Sunday, February 27, 2011

စာေရးလိုက္ပါတယ္။

ဘေလာ့ဂ္ေတြ ဖတ္ေနက် မိတ္ေဆြ အမ တေယာက္နဲ႔ ေတြ႔ေတာ့
သီတာေရ ဘေလာ့ဂ္ေတြမွာ ပို႔စ္အသစ္ေတြလည္း မတက္ပါလား။ တိုင္ပင္ၿပီးေတာ့မ်ား မေရးပဲေနၾကသလား ထင္ရတယ္… ဘာျဖစ္လို႔လဲ လို႔ ေမးလာပါတယ္။
ဘေလာ့ဂါတို႔ ေျဖၾကပါ။
မသီတာလည္း ထင္တာေတာ့ ေျဖခဲ့ပါတယ္။
ဘယ္လိုေျဖလိုက္သလဲ လို႔ေတာ့ မေမးပါနဲ႔။
****
မသီတာ စာေရးျခင္း ၀ါသနာ ဘယ္ကရသလဲ လို႔ ေတြးၾကည့္မိေတာ့… အေဖ့ဆီက ရခဲ့ဟန္တူတယ္လို႔ အေျဖထြက္ပါတယ္။ အေဖက အိမ္ေထာင္က်ၿပီး စီးပြားရွာဖို႔ တနယ္တေက်းမွာ အေျခခ်ရေတာ့၊ သူ႔ မိဘေတြဆီ စာေရးၿပီးေတာ့ ဆက္သြယ္ပါတယ္။ အေဖ့စာေတြက အရွည္ႀကီးေတြ … မၾကာခဏလည္း ေရးပါတယ္။ မသီတာတို႔ကိုလည္း ေရးခိုင္းပါတယ္။ ဥပမာ စာေမးပြဲေအာင္စာရင္းထြက္တယ္ ဆိုရင္ အဖိုးအဖြားေတြဆီ အေၾကာင္းၾကားတဲ့ စာမ်ိဳးကို ကိုယ္တိုင္ေရးခိုင္းပါတယ္။ ဘာေရးရမလဲ ေမာင္ႏွမေတြ အခ်င္းခ်င္း ေခါင္းခ်င္းရိုက္ စဥ္းစား။ သူေရးၿပီးသားဟာ ငါေရးမရေတာ့ဘူးေလ။ ေမာင္ႏွမေတြကလည္း အမ်ားသားဆိုေတာ့ တေၾကာင္းႏွစ္ေၾကာင္းေရးၿပီး ေရးစရာက မရွိေတာ့ဘူး။ အဲ့ဒီေတာ့ ေပါက္ကရေတြ ထည့္ေရး။ ဘာေရးေရး အေဖကေတာ့ စာကို ပို႔ေပးတာပဲ။ အဖိုးအဖြားေတြကလည္း ငါ့ေျမးေတြ ေရးလိုက္တဲ့ စာဟဲ့ ဆိုၿပီး လူစံုမွာ ထုတ္ဖတ္တာပဲ… အဆီအေငၚ မတည့္တာေတြ ဖတ္မိရင္လည္း ကေလးက ဘာေျပာခ်င္မွန္းမသိပါဘူး ဆို ထားလိုက္တာပဲ…။ ေပါက္ကရေတြ ေရးရလားရယ္လို႔ မဆူပါဘူး။
*****
၁၉၉၈ ခုႏွစ္ ေန႔စြဲ တပ္ထားတဲ့ မသီတာ့ တူေတြဆီက စာေလးေတြပါ။

*****

ကေလးေတြကို ေဆြမ်ိဳးေတြဆီ စာေရးခိုင္းၾကည့္ပါ။

14 comments:

ေမဓာ၀ီ said...

ကေလးေတြ စာေလးေတြက ဖတ္လို႔ ေကာင္းလိုက္တာ မသီတာရယ္။
တံုတံုအဆံုးသတ္ထားတာ သေဘာက်တယ္။ လြမ္းရစ္ေလးစားစြာျဖင့္ .. တဲ့။ အဲဒီလိုသံုးတာ တခါမွ မျမင္ဖူးေသးဘူး ... တကယ္ကို အသစ္ပဲ။

ေဆးေက်ာင္း၀င္ၾကတယ္ ဆိုေတာ့။ အားလံုးလဲ ေတာ္လိုက္ၾကတာေနာ္ ...
က်မဆီကိုေတာ့ အဲဒီလို စာေရးမယ့္သူ ရွိပါဘူး။ တူ တူမ အရင္းလဲ မရွိ၊ အဖ်ားေတြကလဲ အေန ေ၀းတယ္။

ညီလင္းသစ္ said...

ဟုတ္တယ္၊ အေပၚမွာ မေမဓာဝီ ေျပာခဲ့သလိုပဲ 'လြမ္းရစ္ ေလးစားစြာျဖင့္'က မ်က္လံုးထဲ တန္းဝင္လာတယ္၊ ၿပီးေတာ့ 'သားႀကီးလာဖို႔ ေမွ်ာ္ေနပါ' ဆိုပဲ၊ တံုတံု ႀကီးလာရင္ ေမာ္ဒန္စာေရးဆရာ ျဖစ္မယ္ ထင္တယ္ေနာ္...။ :)

Nge Naing said...

ကၽြန္မပို႔စ္တင္ေတာ့ ကိုယ့္ဆီကို အရင္လာလည္ေနက်သူေတြေတာ့ C-Box က က်ည္ဆံေတြေၾကာင့္လား ကၽြန္မပဲ ဘေလာ့ဂ္မလည္ျဖစ္လို႔လားမသိဘူး ကိုယ့္လူေတြ လာလည္တာ သိပ္မေတြ႔ဘူး။ တျခားလူေတြေတာ့ ေတာ္ေတာ္လာၾကတယ္၊ ကၽြန္မငယ္ငယ္ကလည္း အေ၀းမွာရွိတဲ့ မိသားစု၀င္ေတြနဲ႔ ဆရာဆရာမေတြကို အျမဲတမ္းစာေရးေလ့ရွိတယ္။ စာေရးစာဖတ္၀ါသနာပါတဲ့သူက ဘယ္သူမွ မတိုက္တြန္းလည္း ေရးၾကတာပဲထင္တယ္။ မသီတာတူမေတြက လက္ေရးေတာ္ေတာ္ ေသသပ္လွပတာပဲ။

Anonymous said...

မသီတာ..
တံုတံုက ေရးတတ္လိုက္တာ..။
ခံုခံုကိုလည္းေရးခိုင္းဦးမွ..။
ငယ္တုန္းက က်ေနာ့္အေဒၚဝမ္းကြဲေတြဆီ
စာေရးဖူးတယ္.။
အေမနဲ႔ အေဖ့ဆီလည္းစာေရးဖူးတယ္။
(မေပးရဲလို႔ သိမ္းထားတာ သူတို႔ျပန္ေတြ႔သြားတယ္..
စာထဲမွာ..က်ေနာ့္ကို အမွိုက္ပံုက ေကာက္လာတာတကယ္လား..။ဘာညာေပါ့..ဟီးဟီး)
ဒီျမိဳ႔ေရာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြေရးတဲ့စာ
အခုထိသိမ္းထားတယ္..။
တရက္ေလာက္ၾကံဳရင္ တင္အုန္းမယ္..။ဟားဟား

ေပါက္


ခံုခံု= ခခ

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

ကေလးေတြစာက ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းလိုက္တာ
ရိုးသားမႈေတြအျပည္႕လဲရွိတယ္... ညီမမွာလဲ တူေလး၂ေယာက္ တူမတစ္ေယာက္ မၾကာခင္ကမွ လပိုင္းေတြျခားျပီး ရလာျပီ
မမသီတာေျပာသလို ေနာက္ဆို သူတို႔ေလးေတြကို စာေရးခိုင္းရမယ္... ခုေတာ႕ ငယ္ေသးတယ္
တူ တူမေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ရေတာ႔မွာဘဲ း)

Anonymous said...

အဲဒီလို စာေရးတဲ့ အိုင္ဒီယာ အရမ္းေကာင္းတယ္၊

အၿပံဳးပန္းလည္း ငယ္ငယ္တုန္းက အေ၀းမွာ တကၠသိုလ္သြားတက္တဲ့ အမတေယာက္ကို ေရးတာ
အမက သေဘာက်လို႕တဲ့၊

ဒါေပမယ့္ အဲဒီစာေတြ ရွိေတာ့မယ္ မထင္ပါဘူး၊
အခုေတာ့ ဘယ္သူက ဘယ္သူကိုမွ စာမေရးေတာ့ဘူး။

ဒါေၾကာင့္ ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ ေရးေနေတာ့တာ။

Rita said...

ငယ္ငယ္တုန္းက အညာက ထြက္လာကာစ ၄တန္းတက္တဲ့အခ်ိန္ကို ျပန္သတိရလိုက္တာ။ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ အမ်ိဳးေတြနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီကို မနည္းမေနာ စာေရးျဖစ္ခဲ့တာ။ အဲဒီမွာ စတာပဲ။

Anonymous said...

မသီတာ

ဘေလာ႕ေတြစေရးတုန္းကလြတ္လြတ္လပ္လပ္ပဲ စိတ္ထဲရွိတာေတြေရးၾကတာမ်ားတယ္လို႕သတိၿပဳမိတယ္။

ဘေလာ႕ဂါတခ်ိဳ႕( တခ်ိဳ႕ကိုသာဆိုလိုပါသည္) က ဘေလာ႕ေရးသက္ေလး ရလာတဲ႕ အခါ၊ ဒါမွမဟုတ္ သူမ်ားစာေတြကို မူပိုင္ခြင္႕၊ စာေတြေရးမွ၊ စာအုပ္ေရာင္းရမွ စာေရးဆရာ႕ရဲ႕ မိသားစုဘဝကိုယ္က်ိဳးစီးပြားေၿပလည္တယ္ဆိုတာေတြကိုေမ႕ထား၊ မသိဟန္ေဆာင္ၿပီး ေဝမွ်တယ္ဆိုတဲ႕ ေခါင္းစဥ္ေအာက္ကေန စာေရးဆရာရဲ႕ဘဝ တခုလံုး၊ သူတို႕ မိသားစု ဘဝတခုလံုးကို ပံုေအာၿပီးဖန္တီးထားတဲ႕ အနုပညာ၊ စာ ေတြကိုအကုန္ ၊ အစ အဆံုး၊ ကူးတင္ၾကတယ္။

အဲသလို စာေရးဆရာၾကီေတြရဲ႕ ဖန္တီးမူေတြကို သူတို႕ရဲ႕ ဘေလာ႕ေတြေပၚ ကူးတင္ရင္း၊ ရည္စားစာနဲ႕ ကဗ်ာဆိုတာ ဘာလဲဆိုတာကို သဲသဲကြဲကြဲမသိဘဲ ကဗ်ာဆိုတာေတြကိုေရးရင္း၊ ဒိုင္ယာရီနဲ႕ ဝတ္ထုတိုဆိုတာကို မကြဲဘဲ စာေတြေရးရင္းနဲ႕ ေနာက္က်ေတာ႕ ကိုယ္ကိုကို ေၿပာပိုင္ဆိုပိုင္ခြင္႕တခုရၿပီထင္ၿပီး ဆရာၾကီးေလသံနဲ႕ သူတို႕ဘေလာ႕ကိုလာဖတ္တဲ႕သူေတြကိုၿပန္ဆက္ဆံတယ္ဆိုတာကို သတိထားမိတယ္။ ဘေလာ႕ကိုလာ ၿပီး စာဖတ္တယ္ဆိုတဲ႕သူေတြကိုေလ်ာ႕တြက္တာမ်ိဳးပါ။ ကိုယ္ဖတ္ထားတဲ႕ စာ နဲ႕ မတူတဲ႕ပညာရပ္ဆိုင္ရာေတြကို ဖတ္ထားတဲ႕သူေတြပါလာမယ္ဆိုတာကိုေမ႕ေန႕ၾကဟန္တူပါတယ္။ (တခါက Social Science နဲ႕philosophy ကို မသင္ဖူးတဲ႕သိပ္ပံ ပညာရပ္ဆိုင္ရာ နယ္ပယ္ကပညာရွင္တေယာက္ကို အဲဒါေတြ သင္ဖူးသူတေယာက္က မင္းတို႕ဒီအေၾကာင္းအရာေတြကိုမသိလို႕ ဒီလိုခံစားေနရတာ လိုမ်ိဳးေၿပာတာကိုေတြ႕ဖူးတယ္။)

အဲသလို ဘေလာ႕လာဖတ္တဲ႕သူေတြကိုဆက္ဆံတဲ႕ဘေလာ႕ဂါေတြကို မ်က္မုန္းၾကိဳးတာကေနစၿပီး အခုလိုမ်ိဳး အမည္မေဖာ္လိုတဲ႕ေနရာကေန ၿပန္လည္ဆက္ဆံလာၾကတယ္ထင္တယ္။ ဘယ္လိုဆက္ဆံတာလဲဆိုတာကေတာ႕ မသီတာအေမးခံရတဲ႕ ေမးခြန္းရဲ႕ အေၿဖေတြထဲကတခုပဲ။

Anonymous said...

ကိုွေအရာ နဲ႕ မသီတာ တို႕ လင္႕ေပးၿပီး ေဝမွ်ေနတဲ႕ ဘာသာေရးဆိုင္ရာ စာအုပ္မ်ားကို မဆိုလိုပါ။ ကဗ်ာ၊ဝတ္ထုတို ၊ ဝတ္ထုရွည္မ်ား၊ ဘာသာၿပန္မ်ားကို အစအဆံံဳးရိုက္တင္ေနသူမ်ားကိုသာဆိုလိုပါတယ္။

ShwunMi- said...

မသီတာ..
အင္တာနက္သံုးအား မ်ားလာတဲ့ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ညီမ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ စာမေရးျဖစ္ေတာ့ဘူး။ အေဖအေမ ဒီေရာက္လာတာလည္း ပါပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မ်ား ဘေလာ့ပိုေရးျဖစ္သြားလား မသိဘူး..
ဘေလာ့စာမ်က္ႏွာမွာ ေရးခါစကဆို သူငယ္ခ်င္းဆီ ေရးေနသလိုပဲ ပါစင္နယ္ေတြပါတယ္။ ဖတ္တဲ့လူက ကိုယ္နဲ႕အေဝးၾကီးမွန္း မခ်ိန္ညႇိတတ္တာေတြ ပါခဲ့မွာပါ။

ေနာက္ပိုင္းေတာ့ အမ်ားသူငါ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေပ်ာ္စရာေတြပဲ ေရးေတာ့မယ္လို႔ စဥ္းစားထားတာပဲ။ ဘယ္ေတာ့လြတ္ဦးမယ္မသိ =)

ေမာင္မ်ိဳး said...

တံုတံုေရးတဲ့စာေလး က ဖတ္လို႕ေကာင္းလိုက္တာ ။.

ဇြန္မိုးစက္ said...

မေရ...တေလာက လင့္ခ္ေတြျဖဳတ္မိလုိ႔ ခုမွျပန္ခ်ိတ္ၿပီး စာေၾကြးေတြ လာရွင္းတာ။ တုံတုံ၊ ဗုံဗုံ၊ ပုံပုံ တဲ့လား...ခ်စ္စရာေကာင္းလုိက္တဲ့ နာမည္ေလးေတြေနာ္။ စာေလးေတြကလည္း အျပစ္ကင္းၿပီး ဖတ္ရတာ ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းလုိက္တာ။ ဇြန္လည္း ငယ္ငယ္ကတည္းက အေ၀းေရာက္အေဖဆီစာေရး၊ အဖြားနဲ႔ဦးေလးဆီစာေရးဖူးတယ္။ ေနာက္ ၆တန္းႏွစ္ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ကစၿပီး ေမၿမိဳ႕မွာသြားေနတဲ့ ညဳိ႕ဆီပုံမွန္စာေရးျဖစ္တာ အခုသူစကၤာပူေရာက္မွပဲ အေရးရပ္ေတာ့တယ္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံးမွာ အျပန္အလွန္ေရးထားတဲ့ စာေတြတစ္ထပ္ႀကီးပဲ။ အေမ့နဲ႔ေမာင္ေလးဆီလည္း ခဏခဏေရးတယ္။ စာေရးတာေတာ့ တကယ္၀ါသနာပါတယ္။ :D

သက္ေဝ said...

ကေလးေတြ စာေလးေတြက ဖတ္လို႔ ေကာင္းလိုက္တာေနာ္... ကိုယ္ ငယ္ငယ္က (၃ တန္းေလာက္က) ေဖေဖ့ဆီ ေရးတဲ့စာ အရင္တေခါက္က ေဖေဖ ဒီကိုလာေတာ့ ယူလာတယ္... ကေလး လက္ေရးေလးနဲ႔ အတုိအထြာေလးေတြ ေရးထားတာေပါ့...

အဲဒီစာေလးကို ေဖေဖက အခုထိ ေသေသခ်ာခ်ာ သိမ္းထားတာကို ေတြ႔ေတာ့ ၾကည္ႏူးသလို ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ဝမ္းလည္းနည္းသြားမိတယ္... း((

T T Sweet said...

ခေလးေတြ ေရးတဲ႔စာေလးေတြ ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာ။ ရိုးသားလိုက္တာ အစ္မရယ္။

မဆြိတီတို႕ ငယ္ငယ္ကလဲ စစ္ကိုင္းက အဘြားဆီ စာေရးၾကတယ္။ ခုေခတ္မွာ ကြန္ပူတာေတြ အီးေမးေတြ သံုးေနေတာ႔ အဲလိုစာေလးေတြ မရွိ္ေလာက္ေတာ႔ဘူးေတာင္ ထင္ေနတာ။