ချမ်းသာခြင်းသည် ဂုဏ်ရှိ၏။ သို့သော်… (၂)

ချမ်းသာခြင်းဟူသော မြန်မာဝေါဟာရသည် ဓနဥစ္စာကြွယ်၀ ချမ်းသာခြင်းနှင့် ကိုယ်စိတ် ချမ်းသာခြင်းဟူသော အဓိပ္ပါယ် နှစ်မျိုး ရသည်။ ဓနဥစ္စာကြွယ်ဝခြင်း (ငွေကြေးရုပ်ဝတ္ထုပစ္စည်း ပိုင်ဆိုင်ခြင်း) အား ဗုဒ္ဓစာပေအရ ရှိခြင်း ချမ်းသာ (အတ္ထိသုခ) ဟုခေါ်သည်။ ထိုရုပ်ဝတ္ထုစည်းစိမ်တို့ကို သုံးဆောင်မှီဝဲရခြင်းအား သုံးဆောင်မှု ချမ်းသာ (ဘောဂသုခ)ဟု ခေါ်သည်။ ထိုသို့ သုံးဆောင်မှီဝဲရသဖြင့် ကိုယ်စိတ် ချမ်းသာခြင်းကို ဖြစ်စေ၏။ ထို့ကြောင့် စည်းစိမ်ဥစ္စာတို့အား အသုံးပြု၍ မိမိ၏ ကိုယ်စိတ်ကို ချမ်းသာစေမှ ဓနဥစ္စာ ရှာဖွေရခြင်း၏ ရည်ရွယ်ချက်သည် အထမြောက်၏။ သို့သော် ပြည့်စုံပြီဟုကား မဆိုနိုင်။ မိမိနှင့်အတူတကွ မိဘ,သားသမီး, ဆွေမျိုး အစထားကာ အများအကျိုးအတွက် ပြန်လည်မျှေ၀ အသုံးပြုရသည်။

ဗုဒ္ဓမြတ်စွာသည် အနာထပိဏ်သူဌေးအား စီးပွားဥစ္စာ ရှာဖွေရာတွင် ထားရှိအပ်သော ရည်ရွယ်ချက် (၅) ပါးကို ဟောကြားထား၏။
(၁) မိမိနှင့်တကွသော မိဘ, သားမယား, အစေခံ အလုပ်သမားတို့ကို ချမ်းသာ နှစ်သက်စေရန်
(၂) မိတ်ဆွေ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တို့ကို ချမ်းသာ နှစ်သက်စေရန်
(၃) ရန်သူမျိုးငါးပါးနှင့်ကြုံတွေ့သောအခါ မိမိကိုယ်မိမိ ကာကွယ်စောင့်ရှောက် နိုင်ရန်
(၄) ဆွေမျိုးတို့အား ပေးကမ်းခြင်း, ဧည့်သည်တို့အား ကျွေးမွေးခြင်း, ကွယ်လွန်သူတို့ အတွက် ရည်စူး၍ ပေးလှူခြင်း, မင်းအား အခွန် ဆက်သခြင်း, နတ် ပူဇော်ခြင်းဟူသော ပူဇော်ခြင်းငါးမျိုး (ပဉ္စဗလိ) ပြုရန် (ဤငါးမျိုးသည် ဗုဒ္ဓခေတ် အိန္ဒိယနိုင်ငံတွင် ကျင့်သုံးခဲ့သော ရိုးရာအစဉ်အလာ လူမှုရေး, နိုင်ငံရေး, ဘာသာရေး ဝတ္တရားဖြစ်၍ ဗြာဟ္မဏ ပုရဏ်ကျမ်းများတွင် ယဇ်ကြီးငါးပါး “ပဉ္စမဟာယည” ဟု ခေါ်သည်။)
(၅) ရဟန်းပုဏ္ဏားတို့အား မြတ်သော အလှူပေးရန်

ထိုငါးချက်အား အနှစ်ချုပ်လျှင်
(၁) မိမိကိုယ်ကို ချမ်းသာနှစ်သက်စေသည် (အတ္တာနံ သုခေတိ ပိဏေတိ),
(၂) သူတစ်ပါးအား မျှဝေသည်, ကောင်းမှု ကုသိုလ်ပြုသည် (သံဝိဘဇတိ ပုညာနံ ကရောတိ) ဖြစ်၏။
ဤကဲ့သို့ အသုံးချသူသည် စီးပွားဥစ္စာ တိုးတက်သည် ဖြစ်စေ၊ ဆုတ်ယုတ်သည် ဖြစ်စေ စိတ်နှလုံးမသာမယာ မဖြစ်။ “ငါသည် စည်းစိမ်ဥစ္စာတို့အား မိမိအကျိုး, အများအကျိုးအတွက် အသုံးချခဲ့ပြီ” ဟု ဝမ်းမြောက် ကျေနပ်ခြင်း ဖြစ်လေသည်။

စာညွှန်း။
၁။ အံ-၁၀-၉၁၊ အင်္ဂုတ္တရနိကာယ်၊ ဒသကနိပါတ်၊ ဥပါလိဝဂ်၊ ကာမဘောဂီသုတ်
၂။ အံ-၅-၄၁၊ အင်္ဂုတ္တရနိကာယ်၊ ပဉ္စကနိပါတ်၊ မုဏ္ဍရာဇဝဂ်၊ အာဒိယသုတ်
၃။ အံ-၄-၆၂၊ အင်္ဂုတ္တရနိကာယ်၊ စတုကနိပါတ်၊ ပတ္တကမ္မဝဂ်၊ အာနဏျသုတ်

ေလာကခ်မ္းသာ သဲပံုေစတီတည္ထားကိုးကြယ္ ပူေဇာ္ပြဲ ႏွိဳးေဆာ္လႊာ

အဘိဓမၼာအသင္းႀကီး ပနၷက္ခ် မဂၤလာ တစ္လျပည့္ အထိမ္းအမွတ္ ႏွင့္

 ဗုဒၶ ဓမၼ သံဃ ေလာကအသင္းႀကီး ၏ နာယက ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး

ဘဒၵႏၱကုမာရာဘိ၀ံသ ဂုဏပူဇာပဲြ အထိမ္းအမွတ္

ေလာကခ်မ္းသာ သဲပံုေစတီတည္ထားကိုးကြယ္ ပူေဇာ္ပြဲ ႏွိဳးေဆာ္လႊာ

နယုန္လျပည့္ - မဟာသမယသုတ္တရားေတာ္

ချမ်းသာခြင်းသည် ဂုဏ်ရှိ၏။ သို့သော်…

လက်ဝဲ အယူဝါဒ ထွန်းကားစဉ်ကာလက “အရင်းရှင်, ဓနရှင်” ဟူသော အမည်များတပ်ကာ ချမ်းသာကြွယ်ဝသူတို့အား ဝေဖန် တိုက်ခိုက်ခဲ့ကြသည်များ ရှိ၏။ သို့သော်လည်း ယေဘုယျအားဖြင့် မြန်မာလူမျိုးတို့သည် ချမ်းသာ ကြွယ်ဝအောင် ကြိုးပမ်း အားထုတ်ခြင်းအား အပြစ်တစ်ခုအဖြစ် ရှုမြင်လေ့ မရှိပါ။ လောကီ စည်းစိမ်ချမ်းသာတို့အား စွန့်ပယ်၍ သပိတ်, သင်္ကန်း အသုံးအဆောင်မျှနှင့်သာ ရောင့်ရဲပြီး သံသရာဝဋ်မှ လွတ်ကင်းရန် ကျင့်ကြံကြသည့် သံဃာအဖွဲ့အစည်းအား ထူထောင်တော်မူခဲ့သော ဗုဒ္ဓသည်ပင် လောကီဘောင်သားတို့၏ ချမ်းသာကြွယ်ဝမှုအား အပြစ်တင် ဝေဖန်ခဲ့ခြင်း မရှိ။

သို့သော် (၁) စီးပွားဥစ္စာ ရှာဖွေသည့် နည်းလမ်း (၂) ရရှိလာသည့် စည်းစိမ်အား မိမိ အတွက် အကျိုးရှိအောင် အသုံးချမှု (၃) ပတ်ဝန်းကျင် လူ့အဖွဲအစည်း အတွက် မျှဝေသုံးစွဲမှု (၄) ထိုစည်းစိမ်ချမ်းသာ အပေါ်၌ ထားရှိသည့် စိတ်နေသဘောထား ဟူသည့် အချက်များပေါ်တွင် မူတည်၍ ချီးမွမ်းခြင်း, ကဲ့ရဲ့ခြင်းကို ပြုရသည်။

မတရားသဖြင့် အနိုင်ထက်ပြု၍ စီးပွားရှာဖွေကာ ချမ်းသာကြွယ်ဝခြင်းသည် ချီးမွမ်းထိုက်သည် မဟုတ်။ မတရားသဖြင့် စီးပွားရှာခြင်းဟူသည် ဒုစရိုက်ဖြင့် စီးပွားရှာခြင်းဖြစ်သည်။ ဒုစရိုက်ဖြင့် စီးပွားရှာခြင်းဟူသည် အကြမ်းအားဖြင့် ငါးပါးသီလအား ချိုးဖောက်၍, ကျိုးပေါက်စေ၍ စီးပွားရှာဖွေခြင်း ဖြစ်သည်။

(၁) သတ္တဝါတို့အား သေကြေ ပျက်စီးစေ၍ စီးပွားရှာခြင်း, သေကြေ ပျက်စီးစေသော အဆိပ်, လက်နက်များ ရောင်းဝယ် ဖောက်ကားခြင်း။
(၂) ပိုင်ရှင် မပေးသော ဓနဥစ္စာအား ခိုးယူ၍ ဖြစ်စေ, အနိုင်ထက် သိမ်းယူ၍ ဖြစ်စေ စီးပွားရှာခြင်း။
(၃) ကာမဂုဏ်အား မှားယွင်း ဖောက်ပြန်စေရန် အားပေးသည့် လုပ်ငန်းများဖြင့် စီးပွားရှာခြင်း။
(၄) တစ်ပါးသူအား လိမ်လည်လှည့်ဖျား၍ စီးပွားရှာခြင်း။
(၅) မူးယစ်ဆေး, အရက်သေစာများ ရောင်းဝယ်ဖောက်ကား၍ စီးပွားရှာခြင်း။

ထိုသို့သော စီးပွားရှာခြင်းမျိုးတို့ဖြင့် ရရှိလာသော စည်းစိမ်းချမ်းသာသည် ဂုဏ်ယူ ချီးမွမ်းထိုက်သော ချမ်းသာမှုမျိုး မဟုတ်။ တရားနှင့် အညီ ရှာဖွေ အသက်မွေးမှုမျိုးကသာ ချီးမွမ်းထိုက်၏။ သို့သော် တရားနှင့် အညီရှာဖွေ အသက်မွေးရခြင်းသည် အစုန်လမ်း မဟုတ်။ အဆန်လမ်းဖြစ်၍ လွယ်ကူလှသည်တော့ မဟုတ်။ စိတ်ဓာတ် ခိုင်ကြည်ရန် လိုအပ်သည်။ အနိုင်ထက်ပြု၍ စီးပွားရှာဖွေခြင်းကား အစုန်လမ်းဖြစ်၍ မခက်လှ။ အရှက်ကင်းမဲ့ရန်သာ လိုသည်။ ဤသို့သော အသက်မွေးမှု၏ အသွင်စရိုက်အား ဓမ္မပဒ ဂါထာအမှတ် ၂၄၄ တွင် ဟောကြားထားရာ ဆရာဦးရွှေအောင်၏ မြန်မာဘာသာပြန်သည် ထိမိပေါ်လွင် လှပါသည်။

သုဇီဝံ အဟိရိကေန၊ ကာကသူရေန ဓံသိနာ။
ပက္ခန္ဒိနာ ပဂဗ္ဘေန၊ သံကိလိဋ္ဌေန ဇီဝိတံ။ (ဓမ္မပဒ၊ ဂါထာအမှတ် ၂၄၄)

လူသည် တကယ်တမ်း လွယ်ကူစွာ အသက်မွေးမြူလိုပါက အရှက်မရှိရ။ ကျီးကန်းလိုလည်း လုယူရဲရ၏။ သူတစ်ပါး၏ သိက္ခာကိုလည်း ချရဲရ၏။ သာရာဖက်သို့လည်း ပြေးကပ်ရဲရ၏။ ညစ်ပတ်သော စိတ်လည်း ရှိရ၏။ ဤသို့ပြုလျှင် လောက၌ အသက်မွေးရ လွယ်လေ၏။

စာညွှန်း။
၁။ အံ-၁၀-၉၁၊ အင်္ဂုတ္တရနိကာယ်၊ ဒသကနိပါတ်၊ ဥပါလိဝဂ်၊ ကာမဘောဂီသုတ်
၂။ အံ-၅-၁၇၇၊ အင်္ဂုတ္တရနိကာယ်၊ ပဉ္စကနိပါတ်၊ ဥပါသကဝဂ်၊ ဝဏိဇ္ဇာသုတ်
၃။ ဓမ္မပဒ၊ ဂါထာအမှတ် ၂၄၄
၄။ ဦးရွှေအောင်- ကိုယ်ကျင့်သိက္ခာဖြူစင်ခြင်း (ဓမ္မဂီရိစာစောင်၊ ဒီဇင်ဘာလ ၁၉၉၂)

ဘေလာ့ဂ္တာ…(၇)

“Google က အလကားေတြေပးၿပီး အကုန္မွတ္ထားတာေနာ္… ေနာင္ႏွစ္ေလးဆယ္ေလာက္က်ရင္ အမွတ္မထင္ ကိုယ္ေရးခဲ့တာေတြက ကိုယ့္ကို ျပန္ေခ်ာက္လွန္႔မွာတဲ့…” ကိုဧရာက သတင္းနားေထာင္ၿပီး မသီတာကို တဆင့္လွမ္းေျပာလိုက္ျခင္းပါ။
“အမေလး ေခ်ာက္ပါေစ လွန္႔ပါေစေတာ္… ေခ်ာက္ေစ လွန္႔ေစခ်င္လြန္းလို႔ပါ” လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့
သူကလည္း “ေအးေလ” တဲ့။

ဘေလာ့ဂ္လုပ္တာကို အားေပးေပမဲ့ မသီတာ စာေရးရင္ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာေတြခ်ည္း ေရးတယ္ဆိုၿပီး ကိုဧရာက သိပ္သေဘာမက်ခ်င္ပါဘူး။ သားေတာ္ႀကီး ေရခ်မ္းကလည္း ေျပာလာေသးတယ္။ “ေဖေဖတို႔ ေမေမတို႔ စာေရးတယ္ ဆိုရင္လည္း နာမည္ေက်ာ္ ပုဂိၢဳလ္ႀကီးေတြရဲ႕ အေၾကာင္းအရာေတြ ေရးမွေပါ့” … “ဒါမွပိုက္ဆံရမွာေပါ့” တဲ့။ တိန္)))
ဖေအလုပ္သူကေတာ့ “အဲ့လိုမ်ိဳးေတြ ေရးတယ္ဆိုတာ လြယ္တာမဟုတ္ဘူးကြ” လို႔ ျပန္ေျဖေနရွာေသးတယ္။

၂၀၀၄ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလထုတ္ ယဥ္ေက်းမႈမဂၢဇင္း၊ မႏုႆေက်ာ္၀င္း ေရးသားတဲ့ ႏွလံုးသည္းပြတ္ကို ထုတ္ယူျခင္း ေဆာင္းပါးမွာ-

ေမာင္လင္းသည္ ဦးသက္၀င္းေပးေသာ မွတ္စုစာအုပ္ကေလးကို ဖြင့္လိုက္ရာ မွတ္စုအတိုအထြာကေလးမ်ားကို ေအာက္ပါအတိုင္း ေတြ႔ရွိရ၏။ ထိုမွတ္စုကေလးမ်ား၏ ေအာက္ေျခ၌လည္း မည္သည့္စာအုပ္စာေပမွ ထုတ္ႏုတ္မွတ္သားထားေၾကာင္း မွတ္ခ်က္ျဖင့္ ေရးသားေဖာ္ျပထားသည္ကို စိတ္၀င္စားဖြယ္ ေတြ႔ရွိရေလသည္။
…

စာဖတ္ျခင္းကား ျပည့္၀ေစ၏။ ေဆြးေႏြးျခင္းကား ဖ်တ္လတ္တက္ႂကြေစ၏။ ေရးသားျခင္းကား တိက်ေစ၏။

(………)

ဆိုတာေလး အမွတ္မထင္ ဖတ္လိုက္ရေတာ့ ကိုယ္ပိုင္ဘေလာ့ဂ္ေထာင္ၿပီး လုပ္ေနတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ပို႔စ္မ်ား ဖတ္ျခင္း၊ ေကာ္မန္႔မ်ား ေရးျခင္း၊ ကိုယ္တိုင္ ဘေလာ့ဂ္ပို႔စ္မ်ား ေရးသားျခင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္၊ အႏွစ္သာရႏွင့္ အကိ်ဳးတရားတို႔ကို မီးေမာင္းထိုးျပလိုက္သလို ျဖစ္ရပါတယ္။

"Reading makes a full man; conference a ready man; and writing an exact man."

- Francis Bacon

ႏွစ္ဆယ္ရာစု ဖြားဖြားတာ

“ႏွစ္ဆယ္ရာစု သုဘဒၵါ” ဆိုတဲ့ အမည္နဲ႔ ၀ါ၀ါ၀င္းေရႊရဲ႕ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကား ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ ေက်ာ္ဟိန္းရဲ႕ “ႏွစ္ဆယ္ရာစု လက္ေ၀ွ႔ေက်ာ္” ဆိုတဲ့ဇာတ္ကားလည္း နာမည္ေက်ာ္ခဲ့တယ္။ ေခတ္မွီျခင္း၊ ေခတ္နဲ႔အညီလိုက္ျခင္းကို ေဖာ္ျပလိုတဲ့အခါ ဒီစကားလံုးကို တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ သံုးခဲ့ၾကတယ္။ ႏွစ္ဆယ္ရာစု ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးကလွသလို ႏွစ္ဆယ္ရာစုရဲ႕ သားပ်ိဳ၊ သမီးပ်ိဳေတြကလည္း လွပ ႏုနယ္ ခ်စ္စဖြယ္ အသြင္ကိုေဆာင္ခဲ့ၾကတယ္။ ႏွစ္ဆယ္ရာစုရဲ႕ သစ္လြင္ လွပပံုကို က်မ္းတေစာင္၊ စာတဖြဲ႔ ေရးလို႔ ကုန္ႏိုင္မယ္ မထင္ဘူး။ အဆံုးသတ္သြားတာေတာင္ Y2K တဲ့… ဘယ္ေလာက္ လွလိုက္ေလသလဲ။
*****
ႏွစ္ဆယ္ရာစုရဲ႕ သမီးပ်ိဳေလးတေယာက္ဟာ ႏွစ္ဆယ္တစ္ရာစု အေရာက္မွာေတာ့ အိုမင္းမစြမ္းေတာ့ပါဘူး။ ဒါဟာ သဘာ၀ပဲေလ…။ ေသာင္းက်န္းတဲ့ ေရာဂါဆိုးေတြရဲ႕ အႏွိပ္စက္ မခံရေသးေပမည့္ ေမြးကတည္းက ပါလာတဲ့ အိုနာက ပါးပါးေလး အစြမ္းျပေနၿပီ။ ေရအိမ္သြားရင္ စာအုပ္အေဖၚေလး ေခၚသြားၿမဲအတိုင္း ေခၚသြားမိေပမည့္ ဖတ္မရေတာ့ပါဘူးကြယ္။ ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီေလာက္ေသးတဲ့ စာလံုးနဲ႔ ပံုႏွိပ္ၾကပါလိမ့္။ စာအုပ္ေတြ စာေစာင္ေတြ ေျပာင္းသြားေပမည့္ ဘာလာလာ ဖတ္မရေတာ့မွ လက္ေလွ်ာ့ရတဲ့အျဖစ္ေရာက္တယ္။ ဘတ္စ္ကား ဂိတ္မွာ ကားေစာင့္ရင္လည္း မွတ္တိုင္ဆီလာေနတဲ့ ဘတ္စ္ကားနံပါတ္ကို ကိုယ္စီးလိုတဲ့ နံပါတ္ခ်ည္းသာ ျမင္ေနမိေတာ့တယ္။ အနားေရာက္လို႔ မဟုတ္မွန္းသိမွ ကိန္းဂဏန္းေတြဟာ ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီေလာက္ေတာင္ ဆင္တူရိုးမွား ျဖစ္ေနရတာလဲလို႔ အေယာင္ေယာင္အမွားမွားလည္း ေတြးမိရဲ႕။

ေခါင္းေပၚမွာ ဖြာလန္က်ဲေနတဲ့ ဆံပင္ျဖဴေတြ…။ ေငြမွင္ေရာင္ လွသေလာက္… သူတို႔က်မွ ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္အ႐ုပ္ဆိုးရတာလဲ စဥ္းစားမိျပန္ေတာ့ ဆံပင္ေတြ ပိုျဖဴသြားမွာစိုးလို႔ ရပ္တန္းကရပ္ရတယ္။ တခိ်န္က ထိန္းမႏိုင္ သိမ္းမရ အုပ္ခဲေနတဲ့ ဆံပင္ေတြ… ခုမ်ားျဖင့္ ထိပ္မွာ အကြက္လိုက္ႀကီးကို ေျပာင္လို႔…။ ဒါနဲ႔ပဲ ၾကည့္မရတဲ့ ဆံပင္ျဖဴေတြကိုလည္း မႏႈတ္ရက္ေတာ့ပါဘူး။ သူတို႔ေလးေတြ ရွိေနေပလို႔ အေျပာင္ သက္သာရာရေပတယ္ေပ့ါ။

ဂလံုဂလြမ္… ခ်လြင္ခ်လန္… အသံေတြ ၾကားရရင္ေတာ့ အျခားမေတြးပါနဲ႔။ ဒီလက္က လြတ္က်တာပါ။ အမေလး…ကုန္ပါၿပီ ဆိုတဲ့ အသံမ်ိဳးေတြ ၾကားရရင္လည္း အထိတ္တလန္႔ မျဖစ္ၾကပါနဲ႔။ ဟင္းအိုးေတြ၊ ဟင္းခြက္ေတြ ခူးရင္းခပ္ရင္း ေမွာက္ျပန္တာပါ။ ဦးေႏွာက္က ေစ့စပ္ ေသခ်ာစြာ အမိန္႔ေပး ခိုင္းေစတဲ့အတိုင္း တေသြမတိမ္း လိုက္နာလို႔ ၿမဲၿမံခိုင္ခံ့ခဲ့တဲ့ လက္ေတြ… ခုေတာ့လည္း သူတို႔ မဟုတ္သလိုပဲ။ တခုခုေတာ့ မွားေနၿပီ… တေနရာရာမွာေတာ့ မွားေနၿပီ။ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္လဲလို႔ ေက်းဇူးျပဳၿပီး တရားခံ မရွာပါနဲ႔ေတာ့။

တေန႔လံုး မိုးတိုးမတ္တပ္နဲ႔ သူ႔အေပၚ အားျပဳရပ္ရတဲ့ ေျခေထာက္ေတြ… ညတိုင္ရင္ေတာ့ ေဖာေယာင္ေနၿပီ။ ဘယ္လာ ေက်ာ့ေက်ာ့ေမာ့ေမာ့ လွမ္းႏိုင္ေတာ့မလဲ။ သူတို႔ကို ညွာရင္း ပံုမက်ပန္းမက် ကြတတနဲ႔ က်ိဳးက်ိဳးကၽြတ္က်ြတ္ ေအာ္ရင္း ျမည္ရင္း ေနာက္ဆံုးေတာ့ အိပ္ယာဖ်ာကပ္ရတာပါပဲ။
*****
ကိုယ့္မွာျဖင့္ ကိုယ့္ဒုကၡနဲ႔ကိုယ္။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ မသိမိုက္မွားတဲ့အရြယ္က တရားသူႀကီးေရွ႕သြားၿပီး ေအးအတူ ပူအမွ် အေပးအယူ သူနဲ႔က်မ ဆိုၿပီး မဟုတ္က ဟုတ္ကေတြ က်မ္းသစၥာ က်ိန္ဆိုမိခဲ့လို႔ အပိုဆု တြဲပါလာတဲ့ ဒုကၡအိုးႀကီးကလည္း တေမွာင့္။ ဘယ္သူ႔အေၾကာင္းေလးျဖင့္ သူ႔ေျပာမိရင္ ရာဇ၀င္ ျပန္လွန္ရေတာ့တာ…။ ဥပမာ သာဂိအေၾကာင္း ေျပာၾကတယ္ ဆိုၾကပါစို႔။ သာဂိေလ…ကိုဖိုးေထာင္ သားေလ… ငယ္ငယ္က ရွင္နဲ႔ေတာင္ ထန္းရည္ အတူတူ ခိုးေသာက္ၾကေသးဆို… ဆိုတာမ်ိဳး ပေ၀သဏီ ရွစ္ထပ္က အေၾကာင္းေတြ ျပန္အစေဖာ္ၿပီးမွ ေရွ႕ဆက္လို႔ရတယ္။ ေမာထွာ။ တခါလည္း မဟုတ္၊ ႏွစ္ခါလည္း မဟုတ္။ ေအာ္ သူ႔ခင္မ်ာ ဖာသိဖာသာ ေနတတ္ရွာတာပါလို႔ ခြင့္လႊတ္ခဲ့သမွ် အခုမ်ားျဖင့္ တယ္ စိတ္မရွည္ခ်င္ဘူး။ သူက ေယာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္ေတြ လုပ္ေတာ့ ကိုယ္ပါ ေ၀ေ၀၀ါး၀ါးေတြ ျဖစ္ကုန္ေရာ။ ေအာ္ ငါ့ႏွယ္ မ်က္ေမွာင္ေတြက်ံု႕မိျပန္ၿပီ… နဖူးေရေတြ တြန္႔ကုန္ပါေပါ့။

ႏွစ္ဆယ္ရာစု ဖြားဖြားတာ
*****
မွတ္ဉာဏ္ေတြ မေကာင္းေတာ့တဲ့အေၾကာင္း သက္ေ၀နဲ႔ ေခ်ာကို ေျပာခ်င္လို႔ (ခ်ိဳေပစြ ဟင္းခ်ိဳကဗ်ာကို အလြတ္ရေသးတယ္ ထင္ေနၾကလို႔)
အသက္ခ်င္းၿပိုင္ရင္ ကိုယ္ကႏိုင္မယ္ ထင္ေနတဲ့ Gyidaw နဲ႔
ေနာက္ၿပီး ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစုမွာ ေခတ္စားတဲ့ ေသြးစုတ္လူ ဇာတ္ကားေတြ ၾကည့္ခိုင္းတဲ့ ခေရတြန္နဲ႔
တေန႔တည္း ႏွစ္ပုဒ္ သံုးပုဒ္တင္ရင္ စိတ္မဆိုးတဲ့ စစ တို႔အတြက္

မာလကာႏွင့္ ဆီးျဖဴ

ဘာသာစကားႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈတုိ႔ ကူးလူး ဆက္ဆံ ေျပာင္းလဲေနတတ္ေၾကာင္းကို “မႏၲေလးသားစစ္စစ္ႏွင့္ မလကာထန္းလ်က္” တြင္ ေရးခဲ့ဖူးသည္။ မလကာထန္းလ်က္ ေရးစဥ္က မလကၠာ (Melacca) ကို မေရာက္ဖူးေသးပါ။ မေလးရွားႏိုင္ငံ နိေရာဓာရာမေက်ာင္းတိုက္ ကထိန္အလွဴပြဲသို႔ လိုက္ရင္း မလကၠာသို႔ ေရာက္ျဖစ္သည္။ ဘတ္စ္ကားႏွင့္ အတူပါလာသည့္ ဧည့္လမ္းၫႊန္က “မလကၠာဆိုတာ အပင္နာမည္ကို စြဲၿပီး ေခၚတာ” ဟု ၿမိဳ႕အ၀င္ကပင္ ရွင္းျပထားပါသည္။ တစ္ေနရာ ေရာက္ေတာ့ “ဒီ အပင္ကို ေခၚတာေပါ့” ဟု လက္ညိဳးထိုးျပေတာ့ အမွတ္တရ ဓာတ္ပံု လွမ္း႐ိုက္ လိုက္သည္။ “ေမာင္ရင္ အဲဒီအပင္ မဟုတ္ဘူး၊ ေနာက္က ဆီးျဖဴသီးပင္ကို ေျပာတာ” ဟု မလကၠာႏွင့္ ရင္းႏွီးေနသည့္ ဦးေလးႀကီးတစ္ဦးက ေျပာပါသည္။ ခပ္သုတ္သုတ္ဆိုေတာ့ ေနာက္တစ္ပံု ထပ္မ႐ိုက္ျဖစ္ေတာ့ပါ။ ဤဦးေလးႀကီးသာ ၀င္၍ အမွားျပင္ မေပးခဲ့လွ်င္လည္း “မလကၠာဆိုတာ ထန္းပင္လိုလို အပင္မ်ိဳး” လို႔ အမွားကုိ မွတ္ေကာင္း မွတ္ေနမိပါလိမ့္မည္။

ျမန္မာတို႔က Guava ကို မာလကာဟု ေခၚသည္။ မလကၠာနယ္မွ လာေသာအသီးကို မ်ိဳးယူ၍ စိုက္ပ်ိဳးခဲ့ေသာၾကာင့္ မာလကာသီး, မာလကာပင္ဟု တြင္ခဲ့ေၾကာင္း ဖတ္ဖူးပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ မလကၠာနယ္ ဟူေသာအမည္က ဆီးျဖဴသီးပင္ (Indian Gooseberry) ကို မွီ၍ ရလာသည္။ ဆီးျဖဴသီးကို ပါဠိသကၠတဘာသာတြင္ “အာမလက āmalaka” ဟုေခၚသည္။ အိႏၵိယမွ āmalaka က မေလးေရာက္ေတာ့ melaka (malacca) ျဖစ္သြားသည္။ တဖန္ ျမန္မာတို႔က မာလကာဟုေခၚေသာ အသီးကို ရခိုင္တို႔က ဂိုယံသီးဟုေခၚသည္။ ဂိုယံသီးဟူေသာ အမည္ကလည္း Guava ၏ စပိန္ဘာသာအမည္ Guaya မွ ဆင္းသက္လာေၾကာင္း ဘီဘီစီေရဒီယို အစီအစဥ္တစ္ခုတြင္ နားေထာင္ဖူးသည္။ “အာမလက, မလကၠာ, မာလကာ, ဂိုယံ” ဟူေသာ အမည္ဆက္ႏြယ္မႈမ်ားက အိႏၵိယ, မေလးရွား ကၽြန္းဆြယ္, ရခိုင္ ကမ္း႐ိုးတန္းေဒသ, ဥေရာပႏိုင္ငံမ်ား တစ္ႏိုင္ငံႏွင့္ တစ္ႏိုင္ငံ ကူးလူးဆက္ဆံခဲ့ၾကသည္ကို ေဖာ္ညြန္းေနသည္။

ခ်ိဳ ေပစြ ဟင္းခ်ိဳ

ဒီမွာ အမ တစ္ေယာက္နဲ႔ သြားရင္းလာရင္း တေနရာအေရာက္ အမက “ဟယ္ ဟိုမွာ ပရႏၷ၀ါေတြ ပရႏၷ၀ါ ေတြ…” လို႔ ျပပါတယ္။ “သိတယ္ မဟုတ္လား… ငယ္ငယ္က သင္ခဲ့ရဖူးတယ္ေလ” ဆိုၿပီး ကဗ်ာေလး တပိုင္းတစကို ရြတ္ျပပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္ သင္ခဲ့ရဖူးတယ္ ဒါေပမဲ့ လက္ေတြ႔နဲ႔ မဆက္စပ္ခဲ့ေတာ့ ကိုယ့္ေဘးနားေရာက္ေနတာေတာင္ မသိဘူးေပါ့။

punarvana (boerhavia diffusa) လို႔ ေရးထားပါတယ္။ အာယုေဗဒ ဆိုဒ္တခုမွ ရပါတယ္။

*****
ခ်ိဳ ေပစြ ဟင္းခ်ိဳ

ေတာင္ခါးပန္းရယ္ႏွင့္၊ ခင္တန္းငယ္ ကုန္းေျမာင္၊ ေက်ာ့ကြင္းကို ေထာင္သည္၊ ေခြးညီေနာင္ တခင္ခင္ႏွင့္၊ ယုန္ရွင္ကို ဖမ္းခဲ့ပါ၊ ေလးထမ္းတဲ့သည္ေဖကိုယ္၊ တဲအိမ္ေန ၾကင္သူက၊ တအူအူ ဟစ္ေခၚလို႔၊ အမွာေတာ္ပါးလိုက္ရွာတယ္ေလး။

အိမ္ကိုျပန္လွ်င္၊ အက်ြန္က်ြႏု္ပ္၊ ယုန္တစ္တုတ္ကို၊ ခြာဆုတ္ေရလွန္၊ က်ပ္ခိုးခံလို႔၊ ပရႏၷ၀ါ၊ ရြက္ႏုညွာကို၊ ၀ါးျပာထည့္က်ိဳ၊ အိုးနားတိုႏွင့္၊ ခပ္ခ်ိဳညစ္ေတ၊ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေမႊလိုက္တယ္၊ ခ်ိဳေပစြဟင္းခ်ိဳကို၊ စေလာင္းတို အေျခပဲ့ႏွင့္၊ အာေခါင္မွာ ပူေအာင္ထည့္လို၊ မ်ိဳလွည့္ကြဲ႔ေလး။
(ပဥၥမတန္း ျမန္မာဖတ္စာမွ)
 
ခက္ဆစ္အဖြင့္
၁။ ေတာင္ခါးပန္း = ေတာင္ထိပ္ႏွင့္ ေတာင္ေျခအၾကားရွိ ေတာင္ေစာင္းအရပ္။
၂။ ခင္တန္း = ကုန္းျမင့္ေတာင္တန္း။
၃။ ကုန္းေျမာင္ = ကုန္းျမင့္ႏွစ္ခုၾကား အလ်ားရွည္၍ အနံက်ဥ္းေသာ ခ်ိဳင့္၀ွမ္း။
၄။ ေက်ာ့ကြင္း = ယုန္စသည္တို႔ကို ေက်ာ့ပစ္ရန္ ႀကိဳးကြင္း၊ ညြတ္ကြင္း။
၅။ တခင္ခင္ = ကိန္ကိန္၊ အိုင္အိုင္ အသံမ်ိဳးျပဳလ်က္။
၆။ တအူအူ = ဆြဲဆြဲငင္ငင္ ေအာ္ျမည္သည္။
၇။ ယုန္တစ္တုတ္ = ယုန္တစ္ေကာင္။
၈။ က်ပ္ခိုးခံ = မီးဖိုအထက္တြင္လုပ္ထားေသာ စင္(က်ပ္စင္)တြင္ သားေကာင္မ်ားကို အေျခာက္ခံသည္။
၉။ ပရႏၷ၀ါ = ေျမတြင္ တြား၍ေပါက္ေသာ အခက္အလက္အရိုးႂကြပ္ဆတ္သည့္ ေဆးဖက္၀င္သည့္ အပင္တစ္မ်ိဳး။
၁၀။ ၀ါးျပာ = ဆားအျဖစ္အသံုးျပဳရန္ ၀ါးကို မီး႐ိႈ႕၍ရေသာျပာ။
၁၁။ ခပ္ခိ်ဳ = ေယာက္ခိ်ဳ၊ ဟင္းခပ္ဇြန္းႀကီး။
၁၂။ စေလာင္း = ေျမအိုးအဖံုး စေလာင္းဖံုး။
*****
အခု အခ်ိန္မွာ ကဗ်ာကို ျပန္ဖတ္ေတာ့ ေယာက်္ားျဖစ္သူက ဟင္းစားကို ကိုယ္တိုင္ရွာၿပီး၊ ကိုယ္တိုင္ ခ်က္ျပဳတ္ ခူးခပ္ ေက်ြးပံုပဲ… သူ႔ အိမ္ရွင္မကို…။ မသီတာတို႔နဲ႔ ဘာေတြမ်ားကြာေနပါလိမ့္…အင္း ေနာက္ဆံုးေတာ့ မသီတာ တအူအူ မလုပ္တတ္လို႔ပဲ ေနမွာပါေလလို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္ပါတယ္။
*****
ဘေလာ့ဂ္ေတြကို အၿမဲ အားေပးတဲ့၊ ဘေလာ့ဂါေတြ စာမေရးရင္လည္း တေယာက္ခ်င္းစီ နာမည္ေခၚၿပီး ဂ႐ုတစိုက္ေမးတတ္တဲ့ အမအတြက္ အမွတ္တရ…

စိတ္လမ္းခ်ိဳး

ဘ၀မွာ ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ လမ္းေတြ… လမ္းေျဖာင့္ လမ္းေကာက္ လမ္းသြယ္ လမ္းက်ယ္ အမ်ိဳးမိ်ဳးပါပဲ…။
မွတ္မွတ္ထင္ထင္ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ လမ္းေထာင့္ လမ္းဆံု လမ္းေကြး လမ္းေလးေတြလည္း ရွိတတ္ၾကတယ္။

အဲ့ဒီလမ္းေလးကေတာ့ ေကြးေကြးေလး…။ ကိုယ္လမ္းေပၚေရာက္တဲ့ အခ်ိန္ကလည္း ေရာင္နီလာခါစ ေမွာင္ရီ၀ိုးတ၀ါးမို႔ ၀ါဖန္႔ဖန္႔ ဓာတ္မီးတိုင္ေလးေတြကို အားျပဳရင္း…။ လမ္းေကြးေလးက ရထားဘူတာ တစ္ခုကို ဦးတည္ေနတာမို႔ လူသြားလူလာေတာ့ မျပတ္ေပဘူး။ အမ်ားစုကေတာ့ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေလးေတြ…။ ေနာက္… သားသမီးကို ဘူတာထိ လိုက္ပို႔တဲ့ ကိုယ္လို အေမေတြ…။

အျပန္လမ္းလို႔ပဲ ဆိုၾကပါစို႔… လာရင္းကိစၥ သားကို ပို႔ၿပီး၊ လာရာလမ္းကို ျပန္တာမို႔…။ သူစိမ္းဆန္တဲ့ ၿမိဳ႕ျပတိုက္တာေတြရဲ႕ အခိ်ဳ႕ေသာ အခန္းေတြမွာ မီးေရာင္ေလးေတြ တစြန္းတစျမင္ေနရတယ္။ ခပ္မႈန္မႈန္ အဆင္ေတြက ကိုယ့္ရဲ႕အာ႐ံုေတြကို ဆြဲမယူလို႔ ေက်နပ္ျခင္းနဲ႔အတူ ေျဖးေျဖးေရြ႕ေရြ႕ လွမ္းေနမိတယ္။ လမ္းခ်ိဳး… ကိုယ္ ခ်ိဳး၀င္ရေတာ့မယ့္ လမ္းခ်ိဳးရဲ႕ လမ္းေထာင့္အေရာက္မွာေတာ့… အမိ်ဳးသမီးတေယာက္ရဲ႕ အဆက္မျပတ္ စကားေျပာေနတဲ့ အသံမွာ ကိုယ့္အာ႐ံုေတြ စူးနစ္ ၀င္သြားေတာ့တယ္။

သူဘာေတြ ေျပာေနလဲ… ဘယ္ေနရာက ေျပာေနတာလဲ…။ စူးစမ္းရွာေဖြမိတယ္။ သြက္သြက္ႀကီး ေျပာေနတဲ့ သူ႔အသံမွာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယံုၾကည္မႈေတြ အျပည့္ပါတယ္။ သူေျပာေနတာေတြကို လံုးေစ့ ပတ္ေစ့ေတာ့ နားမလည္ဘူး။ MRT… MRT… ဆိုတာ ၾကားတယ္… ဘယ္ဘက္ကို ေကြ႔၊ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္လိုက္ရင္ေရာက္မယ္ ဆိုတဲ့ လမ္းညႊန္စကားေတြကို ဖုန္းနဲ႔ ေျပာသလိုမ်ိဳး ေျပာေနတယ္။ ေစ့ေစ့စပ္စပ္၊ ေသေသခ်ာခ်ာ၊ ဟန္က်ပန္က် ေျပာေနလိုက္ပံုမ်ား။ ခက္တာက ထပ္ခါထပ္ခါ အက်ယ္ႀကီးကို ေျပာေနတာ။ ေအာ္… သူ စိတ္ေနမေကာင္းရွာဘူးကိုး…။

စူးရွတဲ့ သူ႔အသံ လိႈင္းေတြက ကိုယ့္ရင္ကို ဒိန္းကနဲ ဒိန္းကနဲ လာလာေစာင့္တယ္။ အဲ့ဒီ လိႈင္းေတြကို သတိနဲ႔ ဖြဖြေလး ဖမ္းယူ… ေမတၱာလိႈင္းေတြ အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းၿပီး သူ႔ဆီကို တန္ျပန္ပို႔လိုက္ပါတယ္။ ေအးခ်မ္းပါေစ…။ ေအးခ်မ္းပါေစ...။
*****
ဒီလမ္းေပၚေရာက္တိုင္း သူ႔အသံကို နားစြင့္မိတယ္။ အသံ မၾကားမိေတာ့ ကိုယ့္ ေမတၱာေတြ အစြမ္းထက္ပါရဲ႕လို႔ ေတြးထင္ေနတုန္း…ေဟာ ၾကားရၿပီ…။ တိုးသဲ့သဲ့ေလး။ ေအာ္ သူ႔သားေလးအေၾကာင္း ေျပာေနတာကိုး။ သူ႔သားက ေက်ာင္းၿပီးလို႔ NS ေတာင္ သြားေနၿပီ … တဲ့။

NS = National Service
MRT = Mass Rapid Transport
*****
သူငယ္ခ်င္း သက္ေ၀က စိတ္၏ေခၚေဆာင္ရာကို ေရးၿပီး… မမKOMကလည္း ႐ူးခ်င္ေယာင္ ခဏခဏ ေဆာင္ျပ… ခ်စ္ေပါက္ကလည္း စာရင္းေကာက္...  ဆိုေတာ့ ဒီကလည္း ေရးရၿပီေပါ့… 
တေယာက္ရွိေသးတယ္... ဘေလာ့ဂ္ပိတ္ထားၿပီး စိတ္ေပါက္ရင္ လာလာခ်ြဲတယ္...

သံေယာဇဥ္ ေႏွာင္ႀကိဳးမွ်င္ေလးေတြ...

ဤစာမ်က္ႏွာ၏ ညာဖက္စြန္းတေနရာကို လွိမ့္ဆင္း၍ ၾကည့္လိုက္ပါ။
သို႔/ ……………… မွ / S – C ဆိုတာကို ေတြ႕ပါလိမ့္မယ္။
S – C နဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ထားတဲ့ ေႏွာင္ႀကိဳးမွ်င္ေလးေတြပါ။
အခ်ိဳ႕ေသာ ႀကိဳးေလးေတြက မလႈပ္မယွက္နဲ႔ အသည္းယားေအာင္ လုပ္ေနၾကသလို…
အခ်ို႕ေသာ ႀကိဳးစေတြက ျပတ္ေတာက္လို႔ မစိမ္းပင္ အသြင္ေဆာင္ေနၾကတယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္
ခံစားၾကည့္ရင္ ျမင္ရမယ္…
ႀကိဳးစေလးေတြမွာ အေရာင္ေတြ တလက္လက္ ေတာက္ေနတယ္
သံေယာဇဥ္...တဲ့။

သံေယာဇဥ္ေရာင္က...
သက္တန္႔ေရာင္လို ခုနစ္စဥ္တန္းေနသလား
ပန္းႏုေရာင္ သက္သက္ေလလား
ျပာလဲ့လဲ့ မိုးေကာင္းကင္လိုလား
စိမ္းဖန္႔ဖန္႔ ပင္လယ္ႀကီးလိုလား
မိႈင္းညိဳ႕ညိဳ႕ ေတာင္တန္းေတြလိုလား
မႈန္ျပာရီ ျမဴခိုးေငြ႔လိုလား
ျဖဴလႊလႊ ႏွင္းပြင့္ေလးေတြလိုလား
ေနျခည္ေႏြးေႏြးေအာက္မွာ ခုန္ေပါက္ေနတဲ့ မိုးစက္ေလးေတြလို ၾကည္ေတာက္ေနသလား
ဆိုတာ…
*****
S-C ကို Google က Reported Attack Page လို႔ ေဟာသလိုႀကီး ေၾကျငာလိုက္လို႔..

FB မွ ကူးလာသည္။
Thet Wai ဟမ္... ခုေလးတင္ပဲ ေကာ္မန္႔ ဝင္ေရးခဲ့ေသးတယ္... ရပါတယ္...
Sunday at 1:37am · Like
Theingi Nwai ဟုတ္တယ္..အဲလုိၾကီးေပၚေနတယ္..ေနာက္ ေရာက္သြားေတာ႔လည္း invited reader only ဆိုလို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ၿပီး ျပန္လာရတာ...း(
Sunday at 1:45am · Like
Sonata Cantata Blog Lists ျပန္ထည့္ၿပီး သို႔/ ...... မွ/ S -C လို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္...သံေယာဇဥ္ ႀကိဳးမွ်င္ေလးေတြလို႔ ပို႔စ္တင္လိုက္တာ... မၾကာဘူး အေပၚက ပံုပါအတိုင္း ျဖစ္သြားလို႔ ျပန္ျဖဳတ္ထားတာ ... သက္ေ၀ေရ
Sunday at 1:46am · Like
Sonata Cantata အဲ့ဒါနဲ႔ ဟိုေလွ်ာက္လုပ္ ဒီေလွ်ာက္လုပ္ ... ပိတ္လိုက္ ဖြင့္လိုက္ လုပ္... ႐ူးၿပီ
Sunday at 1:47am · Like
Sonata Cantata ဒါ စိုင္းစိုင္းခမ္းလိႈင္ေၾကာင့္ ျဖစ္မယ္... ပရိတ္သတ္ႀကီးရယ္... က်ေနာ့္ကို သနားပါဆိုတဲ့ သူ႔သီခ်င္း နားေထာင္ေနမိလို႔ေလ...;P
Sunday at 1:49am · Like
Naw Phaw မေရ...ဒီမွာလည္းရတစ္ခ်က္မရတစ္ခ်က္....
Sunday at 3:46pm · Like
Ming Pauk ဘယ္လိုျဖစ္လို႔လဲ..မသီတာ
Monday at 12:43am · Like
Sonata Cantata မဲ၀ဲလို႔ ထင္တာပဲ ေပါက္ရယ္...ဒီက ပို႔စ္ေတြ တင္ပါေတာ့မယ္ခ်ိဳမွ ;P
Monday at 3:22pm · Like
Peach Mon ဟုိမွာမရခင္စပ္ၾကား ဒီမွာပဲ တင္လုိက္ေလ..
Yesterday at 12:55am · Like
Sonata Cantata မေန႔က အဲ့လို စိတ္ကူးၿပီး ေရးေသးတယ္... အဆံုးမသတ္ႏိုင္လို႔ သိမ္းထားလိုက္တယ္။ ဘေလာ့ဂ္ကို ျပင္ၾကည့္လိုက္ပါဦးမယ္ မြန္ေရ...
*****
http://www.linhtet.net/2011/02/reported-attack-page.html ဖတ္ၿပီး S-C ရဲ႕ က်န္းမာေရးကို ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ယူႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

ေရႊရတုမွတ္တမ္း ပိုင္ရွင္အတြက္

ဗုဒၶဘာသာ၀င္တေယာက္အေနနဲ႔ ေန႔ေန႔ညည ဆင္ျခင္သင့္တဲ့အရာထဲမွာ ေသျခင္းတရားလည္း ပါပါတယ္။ အမွန္အတိုင္း ၀န္ခံရရင္ ဆင္ျခင္ဖို႔ ေ၀းစြ၊ ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ ေနလာလိုက္တာ...ေသျခင္းတရားဆိုတာ နားကိုမလည္တဲ့အရာ။

ေသတတ္တဲ့အမ်ိဳးေတြမို႔ ေသေနၾကတာ... ကိုယ္နဲ႔ လားလားမွ မဆိုင္သလို... ဖာသိဖာသာ ေနမိေနရာ။ ကိုယ္ခ်စ္ရခင္ရသူေတြ ေသဆံုးမႈမွာေတာ့ မ်က္ရည္ေတြ ေတြေတြက်၊ ရင္ထဲက ပူ၊ ေခါင္းေတြ အံု။

ကိုႀကီးေက်ာက္ေၾကာင့္ ေသျခင္းတရား ဆိုတာကို ဒီလို နားလည္လိုက္ပါတယ္။

မ်က္လွည့္ ျပကြက္ တခုလိုပါပဲလား။ မယံုဘူး... မယံုခ်င္ဘူး။ ေသျခင္းတရားကေတာ့... ဟတ္ခ်ေလာင္း...တဲ့။

ေန႔စဥ္ဘ၀ထဲက စိတ္ႀကိဳက္ေလးမ်ား

ရႊန္းမီက ေန႔စဥ္ဘ၀ထဲက စိတ္ႀကိဳက္ေလးမ်ားတဲ့ ေရးခိုင္းပါတယ္။

အခုအခ်ိန္မွာ ေရးခိုင္းတာကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ႀကိဳက္တာေလးေတြ ေရးရမွာဆိုေတာ့ စိတ္လက္ၾကည္သာေနမွ ေရးႏိုင္မွာေလ။ တခ်ိန္တခါက ဆိုရင္ မသီတာ ေလာကႀကီးကို ၿငီးေငြ႕ၿပီး ျမင္ျမင္သမွ် ၾကားၾကားသမွ်ကို စိတ္ပ်က္ လက္ပ်က္နဲ႔ အခန္းတံခါးပိတ္ ေရမခိ်ဳးပဲ ေနတဲ့အခ်ိန္ေတြ ရွိခဲ့ဖူးလို႔၊ အဲ့ဒီအခ်ိန္ကသာ ေရးခိုင္းမယ္ ဆိုရင္… ရႊန္းမီေရ ဒီတခါေတာ့ ခြင့္လႊတ္ပါလို႔ လြယ္လြယ္ေလး ေျပာထြက္သြားမွာပဲ…။ အခုေတာ့ ေရးပါမယ္… ႀကိဳက္တာေတြေရာ… မႀကိဳက္တာေလးေတြပါ အဆစ္ထည့္ေရးလိုက္မယ္ေနာ္။
*****

အိမ္ရွင္မတေယာက္ရဲ႕ နိစၥဓူ၀ ဘ၀ဟာ ေထြေထြထူးထူး စိတ္လႈပ္ရွားစရာေတြနဲ႔ေတာ့ ျပည့္ႏွက္မေနေပဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္လည္းေလ ေလာကီသားေပမို႔ လူသားတေယာက္ပီသစြာ စိတ္ခံစားခ်က္ အတက္အက်ေတြကေတာ့ ေလအလာလႈိင္းထသလို လူးလူးလိမ့္လိမ့္ေလးေတြေတာ့ ရွိသေပါ့။

မနက္အိပ္ယာထ ငါးပါးသီလေဆာက္တည္၊ သတၱ၀ါေတြကို ေမတၱာပို႔ၿပီး တေန႔တာေလး စလိုက္ရတာက ၾကည္ႏူးစရာ… ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာ ပြားမ်ားဖို႔ကို ဘယ္ေတာ့မွန္းမသိတဲ့ တခ်ိန္ခ်ိန္ကို ပို႔လိုက္ရင္း ဘုရားခန္းက ကသုတ္ကရက္ ခြာမိတာက စိတ္ပ်က္စရာ။

ကိုယ္နဲ႔ ေန႔စဥ္ ပတ္သက္ ဆက္ႏြယ္ေနသူေတြမွာ ကိုယ္ပါပါမွ လက္၀ါးတဖက္စာ။ လက္ငါးေခ်ာင္း လူငါးေယာက္…။ ေယာကၡနဲ႔ ေခၽြးမ… ကမၻာ့ရန္ေတြလို႔ ဆိုၾကေပမဲ့၊ သားအတြက္ဆို ငါသာလွ်င္ အေတာ္ဆံုး အသာလြန္ဆံုးလို႔ ထင္တတ္တာ သားတို႔ မေအတိုင္းရဲ႕ သဘာ၀လို႔ နားလည္ေပးရင္း အိမ္ေနရင္းလည္း Life Long Learning… ။ စာမႀကိဳးစားပဲ ေပ့ါေပါ့ေလးေနတဲ့ သားႀကီးကို မႀကိဳက္ေပမဲ့၊ သူ႔ရဲ႕ ႐ူးေပါေပါ အမူအက်င့္ေလးေတြက ၿပံဳးရယ္ခ်င္စရာ ေကာင္းေနျပန္တယ္။ ေယာက်္ားတန္မဲ့ မ်က္ရည္ေလးကလယ္ကလယ္နဲ႔ စိတ္ေကာက္တတ္တဲ့ သားငယ္ကို မႀကိဳက္ေပမဲ့၊ သူ႔ရဲ႕ ေစ့စပ္ေသခ်ာမႈေလးေတြကို ၾကည္ႏူးရျပန္တယ္။ စာအုပ္နဲ႔ ကြန္ျပဴတာကိုသာ သားမယားထင္တဲ့ ဟိုလူႀကီးကို မႀကိဳက္ေပမဲ့၊ လမ္းသြားရင္ ကိုယ့္လက္ကို ဆြဲ သူ႔ဘယ္ဘက္ ရင္အံုေပၚဖိကပ္ၿပီး သြက္သြက္ႀကီး ေလွ်ာက္ျပန္ေတာ့လည္း မေမာတန္း လိုက္မိျပန္တယ္။

အခ်က္အျပဳတ္မွာ ေတာ္ရိေရာ္ရိ၊ အခ်ဳပ္အလုပ္ဆို ဗံုမဟုတ္ ပတ္မဟုတ္၊ အထားအသိုက် ေတာင္မေရာက္ ေျမာက္မေရာက္၊ သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ေတာ့ ဟိုက်န္ဒီက်န္၊ စကားေျပာရင္ တုတ္ထိုးအိုးေပါက္၊ ေယာကၡမႀကီးကို အရိုအေသ မေတာ္၊ သားတို႔ကိုလည္း အျပဳအစုမတတ္၊ သားတို႔အေဖကိုလည္း အယုအယ မကၽြမ္းက်င္ေပမဲ့ ေန႔စဥ္ဘ၀ကို အ႐ိုးသားဆံုးနဲ႔ အျဖဴစင္ဆံုး (ႀကိဳးစား) ျဖတ္သန္းေနတဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ႀကိုက္ပါတယ္။

လွ်ာနဲ႔သြား

ေနာက္ပိုင္းမင္းသားႀကီး ကိုဧရာ မထြက္ခင္မွာ ေရွ႕ထြက္မင္းသမီးႀကီး မသီတာ ကပဲ ပရိသတ္ႀကီးကို အသံုးေတာ္ခံရပါဦးမယ္။ ေနာက္ပိုင္းမင္းသားတို႔ သဘာ၀အတိုင္း ဇာတ္စာေတြ က်က္ေနတာ မေက်ေသးလို႔ သူ႔ခမ်ာ ထြက္ခ်င္ရက္နဲ႔ မထြက္ႏိုင္ေသးပဲ အထြက္ခက္ေနရွာပါတယ္။ လင္နဲ႔ မယား ျဖစ္ေနေတာ့လည္း ပြဲမလန္႔ရ ပြဲမဆူရေလေအာင္ အေျခအေနကို ထိန္းဖို႔ မသီတာပဲ ေျပာင္သလင္းခါေနတဲ့ မ်က္ႏွာကို မ်က္ႏွာေခ်ေတြ ဖို႔သိပ္ နယ္ေစာင့္ၿပီး ထြက္လာရျပန္ေပါ့…:D
*****
ျမရဲ႕လ… ဆရာမဂ်ဴး ၀တၳဳကို ထူးအိမ္သင္က အသံနဲ႔ ဇတ္လမ္းဖတ္ျပတာ ပို႔စ္အျဖစ္ တင္လိုက္မိပါတယ္။ ဒီမွာပဲ ထူးအိမ္သင္ကို အူထဲ အသည္းထဲက စြဲေနတဲ့ ကိုဧရာတေယာက္… ထူးအိမ္သင္ခ်ီးမြမ္းခန္း မနားတမ္း လႊင့္ပါေတာ့တယ္။ သားႀကီးကို ေခၚၿပီး နားေထာင္ခိုင္းပါတယ္။ သား ဘယ္လိုေနလဲ ေကာင္းတယ္ေနာ္ သူ႔အသံက… လို႔ အစေဖာ္ေပးေတာ့ သားျဖစ္သူကလည္း အင္း ေကာင္းတယ္… သူ႔အသံက လူငယ္ေလး အသံမ်ိဳး... ခ်ိဳခ်ိဳ ေအးေအးလို႔ ျပန္ေျပာ။ ေနာက္သားအဖ ႏွစ္ေယာက္ အေျပာတင္မကဘူး၊ အလုပ္ပါ ပါလာၾကေရာ။ အသံသြင္းၾကတာတဲ့ အဲ့ဒီ ျမရဲ႕လ ကိုပဲ ဖေအလုပ္သူက သူ႕အသံႀကီးနဲ႔ ဖတ္၊ ဖေအတလွည့္နားေတာ့ သားလုပ္သူက youtube ကေန ေမဆြိရဲ႕ ေမာင္၊ မနဲ႔ေမာင္ သီခ်င္းေတြ ဖြင့္ၿပီး အသံသြင္းသတဲ့။ အေပါက္အလမ္း မတည့္လိုက္ပံုမ်ား…။ ညဥ့္ေတာ္ေတာ္နက္လာမွ သားေတာ္ေမာင္က တစခန္းရပ္ၿပီး သူတို႔အခန္းျပန္တယ္။ အရွိန္မေသေသးတဲ့ ကိုဧရာ ကြန္ျပူတာေရွ႕ထိုင္ၿပီး အသံသြင္းလိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ အိပ္ယာေပၚ ဆန္႔ဆန္႔ႀကီး ဇိမ္ယူေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ မသီတာ ကမန္းကတန္းထၿပီး အဲ့လူႀကီး ပါးစပ္ထပိတ္ရတယ္။ မသီတာကို အဲ့ဒီေလာက္ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ျခားသြားေစရေလာက္ေအာင္ ကိုဧရာ ဟဲလိုက္တာက

အခ်စ္ဆိုတာ ကိုင္တြယ္ ျပလို႔မရေပမဲ့၊ ခံစားသိလို႔ ရတဲ့အရာမို႔ စိတၱဇနာမ္အုပ္စုထဲ သြတ္သြင္း သတ္မွတ္လိုက္ပါတယ္…

မသီတာေရးတဲ့ အခ်စ္အေၾကာင္း ေျပာရေအာင္ ပို႔စ္ကို အသံသြင္းတာတဲ့ေလ… ဘေလာ့ဂ္ေရွ႕ထြက္ မင္းသမီးႀကီးက ဘေလာ့ဂ္ေပၚသာ ဟန္တလံုး ပန္တလံုး လုပ္ေနေပမဲ့၊ အိမ္မွာေတာ့ ရွက္တယ္ေတာ့ မ်က္ႏွာမေျပာင္ရဲဘူး။

တေယာက္က အခ်စ္အေၾကာင္းေျပာလို႔ တေယာက္က ကာတြန္းပံုဆြဲေပးရ၊ အသံသြင္းရနဲ႕ ပ်ာယာခပ္ေနလို႔ ဒီႏွစ္ေယာက္ သိပ္အဆင္ေျပေနၾကတယ္ ထင္ရင္ေတာ့ မွားပါလိမ့္မယ္။ လင္နဲ႔ မယား ဆိုတာကေတာ့ လွ်ာနဲ႔သြားပါပဲ။ ဒီေလာက္ နီးကပ္ေနမွေတာ့ ၿငိတာမဆန္းပါဘူး။ အသက္ေလးေတြ ရလာေတာ့ ေျပာတဲ့သူက ေျပာ၊ ၾကားတဲ့သူက ၾကားခ်င္ရာၾကား။ တို႔မ်ား ဘေလာ့ဂ္မွာ တခါတုန္းက တဂ္ပို႔စ္အျဖစ္ ေရးခဲ့ၾကတဲ့ တခါတုန္းက အလြဲ၊ အခုေတာ့ အမွတ္တရ ဆိုတာနဲ႔ ေျပာင္းျပန္… ဟိုတုန္းက အမွတ္တရ၊ အခုေတာ့ အလြဲ ဆိုတာမ်ိဳး ျဖစ္မွျဖစ္ပဲ။ ေလာေလာလတ္လတ္ လြဲပံုေလး ေရးျပဦးမယ္။ ၾကင္စဦးေတြ အတုခိုး မမွားၾကပါနဲ႔။ Don’t try this at home ေပါ့။
*****
ကိုဧရာနဲ႔ မသီတာတို႔ shopping center ႀကီးတခုထဲ ေရာက္ေနေစ
Sale ေတြလည္း ခ်ေနေစ

မသီတာ။ ။ ရွင္ အက်ႌ၊ ေဘာင္းဘီေလး ၀ယ္ခ်င္ ၀ယ္ဦးေလ

ကိုဧရာ။ ။ ေနာက္မွ ေနာက္မွ

ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပဲ ဆက္ေျပာ…

ကို ေဘာင္းဘီေတာ့ လိုခ်င္တယ္… ကို႔ ေဘာင္းဘီေတြက မေကာင္းေတာ့ဘူး

မသီတာ။ ။ အင္း..၀ယ္ေလ…

ေဘာင္းဘီေတြနားေရာက္သြား…

ကိုဧရာ။ ။ သီတာ ကို႔ခါး ဘယ္ေလာက္လဲ

မသီတာ။ ။ မသိဘူးေလ (အခုတေလာ ကိုဧရာ ေတာ္ေတာ္၀ လာၿပီး ဗိုက္ႀကီးတလံုးနဲ႔ျဖစ္ေနေတာ့၊ မသီတာလည္း အယင္ အတိုင္းအတာ အေဟာင္းကို ျပန္စဥ္းစားမေနေတာ့ပဲ လြယ္လြယ္ပဲ ေျပာလိုက္ပါတယ္။)

ကိုဧရာ။ ။ ဒါဆိုလည္း မ၀ယ္ေတာ့ဘူး ေနာက္မွပဲ

မသီတာ။ ။ ရွင့္ခါး ပါမလာဘူးလား)))

(ဟုတ္တယ္ တခြန္းပဲ ေျပာပလိုက္ေတာ့တယ္။ တယ္စိတ္မရွည္ခ်င္ဘူး။)
*****
ၾကင္စဦးတုန္းက လြဲပံု

မသီတာ အတြက္ ရန္ကုန္မွ ပါးလိုက္ေသာ လူႀကံဳကို မသီတာ့ သူငယ္ခ်င္းထံ ကိုဧရာ ႐ံုးမွ အျပန္ ၀င္ယူေစ
မသီတာ အိမ္၌ ရွိေနေစ
ကလင္ ကလင္ .. အိမ္ဖုန္းျမည္လာ

မသီတာ။ ။ ဟယ္လို… ကို လား ေျပာ

ကိုဧရာ။ ။သီတာ့ သူငယ္ခ်င္း အိမ္ ဖုန္းဆက္လို႔လည္း မရဘူး။ ကို႔ ဖုန္းကလည္း ဘက္ထရီကုန္ေနလို႔ အခု ဘူတာက ဖုန္းနဲ႔ ဆက္ေနတာ

မသီတာ။ ။ အင္း ကိုတို႔ကေတာ့ ျဖစ္ရမယ္။ အဲ့ဒါ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။

ကိုဧရာ။ ။ ျပန္လာေတာ့မယ္။ သူတို႔ဆီလည္း မဆက္ေတာ့ဘူး။ xx မရွိဘူး။

မသီတာ။ ။ ဘာေျပာတယ္))) မိန္းမအတြက္ လုပ္ေပးရတာကို ဆႏၵ မရွိဘူးေလး ဘာေလးနဲ႔

တဖက္မွ ကိုဧရာကလည္း ကုန္းေအာ္ေစ

ကိုဧရာ။ ။ ဘယ္မွာ ဆႏၵမရွိဘူး ေျပာလို႔လဲ။ ဆယ္ျပား မရွိေတာ့ဘူး ေျပာတာ။ ဖုန္းဆက္ဖို႔ ဆယ္ျပားေစ့

အခ်စ္အေၾကာင္း ေျပာရေအာင္…

အခ်စ္ဆိုသည္မွာ…တဲ့

ေၾသာ္... အခ်စ္ဆိုတာ စိတၱဇနာမ္ေလးပါ။
telepathy, will power ဆိုတာေတြကို အေလးထားတတ္သူ တစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့...
အခ်စ္ဆိုတာဟာ ေပါ့ေသးေသး မဟုတ္တဲ့ ေလးႀကီးႀကီး ႀကီး။
ရာမယဏဇတ္ေတာ္ႀကီးမွာလည္း အခ်စ္အေၾကာင္းေတြပါတယ္။
တစ္ညတာခြဲရလို႔ ႏွစ္ေပါင္း ခုနစ္ရာ ပူေဆြးရတဲ့ ကိႏၷရာ ကိႏၷရီတို႔ အျဖစ္ကိုလည္း ယံုတယ္။
…
…
…
ဟင္?
ဘာရယ္??
ကိုယ္ပိုင္ဇတ္လမ္းေလး???
ေၾသာ္
ညႊန္းစာဖြဲ႔လို႔မမွီ…(အလဲ့)

ခ်စ္ခဲ့ဖူးပါတယ္
ခ်စ္ေနပါေသးတယ္
ခ်စ္ေနဦးမွာပါ။

တန္ေၾကးရွိတဲ့အခ်စ္ကို တန္ဖိုးထားပါတယ္။
အ႐ႈံးအျမတ္ တြက္ေၾကး ဆိုရင္ေတာ့
အရင္းအတိုင္းပဲ
ယူသြားမွာပါ။
ဆံုမွတ္ရွိတဲ့ အခ်စ္
ဆံုးမွတ္ကိုေရာက္ခဲ့ၿပီ ဆိုရင္ေပါ့...

nature ဆိုရင္
neutral ျဖစ္မွေကာင္းမယ္ ထင္လို႔ပါ။
အခ်စ္ဆိုသည္မွာ…

****

သက္ေ၀ပဲတဂ္လို႔ အခ်စ္ဆိုသည္မွာ…ကို ေရးခဲ့ဖူးတယ္။ တိုစစေလးပါ။ ပို႔စ္ေတြေရးတိုင္း အမ်ားအားျဖင့္ ကိုယ့္ခံစားခ်က္ကို ေပၚလြင္လင္းလက္ေအာင္ မေရးႏိုင္ပါဘူး။ ေရးလည္းေရးခ်င္ေတာ့ ေရးႏိုင္သေလာက္ ေရးထားလိုက္တတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အရင္ေရးထားတဲ့ ပို႔စ္အခ်ိဳ႕ကို ပိုၿပီး ျပည့္ျပည့္စံုစံု ထင္ထင္ရွားရွားျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ျပန္ေရးမယ္လို႔ စိတ္ကူးမိခဲ့ပါတယ္။ အခု သက္ေ၀ကပဲ အခ်စ္အေၾကာင္း ေျပာရေအာင္လို႔ တဂ္လာေတာ့… အရင္ေရးထားတဲ့ အခ်စ္ဆိုသည္မွာ… ကို အက်ယ္ ထပ္ဖြင့္ရင္း၊ စိတ္ကူးကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။
*****
အခ်စ္ဆိုတာ ကိုင္တြယ္ ျပလို႔မရေပမဲ့၊ ခံစားသိလို႔ ရတဲ့အရာမို႔ စိတၱဇနာမ္အုပ္စုထဲ သြတ္သြင္း သတ္မွတ္လိုက္ပါတယ္။ ဘယ္အေၾကာင္းအရာမဆို နားလည္ရင္၊ မွန္ကန္စြာ နားလည္ရင္ ေကာင္းက်ိဳးကို ဦးတည္ပါတယ္။ သတၱ၀ါတိုင္းလိုလို အခ်စ္နဲ႔ ပတ္သက္ဆက္ႏြယ္ဖူးၾကေပမဲ့ ခက္တာက အခ်စ္က နားလည္ရ ခက္တယ္။ ဒႆနဆန္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခ်စ္ကို အနက္အဓိပၸါယ္ဖြင့္ရာမွာ အခ်စ္ တည္ရာမွီရာ တဦးတေယာက္ခ်င္းဆီရဲ႕ ႏွလံုးသားအခံေပၚ မူတည္ၿပီး ပံုသ႑ာန္မ်ိဳးစံု ျဖာထြက္သြားတယ္။ ရာမယဏ ဇတ္ေတာ္ႀကီးထဲမွာပဲ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အျပန္အလွန္ခ်စ္ၾကတဲ့ ရာမ သီတာရဲ႕အခ်စ္၊ တဖက္သတ္ တိတ္တခိုးခ်စ္ရတဲ့ လကၡဏရဲ႕ အခ်စ္၊ အခ်စ္အတြက္နဲ႔ အသက္ပင္ေသေသဆိုတဲ့ ဒႆရဲ႕ စံုလံုးကန္းအခ်စ္… အခ်စ္ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ႀကီးေအာက္က ပံုစံစံု ခြဲထြက္သြားတဲ့ ေခါင္းစဥ္ငယ္ေတြျဖစ္တယ္။

အမ်ိဳးအစား စံုလင္သလို ေမတၱာ၊ သစၥာ၊ က႐ုဏာ၊ သဒၶါ၊ … စတာေတြကလည္း အခ်စ္ကေန ခြဲထုတ္ဖို႔ အလြန္ခက္ခဲတဲ့ အေပါင္းအပါေတြ ျဖစ္ၾကျပန္တယ္။ အခ်စ္ရဲ႕ ေဘးထြက္ ဆိုးက်ိဳးေတြျဖစ္တဲ့ သ၀န္တိုျခင္း၊ စိတ္မခ်ျခင္း၊ စိုးရိမ္ျခင္း ဆိုတာေတြကလည္း အခ်စ္မွာ တသားတည္း ေပ်ာ္၀င္ေနတယ္။ စႏၵကိႏၷရီဇတ္ေတာ္ထဲက ကိႏၷရာ ကိႏၷရီတို႔ တစ္ညတာခြဲရလို႔ ႏွစ္ေပါင္း ခုနစ္ရာ ပူေဆြးရသတဲ့ လို႔ ေႏွာင္းလူတို႔ မွတ္သားထားၾကတာဟာ အခ်စ္ရဲ႕ ဒီဂရီကို ေဖာ္ျပလိုရင္းေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။ အခ်စ္ေရခ်ိန္ကို အထက္ပါအရာေတြနဲ႔ မွန္းဆ တိုင္းဆ ၾကတယ္။ နားလည္မႈ၊ ယံုၾကည္မႈေတြပါ ပါ၀င္လာတဲ့အတြက္ အခ်စ္ရဲ႕ နယ္ပယ္ဟာ က်ယ္၀န္းလြန္းလွတယ္။

ကိုယ္ပိုင္ဇာတ္လမ္းနဲ႔ အခ်စ္ကို အနီးကပ္ စြဲယူၾကည့္ရမယ္ ဆိုရင္ အခ်စ္ဟာ ကံၾကမၼာနဲ႔လည္း ႏွီးေႏွာ ဆက္ႏြယ္ေနတယ္လို႔ ခံစားမိျပန္တယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ မိန္းကေလးတေယာက္အျဖစ္ေမြးဖြားခဲ့ျခင္းဟာ အခ်စ္ကို တန္ဖိုးထားတတ္ဖို႔အတြက္ ကံၾကမၼာကေပးတဲ့ လက္ေဆာင္ေကာင္းအျဖစ္ ခံယူပါတယ္။ အခ်စ္ကို ကိုယ္က်င့္တရားနဲ႔ တြဲဖက္ ၀တ္ဆင္ရင္ အလြန္က်က္သေရရွိေၾကာင္း စြဲယူလက္ခံႏိုင္ေအာင္ သင္ၾကားေပးခဲ့သူအေပါင္းနဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ကို ေက်းဇူးတင္ရပါတယ္။

ေလာကမွာ အႏိုင္ အ႐ံႈး၊ အခ်စ္ အမုန္း ဆိုတဲ့ ဆန္႔က်င္ဘက္ေတြ ရွိတာမို႔ အခ်စ္ၿပီးေတာ့ အမုန္းလာမလား။ အခ်စ္နဲ႔ အမုန္းဟာ ေက်ာခ်င္းကပ္ေနသလား။ အခ်စ္ဆိုတာ စည္းတခုလား၊ ေဘာင္တခုလား၊ နံရံတခ်ပ္လား… စသျဖင့္ ေတြးခ်င္ရင္ ေတြးႏိုင္တဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးေတြလည္း ႀကံဳေတြ႔ရတတ္ပါေသးတယ္။ ဆံုမွတ္ရွိတဲ့ အခ်စ္ ဆံုးမွတ္ကို ေရာက္ခဲ့ရင္ အ႐ႈံး အျမတ္ေတြ တြက္မေနေတာ့ပဲ ခ်စ္လိုက္ရတာ အရင္းလို႔ သေဘာထားရင္ ကမၻာေျမ အဆိပ္သင့္ျခင္းကို ကာကြယ္ရာ ေရာက္ပါတယ္။

အခ်စ္ကို ေရေလာင္းပါ။ ေပါင္းသင္ပါ။ ငါပိုင္တဲ့ အခ်စ္ ငါ့အလိုပဲ ျဖစ္ရမယ္ လို႔ေတာ့ ဇြတ္ မညစ္ပါနဲ႔။ အခ်စ္ဟာ သဘာ၀တရားဆိုတာကိုေတာ့ မေမ့ေစလိုပါ။ သဘာ၀က်က် ခ်စ္တတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္းျဖင့္ အခ်စ္အေၾကာင္း ေျပာလိုက္ပါတယ္။
*****  
“ခ်စ္တတ္ၿပီ ” လို႔ေတာ့ ဒီေနရာမွာ ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။ ( The Road Less Travelled” ႏွင့္ ခ်စ္တတ္ၿပီ)
***** 

အခ်စ္အေၾကာင္း ေျပာရေအာင္… ျမစ္ဖ်ားခံရာ ဆရာမေမၿငိမ္းကို အစထားၿပီး အခ်စ္အေၾကာင္းေျပာတဲ့ စကား၀ိုင္းအတြင္း ပါ၀င္ ေဆြးေႏြး ဖလွယ္ခြင့္ေပးသူ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္…

မဟာပုဏၰမာ

ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၃၇၂ခုနစ္၊ တေပါင္းလျပည့္
မဟာပုဏၰမာ = supermoon
ျမပုဏၰမာ ဆိုတဲ့ အမည္ေလးကိုေတာ့ ကိုဇာဂနာတို႔အၿငိမ့္ေၾကာင့္ ရင္းႏွီးခဲ့ရတယ္။

ျမ ရဲ႕ လ
 ‘ျမ’ ဆိုတဲ့ နာမည္ကို သိပ္ႀကိဳက္ပါတယ္။ ကိုယ့္မွာ ဒုတိယအမည္တခုသာ ရွိခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ ‘ျမ’ ဆိုတဲ့ အမည္ကို ရယူခ်င္ပါတယ္။  စိမ္းဖန္႔ တဲ့ အသြင္ရွိတဲ့ ‘ျမ’ ဟာ လွ်ိဳ႕၀ွက္မႈေတြနဲ႔လည္း ျပည့္ႏွက္ေနတယ္။ ျမင္ရသူေတြအတြက္ တည္ၿငိမ္တဲ့အသြင္ကိုသာ ေပးစြမ္းဖို႔ အျမဲလို ႀကိဳးစားေနထိုင္တတ္တဲ့ ‘ျမ’ ဟာ၊ ဘယ္ေသာအခါမွ် မည္သူတဦးတေယာက္ကိုမွ ဒုကၡေပးဖို႔ မရည္ရြယ္ဘူး ဆိုတာ ယံုၾကည္တယ္။

‘ျမ’ ဟာ အဆံုးစြန္ထိ လိမၼာယဥ္ေက်းသူ ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနထိုင္ႏိုင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေမတၱာပို႔သ လိုက္ပါတယ္။

 

ျမ ရဲ႕ လက္

မသီတာ အေမရဲ႕ လက္ -  ျမ ရဲ႕ လက္ ပါ။

*****
စာေရးဆရာမ ဂ်ဴးရဲ႕ ျမရဲ႕လ ၀တၳဳကို ထူးအိမ္သင္မွ အသံျဖင့္ ဇာတ္လမ္းေျပာျပထားပါတယ္။ credit to: သာထူး

Get this widget |      Track details  |         eSnips Social DNA

That's What Friends Are For....

song writer: Burt Bacharach and Carole Bayer-Sager.

that's what friends are for with lyrics

အသံခ်ည္း သက္သက္နားေထာင္ခ်င္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့...Rod Stewart ရဲ႕ ဒီသီခ်င္းပါပဲ...

ဒီသီခ်င္းကိုပဲ တင္ခ်င္လြန္းလို႔ တင္လိုက္ပါတယ္...
(ကိုယ့္အတြက္ ကိုယ္)
ေပါက္ကြဲတာလား...
ေျဖသိမ့္တာလား...
တိုင္တည္တာလား...
အားလံုးပဲလား
...
...
...
သူငယ္ပဲ ခ်င္းခ်င္း
သူႀကီးပဲ ခ်င္းခ်င္း
သူငယ္သူႀကီးပဲ ခ်င္းခ်င္း
...
ဂ်ီေမးလ္ကပဲ ခ်င္းခ်င္း
ဘေလာ့ဂ္ကပဲ ခ်င္းခ်င္း
ေဖ့ဘြတ္ကပဲ ခ်င္းခ်င္း
...
ေနာင္မ်ားလည္း ခ်င္းခ်င္တာနဲ႔ ခ်င္းပါ...
သူငယ္ခ်င္း အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

အေျပာင္းအလဲမ်ား

၂၀၁၁-ခု ႏွစ္ဦးတြင္ အေျပာင္းအလဲ သတင္းမ်ားစြာကို မီဒီယာမ်ိဳးစံုေပၚတြင္ ေတြ႔ေနရသည္။ ျမန္မာပိုင္း ေရဒီယိုအသံမ်ားတြင္ ျမန္မာျပည္ လြတ္ေတာ္ ႏိုင္ငံေရး သတင္းႏွင့္ တူနီရွားႏိုင္ငံ စံပယ္ ေတာ္လွန္ေရးမွသည္ တစ္ႏိုင္ငံၿပီး တစ္ႏိုင္ငံ တမဟုတ္ခ်င္း ျပန္႔ႏွံ့သြားေသာ အေရွ႕အလယ္ပိုင္း လူထု ေတာ္လွန္ေရး သတင္းတို႔က ေနရာယူထားသည္။

အေျပာင္းအလဲတို႔သည္ အေပၚယံ အသြင္ေျပာင္းျခင္းမ်ိဳး ရွိတတ္သလို၊ အေျခခံ အေဆာက္အအံုပါ ေျပာင္းလဲေသာ အေျပာင္းအလဲမ်ားလည္း ရွိသည္။ တိုးတက္ေသာ အေျပာင္းအလဲမ်ား ရွိသလို ဆုတ္ယုတ္ေသာ အေျပာင္းအလဲမ်ားလည္း ရွိသည္။ အေျပာင္းအလဲမ်ား ကိုယ္တိုင္ကလည္း ေျပာင္းလဲေနတတ္ေသးသည္။

ေတာ္လွန္ေရးသတင္း, အေျပာင္းအလဲ သတင္းမ်ားကို နားေထာင္ရင္း George Orwell ေရးသားသည့္ Animal Farm ကို သခင္ဘေသာင္း ဘာသာျပန္သည့္ “ေျခေလးေခ်ာင္းေတာ္လွန္ေရး” သေရာ္စာပံုျပင္မွ ဇာတ္သိမ္းပိုင္းႏွင့္ သ႐ုပ္ေဖာ္ပံုကို သတိရမိ၏။

ေမြးျမဴေရးၿခံတစ္ခုတြင္ ၀က္တို႔ ဦးေဆာင္ေသာ ေျခေလးေခ်ာင္း သတၱ၀ါမ်ားက လူသားတို႔အား ေတာ္လွန္ၾကသည္။ တိရစၧာန္အားလံုး တန္းတူညီမွ်ေရးကို ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့ၾကသည္။ တိရစၧာန္ အခ်င္းခ်င္း မသတ္ျဖတ္ရန္ ဥပေဒျပဳခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ တျဖည္းျဖည္း ၀က္တို႔က ေနရာယူ ႀကီးစိုးလာသည္။ ဆန္႔က်င္သည့္ တိရစၧာန္မ်ားကို သုတ္သင္လာသည္။ တိရစၧာန္ အခ်င္းခ်င္း “အေၾကာင္းမဲ့ မသတ္ျဖတ္ရ” ဟု ဥပေဒကို ျပင္သည္။ တိရစၧာန္ အားလံုး တန္းတူညီမွ်သည္ဟူေသာ ဥပေဒတြင္ “အခ်ိဳ႕တိရစၧာန္မ်ားသည္ အျခားတိရစၧာန္မ်ားထက္ ပို၍ တန္းတူညီမွ်သည္” ဟု ျပင္လိုက္ၾကသည္။ ေနာင္တြင္ ၀က္တို႔သည္ တိရစၧာန္မ်ား၏ ရန္သူျဖစ္ေသာ လူသားမ်ားႏွင့္ ဖက္လွဲတကင္း ေပါင္းသင္း လာၾကေတာ့သည္။ ၀က္တို႔သည္ လူသားပိုဆန္လာၾက၍ တခ်ိန္က “ေျခေလးေခ်ာင္း ေကာင္းတယ္။ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း မေကာင္းဘူး” ဟူေသာ ေႂကြးေၾကာ္သံသည္ “ေျခေလးေခ်ာင္း ေကာင္းတယ္။ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း ပိုေကာင္းတယ္” ဟု ေျပာင္းလဲသြား၏။ စားပြဲ၀ိုင္းတြင္ အတူစားေသာက္ ျငင္းခုန္ေနၾကေသာ ၀က္ႏွင့္ လူသားတို႔အား ေဘးက တိရစၧာန္မ်ားက ေခ်ာင္းၾကည့္လုိက္ေသာ အခါတြင္ …

“… ၀က္ႏွင့္ လူသားမွာ ျခားနားျခင္း မရွိေတာ့။ မြန္ျမတ္ေသာ ၀က္တို႔သည္ ယုတ္ညံ့သြား၍ လူသားႏွင့္ ျခားနားျခင္း မရွိေလသေလာ။ သို႔မဟုတ္ ယုတ္ညံ့ေသာ လူသားတို႔သည္ ၀က္တို႔ကဲ့သို႔ မြန္ျမတ္လာ၍ ျခားနားျခင္း မရွိေလသေလာ။ ေဘးကေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသာ တိရစၧာန္တို႔သည္ ၀က္မ်ားမ်က္ႏွာကို ၾကည့္လိုက္ လူသားမ်ားမ်က္ႏွာကို ၾကည့္လိုက္ႏွင့္ အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ ၾကည့္ၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ ၀က္ႏွင့္လူသား, လူသားႏွင့္၀က္ ဘယ္ဒင္းက ၀က္ ဘယ္ဒင္းက လူသား၊ ဘယ္ဒင္းက လူသား ဘယ္ဒင္းက ၀က္ဟု ခြဲျခား၍ မရေအာင္ ရွိေလေတာ့သတည္း။”

စာေရးလိုက္ပါတယ္။

ဘေလာ့ဂ္ေတြ ဖတ္ေနက် မိတ္ေဆြ အမ တေယာက္နဲ႔ ေတြ႔ေတာ့
သီတာေရ ဘေလာ့ဂ္ေတြမွာ ပို႔စ္အသစ္ေတြလည္း မတက္ပါလား။ တိုင္ပင္ၿပီးေတာ့မ်ား မေရးပဲေနၾကသလား ထင္ရတယ္… ဘာျဖစ္လို႔လဲ လို႔ ေမးလာပါတယ္။
ဘေလာ့ဂါတို႔ ေျဖၾကပါ။
မသီတာလည္း ထင္တာေတာ့ ေျဖခဲ့ပါတယ္။
ဘယ္လိုေျဖလိုက္သလဲ လို႔ေတာ့ မေမးပါနဲ႔။
****
မသီတာ စာေရးျခင္း ၀ါသနာ ဘယ္ကရသလဲ လို႔ ေတြးၾကည့္မိေတာ့… အေဖ့ဆီက ရခဲ့ဟန္တူတယ္လို႔ အေျဖထြက္ပါတယ္။ အေဖက အိမ္ေထာင္က်ၿပီး စီးပြားရွာဖို႔ တနယ္တေက်းမွာ အေျခခ်ရေတာ့၊ သူ႔ မိဘေတြဆီ စာေရးၿပီးေတာ့ ဆက္သြယ္ပါတယ္။ အေဖ့စာေတြက အရွည္ႀကီးေတြ … မၾကာခဏလည္း ေရးပါတယ္။ မသီတာတို႔ကိုလည္း ေရးခိုင္းပါတယ္။ ဥပမာ စာေမးပြဲေအာင္စာရင္းထြက္တယ္ ဆိုရင္ အဖိုးအဖြားေတြဆီ အေၾကာင္းၾကားတဲ့ စာမ်ိဳးကို ကိုယ္တိုင္ေရးခိုင္းပါတယ္။ ဘာေရးရမလဲ ေမာင္ႏွမေတြ အခ်င္းခ်င္း ေခါင္းခ်င္းရိုက္ စဥ္းစား။ သူေရးၿပီးသားဟာ ငါေရးမရေတာ့ဘူးေလ။ ေမာင္ႏွမေတြကလည္း အမ်ားသားဆိုေတာ့ တေၾကာင္းႏွစ္ေၾကာင္းေရးၿပီး ေရးစရာက မရွိေတာ့ဘူး။ အဲ့ဒီေတာ့ ေပါက္ကရေတြ ထည့္ေရး။ ဘာေရးေရး အေဖကေတာ့ စာကို ပို႔ေပးတာပဲ။ အဖိုးအဖြားေတြကလည္း ငါ့ေျမးေတြ ေရးလိုက္တဲ့ စာဟဲ့ ဆိုၿပီး လူစံုမွာ ထုတ္ဖတ္တာပဲ… အဆီအေငၚ မတည့္တာေတြ ဖတ္မိရင္လည္း ကေလးက ဘာေျပာခ်င္မွန္းမသိပါဘူး ဆို ထားလိုက္တာပဲ…။ ေပါက္ကရေတြ ေရးရလားရယ္လို႔ မဆူပါဘူး။
*****
၁၉၉၈ ခုႏွစ္ ေန႔စြဲ တပ္ထားတဲ့ မသီတာ့ တူေတြဆီက စာေလးေတြပါ။
*****

ကေလးေတြကို ေဆြမ်ိဳးေတြဆီ စာေရးခိုင္းၾကည့္ပါ။

ပန္းကဗ်ာ

ေနာက္ခံ ဂီတကို ဒီက ယူပါတယ္။
ပန္းသခင္ကေတာ့ တီတီဆြိ ျဖစ္ပါတယ္။
*****
မဂၤလာပါ
ဆရာမ

-ဇီဇ၀ါ
*****
ရိုးရိုးေလးပါပဲ

-စပယ္
*****
ေႏြဦး ေလ႐ူးနဲ႔ အတူ
ေ၀းလြင့္ခဲ့ ၀တ္မႈန္

သူကိုယ့္အနားေရာက္လာၿပီးေတာ့ ကပ္ထိုင္သြားသလိုပဲ…

-ကံ့ေကာ္
*****
သိပ္ဆိုးတဲ့ လူေတြေပါ့
ဘယ္သူ႔ကိုေတာ့ျဖင့္ မယွဥ္သာ
တျခားစီပါကြာ
ဘာညာ ဘာညာေတြနဲ႔…
(သူကေတာ့)
ၿပိဳင္ဘက္ဆိုတာ
သိေလဟန္ေတာင္မရွိ
အလိႈက္လွဲဆံုးေတြနဲ႔
ၿမိဳင္လို႔
လႈိင္လို႔

-ငု၀ါ
*****
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းရဲ႕ ရနံ႔
ငံ့လင့္ျခင္း ၀တ္ဆံ
ေတာင္းတျခင္း ပြင့္လႊာ
ၿမိဳသိပ္ျခင္းေတြ တေပြ႔တပိုက္နဲ႔…

-ယုဇန
*****
အသင္းပ်ံ႕ဆံုးေသာ ရနံ႔ေတြ
ႀကိဳင္လႈိင္ကာေပးေသာ္လည္း
စိုး႐ြံ႕လို႔ မလွမ္းသာ
ေအာ္…
ကမၻာေတြျခားေနသတဲ့လားကြယ္

-ဆိတ္ဖလူး
*****
တပြင့္တည္း
ဒါေပမဲ့
ျခေသၤ့

တိုးေ၀ွ႔ က်ီစယ္
အၿပံဳးခ်င္း ဖလွယ္…

ခ်ိဳေသာ ႏွင္းဆီ
သင့္ထံယစ္မူး၊ ညႊတ္ႏူးဖို႔
သင္မရည္ရြယ္
ဆူးခ်စ္လို႔ စူးနစ္
ကိုယ့္ထိုက္နဲ႔ ကိုယ့္ကံပဲ ရွိပါေစ

- ႏွင္းဆီ
*****
ပြင့္လင္းလို႔ ေဖာ္ေရြ…
တခါတေလလည္း
ပန္းအျဖစ္ကို ေမ့ပါရေစ…
*****
ေရခ်ိဳးလို႔ အလွျပင္ၿပီးၿပီ
ဟင္းခ်ိဳလည္း ေႏႊးထားသည္
ေမာင္ေရာက္ခ်ိန္ နီးၿပီ

-ေလးနာရီ
*****
နံရံတခ်ပ္ျခားလို႔ေန…
*****
နတ္ပန္းရယ္လို႔ မာနမႀကီးပါဘူး
တကယ္ပါ
တို႔အတူတူ ႀကီးျပင္းခဲ့တယ္…

-ႏြယ္သာကီ
*****
ညွင္းေလေျပ
သင္းရနံ႔
လွ်ိဳ႕၀ွက္တဲ့လေရာင္…

-ညေမႊးပန္း
*****
ေမာင္ေတာ္ကေတာ့
ျမဴးလာေပါ့…

-ေဆာင္ေတာ္ကူး
*****
ႏွစ္ေလးငါးေျခာက္ဆယ္ေလာက္ တေယာက္ထဲစြဲ ခ်စ္ႏိုင္မလား

-သရဖီ

က်မထက္ လွသူနဲ႔ ေတြ႔သြားေတာ့ အခ်စ္ေရာ့မလား…

-ျမတ္ေလး
*****
ႏြားတင္းကုပ္နားမွာ ရွိသည္။
ေက်ာင္းဂိတ္ေပါက္ နားမွာ ရွိသည္…

-တ႐ုတ္စကား
*****
အလွကိုယ္စီ ရွိၾကသည္…

-ထား၀ယ္မိႈင္း

သစ္ပင္

 အေလ့က်ေပါက္တာနဲ႔ စိုက္ပ်ိဳးတာဆိုၿပီး ႏွစ္မ်ိဳးရွိပါတယ္။
ကနဦးကေတာ့ အေလ့က်ေပါက္တာပဲ ရွိမွာပါ။
ေနာက္ လိုအပ္၍ စိုက္ပ်ိဳးၾကပါတယ္။

မယ္ေတာ္ႀကီးဂမုန္း

အေမ လျပည့္လကြယ္ေန႔ေတြမွာ မယ္ေတာ္ႀကီးဂမုန္းပင္ေတြကို အေမႊးနံ႔သာမ်ား ပက္ဖ်န္း ပူေဇာ္ေလ့ရွိတာ ေတြ႔ဖူးပါတယ္။ ပါးစပ္ကလည္း ရြတ္ပါတယ္။ ဆုေတာင္းတာ ျဖစ္မွာပါ။ အေမက မသီတာကိုလည္း အဲ့ဒီလို လုပ္ေစခ်င္ပါတယ္။ တႀကိမ္ႏွစ္ႀကိမ္ လုပ္ဖူးပါတယ္။

ေရႊလာေငြလာ ဂမုန္းတဲ့...

သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ စကၤာပူကေန ယူအပ္စ္ကို အၿပီးေျပာင္းေတာ့ ငါ ျမန္မာျပည္ကေန တကူးတက သယ္လာရတာဆိုၿပီး အေမြေပးခဲ့ပါတယ္။ သူေပးစက တပင္တည္းပါ။ ေနာက္ ေတာ္ေတာ္ပြားလာပါတယ္။ အပင္ပြားေတြ လက္ေဆာင္တဆင့္ ျပန္ေပးရပါတယ္။

ဂမုန္းပင္မွာ ပန္းေတြပြင့္ရင္ ေငြေတြ ပို၀င္သလိုပဲ။ လူနဲ႔ အပင္ရဲ႕ ထူးဆန္းေသာ ဆက္သြယ္ခ်က္အျဖစ္ ေရးလိုက္ပါတယ္။ အယံုအၾကည္ မရွိေစလိုပါ။

ရႊန္းမီ တဂ္လို႔ ပံုႏွင့္တကြေျဖပါသည္။ သူေမးတာက...

“တသက္လံုး ေပ်ာ္ခ်င္ရင္ သစ္ပင္စိုက္ပါ ဆိုတဲ့ စကားပံုကို ယံုလား?
ငါးမိနစ္ခန္႔ စာစီကံုးပါ” 

ဘေလာ့ဂ္တာ...(၆)

ၾကားဖူးၾကတယ္ မဟုတ္လား မိန္းမပ်င္း ေျခဆင္း၊ ေယာက်္ားပ်င္း ေက်ာခင္းတဲ့
ဒါေၾကာင့္ မသီတာတို႔ ဘယ္ေတာ့မွ ေျခမဆင္းဘူး၊ ေက်ာပဲခင္းတယ္ :)
ကဲ ပို႔စ္ေရးပါေတာ့မယ္။
*****
မနက္အေစာႀကီး ေ၀လီေ၀လင္းထ၊ သားေ၀ယ်ာ၀စၥ လုပ္ရတယ္။ ေထြေထြထူးထူး မဟုတ္ပါဘူး။ မနက္အေစာစာကို မုန္႔ဟင္းခါး စားခ်င္တယ္ ပူဆာလို႔ မေန႔ညေနက ခ်က္ထားတာကို ေႏႊးေကၽြးရတာပါ။ လုပ္ရင္း ကိုင္ရင္း တယ္ဟုတ္တဲ့ ငါပါလား မုန္႔ဟင္းခါးလည္း ခ်က္တတ္တယ္။ ပဲေၾကာ္ေလးပါ ေၾကာ္လိုက္ေသး…။ စားေသာက္ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းသြားရခါနီးသား ပိုက္ဆံအိတ္ ဘယ္ထားမိမွန္းမသိလို႔တဲ့ ဟိုရွာဒီရွာနဲ႔။ အျမင္ကတ္လို႔ (ကိုယ့္ဖာသာ စည္းကမ္းမရွိတာ၊ ငါေတာ့ ရွာမေပးႏိုင္ဘူးေဟ့ လို႔ စိတ္ထဲက ေျပာရင္း) ေပကပ္ထိုင္ေနလိုက္တယ္။ သူထြက္သြားေတာ့မွ အိပ္ယာထဲျပန္လွဲရင္း ငါေတြ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ထေနတဲ့ ၿမို႕ လို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ နာမည္ ေပးလိုက္တယ္။
*****
မနက္ ၁၀နာရီေလာက္မွာ ရန္ကုန္ျပန္တဲ့ အမိ်ဳးတေယာက္ဆီက ေလဆိပ္ ဆင္းေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ဖုန္းလာတယ္။ ေအာ္ သူမ်ားေတြ ျပန္ၾကလို႔… သူမ်ားေတြ ျပန္ၾကလို႔… ငါလည္း ျပန္ခ်င္လိုက္တာ…။ ရပ္တည္လို႔မွ မေနႏိုင္ေတာ့သမို႔ အိပ္ယာထဲေခြၿပီး

ငါသာ မ်ဥ္းေျဖာင့္တေၾကာင္း ဆိုရင္…
ငါ့ရဲ႕ မွ်ားဦးဟာ အဲ့ဒီေနရာကိုပဲ ထိုးစိုက္ေစရမယ္…
အေမရွိတဲ့ ရန္ကုန္

*****
ေက်ာင္းသြားခါနီး သားငယ္ကို ဘာစားမလဲ ထမင္းစားမလား၊ မုန္႔ဟင္းခါး စားမလားေမးေတာ့ မုန္႔ဟင္းခါး စားမယ္တဲ့။ သားအမိႏွစ္ေယာက္ စားၾကတာေပါ့။ ကေလးကေတာ့ တပန္းကန္ပါပဲ…။ ကိုယ္ကလည္း တပန္းကန္ထဲမွာပဲ မုန္႔ဖတ္ထည့္လိုက္ ဟင္းရည္ေလးလိုက္လိုက္၊ ဟင္းရည္ခ်ည္းေသာက္လိုက္ မုန္႔ဖတ္ေလး လိုက္လိုက္…။
ေန႔လည္ ၁၂နာရီ ကေလး ေက်ာင္းပို႔ၿပီးေတာ့ အင္း မုန္႔ဟင္းခါးေတြ စားတာမ်ားၿပီး ေလးလိုက္တာ

ငါသာ ေႁမြတေကာင္ ျဖစ္မယ္ဆိုရင္

အမွ်င္ အမွ်င္ မုန္႔ဟင္းခါးေတြကို
ေဟာဒီလို ေဟာဒီလို ၿမိဳထားလိုက္မွာ
ခႏၶာကိုယ္ မေခြႏုိင္ မေခါက္ႏိုင္
မေကြးႏိုင္ မတြန္႔ႏိုင္ေတာ့ရင္ေတာင္
အို ဘာျဖစ္လဲ
အလ်ားလိုက္ ဆန္႔ဆန္႔ႀကီး ေနလိုက္မွာေပါ့။
*****
*****
*****
ညေန ၃နာရီ
ဥပုသ္ေက်ာင္းသြားတဲ့ ေယာကၡမႀကီး ျပန္ေရာက္လာ

ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ထမနဲေတြ ထည့္ေပးလိုက္တယ္…ဒီမွာ

အဟီး…စားမယ္…စားမယ္…
ေမေမ မနက္ဖန္မနက္ စားဦးမွာလား…  
မစားေတာ့ဘူး… ေက်ာင္းက စားလာခဲ့ၿပီ
ပလတ္စတစ္အိတ္ထဲမွာတင္ တ၀က္ခြဲ… ဟိုလူႀကီးအတြက္ေလ
မ်ားသြားတဲ့ ဘက္ျခမ္းကို စားမွာပဲ ၀ါးမွာပဲ
အင္း

ငါသာ တြယ္ခ်ိတ္တေခ်ာင္းျဖစ္မယ္ဆိုရင္
ညီညြတ္ျခင္းသည္ အင္အား တြဲထားၾက … တပို႔တြဲမ်ား။

*****
ေရႊမႈန္ ေရႊမႊားေတြ က်ဲေနတဲ့ ေရႊ၀ါေရာင္ အတိတ္ေတြကို
လြန္႔လြန္႔လူး စြဲလန္းမိမွေတာ့
ေဟာင္းလို႔ ေျပာင္းသြားတဲ့
၀ါၾကင္ၾကင္ ၀ါဖန္႔ဖန္႔ေတြကို
ေရႊအိုေရာင္ အနားသတ္ေတြလို႔ သတ္မွတ္ဖို႔
ငါ ဟာ
ဘာမ်ား ျဖစ္ခ်င္ဦးမွာလဲ???
...
ဘေလာ့ဂ္ပို႔စ္ တခုျဖစ္လိုက္တာေပါ့။
*****
မမKOM ကေတာ့ စိတ္ကို မမွန္ဘူးလို႔ ေျပာတာပဲ…။

Strawberry... Cherry... ေရာရင္...

စာမေရးျဖစ္တာ ၾကာလို႔ ပံုေလးတင္ၿပီး ႏႈတ္ဆက္႐ံုပါပဲ...။

ဘေလာ့ဂ္ က ေခတ္သစ္ လူမႈဆက္ဆံေရးပံုစံ ဆိုရင္၊ မသီတာႀကီး ၿငိမ္လြန္းေနေတာ့ အတင္း မေျပာတတ္ေတာ့ဘူး ထင္သြားမွာ စိုးလို႔ လူးလဲထလာတာ...။

ေျပာရရင္ေတာ့ မဂၤလာေဆာင္အေၾကာင္း... အကယ္ဒမီအေၾကာင္းေတြ ပံုလို႔ ပံုလို႔...။ မသီတာတို႔ ငယ္ငယ္ကေပါ့ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားေတြ ေပၚလာေတာ့ မိသားစု၀င္ေတြ စံုစံုလင္လင္နဲ႔ TV ေရွ႕ထိုင္ ဇတ္လမ္း ၾကည့္ၾကတာ၊ အယင္က ႐ံုထဲ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ၾကည့္ရသလိုမဟုတ္ပဲ တမ်ိဳးတဘာသာေပါ့ေလ... ၾကည္ႏူးစရာေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။ ခက္တာက မသီတာတို႔ အကိုႀကီး လင္မယား...။ သူတို႔က ဇတ္ကားႀကည့္ရင္ ေအးေအးမၾကည့္ၾကဘူး။ ႏွစ္ေယာက္သား ေ၀ဖန္ေရးနဲ႔ ေလကန္ေရးကို အေပးအယူ အခ်ီအခ်နဲ႔ လုပ္ၾကတာမ်ား...။ သူတို႔က လူႀကီးေတြ ဆိုေတာ့ ႏိုင္ငံျခားေရာ... ျပည္တြင္းကပါ ဇတ္လမ္း ဇတ္ကားေပါင္း မ်ားစြာကို ၾကည့္ရႈခံစားထားဖူးၿပီးသား ဆိုေတာ့... ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြက ျမင့္မားေနေတာ့တာ။ ကိုယ္က ခံစားမလို႔ ရွိေသး ... ကိုႀကီးက "ဟင္ မင္းသားကလည္း ဘယ္လိုႀကီးလည္း ေအာက္လိုက္တာ..." ဆိုရင္ ... ေယာင္းမႀကီးကလည္း ... "အင္းေလ ဒါမ်ား မင္းသားတဲ့" ဆို လုပ္ေရာ...သြားေရာ သြားေရာ...။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ မသီတာတို႔ အငယ္ေတြက ကိုႀကီးတို႔နဲ႔ ဇတ္လမ္းမၾကည့္ခ်င္ဘူးဟာ လို႔ ကြယ္ရာမွာ က်ိတ္ရင္ဖြင့္ၾကတာေပါ့။

အခုလည္း မသီတာတို႔ အသက္ႀကီးလာပါၿပီ... ပါးစပ္ကထြက္သမွ်က ေ၀ဖန္ေရးႀကီးပဲ မ်ားေနလို႔ အသာေလး တတ္ႏိုင္သေလာက္ ဘရိတ္အုပ္ပါတယ္။ အင္း ဒီၾကားထဲကပဲ...

အကယ္ဒမီပြဲက မင္းသား၊မင္းသမီးပံုေတြ အမ်ားႀကီး အင္တာနက္ကေန ၾကည့္ရပါတယ္။  လွလွပပ ၀တ္စားထားၾကတာ မ်က္စိ ပသာဒ ျဖစ္စရာပါ။ ဟိုအယင္ႏွစ္ႏွစ္၊ သံုးႏွစ္ေလာက္ ကတည္းကပဲ သတိထားမိတာက မင္းသားေတြရဲ႕ ၀တ္စံု။ ျမန္မာ အမ်ိဳးသား ၀တ္စံုဆိုတာကလည္း တိုက္ပံုနဲ႔ လံုခ်ည္... ဒါပါပဲ။ ဒါကိုပဲ လွလွပပ ျဖစ္ေအာင္ အျမင္ဆန္းေအာင္ ႀကိဳးစား တီထြင္ ၀တ္ဆင္ၾကပါတယ္။ သူတို႔ ေလာက သေဘာအရ လူအမ်ား ႏွစ္သက္သေဘာက် အာ႐ံုစိုက္ခံရေအာင္ အၿပိဳင္အဆိုင္ ႀကိဳးစားၾကရတယ္လို႔လည္း နားလည္ထားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေရႊပြဲလာ မင္းသားမ်ားရဲ႕ ပြဲတက္ ၀တ္စံုမ်ားဟာ ပရိသတ္ကို တရားေသာ ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္းဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ လြတ္လပ္စြာ ျဖာထြက္ေနတဲ့ ရသ ကို မေပးစြမ္းႏိုင္ပဲ၊ တႏွစ္လာလည္း စပြန္ဆာ ခ်ေပးတဲ့ theme ေအာက္မွာ... ဘာေၾကာင့္ လက္၀ါးႀကီးအအုပ္ခံ ျပားျပား၀ပ္ေနၾကပါသလဲ... ဆိုတဲ့ အသံႀကီး မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ ထြက္လာပါေတာ့တယ္။

တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား/ေက်ာင္းသူေတြ ယူနီေဖာင္း၀တ္ရကတည္းက နာၾကည္းေနရတဲ့ အထဲ

Abhidhamma Books In English

စိတ္၀င္စားသူမ်ားအတြက္ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေရးသားထားသည့္ အဘိဓမၼာ စာအုပ္အခ်ိဳ႕ကို ျပန္လည္ မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္။

1. Compendium of Philosophy - U Shwe Zan Aung

သၿဂႋဳဟ္က်မ္းဟု အသိမ်ားေသာ အဘိဓမၼတၳသဂၤဟက်မ္း၏ ပထမဆံုး အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္ကို ဆရာဦးေ႐ႊဇံေအာင္ (၁၈၇၁-၁၉၃၂) က လန္ဒန္ ပါဠိအသင္းေတာ္ႀကီး (PTS) အတြက္ “Compendium of Philosophy” ဟူေသာ အမည္ျဖင့့္ ေရးသား ျပဳစုခဲ့သည္။ သၿဂႋဳဟ္ မိတ္ဆက္ Essay ကို စာမ်က္ႏွာ ၇၅-မ်က္ႏွာမွ် အက်ယ္တ၀င့္ ေရးသား၍ က်မ္းဦးနိဒါန္းအျဖစ္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ထို႔အျပင္ ဘာသာျပန္ရာ၌ ခက္ခဲေသာ အဘိဓမၼာ ေ၀ါဟာရမ်ား၏ အဓိပၸါယ္ကို ရွင္းလင္းရန္ ေအာက္ေခ် မွတ္စုမ်ား ေရးထိုးထားသည္။

Ebook-Link: Compendium of Philosophy 

*****

2. Abhidhammattha Sangaha: A Manual of Abhidhamma - Nārada Mahāthera

သီရိလကၤာ ရဟန္းေတာ္ အရွင္နာရဒ မဟာေထရ္ (၁၈၉၈-၁၉၈၃) ကလည္း Abhidhammattha Sangaha - A Manual of Abhidhamma ဟူေသာ အမည္ျဖင့္ အဘိဓမၼတၳသဂၤဟက်မ္းကို အဂၤလိပ္ ဘာသာျပန္ဆို၍၊ စာကိုယ္ တစ္ပိုဒ္ခ်င္းစီ၏ အဓိပၸါယ္ အဖြင့္မ်ားကို ေရးသားခဲ့သည္။ က်မ္းျပဳရာတြင္ ဆရာဦးေရႊဇံေအာင္၏ သၿဂႋဳဟ္ဘာသာျပန္ႏွင့္ Mrs. Rhys Davids ၏ Buddhist Psychology (ဓမၼသဂၤဏီဘာသာျပန္) စာအုပ္တို႔၏ အကူအညီကို ရယူခဲ့ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထား၏။

Ebook-Link: A Manual of Abhidhamma

*****

3. A Comprehensive Manual of Abhidhamma - Bhikkhu Bodhi

အရွင္နာရဒ မဟာေထရ္ ေရးသားျပဳစုေသာ ”Manual of Abhidhamma” ကို အေျခခံကာ၊ အေမရိကန္ ရဟန္းေတာ္ ဘိကၡဳေဗာဓိ (၁၉၄၄ - ) က အသစ္ျပန္လည္ ေရးသား တည္းျဖတ္ခဲ့သည္။ အဘိဓမၼာ ေ၀ါဟာရမ်ားကို ဘာသာျပန္ရာ၌ အဂၤလိပ္ ရဟန္းေတာ္ ဘိကၡဳဉာဏေမာဠိ ၏ Path of Purifications (၀ိသုဒၶိမဂ္ အ႒ကထာ ဘာသာျပန္)ႏွင့္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ကိုက္ညီေစရန္ ျပင္ဆင္ တည္းျဖတ္ထား၏။ ထို႔အျပင္ အဓိပၸါယ္ ရွင္းလင္းခ်က္မ်ားတြင္ ဋီကာေက်ာ္ ေခၚ အဘိဓမၼတၳ၀ိဘာ၀ိနီ ဋီကာက်မ္းႏွင့္ လယ္တီဆရာေတာ္၏ ပရမတၱဒီပနီ ဋီကာက်မ္း ႏွစ္ေစာင္၏ အဆံုးအျဖတ္မ်ားကိုပါ ထည့္သြင္း၍ ေရးသားထားပါသည္။

Ebook-Link: A Comprehensive Manual of Abhidhamma

*****

4. Guide Through the Abhidhamma Piṭaka - Nyanatiloka Mahāthera

ဂ်ာမန္ ရဟန္းေတာ္ အရွင္ဉာဏတိေလာက မဟာေထရ္ (၁၈၇၈ - ၁၉၅၇) က အဘိဓမၼာ ၇-က်မ္း၏ အႏွစ္ခ်ဳပ္မွတ္စုမ်ားအား အဘိဓမၼာပိဋက လမ္းၫႊန္ အျဖစ္ ေရးသား ထားသည္။ အဘိဓမၼာ တစ္က်မ္းလွ်င္ အခန္းတစ္ခန္းစီ ေရးသားထား၍၊ ေနာက္ဆက္တြဲအျဖစ္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ေဒသနာကိုလည္း ေဖာ္ျပထားပါသည္။

Ebook-Link: (ရွာမေတြ႔ေသးပါ)

*****

5. Abhidhamma Studies: Buddhist Explorations of Consciousness and Time – Ven. Nyanaponika Thera

အရွင္ဉာဏတိေလာကထံတြင္ ပညာသင္ယူခဲ့သည့္ ဂ်ာမန္ ရဟန္းေတာ္ အရွင္ဉာဏေပါဏိက မဟာေထရ္ (၁၉၀၁-၁၉၉၄)သည္ အဘိဓမၼာက်မ္း၏ ပထမဆံုးက်မ္း ျဖစ္ေသာ ဓမၼသဂၤဏီက်မ္းႏွင့္ ယင္း၏ အ႒ကထာျဖစ္ေသာ အ႒သာလိနီတို႔ကို ဂ်ာမန္ ဘာသာ ျပန္ခဲ့သည္။ အေၾကာင္းမညီညြတ္သျဖင့္ ပံုႏွိပ္ ထုတ္ေ၀ႏိုင္ျခင္း မရွိခဲ့ေသာ္လည္း ယင္းက်မ္း ႏွစ္ေစာင္အား ဘာသာျပန္စဥ္ ေလ့လာခဲ့သည္မ်ားကုိ ျပန္လည္သံုးသပ္သည့္ စာတမ္း ၄-ေစာင္ကို ေရးသားခဲ့သည္။ ယင္းစာတမ္းမ်ားအား စုေပါင္း၍ အဘိဓမၼာ ေလ့လာသံုးသပ္ခ်က္ Abhidhamma Studies: Buddhist Explorations of Consciousness and Time ဟူေသာ အမည္ျဖင့္ စာအုပ္ထုတ္ေ၀ႏိုင္ခဲ့သည္။
ဓမၼသဂၤဏီက်မ္းမွ စိတ္ျဖစ္ေပၚပံု အခန္း (စိတၱဳပၸါဒက႑)မွ စိတ္, ေစတသိက္တို႔အား အုပ္စုမ်ားခြဲ၍ ပိုင္းျခားေ၀ဖန္ျခင္းႏွင့္ အခ်ိန္ကာလကို အဘိဓမၼာသေဘာအရ သံုးသပ္ ေ၀ဖန္ခ်က္မ်ားပါ၀င္သည္။ အဘိဓမၼာ ေရွ႕ပိုင္းက်မ္းမ်ားတြင္ တရားသေဘာတို႔ကို အုပ္စုမ်ားဖြဲ႔ကာ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ ေလ့လာသည့္ Analytical approach ကို ပဓာနသံုး၍၊ ပ႒ာန္းက်မ္းတြင္ ထိုတရားသေဘာတို႔သည္ သီးျခားမတည္ဘဲ တစ္ခုႏွင့္ တစ္ခု အေၾကာင္းအက်ိဳးအားျဖင့္ ဆက္စပ္ျဖစ္ေပၚေနကို ေလ့လာသည့္ Synthetical approach အား အသံုးျပဳသည္ကို ေတြ႕ရ၏။ ထို နည္းႏွစ္မ်ိဳးတို႔အား ႏိႈင္းယွဥ္ေလ့လာသည့္ စာတမ္းတစ္ခုကိုလည္း အခန္းတစ္ခန္း အျဖစ္ ထည့္သြင္း ေရးသားထား၏။

Ebook-Link: Abhidhamma Studies

*****

6. Abhidhamma In Daily Life - Nina Van Gorkom

ဒတ္ခ်္အမ်ိဳးသမီး Nina Van Gorkom ေရးသားေသာ Abhidhamma In Daily Life မွာ အဘိဓမၼာကို သင္႐ိုး က်မ္းႀကီးမ်ားအတိုင္း မေလ့လာဘဲ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ဖတ္႐ႈေလ့လာလိုသူမ်ား အတြက္သင့္ေတာ္ေသာ စာအုပ္ျဖစ္သည္။ “ေန႔စဥ္ဘ၀ထဲက အဘိဓမၼာ” ဟု အမည္ေပးထားသည့္ အေလွ်က္ ေန႔စဥ္ဘ၀ ေတြ႔ျမင္ေနရေသာ အဘိဓမၼာ သေဘာတရားမ်ားအား သုတၱန္ေဒသနာမ်ား, ၀ိသုဒၶိမဂ္က်မ္းမွ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ယွဥ္တြဲကာ ေရးသားထားသည္။ မဟာဂႏၶာ႐ံုဆရာေတာ္ အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ ေရးသားသည့္ “ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာ” စာအုပ္သေဘာမ်ိဳး ျဖစ္သည္။

Ebook-Link: Abhidhamma In Daily Life

*****

7. Abhidhamma In Daily Life - U Ko Lay

မဟာဂႏၶာ႐ံုဆရာေတာ္ အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ ေရးသားသည့္ “ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာ” စာအုပ္အား အၿငိမ္းစားပါေမာကၡ ဦးကိုေလး (ေဇယ်ာေမာင္) က အက်ဥ္းၿခံဳး၍ အဂၤလိပ္ဘာသာ ျပန္ထားေသာ စာအုပ္ျဖစ္သည္။

Ebook-Link: Abhidhamma In Daily Life

*****

8. Buddha Abhidhamma: Ultimate Science -  Dr. Mehm Tin Mon

Ebook Link: Buddha Abhidhamma: Ultimate Science

*****

ခ်စ္ပြဲ၀င္

လူ႕ေဘာင္ေလာကႀကီး ႀကီးပြားစည္ပင္စိမ့္ေသာငွာ
ဖိုနဲ႔မ သဘာ၀ လူသားႏွစ္ဦး ေပါင္းသင္းေနထိုင္ၾကရာက စ
မိသားစုေတြ ေပါက္ဖြားလာၾကရာမွာ … အဟမ္း အဟမ္း

၀ါက်ြတ္ကာလက စလို႔ အလွ်ိုအလွ်ိဳ ေပၚလာၾကတဲ့ ဟိုကဒီက မဂၤလာေဆာင္မ်ားအတြက္ မဂၤလာလက္ဖြဲ႔ ပို႔စ္ေလးပါ။ အထူးအားျဖင့္ မသီတာရဲ႕ တူတေယာက္၊ တူမတဦး၊ သူငယ္ခ်င္း Kမမ၊ TZA တို႔အတြက္ ရည္ရြယ္ပါတယ္။

❤♫ အခ်ိန္တန္ အရြယ္ေရာက္ကာ ♪ လူလားေျမာက္ရင္ ခ်စ္သူနဲ႔ တြဲႏွင္♪ ဘုရားသြားေက်ာင္းတက္ ေန႔စဥ္ ေမာင္နဲ႔ခင္♪

❤♫ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ …

...

...

❤♫ ေမတၱာေတြ သက္၀င္ ♪ ကရုဏာေတြ သက္၀င္ ...

ခ်စ္ပြဲ၀င္


ေတးေရး- သဟာယ ဆရာတင္
မူလ အဆိုရွင္ - ေမရွင္

သံသရာ၌ က်င္လည္ရသည္ရွိေသာ္
ျဖစ္ေလရာ ဘ၀မွာ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ ေပါင္းဆံုခြင့္ရခ်င္ရင္…
သစၥာရွိၾကပါ။

ကမၼႆကတ (၄) - ကံႏွင့္ အက်ိဳးေပး

“တူေသာ အက်ိဳးေပးသည္” (ဇေနတိ သဒိသံ ပါကံ) ဟူေသာ စကားရွိသည္။ ေကာင္းေသာကံကို ျပဳက ေကာင္းေသာ အက်ိဳးေပး၍၊ မေကာင္းေသာကံကို ျပဳက မေကာင္းေသာ အက်ိဳးေပးသည္။ ဤသည္ကိုပင္ အခ်ိဳ႕က “သက္ေရာက္မႈတိုင္းတြင္ တူညီေသာ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈ ရွိသည္” ဟူေသာ ႐ူပေဗဒနိယာမႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္ ဥပမာျပဳေလ့ရွိၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ကံႏွင့္ အက်ိဳးတရားတို႔သည္ အေျဖာင့္အားျဖင့္ (linearly) ဆက္စပ္ေနၾကျခင္းမ်ိဳးကား မဟုတ္ေပ။ ေလာကတြင္ မေကာင္းမႈတို႔ျဖင့္ အသက္ေမြး၍ ႀကီးပြားေနသူမ်ား ရွိသည္။ ကိုယ္က်င့္တရား ေကာင္းမြန္ပါလွ်က္ ဆင္းရဲဒုကၡ ေရာက္ေနၾကရသူမ်ားလည္း ရွိသည္။ အက်ိဳးေပးသည့္ အခ်ိန္ကာလ ကြာျခားျခင္း, အက်ိဳးေပးသည့္ ပမာဏ ကြာျခားျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ ကံတရား၏ အက်ိဳးေပးပံုသည္ ဆန္းၾကယ္႐ႈပ္ေထြးလွသည္။ ထို႔အျပင္ ဘ၀တြင္ ႀကံုေတြ႔ခံစားေနရေသာ အက်ိဳးတရားမ်ားသည္ ကံအေၾကာင္း သက္သက္မွ်မဟုတ္ဘဲ၊ အျခားေသာအေၾကာင္းတရားမ်ားလည္း ပါ၀င္ပတ္သက္ေနေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ “ကံျပဳခဲ့သည့္အတိုင္း အက်ိဳး ခံစားမည္” ဟု ယူဆျခင္းအား “ကံ-ကံ၏ အက်ိဳး” ကို မွန္ကန္စြာ သိျမင္သေဘာေပါက္သည္ဟု မဆိုႏိုင္ေခ်။ ကံ၏ အက်ိဳးကို ျပဳျပင္ တားဆီးမရႏိုင္, မလႊဲေရွာင္ႏိုင္ေတာ့ပါက ၀ဋ္ဆင္းရဲခ်ဳပ္ၿငိမ္းျခင္းဟူသည္ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့။

ရဟန္းတို႔ “သတၱ၀ါသည္ အၾကင္ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ကံကို ျပဳ၏။ ထိုထို အျခင္းအရာအားျဖင့္ ခံစားရ၏” (ယထာ ယထာယံ ပုရိေသာ ကမၼံ ကေရာတိ, တထာ တထာ တံ ပဋိသံေ၀ဒိယတိ) ဟု တစ္စံုတစ္ေယာက္က ဆိုျငားအံ့၊ ရဟန္းတို႔ ဤဆိုတိုင္း ျဖစ္လတ္ေသာ္ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကို က်င့္သံုးမႈ မျဖစ္ေတာ့ေခ်၊ ေကာင္းစြာ ဝဋ္ဆင္းရဲ၏ အဆံုးကို ျပဳရန္ အခြင့္မရွိေတာ့ေခ်။ (အံ-၃-၁၀၁၊ ေလာဏကပလႅသုတ္)

“ကံျပဳခဲ့သည့္အတိုင္း အက်ိဳး ခံစားျခင္း” မဟုတ္ေၾကာင္းကို အဂၤုတၱရနိကာယ္ တိကနိပါတ္တြင္ ဆားခြက္ႏွင့္ ဥပမာျပဳ၍ ဆက္လက္ ေဟာၾကားထား၏။ ေရအနည္းငယ္ရွိေသာ ခြက္အတြင္း ဆားခပ္လိုက္ပါက ေသာက္၍ မရႏိုင္ေသာ ဆားငန္ရည္ ျဖစ္သြားေသာ္လည္း၊ ထိုပမာဏရွိေသာ ဆားအား ေရထုမ်ားျပားေသာ ဂဂၤါျမစ္တြင္းသို႔ ထည့္လိုက္ပါက ဆားငန္ရည္ ျဖစ္မသြားႏိုင္ပါ။ ထို႔အတူပင္ အခ်ိဳ႕ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ အနည္းငယ္မွ်ေသာ မေကာင္းမႈကို ျပဳ႐ံုျဖင့္ ငရဲသို႔က်ေရာက္ရ၏။ အခ်ိဳ႕ပုဂၢိဳလ္တို႔ကား ထိုအနည္းငယ္မွ်ေသာ မေကာင္းမႈ၏ ဆိုးက်ိဳးကို မ်က္ေမွာက္ဘ၀၌ ခံစားရေသာ္လည္း၊ ငရဲသို႔ က်ေရာက္ျခင္းကဲ့သုိ႔ ႀကီးေလးေသာ အက်ိဳးဆက္ကို မခံစားရပါ။

ပထမပုဂၢိဳလ္သည္ သီလ, သမာဓိ, ပညာပြားမ်ားထားျခင္း မရွိသူျဖစ္သည္။ ထိုသူသည္ ေရအနည္းငယ္သာရွိေသာ ခြက္တြင္ ဆားထည့္ေသာအခါ ေသာက္မရေအာင္ ငန္သကဲ့သို႔၊ မေကာင္းမႈအနည္းငယ္သည္ အပယ္ငရဲသို႔ ဆြဲခ်ကာ ႀကီးစြာေသာ ဆင္းရဲကို ခံစားရ၏။ သီလ, သမာဓိ, ပညာပြားမ်ားထားေသာ ဒုတိယပုဂၢိဳလ္သည္ မ်က္ေမွာက္ဘ၀၌သာ အနည္းငယ္ေသာ မေကာင္းက်ိဳးကို ခံစားရေသာ္လည္း ေနာင္တမလြန္တြင္ အက်ိဳးမခံစားရေတာ့ပါ။ အကယ္၍ အဂၤုလိမာလမေထရ္ကဲ့သို႔ အရဟတၱဖိုလ္ေပါက္တိုင္ သီလ, သမာဓိ, ပညာတုိ႔ကို ပြားမ်ားပါက အလံုးစံုေသာ ကံတို႔သည္ ေနာင္ဘ၀တဖန္ အက်ိဳးေပးခြင့္ မသာေတာ့ဘဲ၊ ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းႏိုင္၏။

ရဟန္းတို႔ ''သတၱ၀ါသည္ အၾကင္ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ခံစားအပ္ေသာ ကံကို ျပဳ၏။ ထိုထို ကံ၏ အက်ဳိးကို ခံစားရ၏'' (ယထာ ယထာ ေ၀ဒနီယံ အယံ ပုရိေသာ ကမၼံ ကေရာတိ, တထာ တထႆ ၀ိပါကံ ပဋိသံေ၀ဒိယတိ) ဟု တစ္စံုတစ္ေယာက္က ဆိုျငားအံ့။ ရဟန္းတို႔ ဤဆိုတိုင္း ျဖစ္လတ္ေသာ္ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကို က်င့္သံုးမႈ ျဖစ္ႏိုင္၏၊ ေကာင္းစြာ ဝဋ္ဆင္းရဲ၏ အဆံုးကို ျပဳရန္ အခြင့္ရွိႏိုင္၏။ (အံ-၃-၁၀၁၊ ေလာဏကပလႅသုတ္)

မ်ိဳးေစ့ခ်င္း တူေသာ္လည္း စိုက္ပ်ိဳးရာ ေျမ, ရာသီဥတု, ေရရရွိမႈ စေသာ အျခားအေၾကာင္း တရားမ်ားေပၚမွီ၍ သီးႏွံျဖစ္ထြန္းမႈ ကြာျခား၏။ ကံတစ္ခု၏ အက်ိဳးေပးသည္ ယင္းကံကို ခိုင္မာ အားေကာင္းေစရန္ ေထာက္ပံ့ေပးေနေသာ ဥပထမၻကကံ၊ အားနည္းေစရန္ ဆန္႔က်င္ဖိႏွိပ္သည့္ ဥပပီဠကကံ၊ အက်ိဳး မေပးႏိုင္ေစရန္ ျဖတ္ေတာက္ဖ်က္ဆီးသည့္ ဥပဃာတကကံမ်ားေပၚ မူတည္၍ အက်ိဳးေပး ပမာဏကြာျခားသည္။ ထို႔အျပင္ အေၾကာင္းတရားမ်ားစြာေပၚ မူတည္၍ မ်က္ေမွာက္ဘ၀၌ အက်ိဳးေပးျခင္း (ဒိ႒ဓမၼ ေ၀ဒနီယ)၊ ေနာက္အျခားမဲ့ဘ၀၌ အက်ိဳးေပးျခင္း (ဥပပဇၨ ေ၀ဒနီယ)၊ ေနာင္ဘ၀အဆက္ဆက္၌ အက်ိဳးေပးျခင္း (အပရာပရိယ ေ၀ဒနီယ) ဟု ကံ၏ အက်ိဳးေပးခြင့္အလွည့္ (လဒၶ၀ိပါက၀ါရ) ကြာျခားႏိုင္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ “ဇေနတိ သဒိသံ ပါကံ” ဟူေသာ စကားသည္ ကံႏွင့္ အက်ိဳးတရားတို႔၏ အေကာင္း, အဆိုး အမ်ိဳးဇာတ္ တူျခင္းကိုသာ ဆိုလို၏။ ထို ကံျပဳစဥ္ကအတိုင္း တူညီေသာ အက်ိဳး ခံစားရသည္ဟု မဆိုလို။ ဗုဒၶ၏ ကမၼ၀ါဒသည္ “ကံ၏ စီမံျပ႒ာန္းခ်က္ကို မလႊဲမေရွာင္သာ, မျပဳမျပင္သာ ခံစားရမည္” ဟုယူဆေသာ နိယတိ၀ါဒမ်ိဳး (Determinism) မဟုတ္။ သီလ, သမာဓိ, ပညာတို႔ကို ပြားမ်ား အားထုတ္ျခင္းျဖင့္ မေကာင္းေသာ ကံတို႔၏ အက်ိဳးေပးကို အားနည္း ပ်က္ျပယ္ေစ၍၊ ဘ၀သစ္ကို တဖန္ျဖစ္ေစတတ္ေသာ ကံတရားဟူသမွ်အား ပယ္သတ္သည့္ အဆံုးအမျဖစ္သည္။

စာညႊန္း။
၁။ အံ-၃-၁၀၁၊ အဂၤုတၱရနိကာယ္-တိကနိပါတ္-စူဠ၀ဂ္-ေလာဏကပလႅ၀ဂ္-ေလာဏကပလႅသုတ္
၂။ အဘိဓမၼတၳသဂၤဟ
၃။ Kamma and its fruit by Nyanaponika Thera
(http://www.accesstoinsight.org/lib/authors/nyanaponika/kammafruit.html)