Saturday, January 10, 2009

ဘာသာျပန္ရာ၀ယ္


ဘာသာျပန္ျခင္းသည္ လြယ္ကူေသာ ကိစၥတစ္ခု မဟုတ္ပါ။ ဘာသာစကားႏွစ္မ်ိဳးစလံုးကို ကၽြမ္းက်င္ဖို႔လိုသလို မိမိျပန္ဆိုမည့့္ အေၾကာင္းအရာကိုလည္း ေသခ်ာက်န နားလည္ထားရန္ လိုပါသည္။ ေရေျမသဘာ, အေတြးအေခၚ, ယဥ္ေက်းမႈ မတူၾကသည့္ ဘာသာစကားတစ္ခုမွ တစ္ခုသို႔ ေဝဟာရဖလွယ္ရျခင္းသည္ မလြယ္။

ဤဘာသာျပန္ေလးကို ၾကည့္ပါ။

မသိေတာ့ မၿမဲ။
မၿမဲေတာ့ သိ။


ျမန္မာျပည္က အထင္ကရ စာေရးဆရာႀကီးတစ္ဦး၏ ကဗ်ာဆန္ဆန္ ေရးထားသည့္ စာျဖစ္သည္။ (ေနာက္က စာေတြကို မမွတ္မိေတာ့ပါ။) အဓိပၸါယ္ကို အေတာ္ေလးစဥ္းစား ယူရသည္။ ေနာက္မွ “အဝဇၨာပစၥယာ သခၤါရာ၊ သခၤါရပစၥယာ ဝိညာဏံ” ဆိုတဲ့ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကို ျမန္မာျပန္ထားမွန္း သိရပါသည္။ ‘သခၤါရာ’ ကို ျပဳျပင္စီရင္မႈဆိုသည့္ အဓိပၸါယ္အစား ျမန္မာအမ်ား နႈတ္က်ိဳးေနေသာ “မၿမဲေသာ သခၤါရသေဘာတရား” ဆုိသည္ကို ယူ၍ ျမန္မာဆန္ဆန္ ျပန္လိုက္ျခင္း ျဖစ္မည္။ ကဗ်ာဆန္သလိုလို, ဂမၻီရဆန္သလုိလိုရွိေသာ္လည္း မူရင္းအဓိပၸါယ္မွ လံုး ကြဲလြဲ သြားပါသည္။

ျမန္မာတို႔သည္ ပညာရပ္ဆိုင္ရာေ၀ါဟာရ အေတာ္မ်ားမ်ားကို ျမန္မာဘာသာျပန္မည့္အစား မူရင္းေ၀ါဟာရကိုပင္ အသံဖလွယ္ ယူေလ့ရွိပါသည္။ ဒုကၡ, ဘ, အတၱ စေသာ ပါဠိေ၀ါဟာရမ်ားကို တိုက္႐ိုက္ေမြးစားယူသည္။ စိတ္ (စိတၱ), ပရိယာယ္ (ပရိယာယ) စသျဖင့္ ျမန္မာသံေျပာင္းယူသည္ လည္းရွိသည္။ ယေန႔ေခတ္တြင္လည္း ကား, ကြန္ပ်ဴတာ, ကင္မရာစသျဖင့္ ေဝါဟာရအေတာ္မ်ားမ်ားကို ျမန္မာသံေျပာင္းယူထားသည္။ ဘာသာျပန္မည့္အစား ေမြးစားယူျခင္းျဖင့္ ေ၀ါဟာရ က်စ္လစ္ၿပီး အဓိပၸါယ္ေကာက္လြဲမည္လည္း သိပ္မစိုးရိမ္ရ။ သို႔ေသာ္ စာတစ္ပုဒ္ အတြင္းတြင္ ျမန္မာတို႔ႏွင့္ မရင္းႏွီးေသးေသာ ဘာသာျခားေ၀ါဟာရမ်ားကို အလံုးအရင္း ထည့္သြင္းလိုက္ပါက အေတာ္အဖတ္ရ ခက္သြားပါသည္။ အခ်ိဳ႕စကားလံုးမ်ားဆိုလွ်င္ ဘာကိုဆိုလိုမွန္းပင္ မသိရေတာ့။ ဥပမာ “ဂလိုဗယ္လုံၿခံဳေရး အတြက္ ဗီးရွင္းသစ္”ဆိုေသာ စာသားမ်ိဳး ျဖစ္သည္။ ‘ဗီးရွင္း’ အစား ‘အျမင္’ ဟုျဖစ္ေစ, Vision ဟု အဂၤလိပ္စာလံုးအတိုင္းျဖစ္ေစ ဖတ္ရသည္က ပို၍ အဆင္ေျပပါသည္။ အဓိပၸါယ္ကို မသိသည့္တိုင္ စာဖတ္သူက အဘိဓာန္တြင္ ရွာၾကည့္ႏိုင္ေသးသည္။ ပိုဆိုးသည္မွာ အဆန္းထြင္၍ အဂၤလိပ္ေဝါဟာရအား အသံဖလွယ္ကာ ပါဠိသံဆန္ဆန္ ျမန္မာမႈ ျပဳခင္းျဖစ္သည္။ ဥပမာ ႐ိုမန္တစ္ (Romantic) အား ‘ေရာမႏၲိက’ ဟု ေရးျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္၏။ ျမန္မာတို႔ႏွင့္ မရင္းႏွီးေသးေသာ ေ၀ါဟာရျဖစ္လွ်င္ ပေဟဠိထုတ္သလို ျဖစ္တတ္သည္။

တစ္ခါက ဘတ္စ္ကားတစ္စီးတြင္ ‘ဣစၦိတာ’ ဟု ေရးထားသည္ကို ဆရာႀကီးဦးေဖေမာင္တင္ ဖတ္မိသည္။ ထိုအခါဆရာႀကီးက “ေဟ့ ဒီနာမည္က အလြန္ေကာင္းတာကြ။ သူက ဘတ္စ္ကားစီး လူေတြကို ဆုေပးရာ ေရာက္တယ္။ ‘ဣစၧိတံ တုယွံ၊ ခိပၸေမ သမိၪၨတု’ တဲ့ကြ။ စီးတဲ့သူေတြ လိုအပ္ေသာဆုႏွင့္ ျပည့္စံုေစေပါ့ကြာ။ ဒါေပမဲ့ သူ႔စာလံုးေပါင္းက မွားေနတယ္ အမွန္က ‘ဣစၧိတံ’ လို႔သာေရးရမယ္ကြ။ မင္းတို႔ ျပင္ေပးလိုက္ၾကပါကြယ္” ဟုေျပာပါသည္။ ဆရာႀကီးတပည့္မ်ားက ကားဆရာအား သြား၍ ေျပာၾကသည္။ ထိုအခါ ကားဆရာက ေဒါပြသြားၿပီး “ခင္ဗ်ားတို႔က ဘာနားလည္လို႔တုန္း။ က်ဳပ္က ကားစီးတဲ့လူေတြကို လိုရာဆု ျပည့္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးတာ မဟုတ္ဘူးဗ်။ က်ဳပ္ကားက လူရွစ္ေယာက္ပဲ ဆန္႔တာ။ ဒါေၾကာင့္ ‘ရွစ္ေယာက္စီး’ (Eight Seater) ဣစၧိတာလို႔ ေရးထားတာ” ဟုဆိုကာ ကားကိုေမာင္း၍ ထြက္သြားသည္ဟူ၏။ ႐ိုမန္တစ္ကို ေရာမႏၲိက လုပ္ခ်င္သူမ်ား စဥ္းစားမိဖို႔ပါ။



14 comments:

PAUK said...

မသီတာေရ..
ရယ္ရခက္...ငိုရခက္ၾကီး...
ဒါေပမယ့္လည္း...
ရယ္သြားပါတယ္...။။
ျမန္မာစကားရဲ႕ ေမြးစားစကားလံုးေတြေၾကာင့္လည္း...
က်ေနာ္တို႔ ဘိုစကားလံုးေတြနဲ႔ နားမစိမ္းဘူး။။
draw=ဒေရာ
boot=ဘြတ္ဖိနပ္
ဟားဟ..

tg.nwai said...

မွတ္သားစရာ ေကာင္းလွပါေပတယ္..။ တခါတခါ အဂၤလိပ္စကားကုိ ဘာသာျပန္ထက္စာရင္ သူူ႔မူရင္းအတုိ္င္းက ပိုနားလည္လြယ္သလိုပါပဲ..။ အထူးသျဖင့္ ဘာသာရပ္ဆုိင္ရာ အသံုးအႏႈန္းေတြဆုိ ပိုသိသာပါတယ္။ ျမန္မာလုိ ဘာသာျပန္တာ ပိုရႈပ္ေထြးေနတတ္ပါတယ္..။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း အဂၤလိပ္လုိညွပ္ေရးေနရတာကို သိပ္ၾကည့္မရတတ္လို႔ Vision ကို ဗီြရွင္းလုိ႔ ျမန္မာအသံနဲ႔ ေရးလုိက္ၾကတာထင္ပါတယ္။

Craton said...

ဟုတ္၏ ဟုတ္၏ လြယ္ဘူး။

လူလ said...

မဂၤလာပါ ၊
ဧရာ (မႏၱေလး) ေရးတဲ့ ဘာသာျပန္ရာ၀ယ္ ပိုစ့္ကို ဖတ္သြားသည္။
အင္း ျမန္မာစာက ေတာ္ေတာ္ ပင္ပန္းတယ္၊ ဘာသာကပဲ ျမင့္မားလို႔လား ရွဳပ္ေထြးေနလို႔လား ကိုယ္တို႔ပဲ ညံ့လိုလားေတာ့ မသိဘူး။ အခုထိ ျငင္းပြားေနရတုန္း တခ်ဳိ႔ ေ၀ါဟာရေတြဆိုရင္ေပါ့။
တျခားဘာသာေတာ့မသိဘူး အဂၤလိပ္အကၡရာ သိုမဟုတ္ လက္တင္ အကၡရာေတြနဲ့ အသုံးျပဳတဲ့ စာလုံးေတြဆိုရင္ သတ္မွတ္ျပီးကတည္းက မေျပာင္းေတာ့ဘူး။
cat = ေၾကာင္၊ ဒီေၾကာင္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မေယာင္ေတာ့ဘူး။
ဒီ ပို႔စ္ေလးကို ဖတ္မိရင္း ေတြးမိတာကို ေရးခ်ျဖစ္သြားတာပါ။ မွားတယ္ဆိုလဲ ၀ႏၵာမိေပါ့ေနာ္

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ...

ေအာင္သာငယ္ said...

မွတ္သားစရာပါပဲ ကိုဧရာေရ႕...

ကိုဧရာ့ ေဆာင္းပါး ဖတ္မိမွ ေဆာင္းပါး တခုကို သြားသတိရတယ္...

ဆရာသာႏိုးက -ဗ်တၱ- ဆိုတဲ့ နံမည္က မူရင္း အသံ -ေဗ်ာ့ဂ္ေထာ- ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးကို ေမာင္ရစ္-လား မသိ ျပန္ေရးထားတာ -

- မလုပ္ပါနဲ႕ ဆရာႏိုးရယ္ ေတာ္ၾကာ
ေဗ်ာ့ဂ္ေထာလို ပန္းဆက္သမားပါကြယ္-ဆိုျပီး သီခ်င္းဆိုေနရရင္ သိပ္မနိပ္ေသးပါဘူး - ဆိုတာလိုမ်ိဳးေပါ့... း)

pandora said...

႐ိုမန္တစ္ကိုေရာမႏၱိက လုပ္တာ ဆရာႏိုး ထင္ပါတယ္။ တဲကနိက လိရိက.. ဒါေတြလည္း ၾကားဖူးတယ္။

ကိုျဗဂၢ ဆိုတဲ့ ဘေလာ့ဂါ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေဟာမုံနစကၠရာ လို႕ ေနာက္ထားဖူးတယ္။ ဘာကိုေျပာတယ္ မွတ္လဲ။ သိခ်င္သြားဖတ္။ http://byakga.blogspot.com/2008/05/blog-post_6697.html

sonata-cantata said...

မွတ္ခ်က္ ေပးသြားၾကသူေတြအားလံုး… ေက်းဇူးပါ။

ကိုယ္ထက္ အသက္, ၀ါ, ပညာ, ဂုဏ္အမ်ားႀကီးသာထက္ ဆရာႀကီးမ်ားကို အျပစ္ေျပာျခင္း မဟုတ္ပါ။ စာဖတ္သူတစ္ဦးအေနႏွင့္ ေတြးမိတာေတြပါ။ ျမန္မာဘာသာျပန္လို႔ရရင္ ျပန္ေစခ်င္တယ္။ ျပန္ဖို႔ အခက္ခဲရွိလို႔ အသံထြက္အတုိင္း ေမြးစားယူရင္လည္း မူရင္းအဂၤလိပ္အတိုင္း တစ္ႀကိမ္ေလာက္ျဖစ္ေစ ေဖာ္ျပေပးရင္ ေကာင္းပါတယ္။ ဥပမာ - ေဆာင္းပါးတစ္ခုမွာ ဆပ္ပ႐ိုင္း (Sub-prime) ဆိုတဲ့ေ၀ါဟာရကို လက္သည္းကြင္းနဲ႔ တြဲျပၿပီး အဓိပၸါယ္ကို ခပ္တိုတို ရွင္းျပပါတယ္။ ေနာက္ေဆာင္းပါး တစ္ခုလံုးမွာ ‘ဆပ္ပ႐ိုင္း’ လို႔ပဲသံုးသြား ပါတယ္။ စာဖတ္သူ ဦးေႏွာက္ မေျခာက္ရေတာ့ဖူး ေပါ့။ ဒီလိုစာမ်ိဳးဖတ္ရင္ ဒီေ၀ါဟာရေလာက္ေတာ့ သိရမယ္လို႔ အျပစ္တင္ရင္လည္း ခံရမွာပါပဲ။

မာ့က္စ္, ဆားတ္, အိုင္းစတိုင္း, နယူတန္စတဲ့ လူပုဂၢိဳလ္အမည္ေတြကေတာ့ အသံဖလွယ္႐ံုပါပဲ။ မူရင္းအသံထြက္နဲ႔ အနီးစပ္ဆံုး ဖလွယ္ႏိုင္ရင္ ေကာင္းပါတယ္။ စပ္မိလို႔ အျဖစ္ပ်က္တစ္ခု ေျပာပါရေစ။ ခပ္ငယ္ငယ္ က သိပၸံဘာသာရပ္မွာ နယူတန္နိယာမ, ခ်ားလ္စ္နိယာမ… စသျဖင့္သင္ၾကရပါတယ္။ ဆရာကလည္း တပည့္ေတြ စိတ္၀င္စားေအာင္ နယူတန္တို႔, ခ်ားလ္စ္တို႔အေၾကာင္း ေျပာျပေလ့ရွိပါတယ္။ တစ္ရက္ေတာ့ ေက်ာင္းသာတစ္ေယာက္က “ဆရာ… ‘ေပါေလာေပၚ’ အေၾကာင္းလည္း ေျပာျပပါဦး။ သူက ဘာလူမ်ိဳးလဲ” လို႔ ေမးပါတယ္။

ဟုတ္ကဲ့ … ေဗ်ာ့ဂ္ေထာလို ပန္းဆက္သမားေတာ့ မဆိုပါရေစနဲ႔။ ‘ေဟာမုံနစကၠရာ’ အတြက္ ေက်းဇူးပါ။

Kay said...

ကိုဧရာ - အဲဒါ စဥ္းစားစရာ အမွန္ပဲ။ ဗမာမူ ျပဳခဲ့တဲ့ စာလံုးေတြထဲမွာ..ဆရာၾကီး ယုဒသာန္ရဲ႕ ေ၀ါဟာရေတြလည္း ေမ့ထားလို႕ မရဘူး။

ဒါေပမဲ့..သူက..ေ၀ါဟာရ အသံုးေတြထက္..လူနံမယ္ေတြကို သာ..အဓိက ျမန္မာမူ ျပဳတာပါ။

သူ႕ေခတ္သူ႕အခါကေတာ့.. ရီစစၥတီ ( Register)ဆိုတာမ်ိဳးေတြလည္း ..က်ယ္က်ယ္ျပန္႕ျပန္႕ သံုးခဲ့ၾကတယ္ေနာ္-

ကိုယ္ပိုင္ အယူအဆ အေနနဲ႕ေတာ့..ကိုဧရာေျပာသလို.. ျမန္မာအနက္ျပန္ခ်င္ျပန္ (အျမင္) မူရင္းဘာသာအတိုင္းေရးခ်င္ေရး (vision)
ဆိုတာကို ပဲ..ပိုႏွစ္သက္မိတယ္။

Yu Wa Yi said...

၀ုတ္ကဲ့ဘာ။ မွတ္သားသြားပါဒယ္။

SDL said...

မွတ္သားသြားပါတယ္။ ကိုဧရာရဲ႕စာ၊ ကိုေအာင္သာငယ္၊ ပန္ဒိုရာတို႕ရဲ႕ လင့္ေတြပါၾကည့္ျပီး ျပံဳးမိပါတယ္။

သင္းႏြယ္ဇင္ said...

ျမန္မာစာအေရးအသားနဲ့ ပတ္သက္ေလ့လာဆဲမို႕ မွတ္သြားပါတယ္။ ေက်းဇူးပါ။

Ko Paw said...

မွတ္သားစရာပါပဲ။

ေရာမႏၱိက(Romantic)တုိ႔ အိေရာတိက(erotic)တုိ႔က ဓါတ္ေပါက္သူအခ်င္းခ်င္း ေျပာၾကေရးၾကတဲ့ေနရာမွာ သုံးစြဲရင္ ျပႆနာမရွိႏုိင္ေပမယ့္ ႐ုိး႐ုိးစာဖတ္သူအတြက္ေတာ့ ဦးေႏွာက္ေျခာက္စရာျဖစ္တာအမွန္ပါပဲ။

ေနာက္တမ်ဳိးက နာမည္ေက်ာ္ပုဂၢဳိလ္ေတြကုိ ခင္မင္သူခ်င္းေခၚၾကတဲ့ Nickname ေတြနဲ႔ ႐ုပ္သံအင္တာဗ်ဴးေတြမွာ၊ အမ်ားဖတ္မယ့္စာေတြမွာ သုံးစြဲတာပဲ။ (အဲဒီအေၾကာင္းကုိ “ၾကားရၾကားရ နား၀မွာ မသက္သာ” (ေရးသူ-ေမာင္တည္ၿငိမ္ ထင္ပါရဲ႕) မွာ ေရးထားတာ ဖတ္ဘူးတယ္။)

ဥပမာ ထူးအိမ္သင္ကုိ ကုိငွက္ လုိ႔ ေခၚတာမ်ဳိး၊ ေဇာ္၀င္းထြဋ္ကုိ ကုိညီထြဋ္၊ ေဒြးကုိ ကုိသားႀကီး စသျဖင့္ ေခၚေ၀ၚေရးသားတာပဲ။ ေရွ႕မွာ ရွင္းျပထားတာမပါရင္ ဖတ္ရသူ၊ ၾကားရသူအဖုိ႔ နား႐ႈပ္ႏုိင္ပါတယ္။

သက္ေဝ said...

ေသေသခ်ာခ်ာ ဖတ္သြားပါတယ္...
ျပံဳးလဲ ျပံဳးသြားပါတယ္... (လွလွေလး ျပံဳးတာေနာ္...)

Ma Ma said...

ဟားဟား ......ဣစၦိတာ (Eight Seater)
Batam ကိုအလုပ္နဲ႔သြားတုန္း Store စကၠဴပံုးမွာ MT ဆိုၿပီးေရးထားတာေတြ႔လို႔ အထဲက ဘာပစၥည္းလဲလို႔ ေမးတာ “MT ေလ” “MT ေလ” ဆိုတဲ့အေျဖပဲရတယ္။ ေနာက္ဆံုးဘယ္လိုမွနားမလည္လို႔ English လိုေကာင္းေကာင္းေျပာတတ္သူကိုေမးမွ ေအာ္ျဖစ္ရေလလို႔ ဟားတိုက္ရယ္ခ်င္ေပမယ့္ သူမ်ားတိုင္းျပည္မွာဆိုေတာ့ ၿပံဳး႐ံုပဲၿပံဳးခဲ့ရတယ္။

အေျဖက
MT = Empty (ဗလာနထၳိ)