ခ်ိဳ ေပစြ ဟင္းခ်ိဳ

ဒီမွာ အမ တစ္ေယာက္နဲ႔ သြားရင္းလာရင္း တေနရာအေရာက္ အမက “ဟယ္ ဟိုမွာ ပရႏၷ၀ါေတြ ပရႏၷ၀ါ ေတြ…” လို႔ ျပပါတယ္။ “သိတယ္ မဟုတ္လား… ငယ္ငယ္က သင္ခဲ့ရဖူးတယ္ေလ” ဆိုၿပီး ကဗ်ာေလး တပိုင္းတစကို ရြတ္ျပပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္ သင္ခဲ့ရဖူးတယ္ ဒါေပမဲ့ လက္ေတြ႔နဲ႔ မဆက္စပ္ခဲ့ေတာ့ ကိုယ့္ေဘးနားေရာက္ေနတာေတာင္ မသိဘူးေပါ့။

punarvana (boerhavia diffusa) လို႔ ေရးထားပါတယ္။ အာယုေဗဒ ဆိုဒ္တခုမွ ရပါတယ္။

*****
ခ်ိဳ ေပစြ ဟင္းခ်ိဳ

ေတာင္ခါးပန္းရယ္ႏွင့္၊ ခင္တန္းငယ္ ကုန္းေျမာင္၊ ေက်ာ့ကြင္းကို ေထာင္သည္၊ ေခြးညီေနာင္ တခင္ခင္ႏွင့္၊ ယုန္ရွင္ကို ဖမ္းခဲ့ပါ၊ ေလးထမ္းတဲ့သည္ေဖကိုယ္၊ တဲအိမ္ေန ၾကင္သူက၊ တအူအူ ဟစ္ေခၚလို႔၊ အမွာေတာ္ပါးလိုက္ရွာတယ္ေလး။

အိမ္ကိုျပန္လွ်င္၊ အက်ြန္က်ြႏု္ပ္၊ ယုန္တစ္တုတ္ကို၊ ခြာဆုတ္ေရလွန္၊ က်ပ္ခိုးခံလို႔၊ ပရႏၷ၀ါ၊ ရြက္ႏုညွာကို၊ ၀ါးျပာထည့္က်ိဳ၊ အိုးနားတိုႏွင့္၊ ခပ္ခ်ိဳညစ္ေတ၊ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေမႊလိုက္တယ္၊ ခ်ိဳေပစြဟင္းခ်ိဳကို၊ စေလာင္းတို အေျခပဲ့ႏွင့္၊ အာေခါင္မွာ ပူေအာင္ထည့္လို၊ မ်ိဳလွည့္ကြဲ႔ေလး။
(ပဥၥမတန္း ျမန္မာဖတ္စာမွ)
 
ခက္ဆစ္အဖြင့္
၁။ ေတာင္ခါးပန္း = ေတာင္ထိပ္ႏွင့္ ေတာင္ေျခအၾကားရွိ ေတာင္ေစာင္းအရပ္။
၂။ ခင္တန္း = ကုန္းျမင့္ေတာင္တန္း။
၃။ ကုန္းေျမာင္ = ကုန္းျမင့္ႏွစ္ခုၾကား အလ်ားရွည္၍ အနံက်ဥ္းေသာ ခ်ိဳင့္၀ွမ္း။
၄။ ေက်ာ့ကြင္း = ယုန္စသည္တို႔ကို ေက်ာ့ပစ္ရန္ ႀကိဳးကြင္း၊ ညြတ္ကြင္း။
၅။ တခင္ခင္ = ကိန္ကိန္၊ အိုင္အိုင္ အသံမ်ိဳးျပဳလ်က္။
၆။ တအူအူ = ဆြဲဆြဲငင္ငင္ ေအာ္ျမည္သည္။
၇။ ယုန္တစ္တုတ္ = ယုန္တစ္ေကာင္။
၈။ က်ပ္ခိုးခံ = မီးဖိုအထက္တြင္လုပ္ထားေသာ စင္(က်ပ္စင္)တြင္ သားေကာင္မ်ားကို အေျခာက္ခံသည္။
၉။ ပရႏၷ၀ါ = ေျမတြင္ တြား၍ေပါက္ေသာ အခက္အလက္အရိုးႂကြပ္ဆတ္သည့္ ေဆးဖက္၀င္သည့္ အပင္တစ္မ်ိဳး။
၁၀။ ၀ါးျပာ = ဆားအျဖစ္အသံုးျပဳရန္ ၀ါးကို မီး႐ိႈ႕၍ရေသာျပာ။
၁၁။ ခပ္ခိ်ဳ = ေယာက္ခိ်ဳ၊ ဟင္းခပ္ဇြန္းႀကီး။
၁၂။ စေလာင္း = ေျမအိုးအဖံုး စေလာင္းဖံုး။
*****
အခု အခ်ိန္မွာ ကဗ်ာကို ျပန္ဖတ္ေတာ့ ေယာက်္ားျဖစ္သူက ဟင္းစားကို ကိုယ္တိုင္ရွာၿပီး၊ ကိုယ္တိုင္ ခ်က္ျပဳတ္ ခူးခပ္ ေက်ြးပံုပဲ… သူ႔ အိမ္ရွင္မကို…။ မသီတာတို႔နဲ႔ ဘာေတြမ်ားကြာေနပါလိမ့္…အင္း ေနာက္ဆံုးေတာ့ မသီတာ တအူအူ မလုပ္တတ္လို႔ပဲ ေနမွာပါေလလို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္ပါတယ္။
*****
ဘေလာ့ဂ္ေတြကို အၿမဲ အားေပးတဲ့၊ ဘေလာ့ဂါေတြ စာမေရးရင္လည္း တေယာက္ခ်င္းစီ နာမည္ေခၚၿပီး ဂ႐ုတစိုက္ေမးတတ္တဲ့ အမအတြက္ အမွတ္တရ…