အလွတရား ရွာပံုေတာ္ (၂)

စိမ္းလႊလႊ ျမက္ကမၺလာေပၚ အသာအယာ လဲေလ်ာင္းလိုက္ေတာ့ ေအးျမျမ အထိအေတြ႔က အလိုက္သင့္ေထြးယူတယ္…။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တဲ့ ၾကယ္ေလးေတြက ရင္ခုန္သံစည္းခ်က္နဲ႔ မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္ ကလို႔…။ သူတို႕ ကခ်ဳိး,က နီးလာလိုက္ ေ၀းသြားလိုက္... တတ္လည္းတတ္ႏိုင္ၾကပါရဲ႕...။ တိမ္ခိုးလြင့္ ခန္းဆီးေနာက္က လမင္းရယ္ေလ ပါးခိ်ဳင့္ေလးေပၚေအာင္ ၿပံဳးျပေနတယ္…။

ႏြဲ႔ေႏွာင္းတဲ့ အရိပ္တို႔ရဲ႕ ဖြဖြေလး နင္းတဲ့ ေျခသံ… အိပ္ေမာက်ေနတဲ့ သစ္ရြက္ေလးေတြရဲ႕ တိုးသဲ့သဲ့ေဟာက္သံ… ေ၀ယ်ာ၀စၥမမ်ားလွတဲ့ သစ္ပင္တို႔ရဲ႕ မနက္ဖန္အတြက္ အစာခ်က္ေနၾကတဲ့ အသက္႐ွဴသံမွန္မွန္ေတြက ဆိတ္ၿငိမ္ျခင္း ဂီတသံကို ညင္ညင္သာသာ အားျဖည့္ေနၾကတယ္...။

ညေမႊးပန္းေလးေတြရဲ႕ သင္းပ်ံပ်ံ ရနံ႔က ညွင္းေလေျပနဲ႔အတူ တေလာကလံုးကို ေခ်ာ့သိပ္ေနတယ္…။ သူ႔ရနံ႔ေၾကာင့္ လန္းဆန္းသြားတဲ့ အာ႐ံုေတြကေတာ့ အၾကည္ဓာတ္တခုဆီ ဦးတည္ေနၿပီ…။

ျမဴခိုးေငြ႔လြင္လြင္ေတြက ေျဖးေျဖးမွန္မွန္ စႀကၤန္ေလွ်ာက္ေနတယ္…။ ကာလသား ကိုေလေပြကေတာ့ လက္ေခါက္မႈတ္သံ တရႊီရႊီနဲ႔ ဟိုဟိုဒီ လမ္းသလားလို႔…။

တည္ၿငိမ္ျခင္းသည္သာ အခမ္းနားဆံုး အလွတရားလို႔ မ်က္လႊာခ်ထားတဲ့ ေကာင္းကင္ရင္ခြင္ကို ဘယ္ေနရာက ၾကည့္ၾကည့္ ျမင္သာ ထင္သာေနတယ္…။