Wednesday, June 24, 2009

ဘေလာ့ဂ္ တာ...(၂)

ဘေလာ့ ဆိုတဲ့ အသံၾကားဖူးေတာ့ “ဘယ္လိုဟာတုန္း”လို႔ နီးစပ္ရာ လိုက္ေမးမိတယ္။ စိတ္၀င္တစားေတာ့လည္း မဟုတ္ေသးဘူး။ ကိုဧရာကေတာ့ သူႀကိဳက္ရာဘေလာ့ေတြ လိုက္ဖတ္ေနၿပီ။ သိပ္ကို အားေနေပမဲ့ ဘယ္အရာကုိမွ စိတ္မ၀င္စားတဲ့ ကိုယ့္ကို “ဘေလာ့လုပ္ပါလား ဘေလာ့လုပ္ပါလား” နဲ႔ တေန႔တေန႔ ေသြးတိုးစမ္းေနတယ္။ အခုေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ ပရိသတ္ႀကီးလည္း သေဘာေပါက္ေလာက္ပါၿပီ သူေရးခ်င္လို႔ သူမ်ားကို ဘေလာ့ေထာင္ခိုင္းတယ္ ဆိုတာကို…။ အတိုခ်ံဳးလိုက္မယ္…ဘေလာ့တခု ပိုင္ခဲ့ပါၿပီေပါ့။

ကိုဧရာက တေန႔က ေမးလာပါတယ္။ “ကိုတို႔ အိမ္မွာ ဘေလာ့စလုပ္တာ ဘယ္သူလဲသိလား” တဲ့။ ကိုယ္လည္း အၿမဲတန္း အိပ္ခ်င္ေနသလို ေမွးေနတဲ့ မ်က္လံုးကို ႀကိဳးစားျပဴးၿပီး “မသိဘူး” လို႔ ေျဖလိုက္ပါတယ္။ “သားႀကီးေလ” တဲ့။ “ကိုကုိႏိုင္ လာတုန္းကေလ” တဲ့။ အယ္ ဟုတ္သား… (အဲ့ဒီအေၾကာင္းေလးေတာ့ မွတ္တမ္းတင္ထားဖို႔ လိုတယ္) ကိုဧရာ့ညီ ၀မ္းကြဲ ကိုကိုႏိုင္ စကၤာပူလာလည္ေတာ့ သူက တေနကုန္ ေက်ာပိုးအိပ္ေလးလြယ္ၿပီး တစ္ေယာက္ထဲ ေလွ်ာက္လည္တယ္။ ညဖက္ေရာက္ရင္ေတာ့ သူက စာက်က္တယ္ကိုး…။ အိမ္မွာ ရွိခိ်န္ေတာ့ အင္တာနက္လည္း သံုးတယ္ေပါ့။ သားသားတို႔လည္း သူအနားပဲ ၀ိုင္းေနေတာ့တာ။ တေန႔ေတာ့ သားႀကီးက “ေမေမဒီမွာ သားသား email”။ “ဘေလာ့လည္းရွိတယ္” ဆိုၿပီး လာျပပါတယ္။ “ကိုကိုႏိုင္ လုပ္ေပးတာ” တဲ့။ “ေမေမ ေကာ္မန္႔ေရးေပး” တဲ့…။ ကိုယ္လည္း ခပ္တည္တည္နဲ႔ ေလယာဥ္ပ်ံပံုေတြနဲ႔ ကာတြန္းပံုေတြကလြဲလို႔ ဘာမွမရွိတဲ့ သူ႔ဘေလာ့မွတဆင့္ ဘေလာ့ ဆိုတာကို ေလ့လာခဲ့ရပါတယ္။ ကိုကိုႏိုင့္ကိုလည္း ေမးရင္းစမ္းရင္းေပ့ါ။

Sonata-Cantata ကို စေရးေတာ့ အဲ့ဒီတုန္းက အိမ္နီးနားခ်င္းညီမေလး ရတနာစိုးက လိုအပ္တာေတြ ကူညီခဲ့ပါတယ္။ သုတေတြေရာ ရသေတြေရာ အဖံုဖံု အသြင္သြင္ အစံုအလင္ေသာ ဘေလာ့ေတြ လည္ေနရင္း၊ ပို႔စ္ေတြ ဖတ္ေနရင္း၊ တေန႔ေတာ့ ဒီကို လာလည္တဲ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ နဲ႔ ဆံုျဖစ္ပါတယ္။ သူ shopping ထြက္တာကို ကိုယ္က အေဖၚလိုက္ေပးရင္းပါ။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကြဲကြာေနၾကတဲ့ ဆရာ၀န္ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ကိုယ္မွာ ေျပာစရာေတြ ေရပက္မ၀င္ေအာင္ ရွိေနပါတယ္။ ေသြးလြန္တုတ္ေကြးအေၾကာင္းပဲ ေျပာမလား။ ဆီးခ်ဳိနဲ႔ ေသြးတိုးအေၾကာင္းပဲ စမလား။ ကေလးခြဲေမြးမလား။ သားအိမ္ထုတ္မလား လာထား… ေျပာပစ္လိုက္မယ္ ခပ္မ်ားမ်ား ဆိုသလို ျဖစ္ေနေတာ့ သူလည္း ကိုယ့္ကို အ့ံၾသသလိုႀကီး ျဖစ္ၿပီး “နင္က သိလွခ်ည္းလား” ဆိုလာပါေတာ့တယ္။ “ငါစာေတြ ဖတ္တယ္ဟ…။ ဆရာ၀န္ေတြ ေရးတဲ့ ဘေလာ့မွာေလ” လို႔ ေျပာမိေတာ့ … သူက “ေအာ္ ဘေလာ့ဂါေတြ” လို႔ ..ေျပာလိုက္မွပဲ ကိုယ္လည္း ပါးစပ္ပိတ္သြားပါေတာ့တယ္…။ သူ႔ ေလသံအေနအထားအရ မၾကည္လင္တဲ့ အျမင္ေတြ ရွိတယ္ဆိုတာ ခံစားမိလို႔ ကိုယ္ဘေလာ့ေရးတယ္ ဆိုတာကို ႀကံဳတုန္းေလေတာင္ ေျပာမထြက္ေတာ့ပါဘူး…။ ၿမိဳခ် ၿမိဳခ်…။

ငယ္ငယ္ကေတာ့ ကာတြန္းစာအုပ္ေတြ ဖတ္ရင္ အေဖက သိပ္ဆူတယ္ကိုး။ သူမသိေအာင္ ခိုးဖတ္ရတာ။ ျငဳပ္သီးေထာင္း၊ ေရခပ္၊ မိဘကူ မလုပ္ပဲ အခ်ိန္ျဖဳန္းတယ္လို႔ အယူအဆရွိပါတယ္။ ခုေခတ္ကေလးေတြ ဂိမ္း ကြန္ျပဴတာနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ရင္ ကိုယ္တို႔ ၾကည့္မရသလိုေပါ့။ အေမကေတာ့ မ်က္စိတဖက္မွိတ္ အေနအထားေလးနဲ႔ပါ။ ရင္းႏွီးတဲ့ ဘေလာ့ဂါေတြ ထဲမွာလည္း သူတို႔ ဘေလာ့ေနတာ ဆိုင္ရာပိုင္ရာက မသိေအာင္ မ်က္စိတဖက္မွိတ္ အေနအထားမ်ိဳးေတြ ရွိေၾကာင္း ဘေလာ့ စာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာ ေဖာ္ျပၾကပါတယ္။ ဒီအရြယ္ႀကီးက်မွ ပိုက္ဆံထြက္မရွာပဲ ဘေလာ့ထိုင္ဖတ္ေနတာသာ အေဖသိရင္ ထရိုက္ေလမလားလို႔လည္း ေတြးမိပါေသးတယ္။ အာဏာရွင္စနစ္အေၾကာင္းေတြးမိရင္ အေဖအေၾကာင္း ပို႔စ္ေရးခ်င္မိတဲ့ စိတ္ကို မနည္းဘရိတ္အုပ္ေနရတယ္ ဆိုတာပါသိရင္ သတ္ခ်င္မလားေတာင္ မသိ။ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမက မို႔လို႔သာ ဒီေလာက္ေလး ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ရဲတာပါ အေဖ…။ ဟိုက မိသားစုကလည္း ကိုယ့္ဘေလာ့ကို မဖတ္ႏိုင္ၾကပါဘူး။ ဒီမွာအတူေနတဲ့ တူမေလးေတာင္ မဖတ္ပါဘူး။ တခါေတာ့ ေျပာလာပါတယ္ “အန္တီတာ့ ဘေလာ့ကိုေလ (သူ႔အေမဘက္ကေတာ္တဲ့ အမ၀မ္းကြဲ) မမက အၿမဲ ဖတ္တယ္တဲ့၊ ဖတ္ၾကည့္ အပ်င္းေျပတယ္ လို႔ေျပာတယ္” …။ “ေဟ ေအးေအး…” ပဲလိုက္ရတာေပါ့။ ရန္ကုန္ လူႀကံဳေကာင္းေကာင္းရွိတုန္းကေတာ့ ပို႔စ္အခိ်ဳ႕ print out ထုတ္ၿပီး မႀကီးဆီ ထည့္ေပးလိုက္တယ္ ဘယ္သူ႔မွ မျပနဲ႔လို႔ စာလည္း ေရးထည့္ေပးလိုက္ေသးတယ္။ မႀကီးဆီကလည္း သေဘာက်တဲ့ အေၾကာင္း ျပန္စာရပါတယ္။ တေလာက မႀကီးနဲ႔ ဖုန္းေျပာျဖစ္ေတာ့ သူက သတိတရ ေမးရွာပါတယ္… “ညီမေလး စာေတြ ေရးေသးလား” တဲ့ “ေရးတယ္ေလ ေရးတယ္…အင္တာနက္မွာ တင္ေနတာပဲ” ဆိုေတာ့… “မႀကီး မၾကည့္တတ္ပါဘူး” တဲ့… “ေနာက္ႀကံဳရင္ ပို႔ေပးဦးေလ ဖတ္ရတာ အပ်င္းေျပတယ္” တဲ့ … တိန္ …။

ဒီမွာ သူငယ္ခ်င္းသမီးေလး ေမြးေန႔ပြဲ လုပ္ေတာ့ သြားတယ္။ ဒီလိုမွလည္း ဆံုရတာကိုး။ စကားေတြ ဟိုေျပာဒီေျပာနဲ႔ ဘေလာ့အေၾကာင္း ေရာက္လာတယ္။ အဲဒီေန႔က ျမန္မာ ပညာတတ္ အေျခအေနရွိ လူတစုရဲ႕ စကား၀ိုင္း အေနအထားနဲ႔ စကားအသြားအလာအရေတာ့ ဘေလာ့ဂင္းျခင္းနဲ႔ ဘေလာ့ဂါေတြက အႏႈတ္ဖက္မွာပဲ ရွိေနေသးတယ္။ ဘေလာ့ဂါႀကီးဘဲ ဒီေလာက္ေတာ့ အကဲခတ္ ဘယ္ည့ံလိမ့္မလဲ။

ဒီတပိုင္းအတြက္ နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္မယ္… ဘေလာ့တာ အျပစ္မရွိဘူး။ ေဘးကင္းတယ္။ (ခက္တာက ေနရာတိုင္း၊ အခ်ိန္တိုင္း အတြက္ မမွန္ေသးဘူး ျဖစ္ေနတယ္) ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ ပို႔စ္မွ မေရးရင္ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္က စကားေျပာစရာေတာင္ မရိွသမို႔ …
ယံုၾကည္ရာလမ္းမ S-C ေလးအေပၚ
ေလွ်ာက္သြားရင္းနဲ႔ လမ္းမွာ အေဖၚ…
(ကိုကိုဧရာႀကီးေလ)
ဘေလာ့ဂါအေပါင္း သူေတာ္ေကာင္းတို႔
လမ္းဆက္ေလွ်ာက္မယ္…
လမ္းဆက္ေလွ်ာက္မယ္…
လမ္းဆက္ေလွ်ာက္မယ္…။

ဘေလာ့ဂ္ တာ...(၁) က ဒီမွာ

24 comments:

khin oo may said...

ဆက္ေရးဦ.။ ဖတ္ေနတယ္။ အေဖာ္ရွိတယ။္

SDL said...

ကဲရီးအြန္.. အန္တီတာ.. အဲ.. မသီတာ...။

PAUK said...

သူမ်ား လမ္းဆက္ေလွ်ာက္တဲ့ေနာက္..
တေကာက္ေကာက္ လိုက္ခ်င္လို႔..

imaginary clouds no 2 said...

က်ေနာ္ဖတ္သြားပါတယ္ အမ ။ အမွတ္ ၃ ကိုေစာင္႔ဖတ္ေနပါတယ္ ။

သီဟသစ္ said...

အႏွူတ္အေပါင္းက ဘယ္သူသတ္မွတ္လဲ မမသီတာရဲ႔

အေနာ္တုိ႔ကေတာ့ အေပါင္းပဲ

(လမ္းဆက္ေလွ်ာက္မယ္) အင္ဖန္နတီ

ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္

P.Ti said...

ဖတ္မယ့္သူ တစ္ေယာက္ပဲက်န္ေနေသးရင္ေတာင္ ဆက္ေရးဦးမွာ... ဆက္ေလွ်ာက္...

ေဝေလး said...

ဆက္ေလွ်ာက္ၾကတာေပါ့မမ...... :)

tg.nwai said...

အင္း..ဆက္ေလွ်ာက္မယ္ဆုိေတာ႔လည္း လုိက္ရေသးတာေပါ႔..။ ကိုယ္တုိ႔က တားဆီးနယ္ေျမက (အလုိလုိေနရင္းကို ျဖစ္သြားရတဲ႔) ခုိးေၾကာင္ခိုး၀ွက္ ဘေလာ႔ဂါေလးပါ။ လမ္းၾကိဳလမ္းၾကားကပဲ..လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ေနမယ္..:)

မီယာ said...

မသီတာေရ စိတ္ထဲ ေရးခ်င္တာသာ ခ်ေရးပါ။ စိတ္ခ်မ္းသာဖုိ႔ အရမ္း အေရးႀကီးပါတယ္။ အမေရးတာေတြက အၿမဲ ဖတ္တယ္။ စကားေျပာတာကုိ အနားမွာ နားေထာင္ေနရသလုိပဲ။

Nge Naing said...

ကၽြန္မလည္း ငယ္ငယ္တုန္းက မိဘမသိေအာင္ ရုပ္ျပတို႔ ၀တၳဳစာအုပ္တို႔ ခိုးဖတ္ခဲ့ရသလို အခုလည္း ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ကအထိ ဘေလာ့ဂ္ဖတ္တာ အေရမရအဖတ္မရ အခ်ိန္ျဖဳန္းတယ္လို႔ ယူဆခဲ့တဲ့ ေယာက္်ား မသိေအာင္ ဘေလာ့ဂ္ ခိုးဖတ္ရတာ ရွိခဲ့ပါတယ္။ အခုေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ ေရးတာဟာ အႏုပညဖန္တီးမႈ တမ်ိဳးလို႔ ေယက္်ားက ေျပာလာတာ ေတြ႔ေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ေရးခ်င္လို႔ ေယာက္်ားကို တႏွစ္ေက်ာ္ စည္းရံုးလာရတာ က်ိဳးနပ္သြားၿပီ။ ဒါေပယ့္ အခုသူ ခြင့္ျပဳၿပီဆိုတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ အကူအညီေပးမယ့္ သူေတြကလည္း အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာမွ ကိုယ္က မအားပဲ ျဖစ္ေနလို႔ ဘေလာ့ဂ္ မလုပ္ျဖစ္ပဲ ျဖစ္ေနတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ေတြကို ဖတ္ရတာ ေရးသူေတြရဲ့ ကိုယ္ပိုင္ ခံစားမႈ၊ အေတြးအျမင္ ဘ၀အေတြ႔အၾကံဳေတြကို ဟန္ေဆာင္မႈ မပါ၊ အေဆာင္အေယာင္ ဘာမွမပါပဲ မွ်ေ၀ တင္ျပထားတာေတြျဖစ္လို႔ Formal literatiure ေတြကို ဖတ္ရတာထက္ ကၽြန္မ ပိုၿပီး စိတ္၀င္စားတယ္၊ သေဘာက်တယ္။
အားေပးလ်က္ပါ။

Thant said...

ဒီေလာက္ ဟင္းေလးအို:ႀကီးလို အရသာအစံုေပးေနတဲ့ ဘေလာ့ရြာႀကီးကိုမ်ား အႏႈတ္လို႕ ဘယ္သူကမ်ားေျပာသလဲေနာ္ ။ ဘယ္သူေတြေျပာေျပာ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ အေပါင္းမွ အေပါင္းပဲ ။ Cheers !!!

ခင္မင္းေဇာ္ said...

ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္ ေရးတာ
ဘာျဖစ္လဲ ဘာျဖစ္လဲ..
မတတ္ႏုိင္ပါဘူး မေရးရမေနႏုိင္....
မဖတ္ရမေနႏုိင္...
မလည္ရ မေနႏုိင္...
ေအာ္ ဘေလာ့ ဘေလာ့.......

မမသီရိ said...

စိတ္ထြက္ေပါက္ရတယ္
သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြတိုးတယ္
ခံစားခ်က္ေတြ မွ်ေ၀လို႕ရတယ္
..
အတင္းလဲ တုပ္လို႕ ရေသး..း)
..
လြတ္လြတ္လပ္လပ္ၾကီး..း)
..
စာေပစိစစ္ေရး တင္စရာမလို
အယ္ဒီတာ့မွတ္ခ်က္မလို
သူမ်ား စာျပင္ေပးခံရတာမလို
..
ကိုယ္ခံစားရတာ ကိုယ္ေရး
ကိုယ္ေျပာခ်င္တာေတြ ကိုယ္ေရး
ကဲ.. ဒိထက္ေကာင္းတာ ဘာရွိမလဲ..း)
..
..
ျမန္မာျပည္ထဲလဲ မၾကာခင္ေတာ့ေျပာင္းလဲ
လာမွာပါ..
..
ဘာေၾကာင့္ဘေလာ့ ဘေလာ့
ဆက္ဘေလာ့ၾကတာေပါ့ မသီတာေရ..း)

rose of sharon said...

က်မ အတြက္ေတာ႔ဘေလာ႔ ကအေဖာ္ေကာင္းေလးပါ..
က်မေပ်ာ္ရင္လဲသူ႕ဆီဘဲေၿပးတယ္..စိတ္ရႈတ္ရင္လဲသူ႕ဆီဘဲေၿပးရတာပါ..
က်မ ဘေလာ႔ေလးကအဂၤါမစံုေတာ႔လာလည္ပါလို႔မဖိတ္ရဲ
ဘူး..
ေၿပာၿပကူညီသူလဲမရွိပါဘူး..
က်မ ေန တဲ႔ဗီယက္နမ္မွာၿမန္မာအရမ္းနည္းတယ္

khinelay said...

မသီတာၿငိမ္း

အစ္မကေဒါက္တာေဌး၀င္းညီမ
ေကသီၿငိမ္းအစ္မလား မသိဘူး
အစ္မကိုကြ်န္မသိေနသလိုပါပဲ..
ကြ်န္မလည္းအလံုမွာေနပါတယ္..
အစ္မက ကြ်န္မသိတဲ႔သီတာၿငိမ္းဆိုရင္
ကြ်န္မကိုအစ္မသိမွာပါ..

ပထမဦးဆံုးတၾကိမ္အစ္မဘေလာ႔ကိုေရာက္လာရင္း
မထင္မွတ္ပဲ အစ္မ tag ကုိဖတ္မိတာကေန.အစ္မကို
ကြ်န္မသိခဲ႔ဘူးတဲ႔ အစ္မသီတာၿငိမ္းလို႔ စိတ္ထဲကေန
ထင္မိတာပါ..

ခင္မင္ေလးစားစြာၿဖင္႕
ခိုင္ေ၀

MANORHARY said...

ဘေလာ့ကာအေပါင္းသူေတာ္ေကာင္းတုိ႔ ဆိုေတာ့
ကိုယ္ပါပါတယ္ထင္လိုက္တာပါပဲ..း)

Rita said...

+ လိုက္ - လိုက္ ဆိုေတာ့ AC Wave ေပါ့ မမ။ Oscillator နဲ႔ ၾကည့္ၾကည့္မယ္။ (ဆက္မေရးေတာ့ဘူး။ တလြဲေတြ ထြက္လာေတာ့မယ္။ စာေတြက ေက်ာင္းျပန္ကုန္ၿပီ)

JulyDream said...

အပ်င္းေျပတယ္ဆိုတာ နည္းတဲ့ အရည္အခ်င္းလားေနာ္...

အပ်င္းေျပေအာင္ မေရးတတ္လို႕ အစ္မဆီမွာ လာ သင္အံုးမယ္။

Rita said...

Oscilloscope ေျပာတာပါ မမရယ္။ ခုပဲ မွားကုန္ၿပီ။
:D

Kay said...

မသီတာေရ-
လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ပါ..
အဲလို ခံစားခ်က္ မတူ တဲ့လူေတြကို.. သပ္သပ္ထားလိုက္ေပါ့.. ေဟာဒီမွာ.. အေဖာ္ေတြ တေလွၾကီး..

ဟင္း..ဟင္း..ေျပာလိုက္စမ္းပါ..
Blogger is not cheap လို႕-
:D

ရႊန္းမီ said...

ဆက္ေလွ်ာက္ပါ..
ေျခရာလက္ရာ မခ်န္ျဖစ္လည္း ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္ ..
း)

ThuHninSee said...

ဖတ္တဲ႔သူတစ္ေယာက္မွ မက်န္လဲ ဆက္ေရးမွာပဲ။
(ပီတိထက္သာသြားၿပီ အေဟ႔)

စူး said...

အမ ..ကိုယ္ေရးခ်င္လို႔ေရးတာ ေရးေပါ့
ကိုယ္နဲ့ သိသူေတြ မဖတ္တာ ပိုေတာင္ေကာင္းေသး ကိုယ္ေပါေနတာ လူမသိဘူးေပါ့..ဟီးးး


ဘေလာ့ထဲကေန အင္ဂ်င္နီယာ အမေတြနဲ႔ သိခြင့္ရတာ နဲ့လား သူတို႔မွ မသိတာ ေနပေစ့

သက္ေဝ said...

ဟာ.. သီတာ့ဆီကို တရက္ကေလး လာမလည္မိတာ ကိုယ္ ေတာ္ေတာ္ကို ေခတ္ေနာက္က်ေနပါေပါ့လား... အားေပးထားၾကတဲ့ Comment ေတြက ႏွစ္ေထာင္းအားရ ရွိစရာပါ မသီတာေရ႕.. (လူရႊင္ေတာ္ ေတြ အသံနဲ႕ေတာင္ ဆင္ဆင္တူသြားၿပီ)

စာေတြကို ဖတ္တဲ့သူ အပ်င္းေျပေအာင္ ေဝေဝဆာဆာ ေရးတတ္တယ္ဆိုတာ နည္းတဲ့ အရည္အခ်င္း မွတ္လို႕။ ၿပီးေတာ့ ဘေလာ့ဂ္တာ အျပစ္မရွိ၊ ေဘးကင္း၊ ကိုယ္ဝါသနာပါရာကို ဘယ္သူ႕ကိုမွ မထိခိုက္ပဲ လုပ္ေနျခင္းသာျဖစ္၊ အႏႈတ္ျဖစ္ အေပါင္းျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ ဂရုမစိုက္...။

လမ္းဆက္ေလွ်ာက္မယ္…
လမ္းဆက္ေလွ်ာက္မယ္…
လမ္းဆက္ေလွ်ာက္မယ္…။