အဘိဓမၼာ ေဒသနာေတာ္အရ ႐ုပ္နာမ္တရားတို႔သည္ မိမိပင္ကိုယ္ သဘာ၀အားျဖင့္ ျဖစ္တည္ႏိုင္စြမ္း မရွိ။ အေၾကာင္းမဲ့ ျဖစ္ေပၚလာသည္လည္း မဟုတ္။ တန္ခိုးရွင္တဦးဦးက ဖန္ဆင္းထားျခင္းလည္း မဟုတ္။ ေရွးကံအေၾကာင္းတရား သက္သက္ေၾကာင့္ ျဖစ္ရသည္လည္း မဟုတ္။ အေၾကာင္းတရားမ်ားစြာ ေပါင္းဆံု၍ ျဖစ္ေပၚလာရျခင္း ျဖစ္သည္။
အေၾကာင္းတရားတို႔အား ပစၥည္း (ပစၥယ) ဟုလည္းေကာင္း၊ ထိုအေၾကာင္းတရားတို႔ကို မွီ၍ ျဖစ္ေပၚလာေသာ အက်ိဳးတရားမ်ားအား ပစၥယုပၸန္ (ပစၥယုပၸႏၷ) ဟုလည္းေကာင္း ေခၚ၏။ မျဖစ္ေသးေသာ အက်ိဳးတရားတို႔ ျဖစ္ေပၚေစရန္၊ ျဖစ္ဆဲ အက်ိဳးတရားတို႔ ဆက္လက္ တည္တံ့ေစရန္ အေၾကာင္းတရားတို႔၏ အေထာက္အပံ့ မကင္းသည္ကိုပင္ -အေၾကာင္းတရားတို႔က အက်ိဳးတရားတို႔အား ေက်းဇူးျပဳေနသည္ဟု ဆိုသည္။ အေၾကာင္းတရားတို႔က အက်ိဳးတရားတို႔အား ေထာက္ပံ့ ေက်းဇူးျပဳေနပံု အျခင္းအရာ သတၱိအား - ပစၥယသတၱိဟု ေခၚသည္။
ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္တြင္ အေၾကာင္းတို႔က အက်ိဳးတို႔အား ေက်းဇူးျပဳပံု ပစၥယသတၱိ - ၂၄-မ်ိဳးကို ေဟာၾကားထား၏။ ဤ ၂၄-မ်ိဳး၏ အမည္အက်ဥ္းမွ်သည္ ပစၥယုေဒၵသ (ပစၥယ+ ဥေဒၵသ - အက်ဥ္း) မည္၏။ “မည္သည့္ အေၾကာင္းတရားတို႔က မည္သည့္ အက်ိဳးတရားတို႔အား မည္သည့္ ပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳေနသည္” ဟူ၍ ပစၥယသတၱိ ၂၄-မ်ိဳး၏ အဓိပၸါယ္ အက်ယ္သည္ ပစၥယနိေဒၵသ (ပစၥယ + နိေဒၵသ - အက်ယ္) မည္၏။ ပစၥယနိေဒၵသသည္ အဓိပၸါယ္အက်ယ္ဟု ဆိုေသာ္လည္း စင္စစ္အားျဖင့္ ပ႒ာန္းက်မ္း (၇) က်မ္း၏ နိဒါန္းမာတိကာမွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။
၂။ အာရမၼဏပစၥေယာ - အာ႐ံုအျဖစ္ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၃။ အဓိပတိပစၥေယာ - အႀကီးအမွဴးအျဖစ္ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၄။ အနႏၲရပစၥေယာ- အျခားမဲ့ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၅။ သမနႏၲရပစၥေယာ - ေကာင္းစြာ အျခားမဲ့ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၆။ သဟဇာတပစၥေယာ - အတူတၿပိဳင္နက္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၇။ အညမညပစၥေယာ - အခ်င္းခ်င္းအျပန္အလွန္ အမွီျပဳ၍ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၈။ နိႆယပစၥေယာ - တည္ရာမွီရာအျဖစ္ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၉။ ဥပနိႆယပစၥေယာ - အားႀကီးေသာမွီရာအျဖစ္ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၁၀။ ပုေရဇာတပစၥေယာ - ေရွးကျဖစ္ႏွင့္၍ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၁၁။ ပစၧာဇာတပစၥေယာ - ေနာက္မွျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၁၂။ အာေသ၀နပစၥေယာ - အဖန္တလဲလဲျဖစ္ကာ အထံုရေစ၍ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၁၃။ ကမၼပစၥေယာ - ကံတရား၏ ျပဳလုပ္အားထုတ္ျခင္း သေဘာျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၁၄။ ၀ိပါကပစၥေယာ - ကံအက်ိဳးတရားတို႔အခ်င္းခ်င္း ဗ်ာပါရကင္း၍ ၿငိမ္သက္စြာ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၁၅။ အာဟာရပစၥေယာ - ေထာက္ပံ့၍ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၁၆။ ဣႃႏၵိယပစၥေယာ - အစိုးရသည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၁၇။ စ်ာနပစၥေယာ - စူးစိုက္ တည့္မတ္ေစသည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၁၈။ မဂၢပစၥေယာ - (အေကာင္း အဆိုး) ထြက္ေျမာက္ရာ လမ္းအျဖစ္ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၁၉။ သမၸယုတၱပစၥေယာ - အတူယွဥ္တြဲေရာယွက္၍ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၂၀။ ၀ိပၸယုတၱပစၥေယာ - အတူမယွဥ္တြဲ မေရာယွက္သည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၂၁။ အတၳိပစၥေယာ - ရွိသည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၂၂။ နတၳိပစၥေယာ - မရွိသည္ ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၂၃။ ၀ိဂတပစၥေယာ - ကင္းသည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၂၄။ အ၀ိဂတပစၥေယာ - မကင္းသည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
အခ်ိဳ႕သဒၶါတရား ထက္သန္ေသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ သူေတာ္စဥ္တို႔သည္ ပစၥယနိေဒၵသပါဠိေတာ္အား ႐ြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ေလ့ ရွိၾက၏။ ထိုသုိ႔႐ြတ္ဖတ္ရာတြင္ အဓိပၸါယ္ကိုပါ မိမိတို႔ ဉာဏ္စြမ္းရွိသေလာက္ နားလည္ပါက ပို၍ ေကာင္းေသာ္လည္း မူလတန္းေက်ာင္းသားက တကၠသိုလ္တန္းစာအား နားလည္ရန္ မျဖစ္ႏိုင္သကဲ့သို႔၊ အဘိဓမၼာအေျခခံမရွိသူတို႔အတြက္ ပစၥယနိေဒၵသ ပါဠိေတာ္ကို ျပည့္ျပည့္၀၀ နားလည္ရန္ဆိုသည္မွာ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ သို႔ေသာ္ အိုင္းစတိုင္း၏ ႏိႈင္းရသီအုိရီအား တကၠသိုလ္တန္း မတက္ရေသးသူတို႔ မွန္းဆနားလည္ႏိုင္ေစရန္ ေရးသားၾကသကဲ့သို႔၊ အဘိဓမၼာအေျခခံကို မသင္ယူဖူးေသးသူတို႔ အေနျဖင့္ မိမိတို႔ ဉာဏ္စြမ္းရွိသေလာက္ မွန္းဆနားလည္ႏိုင္ၾကေစရန္ ဆရာေတာ္မ်ားက ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္အား ႀကိဳးပမ္း ေဟာၾကားေတာ္ မူခဲ့ၾကပါသည္။ ထိုသို႔ေသာ ဆရာမ်ား၏ နည္းကိုမွီး၍ ပ႒ာန္း ပစၥယနိေဒၵသပါဠိေတာ္၏ အဓိပၸါယ္ႏွင့္ မိတ္ဆက္ ေပးလိုပါသည္။ ထိုသို႔ မိတ္ဆက္ေပးရာတြင္ ပ႒ာန္း ၂၄-ပစၥည္း၏ အစီအစဥ္အတိုင္း မဟုတ္ပဲ၊ အဘိဓမၼာ အေျခခံနည္းသူမ်ား ပစၥယနိေဒၵသပါဠိေတာ္၏ အဓိပၸါယ္ကို နားလည္ က်က္မွတ္လြယ္မည့္ အစီအစဥ္အတိုင္း ေဖာ္ျပသြားပါမည္။
ပ႒ာန္း ၂၄-ပစၥည္း ပစၥယနိေဒသတြင္ သမၸယုတၱပစၥည္းသည္ က်က္မွတ္ရ လြယ္ကူ႐ံုသာမက အဘိဓမၼာ၏အေျခခံ သေဘာတရားမ်ားလည္း ပါ၀င္ေန၍၊ အဘိဓမၼာအေျခခံ မရွိေသးသူမ်ားအတြက္ သမၸယုတၱ ပစၥည္းမွ စ၍ ေလ့လာႏိုင္ပါသည္။
အဘိဓမၼာ အေျခခံသေဘာတရားဆိုသည္မွာ ျမင္ျခင္း, ၾကားျခင္းစေသာ အာ႐ံုသိမႈ အေတြ႕အႀကံုမ်ားအား ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ၍ နားလည္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ အာ႐ံုသိမႈအေတြ႕အႀကံုျဖစ္ေပၚရာတြင္ ပါ၀င္ပတ္သက္ေနေသာ တရားအလံုးစံုအား ၿခံုငံုမိေစရန္ ခႏၶာ ၅-ပါးဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ အာယတန ၁၂-ပါးဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ ဓာတ္ ၁၈-ပါးဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ သစၥာေလးပါးဟူ၍ လည္းေကာင္း အဘိဓမၼာေဒသနာတြင္ သိမ္းက်ံုး၍ ျပေလ့ရွိသည္။
ခႏၶာသည္ အစုအေပါင္း (ရာသိ) ဟူေသာ အဓိပၸါယ္ရသည္။ အတိတ္-အနာဂတ္-ပစၥဳပၸန္၊ အတြင္း-အျပင္စသည့္ အလံုးစံုေသာ ႐ုပ္အေပါင္းအစုအား ႐ူပကၡႏၶာဟု ေခၚသည္။ ဥပမာ ျမင္ျခင္း အေတြ႔အႀကံဳ ျဖစ္ေသာအခါတြင္ အျပင္ ဗဟိဒၶျဖစ္ေသာ အဆင္းအာ႐ံုႏွင့္ အတြင္း အဇၩတၱျဖစ္ေသာ မ်က္စိအၾကည္႐ုပ္တရား အေပါင္းအစုသည္ ႐ူပကၡႏၶာတြင္ အက်ံဳး၀င္ေလသည္။ အဆင္းအာ႐ံုသည္ မ်က္စိအၾကည္ဓာတ္ေပၚသို႔ ထင္လာေသာအခါတြင္ ထိုအာ႐ံုအား ႏွလံုးသြင္းမႈရွိပါက ထိုအဆင္းအာ႐ံုအား သိမႈ ၀ိညာဏ္ (၀ိညာဏ) ျဖစ္ေပၚသည္။ အလံုးစံုေသာ သိမႈ အေပါင္းအစုအား ၀ိညာဏကၡႏၶာဟုေခၚသည္။ အာ႐ံုသိမႈ ၀ိညာဏ္အား စိတ္ဟုလည္း ေခၚသည္။
အာ႐ံုသိစိတ္ ျဖစ္သည္ဆိုရာတြင္ စိတ္တခုတည္း ျဖစ္သည္မဟုတ္။ အာ႐ံုအေပၚတြင္ စိတ္ၾကည္ႏူးျခင္း၊ စိတ္မသာမယာျဖစ္ျခင္းစေသာ ခံစားမႈ ေ၀ဒနာလည္း ျဖစ္သည္။ အာ႐ံုအား အျဖဴ အနီစသျဖင့္ မွတ္သားျခင္း သညာလည္း ျဖစ္သည္။ ေစ့ေဆာ္မႈ ေစတနာ ဦးေဆာင္ေသာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန၊ ဒိ႒ိ၊ ေမတၱာ၊ ပညာ စသည့္ ျပဳျပင္စီရင္မႈ သခၤါရာတရားတို႔လည္း ထိုက္သလို ျဖစ္ၾကသည္။ ထိုသို႔ အာ႐ံုသိစိတ္ႏွင့္ အတူယွဥ္တြဲ၍ ျဖစ္ေပၚေနေသာ ေ၀ဒနာ၊ သညာ၊ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန၊ ဒိ႒ိ၊ ေမတၱာ၊ ပညာ စေသာတရားမ်ားအား ေစတသိက္တရားမ်ားဟု ေခၚသည္။ ဤသို႔အားျဖင့္ အာ႐ံုသိမႈ အေတြ႕အႀကံုျဖစ္ေပၚရာတြင္ ပါ၀င္ပတ္သက္ေနေသာ တရားအလံုးစံုအား ႐ုပ္တရား အစုျဖစ္ေသာ ႐ူပကၡႏၶာႏွင့္ စိတ္ေစတသိက္တရား အစုျဖစ္ေသာ “႐ုပ္မဟုတ္သည့္ ခႏၶာေလးပါး” (တနည္း နာမ္ခႏၶာေလးပါး) ဟူ၍ ခြဲျခား နားလည္ႏိုင္သည္။
စိတ္သည္ ပင္ကိုယ္ သဘာ၀အားျဖင့္ အေကာင္း အဆိုးမရွိဘဲ ၾကည္လင္ေသာသေဘာရွိ၍ စိတ္ႏွင့္ အတူျဖစ္ေသာ ေစတသိက္မ်ားေၾကာင့္သာ အေကာင္းအဆိုး အေရာင္အေသြး ကြဲျပားသြားရ၏။ စိတ္သည္ ေဒါသႏွင့္တြဲ၍ ျဖစ္ေသာအခါ ေဒါသစိတ္ အကုသိုလ္တရား ျဖစ္သြားသည္။ စိတ္သည္ ေမတၱာႏွင့္ တြဲ၍ျဖစ္ေသာအခါ ေမတၱာစိတ္ျဖစ္သြား၍ ကုသိုလ္တရား ျဖစ္သြားသည္။ ဤတြင္ ဤကား စိတ္၊ ဤကား ေဒါသ၊ ဤကား ေမတၱာစသျဖင့္ ခြဲျခားရန္ မလြယ္။ ဆားႏွင့္ ေရေရာလိုက္ေသာအခါ တသားတည္းျဖစ္သြား၍ ဆားရည္တြင္ ဤကား ဆား၊ ဤကား ေရ ခြဲရခက္သကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္၏။
ထိုသို႔ ခြဲျခားရန္ ခက္ခဲရသည့္ အေၾကာင္းမွာ စိတ္ႏွင့္ ေစတသိက္တရားတို႔သည္ ေအာက္ပါ အခ်က္ေလးခ်က္ျဖင့္ ျပည့္စံုေန၍ ျဖစ္သည္။
(၁) အတူျဖစ္ျခင္း (ဧကုပၸါဒတာ)
(၂) အတူပ်က္ျခင္း (ဧကနိေရာဓတာ)
(၃) တူေသာ အာ႐ံုရွိျခင္း (ဧကရမၼဏတာ)
(၄) တူေသာ မွီရာ၀တၳဳရွိျခင္း (ဧက၀တၳဳကတာ)
ထိုအခ်က္ေလးခ်က္ႏွင့္ ျပည့္စံုသျဖင့္ စိတ္၊ ေစတသိက္တရားတို႔ အခ်င္အခ်င္း တသားတည္း အတူေရာယွက္ ယွဥ္တြဲေနျခင္းအား “သမၸယုတၱ” ဟုေခၚသည္။ ဆားရည္ ဥပမာတြင္ ဆားႏွင့္ ေရ တသားတည္းေရာသည္ မွန္ေသာ္လည္း ဆားသည္ ေရမရွိဘဲ တည္ႏိုင္သလို၊ ေရသည္ ဆားမရွိဘဲ တည္ႏိုင္ေသး၏။ စိတ္ကမူ ေစတသိက္မရွိဘဲ မျဖစ္ႏိုင္၊ ေစတသိက္သည္လည္း စိတ္မရွိဘဲ မျဖစ္ႏိုင္။ အခ်င္းအခ်င္း အျပန္အလွန္အမွီျပဳ၍ ေန၏။ ဤသို႔ အတူယွဥ္ဖက္ျဖစ္ေသာ စိတ္၊ ေစတသိက္ တရားတို႔ အခ်င္းအခ်င္း အျပန္အလွန္ အမွီသဟဲျပဳ၍ ျဖစ္ေပၚေနျခင္းအား “သမၸယုတၱပစၥည္း” ျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳသည္ ဟုဆိုရသည္။
ပစၥယနိေဒၵသပါဠိေတာ္တြင္ “သမၸယုတၱကာနံ ဓမၼာနံ” ဟု မၾကာခဏေတြ႕ရတတ္ေသာ ပုဒ္သည္ အတူယွဥ္ဖက္ျဖစ္ေသာ စိတ္၊ ေစတသိက္ တရားတို႔ကို ဆိုလိုပါသည္။
၀ိပၸယုတၱပစၥည္းသည္ သမၸယုတၱပစၥည္း၏ ဆန္႔က်င္ဖက္ ျဖစ္သည္။
စိတ္ေစတသိက္ တရားမ်ားသည္ အာ႐ံုကို သိ မွတ္ ခံစားေသာအားျဖင့္ အာ႐ံုသို႔ ကိုင္းညႊတ္တတ္၊ အာ႐ုံျပဳတတ္ေသာ အာရမၼဏိကတရား မ်ားျဖစ္သည္။ ႐ုပ္တရားမ်ားသည္ စိတ္ေစတသိက္တို႔ကဲ့သို႔ အာ႐ံုကို မသိတတ္၊ အာ႐ံုမျပဳတတ္၍ အနာရမၼဏတရားမည္၏။ သေဘာတရားျခင္း ဆီႏွင့္ ေရပမာ ကြာျခားသည္။
စိတ္ေစတသိက္ တရားတို႔သည္ အခ်င္းခ်င္း ခြဲရခက္ေလာက္ေအာင္ ေရာယွက္ေနရျခင္းသည္ သမၸယုတ္တရားတို႔၏ အဂၤါေလးပါးႏွင့္ ညီညႊတ္၍ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုခဲ့၏။ ႐ုပ္တရားတို႔သည္ အာ႐ံုကို မသိတတ္ေသာ အနာရမၼဏတရားမ်ား ျဖစ္သည္။ တဖန္ စိတ္ေစတသိက္တို႔သည္ ႐ုပ္တရားတို႔ထက္ သက္တမ္း တိုေတာင္းလွ၍ အတူျဖစ္ခဲ့လွ်င္ အတူ မခ်ဳပ္ႏိုင္။ အတူ ခ်ဳပ္ခဲ့လွ်င္လည္း အတူျဖစ္ခဲ့မည္ မဟုတ္။ ႐ုပ္တရားႏွင့္ စိတ္ေစတသိက္တရားတို႔သည္ သမၸယုတ္အဂၤါရပ္ ေလးခ်က္မ်ားႏွင့္ မကိုက္ ညီ၍၊ ဆီႏွင့္ ေရပမာ တသီးတျခားစီျဖစ္၍ ေနေလသည္။ ဤသည္ကိုပင္ ၀ိပၸယုတၱပစၥည္းျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳသည္ ဟုဆိုရ၏။
အဘိဓမၼာက်မ္းမ်ားတြင္ ၀ိပၸယုတၱပစၥည္းအား
(၁) နာမ္တရားႏွင့္ ႐ုပ္တရားတို႔ အခ်င္းခ်င္းမွီ၍ တျပိဳင္နက္ျဖစ္ေသာ္လည္း မယွဥ္တြဲ မေရာယွက္ေသာ သဟဇာတ၀ိပယုတၱပစၥည္း
(၂) အရင္ေစာ၍ ျဖစ္ႏွင့္ေသာ ျဖစ္ဆဲ ႐ုပ္တရားတို႔က ေနာက္မွျဖစ္သည့္ နာမ္တရားတို႔ႏွင့္ အတူ မယွဥ္တြဲ မေရာယွက္ဘဲ ေက်းဇူးျပဳေသာ ပုေရဇာတ၀ိပၸယုတၱပစၥည္း
(၃) ေနာက္မွျဖစ္သည့္ နာမ္တရားတို႔က အရင္ေစာ၍ ျဖစ္ႏွင့္ေသာ ျဖစ္ဆဲ ႐ုပ္တရားတို႔ကို အတူ မယွဥ္တြဲ မေရာယွက္ဘဲ ေက်းဇူးျပဳေနေသာ ပစၧာဇာတ ၀ိပၸယုတၱပစၥည္း
ဟူ၍ သံုးမ်ိဳး ခြဲျပထား၏။ သက္ဆိုင္ရာ သဟဇာတ၊ ပုေရဇာတ၊ ပစၧာဇာတ အပိုင္းတို႔ ေရာက္လွ်င္ အဓိပၸါယ္ပိုမို ေပၚလြင္ ပါလိမ့္မည္။
ဆက္ရန္ ...
အေၾကာင္းတရားတို႔အား ပစၥည္း (ပစၥယ) ဟုလည္းေကာင္း၊ ထိုအေၾကာင္းတရားတို႔ကို မွီ၍ ျဖစ္ေပၚလာေသာ အက်ိဳးတရားမ်ားအား ပစၥယုပၸန္ (ပစၥယုပၸႏၷ) ဟုလည္းေကာင္း ေခၚ၏။ မျဖစ္ေသးေသာ အက်ိဳးတရားတို႔ ျဖစ္ေပၚေစရန္၊ ျဖစ္ဆဲ အက်ိဳးတရားတို႔ ဆက္လက္ တည္တံ့ေစရန္ အေၾကာင္းတရားတို႔၏ အေထာက္အပံ့ မကင္းသည္ကိုပင္ -အေၾကာင္းတရားတို႔က အက်ိဳးတရားတို႔အား ေက်းဇူးျပဳေနသည္ဟု ဆိုသည္။ အေၾကာင္းတရားတို႔က အက်ိဳးတရားတို႔အား ေထာက္ပံ့ ေက်းဇူးျပဳေနပံု အျခင္းအရာ သတၱိအား - ပစၥယသတၱိဟု ေခၚသည္။
ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္တြင္ အေၾကာင္းတို႔က အက်ိဳးတို႔အား ေက်းဇူးျပဳပံု ပစၥယသတၱိ - ၂၄-မ်ိဳးကို ေဟာၾကားထား၏။ ဤ ၂၄-မ်ိဳး၏ အမည္အက်ဥ္းမွ်သည္ ပစၥယုေဒၵသ (ပစၥယ+ ဥေဒၵသ - အက်ဥ္း) မည္၏။ “မည္သည့္ အေၾကာင္းတရားတို႔က မည္သည့္ အက်ိဳးတရားတို႔အား မည္သည့္ ပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳေနသည္” ဟူ၍ ပစၥယသတၱိ ၂၄-မ်ိဳး၏ အဓိပၸါယ္ အက်ယ္သည္ ပစၥယနိေဒၵသ (ပစၥယ + နိေဒၵသ - အက်ယ္) မည္၏။ ပစၥယနိေဒၵသသည္ အဓိပၸါယ္အက်ယ္ဟု ဆိုေသာ္လည္း စင္စစ္အားျဖင့္ ပ႒ာန္းက်မ္း (၇) က်မ္း၏ နိဒါန္းမာတိကာမွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။
ပစၥယုေဒၵသ ( ၂၄-ပစၥည္း အက်ဥ္း)
၁။ ေဟတုပစၥေယာ - မူလရင္းျမစ္အားျဖင့္ ေကာင္းစြာတည္တ့ံေစ၍ ေက်းဇူးျပဳျခင္း၂။ အာရမၼဏပစၥေယာ - အာ႐ံုအျဖစ္ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၃။ အဓိပတိပစၥေယာ - အႀကီးအမွဴးအျဖစ္ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၄။ အနႏၲရပစၥေယာ- အျခားမဲ့ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၅။ သမနႏၲရပစၥေယာ - ေကာင္းစြာ အျခားမဲ့ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၆။ သဟဇာတပစၥေယာ - အတူတၿပိဳင္နက္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၇။ အညမညပစၥေယာ - အခ်င္းခ်င္းအျပန္အလွန္ အမွီျပဳ၍ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၈။ နိႆယပစၥေယာ - တည္ရာမွီရာအျဖစ္ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၉။ ဥပနိႆယပစၥေယာ - အားႀကီးေသာမွီရာအျဖစ္ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၁၀။ ပုေရဇာတပစၥေယာ - ေရွးကျဖစ္ႏွင့္၍ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၁၁။ ပစၧာဇာတပစၥေယာ - ေနာက္မွျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၁၂။ အာေသ၀နပစၥေယာ - အဖန္တလဲလဲျဖစ္ကာ အထံုရေစ၍ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၁၃။ ကမၼပစၥေယာ - ကံတရား၏ ျပဳလုပ္အားထုတ္ျခင္း သေဘာျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၁၄။ ၀ိပါကပစၥေယာ - ကံအက်ိဳးတရားတို႔အခ်င္းခ်င္း ဗ်ာပါရကင္း၍ ၿငိမ္သက္စြာ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၁၅။ အာဟာရပစၥေယာ - ေထာက္ပံ့၍ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၁၆။ ဣႃႏၵိယပစၥေယာ - အစိုးရသည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၁၇။ စ်ာနပစၥေယာ - စူးစိုက္ တည့္မတ္ေစသည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၁၈။ မဂၢပစၥေယာ - (အေကာင္း အဆိုး) ထြက္ေျမာက္ရာ လမ္းအျဖစ္ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၁၉။ သမၸယုတၱပစၥေယာ - အတူယွဥ္တြဲေရာယွက္၍ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၂၀။ ၀ိပၸယုတၱပစၥေယာ - အတူမယွဥ္တြဲ မေရာယွက္သည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၂၁။ အတၳိပစၥေယာ - ရွိသည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၂၂။ နတၳိပစၥေယာ - မရွိသည္ ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၂၃။ ၀ိဂတပစၥေယာ - ကင္းသည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
၂၄။ အ၀ိဂတပစၥေယာ - မကင္းသည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳျခင္း
အခ်ိဳ႕သဒၶါတရား ထက္သန္ေသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ သူေတာ္စဥ္တို႔သည္ ပစၥယနိေဒၵသပါဠိေတာ္အား ႐ြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ေလ့ ရွိၾက၏။ ထိုသုိ႔႐ြတ္ဖတ္ရာတြင္ အဓိပၸါယ္ကိုပါ မိမိတို႔ ဉာဏ္စြမ္းရွိသေလာက္ နားလည္ပါက ပို၍ ေကာင္းေသာ္လည္း မူလတန္းေက်ာင္းသားက တကၠသိုလ္တန္းစာအား နားလည္ရန္ မျဖစ္ႏိုင္သကဲ့သို႔၊ အဘိဓမၼာအေျခခံမရွိသူတို႔အတြက္ ပစၥယနိေဒၵသ ပါဠိေတာ္ကို ျပည့္ျပည့္၀၀ နားလည္ရန္ဆိုသည္မွာ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ သို႔ေသာ္ အိုင္းစတိုင္း၏ ႏိႈင္းရသီအုိရီအား တကၠသိုလ္တန္း မတက္ရေသးသူတို႔ မွန္းဆနားလည္ႏိုင္ေစရန္ ေရးသားၾကသကဲ့သို႔၊ အဘိဓမၼာအေျခခံကို မသင္ယူဖူးေသးသူတို႔ အေနျဖင့္ မိမိတို႔ ဉာဏ္စြမ္းရွိသေလာက္ မွန္းဆနားလည္ႏိုင္ၾကေစရန္ ဆရာေတာ္မ်ားက ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္အား ႀကိဳးပမ္း ေဟာၾကားေတာ္ မူခဲ့ၾကပါသည္။ ထိုသို႔ေသာ ဆရာမ်ား၏ နည္းကိုမွီး၍ ပ႒ာန္း ပစၥယနိေဒၵသပါဠိေတာ္၏ အဓိပၸါယ္ႏွင့္ မိတ္ဆက္ ေပးလိုပါသည္။ ထိုသို႔ မိတ္ဆက္ေပးရာတြင္ ပ႒ာန္း ၂၄-ပစၥည္း၏ အစီအစဥ္အတိုင္း မဟုတ္ပဲ၊ အဘိဓမၼာ အေျခခံနည္းသူမ်ား ပစၥယနိေဒၵသပါဠိေတာ္၏ အဓိပၸါယ္ကို နားလည္ က်က္မွတ္လြယ္မည့္ အစီအစဥ္အတိုင္း ေဖာ္ျပသြားပါမည္။
သမၸယုတၱပစၥည္း
သမၸယုတၱပစၥေယာတိ -
စတၱာေရာခႏၶာ အ႐ူပိေနာ အညမညံ သမၸယုတၱပစၥေယန ပစၥေယာ။
ပ႒ာန္း ၂၄-ပစၥည္း ပစၥယနိေဒသတြင္ သမၸယုတၱပစၥည္းသည္ က်က္မွတ္ရ လြယ္ကူ႐ံုသာမက အဘိဓမၼာ၏အေျခခံ သေဘာတရားမ်ားလည္း ပါ၀င္ေန၍၊ အဘိဓမၼာအေျခခံ မရွိေသးသူမ်ားအတြက္ သမၸယုတၱ ပစၥည္းမွ စ၍ ေလ့လာႏိုင္ပါသည္။
အဘိဓမၼာ အေျခခံသေဘာတရားဆိုသည္မွာ ျမင္ျခင္း, ၾကားျခင္းစေသာ အာ႐ံုသိမႈ အေတြ႕အႀကံုမ်ားအား ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ၍ နားလည္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ အာ႐ံုသိမႈအေတြ႕အႀကံုျဖစ္ေပၚရာတြင္ ပါ၀င္ပတ္သက္ေနေသာ တရားအလံုးစံုအား ၿခံုငံုမိေစရန္ ခႏၶာ ၅-ပါးဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ အာယတန ၁၂-ပါးဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ ဓာတ္ ၁၈-ပါးဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ သစၥာေလးပါးဟူ၍ လည္းေကာင္း အဘိဓမၼာေဒသနာတြင္ သိမ္းက်ံုး၍ ျပေလ့ရွိသည္။
ခႏၶာသည္ အစုအေပါင္း (ရာသိ) ဟူေသာ အဓိပၸါယ္ရသည္။ အတိတ္-အနာဂတ္-ပစၥဳပၸန္၊ အတြင္း-အျပင္စသည့္ အလံုးစံုေသာ ႐ုပ္အေပါင္းအစုအား ႐ူပကၡႏၶာဟု ေခၚသည္။ ဥပမာ ျမင္ျခင္း အေတြ႔အႀကံဳ ျဖစ္ေသာအခါတြင္ အျပင္ ဗဟိဒၶျဖစ္ေသာ အဆင္းအာ႐ံုႏွင့္ အတြင္း အဇၩတၱျဖစ္ေသာ မ်က္စိအၾကည္႐ုပ္တရား အေပါင္းအစုသည္ ႐ူပကၡႏၶာတြင္ အက်ံဳး၀င္ေလသည္။ အဆင္းအာ႐ံုသည္ မ်က္စိအၾကည္ဓာတ္ေပၚသို႔ ထင္လာေသာအခါတြင္ ထိုအာ႐ံုအား ႏွလံုးသြင္းမႈရွိပါက ထိုအဆင္းအာ႐ံုအား သိမႈ ၀ိညာဏ္ (၀ိညာဏ) ျဖစ္ေပၚသည္။ အလံုးစံုေသာ သိမႈ အေပါင္းအစုအား ၀ိညာဏကၡႏၶာဟုေခၚသည္။ အာ႐ံုသိမႈ ၀ိညာဏ္အား စိတ္ဟုလည္း ေခၚသည္။
အာ႐ံုသိစိတ္ ျဖစ္သည္ဆိုရာတြင္ စိတ္တခုတည္း ျဖစ္သည္မဟုတ္။ အာ႐ံုအေပၚတြင္ စိတ္ၾကည္ႏူးျခင္း၊ စိတ္မသာမယာျဖစ္ျခင္းစေသာ ခံစားမႈ ေ၀ဒနာလည္း ျဖစ္သည္။ အာ႐ံုအား အျဖဴ အနီစသျဖင့္ မွတ္သားျခင္း သညာလည္း ျဖစ္သည္။ ေစ့ေဆာ္မႈ ေစတနာ ဦးေဆာင္ေသာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန၊ ဒိ႒ိ၊ ေမတၱာ၊ ပညာ စသည့္ ျပဳျပင္စီရင္မႈ သခၤါရာတရားတို႔လည္း ထိုက္သလို ျဖစ္ၾကသည္။ ထိုသို႔ အာ႐ံုသိစိတ္ႏွင့္ အတူယွဥ္တြဲ၍ ျဖစ္ေပၚေနေသာ ေ၀ဒနာ၊ သညာ၊ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန၊ ဒိ႒ိ၊ ေမတၱာ၊ ပညာ စေသာတရားမ်ားအား ေစတသိက္တရားမ်ားဟု ေခၚသည္။ ဤသို႔အားျဖင့္ အာ႐ံုသိမႈ အေတြ႕အႀကံုျဖစ္ေပၚရာတြင္ ပါ၀င္ပတ္သက္ေနေသာ တရားအလံုးစံုအား ႐ုပ္တရား အစုျဖစ္ေသာ ႐ူပကၡႏၶာႏွင့္ စိတ္ေစတသိက္တရား အစုျဖစ္ေသာ “႐ုပ္မဟုတ္သည့္ ခႏၶာေလးပါး” (တနည္း နာမ္ခႏၶာေလးပါး) ဟူ၍ ခြဲျခား နားလည္ႏိုင္သည္။
စိတ္သည္ ပင္ကိုယ္ သဘာ၀အားျဖင့္ အေကာင္း အဆိုးမရွိဘဲ ၾကည္လင္ေသာသေဘာရွိ၍ စိတ္ႏွင့္ အတူျဖစ္ေသာ ေစတသိက္မ်ားေၾကာင့္သာ အေကာင္းအဆိုး အေရာင္အေသြး ကြဲျပားသြားရ၏။ စိတ္သည္ ေဒါသႏွင့္တြဲ၍ ျဖစ္ေသာအခါ ေဒါသစိတ္ အကုသိုလ္တရား ျဖစ္သြားသည္။ စိတ္သည္ ေမတၱာႏွင့္ တြဲ၍ျဖစ္ေသာအခါ ေမတၱာစိတ္ျဖစ္သြား၍ ကုသိုလ္တရား ျဖစ္သြားသည္။ ဤတြင္ ဤကား စိတ္၊ ဤကား ေဒါသ၊ ဤကား ေမတၱာစသျဖင့္ ခြဲျခားရန္ မလြယ္။ ဆားႏွင့္ ေရေရာလိုက္ေသာအခါ တသားတည္းျဖစ္သြား၍ ဆားရည္တြင္ ဤကား ဆား၊ ဤကား ေရ ခြဲရခက္သကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္၏။
ထိုသို႔ ခြဲျခားရန္ ခက္ခဲရသည့္ အေၾကာင္းမွာ စိတ္ႏွင့္ ေစတသိက္တရားတို႔သည္ ေအာက္ပါ အခ်က္ေလးခ်က္ျဖင့္ ျပည့္စံုေန၍ ျဖစ္သည္။
(၁) အတူျဖစ္ျခင္း (ဧကုပၸါဒတာ)
(၂) အတူပ်က္ျခင္း (ဧကနိေရာဓတာ)
(၃) တူေသာ အာ႐ံုရွိျခင္း (ဧကရမၼဏတာ)
(၄) တူေသာ မွီရာ၀တၳဳရွိျခင္း (ဧက၀တၳဳကတာ)
ထိုအခ်က္ေလးခ်က္ႏွင့္ ျပည့္စံုသျဖင့္ စိတ္၊ ေစတသိက္တရားတို႔ အခ်င္အခ်င္း တသားတည္း အတူေရာယွက္ ယွဥ္တြဲေနျခင္းအား “သမၸယုတၱ” ဟုေခၚသည္။ ဆားရည္ ဥပမာတြင္ ဆားႏွင့္ ေရ တသားတည္းေရာသည္ မွန္ေသာ္လည္း ဆားသည္ ေရမရွိဘဲ တည္ႏိုင္သလို၊ ေရသည္ ဆားမရွိဘဲ တည္ႏိုင္ေသး၏။ စိတ္ကမူ ေစတသိက္မရွိဘဲ မျဖစ္ႏိုင္၊ ေစတသိက္သည္လည္း စိတ္မရွိဘဲ မျဖစ္ႏိုင္။ အခ်င္းအခ်င္း အျပန္အလွန္အမွီျပဳ၍ ေန၏။ ဤသို႔ အတူယွဥ္ဖက္ျဖစ္ေသာ စိတ္၊ ေစတသိက္ တရားတို႔ အခ်င္းအခ်င္း အျပန္အလွန္ အမွီသဟဲျပဳ၍ ျဖစ္ေပၚေနျခင္းအား “သမၸယုတၱပစၥည္း” ျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳသည္ ဟုဆိုရသည္။
စတၱာေရာခႏၶာ အ႐ူပိေနာ - ႐ုပ္မဟုတ္ေသာ ခႏၶာေလးပါးတို႔သည္
အညမညံ - အခ်င္းအခ်င္း အျပန္အလွန္
သမၸယုတၱပစၥေယန ပစၥေယာ - အတူယွဥ္တြဲေရာယွက္၍ (သမၸယုတၱပစၥည္းျဖင့္) ေက်းဇူးျပဳၾကသည္။
ပစၥယနိေဒၵသပါဠိေတာ္တြင္ “သမၸယုတၱကာနံ ဓမၼာနံ” ဟု မၾကာခဏေတြ႕ရတတ္ေသာ ပုဒ္သည္ အတူယွဥ္ဖက္ျဖစ္ေသာ စိတ္၊ ေစတသိက္ တရားတို႔ကို ဆိုလိုပါသည္။
၀ိပၸယုတၱပစၥည္း
၀ိပၸယုတၱပစၥေယာတိ -
၁။ ႐ူပိေနာ ဓမၼာ အ႐ူပီနံ ဓမၼာနံ ၀ိပၸယုတၱပစၥေယန ပစၥေယာ။
၂။ အ႐ူပိေနာ ဓမၼာ ႐ူပီနံ ဓမၼာနံ ၀ိပၸယုတၱပစၥေယန ပစၥေယာ။
၀ိပၸယုတၱပစၥည္းသည္ သမၸယုတၱပစၥည္း၏ ဆန္႔က်င္ဖက္ ျဖစ္သည္။
စိတ္ေစတသိက္ တရားမ်ားသည္ အာ႐ံုကို သိ မွတ္ ခံစားေသာအားျဖင့္ အာ႐ံုသို႔ ကိုင္းညႊတ္တတ္၊ အာ႐ုံျပဳတတ္ေသာ အာရမၼဏိကတရား မ်ားျဖစ္သည္။ ႐ုပ္တရားမ်ားသည္ စိတ္ေစတသိက္တို႔ကဲ့သို႔ အာ႐ံုကို မသိတတ္၊ အာ႐ံုမျပဳတတ္၍ အနာရမၼဏတရားမည္၏။ သေဘာတရားျခင္း ဆီႏွင့္ ေရပမာ ကြာျခားသည္။
စိတ္ေစတသိက္ တရားတို႔သည္ အခ်င္းခ်င္း ခြဲရခက္ေလာက္ေအာင္ ေရာယွက္ေနရျခင္းသည္ သမၸယုတ္တရားတို႔၏ အဂၤါေလးပါးႏွင့္ ညီညႊတ္၍ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုခဲ့၏။ ႐ုပ္တရားတို႔သည္ အာ႐ံုကို မသိတတ္ေသာ အနာရမၼဏတရားမ်ား ျဖစ္သည္။ တဖန္ စိတ္ေစတသိက္တို႔သည္ ႐ုပ္တရားတို႔ထက္ သက္တမ္း တိုေတာင္းလွ၍ အတူျဖစ္ခဲ့လွ်င္ အတူ မခ်ဳပ္ႏိုင္။ အတူ ခ်ဳပ္ခဲ့လွ်င္လည္း အတူျဖစ္ခဲ့မည္ မဟုတ္။ ႐ုပ္တရားႏွင့္ စိတ္ေစတသိက္တရားတို႔သည္ သမၸယုတ္အဂၤါရပ္ ေလးခ်က္မ်ားႏွင့္ မကိုက္ ညီ၍၊ ဆီႏွင့္ ေရပမာ တသီးတျခားစီျဖစ္၍ ေနေလသည္။ ဤသည္ကိုပင္ ၀ိပၸယုတၱပစၥည္းျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳသည္ ဟုဆိုရ၏။
၁။ ႐ူပိေနာ ဓမၼာ - ႐ုပ္တရားတို႔သည္၊
အ႐ူပီနံ ဓမၼာနံ - ႐ုပ္မဟုတ္ေသာ (စိတ္ ေစတသိက္) တရားတို႔အား၊
၀ိပၸယုတၱပစၥေယန ပစၥေယာ - အတူ မယွဥ္တြဲ မေရာယွက္ဘဲ (၀ိပၸယုတၱပစၥည္းျဖင့္) ေက်းဇူးျပဳၾကသည္။
၂။ အ႐ူပိေနာ ဓမၼာ - ႐ုပ္မဟုတ္ေသာ (စိတ္ ေစတသိက္) တရားတို႔သည္၊
႐ူပီနံ ဓမၼာနံ - ႐ုပ္တရားတို႔အား၊
၀ိပၸယုတၱပစၥေယန ပစၥေယာ - အတူ မယွဥ္တြဲ မေရာယွက္ဘဲ (၀ိပၸယုတၱပစၥည္းျဖင့္) ေက်းဇူးျပဳၾကသည္။
အဘိဓမၼာက်မ္းမ်ားတြင္ ၀ိပၸယုတၱပစၥည္းအား
(၁) နာမ္တရားႏွင့္ ႐ုပ္တရားတို႔ အခ်င္းခ်င္းမွီ၍ တျပိဳင္နက္ျဖစ္ေသာ္လည္း မယွဥ္တြဲ မေရာယွက္ေသာ သဟဇာတ၀ိပယုတၱပစၥည္း
(၂) အရင္ေစာ၍ ျဖစ္ႏွင့္ေသာ ျဖစ္ဆဲ ႐ုပ္တရားတို႔က ေနာက္မွျဖစ္သည့္ နာမ္တရားတို႔ႏွင့္ အတူ မယွဥ္တြဲ မေရာယွက္ဘဲ ေက်းဇူးျပဳေသာ ပုေရဇာတ၀ိပၸယုတၱပစၥည္း
(၃) ေနာက္မွျဖစ္သည့္ နာမ္တရားတို႔က အရင္ေစာ၍ ျဖစ္ႏွင့္ေသာ ျဖစ္ဆဲ ႐ုပ္တရားတို႔ကို အတူ မယွဥ္တြဲ မေရာယွက္ဘဲ ေက်းဇူးျပဳေနေသာ ပစၧာဇာတ ၀ိပၸယုတၱပစၥည္း
ဟူ၍ သံုးမ်ိဳး ခြဲျပထား၏။ သက္ဆိုင္ရာ သဟဇာတ၊ ပုေရဇာတ၊ ပစၧာဇာတ အပိုင္းတို႔ ေရာက္လွ်င္ အဓိပၸါယ္ပိုမို ေပၚလြင္ ပါလိမ့္မည္။
ဆက္ရန္ ...
7 comments:
အဘိဓမၼာအခါေတာ္ေန႔မွာ ပ႒ာန္းကို တင္ေပးတာ အင္မတန္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ကိုဧရာနဲ႔ မသီတာတို႔ ေရ ...
ေသေသခ်ာခ်ာလဲ ဖတ္သြားပါတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက အဘိဓမၼာသင္ေတာ့ သင္ခဲ့ဖူးေပမယ့္ ၾကာေတာ့ ေမ့ေနၿပီ။ အေဖကလဲ အဘိဓမၼာထဲမွာ ပ႒ာန္းကို အထူးစိတ္၀င္စားၿပီး ေလ့လာရင္း ျပန္သင္ေပးေနတာမို႔ ေနာက္ဆို အေဖနဲ႔ စကားေျပာရင္ ဒီစာေတြကိုးကား ေဆြးေႏြးလို႔ ရၿပီ။
ဒီပို႔စ္အတြက္ ၀မ္းေျမာက္စြာ သာဓုေခၚလိုက္ပါတယ္။ သာဓု သာဓု သာဓု
THADU,THADU,THADU.
"HAPPY THIDINGYUT TO YOU ALL"
Ready to read Setyan:)
Gyidaw
ျမန္မာလုိ သိလုိက္ရတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါ၊
ကုိရင္ဝတ္တုန္းက စစ္ကုိင္း ပ႒ာန္းသိပၸံေက်ာင္းမွာဝတ္ပါတယ္၊
ပ႒ာန္းတရားေတာ္ကုိ ငယ္ေသးလုိ႔ သိပ္မသိလုိက္ဘူး၊
အမေရ ပရင္႕ပါတခါတည္းထုတ္သြားလိုက္ပါတယ္ း)
ေက်းဇူးပါေနာ္
ခင္မင္ေလးစားလွ်က္
မဒိုးကန္
စိတ္သည္ ပင္ကိုယ္ သဘာ၀အားျဖင့္ အေကာင္း အဆိုးမရွိဘဲ ၾကည္လင္ေသာ စိတ္ ရွိ၏.။။။
အဲဒီ အျမဲၾကည္လင္တဲ့စိတ္ပိုင္ရွင္ ျဖစ္ဖို႕ အမသီတာရဲ႕ ဓမၼ မွတ္စုကို ဖတ္မွတ္သြားပါတယ္ ဆက္ရန္ကိုေမွ်ာ္ေနပါတယ္
ေက်းဇူးမ်ားလွပါတယ္
ဒီပို႕စ္ကို ဖတ္ခြင့္ရတဲ့အတြက္ လဲ ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္.....
ေျပာမွာ ဆိုမွားရွိရင္လဲ သီးခံေပးေတာ္မူပါ အမနဲ႕အကိုတို႕ေရ။
ခင္မင္စြာျဖင့္
seesein
Thanks you for fully descriptions.
Please see BBC documentary :
Did Jesus Christ learn Buddhism !
http://www.youtube.com/watch?v=rmCS7P-vdRM&feature=related
Twenty four articles describe the principles of nature. A good reference is shown in "Where Science and Buddhism Meet".
http://www.youtube.com/watch?v=qj_i7YqDwJA&feature=related
Post a Comment