သူငယ္ခ်င္းမ်ား

အဓိက သ႐ုပ္ေဆာင္ - စာဂိ်ဳး
လူေအးမေလး ႏွင့္ ဇတ္ဇတ္ႀကဲ ကူညီ ပံ့ပိုးသည္။
အရိပ္အကဲ မသိသူ ေရးသား၍ ဟန္ေဆာင္ၿပံဳး တည္းၿဖတ္ေသာ…

ေပ်ာက္ေသာသူ ရွာရင္ေတြ႔ ဆိုတဲ့ ဆိုရိုးစကား ရွိေပမဲ့
တို႔တေတြဘ၀မွာ ရွာဖို႔လည္း ခြန္အား မရွိၾက၊ ရွိေနမယ္လို႔ ထင္ရတဲ့ ေနရာကိုလည္း သြားမရွာႏိုင္တဲ့ ဘ၀မွာ…
စိတ္ထဲကပဲ သတိရ ေနရေတာ့တာ…
...............
ဘယ္လို ေမ့ႏိုင္မွာလဲ၊ ငယ္ဘ၀ထဲက တြဲလာခဲ့ၾကတာ။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာခဲ့ၿပီဘဲ။
အသစ္အသစ္ေတြ ဘယ္လိုေတြ႔ေတြ႔၊ အေဟာင္းကိုေတာ့ တလယ္လယ္။
ေျပာမနာ၊ ဆိုမနာ။ စိတ္ဆိုးလိုက္၊ စိတ္ေကာက္လိုက္။ မေခၚလိုက္၊ မေျပာလိုက္။ မ်က္ေစာင္းေတြ ထိုးလိုက္နဲ႔ဘ၊ဲ ဘ၀ေတြကို ကိုယ္စီ ပံုစံေတြနဲ႔ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကေပမဲ့ ခင္မင္မႈ မပ်က္ တြဲခဲ့ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ။
မတူညီတဲ့ မိဘ၊ လူမ်ိဳး၊ အသိုင္းအ၀ိုင္းက ေပါက္ဖြားၾကတာမို႔ အသားအေရာင္ကလည္း တစ္ေယာက္ တစ္မ်ိဳး၊ ကိုယ္အဂၤါ အခ်ိဳးအဆစ္က တစ္ေယာက္ တစ္ပံု။ စရိုက္, ပိုေတာင္ မတူေသးတယ္။ မတူတဲ့ စရိုက္ေတြပဲကို ညွိၿပီးေပါင္းခဲ့ၾကတာ။
ငါးဦးေကာ္မတီမွာ - တစ္ေယာက္က ပိန္ပိန္ရွည္ရွည္၊ ဟန္ေဆာင္အၿပံဳးနဲ႔ လူတိုင္းကို တည့္ေအာင္ေပါင္းတယ္။ တစ္ေယာက္က ျဖဴျဖဴသြယ္သြယ္၊ ႏြဲ႔ႏြဲ႔ေႏွာင္းေႏွာင္း အားလံုးနဲ႔ အဆင္ေျပေအာင္ ေပါင္းတတ္သူ လူေအးမေလး။ တစ္ေယာက္က ေဒါင္းတည္ေမာင္းတည္ မဟုတ္မခံ ဇတ္ဇတ္ႀကဲ။ တစ္ေယာက္က ညိဳညိဳေမွာင္ေမွာင္ အသားေရာင္နဲ႔ အရိပ္အကဲမသိတတ္၊ သူျဖစ္ခ်င္တာကို ဦးစားေပးလုပ္တတ္သူ။ တစ္ေယာက္ကေတာ့ စာဂ်ိ္ဳးရုပ္၊ ဘာမွဂရုမစိုက္တဲ့ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ မ်က္ေမွာင္ကုတ္ထားတတ္သူ။
...............
လူေအးမေလးရယ္၊ အရိပ္အကဲ မသိသူရယ္၊ စာဂ်ိဳးရယ္က ၿမိဳ႕ထဲက မိန္းကေလးေက်ာင္း။
ဟန္ေဆာင္ၿပံဳးရယ္၊ ဇတ္ဇတ္ႀကဲရယ္က ၿမိဳ႕နယ္ထဲက မိန္းကေလးေက်ာင္း။
ရပ္ကြက္ထဲက ကေလးတိုင္းလိုလို တက္ၾကတဲ့ English က်ဴရွင္မွာေတာ့ အားလံုးအတူတူ။
အရိပ္အကဲ မသိသူနဲ႔ စာဂ်ိဳးတို႔က (၇)ႏွစ္အရြယ္ ကေလးဘ၀ ကတည္းက ေက်ာင္းဆင္းရင္ က်ိဳကၠဆံ ကၽြမ္းဘားကစားကြင္းကို အတူတူ သြားကစားၾကတဲ့ အရြယ္ကတည္းက တြဲျဖစ္ၾကတဲ့ ရဲေဘာ္၊ ရဲဘက္ေတြ။
စာဂ်ိဳးက အရိပ္အကဲ မသိသူထက္ အၿမဲသာတယ္။ စာမွာေရာ၊ အားကစားမွာေရာ၊ အတိုင္အေတာမွာေရာ။
စေန၊ တနဂၤေႏြ က်ဴရွင္မရွိတဲ့ ရက္ေတြမွာဆိုလည္း က်ိဳကၠဆံကြင္း သြားကစားၾကေသးတယ္။ အိမ္နဲ႔ ကစားကြင္းကေ၀းတယ္။ အဲ့ဒီတုန္းက ကားနံပါတ္ ၁၂ တိုက္ရိုက္ေရာက္တယ္။ ကားခက ျပားသံုးဆယ္။ ပိုက္ဆံကို ေခၽြတာၿပီး မုန္႔၀ယ္စားခ်င္တဲ့ ႏွစ္ေယာက္က ကားခကို ေခၽြစီးၾကတယ္။ လူေတြ ပစ္ခ်ထားတဲ့ ကားလက္မွတ္ အေဟာင္းေတြကို လူမျမင္ေအာင္ လိုက္ေကာက္ၿပီး ေခၽြစီးၾကတာ။ အျပန္ခရီးကေတာ့ ေမွာင္ေနၿပီျဖစ္လို႔ ကားၾကပ္တယ္။ အဲ့ဒီအခါက်ေတာ့ ခိုးစီးၾကတာေပါ့။ တစ္ခါေတာ့ စာဂ်ိဳး လက္မွတ္ေတြ ကုန္းေကာက္ေနတုန္း လက္မွတ္ေရာင္းေရာက္လာၿပီး “ခေလးေတြ လက္မွတ္ ၀ယ္ၿပီးၾကၿပီးလား” ဆိုေတာ့ အရိပ္အကဲမသိသူမွာ ဘာျပန္ေျပာရမွန္း မသိဘဲ “xx xx ထထ၊ ဟိုမွာလက္မွတ္ လာေရာင္းေနတယ္” လို႔ ထခိုင္းရတယ္။ လက္မွတ္ တစ္ေစာင္၀ယ္လိုက္တယ္။ ၿပီးမွ ကုန္က်စရိတ္ကို ႏွစ္ေယာက္ခြဲ ၾကခံေစ။ အဲ့ဒီေနာက္ေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ လက္မွတ္ေကာက္ မစီးၾကေတာ့ပါဘူး။ ၇ ႏွစ္၊ ၈ ႏွစ္ကေန ၇ တန္း၊ ၈ တန္းေရာက္လာေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အားကစားကို ခဏရပ္ၿပီး၊ စာဘက္ အာရံုစိုက္ၾကတယ္။
အထက္တန္းေက်ာင္းသူ ဘ၀၊ တစ္ေယာက္ေမြးေန႔ကို တစ္ေယာက္သတိရၾကၿပီး၊ ေမြးေန႔ရွင္က က်န္ေလးေယာက္ကို ျပဳစုရတာက ထံုးစံ။ လမ္းမေတာ္ တရုတ္တန္းမွာ သြားစားၾက၊ အျပန္မွာ ဒူးရင္းသီးေပၚခ်ိန္ဆို (ဇတ္ဇတ္ႀကဲ ေမြးေန႔) လမ္းေဘးမွာတင္ ထိုင္စားၾကတာ၊ မရွက္ပါဘူး။ အျပန္ဆို လိုင္းကားက ၾကားကားျဖစ္သြားၿပီး အင္မတန္ၾကပ္ေတာ့၊ ဆိုက္ကားႏွစ္စီးကို ၅ ေယာက္ share စီးၾကတာ။
ဒီလိုနဲ႔ သူတို႔ ငါးေယာက္ ဆယ္တန္းေရာက္လာတယ္။
...............
မွတ္မွတ္ရရ ဆယ္တန္း စာေမးပြဲ မတိုင္ခင္ေလးမွာ လူေအးမေလးရဲ႕ အဖြားဆံုးတယ္။ အဲ့ဒီမွာ ေဗဒင္ေဟာတတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္က လူေအးမေလးကို ဘာေတြေဟာလိုက္ေလတယ္ မသိ။ “ငါဘယ္ေလာက္ႀကိဳးစား၊ ႀကိဳးစား လိုင္းေကာင္းရမွာ မဟုတ္ပါဘူး” ဆိုၿပီး စာၾကည့္ေလ်ာ့သြားပါေတာ့တယ္။
ေအာင္စာရင္းထြက္ေတာ့ လူေအးမေလး တစ္ေယာက္ထဲ ဘာဂုဏ္ထူးမွမပါဘဲ အားလံုးေအာင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ အားလံုးရဲ႕ Dream က – MC (ဆရာ၀န္) လိုင္း…။ စာဂ်ိဳးတစ္ေယာက္ပဲ ၀င္ခဲ့ပါတယ္။
ဆယ္တန္းစာေမးပြဲ အၿပီး ေက်ာင္းပိတ္ရက္ရွည္မွာေတာ့ ညေနစာ စားေသာက္ၿပီး အခ်ိန္ကစလို႔ တစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ႕ အိမ္ေရွ႕မွာစု အရည္မရ၊ အဖတ္မရေတြကို ျခင္ကိုက္ခံၿပီးေျပာၾကတာ မိုးခ်ဳပ္လြန္လို႔ ပထမေတာ့ မိဘေတြက လိုက္လိုက္ေခၚရပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့လည္း အိမ္တံခါးေတြ ပိတ္ထား ခံထိၾကေတာ့တယ္။
ေၾသာ္ မ, သဘာ၀ ေမးလိုက္ၾကတဲ့ ေဗဒင္။ ဖ်ာလိပ္နတ္ကို ဇတ္ဇတ္ႀကဲတို႔ အိမ္မွာေမးၾကတာ။ အခုျဖစ္ေနတာေတြနဲ႔ ယွဥ္ၾကည့္ေတာ့ ဖ်ာလိပ္နတ္က 80%, 90% မွန္ေနတယ္။
အရင္ဆံုး အိမ္ေထာင္က်မဲ့သူ - လူေအးမေလး။ (ဇတ္ဇတ္ႀကဲက မွားတာ ျဖစ္မယ္ဆိုၿပီး၊ ထပ္ေမးေသးတယ္။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္က မတိမ္းမယိမ္း အရပ္ေတြကို ေတြ႔ၾကၿပီဆိုတာနဲ႔ ဘယ္သူ အရပ္ပိုရွည္လဲလို႔ တိုင္းရတာ အေမာ။ ဒါတင္မကေသးဘူး ဘယ္သူ အသားပိုျဖဴလဲလို႔ပါ တိုင္းၾကေသးတယ္ ခင္ဗ်။ ေဟာခ်က္အတိုင္း လူေအးမေလး အယင္ဆံုး အိမ္ေထာင္က်ပါတယ္။)
ကေလး အမ်ားဆံုးေမြးမဲ့သူ - ကေလးတစ္ေယာက္ တစ္ခ်က္ႏံႈး ေခါင္းကို ပုတ္ျပပါဆိုေတာ့ - ဟန္ေဆာင္ၿပံဳးေလး ေခါင္းကို ဆယ္ခ်က္မက ပုတ္ေနတာ။ အခ်က္ေတြ လိုက္ေရရင္း သူ႔မွာေတာ့ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ က်န္တဲ့လူေတြကေတာ့ ရီၾကတာ အေတာမသတ္ေတာ့ဘူး။ (အမွန္တကယ္ပင္ အုပ္စုထဲတြင္ အမ်ားဆံုးေမြး၍ Production စံခ်ိန္တင္ထားသူ။)
အပ်ိဳႀကီးျဖစ္မဲ့သူ ေမးမယ္ဆိုေတာ့ စာဂိ်ဳးနဲ႔ ဇတ္ဇတ္ႀကဲက “ေဟ့ ငါတို႔ အပ်ိဳႀကီး မလုပ္ဘူး” ဆိုၿပီး ျငင္းၾကေသးတယ္။ ဖ်ာလိပ္နတ္က ဇတ္ဇတ္ႀကဲကို ေရြးပုတ္လိုက္ေတာ့၊ စာဂ်ိဳးမွာ ေပ်ာ္ရတာ အေမာ။ (ဇတ္ဇတ္ႀကဲ တစ္ေယာက္ တစ္ကိုယ္တည္း ပိုက္ဆံေတြ နင္းကန္ရွာေနတာ အခုအခ်ိန္ အထိပါဘဲ။)
...............
အခုေတာ့ လူေအးမေလး တစ္ေယာက္သာ ေမြးရပ္ေျမမွာ ကန္ထရိုက္လုပ္ငန္းနဲ႔ ေအးေအးေဆးေဆးပါဘဲ။
ဟန္ေဆာင္ၿပံဳးေလးကေတာ့ ၀ဋ္ရွိေနေသးေတာ့ အရိပ္အကဲမသိသူနဲ႕ အနီးကပ္ေနၿပီး သူ႔အႏြံအတာကို ဟန္ေဆာင္ၿပံဳးေလးနဲ႔ ခံေနရတုန္း။
ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ၾကည့္လိုက္၊ ၾကည့္လိုက္ ဆာမူ႐ိုင္းေကေလးနဲ႔ (ထိုေခတ္၊ ထိုအခါက technology ျဖင့္ ဘယ္ပံုစံမွ ေျပာင္းညွပ္၍ မရပါ။) ဂ်ပန္အရုပ္ေလးလို။ စကားေျပာရင္ေတာ့ ေလယူ ေလသိမ္းက ဂ်ပန္မေလးမ်ားလို မဟုတ္၊ ဂ်ပန္ႀကီးမ်ားလို ႐ွဴး႐ွဴး ဒိုင္းဒိုင္းနဲ႔ ဇတ္ဇတ္ႀကဲ။ အခုေတာ့လည္း မသိတဲ့လူေတြဆို သူ႔ကို ဂ်ပန္လို႔ဘဲ ထင္ၾကေတာ့မယ္။
အရိပ္အကဲမသိသူရဲ႕ ေမြးကာစ ရက္သား၊ လသား အရြယ္ကတည္းက ရခဲ့တဲ့ ေရာဂါကို ငါကိုယ္တိုင္ကုမယ္လို႔ ပံုျပင္ေတြ ေျပာခဲ့တဲ့ စာဂ်ိဳး။ က်န္ေလးေယာက္ကို တခ်က္မွျပန္ မၾကည့္ဘဲ ထားသြားတာသူ။
ေခတ္တေခတ္၏ စနစ္တခုေအာက္တြင္ ပုန္းရင္း ေရွာင္ရင္း ခ်စ္ေသာသူေတြ သည္လိုပင္ ကြဲကြာခဲ့ၾကရပါ၏။
...............
စာဂိ်ဳးတစ္ေယာက္မွလြဲ၍ အယင္ကအတိုင္း ဇတ္ဇတ္ႀကဲက အရိပ္အကဲမသိသူကို ေဟာက္ၿမဲတိုင္းေဟာက္။ အရိပ္အကဲ မသိသူက ဟန္ေဆာင္ၿပံဳးကို ညွင္းဆဲၿမဲ ညွင္းဆဲ။ ေမြးရပ္ေျမက လူေအးမေလးကေတာ့ စကတ္ေတြ ေဘာင္းဘီေတြ ၀တ္ေနတဲ့ သူ႔ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြကို ၿပံဳးၿပံဳး, ၿပံဳးၿပံဳးနဲ႔ အေက်နပ္ႀကီး ေက်နပ္လို႔။
အႏွစ္သာရရွိေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားဘ၀ကို ပိုင္ဆိုင္ထားၾကပါ၏။

မီသန္႔မ