ကမၼႆကတ(၂) - ကံ၏ အေမြဆက္ခံျခင္း

ဆက္စပ္ဖတ္ရန္ - တာ၀န္, ကမၼႆကတ

ကမၼ (ကံ) ဟူသည္ တိုက္႐ိုက္ အဓိပၸါယ္အားျဖင့္ “အလုပ္, အမႈ” ဟုအဓိပၸါယ္ရသည္။ သို႔ေသာ္ မိမိတို႔ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္ရာ ဘာသာအယူ၀ါဒတို႔အလိုက္ ကံတရားအား နားလည္ေသာ အျမင္မ်ား ေျပာင္းလဲေနပါသည္။ ဗုဒၶပြင့္ထြန္းေသာကာလတြင္ ျဗာဟၼဏတို႔၏ ေ၀ဒက်မ္းမ်ား၏ လႊမ္းမိုးမႈအရ ကံဟူသည္ ယဇ္ပူေဇာ္ပသျခင္း အမႈကိစၥမ်ားအျဖစ္ လက္ခံၾကသူမ်ား ရွိသည္။ ဂ်ိန္းဘာသာ ကိုးကြယ္သူမ်ားက ကံဟူသည္ မိမိတို႔ ျပဳခဲ့သမွ် မိမိတို႔၏ ၀ိညာဥ္တြင္ ကပ္ၿငိပါလာေသာ အညစ္အေၾကး အျဖစ္ ခံယူၾကသည္။ အခ်ိဳ႕႐ုပ္၀ါဒီတို႔ကမူ မိမိတို႔ ျပဳမူေသာ အျပဳအမူမ်ား၏ အေကာင္း အဆိုးကို လက္မခံ ပစ္ပယ္ၾကသည္။

ဗုဒၶပြင့္ထြန္းလာသည့္ ေခတ္ကာလ၌ လူတို႔သည္ အမ်ိဳးဇာတ္ကို အလြန္ေရးေပးေသာ ကာလျဖစ္သည္။ ျဗာဟၼဏမ်ိဳးတြင္ ဖြားျမင္သူသည္ ျဗာဟၼဏျဖစ္သည္။ ဒြန္းစ႑ားမ်ိဳးတြင္ ဖြားျမင္သူသည္ ဒြန္းစ႑ားျဖစ္သည္။ ကုန္သည္မ်ိဳးတြင္ ဖြားျမင္သူသည္ ကုန္သည္အလုပ္ျဖင့္ အသက္ေမြးၾကသည္။ တနည္းအားျဖင့္ မိမိတို႔၏ အသက္ေမြးမႈႏွင့္ လူမႈေရးအဆင့္အတန္းသည္ မိဘမ်ိဳး႐ိုးစဥ္ဆက္အား အေမြဆက္ခံရေသာ ေခတ္ကာလဟု ဆိုႏိုင္သည္။ သုတၱနိပါတ္ႏွင့္ မဇၩိမနိကာယ္မွ ၀ါေသ႒သုတ္တြင္ “အမ်ိဳးဇာတ္ေၾကာင့္ ျဗာဟၼဏ ျဖစ္ပါသေလာ, ကံေၾကာင့္ ျဗာဟၼဏ ျဖစ္ပါသေလာ” ဟူသည့္ အျငင္းပြားေနေသာ ျပႆနာအား ေမးေလွ်ာက္ရာ ဗုဒၶက ျမက္သစ္ပင္ အမ်ိဳးမိ်ဳး, ငွက္ အမ်ိဳးမ်ိဳး, ကုန္းသတၱ၀ါ အမ်ိဳးမ်ိဳး, ေရသတၱ၀ါ အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔၏ အသြင္အျပင္ကြဲျပားျခင္းသည္ အမ်ိဳးဇာတ္ေၾကာင့္ ကြဲျပားသည္ ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ ကြဲျပားျခင္းသည္ကား မ်က္ေမွာက္ဘ၀တြင္ မိမိတို႔ ေ႐ြးခ်ယ္ျပဳလုပ္ေသာ အလုပ္ေပၚ မူတည္၍ လယ္သမား, ကုန္သည္စသျဖင့္ ကြဲျပားျခင္း ျဖစ္၏။ ထိုသို႔ သိျမင္ျခင္းသည္ ကံ-ကံ၏ အက်ိဳးအား သိျမင္ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ေဟာၾကားထားပါသည္။

ကႆေကာ ကမၼဳနာ ေဟာတိ၊ သိပၸိေကာ ေဟာတိ ကမၼဳနာ။
၀ါဏိေဇာ ကမၼဳနာ ေဟာတိ၊ ေပႆိေကာ ေဟာတိ ကမၼဳနာ။
ေစာေရာပိ ကမၼဳနာ ေဟာတိ၊ ေယာဓာဇီေ၀ါပိ ကမၼဳနာ။
ယာဇေကာ ကမၼဳနာ ေဟာတိ၊ ရာဇာပိ ေဟာတိ ကမၼဳနာ။
ဧ၀ေမတံ ယထာဘူတံ၊ ကမၼံ၀ိပါကေကာ၀ိဒါ။
ပဋိစၥသမုပၸါဒဒႆာ၊ ကမၼေကာ၀ိဒါ။ (မ-၂-၄၆၀၊ မဇၩိမနိကာယ္-မဇၩိမပဏၰာသ-ျဗာဟၼဏ၀ဂ္-၀ါေသ႒သုတ္)

အလုပ္ျဖင့္ လယ္သမား ျဖစ္၏။ အလုပ္ျဖင့္ လက္မႈပညာသည္ ျဖစ္၏။
အလုပ္ျဖင့္ ကုန္သည္ ျဖစ္၏။ အလုပ္ျဖင့္ အေစခံ ျဖစ္၏။
အလုပ္ျဖင့္ သူခိုး ျဖစ္၏။ အလုပ္ျဖင့္ စစ္သား ျဖစ္၏။
အလုပ္ျဖင့္ ယဇ္ပူေဇာ္သူ ျဖစ္၏။ အလုပ္ျဖင့္ မင္းျဖစ္၏။
ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကို သိျမင္၍၊ ကံ, ကံ၏ အက်ိဳး၌ လိမၼာကုန္ေသာ ပညာရွိသည္
ဤသို႔ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ ကံကို သိ၏။

ဤသုတ္တြင္ ကံ၏ အဓိပၸါယ္အား အလြန္႐ိုးရွင္း၍ အေျခခံက်ေသာ “ျပဳလုပ္ေသာ အလုပ္, အမႈ” ဟူသည့္ မူရင္းအဓိပၸါယ္ကို ျပန္လည္ေဖာ္ထုတ္ကာ ထိုေခတ္၏ ဇာတ္ခြဲျခားမႈစနစ္ကို ဆန္႔က်င္လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ လူတို႔သည္ မိမိတို႔ ျပဳေသာအမႈတို႔ကို (ကံတို႔ကို) အေမြဆက္ခံၾကရသည္ဟု ေဟာၾကားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

****

ကမၼႆကာ, မာဏ၀, သတၱာ ကမၼဒါယာဒါ ကမၼေယာနီ ကမၼဗႏၶဴ ကမၼပဋိသရဏာ။ ကမၼံ သေတၱ ၀ိဘဇတိ ယဒိဒံ - ဟီနပၸဏီတတာယာတိ။ (မ-၃-၂၈၉၊ မဇၩိမနိကာယ-ဥပရိပဏၰာသ-၀ိဘၤဂ၀ဂ္-စူဠကမၼ၀ိဘဂၤသုတ္)

လုလင္… သတၱ၀ါတို႔သည္ မိမိျပဳေသာ ကံ၏ ပိုင္ရွင္ ျဖစ္ကုန္၏။ ကံ၏ အေမြခံျဖစ္ကုန္၏။ ကံ အေၾကာင္းရင္း ရွိကုန္၏။ ကံသည္ ေဆြမ်ိဳး ျဖစ္ကုန္၏။ ကံသည္ အားကိုးရာ ျဖစ္ကုန္၏။ ကံေၾကာင့္ သတၱ၀ါတို႔သည္ အယုတ္ အျမတ္ ကြဲျပားၾကရသည္။

“ကံ၏ အေမြဆက္ခံၾကရသည္” ဆိုရာတြင္ မ်က္ေမွာက္ဘ၀တြင္ မိမိတို႔ ေ႐ြးခ်ယ္ ျပဳလုပ္ေသာ ကံတို႔၏ အေမြကို ဆက္ခံၾကရျခင္းမွ်ကိုသာ ဆိုလိုသည္မဟုတ္။ ခ်မ္းသာေသာ အမ်ိဳးတြင္ ဖြားျမင္ျခင္း, စစ္မက္ျဖစ္ပြားေနေသာ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ေမြးဖြားလာျခင္းတို႔သည္ (မ်က္ေမွာက္ဘ၀တြင္) မိမိတို႔ ေ႐ြးခ်ယ္လုိက္ျခင္း မဟုတ္။ ပစၥဳပၸန္ကံမ်ား၏ အေမြခံျခင္းလည္း မဟုတ္။ အတိက္ဘ၀က ျပဳခဲ့ေသာ ကံတို႔၏ အေမြဆက္ခံရျခင္း ျဖစ္သည္။ လူခ်င္း တူပါလွ်က္ အသက္ရွည္ျခင္း, တိုျခင္း, အနာေရာဂါထူျခင္း, က်န္းမာျခင္းစသျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ကြဲျပားရျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းကို ေမးေလ်ာက္ေသာအခါ ဘုရားရွင္သည္ ကံေၾကာင့္ သတၱ၀ါတို႔ အယုတ္အျမတ္ ကြဲျပားရျခင္းျဖစ္သည္ဟု ေျဖၾကားခဲ့သည္။ သူတစ္ပါး အသက္အား သတ္သူသည္ ေသလြန္ေသာ္ အပါယ္က်ရသည္။ အကယ္၍ အပါယ္မက်ဘဲ လူအျဖစ္ေရာက္ရွိပါကလည္း အသက္တို ရ၏။ ဤသို႔ပင္ အတိတ္က ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ အေကာင္းအဆိုး ကံမ်ား၏ အေမြကုိလည္း ခံယူၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ “ကံ၏ အေမြဆက္ခံျခင္း” သည္ အတိတ္ကံ အေဟာင္းမ်ားႏွင့္ ပစၥဳပၸန္ ကံ အသစ္မ်ား၏ အေမြကို ဆက္ခံရျခင္းျဖစ္သည္။

အကယ္၍ မ်က္ေမွာက္ဘ၀တြင္ မိမိတို႔ ေ႐ြးခ်ယ္ ျပဳလုပ္ေသာ ကံမ်ားက မိမိတို႔၏ ဘ၀ကို ျပ႒ာန္းေနသည္ဟု ဆိုလွ်င္ မိမိတို႔၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားအတြက္ မ်က္ႏွာသာေပး, မေပးဟူေသာ အခြင့္အလမ္းမ်ား, အကန္႔အသတ္ျပဳေနေသာ အေျခအေနမ်ားသည္ အတိတ္ကံမ်ား၏ အက်ိဳးဆက္မ်ား ျဖစ္သည္။ ထို႔အတူပင္ မိမိတို႔၏ ယေန႔႔ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားသည္လည္း အနာဂတ္အတြက္ အေျခေန, အခြင့္အလမ္းမ်ားကို ဖန္တီးေနျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။