“ႀကီးက်ယ္တဲ့ ဝတၳဳေရးဆရာေတြက အေတြးအေခၚ ဝတၳဳေရးသူေတြပါ” လို႔ ျပင္သစ္စာေရးဆရာ ကမူးက The Myth of Sisyphus စာတမ္းမွာ ေရးခဲ့ဖူးတယ္။ Lyrical and Critical Essays စာတမ္းမွာေတာ့ သူျမင္တဲ့ ဝတၳဳရဲ႕ သေဘာကို အခုလို ေရးျပခဲ့ပါတယ္။
“ဝတၳဳဆိုသည္မွာ ပံုရိပ္မ်ားျဖင့္ ေဖာ္ျပထားသည့္ ဒႆနမ်ားမွ တပါး အျခားမဟုတ္။ ဝတၳဳေကာင္း တစ္ပုဒ္တြင္ ဒႆနမ်ားက ပံုရိပ္မ်ားထဲတြင္ ေပ်ာက္ကြယ္ေနမည္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဇာတ္ေကာင္မ်ား၊ လႈပ္ရွားမႈမ်ားက သိသာကြဲျပား ေန႐ံုမွ်ေလာက္သာ၊ ဇာတ္ကြက္မ်ားက (ျဖစ္ရပ္မွန္ ျဖစ္ေနရန္မလိုဘဲ) ဝတၳဳတပုဒ္ အျဖစ္ အသက္ဝင္ေန႐ံုမွ်ေလာက္သာ ဒႆနမ်ားကို ထည့္ျပသြားရန္လိုသည္။”
သူကိုယ္တိုင္လည္း ဒႆနကဲတဲ့ ဝတၳဳေတြကို ေရးခဲ့တယ္။ သူေျပာခ်င္တာေတြကို ဝတၳဳနဲ႔ ေရးျပလို႔ အားမရရင္ essays ေတြ ထပ္ေရးၿပီး ဋီကာခ်ဲ႕ျပေလ့ ရွိပါတယ္။ The Outsider (1942) ဝတၳဳမွာ သူေျပာခ်င္တဲ့ Absurd Reasoning အေၾကာင္းကို The Myth of Sisyphus (1942) စာတမ္းမွာ၊ The Plague (1947) ဝတၳဳမွာ သူေျပာခ်င္တဲ့ Rebellion အေၾကာင္းကို The Rebel (1951) ဆိုတဲ့ စာတမ္းမွာ ထပ္ၿပီး ေရးခဲ့ဖူးတယ္။
0 comments:
Post a Comment