အေရး၊ အဖတ္၊ အတတ္၊ ပညာ။

ကၽြန္မတို႔ ျမန္မာစာ အေရးအဖတ္ သင္တန္းရဲ႕ သင္တန္းဆင္းပြဲ အမွတ္တရ ဓါတ္ပံု
English လိုေတာ့ Burmese Language Reading & Writing Class for Children
English မွာ Reading ကအယင္လာတယ္။ ဒါ ပိုသဘာ၀ က်တယ္။ အယင္ ဖတ္တတ္ရမယ္။ ၿပီးမွ အေရးကို ႀကိ္ဳးစားမယ္။
သင္တန္းမွာ ျမန္မာစကားေျပာတတ္တဲ့ အသက္(၇)ႏွစ္ႏွင့္အထက္ ကေလးမ်ားကို လက္ခံပါတယ္။

ဘာသာစကား တစ္ခုကို အေျပာ၊ အဖတ္၊ အေရး တဲ့။ ဘာလုပ္ဖို႔လဲ။ အေျခခံအားျဖင့္ေတာ့ ဆက္သြယ္ဖို႔ပါပဲ။ လူဆိုတာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ထဲ ေနတဲ့ သတၱ၀ါ မဟုတ္ေလေတာ့။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ထဲ ေနေစဦးေတာ့ စကားလံုးေတြနဲ႔ မဟုတ္ေတာင္ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ အလ်ဥ္းသင့္ေအာင္ ဆက္ဆံေရး အတြက္ေတာ့ ေျပာရဦးမွာပဲ။ (ဥပမာ- ေအးရင္ေစာင္ၿခံဳ၊ အိုက္ရင္ ယပ္ခတ္။)

ေျပာၾကပါၿပီတဲ့။
စမ္းသပ္မႈေတြအရေတာ့ စကားလံုးေတြရဲ႕ အေရးပါမႈဟာ အလြန္နည္းပါးၿပီး၊ အသံေန အသံထားနဲ႔ ကိုယ္ေန ဟန္ထားေတြက အေတာ္ အေရးပါဆိုပဲ။ ေျပာသူကို နာသူက နားလည္ႏိုင္ဖို႔ အတြက္ေပါ့ေလ။ (ကၽြန္မကို မ်က္စိတစ္ဖက္ မွိတ္ျပယင္ေတာ့ ေၾသာ္သူ မ်က္ေက်ာလိုက္ေနရွာတယ္လို႔ပဲ နားလည္လိုက္မွာေနာ္။)

အဖတ္နဲ႔ အေရး အတြက္က်ေတာ့ ေက်ာင္းမွာ ကၽြန္မတို႔ သင္ယူၾကရတယ္။ သင္မွေတာ႔ ဖတ္တတ္ရမယ္ (သူမ်ားေရးထားတာကို)။ ဖတ္ရင္လည္း စာလံုးေတြနဲ႔ စာရင္ ပံုေလးေတြကို ဖတ္ရတာ ပိုအရာေရာက္မလားလို႔။ (ေဟာဒီမွာ ပံုကို အယင္ၾကည့္၊ စာကိုေနာက္မွဖတ္။)

အခ်က္အလက္ေတြ မွတ္မိဖို႔ထက္၊ အသိတစ္ခု ရင္ထဲေရာက္ဖို႔က ပို အေရးပါတယ္။
ကဲဖတ္ေတာ့။
ဘာျဖစ္လို႔ ဖတ္တာလဲ။
ဖတ္တတ္လို႔ ဖတ္တာေပါ့။
ဖတ္တတ္ရင္ ဖတ္မယ္။
ဖတ္ရင္ ဖတ္တတ္မယ္။ (စာေကာင္းေပမြန္ေတြကို)
စာေကာင္းဖတ္ေတာ၊့ စိတ္ေကာင္းရွိတယ္။

မယံုမရွိနဲ႔၊ သတိကေလးနဲ႔ေတာ့ထိန္း။
(ၾကားျဖတ္ သံခ်ပ္- ငါသိ၊ ငါတတ္၊ ငါေတာ္သည္။ အဲ့ဒီလိုမ်ိဳးဟာ အကိ်ဳးမရွိပါဘူး။
အဲ့ဒီလိုမ်ိဳးဟာ အကိ်ဳးမရွိပါဘူး။ ငါသိ၊ ငါတတ္၊ ငါေတာ္သည္။)

ၿပီးရင္ေတာ့ လာၿပီ
(ကိုယ္တိုင္) ေရးတတ္ရေတာ့မယ္။
(ထင္ခဲ႔တယ္။ ကိုယ္တိုင္ေရးဖို႔ မလိုပါဘူး။ ေခတ္အဆက္ဆက္က သူမ်ားေရးထားတဲ့ စာေကာင္းေပမြန္ေတြ ဖတ္လို႔ရယ္တဲ့မွ မကုန္ လို႔။)

ေက်းဇူးျပဳ၍ မေျပာလိုက္ပါနဲ႔၊ စာေရးတာ ၀ါသနာ မပါဘူးလို႔။

စာဆိုတာ ၀ါသနာပါမွ ေရးရမွာ မဟုတ္ဘူး...။ ဟူးးးးးးးးး

(ကၽြန္မအား စာေရးခိုင္းေသာ ဆရာမ အတြက္ အမွတ္တရ)