အသေဝနာစ ဗာလာနံ၊
ပဏ္ဍိတာနဉ္စ သေဝနာ။
ပူဇာစ ပူဇနေယျာနံ၊
ဧတံ မင်္ဂလမုတ္တမံ။
ပဏ္ဍိတာနဉ္စ သေဝနာ။
ပူဇာစ ပူဇနေယျာနံ၊
ဧတံ မင်္ဂလမုတ္တမံ။
၃၈-ဖြာမင်္ဂလာမှာ “လူမိုက်ကို ရှောင်၊ ပညာရှိကို ပေါင်း၊ ပူဇော်ထိုက်သူကို ပူဇော်” ဆိုတဲ့ မင်္ဂလာသုံးပါးနဲ့ စပါတယ်။ ယေဘုယျ အားဖြင့်တော့ ဒီသုံးပါးကို ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေးနဲ့ ဆိုင်တဲ့ မင်္ဂလာအဖြစ် သတ်မှတ်ကြတယ်။ တကယ်တမ်း ပြောမယ်ဆိုရင် ဒီမင်္ဂလာသုံးပါးက ပညာရေးရဲ့ အခြေခံ မင်္ဂလာသုံးပါးလို့ ဆိုလို့ ရပါတယ်။
လူမိုက်ကို ရှောင်ဖို့၊ ပညာရှိကို ပေါင်းဖို့၊ ပူဇော်ထိုက်သူကို ပူဇော်ဖို့ဆိုတာက ဘယ်သူက လူမိုက်၊ ဘယ်သူက ပညာရှိ၊ ဘယ်သူက ပူဇော်ထိုက်သူလို့ သိဖို့လိုလာပါတယ်။ အမှား၊ အမှန်၊ အကောင်း၊ အဆိုးကို သိတယ်ဆိုတာက ပညာပါ။ ဒီမင်္ဂလာသုံးပါးကို လိုက်နာကျင့်သုံးဖို့အတွက် “ကိုယ်ဘာကို တန်ဖိုးထားသလဲ၊ ဘာကို တန်ဖိုးထားသင့်သလဲ၊ ဘာကို ရွေးချယ်ရမလဲ” ဆိုတဲ့ မေးခွန်းတွေကို စဉ်းစားဆင်ခြင် အဖြေရှာဖို့ လိုလာပါတယ်။ အသိဉာဏ်နည်းသေးတဲ့ ကလေးငယ်တွေကိုတော့ "ဘယ်လို လူကို ပေါင်း၊ ဘယ်လိုလူမျိုးကို ရှောင်၊ ဘယ်လို လူမျိုးကို ဦးချ၊ အရိုသေးပေး" လို့ မိဘကနေ ညွှန်ပြပေးရပါတယ်။ အရွေးမမှားအောင် ဆုံးမပေးရပါတယ်။ ကိုယ်တိုင်လည်း မိဘနဲ့ ဆရာတွေရဲ့ လမ်းညွှန်မှုအောက်မှာ အမှားအမှန်၊ အကောင်းအဆိုး တန်ဖိုးဖြတ်တတ် ရွေးချယ်နိုင်တဲ့ အသိပညာကို ရအောင် သင်ယူရပါတယ်။ ကိုယ်တိုင်လည်း စဉ်းစားတွေးခေါ် သင်ယူရပါတယ်။ လက်တွေ့ဘဝမှာလည်း သင်ယူကြရပါတယ်။
ဒီပညာမျိုးက ကိုယ်ကျင့်တရားရဲ့ အခြေခံ ဖြစ်ပါတယ်။ ကိုယ်ကျင့်သီလဆိုတာက “အရိယသစ္စာကို သိမြင်ခြင်း” ဆိုတဲ့ အဆင့်မြင့်ပညာမျိုးရဲ့ အခြေခံ ဖြစ်နေပြန်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် မင်္ဂလသုတ် တစ်ခုလုံးက လူမမယ် ကလေးဘဝက စလို့ သစ္စာသိမြင် နိဗ္ဗာန်ဝင်တဲ့အထိ အဆင့်ဆင့် လျှောက်လှမ်းရမယ့် ပညာရေးဖြစ်စဉ် တစ်ခုလို့ ဆိုရမှာပါ။
0 comments:
Post a Comment