??? သား နဲ႔ ရန္ကုန္သူ

ကာတြန္းေမာင္၀ဏၰ၏လက္ရာမ်ားမွတစ္ခု

‘မႏၲေလး စကား၊ ရန္ကုန္ အႂကြား၊ ေမာ္လၿမိဳင္ အစား’ တဲ့။

အဲ့ဒီ စာခ်ိဳးကို ငယ္ငယ္ ကတည္းက ေတာ္ေတာ္မုန္းတာ။ တို႔က ရန္ကုန္မွာေမြး ရန္ကုန္မွာႀကီး တဲ့ ရန္ကုန္သူေလ။ ဟန္မ်ားသလားေတာ့ မေမးနဲ႔။ တစ္ခုခု စားၿပီးရင္ အက်ႌအိတ္ကပ္ ထဲက လက္ကိုင္ပ၀ါေလး ထုတ္ ပါးစပ္ကို စတိုင္နဲ႔ သုတ္တာ ေလးငါးႏွစ္ သမီးေလာက္က ဆိုဘဲ။ အစသန္တဲ့ အေဒၚႀကီးေတြက “ညည္းတို႔ အေဖက ငါးစိမ္းသည္ပါေအ” လို႔ စရင္ “သမီးတို႔က ငါးစိမ္းေရာင္းေပမဲ့ ကုလားထိုင္ေပၚက ထိုင္ေရာင္းတာပါ” လို႔ ျပန္ေျပာတတ္ေသး သတဲ့။ အခ်ိဳးက အခ်ိဳးက။ မွန္းသာၾကည့္ေတာ့ ႐ိုက္ေပါက္ေလးကို။ အို..ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ‘ရန္ကုန္ အႂကြား’ ဆိုတာႀကီးေတာ့ မႀကိဳက္ေပါင္။ တို႔မ်ားက လွလွပပေလးေန၊ ပညာသားပါပါေလး ေျပာတတ္တာကို မနာလိုလို႔ ေျပာၾကတာဟင္း..

‘ေမာ္လၿမိဳင္ အစား’ တဲ့။ အဲ့ဒီအရပ္လည္း ငယ္ငယ္က တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးေတာ့ အစားေတြ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလဲ မသိခဲ့ပါဘူး။ အဲ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး တၿမိဳ႕တနယ္ေရာက္ေတာ့ (ေနဦး ေနဦး အိမ္ေထာင္ဘက္က ဘယ္ၿမိဳ႕သားလဲလို႔ ဒီေနရာမွာ မေမးနဲ႔ဦး။ သိပါလိမ့္မယ္ ေနာက္ေတာ့) ေရႊၿမိဳင္သူေတြနဲ႔ အိမ္နီးခ်င္းေတြ ျဖစ္ၿပီး စားလိုက္ရတာ တမ်ိဳးၿပီးတမ်ိဳး။ ကိုယ္ကလည္း အရွိန္ေတြရၿပီး တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ေတြ ျပန္ခ်က္ေကၽြးနဲ႔ mood ေတြ၀င္လာလိုက္တာ လူလည္း Sophie Lorence စတိုင္ကေန တေျဖးေျဖးနဲ႔ Catherine Zeta-Jone ကိုယ္၀န္ေဆာင္တဲ့ ပံု ေပါက္ေရာ။

တေန႔ေတာ့ အတူေနတဲ့ ေယာကၡမႀကီး မနက္တိုင္းစားတဲ့ ေပါင္မုန္႔ကလည္းကုန္။ သားေတာ္ေမာင္ရဲ႕ ညအိပ္ ရွဴးရွဴးခံကလည္းကုန္ေတာ့ ေနမကုန္ခင္ ကမန္းကတန္း အိမ္ေနရင္း၀တ္ ေဘာင္းဘီတိုပြပြေလးနဲ႔ဘဲ ေစ်းဆင္းလာခဲ့တယ္။ ၀တ္လက္စ တီရွပ္ကိုေတာ့ ခပ္လတ္လတ္ စပို႔ရွပ္ေလးနဲ႔ လဲခဲ့ပါေသးတယ္။ အဲဒီေန႔က holiday ျဖစ္လို႔ အိမ္မွာရွိေနတဲ့ အိမ္ကလူႀကီး ေနာက္က လိုက္လာလို႔ “ရွင္ကေတာ္ေတာ္ကဲေနတယ္ေပါ့ေလ” လို႔ေတာင္ ကိုယ္က သူ႔ကို စ,ပစ္လိုက္ေသး။ ခဏၾကာေတာ့ အိမ္ေနရင္းေဘာင္းဘီ အစုတ္နဲ႔ လမ္းထြက္လာမိၿပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မလံုမလဲနဲ႔ “က်မေဘာင္းဘီ အေနာက္မွာ ၿပဲေနသလား၊ ေပေနသလား၊ ၾကည့္ေပးပါဦးေတာ့” လို႔ အကူအညီေလးေတာင္းမိပါတယ္။ သူကလည္း ကူညီရွာပါတယ္ ၾကည့္ေပးၿပီး “ဘာမွမျဖစ္ဘူး၊ ဘာမွမရွိဘူး” တဲ့ ဟူး..ေတာ္ေသး တေအာင့္ၾကာေတာ့မွ “အင္း..ဒါေၾကာင့္ စာဆိုေတြက စပ္ၾကတာကို ဆင္မယဥ္သာလို႔ ..ႀကိဳးေလးတစ္ေခ်ာင္းသာ ခ်ထားေပးလိုက္ရင္ ပိုတူမွာပဲ” တဲ့

ကဲ သိၾကၿပီ မဟုတ္လား က်မ ေယာက္်ား ဘယ္ၿမိဳ႔သားလည္းဆိုတာ…