ဘေလာဂ့္ေရးစက ေရးဖူးပါတယ္။ က်မေရးတာ စကားေျပမဟုတ္၊ ကဗ်ာမဟုတ္၊ စကားပ်ာေတြပါ... ဟု။
ေရးတတ္သလို ေရးတာမို႔ အေၾကာင္းအရာပိုင္း၊ အေရးအသားပိုင္းမွာ ေပါ့သြမ္းသြမ္း ျဖစ္ေနတတ္တာကို ဆိုလိုခ်င္တာပါ။
ကိုယ္ေရးထားတဲ့ စာေတြကို သံုးေလးလ ၾကာလို႔ ကိုယ္တိုင္ ျပန္ဖတ္ၾကည့္တဲ့အခါ ဘာလိုေနမွန္းမသိ၊ အစာမေၾကသလို ခံစားရပါတယ္။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ဘေလာ့ဂ္မွာ စာေတြ ဆက္ေရးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လည္း ဆိုရင္ေတာ့ အသည္းကြဲလို႔ပါ။ ႏွလံုးသားထဲကေန ကြဲအက္က်လာတဲ့ စာေတြပါ လို႔ တင္စားလိုက္တာပါ။
*****
ကဗ်ာတဲ့ လွတာကေတာ့ အေတာ္လွတယ္
ကဗ်ာနဲ႔ နီးစပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားရင္း မခို႔တ႐ို႕ႏိုင္လြန္းတဲ့ ကဗ်ာ့ေျခဖ၀ါးေအာက္ ဒူးေထာက္ရသူေတြ ဒုနဲ႔ေဒး…
ကဗ်ာ့ေျခလွမ္းေတြက နားလည္ရ ခက္တယ္၊
ဂမၻီရဆန္ၿပီး ေမွာ္အတတ္ေတြနဲ႔ ျပဳစားတတ္ေသးတယ္လို႔ အခ်ိဳ႕က စြတ္စြဲၾကတယ္။
ကဗ်ာကို မာယာတဲ့…
အခိ်ဳ႕ကေတာ့ ကဗ်ာက ကိန္းခန္း မႀကီးတတ္ဘူး။
ၾကည္လဲ့ေနေအာင္ ရိုးသားတဲ့ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ အဆံုးစြန္ထိသိမ္ေမြ႔တယ္။
အ႐ိုးသားဆံုးသည္သာ အဆန္းက်ယ္ဆံုးဆိုတဲ့ ဒႆနကို ကိုင္ေဆာင္ထားတာမို႔ ေလာကဓံဟာ ကဗ်ာပါ တဲ့…
ဆရာ တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္ကေတာ့
အျမင့္သို႔ အာ႐ံုညြန္႔တက္ျခင္း (သို႔မဟုတ္) ကဗ်ာ တဲ့...
ႏွလံုးသား ခံႏိုင္ရည္အားေပၚ မူတည္ၿပီး ကဗ်ာ့ေနာက္က ကပ္လိုက္လာတဲ့ ပဲ့တင္သံေတြ ကြာၾကတယ္…
ကဗ်ာရယ္ မင္းဟာ ဘယ္လိုပါလဲကြာ…
*****
ျမန္မာျပည္ ျပန္လို႔ ဘေလာ့ဂ္နဲ႔ ေ၀းေနခိ်န္ ကိုတင္မင္းထက္က တဂ္ထားပါတယ္။ ပထမကဗ်ာ တဲ့။ တဂ္ထားမွန္းကို သိသိခ်င္း ႀကိဳးစားေရးလိုက္ပါတယ္။
ေရးတတ္သလို ေရးတာမို႔ အေၾကာင္းအရာပိုင္း၊ အေရးအသားပိုင္းမွာ ေပါ့သြမ္းသြမ္း ျဖစ္ေနတတ္တာကို ဆိုလိုခ်င္တာပါ။
ကိုယ္ေရးထားတဲ့ စာေတြကို သံုးေလးလ ၾကာလို႔ ကိုယ္တိုင္ ျပန္ဖတ္ၾကည့္တဲ့အခါ ဘာလိုေနမွန္းမသိ၊ အစာမေၾကသလို ခံစားရပါတယ္။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ဘေလာ့ဂ္မွာ စာေတြ ဆက္ေရးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လည္း ဆိုရင္ေတာ့ အသည္းကြဲလို႔ပါ။ ႏွလံုးသားထဲကေန ကြဲအက္က်လာတဲ့ စာေတြပါ လို႔ တင္စားလိုက္တာပါ။
*****
ကဗ်ာတဲ့ လွတာကေတာ့ အေတာ္လွတယ္
ကဗ်ာနဲ႔ နီးစပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားရင္း မခို႔တ႐ို႕ႏိုင္လြန္းတဲ့ ကဗ်ာ့ေျခဖ၀ါးေအာက္ ဒူးေထာက္ရသူေတြ ဒုနဲ႔ေဒး…
ကဗ်ာ့ေျခလွမ္းေတြက နားလည္ရ ခက္တယ္၊
ဂမၻီရဆန္ၿပီး ေမွာ္အတတ္ေတြနဲ႔ ျပဳစားတတ္ေသးတယ္လို႔ အခ်ိဳ႕က စြတ္စြဲၾကတယ္။
ကဗ်ာကို မာယာတဲ့…
အခိ်ဳ႕ကေတာ့ ကဗ်ာက ကိန္းခန္း မႀကီးတတ္ဘူး။
ၾကည္လဲ့ေနေအာင္ ရိုးသားတဲ့ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ အဆံုးစြန္ထိသိမ္ေမြ႔တယ္။
အ႐ိုးသားဆံုးသည္သာ အဆန္းက်ယ္ဆံုးဆိုတဲ့ ဒႆနကို ကိုင္ေဆာင္ထားတာမို႔ ေလာကဓံဟာ ကဗ်ာပါ တဲ့…
ဆရာ တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္ကေတာ့
အျမင့္သို႔ အာ႐ံုညြန္႔တက္ျခင္း (သို႔မဟုတ္) ကဗ်ာ တဲ့...
ႏွလံုးသား ခံႏိုင္ရည္အားေပၚ မူတည္ၿပီး ကဗ်ာ့ေနာက္က ကပ္လိုက္လာတဲ့ ပဲ့တင္သံေတြ ကြာၾကတယ္…
ကဗ်ာရယ္ မင္းဟာ ဘယ္လိုပါလဲကြာ…
*****
ျမန္မာျပည္ ျပန္လို႔ ဘေလာ့ဂ္နဲ႔ ေ၀းေနခိ်န္ ကိုတင္မင္းထက္က တဂ္ထားပါတယ္။ ပထမကဗ်ာ တဲ့။ တဂ္ထားမွန္းကို သိသိခ်င္း ႀကိဳးစားေရးလိုက္ပါတယ္။
5 comments:
ကဗ်ာေလးက လွလိုက္တာ။ အဓိပၸါယ္ အမ်ားၾကီး ရွိတယ္။ ေတြးရင္ ေတြးသေလာက္ ရတယ္။
ပထမဆုံးေရးတဲ႔ ကဗ်ာမို႔ေပပဲ။
ကဗ်ာပဲျဖစ္ျဖစ္ စကားပ်ာပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ဖတ္သူႏွလုံးကို ထိဖို႔သာ အဓိက။
မသီတာေရ ေက်းဇူးပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ တဂ္ ကတည္းက မအားလို႔ မဖတ္ျဖစ္တဲ့သူေတြ ေနပါေစဆိုၿပီး၊ တေယာက္ဆီကို လိုက္မေျပာေတာ့တာ။
မသီတာ ပထမကဗ်ာက ကဗ်ာတိုတို ရွင္းရွင္း နဲ႔ အေတြးစရွည္ရွည္ ေပးတဲ့ ကဗ်ာမ်ိဳးပဲ ..
ခင္မင္လ်က္
တင္မင္းထက္
ပထမကဗ်ာရဲ့စာသားနဲအတူ ေခါင္းစဥ္ေလးက ေတြးစရာေတြေပးသြားတယ္ အစ္မသီတာရယ္။
ခ်ိဳသင္းေရ...
စိတ္ဖတ္သူႏွလံုးကိုထိဖို႔သာ အဓိက
ကိုတင္မင္းထက္
မသီတာက ေရးရလို႔ ေက်းဇူးတင္တာ
ဇြန္ေရ
အဲ့ဒီေန႔က သားကေတာ့ ေက်ာင္းသြားၿပီ
မေအက အေတြးေတြနဲ႔ ခ်ာလည္လည္ က်န္ခဲ့ရင္း
ဖ်စ္ညစ္ ေရးလိုက္တာ
ဒီကဗ်ာေလး အရင္က ဖတ္ဖူးတယ္ေလ...
တိုတိုေလးေပမယ့္ လွတယ္... း))
Post a Comment