ပ၀ါရဏာျပဳျခင္း

လူအဖြဲ႕အစည္းတစ္ခု၏ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာေရးကို စည္းလံုး ညီၫြတ္မႈကသာ ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္သည္။ စည္းလံုး ညီၫြတ္မႈကိုလည္း ေဆြးေႏြးျခင္း၊ ညႇိႏိႈင္းျခင္း၊ ႐ိုးသားပြင့္လင္းစြာ အျပန္အလွန္ ေ၀ဖန္ ေထာက္ျပျခင္းတို႔ျဖင့္ တည္ေဆာက္ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာေသာ လူ႔ေဘာင္ကို ဖန္တီးရန္အတြက္ ႐ိုးသားပြင္းလင္းစြာ ေဆြးေႏြးညႇိႏိႈင္းႏိုင္ေသာ, ေ၀ဖန္ ျပဳျပင္ႏိုင္ေသာ အေျခခံအေဆာက္အအံုကို ဦးစြာ တည္ေဆာက္ရေပမည္။

သံဃာ အဖြဲ႔အစည္း၏ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေနထိုင္ေရးအတြက္ ထိုအေျခခံအုတ္ျမစ္ကို တည္ေဆာက္ရန္ ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ ၀ိနည္းေတာ္ဟူေသာ စည္းကမ္းဥပေဒကို ပညတ္ေတာ္မူခဲ့သည္။ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔တြင္ ရဟန္းသံဃာတို႔ ပ၀ါရဏာျပဳျခင္းသည္ သံဃာအဖြဲ႔အစည္း၏ အေျခခံဥပေဒမွ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းတရပ္ပင္ ျဖစ္သည္။

ျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ေတာ္အခါက မ်ားစြာေသာ ရဟန္းေတာ္တို႔သည္ေကာသလတိုင္း၊ နယ္ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း၌ ၀ါဆိုေတာ္မူၾက၏။ ထိုရဟန္းေတာ္တို႔သည္ ျငင္းခံုျခင္း၊ ၀ါဒကြဲျပားျခင္းသည္ စကားေျပာဆိုျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္ဟု ယူဆၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အျငင္းမပြားရပဲ၊ ညီညြတ္ခ်မ္းသာစြာ ေနထိုင္ႏိုင္ရန္အတြက္ စကားမေျပာပဲ ေနထိုင္ၾကရန္ သေဘာတူၾက၏။ တစ္၀ါတြင္းလံုး စကားမေျပာၾကပဲ လက္ဟန္ ေျခဟန္ျဖင့္သာ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ျခင္း၊ ေသာက္ေရသံုးေရတို႔ ခပ္ျခင္း, လဲျခင္း၊ ဆြမ္းအတြက္ျပင္ဆင္ျခင္းစေသာ အမႈကိစၥတို႔ကို ေဆာင္႐ြက္ေနခဲ့ၾကသည္။ ၀ါကၽြတ္ေသာအခါ ျမတ္စြာဘုရားရွိရာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္သို႔ ဘုရားဖူးရန္ ထြက္ခဲ့ၾကသည္။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထိုရဟန္းေတာ္တို႔အား “က်န္းမာၾကပါေလာ။ အျငင္းအခံုမရွိ, ညီညီၫြတ္ၫြတ္ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ရွိပါ၏ေလာ။ ဆြမ္းအတြက္ မပင္မပန္းရွိပါ၏ေလာ” ဟုေမး၏။ ဘုရားရွင္တို႔ မည္သည္ မသိ၍ ေမးျခင္းမဟုတ္။ အက်ိဳးအတြက္ ရည္ေမွ်ာ္၍ ေမးျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ရဟန္းေတာ္တို႔ကလည္း မိမိတို႔သည္ က်န္းမာၾကေၾကာင္း၊ ဆြမ္းအတြက္ မပင္ပန္းၾကရေၾကာင္းႏွင့္တကြ စကားမေျပာပဲ ညီၫြတ္ခ်မ္းသာစြာ ေနထိုင္ခဲ့ၾကပံုတို႔ကို ျပန္လည္ ေလွ်ာက္ထား၏။

စကားမေျပာပဲေနျခင္းကို ဗုဒၶျမတ္စြာက မခ်ီးမြမ္း။ “သင္တို႔သည္ မခ်မ္းသာပဲလွ်က္ ခ်မ္းသာစြာေနရသည္ဟု ဆိုၾက၏”ဟု အျပစ္တင္ ေလသည္။ စကားမေျပာပဲေနျခင္းအား ႏြား၊ ဆိတ္တို႔ကဲသို႔ တိရစၧာန္တို႔၏ ေနျခင္းဟု ကဲ့ရဲ႕႐ႈတ္ခ်၏။ တိတၳိတို႔၏ ‘မူဂဗၺတ’ ေခၚ စကားမေျပာ, တုံဏိဘာေ၀ဆိတ္ဆိတ္ေနေသာ အက်င့္မ်ိဳးကို က်င့္၏ ဟုကဲ့ရဲ႕႐ႈတ္ျခ၏။ ရဟန္းတို႔သည္ ဤသို႔ စကားမေျပာေသာ အက်င့္ကို မက်င့္အပ္။ က်င့္ပါက ဒုကၠအာပါတ္ အျပစ္သင့္သည္ဟု ပညတ္ေတာ္မူသည္။ စကားမေျပာေသာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းသည္ တိရစၧာန္အုပ္တို႔ႏွင့္ မျခားေတာ့ေသာ အႏၲရာယ္ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

ထိုသို ေရွာင္ၾကဥ္ရန္အခ်က္ကို ျပ႒ာန္းေတာ္မူၿပီးေနာက္၊ ေဆာင္ရန္အတြက္ ပ၀ါရဏာျပဳျခင္း ၀ိနည္းကံကို ပညတ္ေတာ္မူခဲ့သည္။ ၀ိနည္းကံဟူသည္ သံဃာအဖြဲ႕အစည္း၏ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းျဖစ္သည္။ ‘ပ၀ါရဏာ’ သည္ ‘ဖိတ္ၾကားျခင္း’ဟု အဓိပၸါယ္ရသည္။ မိမိ၏ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ အျပစ္မ်ားအား ျမင္လွ်င္ျဖစ္ေစ၊ ၾကားလွ်င္ျဖစ္ေစ၊ သံသယ႐ွိလွ်င္ျဖစ္ေစ ေ၀ဖန္ၫႊန္ျပၾကပါရန္ ဖိတ္ေခၚျခင္း ျဖစ္သည္။

ရဟန္းေတာ္တို႔သည္ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ ပ၀ါရဏာေန႔တြင္ “သုဏာတု ေမ ဘေႏၲ သံေဃာ” အစခ်ီကာ ေအာက္ပါအတိုင္း သံုးႀကိမ္တိုင္တိုင္ ဖိတ္ေခၚ၍ ပ၀ါရဏာျပဳရသည္။

“သံဃံ, အာ၀ုေသာ, ပ၀ါေရမိ ဒိေ႒န ၀ါ သုေတန ၀ါ ပရိသကၤာယ ၀ါ။ ၀ဒႏၲဳ မံ အာယသၼာေတာ အႏုကမၸံ ဥပါဒါယ။ ပႆေႏၲာ ပဋိကရိႆာမိ။”

“ငါ့ရွင္တို႔ … သံဃာအား ဖိတ္ၾကားပါ၏။ ျမင္လွ်င္ျဖစ္ေစ၊ ၾကားလွ်င္ျဖစ္ေစ၊ သံသယရွိလွ်င္ ျဖစ္ေစ အရွင္တို႔သည္ အကၽြႏ္ုပ္အား အစဥ္သနားေသာအားျဖင့္ ေျပာဆိုၾကပါကုန္ေလာ့။ (အျပစ္ကို) ျမင္သည္ရွိေသာ္ ကုစားပါအံ့။”

ဗုဒၶသည္ ရဟန္းေတာ္တို႔အားသာ ပ၀ါရဏာျပဳေစသည္မဟုတ္ပဲ၊ မိမိကိုယ္ေတာ္တိုင္၏ ကိုယ္အမူအရာ၊ ႏႈတ္အမူအရာအား ကဲ့ရဲ႕အျပစ္တင္စရာ႐ွိက ေ၀ဖန္ရန္ သံဃာေတာ္တို႔အား ဖိတ္ၾကားေတာ္မူေလ့ရွိသည္။

ထိုသို႔ဖိတ္ေခၚျခင္းျဖင့္ (၁) အခ်င္းခ်င္း မဆန္႔က်င္ပဲ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ျဖစ္ေစသည္ (အညမညာႏုေလာမတာ)။ ႐ိုးသားပြင့္လင္းမႈကို အေျခခံ၍ အျပဳသေဘာျဖင့္ ေ၀ဖန္ၾကသလို၊ အေ၀ဖန္ခံရသုူတို႔က ႐ိုးသားေျဖာင့္မတ္စြာ အခ်ိန္မီ အျပစ္ကို ကုစားႏိုင္သည္။ (၂) ထို႔ေၾကာင့္ပင္ အျပစ္မွ ကင္းလြတ္ႏိုင္ၾကသည္ (အာပတၱိ၀ု႒ာနတာ)။ (၃) စည္းကမ္းဥပေဒအား ေရွ႕တန္းတင္ အေလးထားရာေရာက္သည္ (၀ိနယပုေရကၡတာ)။ ဤအခ်က္သံုးပါးသည္ ဗုဒၶျမတ္စြာ ၫႊန္ျပေသာ ပ၀ါရဏာျပဳျခင္း၏ အက်ိဳးေက်းဇူး သံုးပါးပင္ျဖစ္သည္။

႐ိုးသား ပြင့္လင္းစြာ ေ၀ဖန္ေရးကိုအေျခခံ၍ အဖြဲ႔အစည္း အတြင္းညီၫြတ္မႈရေစရန္၊ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္မ်ားကုိ အခ်ိန္မီ ျပဳျပင္ႏိုင္ရန္၊ ဥပေဒကို ေလးစား ေရွ႕တန္းတင္ေသာ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ရပ္ျဖစ္ေစရန္ ခ်မွတ္ေတာ္မူခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

စာၫႊန္း။
၁။ ၀ိနည္း မဟာ၀ဂ္၊ ပ၀ါရဏာကၡႏၶက
၂။ သဂၢါထာ၀ဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္၊ ၈-၀ကႌသသံယုတ္၊ ၇-ပ၀ါရဏာသုတၱံ (သံ-၁-၂၁၅)

ဧရာ (မႏၲေလး)