့ေဆးနဲ႕ ေသာက္ေဆး ၂ ပတ္စာ ေပးတာက ဘာေတြကို ထိန္းေပးတဲ့ ေဆးလဲ။ ကေလး မေမြးလာေအာင္ ထိန္းေပးထားတာလား။

ေနာက္တခု ေမးခ်င္တာက လမ္းေလွ်ာက္တာ မ်ားလြန္းလုိ႕ preterm labor ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႕ ယူဆထားတာလား ခင္ဗ်ာ။

Anonymous said...

အမ......

ေတာ္ေသးတယ္...ညီမအခုခ်ိန္ထိ မအန္ေသးတာတို႔ မစားႏိုင္တာတို႔ မျဖစ္ေသးဘူး...

ဒါေပမဲ့ ေခါင္းေတာ့တအားကိုက္တယ္...အမရယ္.....

အေတြ႔အၾကံဳေလးေတြမ်ားမ်ားေရးပါ....အမ.....

ီမ အခု ၂လရိွပီ...


ျမတ္ႏိုး

seesein said...

အေမျဖစ္ရတာမလြယ္ပါလား ဟရို႕..... စီးရီးလိုက္ထြက္မဲ့စာလား အမသီတာ...

ခင္မင္တဲ့
seesein

Sonata Cantata said...

ေပါက္ေရ…တို႔မ်ားက အေမတစ္မ်ိဳးေပါ့ေနာ္

မငံု…ျပန္ေတြ႔ရတာ ၀မ္းသာလိုက္တာ

JuneOneေရ…အက္၀င့္တို႔ပါပါးကို စိတ္နည္းနည္းေလ်ာ့လို႔ မသီတာ၀ိုင္းေျပာေပးပါမယ္..း)

ကိုညီလင္းသစ္…မိခင္တေယာက္ရဲ႕ ဖြင့္ဟ၀န္ခံခ်က္လို႔ ခပ္တည္တည္ေခါင္းစဥ္ေပးဦးမလို႔ဗ်..ထံုးစံအတိုင္း ဟိုလူႀကီးက ဖ်က္လို႔…ေခါင္းစဥ္ေျပာင္းလိုက္တယ္…

မယ္သံေရ… ထပ္တူခံစားေပးတာလို႔ ေက်းဇူး
Julyေရ…ဗိုက္နာလို႔ ေဆးရံုေရာက္ေရာက္ခ်င္း ထိုင္ခံုခါးပတ္မ်ားပတ္သလို ဆိုဖာမွာ ထိုင္ေစၿပီး ဗိုက္ေနရာကို ပတ္ၿပီး ဗိုက္နာႏႈန္း Labor Contraction ကို တိုင္းတာ...။ ၂၄ နာရီသြင္းတဲ့ေဆးနဲ႕ ေသာက္ေဆး ၂ ပတ္စာ ေပးတာက ကေလး မေမြးလာေအာင္ ထိန္းေပးထားတာ...ဟုတ္တယ္... ေဆးနာမည္ေတာ့ အမ ေမ့ေနတယ္...။ လမ္းေလွ်ာက္တာ မ်ားလြန္းလုိ႕ preterm labor ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႕ ယူဆတာေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္၀န္ေဆာင္က ေလေကာင္းေလသန္႔ရွဴ ေန႔စဥ္ ပံုမွန္ လမ္းေလွ်ာက္ေပးဖို႔လိုတယ္..ေမြးဖြားရ လြယ္ကူတယ္။

ျမတ္ႏိုးေရ…အမေယာင္းမ ကိုယ္၀န္လြယ္စဥ္ကလည္း ေခါင္းကိုက္တယ္… တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေဆးမေသာက္ပဲ သည္းခံေပးပါ ညီမေရ

စီးရီးလိုက္ေတာ့ မေရးႏိုင္ပါဘူး… စစေရ… စီးရီးလိုက္သာ ေမြးလိုက္ခ်င္တာ… ;P

Anonymous said...

ဖတ္ျပီးေတာ့ ရင္ထဲမွာ တမ်ိဳးပဲ၊
ဒီလို အေတြ႕အၾကံဳမ်ိဳးေတာ့ ရေတာ့မွာ မဟုတ္ေပမယ့္
ခံစားၾကည့္လိုက္တယ္။
၀မ္းနည္းသြားသလိုပါပဲ။
ေမြးေမေမကိုလည္း ျမင္ေယာင္မိပါတယ္။

Sonata Cantata said...

အျပံဳးေရ...တကယ္ႀကီးကို သတိရေနတာ...ရန္ကုန္ျပန္လာတုန္းက ရက္တိုလြန္းလို႔ အျပံဳးနဲ႔ ခ်ိန္းမေတြ႔ခဲ့ရဘူး...း)

ဇြန္မုိးစက္ said...

မေရ... မနက္က ဖတ္ဖုိ႔ႀကိဳးစားေပမယ့္ ဖြင့္မရတာနဲ႔ ခုမွတစ္ေခါက္ ျပန္လာဖြင့္တာ ရသြားတယ္။

ဇြန္က မိခင္တစ္ေယာက္မဟုတ္ေပမယ့္ မမသီတာေရးထားတာကုိဖတ္ၿပီး ရင္ထဲမွာ ေျပာမျပတတ္တဲ့ တစ္စုံတစ္ခုကုိ လွဳိက္လႈိက္လွဲလွဲ ခံစားလုိက္ရတယ္။ မမအေပၚယံမွာ မေပ်ာ့ေျပာင္းခဲ့ေပမယ့္ အတြင္းထဲက ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြက ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔နက္နဲေနတာ သားတုိ႔ တစ္ခ်ိန္ၾက နားလည္ၾကမွာပါ။ ဇြန္ကေတာ့ အမ်ားနဲ႔မတူဘဲ အရင္းအတုိင္းခ်ျပသြားတဲ့ မမရဲ႕ မိခင္ေမတၱာကုိ နားလည္ခံစားမိလုိက္တယ္။ း)

မမသီရိ said...

သီတာေရ.. ဘယ္လိုေလးမွန္းလဲ မသိ. ဖတ္ရတာ..
ကေလးေလး ကေတာ့ သူ႕ေမေမ ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ေသခ်ာသိမွာပါ ..

Sonata Cantata said...

ဇြန္ေရ...အမ ေလွ်ာ္တာေတြ အမ်ားႀကီး က်န္ေသးတယ္..ကေလးကို ေစ်း၀ယ္တဲ့ တြန္းလွည္းေလးထဲ ထည့္ျပီး တြန္းတာ... က်င္းဖံုးအထစ္နဲ႔ တိုက္..တြန္းလွည္းပိတ္..ကေလးေမွာက္ရက္ထိုးက်...ေရွ႕သြားက်ိဳး...ဟင္းးးး

မမသီရိေရ
ကေလးေလးက အခု ၁၅ႏွစ္သားရွိၿပီ...
သားတို႔ကို ခ်စ္တတ္ေအာင္ ခ်စ္ႏိုင္ေအာင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဆံုးမပါမယ္..းP

Sonata Cantata said...

Facebook မွ ကူးယူလာပါသည္။

Thant Zin ဖတ္ရတာ ၾကည္ႏူးစရာေတြေရာ၊ စိတ္လွဳပ္ရွားစရာ ေတြေရာ စုံလုိ႔ပဲ.
January 20 at 1:20am · Like

Sonata Cantata ေက်းဇူးပါ ကိုThant Zin တေလာက မိခင္ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းေတြ Aunty Tint ေရးခိုင္းကတည္းက ေရးထားၿပီး သားငယ္ေရစင္အပုိင္း မေရးရေသးလို႔ မတင္ျဖစ္ဘူး..ဒီေန႔ Mae Coe ရဲ႕ အသင္နားမလည္ႏိုင္ေသာ မိန္းမ တစ္ေယာက္ ကို ဖတ္ျပီး... တင္လိုက္ေတာ့တယ္
January 20 at 1:25am · Like · 3

Ming Pauk ျပန္စဥ္းစားေနတယ္..။
အခု...
January 20 at 1:32am · Like

Sonata Cantata Ming Pauk
January 20 at 1:33am · Like

Wah Wah Hlaing we all have different version to handle but same opinion to them. Yes we got titled of bad names.. like '' rough, cold, tough or cruel'' .. we kept it like a joke and carry on what we have to do.
January 20 at 3:59am · Unlike · 1

Mae Coe The post is so touching.
January 20 at 8:30am · Like

Sonata Cantata Wah Wah Hlaing
January 20 at 9:06am · Like

Khine Khine Win မ. မိခင္တေယာက္ရဲ့နွလံုးသားနဲ ့ေရးတဲ့စာကို မိခင္တေယာက္က နွလံုးသားနဲ ့ဖတ္သြားပါတယ္. Morning sickness ဒဏ္ကို အလူးအလဲခံစားဖူးခဲ့တာမို ့ ကိုယ္ခ်င္းစာမိတယ္ မ ေရ. မ ေရးထားတာဖတ္ျပီး မ ကို ေဆးရံုလာေမးေတာ့ အရမ္းပင္ပန္းႏြမ္းေနတာကို သြားသတိရတယ္. ေနာက္ဆံုးနားေရာက္ေတာ့ မ်က္ရည္ဝဲမိတယ္. သားကို အရမ္းေပ်ာ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေပ်ာင္း မဆက္ဆံတာတူတယ္ မ ရယ္. ဘဝမွာ ေထာင္လိုက္က်က် ျပားလိုက္က်က်ေနတတ္ဖို ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ ့ပါ. ကၽြန္မသားေလးကေတာ့ အဲဒီသံေခ်ာင္းလိုမာေနတဲ့အေမ့ကို အေဖ့ေလာက္မခ်စ္ဘူးလို ့ ေပၚတင္ကိုေျပာတာ. သူၾကီးလာရင္ သားေလးေရခ်မ္းနဲ ့ေရစင္လို နားလည္လာလိမ့္မယ္လို ့ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ မ ရယ္. မ စာေလးက စာေရးခ်င္စိတ္ေပါက္လာေအာင္ ဆြဲေဆာင္နိုင္လြန္းတယ္. ဒီနွစ္ထဲမွာေတာ့ စာျပန္ေရးဖို ့ ၾကိဳးစားမယ္ မ ေရ.
January 20 at 9:09am via mobile · Unlike · 1

Sonata Cantata Khine Khine Win
January 20 at 9:20am · Like

Henry Chen ဘယ္ေလာက္မွလဲ ေစာေမြးတာ မဟုတ္ပဲနဲ႕။ ၃၆ ပတ္ဆိုေတာ့ ၃ ပတ္ေလးပဲ ေစာတာပါေလ။ မဟုတ္ဘူးလား ဟင္။
January 20 at 9:23am · Like
Henry Chen ဗိုက္ပတ္ႀကီးဆိုတာ ဘာကို ေျပာတာလဲ။ ဘာလုိ႕ဗိုက္ပတ္ကို ပတ္ထားဖို႕ လိုသလဲ။

၂၄ နာရီသြင္းတဲ့ေဆးနဲ႕ ေသာက္ေဆး ၂ ပတ္စာ ေပးတာက ဘာေတြကို ထိန္းေပးတဲ့ ေဆးလဲ။ ကေလး မေမြးလာေအာင္ ထိန္းေပးထားတာလား။

ေနာက္တခု ေမးခ်င္တာက လမ္းေလွ်ာက္တာ မ်ားလြန္းလုိ႕ preterm labor ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႕ ယူဆထားတာလား ခင္ဗ်ာ။
January 20 at 9:29am · Like

Sonata Cantata ဟုတ္.. Henry Chen ... ဗိုက္နာလို႔ ေဆးရံုေရာက္ေရာက္ခ်င္း ထိုင္ခံုခါးပတ္မ်ားပတ္သလို ဆိုဖာမွာ ထိုင္ေစၿပီး ဗိုက္ေနရာကို ပတ္ၿပီး ဗိုက္နာႏႈန္း Labor Contraction ကို တိုင္းတာ...။ ၂၄ နာရီသြင္းတဲ့ေဆးနဲ႕ ေသာက္ေဆး ၂ ပတ္စာ ေပးတာက ကေလး မေမြးလာေအာင္ ထိန္းေပးထားတာ......See More
January 20 at 9:41am · Like · 1

Yu Yu San ဖတ္သြားတယ္ မ ေရ.. ေရစင္ ေလးအေၾကာင္းေလး ေရးပါဦး
January 20 at 9:42am · Like

Sonata Cantata Yu Yu San
January 20 at 9:43am · Like
Write a comment...


Aunty Tint said...

သီတာရဲ႕ 'မိခင္ျဖစ္ေသာက်မ' ပို႔စ္ေလးကို တင္တဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ တီတင့္တစ္ေယာက္ ဗိုင္းရပ္စ္ ဟက္ကာတို႔နဲ႔ နပန္းလံုးေနရတာမို႔ လက္ပမ္းက်ၿပီး ခရီးထြက္သြားတာ မဖတ္ျဖစ္ခဲ့ဘူး ၂၅ရက္ေန႔ကမွ ျပန္ေရာက္တာမို႔ ဒီကေန႔မွ ပို႔စ္ေကာင္းေလးကို ဖတ္ခြင့္ရသြားတယ္ သီတာေရ။
မိခင္တိုင္း အတိတ္ဘ၀ကေပးလာတဲ့ ကံတရားေပၚမွာ တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳး အသြင္ကြဲျပားၿပီး လႈပ္ရွားခံစားေနရေပမယ့္ 'မိခင္' ဆိုတဲ့ တူညီတဲ့ ေမတၱာဓာတ္ကေတာ့ တေျပးညီညာပဲေနာ္။ မိခင္တို႔ရဲ႕ ႏိႈင္းတု မမွီတဲ့ ေမတၱာေလးေတြ ၾကည္ႏူးစရာ။
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္

tg.nwai said...

"ေမေမကေတာ့ မရဘူး…ဒီငါးႏွစ္အရြယ္ကေလးေလး ကိုလည္း ေမေမက လိုအပ္လို႔ ေဆးတိုက္တယ္.. သားသားက ျမိဳခ်ရမယ္… ဒီလိုပဲ နားလည္တယ္။"

အတူတူပဲ သီတာေရ....မိဘေတြကေတာ႔ သားသမီးေတြကို ခ်စ္ၾကေပမယ္႔ တခါတေလ အရြယ္ေလးေတြကို ေမ႔ေမ႔သြားတတ္တယ္...စိတ္ထဲမွာေတာ႔ သူတုိ႔ေလးေတြတြက္ပဲ အၿမဲ ဦးစားေပး စဥ္းစား စိုးရိမ္စိတ္ပူေနေပမယ္႔ ေျပာသမွ် ဆံုးမသမွ်စကားေတြကေတာ႔ ခ်ိဳသာမေနဘူး သီတာေရ...ဒီလုိပဲ တုိ႔တေတြကို မိခင္အစစ္ေတြျဖစ္ေအာင္ သူတုိ႔ေလးေတြဆီကပဲ သင္ၾကားယူေနရတာ...။

Sonata Cantata said...

မမတင့္ဆီက မွတ္သားအတုယူစရာေတြ အမ်ားႀကီးရတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါေနာ္

သိဂႌေရ...မိခင္အစစ္ေတြျဖစ္ေအာင္ သူတုိ႔ေလးေတြဆီကပဲ သင္ၾကားယူေနရတာ...ဟုတ္တယ္
စစ္တိုက္ရင္းကုန္ထုတ္...ကုန္ထုတ္ရင္းစစ္တိုက္ဆိုလား
ေလ့က်င့္ရင္းစစ္တိုက္...စစ္တိုက္ရင္းေလ့က်င့္ဆိုလား

ငါ့သူငယ္ခ်င္းက ေလးေလးနက္နက္ ကြန္မန္႔ေရးေပးတာ ျဖစ္မယ္... ဒါေပမဲ့ နင့္သူငယ္ခ်င္း အူခ်ာခ်ာက ဒံုရင္းက ဒံုရင္း အူခ်ာခ်ာ အဆင့္က မတက္ပါဘူးဟယ္...း)