Tuesday, July 13, 2010

က်မႏွင့္ ဦးေခါင္းေသးသည့္ ေရာဂါ


လသာညရဲ႕ ဦးေခါင္းေသးတဲ့ ေရာဂါ ပို႔စ္ ဖတ္ၿပီး

ေက်ာင္းသားျဖစ္ၿပီး စာမၾကည့္ပဲ တီဗြီေရွ႕ခ်ည္း ထိုင္ေနတဲ့ သားႀကီးကို “ဟဲ့ စာၾကည့္ဦးေလ
ေျပာလိုက္ရင္ ခဏ ေမေမ ၉-နာရီခြဲ သတင္းေလး ၾကည့္လိုက္ဦးမယ္” တဲ့။ ကမၻာ့ဖလားေဘာလံုးပြဲ ရာသီမွာလည္း ေျပာလိုက္တဲ့ ႏိုင္ငံအလိုက္ ေဘာလံုးအသင္းေတြအေၾကာင္း၊ ေဘာလံုးသမားေတြအေၾကာင္း တတြတ္တြတ္နဲ႔။ ကိုယ့္မွာ ဘာမွ နားမလည္တဲ့ ဘာသာရပ္ကို သူေျပာလာရင္ ရႊီးႏိုင္ေအာင္လို႔ သူေက်ာင္းသြားေနတုန္း ဘေလာ့ဂ္ေတြ ဖတ္ၿပီး ေလ့လာထားရတယ္။ ဒါေတာင္ ဘယ္အသင္းနဲ႔ ဘယ္အသင္း ၿပိဳင္တယ္၊ ဘယ္သူႏိုင္လို႔ ဘယ္သူ႐ွံုးတယ္ ဆိုတာေလာက္ပဲ ေခါင္းထဲမွတ္ႏိုင္တာ။ သူ႔ထက္ ငါးႏွစ္ေက်ာ္ငယ္တဲ့ အငယ္ေကာင္က အကိုနဲ႔ အၿပိဳင္ အျပန္အလွန္ ေျပာႏိုင္လို႔ ေတာ္ေသးရဲ႕ ေအာက္ေမ့ရတယ္။ Star Players နာမည္ေတြ ေခၚေခၚၿပီး ဆယ္ေပပတ္လည္ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ တအံုးအံုးနဲ႔ ကန္လိုက္ၾကတာ။ တခါတခါလည္း “လာ ေမေမ CNN သတင္းေတြ တူတူၾကည့္ရေအာင္” လို႔ ေခၚတတ္ျပန္ေသးတယ္။ ဒီအ႐ြယ္နဲ႔ တကမၻာလံုးမွာ ျဖစ္ေနတာေတြ ဘာျဖစ္လို႔ သိခ်င္ေနမွန္း မသိဘူးလို႔ စိတ္ထဲက အခ်ဥ္ေပါက္မိတယ္။ ၿပီးရင္ လာေျပာပါၿပီ… “ေမေမ ဟိုႏိုင္ငံမွာ ဟိုဟာျဖစ္သြားတာေလ သိလား…။ ဒီလူ ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ဘာျဖစ္တယ္ ညာျဖစ္တယ္” နဲ႔။ အိမ္ထဲေနတဲ့ မေအ့ေခါင္းေပၚ ဦးထုပ္ေတြ လာလာေဆာင္းေနတာ...။

အငယ္ေလးကလည္း လာေသးတယ္။ အိပ္ခါနီးရင္ စာအုပ္ေတြ ဆြဲလာၿပီး “ဒါဖတ္ျပ” လို႔ လုပ္တတ္ေသးတယ္။ ကိုယ့္မွာ အသံ မထြက္တတ္တာေတြေရာ၊ အဓိပၸါယ္ မသိတာေတြေရာကို အိုက္တင္ႀကီးတခြဲသားနဲ႔ မနည္း ေအာင့္အီး ဖတ္ရတယ္။ စိတ္ထဲကေတာ့
လာျပန္ၿပီ တေယာက္ ငါ့ေခါင္းေပၚ မေတာ္တေရာ္ ဦးထုပ္ေတြ လာတင္ေနျပန္ၿပီ လို႔…။

ကေလးေတြ အိပ္သြားေတာ့ ဟိုလူႀကီးက လာျပန္ပါေရာ။ “ဒါေလး နားေထာင္ၾကည့္ … သူေျပာသြားတာ ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းတယ္”
နဲ႔ ကမၻာေက်ာ္ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးေတြရဲ႕ ေဟာေျပာပြဲေတြ, မိန္႔ခြန္းေတြကို နားေထာင္ခိုင္းျပန္ပါေလေရာ… ေအာင္မေလး လို႔သာ ေအာ္ေျပးခ်င္လ်က္နဲ႔ပဲ … ဧရာမ ဦးထုပ္ႀကီးေတြ ေခါင္းေပၚ အတင္ခံရျပန္ပါေရာ… ။

မသီတာ တေျဖးေျဖး
ဦးေခါင္း ေသးတဲ့ ေရာဂါ ရေနပါေၾကာင္း ဘေလာ့ဂ္ကတဆင့္ ဗ်ိဳ႕ဟစ္လိုက္ရပါတယ္။

*****

မသီတာ သူငယ္တန္း တက္ခါစက စာလိုက္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဖတ္စာ (၉) အေရာက္မွာ...

က်ားႀကီး ေျခရာႀကီး
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေန ေသခဲ
ေမးဖန္မ်ား စကားရ
ကီ်စားသန္က ရန္မ်ား၏။
အဲ့ဒီ စာပုဒ္က ကိုယ့္အတြက္ ေတာ္ေတာ္ ခက္ေနတယ္။ စကားပံုေတြနဲ႔ စတင္မိတ္ဆက္ လိုက္တာဆိုေတာ့ အဲ့ဒီအရြယ္က ကိုယ့္ဦးေႏွာက္နဲ႔ လိုက္မမွီသလို ျဖစ္ၿပီး စာမေက်ညက္သလို ခံစားရမိတယ္။

“သမီး ဒီဟာ သိပ္မရဘူး... သင္ေပး”
လို႔ အေမ့ကို ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္ (ထင္တယ္) စာသင္ခိုင္းမိတယ္။
တန္းလ်ားေလးေပၚမွာ သားအမိႏွစ္ေယာက္ အေမက ဖတ္စာအုပ္ႀကီး ကိုင္လို႔
“လိုက္ဆို” တဲ့။ “က ႀကီး ယပင့္ ေရးခ် က်ာ… ေရွ႕ကေပါက္ က်ား”
ကိုယ္ကလည္း လိုက္ ဆို လိုက္တယ္ေပါ့…။ နည္းနည္းေတာ့ ဆန္းေနသလိုပဲ...
စိတ္ထဲက ငါ စာ မေက်ေသးလို႔ ဆန္းသလို ျဖစ္ေနတာလို႔ပဲ ထင္လိုက္တာေပါ့ေလ။
အေမက ဆက္ဆိုတယ္။
“က ႀကီး ရရစ္ လံုးႀကီးတင္ ဆန္ခတ္ ႀကီ… ေရွ႕ကေပါက္ ႀကီး”
ဒီတခါမွေတာ့ ဘာ ဆန္းေနတာ လဲ ဆိုတာ သိၿပီ။
“ဟီးဟီး... ေရွ႕ကေပါက္ ႀကီး တဲ့” ဆိုၿပီး ေအာ္ရယ္လိုက္တာ။
အေမက “ေကာင္မေလး ဘာရယ္တာလဲ
တဲ့။
အဲ့ဒါ ၀စၥႏွစ္လံုးေပါက္ပ...။ အေမက ေရွ႕ကေပါက္ပါ နဲ႔ သားအမိႏွစ္ေယာက္ ျငင္းၾကတာ...။
“သမီးတို႔ကို ၀စၥႏွစ္လံုးေပါက္လို႔ ဆရာမကသင္တယ္ အေမ” ဆိုမွ
“ညီးတို႔ဟာေတြ မသိဘူးေအ” လို႔ ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးနဲ႔ “သြား ေကာင္မေလး ငါ့ကိုေနာက္တယ္… မသင္ေတာ့ဘူး” လို႔ ေျပာခဲ့တာ…။

ဦးထုပ္ ေဆာင္းေပးလိုက္မိလို႔ ရွက္သြားတဲ့ အေမ့ မ်က္ႏွာကို ျပန္လည္ျမင္ေယာင္မိပါတယ္။

ငယ္စဥ္က အတန္းပညာ သင္ၾကားခြင့္ မရခဲ့ၾကတဲ့ အေဖေရာ အေမပါ က်မတို႔ကိုေတာ့ အတတ္ပညာေတြ သင္ယူႏိုင္ဖို႔ အခြင့္အေရးေတြ ဖန္တီးေပးခဲ့ၾကရင္း၊ “ဒီအဖိုးႀကီး အဖြားႀကီးေတြ ငါတို႔ေလာက္ မသိပါဘူး မတတ္ပါဘူး” ဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳး မ၀င္ႏိုင္ေအာင္ ႀကီးမားတဲ့ ေစတနာ, ေမတၱာေတြနဲ႔ အသိပညာေတြ ေပးႏိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္။

*****
ေခတ္နဲ႔ အညီ  ေျပာင္းလဲေနတဲ့ ဦးထုပ္ေတြက က်မတို႔ကို ဦးေခါင္း ေသးေသးသြားေစတဲ့ ခံစားမႈေတြ ေပးမွာ မလြဲမေသြပါ။ ဒါေပမဲ့ က်မတို႔ ဘိုးဘြားမိဘေတြ လက္စြဲက်င့္သံုးခဲ့ၾကတဲ့ ႐ိုးသားျခင္း၊ ေမတၱာတရား၊ တန္ဖိုးထားတတ္မႈေတြနဲ႔ ႏွလံုးသားေတြ ႀကီးမားေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း၊ ႀကီးရင့္လာတဲ့ အသက္အရြယ္နဲ႔ လိုက္ဖက္ညီေအာင္ အလွဆင္သင့္ေၾကာင္း ေရးသားလိုက္ရပါတယ္။

23 comments:

လသာည said...

ဖတ္ျပီး သေဘာက်လို႔ ရယ္လိုက္ရတာ အစ္မရာ။ ဟုတ္ပ ဟုတ္ပ ေခါင္းေတြ ေသးေသးလာတာ။ ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္း မသိေတာ့ဘူး း)))

ဇြန္မိုးစက္ said...

မမသီတာ ဘာမ်ားျဖစ္လုိ႔လဲဆုိၿပီး အိပ္ခါနီးဆဲဆဲ လာၾကည့္တာ။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ တကယ္ဦးေခါင္းေသးတာ မဟုတ္ဘဲ ဦးထုပ္ေၾကာင့္ ဦးေခါင္းေသးတာ ျဖစ္ေနလုိ႔။

ေနာက္ဆုံးစာပုိဒ္ေလးကုိ အစ္မနဲ႔အတူ ေထာက္ခံမိေၾကာင္းပါ။

ေမဓာ၀ီ said...

ေရွ႕ကေပါက္တာ ဟုတ္သားပဲေနာ္။ ေအာက္ကျမစ္လဲ ရွိေသးတာဆိုေတာ့ ေရွ႕ကေပါက္ ကမွ မွတ္ရတာ လြယ္ေသးတယ္။ ၀စၥ၂လံုး ဆိုတာမွ ကေလးေတြ အဓိပၸါယ္ ေ၀၀ါးႏိုင္ေသးတာ။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ၀စၥိ ၂ လံုးေပါက္တဲ့ ေျပာတာ ၾကားဖူးတယ္။ :)

အင္း မသီတာေျပာသလိုပါပဲ ဦးေခါင္းေတြ ေသးလာေပမဲ့ ႏွလံုးသားေတြကေတာ့ ေသးမသြားဘူးဆိုတာ ေလးစားစြာ ေထာက္ခံလိုက္ပါတယ္။

ShwunMi- said...

ဦးထုပ္ေခ်ာင္လာတာ ဦးထုပ္က်ပ္သြားတာထက္စာရင္ ေတာ္ေသးတာေပါ့ အစ္မရာ..
:D

Anonymous said...

အမရဲ့ အိုင္ဒီယာကေတာ့ မိုက္သလားမေမးနဲ့..

ေခါင္းေတြေသးတာဟုတ္ဘူးအမ ဦးထုပ္ကၾကီးေနတာပါ။
အဟီး

ျမတ္ႏိုး

Rita said...

မျမတ္ႏိုး ေျပာသလုိ ေျပာေတာ့မလုိ႔။
ေခါင္းက မေသးပါဘူး။ ဦးထုပ္ေတြကိုက ႀကီးေနတာပါ။

Anonymous said...

မသီတာ ေရ

ဟားဟားးးးးးးးးးးး လသာည ရဲ႕ ဦးေခါင္းေသး တဲ႔ ေရာဂါ က မသီတာ မွ ရေနတာ အစစ္ပါလား ကိုဧရာ ေရာ သား၂ေယာက္ ေရာ ဦးေခါင္းႀကီးေနၾကေတာ႔ သနားပါတယ္ မသီတာကို

ခင္မင္စြာျဖင္႔
ေရႊစင္ဦး

သက္ေဝ said...

သီတာ့လက္ရာ ဒီပိုစ့္ေလးကို သိပ္ၾကိဳက္တယ္...။ ကိုယ္လဲ အဲလိုအခ်ိန္ေတြမွာ ငိုရမလို ရယ္ရမလိုပါ သီတာရယ္...။

ပံု
နဂိုထဲက ဦးေခါင္းေသးေရာဂါရွိသူ သူငယ္ခ်င္းတဦး

T T Sweet said...

အစ္မက သားေတြေမြးထားတာကိုး။ ေယာက္်ားေလးေတြက သတင္းတို႔၊ သိပံနည္းပညာတို႔ အားကစားတို႔ စိတ္၀င္စားေတာ႔ ကြ်န္မတို႔ သိတာေတြနဲ႔ သိပ္မတူဘူး ၿဖစ္ေနတာေပါ႔။

မိန္းခေလးက်ေတာ႔ သူနဲ႔ ကိုယ္ စိတ္၀င္စားတာေလးေတြ တူေတာ႔ ေခါင္းေသးတဲ႔ ေရာဂါက အဲေလာက္မဆိုးဘူး အစ္မ။ ဒီထက္ၾကီးတဲ႔ ဦးထုတ္လာေဆာင္းေပးရင္ေတာ႔ သူ႕အေဖဆီ လဲႊလိုက္တယ္။

အစ္မေရးတိုင္း သိပ္ဖတ္ေကာင္းတာပဲ။ မ်ားမ်ားေရးပါအစ္မ။

သင္းနြယ္ဇင္ said...

ဒီမွလည္းဦးေခါင္းေသးေရာဂါသည္တဦးရွိပါေသးတယ္။ း)

tin min htet said...

အမရယ္ ကိုယ့္ကို သားေတြက ဦးထုတ္ေသးေသးေလးေတြ လာေဆာင္းေပးတာထက္ စာရင္၊ ဒါက အပံုႀကီး ပိုေကာင္းတာေပါ့။

ေနာက္တခုက စိတ္ဝင္စားတာခ်င္း မတူတာနဲ႔လည္း ဆိုင္ပါတယ္။ မီးမီးေခ်ာဆို အေကာင္ဘေလာင္ေတြ သိပ္စိတ္ဝင္စားတာ။ လွလွပပ အေကာင္ေတြတင္ မကဘူး၊ ငါးမန္းလို၊ ဝံပုေလြလို အေကာင္မ်ိဳးကိုလည္း သိပ္ႀကိဳက္တာ။ အဲဒီအေကာင္ေတြ အေၾကာင္းသူက ကိုယ့္ထက္ေတာင္ ပိုသိေနေသးတယ္။

ဦးထုတ္ ဒီဇိုင္းမတူတာ ျဖစ္မွာပါ .. :P

Sonata Cantata said...

14 Jul 10, 03:38
ျဖိဳးျဖိဳး: :pada2 မ ... သီ ... တာ ဦးေခါင္းေသးေရာဂါဆိုလို႔ .. အျမန္ေျပးလာတာ :D

:P said...

ဂုဏ္ယူစရာပဲေနာ္ မသီတာ... သားေတြက ငယ္ငယ္နဲ႕ ဦးထုတ္ႀကီးႀကီးေတြ ေဆာင္းေနၾကတာ

Crystal said...

ဂြတ္တယ္ အစ္မေရ...

Dr. Yi Yi Win said...

ေခါင္းေတြေသးတာဟုတ္ဘူးအမ ဦးထုပ္ကၾကီးေနတာပါ..တဲ့

ဟုတ္ပါရဲ ့။ ကြ်န္မလည္းအဲဒါေျပာမလို ့။ ဦးထုပ္ျပဳတ္က်မွာစိုးလို ့ေတာင္ကိုင္ကိုင္ထားရတာ။
အေတြးေလးေတြ ေကာင္းပါသည္။

ယု၀ရီ

Anonymous said...

ေရွ႔ကေပါက္ပါ..
က်ေနာ္တို႔ဆီမွာလဲ ေရွ႔ကေပါက္ လို႔ပဲ သင္ရတယ္။
(သင္တဲ့ဆရာမေတြနဲ႔ ဆိုင္တာထင္တယ္ေနာ္)
ေခါင္းေသးတာ ေကာင္းတာေပါ့။
ကိုယ္ခႏၶာမေတာ္တဆပိန္သြားရင္..
ေခါင္းၾကီး..ၾကီးက်န္မေနေတာ့ဘူးေပါ့..။

ေပါက္

Sonata Cantata said...

17 Jul 10, 17:00မန္းကိုကို: ကိုယ္လည္း ဟိုလူႀကီး စာရင္းထဲပါလို႔ တိတ္တိတ္ကေလး ျပန္ေျပးသြားပါတယ္။

Sonata Cantata said...

CBox မွ
18 Jul 10, 18:03
ဂ်င္ဂ်င္း: မမသီတာေရ...ဦးေခါင္းေသးတဲ့အေၾကာင္းလာဖတ္သြားတယ္။ ဖတ္လို႕တကယ္ေကာင္းတယ္။ ဘာၿဖစ္တယ္ရယ္မသိ။ မန္႕လို႕မရဘူး။

Moe Cho Thinn said...

ခ်ိဳသင္းဆိုရင္ ေခါင္းကေသးၿပီး သူမ်ားလာေဆာင္းေပးတဲ႔ ဦးထုပ္ေတြက ၾကီးလြန္းလို႔ ေခါင္းေပၚမွာ ပတ္ခ်ာလွည္႔ ကစားလို႔ေတာင္ ရေနတယ္။ :D

Anonymous said...

သေဘာက်တယ္ သီတာေရ...ဒါကလည္း ဘမ်ိဳး ဘုိးတူတာေလ...ေယာက်ာၤးေလးနဲ႔ မိန္းကေလး စိတ္၀င္စားတာခ်င္းလည္း ကြာေနေသးတာလဲ တေၾကာင္းေပါ႔..။ တုိ႔ေတြလည္း သားငယ္တုိ႔ စာေတြေမးရင္ မသိတာေတြ အင္တာနက္ကေန သူတုိ႔နဲ႔ အတူတူျပန္ရွာ.. သူတုိ႔စာေတြ ျပန္ဖတ္ရင္း သူတုိ႔ဆီက ေ၀မွ်သင္ယူေနရတာပဲ...။

တုိ႔ေတြ ငယ္ငယ္တုန္းက နယ္စံုလွည္႔ၿပီး စာသင္ခဲ႔ရလုိ႔လား မသိဘူး.. ၀စၥႏွစ္လံုးေပါက္ေရာ၊ ေရွ႕ကေပါက္ေရာ၊ ေရွ႕ဆီးေရာ ၾကားဖူးေနခဲ႔တယ္...။

tg

Anonymous said...

အၿပံဳးပန္းတို႕တုန္းက
”ေရွ႕စီး” လို႕ တင္ရတယ္၊
၀စၥႏွစ္လံုးေပါက္က အေတာ္ၾကာမွပါ၊

ေနာက္ဆံုးအပုိဒ္ကို ေထာက္ခံေၾကာင္းပါ၊
ဦးထုပ္ၾကီးၾကီးကို ေဆာင္းခ်င္ၾကတဲ့ သားအပါအ၀င္လူငယ္ေတြက ေမတၱာတရားကို ျဖည့္စြက္ ေဆာင္းႏိုင္ရင္ အေကာင္းဆံုးပါ။

khin oo may said...

တုိ႕လဲနားမလည္တာေတြ အင္းအင္းနဲ႕ နားေထာင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿီပီးေခါင္းၿငိမ္႕ေနရတယ္ ေအးရာေအးေႀကာငး္။

ywartharlay-ytu said...

အမ အဲ့ဒီလိုေရးေတာ့ က်ေနာ္နဲ႕ အေမ့ျပႆနာေတြကို သြားသတိရတယ္။ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရင္ သူကဘာေျပာလုိက္တာလဲ ဆုိတာကိုေတာက္ေလွ်ာက္ဘာသာျပန္ခိုင္း။ က်ေနာ့မွာလည္း မနည္းမွီေအာင္လုိက္နားေထာင္နဲ႕။ တခါတေလေျပာမိတယ္ အေမတုိ႕တုန္းက ဘာသာရပ္ေတြအားလံုးကို အဂၤလိပ္လိုသင္ရတာဆုိလုိ႕။ ဒီကိုအလည္လာေတာ့လည္း အဂၤလိပ္လုိ ေျပာဖို႕အေရးကို တြန္႕ဆုတ္တြန္႕ဆုတ္နဲ႕။ မင္းကြန္းသြားတုန္းလည္း ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံျခားသားကို သူက ၀င္ကူေနေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ လိပ္ပတ္မလည္ေတာ့ ငါ့သားက အဂၤလိပ္လိုတတ္တယ္ မင္းေျပာလုိက္တဲ့။ အေမရာလုိ႕ က်ေနာ္က ေျပာေတာ့ ဟဲ့ ငါသင္ဖူးတဲ့ဟဲ့ မသုံးတာ ၾကာလို႕ ေမေနတာတ့ဲဗ်ာ။

အမလည္း ေမ့ေနတာျဖစ္မွာပါေလ...