စိတ္လမ္းခ်ိဳး

ဘ၀မွာ ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ လမ္းေတြ… လမ္းေျဖာင့္ လမ္းေကာက္ လမ္းသြယ္ လမ္းက်ယ္ အမ်ိဳးမိ်ဳးပါပဲ…။
မွတ္မွတ္ထင္ထင္ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ လမ္းေထာင့္ လမ္းဆံု လမ္းေကြး လမ္းေလးေတြလည္း ရွိတတ္ၾကတယ္။

အဲ့ဒီလမ္းေလးကေတာ့ ေကြးေကြးေလး…။ ကိုယ္လမ္းေပၚေရာက္တဲ့ အခ်ိန္ကလည္း ေရာင္နီလာခါစ ေမွာင္ရီ၀ိုးတ၀ါးမို႔ ၀ါဖန္႔ဖန္႔ ဓာတ္မီးတိုင္ေလးေတြကို အားျပဳရင္း…။ လမ္းေကြးေလးက ရထားဘူတာ တစ္ခုကို ဦးတည္ေနတာမို႔ လူသြားလူလာေတာ့ မျပတ္ေပဘူး။ အမ်ားစုကေတာ့ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေလးေတြ…။ ေနာက္… သားသမီးကို ဘူတာထိ လိုက္ပို႔တဲ့ ကိုယ္လို အေမေတြ…။

အျပန္လမ္းလို႔ပဲ ဆိုၾကပါစို႔… လာရင္းကိစၥ သားကို ပို႔ၿပီး၊ လာရာလမ္းကို ျပန္တာမို႔…။ သူစိမ္းဆန္တဲ့ ၿမိဳ႕ျပတိုက္တာေတြရဲ႕ အခိ်ဳ႕ေသာ အခန္းေတြမွာ မီးေရာင္ေလးေတြ တစြန္းတစျမင္ေနရတယ္။ ခပ္မႈန္မႈန္ အဆင္ေတြက ကိုယ့္ရဲ႕အာ႐ံုေတြကို ဆြဲမယူလို႔ ေက်နပ္ျခင္းနဲ႔အတူ ေျဖးေျဖးေရြ႕ေရြ႕ လွမ္းေနမိတယ္။ လမ္းခ်ိဳး… ကိုယ္ ခ်ိဳး၀င္ရေတာ့မယ့္ လမ္းခ်ိဳးရဲ႕ လမ္းေထာင့္အေရာက္မွာေတာ့… အမိ်ဳးသမီးတေယာက္ရဲ႕ အဆက္မျပတ္ စကားေျပာေနတဲ့ အသံမွာ ကိုယ့္အာ႐ံုေတြ စူးနစ္ ၀င္သြားေတာ့တယ္။

သူဘာေတြ ေျပာေနလဲ… ဘယ္ေနရာက ေျပာေနတာလဲ…။ စူးစမ္းရွာေဖြမိတယ္။ သြက္သြက္ႀကီး ေျပာေနတဲ့ သူ႔အသံမွာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယံုၾကည္မႈေတြ အျပည့္ပါတယ္။ သူေျပာေနတာေတြကို လံုးေစ့ ပတ္ေစ့ေတာ့ နားမလည္ဘူး။ MRT… MRT… ဆိုတာ ၾကားတယ္… ဘယ္ဘက္ကို ေကြ႔၊ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္လိုက္ရင္ေရာက္မယ္ ဆိုတဲ့ လမ္းညႊန္စကားေတြကို ဖုန္းနဲ႔ ေျပာသလိုမ်ိဳး ေျပာေနတယ္။ ေစ့ေစ့စပ္စပ္၊ ေသေသခ်ာခ်ာ၊ ဟန္က်ပန္က် ေျပာေနလိုက္ပံုမ်ား။ ခက္တာက ထပ္ခါထပ္ခါ အက်ယ္ႀကီးကို ေျပာေနတာ။ ေအာ္… သူ စိတ္ေနမေကာင္းရွာဘူးကိုး…။

စူးရွတဲ့ သူ႔အသံ လိႈင္းေတြက ကိုယ့္ရင္ကို ဒိန္းကနဲ ဒိန္းကနဲ လာလာေစာင့္တယ္။ အဲ့ဒီ လိႈင္းေတြကို သတိနဲ႔ ဖြဖြေလး ဖမ္းယူ… ေမတၱာလိႈင္းေတြ အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းၿပီး သူ႔ဆီကို တန္ျပန္ပို႔လိုက္ပါတယ္။ ေအးခ်မ္းပါေစ…။ ေအးခ်မ္းပါေစ...။
*****
ဒီလမ္းေပၚေရာက္တိုင္း သူ႔အသံကို နားစြင့္မိတယ္။ အသံ မၾကားမိေတာ့ ကိုယ့္ ေမတၱာေတြ အစြမ္းထက္ပါရဲ႕လို႔ ေတြးထင္ေနတုန္း…ေဟာ ၾကားရၿပီ…။ တိုးသဲ့သဲ့ေလး။ ေအာ္ သူ႔သားေလးအေၾကာင္း ေျပာေနတာကိုး။ သူ႔သားက ေက်ာင္းၿပီးလို႔ NS ေတာင္ သြားေနၿပီ … တဲ့။

NS = National Service
MRT = Mass Rapid Transport
*****
သူငယ္ခ်င္း သက္ေ၀က စိတ္၏ေခၚေဆာင္ရာကို ေရးၿပီး… မမKOMကလည္း ႐ူးခ်င္ေယာင္ ခဏခဏ ေဆာင္ျပ… ခ်စ္ေပါက္ကလည္း စာရင္းေကာက္...  ဆိုေတာ့ ဒီကလည္း ေရးရၿပီေပါ့… 
တေယာက္ရွိေသးတယ္... ဘေလာ့ဂ္ပိတ္ထားၿပီး စိတ္ေပါက္ရင္ လာလာခ်ြဲတယ္...