၂၀၀၈ ကိုႏႈတ္ဆက္ျခင္း

၂၀၀၈ခုႏွစ္မွာ လက္တြဲခဲ့တဲ့ ဘေလာ့ဂ္ သူငယ္ခ်င္းေတြကို သီခ်င္းေလးနဲ႔ ေက်းဇူးတင္လိုက္တယ္...
video ေလးလုပ္ၿပီးမွ ခင္မင္ခြင့္ရလို႔ က်န္သြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း သီခ်င္းေလး တူတူနားေထာင္မယ္ေနာ္...SONATA-CANTATA မွာ ဆံုၾကသူ အားလံုးအတြက္...

(Leo အဖြဲ႔ရဲ႕ သီခ်င္းေလးကို ကိုဧရာရဲ႕ ညီက တီးခတ္ သီဆိုထားၿပီး ဟာမိုနီ ကိုဧရာႏွင့္ ေမာင္ႏွမမ်ားျဖစ္ပါတယ္။)

စိတ္ကူးယဥ္ အမွ်င္တန္းကို...

Craton ေရ စိတ္ကူးယဥ္ရမယ္ ဆိုရင္…
အသက္အရြယ္အရ ကဗ်ာက သိပ္ဆန္လို႔မရေတာ့ဘူး။
အိမ္မက္ရင္ေတာင္ ေခ်ာက္ျခားစရာေတြသာ ေရြးမက္ေနေတာ့သလားလို႔ ေတြးရမဲ့ အေျခအေနမွာ
အလွဆံုးျဖစ္ေအာင္ေတာ့ ယဥ္လိုက္ခ်င္စမ္းေတာ့တယ္…
ယဥ္ယဥ္ေလး႐ူးေတာ့မယ္…။

ပိုက္လိုင္းကေန ေသးငယ္တဲ့ ေရလံုးနဲ႔ ထြက္က်လာတဲ့ ေရက ခံထားတဲ့ ဇလံုကိုျပည့္ဖို႔ အခ်ိန္အတန္ၾကာေစာင့္ရတယ္။ ဇလံုထဲေရျပည့္လုၿပီဆိုေတာ့ ေရပံုးထဲကိုခပ္ထည့္။ ေရပံုးထဲေရျပည့္ေတာ့ ေရပံုးကို အားနဲ႔ေျမႇာက္ ေဘးနားက တိုင္ကီထဲသြန္ထည့္။ ဇလံုထဲေရျပည့္ဖို႔ အခ်ိန္အတန္ၾကာေစာင့္ရျပန္တယ္။ ေရပံုးထဲကေရေတြ သြန္ခ်လိုက္စဥ္က တိုင္ကီထဲရွိေနတဲ့ေရေတြ ေဘာင္ဘင္ခတ္သြားျခင္း၊ ေရမႈံေရမႊားေတြ ႐ိုက္ခတ္ျခင္းေၾကာင့္ အနက္ေရာင္ တိုင္ကီရဲ႕ အတြင္းနံရံမွာ ထင္သြားတဲ့ အ႐ုပ္ေတြ… ဒါက ဘုရင္ႀကီး ဆင္ႀကီးကို စီးလို႔၊ ေဘးကမွ စစ္သည္ဗိုလ္ပါေတြ ၿခံရံလို႔။ ဒီဟာကေတာ့ စစ္သူႀကီးျဖစ္ရမယ္။ ဒီလိုဦးထုပ္မိ်ဳးက စစ္သူႀကီးေတြမွ ေဆာင္းတာ။ ဓားေတြ လွံေတြ တလြင့္လြင့္နဲ႔ သူတို႔ ဘယ္ကိုမ်ား သြားတိုက္ၾကမွာပါလိမ့္။ ႏိုင္ေရာ ႏိုင္လာၾကမွာလား။ ႏိုင္လာေစဦးေတာ့ ဒီအထဲက ဘယ္သူေတြမ်ားေသ က်န္ခဲ့ေလမလဲ…။ ေဟာေဟာ ဇလံုထဲမွာေရျပည့္ျပန္ၿပီ။ လွ်ံမက်ခင္ ေရပံုးထဲအျမန္ ခပ္ထည့္မွ တိုင္ကီထဲမွာ အ႐ုပ္တစ္မိ်ဳးရဦးေတာ့မယ္။ အခုန အ႐ုပ္နဲ႔ေတာ့ ဘယ္နည္းနဲ႔မွတူမွမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဒီတစ္ခါေတာ့ စစ္တိုက္တဲ့ပံု မလိုခ်င္ပါဘူး…။ (((ဘြမ္း))) ဟင္ဒီတစ္ခါလည္း စစ္တိုက္တဲ့ ပံုႀကီးပဲရျပန္ၿပီ…။ ေတာင္တန္းေလးမွာ ေနေရာင္ျခည္ေလးေတြ ယွက္ျဖာလို႔ ငွက္ကေလးေတြ ပ်ံ၀ဲေနတဲ့ပံုမ်ိဳးရေအာင္ ေရကို ဘယ္လိုေလာင္းထည့္ရပါ့။ ငါ့ႏွယ္ေရာ ႐ူးလိုက္တာ.. မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ အရာ… ဒါဆို တိုင္ကီထဲက ေရေတြကို လက္ေခ်ာင္းေလးန႔ဲ႔တို႔ တိုင္ကီနံရံမွာ ငါလိုခ်င္တဲ့ပံု ဆြဲတယ္ကြာ။ ေဟာေဟာ ဇလံုထဲမွာ ေရျပည့္ျပန္ၿပီ...။ (((ဘြမ္း))) အမေလး ငါဆြဲထားတဲ့ ပံုေလး ပ်က္ပါၿပီေတာ္...

ငယ္ငယ္တုန္းက ေရျဖည့္ရင္း စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းေလးကိုပဲ ျပန္ေရးရင္း ငယ္မူျပန္လိုက္ပါေတာ့တယ္။
(tg ကိုတက္ဂ္မလို႔ Craton တက္ဂ္ၿပီးသားမို႔ ျပန္တက္ဂ္ရမဲ့လူ ရွာေတြ႔ေသးဘူး။)

ယံုလြယ္လြန္းလိုက္တာေလ

ဤပံုကို emailမွ ရပါသည္။ (သာရာေစမႈ ကို သာယာေစမႈ ဟုျပင္ဖတ္ပါ)

"မမေရ ၾကားလိုက္ရရင္ေတာ့ အသစ္ေတြခ်ည္းပဲ။"
ျမန္မာျပည္မွ ျပန္ေရာက္လာကာစ ေမာင္၀မ္းကြဲေလးက ခရီးေရာက္မဆိုက္ ေျပာလာသည္။
"ဘာေတြလဲဟဲ့ ဆိုစမ္းပါဦး။"

"မမတို႔ေလ (သူ႔အစ္မအရင္းကို ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္သည္) သူတို႔ အျဖစ္က ရီလည္း ရီရတယ္။ ကိုေမာင္ (ေယာက္ဖျဖစ္သူ) ပုသိမ္ - ေက်ာင္းကုန္းဘက္ ဆိုင္းသြားတီးၿပီး အျပန္ အဲ့ဒီရြာက ဘုန္းႀကီးကို ႏႈတ္ဆက္ ကန္ေတာ့ေတာ့ စိတ္ထဲမွန္းထားတာ ငါးေထာင္ တစ္ေသာင္း လွဴဖို႔ပါပဲ၊ အိတ္ထဲကထုတ္လိုက္ေတာ့ ငါးေသာင္းထြက္လာတာနဲ႔ ငါးေသာင္းလံုး ကန္ေတာ့လိုက္တယ္တဲ့…။ အဲ့ဒီမွာတင္ ဘုန္းႀကီးက ေရလွ်ံတယ္ဆိုၿပီး ႐ိုက္ေတာ့တာ။ ကန္ေတာ့ရင္း ကိုေမာင္က တစ္ေလာေလးကမွ ကြယ္လြန္သြားတဲ့ မိခင္ႀကီးကို ရည္မွန္းၿပီး လွဴဒါန္းပါတယ္လို႔ ေလွ်ာက္လိုက္မိတယ္။ ဘုန္းႀကီးက အဲ့ဒီအကြက္ ဖမ္းနင္းၿပီး ဒကာ့မိခင္ႀကီး ဒီေရာက္ေနတယ္… လို႔ စလိုက္ေတာ့ ကိုေမာင့္ဆိုင္းအဖြဲ႔ထဲက လူေတြ ပူးသူပူး စီးသူစီး ျဖစ္ကုန္ၾကတာ (အဲ့ဒီပူးတဲ့ စီးတဲ့ လူေတြဆိုတာကလည္း နတ္ဒိုးေလးမွ မတီးရဲေအာင္ကို အလကားေန ၀င္ခ်င္ေနၾကတဲ့ ဟာေတြ)။ ဘုန္းႀကီးက ဒီမွာ သာသနာျပဳရမယ္။ ဘုရားတည္ရမယ္ ထလုပ္ေတာ့တာ။

ကိုေမာင္ကလည္း ယံုတယ္ဗ်ာ။ မမကလည္း ေၾကာက္တတ္တဲ့သူ ဆိုေတာ့ သ႔ူေယာက်္ားလုပ္သမွ် ေနာက္ကလိုက္လုပ္ေတာ့တာ။ ရန္ကုန္နဲ႔ ေက်ာင္းကုန္းေခါက္တံု႔ ေခါက္ျပန္သြား၊ တစ္ခါသြားရင္လည္း ဆန္၊ ဆီ အျပည့္နဲ႔ ဘုန္းႀကီးက သတ္သက္လြတ္စားရမယ္ ဆိုလို႔ သတ္သက္လြတ္ မံု႔ဗူးေတြ အထပ္လိုက္ သယ္သြားနဲ႔။ ကုန္ေနၿပီ ကုန္ေနၿပီ…။ ဘုရားတည္ဖို႔ကလည္း သိန္းသံုးရာေလာက္ ကုန္မွာဆိုေတာ့ အဓိ႒ာန္စုဗူးေတြလည္း နီးစပ္တဲ့သူေတြဆီ ေ၀ငွလို႔…။ သူတို႔လည္း သိန္းဆယ္ဂဏန္း ထိေနၿပီ။ အဲ့ဒီေက်ာင္းမွာက သီလရွင္ေတြလည္း ရွိသတဲ့။ ေနာက္သူတို႔အိမ္က ေကာင္မေလးလည္း ႐ူးေၾကာင္၊ မူးေၾကာင္ျဖစ္လာလို႔ (အဲ့ဒီဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြားတုန္းက စိတ္ႂကြေဆးေတြ ဘာေတြ တိုက္လႊတ္လိုက္တာ ေနမွာေပါ့) သီလရွင္၀တ္ရမယ္ ျဖစ္ၿပီး သီလရွင္ဘ၀ ေရာက္တယ္။ ကိုေမာင့္တူမေတြလည္း သီလရွင္ေတြ ျဖစ္ကုန္တယ္။ အဲ့ဒီ ဘုန္းႀကီးကို ေခၚတာ ေဖဖုန္းတဲ့ (ကိုကိုဖုန္း လို႔ မေခၚတာေတာ္ေသး)။ ေနာက္ေတာ့ အဲ့ဒီကေလးမေတြက ျပန္ေျပာလာတယ္။ ေက်ာင္းေပၚတက္သြားရင္ သီလရွင္က ဘုန္းႀကီး ေပါင္ေပၚေခါင္းအံုး အိပ္ေနတာ...။ အဲ့ဒီဘုန္းႀကီးက ဘယ္သူ႔ကို ဘယ္ႏွစ္ခါနမ္းလိုက္တာ…။ အဲ့ဒီကမွ တစ္စတစ္စေပၚတာ လိမ္စဥ္ႀကီးဆိုတာ…"

ေရႊခဲၾကက္တူေရြး

ၾကက္တူေရြး ၾကက္တူေရြး
ေရႊခဲ ၾကက္တူေရြး။

ညီပုေလးကို စာအံသင္၊
ေရႊခဲ စာအံသင္။

ညီေလးခင္က စာျပန္တုန္း၊
ေရႊခဲ စာျပန္တုန္း။

၀လံုးေရးဖို႔ ညီေလးထိုင္၊
ေရႊခဲ မေရးႏိုင္။

ေငးမိႈင္ရွာေပါ့ ၾကက္တူေရြး၊
ေရႊခဲ ၾကက္တူေရြး။ ။


ဘ၀မွာ
မတူလို႔ မတုႏိုင္တဲ့ အခါေတြမွာ
သတိရမိတဲ့
ကဗ်ာေလးပါ…

ဆရာႀကီး မင္းသု၀ဏ္ ေရးသားခဲ့ၿပီး ဆရာႀကီးဦးဘဉာဏ္ရဲ႕ ပန္းခ်ီလက္ရာ
အဂၤလိပ္သို႔ ဘာသာျပန္သူ ပါေမာကၡ လုစ္
(ေမာင္ေခြးဖို႔ ကဗ်ာမ်ား စာအုပ္မွ ထုတ္ႏႈတ္ တင္ျပပါသည္။)

ဘေလာ့ဂ္ တာ...(၁)

အခ်ိန္ကာလတို႔ အေရအတြက္တို႔နဲ႔ တိုင္းတာမယ္ဆိုရင္ sonata-cantata ရဲ႕ ႏွစ္ပတ္လည္ ပို႔စ္အားျဖင့္ ရာျပည့္ခဲ့ၿပီ။

-- ဘေလာ့ဂ္ မစမီ အေျခအေန
ဘ၀ေပးအေျခအေနက သိပ္ကိုက်ဥ္းေျမာင္းတယ္ ဆိုတဲ့ ေဒါမနႆေတြ... ေန႔ေန႔ညည ခံစားေနရျခင္းႏွင့္အတူ
ေလာဘႀကီးေနတယ္ပဲဆိုဆို၊ အတၱလြန္ကဲေနတယ္ပဲေျပာေျပာ၊ ဖဲမ႐ိုက္ အရက္မေသာက္ေသာ္လည္း အဓမၼေတြမွာပဲ တ၀ဲလယ္လယ္ က်င္လည္ေနတဲ့အျဖစ္က ထြက္ေပါက္ရွာတာတဲ့… တငိုငိုတရီရီနဲ႔ မဂၤလာမရွိစြာ ဂ်ီက်ေနျခင္းပါ။ --

- မ်ိဳး႐ိုးစဥ္ဆက္ ပြင္းလင္းမႈ နည္းပါးၿပီး ခ်ဳပ္တည္း ၿမိဳသိပ္ရလြန္းတဲ့ အေျခအေနေတြေၾကာင့္
အနည္းဆံုး ဒိုင္ယာရီေရးတာမ်ိဳးလို ဖြင့္ခ်မွတ္တမ္းတင္တတ္တဲ့ အေလ့အထ နည္းပါးလာတယ္။
- မည္သည့္ အေျခအေနတြင္မဆို ေခါင္းကို တြင္တြင္ႀကီးသာ ၿငိမ့္ရဖန္မ်ားလာေသာအခါ ခံစားခ်က္၊ အေတြးအျမင္ေတြကို မွန္ကန္စြာ မထုတ္ေဖၚႏိုင္ေတာ့ဘူး။
- မေသခ်ာဘူး၊ မေရရာဘူး၊ မျဖစ္ေသးဘူးေတြသာ အေျခခံအုတ္ျမစ္ျဖစ္ၿပီး ေယာင္၀ါး၀ါး သံသရာမွာ ေနသားက်လာတယ္။

ဒီအမွားေတြကို ျပင္သင့္ၿပီဆိုတဲ့ အသိတရား တစ္စြန္းတစ္စရခ်ိန္မွာ ဘေလာ့ဂ္ လုပ္ပါလားဆိုတဲ့ ကိုဧရာရဲ႕အႀကံကို လက္ခံလိုက္တယ္။

ေမာဟဥခြံထဲကေန ႀကိဳးစားၿပီး တိုးထြက္ၾကည့္မယ္။ ဦးေခါင္းေလး စထြက္မယ္။ ေျဖးေျဖးခ်င္း ကိုယ္လံုးေလး ထိုးထြက္မယ္။ တေန႔မွာေတာ့ ေက်နပ္ေလာက္တဲ့ လြတ္ေျမာက္ျခင္းကို ရရွိမယ္လို႔ ယံုၾကည္ရင္း…

ဘေလာ့ဂ္ေတြမွတစ္ဆင့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္နဲ႔ ျမန္မာျပည္သူ၊ ျပည္သားမ်ား၊ ကမၻာသူ၊ ကမၻာသားမ်ား၊ အားလံုး ကို နားလည္ လာမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ရင္း…

ဘေလာ့ဂ္ ဆိုတာကို ဘေလာ့ဂ္ေရး ရင္း နားလည္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနတဲ့ ဘေလာ့ဂါ တစ္ေယာက္ပါ။

*****

ဘေလာ့ဂ္စေတာ့ နာမည္တစ္ခု ေရြးဖို႔ လိုလာတယ္။ sonata, cantata ဆိုတဲ့ စာလံုးေလးေတြကို ဆရာ တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္ရဲ႕ အျမင့္သို႔ အာ႐ံုညြန္႔တက္ျခင္း (သို႔မဟုတ္) ကဗ်ာဆိုတဲ့ စာအုပ္ထဲက ရပါတယ္။

ကိုဧရာ နဲ႔ မသီတာ - ကိုဧရာက sonata ျဖစ္လိုက္၊ မသီတာက cantata ျဖစ္လိုက္။ အျပန္အလွန္ ျဖစ္လိုက္နဲ႔ ခရီးစခဲ့ပါၿပီ။

ဘေလာ့ဂ္ေရးေတာ့ စာေတြေရး႐ံုတင္ မဟုတ္ဘူး၊ သူမ်ားဘေလာ့ဂ္က စာေတြလည္း ဖတ္တယ္။ ေကာ္မန္႔ေတြေရးတယ္။ ကိုယ္ေရးတာေတြအတြက္လည္း ေကာ္မန္႔ေတြ ရတယ္။ သေဘာက်လို႔ အၿမဲဖတ္ျဖစ္ေပမဲ့ ေကာ္မန္႔ မေရးျဖစ္တဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေတြ ရွိသလို အမွတ္တမဲ့ ေရာက္သြားတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေတြမွာ ေကာ္မန္႔ေတြ ေရးျဖစ္ခဲ့တာလည္းရွိတယ္။ ေတြးတယ္။ ေရးတယ္။ ဖတ္တယ္။ ေဖၚထုတ္တယ္။ လက္ခံတယ္။ ျငင္းဆန္တယ္။ အားလံုးဟာ ေစတနာအစု သခၤါရကၡႏၶာ အလုပ္ေတြမို႔ အလြန္ႏွစ္သက္တဲ့ ‘တာ’ ဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရေလးကိုပဲ ဒီေနရမွာ ယူသံုးလိုက္ပါရေစ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒါေတြ အားလံုးဟာ sonata-cantata ရဲ႕တာ အတြင္းမွာ ႐ိုးသားစြာ တည္ရွိေနၾကပါတယ္။

tag ခံရရင္ ကိုယ္ကျပန္ tag ရတယ္ဆိုတာလည္း ပထမဦးဆံုးtag ပို႔စ္ေရးၿပီးတဲ့ အခ်ိန္နားမလည္ေသးလို႔ ျပန္ မtag မိတဲ့ အမွားပါးပါးေလး အတြက္ ဒီေနရာက ေတာင္းပန္လိုက္ပါတယ္။ မသိျခင္းဟာ ဆိုး၀ါးပါတယ္။

User on line ထည့္ထားဖူးတယ္။ User on line 2, 4 နဲ႔ ျပေနတာ ေတြ႔ေတာ့ ရင္ေတြခုန္လိုက္တာ.. တစ္ခါေတာ့ ည သန္းေခါင္ ၁နာရီ ေလာက္မွ User on line 20 ေတာင္ျပၿပီး ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပဲ 1 ကို ျပန္ေရာက္သြားေတာ့.. ဘာမ်ားျဖစ္သလဲေပါ့.. ေနာက္ေတာ့ ဟို သီခ်င္းစာသား (ရင္ခုန္ရလြန္းလို႔ ႐ူးမွာပဲ) ကိုေၾကာက္လို႔ ျဖဳတ္ထားလိုက္ေတာ့တယ္။ ႏုႏုေလးမို႔… Hit Counter ပါထည့္ရင္ ေက်ာ္မေကာင္း ၾကားမေကာင္းေတြ (Hit မတက္လို႔ suicide လုပ္သြားပါတယ္ ဆိုတာမိ်ဳး) ျဖစ္မွာစိုးလို႔ ကိုဧရာေျပာေနေပမဲ့ တင္းခံထားတယ္ မထည့္ဘူး။ ဘေလာ့ဂ္ အတြက္ ဘယ္ေလာက္ အခ်ိန္ေပးေနသလဲ။ ဘေလာ့ဂ္ကို ဘာေတြနဲ႔ လဲလွယ္ေနသလဲ။ monitor လုပ္ ေစာင့္ၾကည့္ျခင္းဟာ လိုအပ္တဲ့ အလုပ္ျဖစ္ေပမဲ့ ဘာအတြက္ ဘာကို ေစာင့္ၾကည့္ပါသလဲ ဆိုတာ ကိုယ္ပိုင္ေရြးခ်ယ္ ဆံုးျဖတ္ျခင္းမို႔ အကိ်ဳးသြားရလဒ္ဟာ ကိုယ့္ရဲ႕ တာ၀န္သာျဖစ္တယ္။

sonata-cantata ဟာထီးတည္း ျဖစ္တည္ေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔ကို ...အဓိပတိေတြ, အညမညေတြ, အတၳိေတြ, နတၳိေတြ, ...ေတြ, ...ေတြ, ေက်းဇူးတရားေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္ ဖြဲ႔စည္းထားတယ္။

ေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္...

ဧရာသီတာ

ရင့္က်က္မႈ ဆယ္စုႏွစ္ခရီး အစ ႏွင့္ Road Less Traveled

တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားဘ၀က သူငယ္ခ်င္းေတြစုၿပီး စာၾကည့္ၾက, ဂီတာတီး သီခ်င္းဆိုၾက, ေ၀ဖန္ေရး ေလကန္ေရးေတြ လုပ္ေလ့ရွိၾကသည္။ တစ္ခါေတာ့ သူငယ္ခ်င္း သီခ်င္းေရးဆရာ တစ္ဦး (အခုေတာ့ ဆံုးသြားပါၿပီ) ၏ ကဗ်ာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြ စကားေျပ၀ိုင္းျပန္ၾကသည္ (၁၀-တန္းျမန္မာစာ စာေမးပြဲအတြက္ ကဗ်ာ စကားေျပျပန္သလို) ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ အားရပါးရ သမၿပီးမွ၊ ကဗ်ာပိုင္ရွင္က “မင္းတို႔ကလည္းကြာ … ဒီလိုေျပာခ်င္ရင္ေတာ့ ဘာလို႔ ကဗ်ာ ေရးေနဦးမလဲ” လို႔ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ေလသံနဲ႔ ညည္းရွာ၏။ အခုကၽြန္ေတာ္က “ရင့္က်က္မႈ ဆယ္စုႏွစ္ခရီး အစ” အေၾကာင္းျပန္ေျပာမယ္လုပ္ေတာ့ “ေၾသာ္… သူသာရွိေသးရင္ မင္းကလည္း လုပ္ျပန္ၿပီေကာ” လို႔ ေျပာဦးမလား မသိ။ ကိုယ္ေရးသည့္ ကဗ်ာ (ကာရန္, နရီေတြမပါ၍ မ၀ံ့မရဲသာ ကဗ်ာလို႔ ေခၚရပါသည္) ကို ကိုယ္တိုင္ ျပန္ေျပာတာဆိုေတာ့ ခြင့္ေတာင္းေနစရာေတာ့ မလိုေတာ့ပါ။

ခြင့္ေတာင္းစရာ မလိုေသာ္လည္း၊ အသိေပးစရာတစ္ခု က်န္သြား၍ ျဖစ္သည္။ စင္စစ္ ကၽြန္ေတာ္ေရးေသာ စာအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ကိုယ္တိုင္ေရးသည္ဟု ေျပာ၍ မရပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ အၿမဲတမ္းလိုလို ေအာက္တြင္ စာၫႊန္းေလး ထည့္ေပးေလ့ရွိသည္။ မိမိကိုယ္ပိုင္ ဉာဏ္ျဖင့္ ေရးျခင္းမဟုတ္ေၾကာင္း ၀န္ခံလို၍ ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ အကယ္၍ ပို၍ အရင္းျမစ္က်က် ဖတ္႐ႈလိုပါက ထိုစာၫႊန္းမ်ားအား ရွာ၍ ဖတ္ၾကရန္ တိုက္တြန္းလို၍လည္း ျဖစ္သည္။ ဤကဗ်ာေလး ေရးစဥ္ကေတာ့ ‘ကဗ်ာပဲေလ’ ဟုဆို၍ စာၫႊန္း မထည့္လိုက္မိ။

ေမြးေန႔ ေရာက္လာေတာ့ မိမိကိုယ္ မိမိျပန္၍ သံုးသပ္ၾကည့္ရင္း “ငါဟာအေတာ္ေလး မရင့္က်က္ေသးပါလား”ဟု ေတြးမိသည္။ ‘ဗာလ’ ဟူေသာ ပါဠိေ၀ါဟာရ၏ အဓိပၸါယ္ကို စဥ္းစားမိသည္။ ‘လူမိုက္’ ဟူေသာ အနက္ကို လူအမ်ား နားလည္ထားၾကၿပီးျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ ‘ကေလးသူငယ္’ ဟုလည္း အဓိပၸါယ္ရပါေသး၏။ အဓိပၸါယ္ ႏွစ္မ်ိဳးစလံုး အက်ံဳး၀င္ေအာင္ ဘာသာျပန္ၾကည့္ရလွ်င္ ‘ကေလးဆန္ေသာသူ, မရင့္က်က္ေသးေသာသူ’ ဟုဆိုႏိုင္မည္။ ကေလးဘ၀တြင္ ကေလးဆန္ျခင္းသည္ ျဖဴစင္႐ိုးသား အျပစ္ကင္းသည္ဟု ဆိုရေသာ္လည္း၊ ႀကီးေကာင္ႀကီးမားတိုင္ ကေလးဆန္ေနလွ်င္ေတာ့ ‘ျဖဴစင္သည္’ဟူေသာ ေ၀ါဟာရႏွင့္ ထိုက္တန္မည္ မဟုတ္။

ရင့္က်က္မႈကို ကေလးဘ၀မွ စ၍ တျဖည္းျဖည္း ေလ့က်င့္ သင္ယူရသည္။ ထိုသို႔ ‘သင္ယူျခင္း၊ တပည့္ခံျခင္း’ ကိုပင္ discipline ဟုေခၚႏိုင္သည္။ discipline သည္ disciple (တပည့္သာ၀က) ဟူေသာေ၀ါဟာရမွ ဆင္းသက္လာသည္ မဟုတ္ပါလား။ စည္းကမ္းဟူသည္ လူႀကီးမိဘ ခိုင္းသည္ကို ေၾကာက္၍ တေသြမတိမ္း လိုက္နာရသည္မ်ိဳးထက္၊ မိမိကိုယ္မိမိ ထိမ္းထိမ္း သိမ္းသိမ္း ေနတတ္ရန္၊ စည္းစနစ္က်ရန္ လူႀကီးမိဘမ်ားထံမွ နည္းယူ ေလ့က်င့္သင္ၾကားေသာ ျဖစ္စဥ္တစ္ခုဟု ယူဆႏိုင္သည္။

ဤသေဘာအား M. Scott Peck ၏ Road Less Traveled ဟူေသာ စာအုပ္တြင္ေတြ႕ရသည္။ တိုးတက္ႀကီးပြားေရး စာအုပ္မ်ိဳးမ်ားအား သိပ္ဖတ္ေလ့ မရွိေသာ္လည္း၊ ဤစာအုပ္ကို စိတ္၀င္တစား ဖတ္ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ Discipline, Love, Growth and Religion, Grace ဟူ၍ အပိုင္း ေလးပိုင္းခြဲ၍ ေရးထားသည္။ အႏွစ္ သံုးဆယ္ကာလအတြင္း အႀကိမ္ႀကိမ္ ႐ုိက္ႏွိပ္ ထုတ္ေ၀ရေသာ စာအုပ္ျဖစ္သည္။ ဘာသာေရးႏႊယ္ေသာ ေနာက္ပိုင္းအခန္းမ်ားအား ေ၀ဖန္သူ (ခရစ္ယာန္ေရာ, ခရစ္ယာန္ မဟုတ္သူေရာ) အခ်ိဳ႕က မႏွစ္သက္ၾကေသာ္လည္း၊ Discipline အပိုင္းကိုေတာ့ လူအေတာ္မ်ားမ်ား ႏွစ္သက္ၾကသည္။ (လက္ေတြ႔မဆန္, စာအုပ္ႀကီး ဆန္လြန္းသည္ဟု ေ၀ဖန္သူ အနည္းငယ္လည္း ရွိပါသည္။)

ဘ၀ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းရန္ တစ္ခုတည္းေသာနည္းလမ္းသည္ ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းျခင္းပင္သည္။ ထိုသို႔ ေျဖရွင္းႏိုင္ရန္အတြက္ ခြန္အားေမြးၾကရသည္။ အနာခံမွ အသာစံရမည္ဟူေသာထံုးအတိုင္း ေအာက္ပါ စည္းမ်ဥ္း ေလးခုကို ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ ေလ့က်င့္သင္ၾကားထားသင့္သည္။ (1) Delay Gratification, (2) acceptance of responsibility, (3) dedication to truth, (4) balancing တို႔ျဖစ္သည္ဟု Discipline အခန္းတြင္ ေရးသားထားသည္။ ဤစည္းမ်ဥ္း ေလးခုထဲမွ ပထမသံုးခုအား ယူ၍ “ရင့္က်က္မႈ ဆယ္စုႏွစ္ ခရီး အစ”ကို ဖန္တီးထားျခင္း ျဖစ္သည္။

ဗုဒၶစာေပမ်ား၌ လူဘ၀သက္တမ္းကို ‘ဒသက’ ေခၚ ‘ဆယ္စုႏွစ’္ ဆယ္ခုႏွင့္ အသက္တစ္ရာတမ္းထိ ပိုင္းျခားျပေလ့ ရွိသည္။ အသက္ ေလးဆယ္ႏွင့္ ငါးဆယ္ၾကားကာလအား ‘ပညာဒသက’ ဟုေခၚသည္။ အသိပညာ ဖြံ႔ၿဖိဳးေသာ အ႐ြယ္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။ အသိပညာ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ၏ အတိုင္းအတာသည္ ရင့္က်က္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပညာဒသကကို “ရင့္က်က္မႈ ဆယ္စုႏွစ္” ဟု ဘာသာျပန္ခဲ့သည္။

ကဗ်ာအဖြင့္ ေရးသားလို၍ မဟုတ္ပါ။ စာၫႊန္းမထည့္မိခဲ့ေသာ္လည္း မိမိကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္ျဖင့္ ေရးသည္မဟုတ္ေၾကာင္း ဖြင့္ဟ၀န္ခံလို၍ ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ စိတ္၀င္စားမည္ဆိုပါက “Road Less Traveled” ကုိ ဖတ္ၾကည့္ၾကရန္ တိုက္တြန္းလို၍ ျဖစ္ပါသည္။

ဧရာ (မႏၲေလး)

ဆြမ္းေတာ္ကပ္

က်မ အဖြား (အေဖရဲ႕ အေမ) က တ႐ုတ္ကျပား။ အဖြားရဲ႕ အေဖက ဦးအမြိဳင္တဲ့ (တ႐ုတ္ျပည္က လာတဲ့ တ႐ုတ္ႀကီး) အေမ ကေတာ့ ေဒၚဆင့္တဲ့ (ျမန္မာပါ)။ ေဒၚဆင့္ ဖဲအားႀကီး ႐ိုက္တယ္။ အိမ္ကပ္တယ္ မရွိ။ ရြာစဥ္ေလွ်ာက္ ကစားတယ္။ ေဒၚဆင့္ တစ္ေယာက္ ေနမေကာင္းဘူးဆိုၿပီး အိမ္ထဲမွာမိႈင္ေနရင္ေတာ့ သေဘာေပါက္။ လက္ကိုင္ေလး လက္ထဲထည့္ေပးလိုက္ၿပီဆိုရင္ တဘက္ေလး ေခါင္းေပါင္းၿပီး ထြက္သြားေတာ့တာ။ ဦးအမြိဳင္ တ႐ုတ္ႀကီးကေတာ့ အိမ္မွာ ကုန္စံုဆိုင္ႀကီး ဖြင့္ၿပီး စီးပြားရွာတယ္။ တဖက္ကလည္း အိမ္မႈကိစၥေတြ လုပ္လို႔ အိမ္က ဘုရားကို ဆြမ္းပြဲေလးျပင္ၿပီး ဆြမ္းေတာ္ကပ္တယ္။

“အက်ိဳးအေၾကာင္းကိုေတာ့ မဆင့္လာမွ ေျပာပါလိမ့္မယ္ ဘုရား” တဲ့။

အမိ်ဳးသားေတြ ဆြမ္းေတာ္ကပ္ရင္ အကိ်ဳးအေၾကာင္း ေသေသခ်ာခ်ာေျပာတတ္ေအာင္ လုပ္ထားၾကေနာ္။ ေတာ္ၾကာ ဦးအမိြဳင္လို မဆင့္ကိုပဲ အားကိုးေနရမယ္။

ဘ၀၏ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ - ဆရာမ

ေဘာင္ အေၾကာင္းေရး ၿပီးေတာ့
အေရာင္ ကို ေရးပါတယ္။
အခုေတာ့ ေထာင္ အေၾကာင္းေလး ေရးပါရေစ။
႐ူးေၾကာင္ မူးေၾကာင္နဲ႔ ဘာေတြေရးေတာ့မလဲလို႔ေတာ့ မေတြးလိုက္ပါနဲ႔။
ဘေလာ့ဂ္ေလးက စာေရးျဖစ္ေအာင္ ေဒါင္ေဒါင္နဲ႔ သံေခ်ာင္းေခါက္ လို႔ပါ။

ေလာကီလူ႔ေဘာင္မွ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ေထာင္ေတြထဲက Drug Rehabilitation Center လို႔ ေခၚတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေထာင္မွာ (၂) လတာ အေတြ႔အၾကံဳေလးပါ။

ဒီက Computer School တစ္ခုမွာ trainer လုပ္ေနခ်ိန္တုန္းကေပါ့။ ေက်ာင္းက အဲ့ဒီ အက်ဥ္းေထာင္မွာ သင္ဖို႔ Contract ရထားေလရဲ႕။ အယင္သြားသင္ေနက် အိႏၵိယ ဆရာမေလး တစ္ေယာက္ေတာ့ ရွိပါတယ္။ ဘာလို႔လည္း မသိ ကိုယ့္အလွည့္ဆိုၿပီး က်လာတယ္။ ကိုယ္ကလည္း မျငင္းပါဘူး။ မျငင္းတတ္တာရယ္။ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ အျခား Inhouse Training ေတြနဲ႔စာရင္ ဒီေနရာကို ေစတနာ ရွိလို႔ပါ။ ေစတနာလို႔ ဆိုရတာကေတာ့ ကိုယ့္ အေတြ႔အႀကံဳအရေပါ့ေလ ေက်ာင္းမွာ သင္ရတာက ဆရာ၊ တပည့္သေဘာ ဆက္ဆံေရးမ်ိဳးနဲ႔ သူ႔စည္း ကိုယ့္စည္း ေဘာင္ထဲမယ္ ေခ်ာေမြ႔ေသးတယ္။ Inhouse Traing ဆိုတာမ်ိဳး သူတို႔ ကုမၸဏီေတြမွာမ်ား သြားသင္ရရင္ေတာ့ စည္းလြတ္၊ ၀ါးလြတ္ ညွင္းခ်င္တိုင္း ညွင္းၾကေတာ့တာပဲ။ သူတို႔ ခံုေပၚက အလုပ္ေတြက စလို႔ သူတို႔႐ံုးခ်ဳပ္ Server ရွိရာ ခ်က္ခ်င္းၾကြျမန္းရေတာ့မဲ့ အေျခအထိပါ။ ပညာစမ္းတာလည္း အလူးအလဲ ခံရပါတယ္။ ဥပမာဆုိပါေတာ့ “worksheet ကို ဒီလို lock လုပ္လို႔ ရတယ္” ဆိုရင္၊ သူတို႔က hack လုပ္ၿပီး “ဒီလိုဖြင့္လို႔ရတယ္” ျပန္လုပ္ၾကတာ။ ပညာေဆြးေႏြးဖလွယ္တဲ့ ပံုစံမ်ိဳးဆို ေပ်ာ္ဖို႔ေတာင္ေကာင္းပါတယ္။ လူမ်ိဳးျခားမို႔ ႏွိမ္ခ်င္သလိုဆိုရင္ေတာ့ “ဟုတ္ကဲ့ Microsoft ကို အေၾကာင္းၾကားၿပီး ဆုေငြထုတ္ယူႏိုင္ပါတယ္” လို႔ပဲ ေျပာရပါေတာ့တယ္။

သင္ရိုးညႊန္းတမ္းကေတာ့ သိပ္ေထြေထြထူးထူး မဟုတ္ပါဘူး။ Basic Computer Knowledge နဲ႔ Microsoft Office Applicaton Softwares ေတြပါ။ ေက်ာင္းမွာ သင္တဲ့ WebPage Design ေတာင္ သင္႐ိုးညႊန္းတန္းထဲ မပါပါဘူး။ ေပ့ါေပါ့ပါးပါး ျပင္ဆင္မႈ အေနနဲ႔ အိမ္ကလူကို “ကိုေရ ေထာင္ထဲသြားရမွာဆိုေတာ့ က်မတို႔ခ်င္း ဆက္သြယ္ဖို႔ ဟန္းဖုန္းေလး တစ္လံုးစီေတာ့ ရွိထားမွ ထင္တယ္ေနာ္” ဆိုၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား ဟန္းဖုန္း ၀ယ္ၾကပါတယ္။ ဒါက ပထမဆံုး ဟန္းဖုန္း ၀ယ္ျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းပါ။ တစ္ေသြးထဲ တစ္ေရာင္ထဲ။ (နံပါတ္ေတာင္ တစ္ခုတည္းယူလို႔ မရလို႔… အဟတ္) ကပ္လ်က္နံပါတ္ရွာၾကေသးတာ မတတ္သာ ခပ္ခြာခြာနဲ႔ နံပါတ္တစ္ခုေက်ာ္တာ ယူလိုက္ရတယ္။

သင္တန္း စတဲ့ေန႔ ရထားတစ္တန္၊ taxi တစ္တန္နဲ႔ ေရာက္ပါၿပီ ေထာင္ဘူး၀ … (ပထမဦးဆံုးသြားရတဲ့ ေနရာေတြကို ေျမပံု ၾကည့္တာတို႔ Street Directory ၾကည့္တာတို႔က ကိုယ့္ အလုပ္မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္ Secretary ကိုဧရာ့ အလုပ္ပါ။ သူကေတာ့ Directory ထဲက သြားမဲ့ေနရာေျမပံုကို သူ႔နည္းသူဟန္နဲ႔ ျပန္ဆြဲပါတယ္။ ၿပီးမွ နံပတ္ေတြကို မွားကူးတတ္လို႔ လမ္းေပၚမွာ ေယာင္လည္လည္ မၾကာခဏ ျဖစ္ရပါတယ္။ Secretary အသစ္ေျပာင္းခန္႔ဖို႔ေတာ့ အစီအစဥ္ မရွိပါဘူး။ Secretary က ကိုယ့္ကို အလုပ္ျဖဳတ္မွာ စိုးလို႔ပါ။ သူပဲ Boss ေလ။ HR head လည္း သူပဲလားလို႔ေတာ့ ရြဲ႕ မေမးနဲ႔ေတာ့။)

အက်ဥ္းေထာင္ရဲ႕ ဧည့္သည္ေတြ မွတ္ပံုတင္ရတဲ့ ေကာင္တာမွာ register လုပ္ေတာ့ အထဲကို “ဟန္းဖုန္း လံုး၀ယူသြားလို႔ မရပါဘူး” တဲ့။ ပစၥည္းေတြကို locker ထဲ ထည့္၊ ေသာ့ တစ္ေခ်ာင္းသာ ကိုင္ၿပီး ဖြင့္ေပးတဲ့ လူတစ္ကိုယ္၀င္စာ သံတံခါးကေန ၀င္လိုက္ပါတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ ဉာဏ္အေျမွာ္အျမင္ ႀကီးမားမႈကို စိတ္ထဲက က်ိတ္ခ်ီးက်ဴးရင္း စကၤာပူ တစ္ၿမိဳ႕လံုး ဒီေနရာက်မွ ဘာလို႔ ကြက္ေမွာင္ေနတာလဲလို႔ ေတြးၾကည့္ေနမိတယ္။ ေထာင္ဆိုတာမ်ိဳးဟာ ေမွာင္ကို ေမွာင္ရမဲ့ ေနရာမ်ိဳးေလလားလို႔ ရွိစုမဲ့စုဉာဏ္ကိုလည္း အားကုန္ ဖ်စ္ညွစ္ ေနမိတယ္။ အဲ့ဒီေနရာမွာတင္ ခႏၶာကိုယ္ ရွာေဖြမႈေတြ လုပ္ပါတယ္။ သြားလို႔ရပါၿပီ… ဆိုလို႔ အထဲကို၀င္ခဲ့တယ္။ ေနာက္က သံတံခါးႀကီးျပန္ပိတ္လို႔ ခ်ိမ္းဆိုတဲ့ အသံႀကီးၾကားလိုက္ေတာ့ Terminator 2 – Judgement Day ထဲက Sarah Connor ေထာင္ထဲက ထြက္ေျပးတဲ့ အခန္းကို သတိရျဖစ္ေအာင္ ရလိုက္ေသးတယ္။ ကတၱရာခင္းကားလမ္းမ တစ္ခုကို ျဖတ္ၿပီး အေဆာင္တစ္ခုထဲကို ၀င္လိုက္တယ္။ ထပ္ၿပီး သတင္းပို႔။ ခဏထိုင္ေစာင့္ပါဆိုလို႔ အဲ့ဒီနားမွာ ဖုန္သုတ္၊ ၾကမ္းတိုက္လုပ္ေနၾကတဲ့ ရင္ဘတ္မွာ နံပါတ္ေတြရိုက္ႏွိပ္ထားတဲ့ ၀ါက်င္က်င္ ၀တ္စံုေတြနဲ႔ inmate ေတြကို ေငးေနမိတယ္။ ဘာကိုပဲလုပ္ေနလုပ္ေန ဘယ္အခ်ိန္ပဲျဖစ္ေစျဖစ္ေစ သူတို႔စိတ္ဟာ သူတို႔ကိုယ္မွာ မရွိဘူးဆိုတာ သူတို႔မ်က္လံုးေတြက ေျပာေနၾကတယ္။ ရဲေမတစ္ေယာက္က တံခါးတစ္ခုဖြင့္ေပးၿပီး ဒီေလွခါးအတိုင္း တက္သြားပါတဲ့။

ေလွကားထစ္ေတြ ဘယ္ႏွစ္ထစ္ေလာက္ တက္ခဲ့ၿပီးၿပီလဲလို႔ ျပန္စဥ္းစားမိခ်ိန္မွာ ေရွ႕မွာ တက္စရာ ေလွကားထစ္ မရွိေတာ့ဘူး။ အင္တာကြန္းကေန ဟယ္လို ဟယ္လို လုပ္လိုက္ေတာ့ တပ္ၾကပ္ရဲေမ တစ္ေယာက္ တံခါးလာဖြင့္ ေပးတယ္။ သူက ဒီအေဆာင္က တာ၀န္ခံပါ။ ေကာ္ရစ္ဒါ တစ္ေလ်ာက္ အခ်ဳပ္ခန္း သံုးခုကို ျဖတ္ၿပီး သူ႔ေနာက္က လိုက္သြားေတာ့ တစ္ဖက္ အစြန္းမွာ ႐ံုးခန္းကိုေရာက္တယ္။ တာ၀န္ခံရဲေမက အက်ဥ္းသားေတြနဲ႔ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာေတြ မေဆြးေႏြးဖို႔၊ ဘာေၾကာင့္က်တာလဲ၊ ဘာအမႈလည္း မေမးဖို႔ တင္ႀကိဳသတိေပးပါတယ္။ ေနာက္ က်မလက္ထဲကို ေက်ာင္းသူ စာရင္း list ထည့္ၿပီး သင္ရမဲ့ အခ်ဳပ္ခန္း (ေကာ္ရစ္ဒါ အတိုင္းျပန္ေလွ်ာက္လာေတာ့ ဒီဘက္အစြန္း)ကို ျပန္လိုက္ပို႔တယ္။ ဒီအေဆာင္က အျခားရဲေမ တစ္ေယာက္ခြင့္ယူထားလို႔ တာ၀န္က်ရဲေမကို အလုပ္ အမ်ားဆံုး ႐ႈပ္ေစတာကေတာ့ တံခါးေသာ့ ဖြင့္လိုက္၊ ပိတ္လိုက္ လုပ္ရျခင္းပဲလို႔ က်မေတြးေနမိတယ္။

ၾကမ္းခင္း တမံသလင္းေပၚမွာ တန္းစီ ထိုင္ေနၾကတဲ့ အဲ့ဒီဟာေလးေတြ အေယာက္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္က Good Morning Madam လုပ္ၾကတယ္။ ေၾကာင္အန္းအန္းနဲ႔ Good Morning လိုက္ရၿပီး သူတို႔ကို ကြန္ျပဴတာ နဲ႔ စားပြဲ ကုလားထိုင္မွာ ထိုင္ခိုင္း၊ Let me introduce myself ေတြ ဘာေတြၿပီးေတာ့ Language မကၽြမ္းက်င္တဲ့ က်မ ထံုးစံအတိုင္း White Board ႀကီးေပၚ အေရာင္စံု softpen ေတြနဲ႔ Diagram ေတြ အျပည့္ဆြဲၿပီး Basic Computer Knowledge စပါေတာ့တယ္။ ၁၅မိနစ္၊ မိနစ္၂၀ ေလာက္ေနေတာ့မွ နားလည္ၾကရဲ႕လား ဆိုၿပီး သူတို႔ကို ေ၀ထားတဲ့ စာအုပ္ထဲမွာ သင္ၿပီးသေလာက္ထိ ျပန္ဖတ္ခိုင္းလိုက္တယ္။ အတန္းေလးက မဆိုးပါဘူး ၿငိမ္ၿငိမ္ဆိမ္ဆိမ္နဲ႔။ ေတြးပူထားသလို ကလန္ကဆန္ အရိပ္အေယာင္ မေတြ႔ရဘူး။ အလြန္အကၽြံ ပ်င္းတဲ့သူ အခ်ိဳ႕ ထိုင္ခံုေနာက္မွီကို ပစ္စလက္ခတ္ႀကီး မွီထိုင္႐ံုေလာက္ပဲ။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးေတြ။ အႀကီးဆံုးကမွ ၂၂-ႏွစ္ Polytechnic ေက်ာင္းသူ တ႐ုတ္မေလး။ သူနဲ႔ မတိမ္းမယိမ္း ကုလားဆင္ မေလး ကေတာ့ တစ္မိ်ဳးပဲ သူ႔ပံုစံက ဂ်စ္ကန္ကန္ မဟုတ္ပါပဲ ဘာျဖစ္လို႔ ေကာ့လန္လန္ ျဖစ္ေနရပါလိမ့္ …ေၾသာ္ ကိုယ္၀န္နဲ႔ကိုး။ ဒိုင္ယာနာေကနဲ႔ ေအးတိေအးစက္ ျပန္မေျပာ နားမေထာင္ပံု တ႐ုတ္မေလးကေတာ့ တစ္မ်ိဳး .. လက္ေခ်ာင္း တစ္ေခ်ာင္းကို တက္တူး တစ္႐ုပ္စီ လက္ဆယ္ေခ်ာင္းလံုးမွာ ထိုးထားေလရဲ႕။ သူေလးက အတန္းထဲမွာ အေခ်ာဆံုး… ။

အခန္းထဲမွာ ဖုန္ေတြက ထုတက္ေနသလို၊ သတိထားလိုက္မိေတာ့ ငါအသက္ကို တ၀က္ပဲ႐ွဴမိေနပါလား… ။ ေနဦး... အျပင္ကေလနဲ႔ ဒီကေလ ဘာကြာလဲလို႔ ေသခ်ာ႐ွဴၾကည့္လိုက္ဦးမယ္။ ကြာတယ္… ကြာတယ္ … တကယ့္ကို ကြာတာပဲ… ။

ဒီလိုနဲ႔ ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္လာေတာ့ သူတို႔ကို ရဲေမက လာေခၚတယ္။ ကိုယ့္ကို ႐ံုးခန္းထဲမွာ ခဏထိုင္ေစာင့္ေနပါတဲ့။ ေကာ္ရစ္ဒါက ေလွ်ာက္လာခဲ့ေတာ့ ေၾသာ္ ကပ္ရပ္ အခန္းေတြမွာလည္း စာသင္ေနၾကတာပါလား။ တစ္ခန္းက English၊ ေနာက္တစ္ခန္းက Maths သင္ေနတယ္။

ကိုယ့္ကို ထမင္း အျပင္မွာ ထြက္စားခ်င္ရင္လဲ ရတယ္။ ဒီမွာ ၀န္ထမ္းေတြ စားတဲ့ ဆီမွာ ပိုက္ဆံေပးၿပီး စားရင္လည္းရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အျပင္ထြက္စားရင္ ေနပူေနတာရယ္၊ တံခါးေတြ အဆင့္ဆင့္ျဖတ္ရတာကို စိတ္ပ်က္တာရယ္ေၾကာင့္ ရဲေမနဲ႔အတူ ၀န္ထမ္းေတြ စားတဲ့ ေနရာမွာပဲ လိုက္စားလိုက္ပါတယ္။ စားေသာက္ေဆာင္မွာ ခ်က္ျပဳတ္၊ ေ၀ယ်ာ၀စၥ လုပ္ေနသူမ်ားကေတာ့ လြတ္ရက္နီးၿပီ ျဖစ္တဲ့ (အမ်ားစုကေတာ့ အခ်ိဳးက်ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ထားတယ္လို႔ က်မစိတ္ထဲကထင္တဲ့) inmate ႀကီးေတြပါ။ ထမင္းစားခ်ိန္အျဖစ္ ေပးထားတဲ့ အခ်ိန္ ကုန္သည္အထိ စားေသာက္ေဆာင္မွာပဲ အခ်ိန္ျဖဳန္းၿပီး စာသင္ေဆာင္က ရဲေမနဲ႔ အတူ အေဆာင္ကို ျပန္ပါတယ္။ စားေသာက္ေဆာင္ကို လာခဲ့တဲ့လမ္းနဲ႔ အျပန္လမ္း မတူတာကို လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေဘးဘီေတြကို ၾကည့္လို႔ သတိထားမိေနတယ္။ အျပန္လမ္းမွာေတာ့ အထဲမွာ အက်ဥ္းသား သံုးေလးေယာက္နဲ႔ မဟာယာနဘုန္းႀကီးတစ္ပါး ရွိေနတဲ့အခန္း၊ ခရစ္ယာန္ သီလရွင္ေတြ ရွိေနတဲ့အခန္း၊ ေနာက္ ေခါင္းမူးၿခံဳဆရာမ ေတြ ရွိေနတဲ့အခန္း ေတြ ျဖတ္ခဲ့ရတယ္။ Counseling လုပ္ေနၾကတာတဲ့။

ေန႔လည္ တစ္နာရီမွာ သင္တန္း ျပန္စတယ္။ သင္တန္းသူေလး တစ္ေယာက္က က်မအတြက္ ေရေအးတစ္ခြက္ ေရေႏြးတစ္ခြက္ စားပြဲေပၚလာတင္ေပးတယ္။ ခုတင္ သူတို႔ေတြ ခ်က္တဲ့ အစာေတြ တနင့္တပိုး စားလာခဲ့ၿပီးမွ (အားလံုးဟာ ေဆးမႈနဲ႔ က်သူခ်ည္း မဟုတ္လို႔ က်မအတြက္ ေရခပ္ေပးသူေလးဟာ ေဆးသမား ဟုတ္မဟုတ္ မေသခ်ာေပမဲ့) သူခပ္ေပးတဲ့ ေရကို က်မ မသတီႏိုင္ခဲ့တာ ဆန္းၾကယ္တဲ့ လူ႔စိတ္ေနာ္ ။ ဒါေပမဲ့ က်မ မေသာက္ဖူး ဆိုတာကိုလည္း သူတို႔ မသိေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး သို၀ွက္ခဲ့ပါတယ္။ ေရကို မေသာက္ခဲ့ေပမဲ့ စာသင္အခ်ဳပ္ခန္းေလးထဲမွာပဲရွိတဲ့ တံခါးတ၀က္သာ တပ္ထားတဲ့ အိမ္သာကိုေတာ့ သူတို႔နဲ႔အတူ သံုးခဲ့ပါတယ္။ ႐ံုးခန္းထဲက ရဲေမကို “က်မ အိမ္သာ သြားခ်င္လို႔ လာေခၚပါ” လို႔ အင္တာကြန္းကေန ေအာ္ၿပီး အခြင့္ထူးခံ ကရိကထ မမ်ားခ်င္ပါဘူး။

ေန႔လည္ပိုင္း စာသင္ခ်ိန္ေတြမွာေတာ့ ေလးလံ ထိုင္းမိႈင္းတတ္လို႔ ေလ့က်င့္ခန္းေလးေတြ ေပးထားၿပီး၊ မစပ္စုရ လို႔ ဆိုထားေပမဲ့ ေန႔လည္စာ ဘာေတြ စားခဲ့ၾကလဲ၊ စားလို႔ ေကာင္းရဲ႕လား ဆိုတာမိ်ဳး အလာပ သလာပ ေလးေတြ စကားစလိုက္တယ္ဆို ေလ့က်င့္ခန္း ၿပီးသူေတြက ကိုယ့္နား၀ိုင္းလာၾကၿပီ။ တစ္ခ်ိဳ႕ တစ္ခိ်ဳ႕ေသာ မ်က္ႏွာေသေလးေတြ (ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ကေတာ့ လိမ္လည္မႈနဲ႔ က်ေနသူမ်ား)ကေတာ့ ေနၿမဲအတိုင္း…။ ရွိပါေစေလ။ ဒီအခ်ိန္မွာ သူတို႔ေတြဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈကိုေတာင္ အေၾကာက္အကန္ ႀကိဳးစား တည္ေဆာက္ေနရတယ္ ဆိုတာ နားလည္ေပးႏိုင္ပါတယ္။

ညေန ငါးနာရီမွာ တစ္ေန႔တာ အတြက္ စာသင္ခ်ိန္ ကုန္ဆံုးလို႔ ျပန္ရေတာ့မယ္။ တစ္ဖက္ခန္းက အဂၤလိပ္ သင္တဲ့ ဆရာမလဲ ထြက္လာၿပီ။ ျဖဴျဖဴေသးေသး ႏုႏုနယ္နယ္ ဆရာမက “ဘယ္လိုျပန္မလဲ။ ရထားနဲ႔ဆို ဘူတာထိ သူ႔ကားနဲ႔ လိုက္ခဲ့ပါ” တဲ့။ သူ႔ကား နီနီေသးေသးေလးေပၚ ေရာက္ေတာ့ တပ္ထားတဲ့ အမွတ္တံဆိပ္ေတြေၾကာင့္ ဆရာမဟာ ခရစ္ယာန္ ဘာသာ၀င္မွန္း သိရတယ္။ က်မထက္ ဆယ္ႏွစ္ခန္႔ၾကီးၿပီး အက်ဥ္းေထာင္မွာ စာျပေနတာ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီတဲ့။

တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ စာသင္ရက္ေတြကုန္လို႔ စာေမးပြဲစစ္ အမွတ္စာရင္းအတိုင္း ေအာင္စာရင္းေလးထုတ္ေပးတယ္။ သင္တန္းဆင္းလက္မွတ္ေတြ ေပးအၿပီး “တီခ်ယ္ တီခ်ယ္ Orchard မွာေတြ႔ရင္ ေခၚမယ္ေနာ္” လို႔ ေျပာလိုက္တဲ့ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္စကားေၾကာင့္ Orchard လမ္းေပၚေရာက္တိုင္း ဘယ္ေနရာကမ်ား ကိုယ့္ကို ေခၚလိုက္ေလမလဲလို႔ ေယာင္လည္လည္နဲ႔ေပါ့။

ရာသီေျပာင္းခ်ိန္

ရာသီ စက္၀န္းေတြ သံသရာစက္၀ိုင္းမွာ

အၿမဲမျပတ္ တရစပ္ လည္ပတ္ေနတယ္

စက္၀ိုင္းရဲ႕ စမွတ္ "တစ္" ဆိုတာ

မသိႏိုင္တဲ့ အရာ...။

ခ်ာခ်ာလည္ေနတဲ့ ျဖစ္စဥ္တစ္ခုက

လြင့္စင္လာတဲ့ သစ္ရြက္ေႂကြေတြ ေဟာတဲ့ တရား

စက္၀ိုင္းရဲ႕ ဆံုးမွတ္ "သုည" ဟာ

စက္၀န္းထဲမွာ... တဲ့။ ။

*****

5 Dec 08, 15:56

A Linn Nyi: ကဗ်ာလာဖတ္ပါတယ္။အဓိပၸါယ္ကုိ..ဆက္ေတြးေနမိတယ္။

Fri, Dec 5th 2008, 04:55 PM

S-C: ဘာေတြ ဆက္ေတြးမိလဲ? ေျပာဦး။ assignment ၃ရက္ေတာင္ အခ်ိန္ေပးတယ္ေနာ္။ (ဒီကေတာ့ ေရးရင္းနဲ႔ ခ်ာလည္လည္သြားလို႔ တံုးတိႀကီး ...တဲ့ နဲ႔ ပိတ္လိုက္ရတယ္။)

6 Dec 08, 14:42

A Linn Nyi: အပုိဒ္၁က လူေတြ ေမြးတဲ႕ ဇာတိ(မသိနုိင္တာ)၊ အပုိဒ္၂က မသိနုိင္တဲ႕ ဇာတိအမ်ိဳးမ်ိဳးကလာေပမယ္႕ ေသဆံုးတာတူမယ္
6 Dec 08, 14:42

A Linn Nyi: ဘာမွမယူသြားနုိင္ ဗလာနဲ႕ ဆုံးမွာက သိနုိင္(ေသခ်ာ)တယ္ လုိ႕ ေျပာခ်င္တာ..ဟုတ္လားဟင္ မသီတာ..

ရာသီ စက္၀န္းေတြ သံသရာစက္၀ိုင္းမွာ
အၿမဲမျပတ္ တရစပ္ လည္ပတ္ေနတယ္
စက္၀ိုင္းရဲ႕ စမွတ္ "တစ္" ဆိုတာ
မသိႏိုင္တဲ့ အရာ...။

ရာသီ စက္၀ိုင္း...
သံသရာ စက္၀န္း...
စက္၀ိုင္း တစ္ခုကို ဘယ္ေနရာက စဆြဲထားတယ္ ဆိုတာ မသိႏိုင္သလို
သတၱ၀ါတို႔ရဲ႕ အစဟာလည္း 'အပင္နဲ႔ မ်ိဳး' အစရွာမရသလို မသိႏိုင္တဲ့အရာ။

ခ်ာခ်ာလည္ေနတဲ့ ျဖစ္စဥ္တစ္ခုက
လြင့္စင္လာတဲ့ သစ္ရြက္ေႂကြေတြ ေဟာတဲ့ တရား
စက္၀ိုင္းရဲ႕ ဆံုးမွတ္ "သုည" ဟာ
စက္၀န္းထဲမွာ... တဲ့။ ။

ခ်ာခ်ာလည္ေနတဲ့ ျဖစ္စဥ္တစ္ခုကို အဆံုးသတ္ဖို႔
ဘ၀သံသရာ အဆံုးသတ္ဖို႔...

(A Linn Nyi ၏ တရားဂုဏ္ေတာ္ ေျခာက္ပါး ပို႔စ္မွ) ဗုဒၶျမတ္စြာက ေရာဟိတႆသုတၱန္မွာ “ေလာကရဲ႕အစ၊ ေလာကရဲ႕အဆုံးကုိ ဘယ္စၾကဝဠာမွာမွ လုိက္ရွာမေနနဲ႕။ ဤတစ္လံမွ်ရွိေသာ ခႏၶာကုိယ္မွာပဲ ေလာကရဲ႕ အစလည္းရွိတယ္။ ေလာကရဲ႕ အဆုံးလည္း ရွိတယ္” လုိ႔ေဟာၾကားခဲ့သည့္အတိုင္း သစ္ရြက္ေႂကြေတြ ေဟာတဲ့တရား၊ ခႏၶာေဟာတဲ့တရား “အနိစၥ” ကို အခါခါနာၾကားစို႔ရဲ႕။

၅ႏွစ္ျပည့္ ေရစင္

ထမင္း ၀ိုင္းမွာ ထိုင္ခံုက ေလးခံုသာရွိတယ္။ ဖြားဖြားရယ္၊ ေဖေဖရယ္၊ ေမေမရယ္၊ ကိုကိုရယ္ ထိုင္ၿပီးၿပီဆိုေတာ့ သားငယ္ထိုင္စရာ ခံုမရွိေတာ့လို႔ ေအာ္ေနတာ “သားသားလည္း ထိုင္ေစခ်င္၊ ထိုင္ေစခ်င္တယ္” တဲ့

ခံုတစ္ခု ထိုးေပးလိုက္ၿပီး ေနရာက်သြားျပန္ေတာ့ ပူဆာျပန္တယ္။ “ေမေမ အာလူးေၾကာ္ စားခ်င္တယ္” တဲ့။ အာလူးမရွိဘူး ကုန္ေနၿပီ သားရဲ႕ဆိုေတာ့ Sauce ပုလင္းကို လက္ညွိဳးထိုးျပၿပီး “ဒါဆိုသားက ဒါခ်ည္းဘဲ စားရမွာလား” တဲ့

ည အိပ္ယာ၀င္ခါနီး မိုင္လိုကို ႏို႔ဗူးနဲ႔ ေသာက္တယ္။ ႏို႔သီးေခါင္း အဖံုးကို ေသေသခ်ာခ်ာ အံ၀င္ခြင္က်ေအာင္ မပိတ္ေပးမိလို႔ ေဘးကေန စိမ့္ထြက္လာတဲ့ မိုင္လိုေတြေၾကာင့္ အလန္႔တၾကား ေအာ္လိုက္တာက “မိုင္လို မ်က္ရည္၊ မိုင္လို မ်က္ရည္” တဲ့

ဒီေန႔ ၅ႏွစ္ျပည့္တဲ့ သားငယ္ အတြက္ အမွတ္တရ ေခါင္းစဥ္ကို ခ်စ္တဲ့ ေဒၚေဒၚေတြ ေပးတဲ့ နာမည္ေလးတပ္လိုက္တယ္

ဓါတ္ပံု႐ိုက္ခ်င္လို႔ ခဏထိုင္ခုိင္းထာတဲ့ ပံုပါ။

ေရာင့္ရဲျခင္းႏွင့္ သည္းခံျခင္း

ေရာင့္ရဲျခင္းသည္ အလိုနည္းျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ရည္မွန္းခ်က္ကင္းမဲ့ျခင္း, ပ်င္းရိျခင္း, လံု႔လနည္းျခင္းမဟုတ္။ သည္းခံျခင္းသည္ အမ်က္မထြက္ျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း၊ လက္ေလ်ာ့ အ႐ႈံးေပးျခင္းမဟုတ္။

ေရာင့္ရဲျခင္း၊ သည္းခံျခင္းတရားတို႔အား မဂၤလာတရားမ်ားအျဖစ္ ျမတ္ဗုဒၶက ေဟာၾကားခဲ့သည္။ စင္စစ္ ထိုတရားတို႔သည္ ဗုဒၶအဆံုးအမ၌သာမဟုတ္ အျခားေသာ ဘာသာအယူ၀ါဒတို႔ အတြက္လည္း ေလးစားအပ္ေသာ တန္ဖိုးမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ အခ်ိဳ႕က ေရာင့္ရဲျခင္း, သည္းခံျခင္းတို႔သည္ တိုးတက္မႈ၏ အတားအဆီးမ်ားျဖစ္သည္ဟု ယူဆလာၾကျခင္းသည္ ထိုတရားတို႔၏ အနက္အဓိပၸါယ္ကို လြဲမွားစြာ နားလည္ထားၾက၍သာ ျဖစ္ေပမည္။

ေရာင့္ရဲျခင္း (သေႏၲာသ)သည္ အလိုႀကီးျခင္း, အလိုဆိုးျခင္းတို႔၏ ဆန္႔က်င္ဖက္ျဖစ္သည္။ သူတစ္ပါးတို႔၏ ပစၥည္း, ဥစၥာ, ဂုဏ္တို႔အား မတရားသျဖင့္ မက္ေမာလိုလားျခင္းသည္ အလိုႀကီးျခင္းျဖစ္သည္။ မိမိအစြမ္းအစျဖင့္ ရထားေသာ ပစၥည္း, ဥစၥာ, ဂုဏ္တို႔ႏွင့္ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ျခင္းသည္ ေရာင့္ရဲျခင္းျဖစ္သည္။ ဤသို႔ မိမိအရည္အခ်င္း အေလ်ာက္ ရသင့္သေလာက္ႏွင့္ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္ျခင္းအား ‘ယထာလာဘသေႏၲာသ’ ဟု ေခၚသည္။ မိမိအရည္အခ်င္း အေလ်ာက္ ရရွိလာေသာ ပစၥည္းတို႔ကိုလည္း ရသေလာက္ မယူရ။ ယူသင့္သေလာက္သာ ယူရသည္။ မိမိတြင္ ေရာဂါေ၀ဒနာရွိေနပါက မိမိႏွင့္ သင့္တင့္ေသာ အစားအေသာက္ႏွင့္သာ ေရာင့္ရဲရသည္။ ဤသို႔ေသာ ေရာင့္ရဲမႈမ်ိဳးအား ‘ယထာဗလသေႏၲာသ’ ဟု ေခၚသည္။ မိမိ၏ က်န္းမာေရးႏွင့္ သင့္ေတာ္ေစကာမူ၊ မိမိထက္ ပို၍ ထိုက္တန္သင့္ေလ်ာ္သူတို႔ရွိပါက မိမိမသံုးစြဲပဲ ပို၍ သင့္ေတာ္သူတို႔ကို သံုးစြဲေစရသည္။ ဤသို႔ေသာ ေရာင့္ရဲျခင္းမ်ိဳးအား ‘ယထာသာ႐ုပၸသေႏၲာသ’ ဟုေခၚသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ေရာင့္ရဲျခင္းသည္ အလိုႀကီးျခင္း၏ ဆန္႔က်င္ဖက္ျဖစ္သည့္ အားေလ်ာ္စြာ၊ ရက္ေရာျခင္းႏွင့္ ဆက္စပ္ေနသည္။ ထိုေရာင့္ရဲျခင္းႏွင့္ ရက္ေရာျခင္းအစံုသည္ မိမိပတ္၀န္းက်င္အက်ိဳး၊ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ စြန္႔လြတ္အနစ္နာခံျခင္းအတြက္ ပထမေျခလွမ္းျဖစ္သည္။ ေရာင့္ရဲျခင္းသည္ ရည္မွန္းခ်က္ကင္းမဲ့ျခင္း၊ ပ်င္းရိျခင္း၊ လံု႔လ၀ီရိယနည္းျခင္းတို႔မဟုတ္။ အသိပညာေရွ႕ေဆာင္ေသာ အားထုတ္မႈျဖစ္သည္။

ရည္မွန္းခ်က္ ျပည့္ေျမာက္ေအာင္ မေလ်ာ့ေသာ ဇြဲလံု႔လျဖင့္ အားထုတ္ရသည္။ အခက္အခဲ အတားအဆီးတို႔ ႀကံဳလာပါကလည္း ရည္မွန္းခ်က္ကို အေလ်ာ့မေပးပဲ၊ ဆင္းရဲဒုကၡကို ႀကံ့ႀကံ့ခံႏိုင္ရသည္။ သည္းခံႏိုင္ရသည္။ အေလာင္းေတာ္ မဟာဇနကမင္းသည္ မင္းအျဖစ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ မိမိကိုယ္မိမိ ျပန္လည္သံုးသပ္၍ ေအာက္ပါ အဓိပၸါယ္ရွိေသာ ဥဒါန္းကို က်ဴးရင့္သည္။

ေယာက္်ားေကာင္းမွန္က ျမတ္ေသာ ရည္မွန္းခ်က္ထားရာ၏။ ႀကိဳးစားလံု႔လျပဳရာ၏။ မပ်င္းရိရာ။
အျခားမၾကည့္လင့္။ သမုဒၵရာမွ လြတ္ေျမာက္၍၊ မိမိ အလိုရွိသည့္အတိုင္း မင္းအျဖစ္သို႔ေရာက္ေသာ
ငါ့ကိုပင္ သက္ေသထား၍ ဆိုသတည္း။

ဆင္းရဲဒုကၡ ႀကံဳေတြ႔ရေသာ္လည္း ရည္မွန္းခ်က္ကို မစြန္႔ရာ။ ဆင္းရဲကို သည္းခံ၍ မေလ်ာ့ေသာ လံု႔လျပဳရာ၏။ ‘ဆင္းရဲတစ္ခါ ခ်မ္းသာတစ္လွည့္’ဟူေသာ ေလာကျဖစ္ၿမဲဓမၼတာကို ႏွလံုးမမူပဲ၊ ပ်င္းရိျခင္းကို ေရွ႕တန္းတင္ကာ လံု႔လေလ်ာ့သူတုိ႔သည္ သမုဒၵရာတြင္ ငါးလိပ္စာသာျဖစ္ၾကရသည္။ ဆင္းရဲမွ မလြတ္ကင္းႏိုင္။

ေလာကတြင္ လူတို႔သည္ မႀကံစည္ပဲ ျဖစ္လာတတ္သည္ ရွိသလို၊ ႀကံစည္တိုင္းလည္း ျဖစ္မလာတတ္။ လံု႔လရွိသူတို႔သာ အထေျမာက္ေအာင္ျမင္ႏိုင္သည္။

ျဖစ္ခ်င္ေသာ ဆႏၵတို႔ကို လုပ္ခ်င္ေသာ လံုလ၀ီရိယတို႔ႏွင့္ ညိႇေပးရသည္။ ရည္မွန္းခ်က္တို႔ ျမင့္ေလ ပို၍ အားစိုက္ေပးရေလ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ မိမိ၏ အားထုတ္မႈ အေလ်ာက္ ရရွိလာသည့္တို႔ႏွင့္ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ျခင္းကို ေရာင့္ရဲျခင္းဟုေခၚသည္။ ေရစီးတစ္ခါ ေရသာတစ္လွည့္ဆိုသလို ထင္သလိုမျဖစ္ပဲရွိပါက မိမိ၏ ရည္မွန္းခ်က္တို႔ကို မစြန္႔ပဲ ဆင္းရဲဒုကၡကို သည္းခံႏိုင္ရသည္။ ေလာကဓံကို သည္းခံႏိုင္ရသည္။

ေရာင့္ရဲမႈမရွိသူ၊ သည္းခံမႈမရွိသူတို႔က ထိုသို႔ေသာအေျခေနတြင္ အမွန္တရားကို လက္ေလ်ာ့အစြန္႔ေပး၍၊ လာဘသကၠာရတို႔ကို မက္ေမာၿပီး အမွားဖက္သို႔ ကူးေျပာင္းသြား တတ္သည္။ ခႏၲီတရားႏွင့္ ျပည့္၀သူ၊ သေႏၲာသတရားႏွင့္ ျပည့္၀သူတို႔ကား မည္သို႔ေသာ ဆင္းရဲဒုကၡမ်ား၊ သတ္ျဖတ္၊ ႏွိပ္စက္ျခင္းမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ေစကာမူ ဓမၼလမ္းေၾကာင္းေပၚတြင္ ႀကံ့ႀကံ့ခံ၍ ရပ္တည္သြားႏိုင္သည္။

ေတမိမင္းသားသည္ ဆြဲေဆာင္ဖ်ားေယာင္းမႈအမ်ိဳးမ်ိဳး, ၿခိမ္းေျခာက္မႈအမ်ိဳးမ်ိဳးကို သည္းခံကာ မိမိ၏ အဓိ႒ာန္ကို မဖ်က္ခဲ့။ ဓမၼႏွင့္ အဓမၼယွဥ္ၿပိဳင္ရာတြင္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ ခႏၲီ၀ါဒီရေသ့သည္ မိမိရပ္တည္ခ်က္ကို မစြန္႔ပဲ အသက္သာ အေသခံသြားခဲ့သည္။ အဓမၼ၀ါဒီတို႔၏ ႐ႈေထာင့္တြင္ ခႏၲီ၀ါဒီရေသ့သည္ ႐ႈံးနိမ့္သြားသည္ဟု ဆိုေကာင္း ဆိုေပလိမ့္မည္။ စင္စစ္ကား ပါရမီထိုက္ေသာ သည္းခံျခင္းျဖင့္ အႏိုင္ယူသြားျခင္းသာ ျဖစ္သည္။

ဧရာ (မႏၲေလး)

စာၫႊန္း။
ခုဒၵကပါဌအ႒ကထာ - မဂၤလသုတၱ၀ဏၰနာ
ဦးၾသဘာသ - မဟာဇနကဇာတ္ေတာ္ႀကီး၀တၳဳ
ဦးေ႐ႊေအာင္ - ဗုဒၶ ေလာကသားတို႔၏ အႏိႈင္းမဲ့ ေက်းဇူးရွင္
ဦးေ႐ႊေအာင္ - ဘ၀အျမင္သစ္

("ခ်င္" ကိုဖတ္ၿပီး ေကာ္မန္႔ ေရးေပးၾကတဲ့ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအတြက္)

မေပ်ာ္တဲ့ ေတာ္ရာ...

“ခ်င္” ပို႔စ္ကို မတင္ခင္ တုန္းက လက္ထဲမွာ ေရးၿပီးစ သံုး၊ ေလးပုဒ္ ရွိေနတယ္။ (အဟဲ ေလသံကေတာ့ တကယ့္ ၀ါရင့္ စာေရးဆရာႀကီး အတိုင္း.. ဂလို ေျပာခ်င္ေနတာ ၾကာၿပီ..အဂုလို ေျပာလိုက္ရလို႔ ၀မ္းသာလိုက္တာ)
ကိုဧရာကိုေတာင္ တစ္ၿပိဳင္ထဲ သံုးပုဒ္ တင္လိုက္ရမလား လို႔ ညွိၾကည့္ေသးတယ္။ သူက တစ္ပုဒ္ခ်င္းပဲ တင္ပါဆိုလို႔ “ခ်င္” ကို တင္လိုက္တယ္။

ဘေလာ့ဂ္ေပၚက မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြကို အထူးေက်းဇူးတင္တယ္။ မသီတာ ေျပာခ်င္တာေတြကို နားေထာင္ေပးၿပီး၊ စိတ္၀င္တစား အျမင္ေလးေတြ ေဆြးေႏြးေပးၾကလို႔။ အျပင္ေလာကမွာ ဒီေလာက္ႀကီး ေျပာျပဖို႔ အေျခအေနအရ အခြင့္ မသာဘူး။
ဒီေတာ့ အခြင့္သာသလို ႏွိပ္စက္လိုက္ဦးမယ္… ဖတ္ၾကည့္ၾကပါဦး… မသီတာရဲ႕ မေပ်ာ္ပံု ေနာက္တစ္မ်ိဳး

****

က်ေနာ္ အဲ့ဒီ အိမ္ေရွ႕က ျဖတ္ေလွ်ာက္ေတာ့ ဘယ္ေၾကာင့္မွန္းမသိ အိမ္ထဲဘက္ကို ေခါင္းငဲ့ၾကည့္လိုက္မိတယ္။ ေၾသာ္ ဟိုအမ်ိဳးသမီး ဟင္းခ်က္ေနတယ္ကိုး။ အိမ္ေရွ႕ တံခါးေပါက္ကေန လွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္ ဧည့္ခန္းကိုေက်ာ္လို႔ အိမ္ေနာက္ေဖး မီးဖိုေခ်ာင္ထိ လွမ္းျမင္ေနရတယ္ေလ။ အိမ္ခ်င္းကပ္လ်က္ ဆိုေပမဲ့ က်ေနာ္တို႔က အေခၚအေျပာ မရွိၾကပါဘူး။

အဲ့ဒီ အိမ္ဆိုသည္မွာ အိမ္ေထာင္ဦးစီးျဖစ္မဲ့ ေယာက္်ားရယ္, ခုန ဟင္းခ်က္ေနတဲ့ မိန္းမရယ္, သူတို႔ ရဲ႕ သားႏွစ္ေယာက္ရယ္ … မိသားစု ပံုစံေလးကေတာ့ စံုစံုလင္လင္ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ အဲ့ဒီ မိသားစုေပ့ါ စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ပ်င္းစရာေကာင္းတဲ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ အိမ္နီးခ်င္းေတြ… ။

ကဲပါေလ အစဥ္လိုက္အတိုင္း စလိုက္ရေအာင္။ အိမ္ေထာင္ဦးစီး ဆိုတဲ့ ထိုေယာက္်ား။ မနက္အေစာႀကီး အိမ္ကထြက္တယ္၊ ညမိုးခ်ဳပ္မွ အိမ္ျပန္လာတယ္။ အဲ့ဒီလူကေတာ့ ပန္းခ်ီကားထဲက လူဗ်။ ဘယ္အခ်ိန္ေတြ႔ေတြ႔ ဒီအတိုင္းပဲမို႔ပါ။ က်ေနာ္ သူ႔အၿပံဳးကို မျမင္ဖူးသလို သူ႔အသံကိုလည္း မၾကားဖူးဘူး။ ကဲ မထူးဆန္းဘူးလား။

ဘယ္အခ်ိန္ၾကည့္လိုက္ ၾကည့္လိုက္ အၿမဲတမ္း အိပ္ခ်င္ေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ အခုမွ အိပ္ယာက ထလာတဲ့ ပံုစံနဲ႔ မမကေတာ့ အခုနက ဟင္းခ်က္ေနတဲ့ မမေပါ့။ သူ႔ ကေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ဟိုနားဒီနား သြားတာ ျမင္တယ္။ က်ေနာ့္ မိန္းမလို႔ လွလွပပ ျပင္ျပင္ဆင္ဆင္ တစ္ခါမွ မေတြ႔ရဘူး။ ယုတ္စြ အဆံုးဗ်ာ အဲ့ဒီ မိန္းမကို စကတ္ေလး၊ ဒရတ္စ္ ေလးနဲ႔ေတာင္ မျမင္ဖူးဘူး။

ပိန္လွီ ေျခာက္ကပ္ေနတဲ့ သူတို႔ ကေလးႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ၂၁ ရာစုရဲ႕ ဖြံၿဖိဳးၿပီးႏိုင္ငံ တစ္ခုက ကေလးေတြပါဆိုတာ ကိ်န္တြယ္ၿပီး ေျပာရေတာ့ မလို …။ ေနႏိုင္လိုက္ၾကတာဗ်ာ playground ဆိုတာလည္း သူတို႔နဲ႔ မဆိုင္သလို။

ေသခ်ာတာကေတာ့ သူတို႔ဟာ လူေတြနဲ႔ မတူေပမဲ့ စက္႐ုပ္ေတြေတာ့လည္း မဟုတ္ၾကဘူးဗ်။

ခင္ဗ်ားတို႔ အက်ယ္ခ်ဳပ္ အက်ဥ္းက်ခံေနရတယ္ ဆိုတာ ၾကားဖူးၾကလား။ အက်ယ္ေတြေရာ အက်ဥ္းေတြေရာ မ်က္စိေတာ့ ႐ႈပ္ကုန္ၾကမွာပဲ။ က်ေနာ္ျမင္တာေတာ့ အဲဒ့ီ အတိုင္း.. အဲဒီ အတိုင္းပဲဗ်ာ။
ကဲ ဗ်ာ ဒီေလာက္ပါပဲ...။

*****

ေတာ္ရာမွာ မေပ်ာ္တဲ့ အေၾကာင္းေလးေတြ ပိုပိုမိုမို ဖြဲ႔ႏြဲ႔သည္ေပါ့… သယ္ရင္းတို႔ ..မ်ားကို သနားၿပီး ငိုမေနၾကနဲ႔ဦး။
စိတ္ဆရာ၀န္မ်ား ဖတ္မိရင္ “မသီတာ က်ေနၿပီ .. ေကာက္တင္ဦး” လို႔ ေျပာမွာလည္း ေၾကာက္လို႔ (ဒီက အယူးပါး)

ခ်င္

စိတ္မခ်မ္းေျမ႕စရာေတြရဲ႕ အရင္းအျမစ္ကို ရွာေဖြမိေတာ့ ေယဘုယ်အားျဖင့္ေတာ့ ရခ်င္တာရယ္၊ ျဖစ္ခ်င္တာရယ္၊ လုပ္ခ်င္တာရယ္ စသျဖင့္ေပါ့ေလ.. ‘ခ်င္’ ေတြကို ေတြ႔ရတယ္။

က်မကို ဒုကၡ အေပးဆံုးကေတာ့ ‘ျဖစ္ခ်င္တာ’ ။ က်မဟာ result oriented တစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။ က်မ ကိုဧရာကို ေျပာေလ့ရွိတဲ့ စကားက “စမွတ္နဲ႔ ဆံုးမွတ္တူေနရင္ေတာ့ work done 'zero' ပဲေနာ္။ power ေတြ အကုန္ lost ျဖစ္တယ္။” ေျပာဖန္မ်ားလြန္းေတာ့ (ဘာမွမျဖစ္ခ်င္ေန တစ္ခုခုကို လုပ္ေနဖို႔က အေရးပိုႀကီးတယ္လ႔ို ဆိုတတ္တဲ့) သူေတာင္ ဒီ zero ႀကီးကို ေၾကာက္ခ်င္ခ်င္ ျဖစ္ေနၿပီထင္တယ္။ ဒါကလည္း ပင္ကိုယ္ဗီဇနဲ႔ ငယ္ငယ္ထဲက စြဲခဲ့တဲ့ အဆံုးအမေတြနဲ႔ သက္ဆိုင္ေနတယ္လို႔ ဆိုခ်င္တယ္။ အရာရာမွာ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ခ်င္တာဟာ အျပစ္တစ္ခု မဟုတ္ခဲ့ေပမဲ့၊ က်မရဲ႕ ငယ္ရြယ္ႏုနယ္တဲ့ ဘ၀အစိတ္ အပိုင္း တစ္ခုလံုးကို ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆိုတာ ဘာမွန္း မသိေအာင္ ရက္စက္စြာ ၀ါးၿမိဳ ခံခဲ့ရတာဟာ… အဲဒီ အ့ဲဒီ ‘ျဖစ္ခ်င္တာ’ ပါဘဲ။

က်မေလ ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တယ္။ ဆရာ၀န္မေလး တစ္ေယာက္ေပါ့။ က်မမွာ ေမတၱာတရား ဘယ္ေလာက္ႀကီးမားလဲ မေသခ်ာေပမဲ့ ယဥ္ေက်းမႈမွာ သိမ္ေမြ႔မႈပါမွ ႏွစ္သက္ႏိုင္တာ ေသခ်ာတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဆန္းသစ္မႈေလးေတြ ေရာစြက္ေနတဲ့ အလွတရားကိုမွ က်မ ျမတ္ႏိုးတယ္။ အဲဒီ အခ်က္ေတြကပဲ က်မရဲ႕ ဆရာ၀န္မ တစ္ေယာက္ ျဖစ္လိုမႈအတြက္ လံုေလာက္တဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ ျဖစ္တယ္။

ဘုရားေဟာခဲ့တဲ့ အနတၱ ဆိုတဲ့တရားကို လက္ခံဖို႔ သတိေပး ခံလိုက္ရတာကေတာ့ စက္မႈတကၠသိုလ္ ၀င္ခြင့္ရ ခဲ့ျခင္း ပါဘဲ။ ဆယ္ႏွစ္တာကာလ တစ္ခုမွာ က်မကိုယ္ က်မ ေပ်ာက္ေနခဲ့တယ္။ ျပန္ရွာဖို႔လည္း ဘယ္ေတာ့မွ အေတြးထဲေတာင္ မေရာက္ခဲ့ဘူး။ အေအးေၾကာက္တဲ့ က်မ အတြက္ RIT ဟာ ႏွင္းေတာထဲမွာ ျဖစ္ေနတယ္။
အင္ဂ်င္နီယာလား။ ဘယ္တုန္းကမွ မျဖစ္ခ်င္ခဲ့သလို၊ ဘယ္ေတာ့မွလည္း မျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ ဆရာ၀န္နဲ႔ ေရွ႕ စာလံုးႏွစ္ခုတူတဲ့ ဆရာမေတာ့ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီ ျဖစ္ခ်င္တာေတြ မျဖစ္ရတဲ့ဲ ဆင္းရဲမႈေတြ (ကိုဧရာ ေျပာသလို ဆိုရင္ေတာ့ လုပ္ယူထားတဲ့ ဒုကၡေတြ) ေပြ႔ရင္းပိုက္ရင္း က်မရဲ႕ အခ်ိန္ေတြဟာ ရွက္စရာေကာင္းစြာ ကုန္ဆံုးေနပါတယ္။

ေပ်ာ္ခဲတဲ့က်မ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြနဲ႔ ဘာေၾကာင့္ ေ၀းရပါသလဲ။ အခုေတာ့ သိပါၿပီ။ ရင္ထဲမွာ ရွိမွန္း မသိေအာင္ ကိန္းေအာင္းေနတဲ့ အယူမွားတစ္ခုေၾကာင့္ပါ။ ဘာလဲသိလား။ ေပ်ာ္ရတာကို မေလးနက္ဘူးလို႔ လြဲမွားစြာ စြဲထင္ထားတာေလ။ အခုေတာ့ က်မဟာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈရဲ႕ ေလးနက္မႈကို တစ္စတစ္စ ခံစားတတ္လာေနပါၿပီ။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဟာ တန္ဖိုးတစ္စံုတရာ ရွိတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဟာ က်မနဲ႔ တစ္သားတည္းျဖစ္ေစဖို႔ ျဖစ္ခ်င္တာေတြကို လုပ္ခ်င္တာေတြနဲ႔ အစားထိုး၊ ရခ်င္တာေတြကို ျဖစ္ေနတာေတြနဲ႔ ခ်င့္ခ်ိန္… ဒီလိုေလးေပါ့ေနာ္...

ကၽြန္စိတ္၊ ပညာေရး ႏွင့္ လြတ္လပ္မႈ

“A Slave is one who waits for someone to come and free him” [Ezra Pound]
 

‘ပညာေ႐ႊအိုး လူမခိုး’၊ ‘ပညာရဲရင့္ ပြဲလယ္တင့္’ စေသာ ဆို႐ိုးစကားတို႔ျဖင့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔၏ ပညာအေပၚ တန္ဖိုးထားမႈကို နားလည္ႏိုင္သည္။ ပညာဟူသည္ အမွားအမွန္ကို ပိုင္းျခားျခင့္ခ်ိန္ႏိုင္ေသာ အသိျဖစ္၍ ထိုအသိက လူ၏ အေတြးအျမင္, အက်င့္အႀကံတို႔ ေျပာင္းလဲေသာ ျဖစ္စဥ္ကို ဦးေဆာင္သည္။ ဗဟုသုတအၾကားအျမင္မ်ားေစရန္ ေလ့လာမွတ္သားရသည္။ ထိုဗဟုသုတတို႔ကို အေျခခံ၍ စဥ္းစားေတြးေခၚမႈကို ရင့္သန္ေစရန္ ေလ့က်က္ရသည္။ အမွားကို ေရွာင္၍ အမွန္ကို လိုက္နာက်င့္ႀကံရန္ ထပ္တလဲလဲ ေလ့က်က္ရသည္။ ဤသို႔ သုတမယ, စိႏၲာမယ, ဘာဝနာမယဟူ၍ အဆင့္ဆင့္ တုိးတက္သြားျခင္းကိုပင္ လူတို႔၏ စိတ္ဓာတ္၊ အက်င့္အႀကံတို႔ ေျပာင္းလဲေသာျဖစ္စဥ္ဟု ဆိုရ၏။ အမွန္တရားႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြမည့္ အေတြးအေခၚ၊ အက်င့္စ႐ိုက္တို႔ ေျပာင္းလဲျခင္းမရွိပါက ပညာအစစ္မဟုတ္။ အတုအေယာင္သာ ျဖစ္သည္။ ဘာသာေရးနယ္ပယ္၌္ ပညာစစ္သည္ ကိေလသာ၏ ေက်းကၽြန္ဘဝမွ လြတ္ေျမာက္မႈအရသာ ‘ဝိမုတၱိရသ’ ကို ေပး၏။ ထို႔အတူပင္ ေလာကီနယ္၌လည္း ပညာက လြတ္လပ္မႈကို ေဆာင္က်ဥ္း ေပးသည္။ 

ျမန္မာတို႔သည္ ပညာ၏ အေရးပါမႈကို နားလည္ခဲ့ၾကသည္။ ကိုလိုနီေခတ္ အဂၤလိပ္တို႔၏ ပညာေရးကို ကၽြန္ပညာေရးဟု နားလည္ခဲ့ၾကသည္။ ကိုလိုနီအုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၲရားတြင္ အသံုးခ်ရန္အတြက္သာ ရည္႐ြယ္ခဲ့ေသာ အတုအေယာင္ပညာေရး အျဖစ္နားလည္ခဲ့ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၁၉၂၀-ခုႏွစ္တြင္ ရန္ကုန္ယူနီဗာစီတီအက္ဥပေဒအား ကၽြန္ပညာေရးအျဖစ္ သပိတ္ေမွာက္ခဲ့သည္။ လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ ဆီေလ်ာ္မည့္ အမ်ိဳးသားေက်ာင္းမ်ား ဖြင့္လွစ္ခဲ့ၾကသည္။ အမ်ိဳးသားပညာေရးမွ ခ်ေပးခဲ့ေသာ မ်ိဳးေစ့မ်ားသည္ နဂါးနီစာအုပ္အသင္း၊ ဘားမားဘုတ္ကလပ္ စေသာ လူထုပညာေပး အသင္းအဖြဲ႔မ်ားကို ေမြးဖြားေပးခဲ့သည္။ သခင္ေအာင္ဆန္း, သခင္ႏု စေသာ လြတ္လပ္ေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ားကုိ ေမြးထုတ္ေပးမည့္ ဒို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးကို ျဖစ္ေပၚေစခဲ့သည္။ အမ်ိဳးသားပညာေရးသည္ ကၽြန္စိတ္မွ သခင္စိတ္သို႔ ေျပာင္းလဲေပးခဲ့သည္။

မိမိဆႏၵမပါဘဲ၊ အမွားအမွန္ စဥ္းစားေဝဖန္ခြင့္မရွိဘဲ၊ တစ္ပါးသူ၏ အလိုက် လုပ္ေပးရ, ေနေပးရေသာဘဝကို ကၽြန္ဘဝဟု သတ္မွတ္သည္။ ‘ေပးတာယူ၊ ေႂကြးတာစား၊ ခိုင္းတာလုပ္’၍ သူတစ္ပါးအလိုက်ေနရေသာ သိမ္ငယ္သည့္ စိတ္ဓာတ္မ်ိဳးသည္ ကၽြန္စိတ္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္တို႔၏ လုပ္အား၊ ရပိုင္ခြင့္တို႔ကို အျမတ္ထုတ္ေသြးစုတ္ေနသူတို႔က ကၽြန္စိတ္ကို ႐ိုက္သြင္းေပးသည္။ ကၽြန္ေမြးသည္။ ကၽြန္တို႔ကလည္း မိမိဘဝရပ္တည္မႈအတြက္ သခင္ေမြးသည္။ ကၽြန္သက္ရွည္ရျခင္းသည္ ကၽြန္စိတ္ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ေခတ္သစ္ကဗ်ာဆရာတစ္ဦးျဖစ္ေသာ Ezra Pound က ‘ကၽြန္ဟူသည္ မိမိလြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ သူတစ္ပါး လာေရာက္ကယ္တင္မႈကုိ ေစာင့္ဆိုင္းေနသူ’ဟု အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ေပးခဲ့၏။ 

ကၽြန္စိတ္သည္ သိမ္ငယ္စိတ္ျဖစ္သည္ဟုဆိုလွ်င္ သခင္စိတ္သည္ တာဝန္ယူစိတ္ျဖစ္သည္။ စိတ္ကို အစိုးရသည္မွာ ပညာျဖစ္၍ ပညာကို စာေပတို႔မွတဆင့္ရသည္။ သခင္စိတ္ကို ေမြးဖြားေပးႏိုင္ေသာ စာေပ၊ ပညာေရးတို႔ ထြန္းကားပါမွ လြတ္လပ္ေရးကို ရယူႏိုင္မည္။ ကိုလိုနီေခတ္ျမန္မာတို႔က ဤအခ်က္ကို ေကာင္းစြာ နားလည္ခဲ့ၾကသည္။ အမ်ိဳးသားပညာေရးလႈပ္႐ွားမႈ၏ ေခါင္းေဆာင္ ဆရာႀကီးသခင္ကိုေတာ္မိႈင္းက “ေခတ္ဆိုးလွ်င္ ေခတ္ကို အျပစ္မဆိုသာ။ ထုိေခတ္တြင္႐ွိေသာ သူတို႔ကိုသာ အျပစ္ဆိုစရာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ငါတို႔ေခတ္အတြက္ ငါတို႔တာဝန္ႀကီးေပတကားဟု မ်ားမ်ားႀကီး ႏွလံုးသြင္းအပ္ေပသည္” ဟု ဂႏၴေလာကမဂၢဇင္းတြင္ ေရးသား တိုက္တြန္းခဲ့၏။ ဤကား ၁၉၂၀-ခုႏွစ္ကာလတြင္ အစပ်ိဳးခဲ့ေသာ အမ်ိဳးသားပညာေရးလႈပ္ရွားမႈ၏ ယံုၾကည္ခ်က္၊ ခံယူခ်က္မ်ား ျဖစ္သည္။

ဧရာ (မႏၲေလး)
၈၈ ႀကိမ္ေျမာက္ အမ်ိဳးသားေအာင္ပြဲေန႔ အထိမ္းအမွတ္
၁၃၇၀ခု၊ တန္ေဆာင္မုန္းလဆုတ္ ၁၀ရက္ (၂၂-၁၁-၂၀၀၈)

နိကာယ်ငါးရပ် မိတ်ဆက်

ဗုဒ္ဓမြတ်စွာ သက်တော်ထင်ရှားရှိစဉ်အခါက ဗုဒ္ဓဟောကြားသော တရားတော်တို့အား “ဓမ္မဝိနယ” ဟု ရည်ညွှန်း ခေါ်ဆိုလေ့ရှိသည့်အားလျော်စွာ၊ ပထမအကြိမ် သံဂါယနာတင်ပွဲတွင် ဓမ္မနှင့် ဝိနယဟု နှစ်စုခွဲ၍ ရွတ်ဆိုခဲ့ကြသည်။ ဗုဒ္ဓဒေသနာတော် အားလုံးအား ဓမ္မဟု ခေါ်ဆိုနိုင်သည် မှန်သော်လည်း ဝိနည်း ဒေသနာတော်တို့အား ဝိနယ ဟုလည်းကောင်း၊ ဝိနည်းတော်မှ အပဖြစ်သော သုတ္တန်နှင့် အဘိဓမ္မာ ဒေသနာတော်တို့အား ဓမ္မဟုလည်းကောင်း ခွဲခြား သတ်မှတ်ခဲ့ကြသည်။ သံဂါယနာ တင်သောအခါတွင် ဝိနည်း၊ သုတ္တန်၊ အဘိဓမ္မာဟူသော အစီစဉ်အားဖြင့် စုပေါင်းရွတ်ဆိုခဲ့ကြသည်။

ပထမသံဂါယနာတင်ပွဲတွင် အရှင်မဟာကဿပ မထေရ်က စီစစ် မေးမြန်းသော “ပုစ္ဆက” ပုဂ္ဂိုလ်အဖြစ် ဆောင်ရွက်တော်မူခဲ့သည်။ ဝိနည်းအရာတွင် ဧတဒဂ်ရတော်မူခဲ့သော အရှင်ဥပါလိမထေရ်က ဝိနည်း ဒေသနာတော်အား ဖြေကြားသည့် “ဝိသဇ္ဇက” ပုဂ္ဂိုလ်အဖြစ် ဆောင်ရွက်တော်မူခဲ့၏။ သုတ္တန်နှင့် အဘိဓမ္မာဟူသော ဓမ္မ ဒေသနာတော်တို့အား “ဓမ္မဘဏ္ဍာဂါရိက” (တရားဘဏ္ဍာစိုး) ဖြစ်သည့် အရှင်အာနန္ဒာ မထေရ်က ဖြေကြား၍ သံဂါယနာ တင်တော်မူခဲ့ကြသည်။

ဤတွင်လည်း ဓမ္မဒေသနာတို့အား သဘောတူရာ တူရာစု၍ အောက်ပါအတိုင်း “နိကာယ (အစုအပေါင်း)” ငါးစုဖြင့် (တနည်း နိကာယ် ငါးရပ်ဖြင့်) စု၍ ခွဲခြားခဲ့ကြပါသည်။

(၁) ဒီဃနိကာယ - သုတ္တန်အရှည်များ စုစည်းထားသော အုပ်စု
(၂) မဇ္ဈိမနိကာယ - အလယ်အလတ်သုတ္တန်များ စုစည်းထားသော အုပ်စု
(၃) သံယုတ္တနိကာယ - အချင်းချင်း ဆက်နွယ်နေသော သုတ္တန်များအား စုထားသော အုပ်စု
(၄) အင်္ဂုတ္တရနိကာယ - အင်္ဂါအရည်အတွက်အလိုက်စုစည်းထားသော နိကာယ်
(၅) ခုဒ္ဒကနိကာယ - အရွယ်အစား သေးငယ်သော သုတ္တန်များနှင့် အဘိဓမ္မာဒေသနာအုပ်စု

“သုတ္တ”သည် “တမျဉ်းချည်၊ ပန်းသီတံ၊ ပန်းသီကြိုး”ဟု တိုက်ရိုက် အနက်အဓိပ္ပါယ်ရ၍ မြတ်စွာဘုရား ဟောကြားတော်မူခဲ့သော ဓမ္မဒေသနာတို့အား ဖရိုဖရဲ မဖြစ်ရအောင် သီကုံးပေးထားသော ကြိုးသဖွယ် ယူဆနိုင်ပါသည်။ (ပါဠိဝေါဟာရ “သုတ္တ”အား သုတ်, သုတ္တန်, သုတ္တံစသဖြင့် မြန်မာမှုပြု လေ့ရှိသည်။)

ဒီဃနိကာယ (Collection of Long Discourses)

ဗုဒ္ဓဒေသနာတော်များအား အကျဉ်းခြုံးလိုက်ပါက သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာဟူသော အုပ်စုသုံးစုရသည်။ ဒီဃနိကာယ်တွင် ပါဝင်သော သုတ်များသည် သီလ, သမာဓိ, ပညာတို့ကို ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့် ဟောကြားထားသော သုတ်များဖြစ်သည်။ မိစ္ဆာဒိဋ္ဌိ ၆၂-မျိုးအကြောင်း ဟောကြားသော ဗြဟ္မဇာလသုတ်၊ ရဟန်းပြုရခြင်း၏ အကျိုးကျေးဇူးကို အဇာတသတ်မင်းအား ဟောကြားထားေသာ သာမညဖလသုတ်၊ ဗုဒ္ဓ၏ နောက်ဆုံးကာလ ဖြစ်စဉ်များအား ဟောကြားထားသော မဟာပရိနိဗ္ဗာနသုတ်၊ နိဗ္ဗာန်သို့ မျက်မှောက်ပြုရန် တစ်ကြောင်းတည်းသော လမ်းစဉ်ဖြစ်သည့် သတိပဋ္ဌာန်လေးပါးကို ဟောကြားသော မဟာသတိပဋ္ဌာနသုတ်၊ မိဘဝတ်, သားသမီးဝတ် စသဖြင့် လူမှုကျင့်ဝတ်များကို ဟောကြားထားသော သိင်္ဂါလောဝါဒသုတ် တို့သည် ဒီဃနိကာယ်လာ သုတ္တန်များဖြစ်သည်။ ယေဘုယျအားဖြင့် ဒီဃနိကာယ်လာသုတ်များသည် ဘာသာခြားတို့အား ဗုဒ္ဓအဆုံးမ, ဗုဒ္ဓသာသနာကို လိုက်နာသူများ ဖြစ်လာစေရန် ရည်ရွယ်၍ ဟောကြားထားသော သုတ်များဖြစ်သည်ဟု ဆိုနိုင်သည်။ အသောကမင်းလက်ထက်တွင် အရှင်သောဏနှင့် အရှင်ဥတ္တရတို့သည် ဒီဃနိကာယ်၏ ပထမဆုံးသုတ်ဖြစ်သော ဗြဟ္မဇာလသုတ်ကို ဟောကြား၍ သုဝဏ္ဏဘုမ္မိအရပ်တွင် သာသနာပြုခဲ့ ခြင်းဖြစ်သည်။

စုစုပေါင်း သုတ္တန် ၃၄-ပုဒ်ပါဝင်သော ဤဒီဃနိကာယ်အား “ဝဂ္ဂ (=အစု)” ခေါ် အစုသုံးစု ကျမ်းသုံးကျမ်း ခွဲခြားထားသည်။

(၁) သီလက္ခန္ဓဝဂ္ဂ (မြန်မာအခေါ် သုတ်သီလက္ခန်) - သုတ်ပေါင်း ၁၃-သုတ်
(၂) မဟာဝဂ္ဂ (မြန်မာအခေါ် သုတ်မဟာဝါ) - သုတ်ပေါင်း ၁၁-သုတ်
(၃) ပါထိကဝဂ္ဂ (မြန်မာအခေါ် သုတ်ပါထေယျ) - သုတ်ပေါင်း ၁၀-သုတ်

ပါဠိစာပေတို့တွင် ကျမ်းစာ၏ အရွယ်ပမာဏတို့ကို မရပ်မနားဘဲ တစ်ကြိမ်တည်း ရွတ်ဆိုနိုင်သော ပမာဏဖြင့် တိုင်းတာလေ့ရှိသည်။ ယင်းပမာဏအား “ဘာဏဝါရ” ဟုခေါ်သည်။ တစ်ဘာဏဝါရတွင် အက္ခရာအလုံးရေ ရှစ်ထောင်ရှိသည်။ ဒီဃနိကာယ်အား ဘာဏဝါရဟူသော unit ဖြင့်တိုင်းထွာက ၆၄-ဘာဏဝါရ ရှိသည်။

မဇ္ဈိမနိကာယ (Collection of Middle Length Discourses)

ဒီဃနိကာယ်လာ သုတ်များသည် ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့် ရှည်ရှည်လျားလျား ဟောကြားထားသော သုတ်များဟုဆိုပါက၊ မဇ္ဈိမနိကာယ်မှ သုတ်များသည် နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း ဟောကြားထားသော သုတ်များဟု ဆိုနိုင်သည်။ မဇ္ဈိမနိကာယ်လာ သုတ် အများစုသည် ဗုဒ္ဓဘာသာရဟန်းတော်များအား ရည်ရွယ်ဟောကြားထားသည်ဟု ဆိုနိုင်သည်။ မူလပရိယာယသုတ်၊ သဗ္ဗာသဝသုတ်၊ သမ္မာဒိဋ္ဌိသုတ်၊ ဓာတုဝိဘင်္ဂသုတ်၊ စူဠကမ္မဝိဘင်္ဂသုတ်၊ တဏှာသင်္ခယသုတ်၊ စူဠဝေဒလ္လသုတ်၊ အာနာပါနဿတိသုတ်၊ ဆဆက္ကသုတ် စသော အဓိပ္ပါယ်လေးနက်သည့် သုတ္တန်များသည် မဇ္ဈိမနိကာယ်လာ သုတ်များဖြစ်သည်။

မဇ္ဈိမနိကာယ်မှသုတ်များသည် အရွယ်အစားအားဖြင့် ဒီဃနိကာယ်မှ သုတ်များလောက် မရှည်လျားသော်လည်း၊ အခြားနိကာယ်များမှ သုတ်များလောက် တိုတောင်းခြင်း မရှိပေ။ ထို့ကြောင့်ပင် မဇ္ဈိမ (အလယ်အလတ်) နိကာယ်ဟု ခေါ်ခြင်းဖြစ်သည်။ မဇ္ဈိမနိကာယ်တွင် သုတ်အရေအတွက်အားဖြင့် ၁၅၂ သုတ်ရှိကာ၊ ကျမ်းတစ်ကျမ်းလျှင် သုတ် ၅၀-ခန့်ဖြင့် ပဏ္ဏာသ ခေါ် ကျမ်း သုံးကျမ်း ခွဲထားသည်။ ပဏ္ဏာသဟူသည် ငါးဆယ်ဟု အဓိပ္ပါယ်ရသည်။

(၁) မူလပဏ္ဏာသ (ရှေးဦးအစ သုတ်ငါးဆယ်)
(၂) မဇ္ဈိမပဏ္ဏာသ (အလယ် သုတ်ငါးဆယ်)
(၃) ဥပရိပဏ္ဏာသ (အဆုံးသုတ် ငါးဆယ်)

မှတ်ရ, ခေါ်ရလွယ်ရန် ပဏ္ဏာသ (ငါးဆယ်) ဟုဆိုရသော်လည်း နောက်ဆုံး ဥပရိပဏ္ဏာသတွင် သုတ်အရေတွက်အားဖြင့် ၅၂-သုတ်ရှိ၍ စုစုပေါင်း ၁၅၂-သုတ်ရှိသည်။ တဖန် ပဏ္ဏာသတစ်ခုစီတွင် သုတ် ၁၀-သုတ်စီအား “ဝဂ္ဂ”ခေါ် အခန်း တစ်ခန်းစီ ခွဲ၍ ထားသည်။ မဇ္ဈိမနိကာယ် တစ်ခုလုံးအနေဖြင့် ဘာဏဝါရ ၈၀ ရှိ၍ ဒီဃနိကာယ်ထက် ပို၍ အရွယ်ပမာဏကြီးမားသည်။

သံယုတ္တနိကာယ (Collection of Connected Discourses)

သံယုတ္တနိကာယ်တွင် အတွဲ ၅-တွဲ (တနည်း ကျမ်း ၅ကျမ်း) ရှိသည်။
(၁) သဂါထာဝဂ္ဂသံယုတ်ကျမ်း
(၂) နိဒါနဝဂ္ဂသံယုတ်ကျမ်း
(၃) ခန္ဓဝဂ္ဂသံယုတ်ကျမ်း
(၄) သဠယတနဝဂ္ဂသံယုတ်ကျမ်း
(၅) မဟာဝဂ္ဂသံယုတ်ကျမ်း

သံယုတ္တနိကာယ်တွင် သုတ်အရေအတွက်အားဖြင့် ၇၇၆၂-သုတ် ပါဝင်၍ ဘာဏဝါရအားဖြင့် ၁၀၀ ရှိသည်။ (ဘိက္ခုဗောဓိအလိုအရ သုတ်ပေါင်း ၂၉၀၄-သုတ်သာတွေ့ရသည်ဟု ဆို၏။ ရေတွက်ပုံကွဲလွဲ၍ ဖြစ်ပေမည်။) ကျမ်းတစ်ကျမ်းစီအား အကြောင်းအရာ တူရာတူရာအလိုက် သံယုတ္တခေါ် အခန်းများထပ်မံခွဲထားရာ ကျမ်း ၅-ကျမ်းတွင် စုစုပေါင်း သံယုတ် ၅၆-ခန်းပါဝင်သည်။ တစ်ဖန် ထိုသံယုတ်တို့ကိုလည်း သုတ် ၁၀-သုတ်ခန့်လျှင် ဝဂ္ဂ တစ်ခုစု၍ ထပ်မံခွဲထားပြန်သည်။

“သံယုတ္တ” ဟူသည် “အတူတကွယှဉ်တွဲပေါင်းစပ်ထားခြင်း”ဟု အဓိပ္ပါယ်ရသည်။ သံယုတ္တနိကာယသည် အကြောင်းအရာ တူညီသော သုတ္တန်များအား စုပေါင်းထားသော နိကာယ်ဖြစ်သည်။ ဥပမာအားဖြင့် သံယုတ္တနိကာယ်၏ ပထမတွဲ (သဂါထာဝဂ္ဂသံယုတ်ကျမ်း)သည် ဂါထာဖြင့် ဟောကြားထားသည့် တရားတော်များအား စုစည်းထားသည်။ ဤကျမ်းအားလည်း ကောသလမင်းကြီးနှင့် ပတ်သက်သက်၍ ဟောကြားထားသော တရားတော်များအား ကောသလသံယုတ္တ၊ မာရ်နတ်နှင့် ပတ်သက်၍ ဟောကြာထားသော တရားတော်များအား မာရသံယုတ္တစသဖြင့် ထပ်မံ၍ ပိုင်းခြား စုစည်းထားသည်။

နိဒါနဝဂ္ဂသံယုတ်ကျမ်းသည် အကြောင်း(နိဒါန)နှင့် အကျိုးဆက်စပ်ပုံ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်တရားတော်နှင့် စပ်လျဉ်း၍ ဟောကြားထားသော တရားတော်များဖြစ်၍၊ ခန္ဓဝဂ္ဂသံယုတ်ကျမ်းသည် ခန္ဓာငါးပါးနှင့် ပတ်သက်၍ ဟောကြားထားသော တရားတော်များဖြစ်သည်။ သဠယတနဝဂ္ဂသံယုတ်ကျမ်းတွင် အာရုံသိမှုအတွေ့အကြုံ (experience)၏ အခြေခံဖြစ်သော ဗာဟိရာယတန (external bases) ခေါ် အာရုံခြောက်ပါးနှင့် အဇ္ဈတ္တိကာယတန (internal bases) ခေါ် ဒွါရခြောက်ပါးတို့နှင့် စပ်လျဉ်းသော တရားများဖြစ်သည်။

မဟာဝဂ္ဂသံယုတ်ကျမ်းတွင် သုတ်အရေတွက်အားဖြင့်ဖြစ်စေ၊ ပမာဏအားဖြင့်ဖြစ်စေ အကြီးဆုံးဖြစ်သောကြောင့် “မဟာဝဂ္ဂ”ဟု အမည်ရသည်။ မဂ္ဂင် ၈ပါး၊ ဗောဇ္ဈင် ၇ပါး၊ သတိပဋ္ဌာန် ၄ပါး၊ ဣန္ဒြေ ၅ပါး၊ သမ္ပပ္ပဓာန် ၄ပါး၊ ဗိုလ် ၅ပါးနှင့် ဣဒ္ဓိပါဒ် ၄ပါး ဟူသော ဗောဓိပက္ခိယ ၃၇ပါးနှင့် ပတ်သက်သော တရားတော်များ၊ ဈာန်, သစ္စာလေးပါး, အာနာပါန, သောတာပတ္တိမဂ်နှင့် စပ်လျဉ်းသော တရားတော်များ ပါဝင်သည်။

ထို့ကြောင့် ပထမ လေးကျမ်းသည် ခန္ဓာ၊ အာယတန၊ သစ္စာ၊ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်တရားတို့ကို နားလည် သဘောပေါက်စေ၍ အယူမှားဒိဋ္ဌိတို့ ကင်းစင်စေရန် ရည်ရွယ်ပြီး၊ နောက်ဆုံး မဟာဝဂ္ဂသံယုတ်ကျမ်းသည် ဗောဓိဉာဏ်အတွက် ကျင့်ကြံအားထုတ်မှု ဘာဝနာရှုမှတ်ရန် လမ်းညွှန် တရားဒေသနာတော်များဖြစ်သည်ဟု ဆိုနိုင်သည်။

အင်္ဂုတ္တရနိကာယ (Collections of Numerical Discourses)

ဗုဒ္ဓလက်ထက် အိန္ဒိယနိုင်ငံ စာပေသင်ကြားပို့ချသော နည်းစနစ်သည် နှုတ်တိုက်သင်ယူပို့ချသော နည်းစနစ်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ကျက်မှတ်ရလွယ်ကူစေရန် အချက်အလက် တစ်ခုရှိသောတရားများ၊ အချက်အလက် နှစ်ခုရှိသော တရားများ စသဖြင့် အင်္ဂါ (အချက်အလက်) အရေအတွက်ကို မူတည်၍ သင်ယူပို့ချလေ့ရှိသည်။ အင်္ဂုတ္တရနိကာယ်သည် ဤသို့ အင်္ဂါအချက်လက်အရေအတွက် ပေါ်မူတည်၍ စုစည်းထာသော နိကာယ်ဖြစ်သည်။

နိပါတ (နိပါတ်) ခေါ် အခန်း ၁၁-ခန်းဖြင့် ဖွဲ့စည်းထားသည်။ ပထမအခန်း ဧကကနိပါတတွင် အင်္ဂါတစ်ပါးရှိသော သုတ်များ၊ ဒုတိယအခန်း ဒုကနိပါတ်တွင် အင်္ဂါနှစ်ပါးရှိသော သုတ်မျာ၊ တိကနိပါတ်တွင် အင်္ဂါသုံးပါးရှိသော သုတ်များ စသဖြင့် အခန်း ၁၁-ခန်းရှိသည်။ အင်္ဂုတ္တရနိကာယ်သည် ဘာဏဝါရအားဖြင့် ၁၂၀ ဘာဏဝါရရှိ၍ သုတ် အရေတွက်အားဖြင့် ၉၅၅၇-သုတ်ရှိသည်ဟု အဋ္ဌကထာများကဆိုသည်။ (ဘိက္ခုဗောဓိအလိုအရ သုတ်ပေါင်း ၂၃၄၄-သုတ်သာတွေ့ရသည်ဟု ဆို၏။ ရေတွက်ပုံကွဲလွဲ၍ ဖြစ်ပေမည်။) နိပါတ်တစ်ခုစီအား ဝဂ္ဂ ခေါ် အစုများထပ်မံ ခွဲခြားထားရာ စုစုပေါင်း  ဝဂ် ၁၆၀ ပါဝင်သည်။ ဝဂ်တစ်ခုစီတွင် အကြမ်းအားဖြင့် သုတ် ၁၀-သုတ်မျှ ပါဝင်သည်။ သို့သော်လည်း အချို့ဝဂ်များတွင် ၇-သုတ်သာပါသည်ရှိသလို၊ အချို့တွင် ၂၆၂-သုတ်ထိပါဝင်သည်ကို တွေ့ရသည်။

အကြောင်းအရာအားဖြင့်လည်း မဂ်ဖိုလ်နိဗ္ဗာန်အကျိုး၊ တမလွန်အကျိုးများသာမက မျက်မှောက်ဘဝကြီးပွားရေးအတွက် ကျင့်ကြံရမည့် အောင်မြင်ရေး၊ စီးပွားရေး၊ ပညာရေး၊ အိမ်ထောင်ရေး၊ မိသားစုရေး၊ ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေးစသဖြင့် အကြောင်းအရာစုံလှ၏။ ထို့ကြောင့် ဤနိကာယ်သည် ဗုဒ္ဓဘာသာ စွယ်စုံကျမ်းသဖွယ်ဖြစ်နေ၍ မြန်မာ့ယဉ်ကျေးမှု၏ ရေသောက်မြစ်ဟုလည်း တင်စားခေါ်ဆိုကြသည်။

ခုဒ္ဒကနိကာယ (Collections of Minor Texts)

ပထမ သံဂါယနာတင်ရာတွင် အရှင်ဥပါလိမထေရ်က ဝိနည်းဒေသနာတော်အား ဖြေဆို၍ စုပေါင်း ရွတ်ဆိုတော်မူခဲ့၏။ ထို့နောက် ဒီဃနိကာယ်၊ မဇ္ဈိမနိကာယ်၊ သံယုတ္တနိကာယ်နှင့် အင်္ဂုတ္တရနိကာယ်တို့ကို ရှင်အာနန္ဒာမထေရ်က ဖြေဆို၍ သံဂါယနာတင်ခဲ့သည်။ ဤသို့ သုတ္တန်ဒေသနာ၏ နိကာယ်ကြီးလေးရပ်အားတင်ပြီးနောက် အဘိဓမ္မာဒေသနာတော်ကို ဆက်လက် တင်တော်မူကြသည်။ ထို့နောက်မှ ကြွင်းသောသုတ္တန်ဒေသနာ အတိုအထွာတို့အား ခုဒ္ဒကနိကာယ်အဖြစ် သံဂါယနာ တင်တော်မူခဲ့ကြသည်။ အချို့သောကျမ်းများ (ဥပမာ မိလိန္ဒပဉှာ)သည် ပထမသံဂါယနာတင်စဉ်တွင် မပါဝင်ပဲ နောက်မှ ထည့်သွင်းထားသော ကျမ်းများဖြစ်၍ အချို့က သံဂါယနာတင်ကျမ်းအဖြစ် အသိမှတ်မပြုကြ။ ခုဒ္ဒကနိကာယ်တွင်ပါသည့် သုတ္တန်ကျမ်း အရေအတွက်မှာ ြမန်မာနိုင်ငံမူအရ ၁၈-ကျမ်း၊ သီရိလင်္ကာမူအရ ၁၇-ကျမ်း၊ ထိုင်းနိုင်ငံမူ ၁၅-ကျမ်း ဖြစ်သည်။ မြန်မာနိုင်ငံမူအရ ဤသုတ္တန်ကျမ်း ၁၈-ကျမ်းကိုသာမက၊ ဝိနည်းနှင့် အဘိဓမ္မာ ဒေသနာတို့ကိုလည်း ခုဒ္ဒနိကာယ်တွင် ထည့်သွင်း ဖော်ပြလေ့ရှိသည်။

၁။ ခုဒ္ဒကပါဌ (ခုဒ္ဒကပါဌ်)
၂။ ဓမ္မပဒ
၃။ ဥဒါန (ဥဒါန်း)
၄။ ဣတ္တိဝုတ္တက (ဣတ္တိဝုတ်)
၅။ သုတ္တနိပါတ (သုတ္တနိပါတ်)
၆။ ဝိမာနဝတ္ထု
၇။ ပေတဝတ္ထု
၈။ ထေရဂါထာ
၉။ ထေရီဂါထာ
၁၀။အပဒါန (အပါဒါန်)
၁၁။ ဗုဒ္ဓဝံသ (ဗုဒ္ဓဝင်)
၁၂။ စရိယာပိဋက
၁၃။ ဇာတက (ဇာတ်)
၁၄။ နိဒ္ဒေသ (မဟာနိဒ္ဒေသ နှင့် စူဠနိဒ္ဒေသ)
၁၅။ ပဋိသမ္ဘိဒါမဂ္ဂ (ပဋိသမ္ဘိဒါမဂ်)
၁၆။ မိလိန္ဒပဉှာ*
၁၇။ နေတ္တိ*
၁၈။ ပေဋကောပဒေသ*

နေတ္တိကျမ်းနှင့် ပေဋကောပဒေသကျမ်းတို့ကို ထိုင်းနိုင်ငံမူတွင် သံဂါယနာတင်ကျမ်းအဖြစ် အသိမှတ်မပြု။ မိလိန္ဒပဉှာကို ထိုင်းနိုင်ငံရော, သီရိလင်္ကာနိုင်ငံကပါ သံဂါယနာတင်ကျမ်းအဖြစ်အသိမှတ်မပြုပါ။

ခုဒ္ဒကပါဌ်သည် ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်တို့၏ အခြေခံဖတ်စာဟု ဆိုနိုင်သည်။ သရဏဂုံဆောက်တည်ခြင်း၊ ဆယ်ပါးသီလခံယူခြင်း၊ ၃၂-ကောဋ္ဌာသဆင်ခြင်ခြင်း၊ သာမဏေငယ်လေးများအတွက် အမေးအဖြေတို့ ပါဝင်သည်။ ပရိတ်ကြီး ၁၁-သုတ်အနက်မှ မင်္ဂလသုတ်၊ ရတနသုတ်၊ မေတ္တာသုတ်တို့သည်လည်း ဤခုဒ္ဒကပါဌပါဠိတော်တွင် ပါဝင်သည်။

ထေရဂါထာ, ထေရီဂါထာနှင့် ဓမ္မပဒတို့သည် ဂါထာသက်သက်ဖြစ်၍၊ သုတ္တနိပါတ်, ဥဒါန်းနှင့် ဣတ္တိဝုတ် တို့သည် စကားပြေ အနည်းငယ်ရောထားသော ဂါထာများဖြစ်၍ ဂါထာပေါင်းချုပ်ကျမ်းများ ဟုဆိုနိုင်သည်။ ထေရဂါထာနှင့် ထေရီဂါထာသည် ရဟန္တာအရှင်များ၊ အရှင်မများ ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ ဥဒါန်းကျူးရင့်သော ဂါထာများ၊ အမေးအဖြေများ၊ ပရိနိဗ္ဗာန်ပြုခါနီး သံေဝဂရဖွယ် မြွက်ကြားသော ဂါထာများဖြစ်သည်။

သုတ္တနိပါတ် ပါဠိတော်၌ ပစ္စေကဗုဒ္ဓတို့ကဲ့သို့ တစ်ပါးတည်း ဧကစာရီကျင့်သုံးသော ရသေ့ရဟန်းတို့၏ ခဂ္ဂဝိသာဏသုတ် (ကြံချိုပမာကျင့်ဖွယ်တရား)၊ မုနိသုတ်တို့ပါဝင်သည်။ နိဒ္ဒေသ ပါဠိတော်သည် သုတ္တနိပါတ်လာ အဋ္ဌကဝဂ်၊ ပါရာယနဝဂ်နှင့် ခဂ္ဂဝိသာဏသုတ်တို့၏ အဖွင့်ကျမ်းဖြစ်သည်။

ဝိမာနဝတ္ထု (ဝိမာန= ဗိမာန်) သည် မည်သည့်အကြောင်းကြောင့် နတ်စည်းစိမ်ခံစားရပုံ ဝတ္ထုသာဓကများဖြစ်၍၊ ပေတဝတ္ထုသည် မည်သို့ ပြိတ္တာဘဝရာက်ရပုံ၊ မည်သို့ကျွတ်လွတ်ပုံ ဝတ္ထုသာဓကများဖြစ်သည်။

ဗုဒ္ဓဝင်သည် သုမေဓာရှင်ရသေ့ ဒီပင်္ကရာ မြတ်စွာဘုရားလက်ထက် ဗျာဒိတ်ခံပုံ၊ ပါရမီဖြည့်ပုံနှင့် ဒီပင်္ကရာ မြတ်စွာဘုရားမှသည် ဂေါတမမြတ်စွာဘုရားတိုင် ၂၅-ဆူသော မြတ်စွာဘုရားတို့၏ အတ္ထုပ္ပတ္တိ အကျဉ်းဖြစ်သည်။ စရိယာပိဋက ကျမ်းသည် မြတ်စွာဘုရားအလောင်းတော်ဘဝက ပါရမီဖြည့်ကျင့်တော်မူခဲ့ပုံ ပုံဝတ္ထု ၃၅-ပုဒ်အား ပါရမီ ၁၀-ပါး အစီအစဉ်ဖြင့် ဖော်ပြထားသည်။ အပါဒါန် ပါဠိတော်သည်လည်း ဘုရား၊ ပစ္စေကဗုဒ္ဓနှင့် ရဟန္တာ အရှင် အရှင်မတို့၏ အတ္ထုပ္ပတ္တိကျမ်း ဖြစ်သည်။

ဇာတက ကျမ်းအား ၅၅၀-နိပါတ်တော်ဟူသော အမည်ဖြင့် အသိများသည်။ မြတ်စွာဘုရား လက်ထက်တွင် ဖြစ်ပျက်သော အကြောင်းအရာတို့ ဆက်နွယ်၍ အတိတ်ကို ေဆာင်ကာ ရှေးကလည်း ဤသို့ဖြစ်ခဲ့ဖူးသည်ဟု ဟောကြားထားသော ဇာတ်တော်များ ဖြစ်သည်။ ဇာတ်တော်ပုံပြင် ၅၄၇-ပုဒ်သာ ရှိသော်လည်း အခေါ်လွယ်စေရန် ငါးရာငါးဆယ်ဇာတ်ဟုသာ ခေါ်ြခင်းဖြစ်သည်။

ပဋိသမ္ဘိဒါမဂ်သည် ဓမ္မဒေသနာတို့အား အဘိဓမ္မာဆန်ဆန် အသေးစိတ် ခွဲခြားဝေဖန် ဟောကြားထားသော ကျမ်းဖြစ်သည်။ သုတမယဉာဏ်, သီလမယဉာဏ်မှ အစချီကာ သဗ္ဗညုတဉာဏ်, အနာဝရဏဉာဏ်တိုင် ၇၃-မျိုးသော ဉာဏ်များအား ဉာဏကထာခန်းတွင် ပိုင်းခြားပြသည်။ သစ္စာအနက် ၁၆-ချက်၊ ၅၂၈-သွယ် မေတ္တာပွားနည်းတို့သည် ပဋိသမ္ဘိဒါမဂ် ပါဠိတော်လာ ဒေသနာများဖြစ်သည်။

ပေဋကောပဒေသ (ပိဋကတ်လမ်းညွှန်ကျမ်း) နှင့် နေတ္တိ (လမ်းညွှန်ကျမ်း)တို့သည် ပိဋကတ်သုံးပုံအား စနစ်တကျ ခြုံငုံလေ့လာသော လမ်းညွှန်ကျမ်းဖြစ်၍ ပိဋကတ်တော်တို့၏ အဖွင့် အဋ္ဌကထာ၊ ဋီကာ၊ ဒီပနီကျမ်းပြုဆရာတို့၏ လက်စွဲကျမ်း တစ်စောင်ဖြစ်သည်။

မိလိန္ဒပဉှာကျမ်းသည် ဂရိနွယ်ဖွား တစ်ဦးဖြစ်သော သာဂလပြည်ဘုရင် မိလိန္ဒမင်းကြီးနှင့် အရှင်နာဂသေန (အရှင်နာဂသိန်)တို့ တရားဓမ္မနှင့်စပ်၍ စကားစစ်ထိုးသော ကျမ်းဖြစ်သည်။

ဆဋ္ဌသံဂါယနာမူ ပါဠိတော်ကျမ်းများ

ပိဋကအားဖြင့် သုံးပုံ, နိကာယ်အားဖြင့် ငါးရပ်သော ပါဠိတော်ကျမ်းရင်းများသည် စုစုပေါင်း ၅၂-ကျမ်းရှိ၏။ ဆဋ္ဌသံဂါယနာတင်မူအရ ပုံနှိပ်ထုတ်ဝေရာတွင် အချို့ကျမ်းငယ်များအား တစ်အုပ်တည်းတွင်ပေါင်း၍ ထုတ်ဝေသဖြင့် စာအုပ်ပေါင်း ၄၀ ရှိလေသည်။

(က) သုတ္တန်ပိဋက (နိကာယ် ၅-ရပ်) ကျမ်းပေါင်း ၄၀ (၂၃-အုပ်)
၁။ ဒီဃနိကာယ် ၃-ကျမ်း (၃-အုပ်)
၂။ မဇ္ဈိမနိကာယ် ၃-ကျမ်း (၃-အုပ်)
၃။ သံယုတ္တနိကာယ် ၅-ကျမ်း (၃-အုပ်)
၄။ အင်္ဂုတ္တရနိကာယ ၁၁-ကျမ်း (၃-အုပ်)
၅။ ခုဒ္ဒကနိကာယ် ၁၈-ကျမ်း (၁၁-အုပ်)
(ခ) ဝိနည်းပိဋက (ခုဒ္ဒကနိကာယ်) ၅-ကျမ်း (၅-အုပ်)
(ဂ) အဘိဓမ္မာပိဋက (ခုဒ္ဒကနိကာယ်) ၇-ကျမ်း (၁၂-အုပ်)

နိကာယ် ၅-ရပ် ဒေသနာတော်များကို ဖတ်ရှုလိုပါက

၁။ ပါဠိတော်များနှင့် ပါဠိတော်မြန်မာပြန်ကျမ်းအစုံကို ရန်ကုန်မြို့၊ ကမ္ဘာအေး၊ သာသနာရေးဝန်ကြီးဌာနတွင် ဝယ်ယူနိုင်သည်။

၂။ ဆရာကြီးဦးဂိုအင်ကာ ဦးစီးသော ဝိပဿနာသုတေသနအသင်း (Vipassanā Research Institute) မှထုတ်သော ဆဋ္ဌသံဂါယနာမူ စီဒီခွေကို အောက်ပါ link တွင် မှာယူနိုင်ပါသည်။
http://www.vri.dhamma.org/publications/cdorder.html

၃။ ပိဋကတ်သုံးပုံ မြန်မာပြန် အစုံအား အောက်ပါ link တွင် download လုပ်ယူနိုင်သည်။
http://www.mediafire.com/?qjcxnohtgmh

၄။ အကယ်၍ အကျဉ်းချုပ်ကို ဖတ်ရှုလိုပါက ဓမ္မာစရိယဦးမောင်မောင်လေး၏ ပိဋကတ်အနှစ်ချုပ် စာအုပ်များတွင် ဖတ်ရှုနိုင်ပါသည်။

စာညွှန်း။
၁။ ပါဠိတော်မြန်မာပြန်ကျမ်းများ (ကျမ်းဦးမှတ်ဖွယ်များ)
၂။ U Ko Lay – The compendium of Buddhism: Guide to Tipiṭaka.
၃။ A.K. Warder- Indian Buddhism.
အောက်ပါစာအုပ်များမှ ကျမ်းဦးနိဒါန်းများ
၄။ ဓမ္မာစရိယဦးမောင်မောင်လေး – ပိဋကအနှစ်ချုပ် ဒီဃနိကာယ်
၅။ ဓမ္မာစရိယဦးမောင်မောင်လေး – ပိဋကအနှစ်ချုပ် မဇ္ဈိမနိကာယ်
၆။ ဓမ္မာစရိယဦးမောင်မောင်လေး – ပိဋကအနှစ်ချုပ် သံယုတ္တနိကာယ်
၇။ ဓမ္မာစရိယဦးမောင်မောင်လေး – ပိဋကအနှစ်ချုပ် အင်္ဂုတ္တရနိကာယ် ပထမတွဲ ၊ ဒုတိယတွဲ
၈။ Bhikkhu Bodhi – In the Buddha’s Words: Anthology of Discourses from the Pāḷi Canon.
၉။ Maurice Walshe – The Long Discourses of The Buddha: A Translation of Dīgha Nikāya, 1987
၁၀။ Bhikkhu Ñānamoḷi and Bhikkhu Bodhi – The Middle Length Discourses of the Buddha: A Translation of the Majjhima Nikāya, 1995.
၁၁။ Bhikkhu Bodhi – The Connected Discourses of the Buddha: A Translation of Saṃyutta Nikāya.
၁၂။ Bhikkhu Bodhi – Numerical Discourses of the Buddha: An Anthology of Suttas from Aṅguttara Nikāya.
ယှဉ်တွဲ ဖတ်ရှုလိုပါလျှင် - အဘိဓမ္မာ မိတ်ဆက်

ရင့္က်က္မႈဆယ္စုႏွစ္ခရီးအစ

အျမန္ရထားတစ္စီးလို
ဘူတာေတြကို တရိပ္ရိပ္ ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး၊
ညေနခင္းရဲ႕ က်ေနဟာ
ျပင္းျပစြာ ေလာင္ၿမိဳက္ေနဆဲ၊
အမွတ္တမဲ့ပဲ ေရာက္လာခဲ့တယ္။


ရင့္က်က္မႈဆီ လွမ္းမဲ့
မဂၤလာခရီးရဲ႕ အစေျခလွမ္းအျဖစ္
‘ဗာလ’ဆိုတဲ့ လူ႕အခ်ည္းႏွီးကို
အေဝးကေရွာင္ရမယ္လို႔ ဆံုးမခဲ့တယ္။


“ေတာင္ကို ျဖည္းျဖည္း တက္ရာ၏။
ကာမဂုဏ္ကို ျဖည္းျဖည္း ခံစားရာ၏။
အမ်က္ကို ျဖည္းျဖည္း ထြက္ရာ၏”
ေလာကနီတိစကား မနာၾကားပဲ
ႀကံကို အရင္းကစ ဝါးၿမိဳေနခဲ့တယ္။


“အတၱာဟိ အတၱေနာ နာေထာ”လို႔
ႏႈတ္ကတဖြဖြ ႐ြတ္ဆိုရင္း၊
တာဝန္ေတြကို မ်က္ကြယ္ျပဳ
လြတ္လပ္မႈကို ျငင္းဆန္၊
ပတ္ဝန္းက်င္ကို ႐ိုးမယ္ဖြဲ႕ေနခဲ့ျပန္တယ္။


အဓမၼေတြ တိုက္စားလို႔
ခပ္ပါးပါးေလး က်န္ရစ္တဲ့
အမွန္တရား ေျမျပင္ေပၚကို
ရဲ၀ံ့စြာ ေျခစံုရပ္ဖို႔ကိုလည္း
တြန္႔ဆုတ္ေနမိေသးတယ္။


အေပါင္းအသင္းေတြက
“အမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာအတြက္
ဆထက္ထမ္းပိုး သယ္ပိုးႏိုင္ပါေစ”တဲ့။


ေရာင္းရင္းတို႔ေရ…
ခင္ဗ်ားတို႔ မိတ္ေဆြႀကီး ကၽြန္ေတာ္ဟာ
‘ေပ်ာက္ဆံုးသြားေသာ နိဗၺာန္ဘံု’ ေတးသြားကို
တသသ ညည္းတြားရင္း၊
အျပစ္မသိေသးတဲ့ ကေလးတို႔ဘ၀မွာ
ႏုံ႔နဲစြာ ရပ္တန္႔ေနေသးတယ္။


ဗာလ = လူမိုက္ (သို႔မဟုတ္) ကေလး

ဧရာ (မႏၲေလး)

ဘ၀ရဲ႕ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ - Draftswoman - ၂

ပထမ အလုပ္က ထြက္ခဲ့ၿပီး ေနာက္ ၇ႏွစ္ အၾကာမွာ
(ဒီၾကားထဲ စာသင္တဲ့ အလုပ္ကေလးေတြေတာ့ ႀကိဳၾကား ႀကိဳၾကား လုပ္ခဲ့ေသးတယ္။)
ေနာက္တဖန္ Marine Navigation and Communication ကုမၸဏီ တစ္ခုမွာ Draftswoman ျဖစ္ျပန္တယ္။ ၂ႏွစ္နီးပါးပါပဲ။ AutoCAD 2000LT သံုးရတယ္။ ဒီမွာလည္း စကၤာပူရံုးခြဲမွာ ၀န္ထမ္း ၃၀ေလာက္ရွိေပမဲ့ ပံုဆြဲသူ Draftswoman ကေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲပါပဲ။

ေရေၾကာင္း လမ္းၫႊန္ဆက္သြယ္ေရး ကိရိယာမ်ိဳးစံုကို ပစၥည္းထုတ္လုပ္တဲ့ အျခားကုမၸဏီေတြကေန ကိုယ္စားလွယ္ယူၿပီး၊ တစ္ဆင့္ျပန္လည္တပ္ဆင္ ေရာင္းခ်ေပးတဲ့ ကုမၸဏီပါ။ Customer လိုအပ္သလို ကိရိယာမ်ိဳးစံုကို စုေပါင္း, စပ္ေပါင္းလုပ္ၿပီး ဆင္ေပးရတဲ့ System Integrator လို႔ေခၚတဲ့ ကုမၸဏီမ်ိဳးေပါ့။ Installation & Commissioning အထိ အၿပီးအစီး။ Contract နဲ႔ေရာင္းထားတဲ့ system ေတြကိုလည္း ကုမၸဏီကပဲ ျပဳျပင္ထိမ္းသိမ္းမႈ ေပးပါေသးတယ္။ Servicing & Retrofitting ေတြလည္း လုပ္တယ္။

Integrated Bridge Systems and nautical equipment ေတြျဖစ္တဲ့
Gyro Compasses System
Autopilots System
Steering Control System
Monitoring Systems
Radar Systems
Electronic Sea Chart Equipment
Communication - Global Maritime Distress and Safety System (GMDSS) ေတြအျပင္

AIS (Automatic Identification System)
GPS (Global Position System)

Echosounder System
SpeedLog System

Wind Speed and Direction System
Intercommunication System - PA (Public Address) System
VDR (Voyage Data Recorder) System စသျဖင့္

System တစ္ခုခ်င္းစီအတြက္ System Connection Diagram ကို ဦးစြာဆြဲရပါတယ္။ Power Supply (ပံုမွန္အားျဖင့္ Main Supply နဲ႔ Back up Supply , အနည္းဆံုး source ႏွစ္ခုနဲ႔) သြယ္ထားရတယ္။ သေဘၤာမွာ သံုးတဲ့ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္း အမ်ားစုက stable ျဖစ္ေအာင္ 24V DC သံုးတာမ်ားတယ္။

Cable Information ေတြ ေပးရတယ္။ အၾကမ္းဖ်င္း အားျဖင့္ေတာ့ Power Supply Cable, Input/ Output Data Cable ေတြနဲ႔ Antenna Cable ေတြပါ။ Power Cable ေတြက လံုးပတ္ၾကီးတယ္။ Data Cable ေတြကေတာ့ မလိုအပ္ပဲ ႀကိဳးလံုးႀကီးရင္ Installation လုပ္ရခက္တယ္။ Antenna Cable ေတြက manufacturer ေတြက supply လုပ္ၿပီး ပစၥည္းနဲ႔ အတူပါလာတတ္တယ္။ အရွည္မလံုေလာက္ရင္ ကုမဏီကေပးမွာလား၊ Shipyard ကေပးမွာလားဆိုတာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း Drawing မွာ ေဖၚျပထားရတယ္။
ေနာက္အဲ့ဒီ System ထဲမွာ သံုးထားတဲ့ Equipments Drawing ေတြ attached လုပ္ရတယ္။ Manufacturer ေတြက Manual ကို softcopy ေပးရင္ေတာင္ pdf file နဲ႔ပဲေပးလို႔ ပံုေတြကို AutoCAD နဲ႔ျပန္ဆြဲထားရတယ္။ Equipment Drawing ေတြက တစ္ခါဆြဲ သိမ္းထားၿပီး ေနာက္လိုသလို ျပန္သံုးလို႔ရတယ္။

System Connection Diagram ေတြကေတာ့ project တစ္ခုနဲ႔ တစ္ခု နည္းနည္းစီ ကြာတတ္ေတာ့ Draft အယင္ဆြဲၿပီး အင္ဂ်င္နီယာကို စစ္ခိုင္း ၿပီးေတာ့မွ Finalised ပံုေတြရပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ အၿမဲတမ္းမွာေနက် customer ေတြကေတာ့ Overall System Connection Drawing ကို ေတာင္းဆိုတတ္တယ္။

Overall System Connection Drawing

ေနာက္တစ္ခုက project တိုင္း (သေဘၤာတိုင္း) အတြက္ Antenna ေတြကို ဘယ္မွာထားမယ္ဆိုတဲ့ Antenna Layout ပံုဆြဲရတယ္။ (အမ်ားစုကတာ့ Antenna Mast မွာထားပါတယ္။ လက္၀ဲဖက္မွာ ဘယ္ System ေတြရဲ႕antenna ေတြထားမယ္။ လက္ယာဖက္မွာေတာ့ ဘယ္ System ေတြရဲ႕antenna ေတြ ထားသင့္တယ္၊ အဲ့ဒီလိုမ်ိဳးေတြေတာ့ ရွိတယ္။) သေဘၤာရဲ႕ အေခၚအေ၀ၚေတြမွာ ဦးနဲ႔ ပဲ႔၊ လက္၀ဲနဲ႔ လက္ယာကို stem & rear, port & starboard လို႔ သံုးရတယ္။

ေနာက္ေတာ့ ပစၥည္းထုတ္တဲ့ ကုမၸဏီႀကီးေတြက အခိ်ဳ႕ System (ဥပမာ GMDSS) ေတြ မထုတ္ေတာ့တဲ့အခါ က်မတို႔ ကုမၸဏီက ကိုယ္ပိုင္ ထုတ္လုပ္ ေရာင္းခ်ပါတယ္။ အင္ဂ်င္နီယာဌာနက လိုအပ္တဲ့ ကိရိယာေတြကို order မွာ၊ panel ေတြကို ဒီဇိုင္းလုပ္ၾကတယ္။ Fabrication အပ္ဖို႔ Console panel ရဲ႕ အေသးစိတ္ပံုေတြ ဆြဲရတယ္။ ၿပီးေတာ့ Panel Layout Diagram ေတြ၊ Wiring Diagrams ေတြနဲ႔ System Connection Diagram ေတြကို ဆြဲရပါတယ္။ (Marketing က quote လုပ္ထားတဲ့ ပစၥည္းေတြနဲ႔ Engineer ဌာနက တကယ္သံုးဖို႔ မွာတဲ့ ပစၥည္းေတြ လြဲေနရင္၊ ဒါမွမဟုတ္ တကယ္ဆင္ေတာ့မွ အဆင္မေျပရင္ … Marketing ဌာနကလည္း ဒီပစၥည္းေတြက customer နဲ႔ ေျပာၿပီးသားဆို ေရွာင္ထြက္၊ Engineering ကလည္း ဒါေတြကလုပ္မွ မရတာဆို ျငင္း။ ေပ်ာ္စရာႀကီး။ ၾကားက Draftswoman မွာ ဟိုဟာဆိုလည္း..ေရာ့၊ ဒီဟာဆိုလည္း..အင့္ လို႔ ထြက္ႏိုင္ဖို႔ ျပင္ဆင္ထားရပါတယ္။)

ေနာက္ေတာ့ Autodesk ကပဲ ထုတ္တဲ့ 3D ပံုေတြ လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ ဆြဲလို႔ရတယ္ ဆိုတဲ့ Inventor 11 သင္တန္းကိုလႊတ္ပါတယ္။ Inventor နဲ႔ GMDSS ရဲ႕ Equipments (parts) တစ္ခုခ်င္းဆီ၊ Console တို႔ကို 3D ဆြဲၿပီး Presentation အတြက္ Animation file တစ္ခု လုပ္ေပးခဲ့အၿပီး…

(ISO Certified Company ျဖစ္တဲ့ အတြက္ Technical Library (HardCopy နဲ႔ SoftCopy ေတြ) ကို စနစ္တက် ျပဳျပင္၊ ထိန္းသိမ္း၊ မြမ္းမံ၊ ျဖည့္စြက္ျခင္းဟာလည္း Draftswoman ရဲ႕ Job Scope ေအာက္မွာပဲရွိေနခဲ့ပါတယ္။)

က်မ က်န္းမာေရးေၾကာင့္ အလုပ္နားတဲ့ အခါ ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ကိုပဲ Draftswoman အလုပ္တာ၀န္ေတြ လႊဲေျပာင္းေပးခဲ့ပါတယ္။

ဒီအလုပ္မွာေတာ့ ကိုယ္ သင္ခဲ့တဲ့ major ဘာသာရပ္နဲ႔ သက္ဆိုင္ေသာ္လည္း ကိုယ္ဘက္က Learning Strategy မွားယြင္းေနျခင္း (ပံုမ်ား dead line အမွီအပ္ႏိုင္ေရးကို သာ အာ႐ံုစူးစိုက္ေနျခင္း) ေၾကာင့္ ဒီတစ္ခါလည္း idea မပါဘဲ၊ ပံုျဖစ္ေအာင္၊ အလုပ္ျဖစ္႐ံု Draftswoman လုပ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ ၀န္ခံပါတယ္။

ဘ၀ရဲ႕ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ - Draftswoman - ၂

ပထမ အလုပ္က ထြက္ခဲ့ၿပီး ေနာက္ ၇ႏွစ္ အၾကာမွာ
(ဒီၾကားထဲ စာသင္တဲ့ အလုပ္ကေလးေတြေတာ့ ႀကိဳၾကား ႀကိဳၾကား လုပ္ခဲ့ေသးတယ္။)
ေနာက္တဖန္ Marine Navigation and Communication ကုမၸဏီ တစ္ခုမွာ Draftswoman ျဖစ္ျပန္တယ္။ ၂ႏွစ္နီးပါးပါပဲ။ AutoCAD 2000LT သံုးရတယ္။ ဒီမွာလည္း စကၤာပူရံုးခြဲမွာ ၀န္ထမ္း ၃၀ေလာက္ရွိေပမဲ့ ပံုဆြဲသူ Draftswoman ကေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲပါပဲ။

ေရေၾကာင္း လမ္းၫႊန္ဆက္သြယ္ေရး ကိရိယာမ်ိဳးစံုကို ပစၥည္းထုတ္လုပ္တဲ့ အျခားကုမၸဏီေတြကေန ကိုယ္စားလွယ္ယူၿပီး၊ တစ္ဆင့္ျပန္လည္တပ္ဆင္ ေရာင္းခ်ေပးတဲ့ ကုမၸဏီပါ။ Customer လိုအပ္သလို ကိရိယာမ်ိဳးစံုကို စုေပါင္း, စပ္ေပါင္းလုပ္ၿပီး ဆင္ေပးရတဲ့ System Integrator လို႔ေခၚတဲ့ ကုမၸဏီမ်ိဳးေပါ့။ Installation & Commissioning အထိ အၿပီးအစီး။ Contract နဲ႔ေရာင္းထားတဲ့ system ေတြကိုလည္း ကုမၸဏီကပဲ ျပဳျပင္ထိမ္းသိမ္းမႈ ေပးပါေသးတယ္။ Servicing & Retrofitting ေတြလည္း လုပ္တယ္။

Integrated Bridge Systems and nautical equipment ေတြျဖစ္တဲ့
Gyro Compasses System
Autopilots System
Steering Control System
Monitoring Systems
Radar Systems
Electronic Sea Chart Equipment
Communication - Global Maritime Distress and Safety System (GMDSS) ေတြအျပင္

AIS (Automatic Identification System)
GPS (Global Position System)

Echosounder System
SpeedLog System

Wind Speed and Direction System
Intercommunication System - PA (Public Address) System
VDR (Voyage Data Recorder) System စသျဖင့္

System တစ္ခုခ်င္းစီအတြက္ System Connection Diagram ကို ဦးစြာဆြဲရပါတယ္။ Power Supply (ပံုမွန္အားျဖင့္ Main Supply နဲ႔ Back up Supply , အနည္းဆံုး source ႏွစ္ခုနဲ႔) သြယ္ထားရတယ္။ သေဘၤာမွာ သံုးတဲ့ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္း အမ်ားစုက stable ျဖစ္ေအာင္ 24 VDC သံုးတာမ်ားတယ္။

Cable Information ေတြ ေပးရတယ္။ အၾကမ္းဖ်င္း အားျဖင့္ေတာ့ Power Supply Cable, Input/ Output Data Cable ေတြနဲ႔ Antenna Cable ေတြပါ။ Power Cable ေတြက လံုးပတ္ၾကီးတယ္။ Data Cable ေတြကေတာ့ မလိုအပ္ပဲ ႀကိဳးလံုးႀကီးရင္ Installation လုပ္ရခက္တယ္။ Antenna Cable ေတြက manufacturer ေတြက supply လုပ္ၿပီး ပစၥည္းနဲ႔ အတူပါလာတတ္တယ္။ အရွည္မလံုေလာက္ရင္ ကုမဏီကေပးမွာလား၊ Shipyard ကေပးမွာလားဆိုတာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း Drawing မွာ ေဖၚျပထားရတယ္။
ေနာက္အဲ့ဒီ System ထဲမွာ သံုးထားတဲ့ Equipments Drawing ေတြ attached လုပ္ရတယ္။ Manufacturer ေတြက Manual ကို softcopy ေပးရင္ေတာင္ pdf file နဲ႔ပဲေပးလို႔ AutoCAD နဲ႔ျပန္ဆြဲထားရတယ္။ Equipment Drawing ေတြက တစ္ခါဆြဲ သိမ္းထားၿပီး ေနာက္လိုသလို ျပန္သံုးလို႔ရတယ္။

System Connection Diagram ေတြကေတာ့ project တစ္ခုနဲ႔ တစ္ခု နည္းနည္းစီ ကြာတတ္ေတာ့ Draft အယင္ဆြဲၿပီး အင္ဂ်င္နီယာကို စစ္ခိုင္း ၿပီးေတာ့မွ Finalised ပံုေတြရပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ အၿမဲတမ္းမွာေနက် customer ေတြကေတာ့ Overall System Connection Drawing ကို ေတာင္းဆိုတတ္တယ္။

Overall System Connection Drawing

ေနာက္တစ္ခုက project တိုင္း (သေဘၤာတိုင္း) အတြက္ Antenna ေတြကို ဘယ္မွာထားမယ္ဆိုတဲ့ Antenna Layout ပံုဆြဲရတယ္။ (အမ်ားစုကတာ့ Antenna Mast မွာထားပါတယ္။ လက္၀ဲဖက္မွာ ဘယ္ System ေတြရဲ႕antenna ေတြထားမယ္။ လက္ယာဖက္မွာေတာ့ ဘယ္ System ေတြရဲ႕antenna ေတြ ထားသင့္တယ္၊ အဲ့ဒီလိုမ်ိဳးေတြေတာ့ ရွိတယ္။) သေဘၤာရဲ႕ အေခၚအေ၀ၚေတြမွာ ဦးနဲ႔ ပဲ႔၊ လက္၀ဲနဲ႔ လက္ယာကို stem & rear, port & starboard လို႔ သံုးရတယ္။

ေနာက္ေတာ့ ပစၥည္းထုတ္တဲ့ ကုမၸဏီႀကီးေတြက အခိ်ဳ႕ System (ဥပမာ GMDSS) ေတြ မထုတ္ေတာ့တဲ့အခါ က်မတို႔ ကုမၸဏီက ကိုယ္ပိုင္ ထုတ္လုပ္ ေရာင္းခ်ပါတယ္။ အင္ဂ်င္နီယာဌာနက လိုအပ္တဲ့ ကိရိယာေတြကို order မွာ၊ panel ေတြကို ဒီဇိုင္းလုပ္ၾကတယ္။ Fabrication အပ္ဖို႔ Console panel ရဲ႕ အေသးစိတ္ပံုေတြ ဆြဲရတယ္။ ၿပီးေတာ့ Panel Layout Diagram ေတြ၊ Wiring Diagrams ေတြနဲ႔ System Connection Diagram ေတြကို ဆြဲရပါတယ္။ (Marketing က quote လုပ္ထားတဲ့ ပစၥည္းေတြနဲ႔ Engineer ဌာနက တကယ္သံုးဖို႔ မွာတဲ့ ပစၥည္းေတြ လြဲေနရင္၊ ဒါမွမဟုတ္ တကယ္ဆင္ေတာ့မွ အဆင္မေျပရင္ … Marketing ဌာနကလည္း ဒီပစၥည္းေတြက customer နဲ႔ ေျပာၿပီးသားဆို ေရွာင္ထြက္၊ Engineering ကလည္း ဒါေတြကလုပ္မွ မရတာဆို ျငင္း။ ေပ်ာ္စရာႀကီး။ ၾကားက Draftswoman မွာ ဟိုဟာဆိုလည္း..ေရာ့၊ ဒီဟာဆိုလည္း..အင့္ လို႔ ထြက္ႏိုင္ဖို႔ ျပင္ဆင္ထားရပါတယ္။)

ေနာက္ေတာ့ Autodesk ကပဲ ထုတ္တဲ့ 3D ပံုေတြ လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ ဆြဲလို႔ရတယ္ ဆိုတဲ့ Inventor 11 သင္တန္းကိုလႊတ္ပါတယ္။ Inventor နဲ႔ GMDSS ရဲ႕ Equipments (parts) တစ္ခုခ်င္းဆီ၊ Console တို႔ကို 3D ဆြဲၿပီး Presentation အတြက္ Animation file တစ္ခု လုပ္ေပးခဲ့အၿပီး…

(ISO Certified Company ျဖစ္တဲ့ အတြက္ Technical Library (HardCopy နဲ႔ SoftCopy ေတြ) ကို စနစ္တက် ျပဳျပင္၊ ထိန္းသိမ္း၊ မြမ္းမံ၊ ျဖည့္စြက္ျခင္းဟာလည္း Draftswoman ရဲ႕ Job Scope ေအာက္မွာပဲရွိေနခဲ့ပါတယ္။)

က်မ က်န္းမာေရးေၾကာင့္ အလုပ္နားတဲ့ အခါ ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ကိုပဲ Draftswoman အလုပ္တာ၀န္ေတြ လႊဲေျပာင္းေပးခဲ့ပါတယ္။

ဒီအလုပ္မွာေတာ့ ကိုယ္ သင္ခဲ့တဲ့ major ဘာသာရပ္နဲ႔ သက္ဆိုင္ေသာ္လည္း ကိုယ္ဘက္က Learning Strategy မွားယြင္းေနျခင္း (ပံုမ်ား dead line အမွီအပ္ႏိုင္ေရးကို သာ အာ႐ံုစူးစိုက္ေနျခင္း) ေၾကာင့္ ဒီတစ္ခါလည္း idea မပါဘဲ၊ ပံုျဖစ္ေအာင္၊ အလုပ္ျဖစ္႐ံု Draftswoman လုပ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ ၀န္ခံပါတယ္။

ဘ၀ရဲ႕ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ - Draftswoman

အစေကာင္း
ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ Computer Training Center တစ္ခုမွာ instructor အလုပ္ရပါတယ္။ ေက်ာင္းေတြ အၾကာႀကီး သံုးႏွစ္ပိတ္ထားတဲ့ အခ်ိန္ကတည္းက ႏွံ႔ႏွံ႔စပ္စပ္ရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ မိတ္ေဆြ အစ္မတစ္ေယာက္ အလုပ္ လုပ္ေနတဲ့ အဲ့ဒီသင္တန္းေက်ာင္းမွာ သူ စာသင္တဲ့အခိ်န္ ေဘးကေန လိုက္ေလ့လာ ဆည္းပူးရင္း အကူသေဘာမ်ိဳးေပါ့ေလ။ လက္ေထာက္ဆရာမ ရာထူးေလး ရေနခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းပိုင္ရွင္ ဆရာကလည္း ေက်ာင္းၿပီးလို႔ ဘယ္အလုပ္မွ မ၀င္ျဖစ္ေသးရင္ ငါ့ဆီသာ လာခဲ့လို႔ အမွာစကား ရွိထားခဲ့ပါတယ္။ (ေက်ာင္းသားဘ၀ကေန လက္ေတြ႔ ဘ၀ထဲကို ေရာက္မွန္းမသိေအာင္ကို ညင္သာစြာ ေဖးမဆြဲေခၚသြားခဲ့တဲ့ ဆရာနဲ႔ အစ္မ ေက်းဇူးကို အစဥ္ေအာက္ေမ့သတိရလ်က္ပါ။)

ေရႊတေန႔၊ ေငြတေန႔
ေက်ာင္းၿပီးစ က်မဘ၀ကို တေန႔ေရႊ၊ တေန႔ေငြလို႔ တင္စားပါရေစ။ ကုန္သည္ ပြဲစား အေဖဟာ က်မကို ပြဲစား ကုန္သည္သာ ျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့ပါတယ္။ က်မလည္း တာလီမွတ္၊ စာရင္းလုပ္နဲ႔ အခ်ိန္ေတြ ကုန္မွန္းမသိ ကုန္ေနခ်ိန္။ အေမက “ဟဲ့ နင္ ဒီ၁၀ႏွစ္ေလာက္ သင္ထားတာေတြကို ဒီလိုပဲ ထားခဲ့ေတာ့မလား” တဲ့။ အေမ့ သတိေပး စကားၾကားေတာ့ က်မ ဆရာ့ဆီ ပ်ာပ်ာသလဲ ေျပးရပါတယ္။ Basic Course လို႔ေခၚတဲ့ WordPerfect, Lotus123, DBaseIV တို႔ ဆရာက ေရွ႕က တစ္ခ်ိန္သင္ျပၿပီးရင္ ေနာက္က က်မကလိုက္သင္ေပါ့။ (အေဖ့ကိုေတာ့ သမီး သင္တန္းတက္ေနတယ္ ညာထားေတာ့ အေဖက သင္တန္းလိုက္ပို႔ရွာတယ္။) ဒီေတာ့ က်မ ေစ်းလည္း ေရာင္းတယ္။ စာလည္း သင္တယ္။

ကိရိယာ တန္ဆာပလာေလးေတြ
ေက်ာင္းပိုင္ရွင္ ဆရာက အင္ဂ်င္နီယာဆိုရင္ AutoCAD တတ္ရမယ္ဆိုလို႔ ေက်ာင္းမွာပဲ အားတဲ့အခ်ိန္ Senior အစ္ကိုႀကီး (သင္တန္းေက်ာင္းမွာ AutoCAD တာ၀န္ခံဆရာ) ဆီမွာ သင္ပါတယ္။ စက္အား လူအားတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာပါ။ Release 10 စက္နဲ႔ အဆင္ေျပရင္ 10 သင္တယ္။ Release 12 စက္အားရင္ 12 နဲ႔ သင္တယ္။ အလြန္ စာသင္ေကာင္းတဲ့ ဆရာမို႔ သူ႔ တပည့္ေတြက AutoCAD ဆို Version ထည့္မေျပာနဲ႔ Software နဲ႔ ဘယ္ေလာက္ အဆက္ျပတ္ေနပါေစ ဘယ္အခ်ိန္ဆြဲရဆြဲရ ေအးေဆးပဲလို႔ ေျပာႏိုင္ၾကပါတယ္။

လိုအပ္သလို ထုတ္သံုးပံု
ေနာက္ စကၤာပူ လာ အလုပ္လုပ္ေတာ့ Landscape and Interior Design Consultant Firm မွာ B.E (Electronics) က်မ CAD Designer…။ AutoCAD R14 မွာ LandCAD software ကို hard lock နဲ႔ add in လုပ္ၿပီးပံုေတြဆြဲတာပါ။ ၂ႏွစ္နီးပါးလုပ္ခဲ့တယ္။ ဤပညာရပ္ျဖင့္ ဘြဲ႔ရထားေသာ ပိုင္ရွင္သူေဌး၊ လက္ျဖင့္ပံုဆြဲသူ တစ္ဦး၊ ကြန္ပ်ဴတာျဖင့္ ပံုဆြဲသူ က်မ၊ စာေရးမ ။ ဒါပါပဲ ကုမၸဏီရဲ႕ ဖြဲ႕စည္းပံုက။ ဒီ ကုမၸဏီမွာ အမွတ္တရျဖစ္ေစတာေလးက အလုပ္လာေလွ်ာက္တဲ့ အင္တာဗ်ဴး အၿပီးမွာ သူေဌးက Landscape ပံုအခ်ိဳ႕ ထုတ္ျပပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ေမးတယ္.. ဒါဘယ္ေနရာလည္း သိလားတဲ့။ က်မစဥ္းစားေနတုန္းမွာပဲ..Yangon International Bussiness Center (IBC) တဲ့။ အဲ့ဒီက Landscaping ကို သူ လုပ္ခြင့္ရခဲ့တာတဲ့ေလ။

လုပ္ငန္းသဘာ၀
Architect ဆီက site drawing – Ground Floor Plan ရရင္ အပင္ေတြထည့္ရတယ္။ အပင္အမ်ိဳးအစားေတြကေတာ့ Tree (Broadleaf, Conifer, Palm, Cactus) နဲ႔ Shrub ဆိုတဲ့ (Groundcover) ေတြ။ အပင္ေတြရဲ႕ Botanical name က အရွည္ႀကီးေတြ Label ထိုးရင္ စာလံုးေပါင္း မမွားေအာင္ အေတာ္ သတိထားရတယ္။ အစပိုင္းမွာ သူေဌးေပးတဲ့ ပံုၾကမ္းမွာ ဘယ္အပင္ကေတာ့ Tree အမ်ိဳးအစား၊ ဘယ္ဟာကေတာ့ Palm၊ ဘယ္ဟာကေတာ့ shrub မခြဲတတ္ေသးေတာ့ ျပန္ေမးရတယ္။ သူ႔သေကၤတနဲ႔ သူ အနီးစပ္ဆံုးကို ပံုထဲမွာထည့္ေပးရမွာကိုး။ ဥပမာ-

အေရးအႀကီးဆံုးက Fire Engine Stand အတြက္ လ်ာထားတဲ့ ေနရာမွာ အပင္ေတြ သြားမစိုက္မိေစဖို႔။ Fire Engine ရဲ႕ weight ကိုခံႏိုင္ေအာင္ Reinforcement အတံုးေလးေတြနဲ႔ ျမက္ခင္းေလးစိုက္ေပးထား႐ံုပါပဲ။ Architect က Layout ေျပာင္းၿပီဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ့္ drawing ကို ျပင္ရပါတယ္။ ခပ္ေပါ့ေပါ့ဆဆ update လုပ္လိုက္မိရင္ေတာ့ ကိုယ့္သစ္ပင္ႀကီးက Condominium ရဲ႕ အ၀င္အထြက္ေပါက္ႀကီးမွာ ခန္႔ခန္႔ႀကီး စိုက္ရက္သား ျဖစ္သြားတတ္တယ္။ ၿပီးရင္ ဘယ္သစ္ပင္ အမ်ိဳးအစားက ဘယ္ႏွစ္ပင္ စာရင္းေလးကို Legend လိုမ်ိဳး ေဘးမွာ ထည့္ေပးရတယ္။
ေနာက္က လိုအပ္မဲ့ detail ပံုေတြ attached လုပ္။
Lighting Plan ေတြလည္း ဆြဲရတယ္။ ပန္းၿခံထဲမွာ ထြန္းတဲ့ Lighting အမ်ိဳးအစားကလည္း အေတာ္ အမ်ားသား။ Shrub Light, Spot Light, Pole Light, Bollard Light စသျဖင့္ကို အကြာအေ၀း ဘယ္ေလာက္ဆီမွာ သင့္ေတာ္သလို ထည့္ရတယ္။ သံုးထားတာေတြကို အေရအတြက္ စာရင္းထုတ္။ ေနာက္လိုအပ္သလို အေသးစိတ္ပံုေတြ(mounting စသျဖင့္) ဆြဲရတယ္။

ပန္းၿခံထဲမွာ အလွဆင္တဲ့ Trellis တို႔လို၊ Bench ေလးေတြ၊ Fence ေတြ၊ Rockscape ေတြ၊ Water Fall ေတြ စံုေနတာပါဘဲ။ အဲ့ဒါေတြက Outdoor ။ Interior Design အတြက္ကေတာ့ Hotel ေတြ၊ Resort ေတြရဲ႕ အတြင္းပိုင္း အျပင္အဆင္ေတြေပါ့။ ကိုယ့္ အလုပ္က ပန္းခ်ီကို AutoCAD နဲ႔ဆြဲသလိုႀကီး။ ေနာက္ေတာ့ 3D ပံုေတြ ႏိုင္သေလာက္ေလး ဆြဲခဲ့ေသးတယ္။ Presentation အတြက္ေပါ့။

ဒီလို ပံုမ်ိဳးေလးေတြ ဆြဲခဲ့တယ္။

Swimming Pool Side

Lift Lobby Sketch

အေရာင္ေတြကေတာ့ print out ထုတ္ၿပီးမွ လက္နဲ႔ လိုက္ျခယ္ထားတာပါ။

Consultant meeting မိ်ဳးေတြ သြားခဲ့ရေသးတယ္။ ဘာမွနားမလည္လို႔။ ေမးခ်င္ရာေမး၍ ေျဖခ်င္ရာေျဖသည္ဘဲ။ Idea မရွိပဲ ပံုျဖစ္ေအာင္၊ အလုပ္ျဖစ္ေအာင္ေတာ့ Draftswoman လုပ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ ၀န္ခံပါ၏။

(အဲ့ဒီကုမၸဏီက အလုပ္ထြက္ၿပီး ေနာက္ ႏွစ္အေတာ္ၾကာေတာ့ သူေဌး မဂၤလာေဆာင္တယ္။ က်မတို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံကို လွမ္းဖိတ္ေတာ့ သြားခဲ့ရေသးတယ္။ ဧည့္ခံပြဲမွာ ဧည့္သည္အခ်ိဳ႕ကို ပို႔စ္ပါDraftswomanဟာ သူ႔ကုမၸဏီရဲ့ System တစ္ခုလံုးကို Computerised ျဖစ္ေအာင္ upgrade လုပ္ေပးခဲ့တဲ့သူလို႔ မိတ္ဆက္ေပးခဲ့ပါတယ္။)

ဆက္ရန္

မ်ားမ်ားႀကီးေတာ့ လြဲေနတယ္...

ကိုယ္ခ်င္းစာသည္ ဆိုသည္မွာ သူ႔ေနရာ၌ ကိုယ္၀င္ၾကည့္ျခင္းဆိုသည့္ အဆင့္ေလာက္ေတာ့ မၾကာခဏဆိုသလို ေလ့က်င့္မိပါသည္။

သားႏွစ္ေယာက္မိခင္ ျဖစ္ေသာက်မမွာ သမီးရွင္ဟူေသာ ခံစားခ်က္ကို မွတ္မွတ္ရရ ျဖစ္ေစေသာ တစ္ခ်ိန္တစ္ခါေတာ့ ရွိခဲ့ဖူးသည္။ သားငယ္ကို ေမြးၿပီးစ အခ်ိန္ကျဖစ္သည္။ “သားေလးေမြးေၾကာင္း” အေမဆီဖုန္းဆက္ အေၾကာင္းၾကားေတာ့ တဖက္က အေမက “သမီးေလးရတာေပါ့” ဟု ျပန္ေျပာေလသည္။ က်မက အေမ အသက္ႀကီးၿပီျဖစ္၍ နားၾကားမ်ားလြဲေလသလား ဟူေသာ အထင္ျဖင့္ “မဟုတ္ဘူး… အေမ။ သားေလးေမြးတာ၊ သား” ဟု ထပ္ေျပာမိသည္။ အေမက “ေအးေလ သားေလး ေမြးတယ္ဆိုေတာ့လည္း ေနာက္ သမီးေလးပါရတာေပါ့”ဟု ျပန္ေျပာေသာအခါမွ အေမ ဘာကိုရည္ရြယ္ေၾကာင္း က်မ အေတြးေပါက္၏။

အႏုပညာ သမားေတြကို က်မ ေကာင္းေကာင္း နားမလည္ပါေသာ္လည္း အႏုပညာကို တန္ဖိုးထားသူျဖစ္ပါ၍ သူတို႔ကို အထင္မေသးပါ။ သူတို႔ ဖန္တီးေသာ အႏုပညာကို က်မမွာရွိေသာ sensor မ်ားျဖင့္ တတ္ႏိုင္သမွ် အစြမ္းကုန္ ခံစားတတ္ပါသျဖင့္ ႀကီးေတာင္ႀကီးမားထိ သီခ်င္းေတြက ငါ့ကိုမ်ားေစာင္းဆိုေနတာလား ဆုိတာမ်ိဳး ။ ဇာတ္လမ္းထဲက မင္းသမီး က ကိုယ္လိုလိုႏွင့္ သူမ်ားေနရာ ၀င္၍ ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္ေသးသည္။

ဒီ သီခ်င္းၾကည့္ၿပီး က်မ သမီးရွင္၏ေနရာ၌ ခဏေတာင္ ၀င္ၿပီး ကိုယ္ခ်င္းစာ မၾကည့္ခ်င္ေတာ့ပါ။
ထြင္သူကလည္း ထြင္သည္။
ပါ၀င္သူကလည္း ပါ၀င္သည္။
အားေပးသူကလည္း အားေပးသည္။

ပရိသတ္ထဲမွ သမီးလုပ္သူ ကို ပခံုးအထက္ထမ္း၍ သမီးေလးကို အလိုလိုက္ရွာသည့္အေဖ။ အေဖ့ပခံုးထက္မွ concert ၾကည့္ရင္း သမီးေလးမွာ က်မလို (stage ေပၚမွ မင္းသမီးေလးေနရာ ၀င္ၿပီး) ကိုယ္ခ်င္းမစာ တတ္ရန္လည္း ထပ္ခါထပ္ခါ ဆုေတာင္းလိုက္ပါသည္ အရပ္ကတို႔…

အတြင္း၊ အျပင္၊ အေဖာ္မ်ားကို ဆက္စပ္ျခင္း

ပံုကို ဤေနရာမွ ယူသည္။

“အခ်ိန္ကို အက်ိဳးရွိစြာ အသံုးခ်ဖို႔” အတြက္ အခ်ိန္ေနာက္ အေမာတႀကီး လိုက္ေနခဲ့တယ္။ တကယ္ပါ ေနာက္ကလိုက္ရတာပါ။ သူေရွ႕မ်ားေရာက္ဖို႔ေတာ့ စိတ္ေတာင္မကူးရဲပါဘူး၊ ကၽြမ္းထိုးေမွာက္ခံု ျဖစ္သြားမွာစိုးလို႔ပါ။ တေနရာေရာက္ေတာ့ ရပ္ၾကည့္တယ္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ေမးတယ္။ “ဘာရလိုက္သလဲ”။ သည္းသည္းကြဲကြဲ ျပန္ၾကားရတဲ့ အသံက “ဘာမွလည္း မေအာင္ျမင္သလိုပဲ” တဲ့။ အသံကေတာ္ေတာ္ေလး က်ယ္ေလာင္ေနတယ္။ ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္ေရာ ေဘးကလူေတြပါ ၀ိုင္းေျပာၾကတာကိုး။ ေဘးဘီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုယ္လိုလူေတြ ရွိတယ္။ သတိထားမိသြားတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ျဖစ္ေစ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္ဆိုတာ ကိုယ္လိုလူေတြနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းတည္ေဆာက္ထားတာပါလား ဆိုတာ။ လူရယ္လို႔ ျဖစ္လာေတာ့ ကိုယ့္မိသားစုက ကိုယ့္ကို ဆီးႀကိဳေနတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေက်ာင္းေနဖက္ သူငယ္ခ်င္းေတြရွိတယ္။ ပညာရွာတဲ့ အရြယ္ ပညာရွာခြင့္ ရခဲ့သူေပကိုး။ ဒီ္အခြင့္အေရး မရရွာခဲ့ သူေတြကေတာ့ သူတို႔နဲ႔ ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ ပတ္၀န္းက်င္မွာ က်င္လည္ က်က္စားၾကလို႔။ ေက်ာင္းပညာစခန္းၿပီးလို႔ လုပ္ငန္းခြင္၀င္ၾကေတာ့ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ေတြနဲ႔ လုပ္ငန္းခြင္ဆိုတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ကိုယ္လိုလူေတြနဲ႔ ေတြ႔ၾကျပန္ပါတယ္။ အခိ်ဳ႕လည္း ကံေကာင္းေတာ့ ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းေနဖက္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ လုပ္ငန္းခြင္မွာလည္း တပူးတြဲတြဲ။ လုပ္ငန္းခြင္က အနားယူလို႔ ေက်ာင္းကန္ဘုရားသြား ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ အလုပ္ေတြ လုပ္ၾကျပန္ေတာ့လည္း ေစတနာ ဓာတ္ခံျခင္း အက်ိဳးအေၾကာင္းညီညြတ္တဲ့ လူေတြနဲ႔။

အေရးႀကီးတာက သူေတာ္ခ်င္းခ်င္း သတင္းေလြ႔ေလြ႔ ေပါင္းဖက္ေတြ႔ဖို႔ ပါ။
အမိႈက္ရွိရာ အမႈိက္စု ထဲမပါဖို႔ရာ။

လက္ရွိအေျခအေနအရ ေလာဘကေတာ့ သိပ္ေခါင္းမေထာင္ႏိုင္ေပဘူး။ ရွာမွ မရွာႏိုင္တာကို။ ရွာရတာနဲ႔ ေလာက္ေအာင္သံုးရတာလည္း အၾကပ္အတည္း မရွိေလပဲ။ ‘ေလာဘ နဲနဲေလွ်ာ့မလား’ ဆိုေတာ့ ေဒါသက ... ေလွ်ာ့ထားရတဲ့ ေလာဘအတြက္ပါ ပိုပိုသာသာ အားျဖည့္လို႔ အလံုးအရင္းနဲ႔ ေနရာယူတယ္။ နိစၥဓူ၀ ကိုယ္ပတ္သက္ေနရသူေတြက အျခားသူေတြလည္း မဟုတ္။ မ်ားမ်ားစားစားလည္း အေျခအေန အရ မရွိ။ မရွိႏိုင္။ ကိုယ့္ကို ေမြးသူေတြ၊ ကိုယ္ကေမြးသူေတြ၊ ကိုယ္နဲ႔ ရင္ေဘာင္တန္းသူေတြကို လွည့္ပတ္ၿပီး ေမတၱာရဲ႕ ဆန္႔က်င္ဘက္နဲ႔ ကာယကံ၊ ၀စီကံေတြ လုပ္ေနတာ။ ျပႆနာရွာစရာမရွိရင္ ထုတက္ေနတဲ့ ဖုန္ေတြ၊ ၾကမ္းျပင္အႏွံေတြ႔ေနရတဲ့ ဆံပင္ခ်ည္ေတြနဲ႔ ရန္ျဖစ္္တယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလး ေမာလာၿပီဆိုရင္ေတာ့ အၿမဲတမ္း အေဖၚ ေမာဟကိုပဲ ညရယ္၊ ေန႔ရယ္ အခ်ိန္အခါမေရြး သာသာထိုးထိုးေလး မ်က္ႏွာသာေပးၿပီး အိပ္ယာေပၚမွာ စက္ေတာ္ေခၚ။

အခုေတာ့ သင္တို႔မိတ္ေဆြႀကီး
အၿမဲတမ္း အေဖၚကို လက္တြဲျဖဳတ္ဖို႔
တစ္ကိုယ္တည္း သီခ်င္းေအာ္ဆိုရင္း
တံခါးေျခာက္ေပါက္မွာ ဒရ၀မ္ေစာင့္ေနတယ္။

"မိတ္ေဆြ..လူ႔ဘ၀ကို အက်ိဳးရွိဖို႔ အသံုးခ်လိုက္..."
"မိတ္ေဆြ..လူ႔ဘ၀ကို အက်ိဳးရွိဖို႔ အသံုးခ်လိုက္..."