သားတို႔ ကစားေနတဲ့ ကြန္ျပဴတာဂိမ္းေတြ…ကေလးေတြ စြဲတာမေျပာပါနဲ႔ ေကာင္းတာကို လို႔ ေဘးကထိုင္ၾကည့္ေနရင္း
သူ႔အေဖက “ဟုတ္တယ္…ေတာ္ေတာ္ အခ်ိန္ေတြ ေပးၿပီးလုပ္ထားရမွာ ဒါေပမဲ့ ေရွ႕ကလုပ္ၿပီးသား အခံေပၚမွာ ဆက္လုပ္သြားရတာေပါ့ေလ…အစက စ,ရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္လြယ္မလဲ
Leverage. လုပ္သြားရတာေပါ့…” တဲ့
“အဲ့ဒီအေၾကာင္း နည္းနည္းေရးေပး…” ဆိုေတာ့
ပညာဆိုတာမ်ိဳးက ရသမွ် တစတစ စုယူရတာ။ စုတယ္ဆိုတဲ့ ေနရာမွာလည္း ဘိုးစဥ္ေဘာင္ဆက္ေတြရဲ့ အခန္းက႑က အေရးပါတယ္ထင္ပါတယ္။ ပစၥည္းဥစၥာေတာင္မွပဲ မိဘအေမြရတဲ့သူမ်ားဟာ မိဘအေမြမရဘဲ အစကေနစၿပီး စီးပြားရွာရသူေတြနဲ႔ေတာ့ မတူပါဘူး။ ဒီလိုပဲ … မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြက မိဘဘိုးဘြားေတြဆီက ပညာအေမြအႏွစ္ေတြကို လက္ခံမယူခဲ့ရင္ အစကျပန္ျပန္ စ ေနရရင္ အေတာ္နဲ႔ ေရွ႕တတ္ဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။
တခါက Newton ကို လူေတြက ခ်ီးမြမ္းေတာ့ သူ႔အရင္က ဆရာႀကီးေတြရဲ့ ပုခံုးေပၚကတက္ၾကည့္လို႔ သူေ၀းေ၀း ျမင္ႏိုင္တာပါလို႔ ေျပာခဲ့ဖူးတယ္ (Copernicus, Kepler နဲ႔ Galileo တို႔သံုးဦးကို ဆိုလိုပါတယ္)။ ပညာသင္ၾကားျခင္းဟာ ဘိုးဘြားဘီဘင္ေတြဆီက အသိပညာေတြ အေတြ႔အႀကံဳကို ယူလိုက္ႏိုင္မွ ပိုၿပီး ေရွ႕ေရာက္ႏိုင္ပါတယ္။ ေနာက္ Einstein ကလည္း Newton တို႔ရဲ့ ပခံုးေပၚက တက္ၾကည့္ခဲ့ၾကျပန္တယ္။ ဒီေနာက္ Stephen Hawking လည္း ဒီလိုပါဘဲ။ သူက ဟိုး… Copernicus က စလို႔ Newton, Einstein တို႔ထိ ေရးခဲ့, တြက္ခဲ့ၾကတာေတြကို ျပန္စုၿပီး “On the shoulder of Giants” ဆိုတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ ေရးတယ္။ ဒီဘိုးေတာ္ႀကီးေတြက အလကားပါ… “ကမၻာက ေနကို ပတ္တာ, ပန္းသီးေႂကြတာ ကမၻာက ဆြဲလို႔” ဆုိတာေလာက္ပဲ ေရးႀကီးခြင္က်ယ္ လုပ္ေျပာေနခဲ့ၾကတယ္။ သူတို႔ ငါ့ေလာက္ မသိခဲ့ၾကရွာဘူးလို႔ သေဘာမထားဘဲ၊ ငါသူတို႔ ပခံုးေတြေပၚက ၾကည့္ခဲ့လို႔ ပိုျမင္တယ္လို႔ သူတို႔ရဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကို တေလးတစား အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ အေနနဲ႔ စာအုပ္ထုတ္တာေပါ့။ မ်ိဳးဆက္သစ္ ႐ူပေဗဒပညာရွင္ တစ္ဦးက ဘိုးဘြားဘီဘင္တို႔အေပၚ ေက်းဇူးဆပ္ျခင္းလုိ႔လည္း ဆိုေကာင္း ဆိုႏိုင္ပါတယ္။
စကၤာပူမွာ လုပ္ခဲ့တဲ့ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ စာေပေဟာေျပာပြဲ DVDကို ကိုဧရာ့သူငယ္ခ်င္းက လက္ဆင့္ကမ္းလို႔ ၾကည့္လိုက္ရပါတယ္။ ဆရာမ ဂ်ဴးရဲ႕ က႑မွာ ဆရာမက…
ပညာသင္ၾကားရျခင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ ၅ခုကို အတိုခ်ုပ္ ေျပာသြားခဲ့ပါတယ္။
ေျပာျပရဦးမည့္ အျဖစ္ေတြ... ဆိုၿပီး မသီတာ ပညာေတြသင္ၿပီး အသံုးမခ်ႏိုင္လို႔ ၿငီးတဲ့ပို႔စ္ေရးေတာ့ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြက ၀ိုင္းအားေပးၾကလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ မသီတာ အလုပ္မရွိလို႔ လူရာမ၀င္မွာထက္၊ ပညာကို အသံုးမခ်ႏိုင္လို႔ ဆရာမဂ်ဴး ေျပာသြားတဲ့ နံပါတ္(၃) အခ်က္က အုတ္တခ်ပ္၊ သဲတပြင့္ေတြ ေလ်ာ့ေလ်ာ့သြားမွာ စိုးတာပါ...
သူ႔အေဖက “ဟုတ္တယ္…ေတာ္ေတာ္ အခ်ိန္ေတြ ေပးၿပီးလုပ္ထားရမွာ ဒါေပမဲ့ ေရွ႕ကလုပ္ၿပီးသား အခံေပၚမွာ ဆက္လုပ္သြားရတာေပါ့ေလ…အစက စ,ရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္လြယ္မလဲ
Leverage. လုပ္သြားရတာေပါ့…” တဲ့
“အဲ့ဒီအေၾကာင္း နည္းနည္းေရးေပး…” ဆိုေတာ့
ပညာဆိုတာမ်ိဳးက ရသမွ် တစတစ စုယူရတာ။ စုတယ္ဆိုတဲ့ ေနရာမွာလည္း ဘိုးစဥ္ေဘာင္ဆက္ေတြရဲ့ အခန္းက႑က အေရးပါတယ္ထင္ပါတယ္။ ပစၥည္းဥစၥာေတာင္မွပဲ မိဘအေမြရတဲ့သူမ်ားဟာ မိဘအေမြမရဘဲ အစကေနစၿပီး စီးပြားရွာရသူေတြနဲ႔ေတာ့ မတူပါဘူး။ ဒီလိုပဲ … မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြက မိဘဘိုးဘြားေတြဆီက ပညာအေမြအႏွစ္ေတြကို လက္ခံမယူခဲ့ရင္ အစကျပန္ျပန္ စ ေနရရင္ အေတာ္နဲ႔ ေရွ႕တတ္ဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။
တခါက Newton ကို လူေတြက ခ်ီးမြမ္းေတာ့ သူ႔အရင္က ဆရာႀကီးေတြရဲ့ ပုခံုးေပၚကတက္ၾကည့္လို႔ သူေ၀းေ၀း ျမင္ႏိုင္တာပါလို႔ ေျပာခဲ့ဖူးတယ္ (Copernicus, Kepler နဲ႔ Galileo တို႔သံုးဦးကို ဆိုလိုပါတယ္)။ ပညာသင္ၾကားျခင္းဟာ ဘိုးဘြားဘီဘင္ေတြဆီက အသိပညာေတြ အေတြ႔အႀကံဳကို ယူလိုက္ႏိုင္မွ ပိုၿပီး ေရွ႕ေရာက္ႏိုင္ပါတယ္။ ေနာက္ Einstein ကလည္း Newton တို႔ရဲ့ ပခံုးေပၚက တက္ၾကည့္ခဲ့ၾကျပန္တယ္။ ဒီေနာက္ Stephen Hawking လည္း ဒီလိုပါဘဲ။ သူက ဟိုး… Copernicus က စလို႔ Newton, Einstein တို႔ထိ ေရးခဲ့, တြက္ခဲ့ၾကတာေတြကို ျပန္စုၿပီး “On the shoulder of Giants” ဆိုတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ ေရးတယ္။ ဒီဘိုးေတာ္ႀကီးေတြက အလကားပါ… “ကမၻာက ေနကို ပတ္တာ, ပန္းသီးေႂကြတာ ကမၻာက ဆြဲလို႔” ဆုိတာေလာက္ပဲ ေရးႀကီးခြင္က်ယ္ လုပ္ေျပာေနခဲ့ၾကတယ္။ သူတို႔ ငါ့ေလာက္ မသိခဲ့ၾကရွာဘူးလို႔ သေဘာမထားဘဲ၊ ငါသူတို႔ ပခံုးေတြေပၚက ၾကည့္ခဲ့လို႔ ပိုျမင္တယ္လို႔ သူတို႔ရဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကို တေလးတစား အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ အေနနဲ႔ စာအုပ္ထုတ္တာေပါ့။ မ်ိဳးဆက္သစ္ ႐ူပေဗဒပညာရွင္ တစ္ဦးက ဘိုးဘြားဘီဘင္တို႔အေပၚ ေက်းဇူးဆပ္ျခင္းလုိ႔လည္း ဆိုေကာင္း ဆိုႏိုင္ပါတယ္။
ပညာသင္ၾကားရျခင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ ၅ခုကို အတိုခ်ုပ္ ေျပာသြားခဲ့ပါတယ္။
၁။ Education means career. ဘ၀ေနာင္ေရး စိတ္ေအးရမည့္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း ပညာ
၂။ Education teaches how to think. ေတြးဆ ေမွ်ာ္ျမင္တတ္တဲ့ အတတ္ကို ရလာေအာင္ သင္ၾကားေပးသည္။
၃။ Education transmits civilization. လူ႔ယဥ္ေက်းမႈအဆင့္ဆင့္တိုးတက္လာေအာင္ မ်ိဳးဆက္တခုမွ တခုသို႔ ဆင့္ကဲ ျဖစ္စဥ္ႏွင့္ ေပါင္းစီး ေပးသည့္အရာ ျဖစ္သည္။
၄။ Education liberates individuals. ပညာသည္ လူတဦးခ်င္းစီကို လြတ္ေျမာက္ေစသည့္ ေတြးေခၚေမွ်ာ္ျမင္မႈကို ေပးႏိုင္သည္္။
၅။ Education teaches morality. လူက်င့္၀တ္သိကၡာ၊ ကိုယ္က်င့္သီလကို ပညာက သင္ေပးသည္။
၂။ Education teaches how to think. ေတြးဆ ေမွ်ာ္ျမင္တတ္တဲ့ အတတ္ကို ရလာေအာင္ သင္ၾကားေပးသည္။
၃။ Education transmits civilization. လူ႔ယဥ္ေက်းမႈအဆင့္ဆင့္တိုးတက္လာေအာင္ မ်ိဳးဆက္တခုမွ တခုသို႔ ဆင့္ကဲ ျဖစ္စဥ္ႏွင့္ ေပါင္းစီး ေပးသည့္အရာ ျဖစ္သည္။
၄။ Education liberates individuals. ပညာသည္ လူတဦးခ်င္းစီကို လြတ္ေျမာက္ေစသည့္ ေတြးေခၚေမွ်ာ္ျမင္မႈကို ေပးႏိုင္သည္္။
၅။ Education teaches morality. လူက်င့္၀တ္သိကၡာ၊ ကိုယ္က်င့္သီလကို ပညာက သင္ေပးသည္။
ေျပာျပရဦးမည့္ အျဖစ္ေတြ... ဆိုၿပီး မသီတာ ပညာေတြသင္ၿပီး အသံုးမခ်ႏိုင္လို႔ ၿငီးတဲ့ပို႔စ္ေရးေတာ့ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြက ၀ိုင္းအားေပးၾကလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ မသီတာ အလုပ္မရွိလို႔ လူရာမ၀င္မွာထက္၊ ပညာကို အသံုးမခ်ႏိုင္လို႔ ဆရာမဂ်ဴး ေျပာသြားတဲ့ နံပါတ္(၃) အခ်က္က အုတ္တခ်ပ္၊ သဲတပြင့္ေတြ ေလ်ာ့ေလ်ာ့သြားမွာ စိုးတာပါ...
5 comments:
Education နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေတြးဆစရာ ပုိ႔စ္ေကာင္းတစ္ပုဒ္ပါ မမ။
(ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ပညာေရးစနစ္အေၾကာင္းကုိ ေတြးမိရင္း ရင္ေမာသြားတယ္။ ျပန္လည္ျပဳျပင္တည္ေဆာက္ရမယ့္ အရာေတြထဲ ပညာေရးစနစ္က ထိပ္ဆုံးကေန အေျခခံက်က် အေရးပါေနတယ္ေနာ္။)
စတီဖင္ေဟာ့ကင္း စာအုပ္ကုိ အရမ္းစိတ္ဝင္စားလုိ႔ ဝယ္ဖုိ႔ မွတ္ထားလုိက္ၿပီ။ ေက်းဇူးပါ ကုိဧရာနဲ႔ မမသီတာ။ း)
ဒီ post ကို ဖတ္ၿပီး ငယ္ငယ္က ေတြးခဲ့မိတာေလး တစ္ခုကို သတိရမိပါတယ္။
ေက်ာင္းမွာ C & C++ စသင္ေတာ့ ထံုးစံအတုိင္း အစမွာ ဘာေတြမွန္းမွ မသိၾကဘူး။ ပထမဆံုး စသင္တဲ့ ဆရာက ဗမာျပည္အႀကိဳက္နဲ႔ ေျပာရရင္ အသင္အျပ ေကာင္းသူ မဟုတ္ပါဘူး။
ဒီလုိနဲ႔ လံုးခ်ာလည္ၿပီး ေနာက္တတန္း တက္လာၾကပါတယ္။ ေနာက္တတန္းမွာ သင္တဲ့ဆရာကေတာ့ IT ကပါ။ (ေ႐ွ႕တတန္းက ဆရာက major (EC) က ဆရာပါ) ကၽြန္မ တဦးတည္းအျမင္ေျပာရရင္ အဲဒီ ဘာသာရပ္နဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ ပထမဆရာဟာ ေနာက္ IT ဆရာနဲ႔ ယွဉ္လုိ႔ရတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ IT က ဆရာကေတာ့ IT ကမို႔ ပညာရပ္ပိုင္း emphasize ပိုလုပ္ရေတာ့ ပိုတာေတာ့ ႐ွိမွာပါ။ ဒါ့ျပင္ IT ဆရာက အသင္အျပမွာ သိသိသာသာ ပိုေကာင္းပါတယ္။
ကၽြန္မတို႔ေတြ ေနာက္တႏွစ္မွာ အဲဒီ ဘာသာကို ပိုၿပီး နားလည္လာၾကတယ္။ ပထမေတာ့ IT ဘာသာမို႔ ေနာက္ အသင္အျပလည္းေကာင္းလို႔ IT ဆရာသင္ေတာ့မွပဲ ပိုနားလည္တယ္လို႔ ထင္ခဲ့မိတယ္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ကၽြန္မလိုပဲ ထင္ၾကမယ္ ထင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘာသာရပ္ကို စိတ္ဝင္စားရင္း ေတြးရင္း၊ စာလုပ္ရင္းနဲ႔ ေတြးမိလာတာ တစ္ခုက ေနာက္ပိုင္း ပိုသိလာ ပိုနားလည္လာတယ္ဆိုတာ ေ႐ွ႕ပိုင္းက အသိေပၚကေန တဆင့္ တက္ၾကည့္မိၾကလုိ႔ ပိုလြယ္ေနတာပါလို႔ ေတြးမိခဲ့ရတယ္။
ေနာက္ပိုင္းဆရာ ေကာင္းတာလဲ ေကာင္းတာပဲျဖစ္ေပမယ့္ ေ႐ွ႕က ဆရာ ေျပာျပထားတဲ့ အသိ၊ ေ႐ွ႕ဆရာနဲ႔ ေပါင္းၿပီး ကိုယ္တိုင္လည္း ႀကိဳးစားေလ့လာထားဖူးတဲ့ အသိေပၚကေန တက္ၾကည့္ခဲ့ၾကလုိ႔ အဲဒီအခံနဲ႔ ပိုလြယ္လြယ္ကူကူ ဆိုတာမ်ိဳး ေတြးခဲ့မိတာကို ဒီ post ဖတ္ရင္း ျပန္သတိရမိတယ္။
အဲဒီ အီးစီဌာနက ဆရာ့အေၾကာင္း အမွတ္တရ ေရးဦးမယ္ စိတ္ကူးမိတာ ခုထိ မေရးျဖစ္ေသးဘူး။ ခုႀကံဳတုန္း သတိရေစတဲ့ post က comment box မွာ အရင္ ခ်ေရးထားလိုက္ပါတယ္။
အခုေျပာျပသြားတာတင္ကိုပဲ အုပ္တခ်ပ္မက သဲတစ္ပြင့္မက ျဖစ္ေနပါျပီ..။ ပညာေရးေတြအေၾကာင္းကို အရမ္းကို စိတ္၀င္စားပါတယ္။ အလ်င္းသင့္သလို ေနာက္ထပ္လည္း ေျပာျပပါဦးေနာ္။
စတီဗင္ေဟာ့ကင္းကို ေက်ာင္းမွာ သင္ရေတာ့ သူ႔ဘ၀က တအားစိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတာတဲ့ ဆရာက အျမဲေျပာတယ္။ သူ႔ဘ၀ထက္ သူ႔စိတ္ထားက ပိုေလးစားစရာေကာင္းတယ္တဲ့..။
အခု ဒီပိုစ္ဖတ္ျပီး ပိုျပီးေလ့လာခ်င္မိတယ္။
ဒီပိုစ္အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..
ဒါေပါ့သီတာရဲ႕ ေရးျပသြားတာေလးကို ႀကိဳက္တယ္၊ ဒီလို ပို၍ ပို၍ သာ၍ သာ၍ ျမင့္သြားရမွာ၊ ေနာက္လူေတြက ပိုပို ေတာ္သြားရမွာ၊ ခုျဖင့္ တို႔ေတြေတာင္ျပန္စဥ္းစားေနတာ...ကိုယ္ေတြကေရာ ေနာက္လူေတြအတြက္ ပခံုးေကာင္းခဲ့ရဲ႕လားလို႔....:)
အားေပးေနမွာပါ ဆက္ေရး..သီတာ
ေရႊေသြး
Post a Comment