မင်္ဂလသုတ်နဲ့ စပ်ပြီး ဖတ်မိဖတ်ရာ၊ တွေးမိတွေးရာလေးတွေကို ရေးတင်နေပေမယ့် … ရှေ့ကို သိပ်မဆက်နိုင်ဘဲ ဖြစ်နေတယ်။ "အသေဝနာစ ဗာလာနံ" ကို မကျေလည်သေးဘဲ၊ "ပူဇာစ ပူဇနေယျာနံ" ကို ဆက်သွားလို့မှ မရတာ။
▬▬▬▬▬
"သေဝနာ" ဆိုတဲ့ ပုဒ်က "အားရ-နှစ်သက်-မြတ်နိုးခြင်း၊ မှီဝဲ-သုံးဆောင်-ခံစားခြင်း၊ မှီခို-ဆည်းကပ်ခြင်း" ဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ်တွေရတဲ့ "သေဝေါ" ဓာတ် (√sev) က ဆင်းသက်လာတာပါ။ ဒါကြောင့် "အသေဝနာ" ကို မြန်မာလို ခပ်လွယ်လွယ် "မပေါင်းသင်းခြင်း" လို့ ဘာသာပြန်နိုင်ပေမယ့် ရှေးဆရာတော်တွေကတော့ "မမှီဝဲ မဆည်းကပ်ခြင်း" လို့ ဘာသာပြန်ခဲ့ကြတာပါ။
လူမိုက်နဲ့ မပေါင်းပေမယ့် လူမိုက်တွေရဲ့ အမူအကျင့်၊ အပြောအဆို၊ အတွေးအခေါ်၊ စံတွေကို အားကျ နှစ်သက် တန်ဖိုးထား နေမယ်ဆိုရင်ရော "အသေဝနာစ ဗာလာနံ" မင်္ဂလာနဲ့ ပြည့်စုံတယ်လို့ ဆိုနိုင်ပါ့မလား။ မင်္ဂလသုတ်ရဲ့ ဒေသနာစဉ်နဲ့ တိုက်ရိုက် အနက်သဘောအရကတော့ "လူမိုက်" ဆိုတဲ့ လူပုဂ္ဂိုလ်ကို မမှီဝဲ မဆည်းကပ်ခြင်းကိုသာ ဆိုလိုပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ပုဂ္ဂလရှုထောင့်ကို ကျော်ပြီး ဓမ္မရှုထောင့်ကနေ ကြည့်မယ်ဆိုရင်တော့ လူမိုက်ဖြစ်ကြောင်း "အကျင့်စရိုက်၊ အတွေးအခေါ်၊ အသက်မွေးမှု" တွေကိုလည်း မမှီဝဲ မဆည်းကပ်ထိုက်ဘူး၊ နှစ်သက်-မြတ်နိုး-တန်ဖိုးထားခြင်း မပြုထိုက်ဘူးလို့ ကောက်ယူနိုင်ပါတယ်။ တဆင့်ထပ်ပြီး ချဲ့ရရင် မကောင်းတဲ့ "အကျင့်စရိုက်၊ အတွေးအခေါ်၊ အသက်မွေးမှု" တွေကို တွန်းပို့နေတဲ့ "ကျက်စားရာ အာရုံ၊ မြို့ရွာ၊ နိုင်ငံ၊ လူပုဂ္ဂိုလ်" တွေကိုပါ မမှီဝဲ မဆည်းကပ်ထိုက်တဲ့ စာရင်းထဲသွင်းရမှာပါ။ အချုပ် သဘောကတော့ အကုသိုလ်တရား တိုးပွားပြီး ကုသိုလ်တရား ဆုတ်ယုတ်စေမယ့် အရာတွေအားလုံးက မမှီဝဲမဆည်းကပ်ထိုက်တဲ့ အရာတွေချည်းပါပဲ။
▬▬▬▬▬
[ မမှီဝဲမဆည်းကပ်ထိုက်တဲ့ အကျင့်စရိုက်က စလို့ အသက်မွေးမှု၊ မြို့ရွာ၊ နိုင်ငံ၊ ပုဂ္ဂိုလ်အထိ မဇ္ဈိမနိကာယ်၊ သေဝိတဗ္ဗာသေဝိတဗ္ဗသုတ်မှာ (သုတ်အမှတ် ၁၁၄) အကျယ်တဝင့် ဟောထားပါတယ်။ ဒုစရိုက် ၁၀-ပါးရဲ့သဘောသရုပ်အပြင် psychology ရှုထောင့် sociology ရှုထောင့်တွေရော စုံလင်လှတာမို့ စိတ်ဝင်စားသူများ ဖတ်ကြည့်ကြဖို့ ညွှန်းချင်ပါတယ်။ ]
▬▬▬▬▬
"သေဝနာ" ဆိုတဲ့ ပုဒ်က "အားရ-နှစ်သက်-မြတ်နိုးခြင်း၊ မှီဝဲ-သုံးဆောင်-ခံစားခြင်း၊ မှီခို-ဆည်းကပ်ခြင်း" ဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ်တွေရတဲ့ "သေဝေါ" ဓာတ် (√sev) က ဆင်းသက်လာတာပါ။ ဒါကြောင့် "အသေဝနာ" ကို မြန်မာလို ခပ်လွယ်လွယ် "မပေါင်းသင်းခြင်း" လို့ ဘာသာပြန်နိုင်ပေမယ့် ရှေးဆရာတော်တွေကတော့ "မမှီဝဲ မဆည်းကပ်ခြင်း" လို့ ဘာသာပြန်ခဲ့ကြတာပါ။
လူမိုက်နဲ့ မပေါင်းပေမယ့် လူမိုက်တွေရဲ့ အမူအကျင့်၊ အပြောအဆို၊ အတွေးအခေါ်၊ စံတွေကို အားကျ နှစ်သက် တန်ဖိုးထား နေမယ်ဆိုရင်ရော "အသေဝနာစ ဗာလာနံ" မင်္ဂလာနဲ့ ပြည့်စုံတယ်လို့ ဆိုနိုင်ပါ့မလား။ မင်္ဂလသုတ်ရဲ့ ဒေသနာစဉ်နဲ့ တိုက်ရိုက် အနက်သဘောအရကတော့ "လူမိုက်" ဆိုတဲ့ လူပုဂ္ဂိုလ်ကို မမှီဝဲ မဆည်းကပ်ခြင်းကိုသာ ဆိုလိုပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ပုဂ္ဂလရှုထောင့်ကို ကျော်ပြီး ဓမ္မရှုထောင့်ကနေ ကြည့်မယ်ဆိုရင်တော့ လူမိုက်ဖြစ်ကြောင်း "အကျင့်စရိုက်၊ အတွေးအခေါ်၊ အသက်မွေးမှု" တွေကိုလည်း မမှီဝဲ မဆည်းကပ်ထိုက်ဘူး၊ နှစ်သက်-မြတ်နိုး-တန်ဖိုးထားခြင်း မပြုထိုက်ဘူးလို့ ကောက်ယူနိုင်ပါတယ်။ တဆင့်ထပ်ပြီး ချဲ့ရရင် မကောင်းတဲ့ "အကျင့်စရိုက်၊ အတွေးအခေါ်၊ အသက်မွေးမှု" တွေကို တွန်းပို့နေတဲ့ "ကျက်စားရာ အာရုံ၊ မြို့ရွာ၊ နိုင်ငံ၊ လူပုဂ္ဂိုလ်" တွေကိုပါ မမှီဝဲ မဆည်းကပ်ထိုက်တဲ့ စာရင်းထဲသွင်းရမှာပါ။ အချုပ် သဘောကတော့ အကုသိုလ်တရား တိုးပွားပြီး ကုသိုလ်တရား ဆုတ်ယုတ်စေမယ့် အရာတွေအားလုံးက မမှီဝဲမဆည်းကပ်ထိုက်တဲ့ အရာတွေချည်းပါပဲ။
▬▬▬▬▬
[ မမှီဝဲမဆည်းကပ်ထိုက်တဲ့ အကျင့်စရိုက်က စလို့ အသက်မွေးမှု၊ မြို့ရွာ၊ နိုင်ငံ၊ ပုဂ္ဂိုလ်အထိ မဇ္ဈိမနိကာယ်၊ သေဝိတဗ္ဗာသေဝိတဗ္ဗသုတ်မှာ (သုတ်အမှတ် ၁၁၄) အကျယ်တဝင့် ဟောထားပါတယ်။ ဒုစရိုက် ၁၀-ပါးရဲ့သဘောသရုပ်အပြင် psychology ရှုထောင့် sociology ရှုထောင့်တွေရော စုံလင်လှတာမို့ စိတ်ဝင်စားသူများ ဖတ်ကြည့်ကြဖို့ ညွှန်းချင်ပါတယ်။ ]
0 comments:
Post a Comment