Saturday, May 23, 2009

လူရည္ခၽြန္

တေခတ္တခါက လူရည္ခၽြန္ ဆိုတာနဲ႔ မိမိ ပတ္သက္ဖူးသေလာက္ေလး ေရးထားခ်င္ပါတယ္။

က်မ တသက္နဲ႔ တကိုယ္ ၇တန္းမွာ ၿမိဳ႕နယ္အဆင့္ လူရည္ခၽြန္အရည္အခ်င္းစစ္ စာေမးပြဲ ေျဖခဲ့ရဖူးပါတယ္။ ေက်ာင္းက ပထမ အစမ္း စာေမးပြဲမွာ ပထမရလို႔ပါ။ ဆိုလိုတာက ေက်ာင္းအဆင့္မွာ လူရည္ခၽြန္အတြက္ရယ္လို႔ သီးသန္႔အရည္အခ်င္းစစ္ျခင္း၊ စခန္းသြင္းေလ့က်င့္ေစျခင္းမ်ိဳး မရွိခဲ့ပါဘူး။ ဟုတ္ပါတယ္ လူရည္ခၽြန္တေယာက္ျဖစ္ဖု႔ိ စာတခုတည္း ေတာ္ေနလို႔ မရပါဘူး။ အေထြေထြ ဗဟုသုတ၊ ဉာဏ္စမ္းနဲ႔ ကိုယ္လက္ႀကံ့ခိုင္မႈ အားကစားမ်ားကိုလည္း အစစ္ေဆးခံၾကရပါတယ္။ ႏွစ္ပတ္ အလိုမွ အထက-၃ကို ကိုယ္စားျပဳၿပီး ၿမိဳ႕နယ္အဆင့္ လူရည္ခၽြန္စာေမးပြဲ ၀င္ရမယ္ဆိုတာကို သိရတာပါ။ ကိုယ္လက္လႈပ္ရွား အားကစားဆိုလို႔ ဘံုဘိုင္က လာတဲ့ေရကို တိုင္ကီထဲခပ္ထည့္တာေလာက္သာ လုပ္ဖူးတဲ့ က်မကို အမႀကီးနဲ႔ အကိုေလးက အိပ္-ထ-မတင္ စတင္ေလ့က်င့္ပါေတာ့တယ္။ တေယာက္ကေျခကကိုင္၊ တေယာက္က ေခါင္းကမ။ သူတို႔ အားနဲ႔ေတာ့ ႂကြေနတာပဲ။ လႊတ္ထားလိုက္ရင္ေတာ့ ၾကမ္းျပင္နဲ႔ေက်ာကပ္ေနတာ တလက္မေတာင္ မႂကြေတာ့ပါဘူး။

ဒီလိုနဲ႔ပဲ အားကစားေျဖရမည့္ေန႔ ေရာက္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။ အထက-၄ ေက်ာင္းေရွ႕ ကြင္းႀကီးမွာ ပြဲဦးထြက္က မီတာ ၁၀၀ ေျပးရတာပါ။ ၃ေယာက္ေျပးရတဲ့ အစုမွာ က်မ ဒုတိယရပါတယ္။ ဒါေတာင္ လိုက္ပို႔တဲ့ အတန္းပိုင္ဆရာမက “ေရွ႕ဆံုးက တာထြက္လာေတာ့ ငါကစိတ္ထဲက တယ္ဟုတ္ပါလား ထင္ေနတာ ပန္းလည္း၀င္ေရာ ပထမနဲ႔ အေတာ္ႀကီးကြာက်န္ခဲ့တယ္”လို႔ မွတ္ခ်က္ေပးပါတယ္။ (အဖ်ားရွဴးတတ္တဲ့ ဇာတိတို႔ရဲ႕ အစပါ)။ ဒီမွာျဖင့္ ေမာလိုက္တာ ငါ့ေပါင္ႀကီး ဒီေလာက္ေလးမွန္း ခုမွသိလို႔ ေကာင္းတုန္း ေနာက္တခါ လာျပန္ၿပီ လားေဟ့ မီတာ ၄၀၀… အဲ့ဒီကြင္းကို ႏွစ္ပတ္ေျပးရမွာတဲ့… ။ ေျပးဆိုေတာ့လည္း ေျပးေပါ့… ။ ကြင္းတပတ္လည္း ျပည့္ေရာ ေျပးလမ္းကေနေခ်ာ္ၿပီး ဆရာမ ရင္ခြင္ထဲတန္းေျပး.. တ႐ံႈ႕႐ံႈ႕ ငိုရင္း ပါးစပ္ကလည္း တီခ်ယ္ သမီးမရေတာ့ဘူး သမီးမရေတာ့ဘူးနဲ႔ ခြ်ဲေပါ့…။ အျခားေစာင့္ေရွာက္ေနတဲ့ သူေတြက “ဟဲ့ဟဲ့ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ တပတ္က်န္ေသးတယ္ေလ ေျပးဦးေလ… ဆရာမ ဆက္ေျပးခိုင္းဦးေလ”ေပါ့…။ ဆရာမလည္း သံပုရာသီးစိပ္ ပါးစပ္ထဲလွမ္းထည့္ၿပီး “မရဘူး မရဘူး က်မသမီး အေၾကာင္း က်မသိတယ္” ဆုိၿပီး ပြဲလယ္တင့္ရပါေတာ့တယ္။

ကြင္းျပင္ႀကီးထဲမွာေတာ့ ဒီလိုနဲ႔ တစခန္းၿပီးလို႔ အျခားေသာ စစ္ေဆးမႈေတြအတြက္ အားကစား႐ံုႀကီးဆီ ခ်ီတက္ၾကျပန္ပါေလေရာ။ ၿပိဳင္ပြဲ၀င္သူေတြ အကုန္တန္းစီၿပီး အိပ္၊ ရႊီ ကနဲ ခရာမႈတ္တာနဲ႔ စေတာ့ အိပ္-ထ-မတင္။ ၿပိဳင္ပြဲ ဆိုတဲ့ အသိေၾကာင့္လား မသိဘူးရွင္ တခ်က္မွကို ႂကြမလာတာပါ။ အသာေလးထၿပီး ကိုယ့္ေဘးနားက အားတက္သေရာ လုပ္ေနတဲ့ လူေတြကို ငုတ္တုတ္ထိုင္ ၾကည့္ေနလိုက္ေတာ့တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ မငိုေတာ့ပါဘူး။ ခုနင္က တ၀ႀကီး ငိုၿပီးသြားၿပီေလ။ ကေလးဆိုေတာ့ ေကာင္းတယ္… ျဖစ္ေၾကာမရွည္ဘူး။ ေနာက္ေတာ့ ဒိုက္ထိုးတဲ့။ ႏွစ္ခ်က္သံုးခ်က္ေတာ့ ထိုးခဲ့ေသးတယ္ မွတ္တာပဲ။ အျခားစစ္ေဆးမႈေတြ တခုႏွစ္ခု အၿပီး ျပန္လာခဲ့ရေတာ့ သူတို႔ေက်ာင္းေတာင္ မဆင္းေသးဘူး။ စာသင္ခန္းေတြနား တမင္တကာ အတင္း ကပ္ေလွ်ာက္ၿပီး စပ္စုစိန္ လုပ္ခဲ့ေသးတာ မွတ္မိတယ္။ (ဟုတ္တယ္ေလ ဒီလိုေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ႀကီးမွာ ကိုယ့္ေက်ာင္းမဟုတ္ပဲနဲ႔ သူမ်ားေက်ာင္း ေကာ္ရစ္ဒါမွာ လတ္လ်ားလတ္လ်ားလုပ္ရတာ နည္းတဲ့ အခြင့္အေရးႀကီးလားလို႔)။

Result ေမွ်ာ္တာေပါ့ရွင္…။ ကိုယ္ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေျဖႏိူင္ခဲ့တယ္ မေျဖႏိူင္ခဲ့ဘူးဆိုတာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ အသိဆံုးျဖစ္ေပမဲ့ ေမွ်ာ္တာကေတာ့ ေမွ်ာ္တာပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ တေန႔မွာ ရပ္ကြက္ထဲက အဂၤလိပ္က်ဴရွင္မွာ အထက-၄ ေက်ာင္းသူ တစ္ဦးက သူ ၿမိဳ႕နယ္အဆင့္ လူရည္ခၽြန္ အေရြးခံရေၾကာင္း သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကို ၿပံဳးစစနဲ႔ ေျပာျပေနတာ တစြန္းတစ ၾကားလိုက္ရတဲ့ အခါမွာေတာ့… က်မလည္း သူတို႔၀ိုင္းထဲတိုး၀င္ၿပီး “ငါ နင္တို႔ေက်ာင္းမွာ အားကစားလာေျဖတုန္းက နင္လာေျဖတာ မေတြ႔ပါဘူး” လို႔ ေမးမိတယ္။ “အဲ့ဒီေန႔က ငါေနမေကာင္း”လို႔တဲ့… ေနာက္သူဘာေတြ ဆက္ေျပာေနခဲ့လဲ (တကယ္ပါ) က်မ မွတ္ဉာဏ္ထဲ လံုးလံုးမရွိေတာ့လို႔ ေရးမျပႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ သူ႔ကို က်မ တခ်ိန္လံုး အကဲခတ္ေနတယ္ သူမ်က္ႏွာ တခ်က္မပ်က္ဘူး…။ က်မသိပါတယ္.. က်မလည္း မ်က္ႏွာပ်က္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ “နင္က သိပ္ေတာ္တာပဲဟယ္”လို႔ အဓိပၸါယ္ ထြက္တဲ့ သူ႔အတြက္ ၀မ္းသာတဲ့ မ်က္ႏွာေပးေလး ေပးခဲ့ေသးလာေတာင္ မေသခ်ာပါဘူး။ ၿပိဳင္ဘက္ေတြလို႔ ေျပာလို႔ရတဲ့ အားကစားေျဖတဲ့ေန႔ကမွ တေန႔ထဲသာ ေတြ႔ဆံုခင္မင္ခြင့္ရခဲ့တဲ့ အျခားေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ့ ႀကိဳးစားပမ္းစား ေျပးၾက၊ အားတက္သေရာ ကုန္းၾက ကြၾက၊ အိပ္-ထ-မတင္လုပ္ေနၾကတာေတြ ျပန္ျမင္ရင္း နင္တို႔လည္း result ကို ေမွ်ာ္ေနၾကတုန္းလား လို႔ စိတ္ထဲကေန စကားေတြ လွမ္းေျပာေနမိပါရဲ႕။ က်မတို႔ေတြဟာ ၇-တန္းဆိုေတာ့ သိပ္ကို ငယ္ပါေသးတယ္ ေျပာမလား၊ အသိတရားရွိေနပါၿပီလို႔ ေျပာမလား။ transparency ဆိုတဲ့ အသံုးအႏႈန္းကို မသိေသးေပမဲ့ transparency မရွိရင္ တရားမွ်တမႈမရွိနိုင္ဘူးဆိုတာ ခပ္ေရးေရး သေဘာေပါက္ေနၿပီလို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ အဲ့ဒီေနာက္ေတာ့ လူရည္ခၽြန္ရဖူးတယ္ဆိုတဲ့ သူေတြ ေတြ႔တိုင္း အိပ္-ထ-မတင္ လုပ္တတ္လားလို႔ တအံ့တၾသႀကီး လိုက္ေမးေနမိတဲ့ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ ေကာင္မေလး တေယာက္ဟာ မသီတာပဲ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ငုတ္လ်ိဳးသြားရတဲ့ လူရည္ခၽြန္ပိုးဟာ ဆယ္တန္း အတန္းတင္စာေမးပြဲ ေျဖတဲ့ ပထမဦးဆံုးေန႔ - ျမန္မာစာေျဖတဲ့ေန႔ စာေမးပြဲအခန္းထဲမွာ အခါအားမေလ်ာ္စြာပဲ ျပန္ေပၚလာပါေတာ့တယ္။ ထံုးစံအတိုင္းေမးခြန္းကို ေအးေအးေဆးေဆး ဖတ္လာရင္း ေနာက္ဆံုး ေအာက္ပါ ေခါင္းစဥ္မ်ားမွ ႀကိဳက္ရာတခု စာစီကံုးပါ ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းမွာ

ေခါင္းစဥ္(၁) ျမန္မာ့သစ္လုပ္ငန္း - သုတ ကိုေမးတာ
ေခါင္းစဥ္(၂) သုတ-ရသ ေမးတဲ့ ေခါင္းစဥ္
ေခါင္းစဥ္(၃) “ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ျမင္ကြင္းတခု” တဲ့ ရသ ကို ေရးရမည့္ အခက္ဆံုးလို႔ ေျပာလို႔ရတဲ့ဟာ

က်မေလ လူရည္ခၽြန္ေတြ စခန္းသြားၾကရင္ ‘ရန္ကုန္ဘူတာႀကီးမွ ထြက္ခြာသြားၾကပါသည္’ ဆိုတဲ့ သတင္းစာထဲက သတင္းမ်ိဳးမွာ ပါတဲ့ ဓာတ္ပံု မ်က္စိထဲ ေဖ်ာက္မရေအာင္လာထင္ေနၿပီး အျခားေမးခြန္းေတြ ေျဖေနတဲ့ အခ်ိန္လည္း အဲ့ဒီေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ျမင္ကြင္းကို ဘယ္လိုေရးခ်လိုက္မယ္ ဆိုတာ တန္းတန္းစြဲရင္း ျမန္မာစာ ၆၅-မွတ္ျဖင့္ ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။

မွတ္ခ်က္။ ။ ၇တန္း အတန္းပိုင္ ဆရာမ ေဒၚဗစ္တိုးရီးယားလူပါ။ (ခရစ္ယာန္ ဘာသာ၀င္ ကရင္လူမ်ိဳး- ျမန္မာ အမည္ ေဒၚဆိတ္က်င္) ဆရာမနဲ႔ ၆တန္း ၇တန္း ႏွစ္ႏွစ္ဆက္တိုက္ သခၤ်ာ(၂) သင္ခဲ့ရပါတယ္။ အသင္အျပ စည္းကမ္း အလြန္ေကာင္းမြန္ပါတယ္။ ႀကံဳဖူးခဲ့တာေလး ခ်ေရးျခင္းမွ်သာပါ။ အရည္အခ်င္းရွိတဲ့ လူရည္ခၽြန္ေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ က်မကို ကြန္ျပဴတာနဲ႔ စတင္မိတ္ဆက္ေပးခဲ့တဲ့၊ အခြင့္ႀကံဳသလို သြန္သင္ဆံုးမတတ္တဲ့၊ အမအရင္းတေယာက္မဟုတ္ေပမဲ့ ေက်းဇူးတရားႀကီးမားတဲ့ အမတေယာက္ကလည္း လူရည္ခၽြန္ အႀကိမ္ႀကိမ္ရခဲ့ဖူးသူပါ။

22 comments:

တန္ခူး said...

မ ေရ… မ ဒဏ္ရာက ကြ်န္မထက္ ခါးသက္ပါလား… ဟိုတေန ့ကပဲ ရြာသားေလးရဲ့ အမွန္တရားေပ်ာက္ဆံုးျခင္း ပို ့စ္ေလးမွာ ကြ်န္မ အေတြ ့အၾကံဳေလးကို ဒီလို ေကာ္မန္ ့ေပးခဲ့ေသးတယ္ မ ေရ… တရားမွ်မွ်တတ အရည္အခ်င္းစစ္စစ္ ရတဲ့ လူရည္ခြ်န္ေတြအမ်ားၾကီးရွိသလို တရားမမွ်မတ အရည္အခ်င္းမစစ္တဲ့ လူရည္ခြ်န္ေတြေရာ ဘယ္နွစ္ေယာက္ရွိခဲ့သလဲ… ေတြးေနမိတယ္…
“ရြာသားေလးက ေလးတန္းကတည္းက အာဂသတၱိပဲ…
ဒီပို ့စ္ေလးဖတ္ျပီး အမငယ္ငယ္ လူရည္ခြ်န္ေျဖတုန္းက အေၾကာင္း သြားသတိရတယ္…
အားကစားကို ေျဖတဲ့ေန ့ေပါ့.. လူရည္ခြ်န္က ဘက္စံုရမွ လူရည္ခြ်န္ျဖစ္တာလို ့ နားလည္ထားတဲ့ ကေလးအေတြး… ခ်မ္းခ်မ္းစီးစီး မနက္ေတြမွာ အိပ္ယာထဲမေကြးနုိင္ပဲ အေမနဲ ့အတူ အားကစားေလ့က်င့္ခဲ့ရတာေလ…
အမက ငယ္ငယ္က အေဆာ့သန္ေတာ့ အားကစားကို မေၾကာက္ဘူး… အိပ္ထမတင္ ဒိုက္ထိုး အကုန္ရတယ္… ျပိဳင္ဘက္ေက်ာင္းက ပိုက္ဆံရွိေက်ာင္း… ေပ်ာ့ဖတ္ဖတ္ေကာင္မေလး မထိုးနိုင္ထိုးနုိင္နဲ ့ ဒိုက္ထိုးတာကို ေရတြက္ေနတဲ့ လူက ၁၀ ကေန ၁၁ မဟုတ္ပဲ ၂၀ ေက်ာ္ေရတယ္… ၂၀ကေန ၂၁ မဟုတ္ပဲ ၂၅ ေက်ာ္ေရတယ္… အသားေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ေအာင္ မခံနုိင္ျဖစ္တယ္… အဲဒီလူကို ဘာလို ့ေက်ာ္ေရတာလဲလို ့ သြားေမးပစ္လုိက္တယ္… အဲဒီတုန္းက ကိုယ့္ပံုစံက ေယာက်ၤားေလးလိုဆိုေတာ့ ဒီေကာင္မေလးျပိဳင္ဘက္လို ့ မထင္ဘူး… ဒီလူက ရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ေခါင္းေလးပုတ္ျပီး ဘယ္မွာ ေက်ာ္ေရလို ့လဲ ခ်ာတိတ္ရဲ့တဲ့… အိမ္ေရာက္ေတာ့ အေမက အေဖ့ကို ေျပာတယ္… ရိုးရိုးေလးနဲ ့ လူရည္ခြ်န္မရဘူးတဲ့… ပိုက္ဆံအိတ္ခ်ိဳင္းၾကားညွပ္လုိက္မွတဲ့… အေဖက မရရင္ေနပေစတဲ့… လူရည္ခြ်န္တို္င္းကို ေျပာတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး… ဒါေပမယ့္ အဲဒီအျဖစ္က ကိုယ္ေတြ ့ပဲ… အဲဒီကစ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ နည္းလာတယ္ဆိုပါေတာ့… ဒါက ရင္ထဲက အနာထဲက တခု… ေနာက္ရွိေသးတယ္…အမွန္တရားဆိုတာ စမ္းတ၀ါး၀ါးရွိတုန္းပါ ရြာသားေလးရယ္…”

အၿပံဳးပန္း said...

တူေနၿပီ၊
လူရည္ခၽြန္ေျဖဖူးတယ္၊ အဲဒီလိုလဲေျပးဖူးတယ္၊ ညဏ္စမ္းေတာ့ ေကာင္းေကာင္းေျဖႏိုင္ခဲ့တယ္၊ ၿမိဳ႕နယ္ကေန ျပည္နယ္အဆင့္ထိ ေရာက္ေအာင္ေျဖခဲ့ရတာဆိုေတာ့
result ထြက္လာခါနီးေတာ့ ေမွ်ာ္ဖူးတယ္။ အဲဒီတုန္းကရသြားတဲ့သူက မသီတာေျပာတဲ့Transparency ပဲ၊ အဲဒီတုန္းကနားမလည္ဘူး၊ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ဟိုတေန႕ကမွ ထမင္းစားရင္း အေဖာ္မြန္နဲ႕ သူေတာ္ေၾကာင္း ကိုယ္ေတာ္ေၾကာင္းေလးေျပာရင္း လူရည္ခၽြန္ေျဖခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းေလး ေရာက္သြားေသးတယ္။

Anonymous said...

က်ေနာ္လည္း ၇ တန္းတုန္းကေျဖဖူးတယ္။ အားကစားက ရေပမဲ့၊ အဲဒီအခ်ိန္က ေရွ့ေဆာင္လူငယ္တုိ လမ္းစဥ္လူငယ္တို့ မဆလ ပါတီ အေၾကာင္းေတြ ေမးတာမေျဖႏိုင္ဘူး။ ၇တန္းဆိုေတာ့လည္း မေျဖနိုင္တာ တရားပါတယ္။ ခင္ဗ်ား post ဖတ္လိုက္မွပဲ ဘ၀အစအဆံုး ျပန္လြမ္းရမလို ျဖစ္ျပီ/

tis

MANORHARY said...

မသီတာ
ဘဝတူေတြမို႔
ၿပံဳးသြားတယ္
း)
(ခုမွ ၿပံဳးၿဖစ္တဲ့အၿပံဳးမ်ိဳးနဲ႔..)

khin oo may said...

ေၿပာခ်င္တာက ၿမန္မာစာေၿဖရငး္ စဥ္းစားတာ အဲဒီဘက္အာရံဳေရာက္သြားလို႕ အမွတ္နညး္သြားတယ္လုိ႕ေၿပာခ်င္တာလား။

tg.nwai said...

တုိ႔ေတြတုန္းကေတာ႔ လူရည္ခြ်န္ေလးထပ္ကြမ္းက ၆-တန္းကတည္းက တခံုတည္းထုိင္ သူငယ္ခ်င္းအရင္းေခါက္ေခါက္ႀကီးေလ..။ အဲဒီေတာ႔ သူရတာေတြက တရားတယ္လုိ႔ ထင္တာပဲ။ သူေတာ္တာ ႀကိဳးစားတာေတြ ကုိယ္ သိေနတာကိုး။ တျခားေသာ တျခားေတြေတာ႔ ၾကားဖူးတယ္..။

ဖတ္ၿပံဳးျပန္သြားပါတယ္...။
တုိ႔တုန္းကေတာ႔ ေျဖဖူးတယ္ရွိေအာင္ ၀င္ေျဖခဲ႔ရံုပဲ..:)

sonata-cantata said...

23 May 09, 17:58
Rita: စာလာဖတ္ပါတယ္ မမေရ။
23 May 09, 17:59
Rita: မမKOM ဘယ္သူ႕ blog မွာလဲမသိဘူး ေရးထားတာေလး သတိရမိတယ္။ အေတြ႕အႀကံဳဆိုတာ ကိုယ္က ခံရတာခ်ည္းပဲ တဲ႔။ ရီရတယ္
23 May 09, 21:25
ယု၀ရီ: လူရည္ခြ်န္အေၾကာင္း ေျပာရင္ စိတ္လည္းနာ၊ ကိုယ္လက္ေတြေအာင္နာလာၿပီ အသီတာ။ အားး.မီတာ ၄၀၀ ေျပးရင္း လဲလို ့
23 May 09, 21:26
ယု၀ရီ: မသီတာ လို ့ေရးတာ “အ” ေတြ ေလွ်ာက္နွိပ္မိသြားတယ္။

အၿပံဳးပန္း said...

ေဆာရီးပါ မသီတာေရ၊
ကိုယ္မရတာနဲ႕ သူမ်ားကို မသိပဲ ေျပာမိသြားတယ္၊ အဲဒီႏွစ္မွာ ရသြားတဲ့ တေယာက္က ဆရာ၀န္ျဖစ္သြားတာဆိုေတာ့ အမွန္တကယ္ေတာ္လို႕ ျဖစ္မွာပါ။
တကယ္က ကိုယ္လိုေနေသးလို႕ မရတာ ျဖစ္မွာပါ။

Ko Paw said...

အားလုံးကုိ ႀကဳံလုိ႔ ႂကြားရရင္ေတာ့ က်ေနာ္ ၇ တန္းႏွစ္က လူရည္ခၽြန္ရဘူးတယ္ခင္ဗ်။ ငပလီ ေရႊ၀ါခ်ဳိင္စခန္းကို သြားရပါတယ္။ း-)

ဧရာ said...

မသီတာက လူရည္ခၽြန္ ေျဖဖူးလားလို႔ ေမးလာပါတယ္။ အလယ္တန္းအဆင့္မွာေတာ့ “လူရည္ခၽြန္ အရည္အခ်င္းစစ္ စာေမးပြဲ” ေျဖရမယ္လို႔ေတာ့ အေၾကာင္းၾကား ခံရဖူးေပမဲ့ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ေနရာ ေျဖသြားၾကသလဲေတာ့မသိခဲ့ ပါ။ ကိုယ္က အ, တာကိုး။ အဲေနာက္ သိတတ္လာေတာ့လည္း ကိုယ့္အရည္အခ်င္း ကိုယ္ သိေနေတာ့၊ ၀င္ေျဖ မေနေတာ့ပါဘူး။

Craton said...

အလဲ႔.. အန္တီတာၾကီးက တယ္ဟုတ္ပါလား.. သားသားလည္း လူရည္ခြ်န္ျပိဳင္ဖူးတယ္..မူလတန္းတုန္းက တစ္ခါ.. ၈တန္းတုန္းက တစ္ခါ။ ျမိဳ႕နယ္ထိပဲ ၁ ခ်ိတ္ျပီး တိုင္းမပါ.. း( စစ္တဲ႔အထဲ သီခ်င္းဆိုျပရတာ အေပ်ာ္ဆံုးပဲ.. အဟိ

စူး said...

အမ ..ဟုတ္တယ္အမ

ျမတ္ႏိုးတို႔က ေနာက္ဆံုးႏွစ္လားသိဘူးး
ေဘးကတေယာက္က ၾကြားတယ္.. အဲတုန္းက သူၾကြားေနမွန္းေတာင္သိဘူး

သူေျပာတာ ပညာေရး၀န္ၾကီးအိမ္ကို ဆိုလားး အျမဲတမ္းပို့ဆိုပဲ..

အမရယ္ ကိုယ့္အရည္အခ်င္း ကိုယ္သိပါတယ္..
ျပိဳင္လာရင္ အရံွဳးေပး ႏွလံုးေအးတဲ့ေဆးတဲ့..
ခုခ်ိန္ထိ လက္ခံထားတုန္းး

ကိုယ္လုပ္စရာရိွတာပဲ ကိုယ့္ဘာသာလုပ္သြားတယ္..။
ဆရာေျပာတာ လူဆိုတာ ကိုယ့္သမိုင္း ကိုယ္ေရးတာတဲ့..။ ဘာပဲလုပ္လုပ္ ကိုယ့္လိပ္ျပာကိုယ္လံုဖို႔ပဲ လိုတာပါပဲ။

ကိုယ့္လိပ္ျပာလံုဖို႔ပဲ အတြက္ လုပ္ေနဦးမွာပါပဲ။ အမ်ားမိုးခါးေရေသာက္လဲ ေသာက္ၾကပါေစ။ လူဆိုတာ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ထြင္ ေလ်ွာက္ၾကတာပါပဲ။

ျမတ္ႏီုးေတာ့ ကိုယ့္လိပ္ျပာ ကိုယ္လံုေနဆဲပဲ..။

WWKM said...

လူရည္ခၽြန္ပို႔စ္ေလးဖတ္ျပီး ၾကံဳၾကြားလုပ္လိုက္ဦးမယ္
အစ္မေရ... း))
၀ါလည္းေျဖဘူးတာ ပို႔စ္ထဲေတာင္ထည္႔ေရးဘူးတယ္..
ကိုယ္ကတကယ္ညံ႔တာပါ..အားကစားက လံုး၀မရေတာ႔
ေလ.. အိပ္ထမတ္တင္ကေတာ႔ ..ေ၀းးးး
၀င္ျပိဳင္ဖူးသြားတာ အျမတ္ေပါ႔.
၀ါ႔သူငယ္ခ်င္းကေတာ႔ ၃ထပ္ကြမ္းလူရည္ခၽြန္ေလ.
အားက်မိပါတယ္သူ႔ကိုေတာ႔...သူကတကယ္ေတာ္တာ
ပါ..ေက်ာင္းဆရာသားပဲေလ.. စာလည္းအရမ္းေတာ္
တယ္.
ေပ်ာ္စရာၾကီး.. ၀င္ၾကြားသြားတယ္ေနာ္..
လုရည္ခၽြန္အသင္းေထာင္ရေအာင္ေလ.. း))))

Nu Thwe said...

မတရားတာေတြ ရွိခဲ႔မယ္ဆိုတာ အဲဒီတံုးက နားမလည္ခဲ႔ဘူး။ မျဖစ္သင္႔ေပမယ္႔ ျဖစ္ခဲ႔ၿပီး၊ ျဖစ္ေနတံုး လူ႔သဘာ၀နဲ႔ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္ေတြေပါ႔ေလ။
လသာ၂ မွာတံုးက ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီး ေဒၚတင္တင္က လူရည္ခၽြန္ ေလ႔က်င္႔ေရးကို ေသေသခ်ာခ်ာ အားေပးပါတယ္။ ေက်ာင္းအဆင္႔ ေအာင္ၿပီးသူေတြအားလံုးကို ဆရာမေတြနဲ႔ အဖြဲ႔ ေသခ်ာဖြဲ႔ၿပီး train လုပ္တယ္။ ေဆာင္းတြင္း ခ်မ္းခ်မ္းစီးစီး မနက္ ေျခာက္နာရီ မိုင္ဒါကြင္းမွာ အားကစား သြားသြားက်င္႔ရတာကို စိတ္အညစ္ဆံုးပဲ။ အအိပ္မက္တာကိုး။

JulyDream said...

ကၽြန္ေတာ္က အိပ္ထမတင္ မလုပ္တတ္ေသးတာ အခုခ်ိန္ထိပဲ။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ လူရည္ခၽြန္ ၀င္မေျဖရလို႕။ ေျဖရရင္လည္း က်မွာပဲေလ။

သက္ေဝ said...

၇တန္း ၈ တန္း ၉ တန္း ၃ ႏွစ္စလံုး ျမိဳ႕နယ္အဆင့္အထိ ေျဖခဲ့ဖူးပါတယ္...
တခါမွ မရခဲ့ဖူးပါ...။
ဆရာမေတြ လူၾကီးေတြက ေျဖေျဖ ဆိုလို႕ ဝင္ေျဖခဲ့တာပါ...။
မသီတာတို႕ တန္ခူးတို႕ ေျပာျပမွ မသိေသးတာေတြ သိလာရပါတယ္...။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...။ (ျပံဳးျပံဳးေလး ေျပာသြားသည္)

ေဝေလး said...

လူရည္ခၽြန္ တစ္ခါမွမေျဖဖူးဘူး... ဟဲ....
အားငယ္လုိက္တာ လူေတာ္ေတြၾကားထဲမွာ.... :)

ၾကည္ျဖဴပိုင္ said...

လူရည္ခၽြန္ပို႔စ္ေလးသေဘာက်သြားတယ္မမေရ

မီယာ said...

လူရည္ခၽြန္က လူေရြးၿပီး ၿပိဳင္ခုိင္းတာေလ။ ဘင္ခရာေတာင္ ၀င္ခ်င္တဲ့ သူတုိင္း မ၀င္ရပါဘူး။ သႀကၤန္အကလည္း ထုိနည္းလည္းေကာင္းပဲ။

မသီတာ အိမ္ေရွ႕ထြက္ႀကိဳေပးတာ ေက်းဇူးတင္ လုိက္တာ။ မုန္႔ေတြလာယူေနာ္။

Kay said...

နယ္ျမိဳ႕ေလး ကေန.. ခရိုင္ျမိဳ႕ၾကီး တျမိဳ႕ဆီ..ႏွစ္စဥ္ ႏွစ္တိုင္း မေလွ်ာ့ေသာ ဇြဲျဖင့္.. သြားေရာက္ ယွဥ္ျပိဳင္ေလ့ ရွိပါတယ္။ ႏွစ္စဥ္ ႏွစ္တိုင္း အေရြးခံရသူကလည္း..အဲဒီ ခရိုင္ျမိဳ႕ၾကီးက..နံမယ္ၾကီး ေက်ာင္းၾကီးက..အေတာ္ဆံုး ဆိုတဲ့ တေယာက္ျဖစ္ျပီး.. ဆံထိုးျမင့္ျမင့္ ၾကီးနဲ႕ ပိုက္ဆံအိတ္ၾကီး ခ်ိဳင္းၾကားညွပ္ထားတဲ့.. ခန္႕ညား ၀ံ့ၾကြားတဲ့..မိန္းမၾကီး ( အေမ ျဖစ္မွာပါ) က..ေနာက္က..ေျဖရာ ေနရာတိုင္း အခန္းတိုင္း ေျပးတိုင္း ..လိုက္ေလ့ရွိပါတယ္။
လူကလည္း ေတာ္မွာပါ.. ေတာ္သလို..ပံ့ပိုးမူ အားေကာင္းခဲ့တာကို အျမဲ အားက် ေငးေမာ ေနခဲ့ဖူးပါတယ္။

ေနရာ ေဒသအားသာခ်က္..ၾကိဳတင္ အသိအမွတ္ျပဳခံရျခင္း.. ပံ႕ပိုးမူေကာင္းျခင္းေၾကာင့္..ယံုၾကည္မူ ျမင့္တက္ျခင္း.. စတာေတြ ကို နားလည္ခဲ့မိပါတယ္..မသီတာေရ-

Dr.Nay Oo (Burma) said...

မသီတာခင္ဗ်ား ...
ကၽြန္ေတာ္ေဒါက္တာေနဦး၊ Luyechun (လူရည္ခၽြန္) Facebook Group Admin တေယာက္ပါ။ လူရည္ခၽြန္ေဟာင္းမ်ားနဲ႔ လူရည္ခၽြန္စီမံကိန္း အေၾကာင္း မွတ္တမ္းမွတ္ရာမ်ားကို စုစည္းထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အုပ္စုစာမ်က္နွာမွာ စီမံကိန္း အေၾကာင္း အျခားသူမ်ားရဲ႕ ခံစားထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ားကို စုစည္းတင္ျပ ထားလိုပါတယ္။ မသီတာ၏စာစုနွင့္ မွတ္ခ်က္ျပဳသူမ်ား၏ ကိုယ္ေတြ႕ခံစား ထင္ျမင္မႈမ်ားကို လူရည္ခၽြန္ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ စာမ်က္နွာ http://www.facebook.com/home.php?sk=group_76491580738&id=10150263987545739 တြင္တဆင့္ ျပန္လည္ မွတ္တမ္းျပဳ တင္ျပေပးျခင္းအား ခြင့္ျပဳေပးပါရန္ ေမတၱာရပ္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား။
ေလးစား ေက်းဇူးတင္လွ်က္
ေနဦး (ေခတၱ - လီဆိုသို)

Sonata Cantata said...

ရပါတယ္ ေဒါက္တာေနဦးရွင့္